장음표시 사용
431쪽
nysseno, de Pelagio haeresiarcha, de Synesio ptolemaidensi, de Augustino, de Paulino nolano, de Salviano, deque iis, qui post
quartum, quintumque saeculum vixerunt, scriptoribus Blon delius iactat, cum levissima sint, irrideri merito debent, refelli certo non debent. Nec enim adhibenda est inanibus rebus aut evolvendis, aut refutandis Oratio. Itaque Venio ad Hieronymum, quo maximo advorsarii I) auctore, ac duce gloriantur. Atque esto id quid cin octavum ac decimum argumentum. Igitur qui contra nos disputant, multa illius esse dicta de sendunt, quibus ostendi, ossicique posse videatur, divino iure opiscopos nulla re presbyteris antecellere. Ego vero cum id ipsum
Vehementer Negem, tum ne quis egiSse me censeat presbyteriano. rum more, qui omnia aut turbant, aut diminuunt, ut ossugere
invidiam erroris possint; describam initio Hieronymi testimonia, ea fide, qua sunt a Blondullo descripta; deindeque quemadmoedum explicanda sint, accurate, diligenterque, ut potero, demonstrabo. Habet ergo Hieronymus in epistola ad Titum a) hoc modo:
B Audiant episcopi, qui habent constituendi presbyteros per umn bes singulas potestatem, sub quali lege ecclesiasticae constitu-n tionis ordo teneatur. Nec putent apostoli verba esse, sed Chris. n ti, qui ad discipulos ait, qui uos Ucruil, mct Uet nit, qui au-n tem mct vernit, vernit eum, qui mo misit, sic et qui uosn audit, me audit, qui autem me audit, audit eum, qui me mi-n sit. Ex quo manifestum est, eos, qui apostoli lege contemta,n ecclesiasticum gradum non merito voluerint alicui deserre, sed
n gratia, contra Christum sacere, qui qualis in ecclesia presbytern constituendus sit, per apostolum suum in Sequentibus exsequu-n tus est Diligenter apostoli verba attendamus dicentis, ut
432쪽
n constituas per cisitates Presbyteros, sicut ego tibi divosui; quis qualis presbyter debeat ordinari, in consequentibus disserens ,
n hoc ait: si quis est sine crimine, unius uxoris Pir etc. Postean intulit: oportet enim episcopum Sine crimine Esse, tamquams, mi dimensatorem. Idem est ergo presbyter, qui et episcopias,n et antequam diaboli instinctu studia in religione fierent, et di-n ceretur in populis, ego sum Pauli, ego Molio , ego autemn GPhae, communi presbyterorum consilio ecclesiae gubernan bantur. Postquam autem unusquisque eos, quos baptizaverat,n suos putabat esse, non Christi, in toto orbe decretum est, utn unus de presbyteris electus superponeretur ceteris, ad quemn omnis ecclesiae Cura pertineret, et schismatum semina tollen rentur. Putat aliquis non scripturarum, sed nostram esse sen-n tentiam, ePiscopum, et Presbyterum unum esse, et aliud aeta-
η tis, aliud esse nomen ossicii; relegat apostoli ad philippenses
η verba dicentis r Paulus, et Timotheus serui Iesu Christi, omni.n bus sanctis in Christo Iesu, qui sunt millimis cum ePiscopis, 3, et diaconis, gratia uobis, et Pax, et reliqua. Philippi una estn urbs Macedoniae, et certe in una civitate plures, ut nuncu-n pantur, episcopi esse non poterant. Sed quia eosdem episcoposn illo tempore, quos et presbyteros appellabant, propterea in- γ, disserenter de episcopis, quasi de presbyteris, est loquutus. Ad-
,, huc hoc alicui videatur ambiguum, nisi altero testimonio com-n probetur. In actibus apostolorum Scriptum est, quod Cum ve-ν, nisset apostolus Paulus Miletum, miserit Ephesum, et voca-n verit presbyteros ecclesiae eiusdem, quibus postea inter cete- γ, ra sit loquutus : attendus Mobis, et omni gregi, in quo Mosii Spiritus sanctus Posuit ePA VOs Pascere ecclesiam Domini,n quam acquisiuit Per sanguinem suum. Et hoc diligenter ob-n servate , quomodo unius Civitatis Ephesi presbyteros vocans ,
