장음표시 사용
271쪽
VΙ. Et Princ*es, sine adiuncto, et Priscocs mPuli, et Princ*es ecclosiae. Quare miscῬatus etiam dictus Princiretus, ct principatus ecclesiae fuit. Ac mirum sane videri nemini poterit, hierarchas diei ab Di
onysio ecclesiarum praesules Consuesse, cum certum sit diu ante
ab graecis ἀρχο, α I), ab latinis autem ipsos suisse Principes a)
appellatos, propterea quod principatum in administratione saCr rum tenerent. Quae res cum paullo ante demonstrata sit, tum inultis aliis, iisdemque illustribus monumentis demonstrari ad umritatem plane poteSt.
Neque veri Princ*es tantum, sed etiam Princi es 3) populi,
quod rem Christianorum sacram gererent, suerunt episcopi arpellati. Quumque primas quisque antistites in sua ecclesia obtineret partes, sactum hinc est, ut omnes episcopi ecclesiarum ) principes audirent. Haec cuin ita sese haberent, tum dignitas episcoporum et
272쪽
Cumque episcopi primas in ecclesia partes teneant, ceterisque praestent dignitate, factum hinc est, ut iam usque ab antiquissimis christianismi temporibus κρα - i) appellarentur. Cuius quidem rei illustria extant apud Iustinuin martyrem, Eusebium, aliosque rerum nostrarum scriptores exempla. Qui autem ab illis, Cum graece Scriberent, προι N i: Vocati sunt, iidem ab latinis a Praefecti dici poterant ccclesiarum.
graecis interdum est, is quoque
To M. IV. ab origene, nonnullisque aliis
suit a nostris PracPositus a P non patres modo, quum de epis-
273쪽
pis agerent, Verum etiam qui sacra biblia novi i) testamenti
Πρα rob. a) item Eusebius in historia, in eoque libro, quem
inscripsit de martyribus Palaestinis, commemoravit, quos quidem praesidentes 3 ecclesiarum nonnumquam ab Iatinis fuisse appellatos con Stat.
Venio nunc ad cyhororum vocabulum. autem grae ci vocant, quos latinis licet in octor g) dicere. Atque est haec quidem appellatio episcopis tributa a Philostrogio in primo, ac
tertio libro historiae. Iam vero ut ab OPACOPO Vox est nata ePACOPatim , sic ὀ Ψοὐ ἐς ψου ab invectore Philost gius in o-ctionem ducendam putavit.
Ηγουμ Oi Q autem apud graecos iidem sunt atque ii, qui apud nostros duces appellantur. Neque ab ecclesiasticis So-
. . eelieorum . . . ut sibi piae anti et pisama uis M pertie tumore eon lemmant ... Ei epist. 1 . a L iv.
274쪽
CHRISTIANARUM LIBER IV. 259lum scriptoribus, sed etiam ab apostolo Paulo episcopos videosuisse vocatos duces christianorum.
D antistites, et Princ*es sacerdotum, et summi sacerdotes, Ponti es, et, ut aliqui Pulant, Pontifices maximi. Atque eodem sane recidit antistitum si) appellatio, quae apud
latinos erat in usu. Nam Tertullianus, quique sunt deinceps sequuti scriptores rerum christianarum permulti, quod antistare episcopum ceteris viderent, hune ipsum antistitem vocaverunt.
Rursum qui a) graecis, idem est latinis sacerdotum
Prince s. Iam vero fuerunt aliqui graecorum, qui O i ρ α DPi SC pum quemque appellandum putarent; etsi crebrius principum sacerdotum 3 i ab latinis usurparetur vocabulum. Summi item sacerdotes episcopi apud nostros SaePe a U- dierunt, quod primas inter sacerdotes obtinerent partes, eosque moderarentur. Quod quidem appellationis genus non minus est
vetus, quam esse constat vocabula Superiora.
Fuisse autem antistites quosdam memoria maiorum intelligo,
qui se sacerdotes 5), quin adderent ri summi, vocarent, quod haec
275쪽
vox non modo presbyteros, sed etiam praesules significaro commode posse videretur.
Quin etiam Ponti os r) saepe sunt episcopi a maioribus appellati. Cum enim apud ethnicos, eos, qui Sacerdotibus praesta
rent, pontifices vocari Scirent, nihil esse Caussae putabant, cur sacrorum ite in christianorum praesules non Vocarentur hoc nomine.
Neque vero Ponti es solum, sed etiam a) summos, et maximos 3 Montisces suisse episcopos omnes vocatos ) Bingliamus censet. Ac de summi quidem appellatione, cum aliquot re
censeantur ab ipso monumenta, quae rem efficere videantur, non
admodum laborant nostri. De maximo pugnaciter aliqui negant 5
276쪽
cadere, praeterquam in romanum pontificem, in alium quempiam
potuisse. Ac Tertulliani si quidem locus, quo Bing bamus, aliique utuntur, nihil opis, praesidiique adferre corum sententiae Potest, Cum de romano OPA PO, non de quovis alio presbyter
ille carthaginiensis agat. Sed sic dubium sit. Ro dubia, quae in
Controversiam revocatur, Statuere, omni Iam episcoporum Commune hoc fuisse genus appellationis, velle, hominis esse videtur Contra dialecticae regulas, ut sua commenta confirmare valeat, disputantis. Redeo ad summi a) voeabulum. Fateor illud inter
dum fuisse episcopo cuique, et multo magis metropolitanis tributum.
