장음표시 사용
331쪽
hoc significet, insipientes in svientes viros Corinthi, tu nesin Presbteros seditionem concitasse scribit. Quid p Iuvenes ne in
senes insurrexerant 8 Id vero nusquam est a Clemente indicatum. Quorsum igitur haec iuvenum cum Presbyteris comparatio evadet Θ Mihi quidem certe esse similius veri videtur, iuMenum nomine laicos , qui nullum ordinem ecclesiasticum profiterentur, quam Presbterorum senes a Clemente fuisse appellatos , cumque Presbyterorum Vocabulum gradus contineret duos, quorum alter inferioris ordinis sacerdotum esset, alter episcoporum, sactum hinc fuisse, ut hos ἡγουμγους, eos Vero Presbyteros , distin ete acturus, Clemens diceret.
Ac sunt quidem e nostris nonnulli, t) qui non solum epi
copum singularem corinthiacae ecclesiae ab apostolis praesectum, sed etiam senatum quemdam sacerdotum aetate , Virtuteque gravium institutum putent, quorum quidem sacerdotum id esset munus, ut res christianorum ecclesiasticas una cum episcopo administrarent , et veluti ἐπισκοπιν gererent. His laicos animo in s
sis , atque inimico, Clementis tempore, suisse; ac tametsi caussa nulla erat, quare iidem de gradu, quem occupabant, delicerentur , tamen deliciendos existimasse. Itaque datas a Clemente fuisse litteras, quibus laicos vehementer accusavit, Propterea quod tam indignum facinus perpetrassem. Fac denique Clemens secundi ordinis presbyterorum nusquam meminerit, sed epise potum solum , et diaconorum: an presbyteros, cum in ceteris urbibus essent, tum nullos suisse Corinthi aetate Clementis Blon. dellus defendet, qui auctoritate episcopum non aequarent Θ Mihi quidem nihil esse minus verisimile videtur. Ac si non meminisset Clemens presbyterorum secundi ordinis, quoniam tamen is ordo inserior est, contineturque superiore, hoe est episcopatu, non erat necesse, ut nominaretur. Quamquam non Video, quamobrem
diaconorum nomine intelligi presbyteri, diaconique nequiverint, eum presbyteri interdum vocati sint appellatione diaconorum sa). His tot modis cum explicari locus ex epistola Clementis expressus possit, hoc saltem assequutos nos esse arbitramur, ut
332쪽
neque tam sit perspicuus, quam Basnagius si) vellet, neque
adeo cum Ignatii, aliorumque Veterum scriptorum testimoniis pugnans , ut his neglectis , co praecipue confirmetur sententia puritanorum presbyteros episcopis extremi saeculi prioris sa aequantium. Quo magis impudentiam adversariorum, temeritatemque
miror, qui cum Ignatii, 3 Hegesippi, Irenaei, ceterorumque
patrum , qui deinceps suis operibus ecclesiam illustrarunt, tam esse manifesta de episcopis singularibus dicta cernant, tam
que constantem traditionem, quae ad nostra usque tempora permanavit, ut negari, aut in dubium revocari nullo modo possit; nihilominus maiorum testimonia vel obscura , vel quae ad rem minime pertineant, congerere audent, ut quae per Se Patent, implicasse, vimque argumentorum declinasse videantur. Sed de
his testimoniis alias. Nunc de Iacobo Basnagio 5 paucis age
dum est, qui Hammondum vexat, et a quo Buddeus nostrum esse dogma labefactatum existimat.
Is igitur Basnagius in priore de historia ecclesiastica libro siestatuit: a Clemente nisi duos, alium praeterea in ecclesia ordinem poni omnino nullum. Pari enim gradu ab eo constitui episcopos , atque presbyteros, hisque tribui honorem, ac potestatem episcoporum. Queri enim Clementem , propterea quod deiecti ab corinthiis de gradu episcopatus essent ii, qui dona legitime os serrent , id quod, nisi in presbyteros, in alium quemquam cadere non potest. Ac lapsos errore suisse eos, qui loqui de omnibus Achaiae episcopis clementem putarent, cuius quidem regionis metropolis Corinthus esset. Namque missis, quae Sunt de orbgine metropolitarum, quam esse puritani tam Veterem, quam ipsi arbitramur, negant, epistolam Clementis non ad episcopum esse datam, sed ad ecclesiam, et populum corinthiorum. Statuisse enim Clementem seditionem reprimere , quae orta Corinthi sui Set , quaeque Achaiam minime discidisset in factiones. Atque haec illa est tam gravis, quam Buddeus iactat, Basnagii argumentatio.