n postea eosdem episcopos dixerit. Si quis vult recipere eam n epistolam, quae sub nomine Pauli ad hebraeos scripta est, et i, ibi aequaliter inter plures ecclesiae cura dividitur; siquidemn ad plebem scribit: Parete Princ*ibus restris, et subiecti eston te, ipsi enim sunt, qui Migilant pro animabus restris , quasin rationem reddentes, ne suUirantes hoc faciant, siqnidem hoc χ Milo oobis est. Et Petrus, qui ex fidei firmitate nomen accepit, TOM. IV. 53
433쪽
n in epistola sua loquitur dicens: presbyteros ergo in inbis ob-n socro co resbyter, et testis Christi Passionum, qui et eius glon riae, quae in futura re elanda est, socius sum, Pascite cum, quin in Oobis est, gregem Domini, non quasi Cum necessitate, sed --n luntarie. Haec propterea, ut ostenderemus, apud veteres eosdemn suisse presbyteros, quos et episcopos, Paullatim vero, ut dis-n sensionum plantaria evellerentur, ad unum Omnem sollicitudin nem esse delatam. Sicut ergo presbyteri sciunt, se Ox ecclesiaen consuetudine ei, qui sibi praepositus fuerit, esse subiectos; itan episcopi noverint, se magis consuetudine, quam dispositionis η dominicae veritate presbyteris esse maiores , et in communen debere ecclesiam regere , imitantes Μoysen, qui cum haberetn solus praeesse populo Israel, septuaginta elegit , cum quibusn populum iudicaret n. Hoc primum est Hieronymi testimonium. Alterum est ex epistola ad Oceanum r) presbyterum decerptum, estque huiusmodi: n In utraque epistola sive episcopi, sive pres- η byteri, quamquam apud veteres iidem episcopi, et presbyteris fuerint, quia illud nomen dignitatis est, hoc aetatis, iubenturn monogami in clerum eligi n. Tertium repetunt ex epistola ad Evagrium, quo a) Ioco sic statuit. n Legimus in Esaia: fatum s fama loquetur. Audio quemdam in tantam erupisse vecordiam,s ut diaconos presbyteris, idest episcopis , anteferret. Nam cum n apostolus perspicue doceat, eosdem esse presbyteros, quos et η episcopos, quis patiatur, mensarum, et viduarum minister ut B supra eos se tumidus esserat, ad quorum preces Christi cor-n pus , sanguisque conficitur Z Quaeris auctoritatem p audi testin montuin: Paulus, et Timotheus semi Christi Iesu omnibusn sanctis in Christo Iesu, qui sunt Philinis cum miscUis, eth diaconis. Vis et aliud exemplum p In actibus apostolorum ad
n unius ecclesiae sacerdotes ita Paulus loquitur: attendite oobis,n et cuncto gregi, in quo νω Θiritus sanctus posuit is Vos,n ut regeretis ecclesia m Domini, quam acquisisse sanguine suo. n Ac ne quis contentiose in una ecclesia plures episcopos fuisses contendat, audi et aliud testimonium, in quo manifestissimon comprobatur, eumdem esse episcopum atque presbyterum.
434쪽
, Propter hoc reliqui te Cretae, ut ea, quae deerant, corriWn res, et Constitueres Presbyteros Pre ciMitates, sicut et ego tibin mandaui. Si quis est sine crimine unius uxoris οὐ fliosn habens fideles non in accusatione luxuriae, aut non subditos. η Ορortet enim episcopum sine crimine esse, quasi divensaton rem. Et ad Τimotheum : noli negligere gratiam , quae in ten est, quae tibi data est ρ ρhetiae Per in ositionem manuumn presbyterii. Sed et Petrus in prima epistola , Presbteros, in-n quit, in Mobis Precor commesbter, et testis passionum Chris-n ti, et futurae gloriae, quae reMelanda est Partice s , regenen gregem Christi, et insPicere non ex necessitate , sed Dolia
n tarie, iuxta Deum , quod quidem graece significantius dicis tur irraerarissum, idest siverintendentes, unde et nomen episco,n pi tractum est. Parva tibi videntur tantorum virorum testis monia 3 Clangat tuba evangelica filius tonitrui, quem Iesusn amavit plurimum, qui de pectore Salvatoris doctrinarum fluen. η in potavit: Presbior electae dominae, et siliis eius, quos egon diligo in ueritate. Et in alia epistola: presbyter Caio charissian mo, quem ego dilus in Peritate. Quod autem postea unus
