장음표시 사용
261쪽
esse numerandos censet Omnino tres, ut catechumenos, ut my
steriis initiatos, ut monachos, quos persectissimum profiteri gradum scribit r .
Episcopis autem ordinandi presbyteros, ministrosque, et administrandae, gubernandaeque ecclesiae divinitus esse iacultatem datam, ita ut offerendi, et solvendi a peccatis ligandiqne sit eis cum presbyteris potestas communis, diaconisque munera esse divina auctoritate tributa, quibus in ecclesia circa res sacras fungi solent, nemo est orthodoxorum, qui dubitet. Atque ex iis, quae disputata hactenus sunt, intelligi plane potuit, quae sit, et quam potestatem, quosque ordines hierarchia significet. Nunc recte ne ponantur haec ipsa a catholicis, disquirendum est.
Datam diuinitus esse ecclesiae administris Potestatem
gubernandorum sacrorum, Ostenditur.
Itaque quum religio non modo consistere, sed etiam cogitari Sine rebus sacris non possit, necesse est, ut instituta religione divina auctoritate, qua praestabat) a Christo, sacra item fuerint instituta. Sacra autem esse ulla, quin sint, qui ab auctore religionis christianae Deo atque homine Christo eorumdem administrandorum potestatem obtinuerint, suspicari qui pos sumus Θ Concedendum est igitur, esse in ecclesia viros, in quos a Christo sacrorum a) administrandorum potestas manaverit. Η vero quis neget episcopos, preshyteros, diaconosque esse, quorum est a Patribus, et ab apostolis, quasi hac tanta auctoritate praestarent 3 ,sacta commemoratio Θ Quamobrem da hunt, opinior, adversarii, nisi cum sacris litteris, patrumque monumentis Pugnare Velint, ma-
262쪽
CHRISTIANARUM LIBER IV. 247uasse a Deo in ministros, praesidesque ecclesiarum gubernandorum, administrandorumque sacrorum potestatem. Quid Θ si ius,
mi tatemque in res sacras praeter ministros, antistitesque ECCle-
Siae, laicorum nemo obtineat, quantacumque dignitate civili si
praestet Θ Ιd igitur iuris si iis est viris concessum, quos ecclesiaSticos dicimus , divinitus quidem certe concessum fuisse, credendum est, cum divinitus datum aliquibus demonstraverim; et si in his principes essent numerandi civilium rerum Publicarum, re-Periretur neino, qui iis adimendum, quod consequuti divina au-
Ctoritate essent, Ostenderet. Constat igitur datam solis administris ecclesiarum esse, ut cuiusque ordo postulat, gubernandorum Sa-
Nulla est caussa, quare de sino, et instrumentis, atquc Praesidiis hierarchiae quisquam dubitet. Finem quidem hierarchiae esse Dei similitudinem diximus, ad quam imitatione potestatis, et esscientia hierarcha perducitur. De qua re qui dubitat, haud scio, cur non idem, sit ne Sol, an nullus sit, dubitare possit. Nam si Christus ita nos presectos sa) esse oportere dixit, ut est presectus caelestis pater, Juid obstat, quo minus potestate, quam sunt praeSides ecclesiae ivinitus consequuti, efficentiaque ad similitudinem Dei, quoad
eius fieri potest, accedere 3 conentur 3
Conserre autem ad eam rem acquirendam, quis neget ),
Scientiam, et actionem posse, quas Dionysius velut istrumenta, et
263쪽
praesidia ad eamdem similitudinem consequendam esse scribi tyAn cognitionem tollendam divinarum rerum, aut nullius eam esse ad id, quod volumus, obtinendum momenti arbitrantur 3 Iam vero ex potestate actionem sequi, quam scientia regat, revocari in dubium nullo modo potest. Ac si potestate quisquam Sacrorum gu
bernandorum praestat, is administrando sacra, purgabit i , illuminabit, perficiet denique, si volet, ut sibi divinitus esse datum
In ePiscopo, presbiero, et diacono disersae sunt Potestates, ac iura obeundrarum sacrarum functionum. Discopus iure di- ino sumnior Presbyteris, ceterisque est in ecclesia. Hoc nunc generatim statuo, quod sacrorum bibliorum, set maiorum auctoritate plane constat. Episcoporum a) enim munus est proprium ordinandi presbyteros. ac diaconos, confirmandi, regendi; presbyterorum autem consecrandi, atque osserendi, quod tamen est illis cum episcopis, ut qui ampliore potestate excellant, commune; ministrorum denique ppiscopis, atque presbyteris rem divinam agentibus, inserviendi. Sed de his rebus agam alio loco et oppurtune, et copiosius. Atque episcopum superiorem iure divino presbyteris, multoque magis ministris esse, adeoque summum sacrorum in ecclesia magistratum obtinere, Cum
indicatum ab apostolis sit, tum multis post demonstrabitur 3).