333쪽
Sed duos ne, an plures gradus recensuerit Clemens, cum ostensum a nobis supra diligenter fuerit, nunc omittatur. Pari autem dignitate , sententia Clementis , valuisse episcopos, Presbyterosque , quibus tandem argumentis Basnagius demonstrabit 3 Annon praei'ositos a presbyteris distinguit Clemens , ut paullo ante vidimus 3 Non ergo aequalem eorum fuisse auctoritatem, dignitatemque putavit. Rursum si presbyteros inferiores nusquam meminravit Clemens, quibus momentis rationum ostendi poterit, nullos suisse presbyteros episcopis inferiores, Clementis tempore pQuos eni in nulli hi nominat, continuo excludendos ex ecclesia esse quis credat Θ Neque vero omnia, quae sua aetate obtinebant, nominanda censebant patres. Ac si tacitus praetermisit presbyteros Clemens , non praetermisit Ignatius, et auditor Iohannis, et aequalis temporum illorum. Ex appellatione autem episcoporum , quos
etiam presbyteros Clemens vocat, nihil essicitur, quod esse Basnagio praesidio posse Videatur. Non enim negamus, appellatos interdum fuisse singulares episcopos nomine presbyterorum , si quamquam essent lii simplicibus presbyteris auctoritate praestantiores. Estque ridiculum, quod idein subdit Basnagius de donis.
Quid enim Z An episcopi minime offerebant sa) p Si autem osse
rebant , ecquid erat impedimento, quo minus Clemens de episcopis agens, ossurre illos dona consuesse diceret λ De vetustate metropoleon disseram alio loco opportune. Interea hoc animadverto , iacta earum sundamenta suisse iam usque ab aetate apostol rum. Fateor epistolam Clementis non fuisse ad episcopum, sed ad ecclesiam corinthiorum scriptam. Quid ergo p An sequitur, scriptam eam perinde ad ceteras ecclesias non fuisse, quae in proximis urbibus sorerent Θ Non equidem censeo. Sunt enim epistolae Pauli duae ad corinthiorum ecclesiam datae , in iisque dissensio. Des , et flagitia Corinthi orta reprehenduntur, cum tamen non ad corinthios eaedem , sed ad universas ecclesias Achaiae perti Deant, ut est ab Hammondo tu dissertationibus demonstratum 3).
Quamobrem nihil impediebat, quo minus Clemens etiam ad uni-
334쪽
versas eiusdem provinciae ecclesias scriberet, cum ad corinthios scriberet. Quod addit Basnagius, universam Achaiam non concitasse Clementis tempore in episcopos seditionem, id vero ostendat necesse est. Solent enim inferiores ecclesiae exempla imitari
superiorum. Septimum est argumentum Conclusum ex epistolis S. martyris
Ignatii, quas esse νο ειας, hoc est suppositionis notandas i) censent. Nihil enim sibi catholicos praesidii polliceri ex iis litteris dessendunt posse, quas esse in spuriis reiiciendas constat; constare
autem epistolas Ignatii retici in spurias oportere; inanem igitur osse orthodoxorum opinionem , qui se Ignatii testimoniis quidquam proficere posse sperent. Atque constare id quidem , aiunt, propterea quod nemo sit patrum antiquior Eusebio, qui eas suis. se a sancto martyre perscriptas tradiderit; tum quod ci veteres , et minime contemnendi nominari Scriptores possint, qui eas in
335쪽
apocryphis ponendas esse iudicarent. In his a nonymum στιχομπιας scriptorem apud Syncellum esse numerandum. Consentire autem Gelasium. Praeterea indicari in epistolis, quae Ignatio tribuuntur , nonnulla , quae in Sequentem quidem competere videantur, in Ignatii autem aetatem nullo modo. Reprehendi namque errores Theodoti, et valentinianorum, aliorumque haereticorum, quincertum est aliquanto post martyris tempora vixisse. Memorari prae terea κολογυς, et L DPandos ab Ignatio, poenitentiumque receptionem , quorum priora duo recentiores esse epistolas Constantini tempore, tertium non multo antiquiores demonstrent. Onesimi quoque meminisse auctorem earumdem epistolarum, quem incre-
clibile videri vivum, cum Ignatius scriberet, suisse. Post multa iisdem in litteris deprehendi, quae plane ostendant, male fuisse
auctorem in sacras litteras animatum. Accedere , quae de sortitudine , magnanimitateque martyrum disputat, quaeque aliena ab ea aetate, qua Ignatius claruit, videantur. Plura deniquo in iis ασύστατα, inepta, salsa, ac ne fando quidem, cum Ignatius viveret , audita legi. Ego vero non solum constare, I sed etiam esse verisimile, quod adversarii sibi, quasi concedatur, sumunt, Vehementer nego. Nam quod de Veterum silentio iactant, inane est. Meminit
336쪽
enim Septem epistolarum, quas Eusebius numerat, Polycarpus i) eo
tempore, quo sunctus martyrio Ignatius est, episcopus Smyrnaeorum;
meminit Irenaeus a) Polycarpi auditor, et episcopus lugdunensium; meminit saeculo eodem secundo Theophilus antiochenus 3 ; me
337쪽
minit Origenes i); postque Eusebium innumerabiles quoque scriptores ecclesiastici meminerunt.