η electus est, qui ceteris praeponeretur, in schismatis remediumn sactum est, ne unusquisque ad se trahens Christi ecclesiam n rumperet. Nam et Alexandriae, a Marco evangelista usque ad n Heraclam, et Dionysium episcopos, presbyteri semper unumn ex se electum , in excelsiori gradu Collocatum, episcopum non minabant, quomodo si exercitus imperatorem faciat, aut dian coni eligant de se, quem industrium noverint, et archidiacon num vocent. Quid enim facit, excepta ordinatione, episcopus,n quod presbyter non faciat Z Nec altera romanae urbis ecclen sia, altera totius orbis existimanda est. Et Galliae, et Britan .n niae, et Asrica , ut Persis , et oriens , et India , et omnesn barbarae nationes unum Christum adorant , unam observants regulam veritatis. Si auctoritas quaeritur, orbis maior est ur-
η he. Ubicumque fuerit episcopus, sive Romae , sive Eugubii , n sive Constantinopoli, sive Rhegii, sive Alexandriae , sive Ta-n nis , eiusdem meriti est, eiusdem et sacerdotii. Potentia divi. tiarum, et paupertatis humilitas vel sublimiorem, vel inferion rem episcopum non tacit. Ceterum omnes apostolorum suc-
435쪽
n cessores sunt. Ibidem rursum: presbyter, et episcopus aliud
A aetatis, aliud dignitatis est nomen ; unde et ad Titum, et ad η Timotheum de ordinatione episcopi, et diaconi dicitur, des presbyteris omnino reticetur, quia in episcopo et presbytern continetur. Qui provehitur, de minori ad maius provehitur. n Aut igitur ex presbyterio ordinetur diaconus, ut presbytern minor diacono comprobetur, in quem crescat ex parvo; autn si ex diacono Ordinatur presbyter, noverit se lucris minorem,n sacerdotio esse maiorem. Et ut sciamus traditiones apostolicasn sumtas de veteri testamento , quod Aaron, et filii eius, atquen levitae in templo suerunt, hoc sibi episcopi, et presbyteri, eth diaconi vindicent in ecclesia n. His ex Hieronymi commenta. riis, epistolisque descriptis locis, multa Blondellus, Salmasius, et Buddeus concludunt, quibus confirmari errorem puritanorum de episcopis, et presbyteris arbitrantur. Ac primum quidem omnium eosdem esse episcopos atque presbyteros decernunt, accusantque nostros, qui initio quidem episeopos appellatos V abulo presbyterorum suisse censent, Pares autem presbyteris suisse negant. Hieronymum enim de re, non de vocabulo solum agere contendunt. 1am vero episcopos, Hieronymo auctore, non divina lege, sed consuetudine ecclesiae, presbyteris antecellere, statuunt. Com. muni namque presbyterorum consilio suisse ecclesiam ante gubernatam censent, quam ortae inter nostros dissensiones suissent,
vocesque illae populi christiani intelligerentur: ego quidem sum Pauli etc. Sed ubi discindi in factiones nostri, et invalescere
schismata coeperunt, tum ubique terrarum fuisse episcopos constitutos, qui soli ecclesiam moderarentur. Id autem ante annum centesimum, et quadragesimum evenisse, essici ullo vetere monumento posse Blondellus negat. Non enim esse existimat Hieronymi verba de schismate corinthiaco accipienda, sed de dissidiis christianorum, quae postea ecclesiam perturbarunt. Inde uti schi mala tollerentur, Omnium ecclesiarum consensu, decretum suisse, dicit, ut unus e coetu presbyterorum reliquis praeficeretur. Sed constitutis episcopis, non esse sacerdotibus ceteris, auctore Hieronymo, administrandae , curandaeque ecclesiae ademtam auctoritatem putat. Eiusdem rei argumenta indicari, ait, ab Hieronymo omnino Sex. Horum esse primum de presbyteris, qui epis-
436쪽
copi appellarentur, et essent. Alterum de episcopis, qui plures apostolorum aetate in eadem ecclesia vigerent. Eos enim, si multi erant, ut scribit Paulus, eosdem osse atque presbyteros debuisse. Tertium de presbyteris rursum, qui instituti divinitus essent, ut pascerent populum christianum. Nam eos, qui pascunt, episcopos esse oportere. Quartum de ἡγουμένοις, seu ducibus, qui vigilarent, quasi rationem de subditis reddituri. Episcopos quippe ipsos fuisse. At hos episcopos nulla re superasse gradum presbyterorum. Quintum de Petro, qui presbyteros hortatus est, ut inspicerent, hoc est episcopum agerent. Sextum de ecclesiis ubique