copo attribueretur. Nam et in Africa episcopos Papus 3) suisse
. . lis propria. Mei doeomeniis pr. 1ierat L es do. tum po Mil promereri. Da quo loco, at eo illo m
277쪽
vocatos, et in Aegypto, et in Graecia, et in Asia, et in Hispania, atque in Galliis tam est manifestum, ut negari nullo modo posse videatur. Quamobrem lapsos fuisse arbitror eos, qui, praeter romanum pontificem, Cur illum I alexandrinorum episcopum
primum omnium numerarent, Cui haeserit PVae vocabulum, propterea quod legatus pontificis maximi in synodo ephesina esset. Est item ara hum quorumdam scriptorum magno in errore sententia, qui ut romanam ecclesiam deprimere aliquanto possent,
nomen hoc ortum principio in Aegypto a , indeque translatum
in Italiam, pontificique maximo adscriptum fuisse censuerunt. Αtque suerunt, qui huiusce Vocis etymon ex eo esse repetendum putarent, quod Patrem, PVam Veteres appellare solerent, episcopi que, ut mox videbimus, ab ecclesiis patres 3 appellarentur. Sed progressu temporum, quod proprium, aut peculiare episcoporum crat, in clericos ) inferioris ordinis translatum est, adeo
ut sq) ων, ,.,sti: diceretur, qui etsi non erat episcopus, inter presbyteros tamen Primas obtineret partes, ceteri autem clerici, inprimisque presbyteri πασαι post vero Corruptione quadam linguae, ut nunc utiam usu venit, 6) appellarentur.
278쪽
Patres item fuisse dictos episcopos i) certum est. Huius autem
rei plurima extant in scriptis patrum, canonibusque sacrorum conciliorum loca, quae sane recenseri omnia, propter copiam, multiplicitatemque non POMunt.
Ed Pater patrum. Sunt item, qui episcopos quandoque suisse Vocatos Patrum Patres sa) existiment. Quam equidem rem etsi ab aliquibus revocari in controversiam certo scio, tamen non video Cur Concedi a nostris non possit. Quin etiam suerunt episcopi quidam singulari virtute praediti, qui etsi primas, apostolicasque sedo
Non o Cupabant, quoniam tamen rem bene gesserant, Catholicaeque ecclesiae magnas attulerant utilitates, patres fuerunt appellati episcoporum. In his Osius episcopus cordubensis suit, quem
Athanasius πααιρα - ἐπι--- 3) voeat in historia arianorum ad monachos. Cur autem episcopi patres dici solerent patrum, ea fuisse caussa videtur, quod presbyteros, episcopos que CONSecrarent,
quibus est a maioribus impositum nomen 4 patrum. Atque pres' hyteros fuisse interdum vocatos 5 patres tam est cxplicatum ,
279쪽
ut qui neget, haud equidem intelligam, cur non idem lucere in
meridie solem negare possit. XI. Et iudices: episcopatus dignitas sacerdotium interdum a maioribus amellabatur. Iudices i) quoque ecclesiarum vocati interdum episcopi sue runt, propterea quod de rebus, quae ad ecclesiae administrationem, pacem, utilitatemque spectant, sententiam ut iudices serrent. Atque huius quidem appellationis singulare apud optatum milevitanum in libris adversus Parmenianum donatistam exem
Iam vero ut episcopi sa cerdotes, sed primi ordinis, appellabantur, quod paullo ante animadversum est, ita dignitas eorum a patribus dicta saepe sacerdotitim α) suit. Quamobrem Eusebius in historia, et Rufinus interpres eam plerumque dicendi
XII. Discopi appellati reperendissimi, sanctissimi, beatissimi; et cum
ad eos scriberetur, tituli eisdem sanctitatis, et beatitudinis, et Denerabilitatis tributi sunt.
Iuvaluerat practerea apud maiores nostros consuetudo C E-rondissimos 3) appellandi eos, qui episcopatu potiti essent. Cuius quidem appellationis in synodis praesertim exempla reperiuntur Permulta.
Nonnumquam etiam sanctissimi ), et beatissimi 5 sunt
280쪽
vocati, quod ex synodis quibusdam liquet. Itaque et beatitudinis si eisdem, et sanctitatis a) tituli tributi sunt, sueruntque etiam e pontificibus maximis, qui cum ad episcopos Scriberent, hac ipsos compellandi ratione uterentur 3 . Venerabilitatis 4 quoque vocabulum usurpatum quandoque suit, cum honorare episcopos nostri vellent, quod cum multis aliis exemplis, tum maxime Nicolai I. pontificis maximi testimonio ad
Hinc marum remensem scribentis constat.
Dicti quoque miscUi honorabiles, et λὰαμ, Deo amabilissi.
Honorabiles 5) autem dicti episcopi in synodis suerunt,
ut etiam- 6 , quod Deo amabilissimos, et εὐλαβε τοι, quod deuotissimos 7), et s. r. p.:αααi 8 , quod religiosissimos, et .ὐα. r. io, 9 , quod Piissimos significat. Ex qua re tactum est, est, ut graeci, latinique, cum episcopos alloquerentur, eorum de