264쪽
Disersos esse gradus hominum in ecclesia; alios, qui Purgandi, illuminandi, et Persiciendi potestatem habeant; alios, qui purgemur, illuminentur, et Per tantur, constat. Quod si sunt in ecclesia, qui a superstitione, et sordibus p Catorum purgent, qui docendo illuminent, qui initiatos perficiant, negari nullo modo poterit, quin etiam sint, qui purgentur, illuminentur, perficiantur. Sunt autem, ut supra demonstratum est I , prioris ordinis homines in ecclesia, sunt igitur et secundi. Qua-Propter cum partes Omnes, munera, actiones, quas hierarchiae nomine indicavimus, consistant, quid est, quod tantopere de voce adversarii contendendum putent
DE ORDINIBUS I IERARCHlCIA, IN PRIMISQUE DE ORDINE EPISCOPORUM.
Quoniam vero ordines esse aliquot in ecclesia, quibus est illuminandi, perficiendique potestas divina institutione data, eosque iam esse episcoporum, presbyterorum, et ministrorum intendimus; postulare omnino ratio videtur, ut cuiusmodi ii sint ordines, quanta auctoritate, qui in ipsis sunt constituti, excellant, quibusque muneribus sungi debeant, videamus. ordiar autem ah Episcopis, quorum esse animadvertimus praecipuam dignitatem. Atque ut ordine agam, disseram initio de variis appellationibus, quibus a maioribus nostris vocari consueverunt, tum de praestarutia eorum, et dignitate; post de muneribus, ut sunt presbyteris
superiores; deinde de honoribus, qui eisdem adhibebantur; postremo de praerogativis, quibus fit, ut alii aliis iurisdictione prae-eellanti
265쪽
S. I. De nominibus, Dariisque titulis, quibus
Omnes Fisco i, ut est aliquibus Misum, Interdum
Fuerunt autem scriptores oliui christiani, et hi qnidem magni, ac nobiles, qui OPACVos, antequam hoc nomine vocarentur, suisse vostolos appellatos putarent. Nam γACUos primis chris tianae religionis temporibus eos dici consuesse Censent, quω nunc
indicamus vocabulo presbyterorum i). Post ubi apostolorum iis tributa est appellatio, quibus iure a) tribuenda erat, distinctum
sui SSe, propriumque eorum esse vocabulum eris sei coepisse, qui primas in ecclesiis obtinerent, inferiorisque ordinis sacerdotibus
266쪽
unum haesisse nomen ρresbyterorum. Sed hi, cum suam sententiam confirmare nullo vetere monumento possent, ita ut sit ubi quidpiam sine ratione dicitur, ut in ea sacrorum bibliorum loca inciderunt, in quibus superioris ordinis sacerdotes episcopi nominantur, obliti rerum, quas aliis in locis suorum operum constituerant, pugnantia I scripserunt, episcoposque aetate etiam apo
stolorum eos, qui ecclesiae praeessent suisse dictos scripserunt a . Sunt autem qui putent, suisse olim doctrina atque pietate illustres viros, qui interdum ut miscoPalum dicere Vostolatum, Si C ACOPOS Ornare vostolorum nomine solerent 3).