gentium sundatis, in quibus plures episcopi, qui eas moderarentur, florerent. Etenim plures episcopos, quos tandem , nisi presbyteros sin lices suisse λ Atque haec sere ex priore Hieronymi loco conclusa sunt a Blondello, Salmasio, atque Buddeo viris , qui calvinianorum , aut lutheranorum partibus studuissent. Age nunc , observationes eorum reliquas in epistolas ad Oceanum, et Evagrium persequamur. Atque animadvertit Blondellus priore loco, eosdem fuisse episcopos atque presbyteros aetate apostolorum, idque ab Hieronymo non Lucae modo, sed etiam Petri, Iohannis, et Pauli testimoniis confirmari. Proserri deinde maiorum exempla, ex quibus intelligatur , eligi unum aliquem
consuesse, qui ceteris sacerdotibus praeficeretur, ut deinceps nullus daretur schismatum constandorum locus. Laudari mox consuetudinem alexandrinorum, quorum presbyteri, iam usque a Marci temporibus ad saeculum ecclesiae tertium , unum Ex se
electum, inque excelsiori collocatum gradu episcopum appellabant , non secus atque exercitus militum aliquem deligere, dicereque solebat imperatorem. Nihil praeterea fecisse, Hieronymi aetate, demta ordinatione, episcopum, quod presbytero facere non liceret. ordinandi autem potestatem non divino iure, sed more ecclesiae fuisse presbyteris ademiam. Alioqui Hieronymum numquam fuisse presbyteros episcopis aequaturum. Iam vero episcopi, presbyterique vocabula, auctore Hieronymo , non ossiciorum indicare, sed aetatis, dignitatisque diversitatem. Atque episcopum, ubicumque tandem sit, eiusdem esse meriti, et sacerdotii , quum non minus eugubinus, quam romanus sit successor
apostolorum. Quod ipsum esse de presbyteris statuendum, quos
437쪽
ille, scribit, episcopis pares esse. Quin etiam ordines in ecclesia
ab Hieronymo tantum numerari duos, quorum alter sit diaconoerum, alter episcoporum, sive presbyterorum. Postremo ut a preMbytero, ita ab episcopo corpus, sanguinemque Domini consecrari, adeoque utrosque pari auctoritate excellere. Praetermisit autem
Bion delius, quod Hieronymus de levitis, de Aaronis filiis sacerdotibus , deque Aarone pontifice hebraeorum tradit, quod alio
loco se de his rebus, deque diversitate sacerdotum , levitarumque Veteris testamenti a presbyteris, diaconisque christianis actu. rum confideret. Similia eorum , quae sunt a Blondello animadversa, persequuti sunt Salmasius loco indicato, et Bud deus in ea dissertatione, quam inscripsit de origine, et potestate episcoporum. Sed his ego omnibus paucis, ut potero, satisfaciam. Quamquam est eorum in primis notandus error, qui aut Hieronymum
Aerio I consensisse, errasseque, aut Aerium α liberandum
ab invidia haereseos esse arbitrarentur. Nam qui Hieronymum
accusant, sanctissimo viro, quem ecclesia Semper magistrum co-Iuit, iniuriam saciunt; qui autem Acrium absolvunt, plus sibi
esse, quam superiorum temporum Christianis tribuendum censent,
438쪽
ut qui maiorum communi iudicio singularem opinionem antepin
nant suam. Ac Epiphanius i) quidem, Augustinus et , aliique veteres 3 , quos sunt ceteri, qui libros de saeresibus ediderunt,
auctores sequuti, Acrium in haereticis numerarunt, propterea quod presbyteros aequandos esse episcopis iudicasset; Hieronymum autem, cuius erat ipsis explorata sententia, non solum in suspicionem haereseos non vocarunt, sed etiam summis laudibus celebraverunt. Haereseos autem quemadmodum accusassem Aerium, si eius decreta componi cum scripturarum, cumque traditionum divinarum auctoritate posse vidissent. Etenim ne sandoquidem auditum est, ob unam ecclesiasticam consuetudinem aut