De stichometria paucis agam. Principio ignoto α) scriptori,
qui librarii fortasse obibat munus, neque tam Vetus fuit, ut eum
censeam esse cum Eusebio comparandum, auctoritatis in rebus
aliis omnino parum , fidei quidem certo in hoc genere nihil tri
buendum dico. At Nicephoro 3 accepta est reserenda σrtχ luet ita. Fac verum siti Quid Θ Nicephorum ne anteponam Hieronymo, et Eusebio 3 Minime vero. Sed cana esse Nicephori nemo ex me, ut satear, extorquebit. Nulla enim est caussa, cur sateri aut d beam, aut possim. Sed patiar, ut cui tandem adversarii volent tribuatur. An usquam Stichometra epistolas Ignatium habuisse auctorem negat 3 Nam quod απιο προ dicat Ignatii opuscula osse, non est ad rem. Latius enim VOX VOCr horum patet, quam ut in Nuria cadere omnino debeat. sunt enim qui libros, qui in Canonem Veteris, aut novi testamenti reserendi non sunt
338쪽
apocryphorum appellent nomine, sive notus eorum sit scriptor, sive ignotus. Hoc sensu cur eam vocem Stichom ira non usu paverit , ne suspicari quidem Possum. AC sunt pros in argumenta et gravia, et Satis perspicua , quibus non aliam esse apud Sibchometram eius vocabuli significationem demonstratur i). Numeratis enim novi testamenti libris, mox addit, qua E sint απόκρυφα,
in iisque Ignatii opuscula, Hermaeque pastoris librum ponit. At pastorem, quis negat, Hermae fuisse ab antiquissimis, doctissimisque viris sa) adscriptum p Sed quum aliqui sacris eum codici-hus annumerandum 3) putassent, tum in apo X hos alii
coniecerunt, hoc est in eos , qui non essent in censu canoni
corum. Miror autem quod est ab Dallaeo adiunctum de Gelasio. Nam in decreto 5) , quod eius nomine recte inscribitur, nulla sit epistolarum Ignatii mentio. Redeo ad Stichometram. Is epistolarum Ignatii nusquam meminit. Igitur in αποκούροtς fortasse διδασκαλι 6 doctrinum posuit, quae olim martyris nomine cir
In septem autem epistolis, quarum meminit Eusebius, nulla est res ab Ignatio commemorata, quae ad posteriorem aetatem pertineat. Etsi enim haereses aliquas consutatas ab co
339쪽
suisse video, tamen negari non potest, quin ortae event, antequam Ignatius Romam ad subeundum martyrium contendisset.
At Basilidis , Theodoti, et Cleobuli edit nomina in epistola adtrallianos. In sincera nep Non arbitror dicturum Dallaeum. Neque enim tam fuisse arbitror impudentem, ut audacter mentiri
auderet. Suppositam autem nihil moror. De genuinis namque et agimus, quibus confirmatur auctoritas episcoporum. Sed patiar Cleobulum , seu Cleobium fuisse ab Ignatio nominatum, quamquam est hoc, ut dixi, salsissimum. Verum quid obstabat, quo minus Iohannis auditor Ignatius nominaret Cleobium , quem v
teres α Simonis magi fuisse discipulum tradiderunt Θ At enim
sigra meminit auctor 1gnatianarum epistolarum, hoc est silentia, ex quo ortum Merbum fuerit, qui error proprius fuit valentinia.
norit in . Ridiculum i Quasi vero non fuerint ante Valentinum 3)haeretici, qui pro silentio pugnandum arbitrarentur. An non
340쪽
similis omnino fuit ebionaeorum i) de suo haeresis p Quid ergo est, quod ad valentinianos confugiat Dallaeus, ut ignatianas litteras in salsi suspicionem vocet 3 Estque illud etiam , atque
etiam animadvertendum , cognosci perfacile cx epistolis iisdem Posse , non ad Valentinum speetare , quae scribit auctor , sed ad alium quempiam veterum haereticorum. Nam Valentinus ex -- gens a emissum λόγον Merbum tradit, qui monogenes Paterest, eiusdem haeresiarchae sententia. Iam vero Ignatius cx patre 3) verbum processisse scribit. Non ergo agit eo in loco adversus Valentinum Ignatius. Est etiam παρωδοφσv. absurdumque, quod subdit Dallaeus de Constantino. Etenim πχόπιων 4) nomine auctorem epistolarum
ignatianarum aut Constantinum, aut Constantium indicasse, nisi amens, aut Somnians, nemo certe vigilans, prudensque credide
rit. At oisibiles πχοντας memorat. Quid ad rem p An non praepositi occlesiarum ab antiquissimis g) christianis αρχοντες appellabantur Θ Leopardorum vocem serius constantini aevo coepisse Bo-cbartus 6 in hiemetoico prodidit suo arbitratu , non Veritate. In aetis enim M. Perpetuae, ac Felicitatis ), quae diu ante Constantinum perscripta sunt, fieri distincto leo ardi video men
tionem. Atque idem illo 8) Spartianus, qui Constantini aetate