II. Ac vi armellati successores, ct filii vostolorum. Vocati praeterea episcopi fuerunt successores apostolorum, Propterea quod apostoli non solum episcopi fuissent, sed etiam episcopos et delegissent, ct constituissent, qui sui loco deinceps
267쪽
ecclesias moderarentur. Atque hi quidem ut successores, ita quandoque silii i) sunt appellati vostolorum.
Sedis vostolicae nomine romana Praeci uo sed , tum eae, quos fuisse ab vostolis institutas constabat, Postremo quaeque interdum cuiuslibet miscῬi sedes Cata. Iam vero quemadmodum episcopi dicti successores apostolo
rum sunt, ita eorum sedes maiores nostri interdum apostolicas appellaverunt. Sed quoniam romana in ecclesiam a Petro aposto
lorum principe suisse institutam, atque a Paulo item apostolo, et doctore gentium amplificatam Constabat, eratque omnium chri lianorum , qui orthodoxi vocabantur, et erant, summa de illius primatu consensio, factum hinc est, ut haec una in primis, quam Petri successor obtineret, sedes vostolica sa) a maioribus Do-
268쪽
stris singulari quadam ratione vocaretur, idque in nostra in aetatem vocabulum permanaret. Quamobrem Binglia in i si magno
est in errore sententia, qui Cum veterum communem, a C per Uulgatam loquendi de sede romana rationem aut dissimula Sset, aut
non animadvertisset; peculiare illi genus hoc appellationis suisse negavit, propterea quod scriptores aliquot quinti, sequentiumque saeculorum invenisset, qui perraro quidem, ac sensu, in eo quidem iudicio, latiore, cuiuslibet episcopi cathedram sedem apostolicam Vocaverunt. Non enim Poculiaris cuipiam esse definit appellatio, si ei Persaepe, ceteris raro, ac latiore significatione tribuatur. Alioqui Pectiliare esse duodecim viris, quos Christus delegerat, apostolosque appellarat, desiisset vostolorum vocabulum, Propterea quod in sacris litteris novi testamenti aliquos fuisse interdum nominatos apostolos a) legamus, qui unum obirent munus γACUOrum. Ac sensti quidem latiore cuiuslibet episcopi cathedram xedem fuisse vostolicam interdum appellatam dixi, quod neque
misco o cuique primatum in universam ecclesiam competer , De que Cuiusque sedem α is σωι ab apostolis stabilitam, scirem; sed
quod hoc uno nomine eo ornatam titulo intelligerem, quo γAcopi quique successores dici apostolorum consuevi Ment. Etsi igitur haec romanae sedis peculiaris appellatio erat, tam eum aiores nostri, quoniam ecclesiarum quarumdam ab apostolis suisse iacta sundamenta certis monumentis cognoverant 3 , has
etiam vostolicas sedes, quam ceteras, crebrius vocaverunt.
lx Epaphie diium philippo sitim epi copum a
269쪽
Ac facile patiar sedem apostolicam fuisse dictam a r) Paulino nolano lagastensem cathedram, quam Alypius, et tricassinam ab Sidonio, quam Lupus occupabat sedem. IV.
Discopi oscati Diri vostolici, iique praesertim, qui
Proxime vostolis successeriant. Extant praeterea monumenta et vetera, et magnae auetoritatis, ex quibus intelligitur, ePACOPos quandoque suisse viros πυ-
stolicos χ) appellatos. Quamquam est id saepius antistitibus, qui
proxime attigerunt aetatem apostolorum, tributum nomen.
270쪽
AApellari quoque ecclesiarum antistites hierarchae, hoc est
sacri, Mel sacrorum Princ os comue Crant.
Accedit hierarcharum i) vocabulum, quod item fuisse epis
copis Olim tributum constat. Atque is scriptor, qui Dionysium sese a reopagitam dixit, quique non est saeculo qui uto recentior, eam Saepe usurpat appellationem. Sequuti deinceps permulti sunt, qui eiusdem exemplum imitati, hierarchas sacrorum antistites VO-