violatam , aut reiectam , fuisse quemquam a patribus haereseos condemnatum. Atque Aerio, quod pares esse preSbyteros episcopis affirmasset, damnato, qui tandem effugisset Hieronymus reprehensionem , si nulla re statuisset episcopos presbyteris antecellere 3 Intellexerint ergo patres necesse est, errorem Aerii longe ab sententia Hieronymi discrepasse, illumque proinde reprobandum, hunc contra multis nominibus laudaudum, celebrandumque suisse. Quod si discrepans ab Aerii opinione fuit Hieronymi ratio, sequetur profecto, ut quibusdam rebus pares esse divi na institutione presbyteros episcopis Hieronymus dixerit; omnibus vero rebus, non item. Quamobrem verbo ille fortasse interdum nostris repugnavit, re autem ipsa consensit. Atque ita quidem Hieronymum iudicasse, ex illius scriptis cognoscitur. In ex. plicanda enim alicuius sententia , non quid ille alicubi quando-
ue , sed quid omnibus in libris quos publicavit scripserit,
esenderit, confirmarit, despiciendum est. Sed adversae caussa patroni, ut Hieronymum in suam sententiam pertrahant, quae ille in epistolis, librisque, quibus reprimere audaciam diaconorum conatus est, tradidit, studiose colligunt, cetera praetermittunt. Nos contra conferenda esse universa, diligenterque consideranda contendimus, ut intelligi tandem possit, in nostram ne sententiam Hieronymus fuerit, an in presbyterianorum errorem PropenSior.
439쪽
Est autem illud in primis animadvertendum, extitisse ea aetato nonnullos ex ordine diaconorum, qui sese aequare presbyteris 1
auderent. Hieronymum, qui eorum temeritatem, impudentiamque aegerrime, ut debebat, tulerat, cum in hunc sermonem incidi set, indicare breviter constituisse, quam essent diaconis excellen tiores, Superioresque auctoritate presbyteri. Ergo eum in gressus
in eam disputationem esset ita ut sit, ubi quid acriter , vehementerque defendimus, ut plus interdum dicere , quam res ipsa postulet, videamur ), propterea quod in quibusdam sacrarum scrip.
turarum locis legisset, cos, qui episcopi vocarentur, suisse etiam appellatos nomine presbyterorum, ad presbyteros SPectaSse a post lorum tempore ccclesias communi consilio administrare, ac pascere, statuisse; non quod omnibus rebus pares episcopis presbyteros nam presbyteris ordinare nefas esse Consessus est , sed
quod auctoritate consecrandae cucharistiae aequales esse arbitra
retur, quodque simul una gubernassent ecclesias, eodemque initio nomine appellari consuevissent. Itaque ne quis calumniando rapere illius verba in peiorem partem auderet, cum tam multa deprcsbyterorum dignitato disputavisset, ex Pla ordinutione, nihil
ab episcopo fieri, dixisse, quod non faciat a presbyter, ratum
440쪽
his verbis sese facile liberari ab invidia depressae, contemtaeque
episcoporum auctoritatis posse. Quamquam non is suit Hieronymus, qui disertis verbis significaret, presbyteri ne sin lices si
fuerint ii, quorum est in libris novi testamenti sacra commemoratio, an gradus superioris, quem esse scimus proprium eorum,
qui et sunt et appellantur episcopi. Nihil enim impediebat, quominus communi corum consilio res multarum ecclesiarum gubernarentur , qui Cum plures in eodem coetu essent, tum omnes
quamvis presbyteri dicerentur, tamen essent episcopi ordinati, ut
si data facultas fuisset, alio se Conserre, novasque ecclesias Constituere valerent. Haec si Hieronymi suit opinio, iam nihil erit, quod exhibere negotium orthodoxis possit. constaret enim , initio , vivis apostolis , cpiscopos cosdem alicubi atque presbyteros
et nomine, et auctoritate suisse , communique consilio occlesiam administrare , gubernareque consuevisse , dedisseque operam , ut recte omnia, atque ordine agerentur; sed post ubi dissensiones coortae, excitataeque turbae in ecclesiis quibusdam sunt, pres
byteros simplices ordinari ubique gentium , quin simul episcopi
ordinarentur, coepisse, desiisseque episcopos eosdem atque Presbyteros esse, inque unum, qui aptus rei bene gerendae iudicatus a presbyteris suisset, translatam omnem gubernandae Ecclesiae , administrandaeque curam. Sed fac simplices presbyteros Hierony
mus episcopos a) suisse vocatos censuerit est enim hoc similius veri paresque episcopis auctoritate Consecrandae eucharistiae