장음표시 사용
113쪽
XXI EQUIDE non ideo, cur, quid ipse Sentiam de morte, non audeam vobis dicere: quod eo melius mihi cernere Videor, quo ab ea propius absum. Ego Vestros patres, . Scipio, tuque, C. Laeli, viros clarissimos mihique amicissimos, Vivere arbitror, et eam quidei Vitum, quae est sola Vita nominanda. am, dum sumus in his inclusi compagibus corporis, munere quodam necessitatis et gravi opere persungimur est enim animus caelestis ex altissimo domicilio depressus et quasi demersus in terram, locum divinaei turae aetemitatique contrarium. Sed credo, deos immortales sparsisse animos in corpora humana, ut essent, qui terras tuerentur, quique caelestium ordinem contemplantes, imitarentur eum Vitae modo atque constantia. eo me
solum ratio ac disputatio impulit, ut ita crederem, sed nobilitas etiam summorum philosophorum et auctoritas. Audiebam ythagoram Pythagoreosque, incolas paene nostros, qui S-sent Italici philosophi quondam nominati, nun-
114쪽
quam dubitasse, quila ex universa mente divina delibatos animo haberemus demonstrahantur mihi praeterea, quae Socrates supremo vitae clied immortalitate animorum disseruisset, is, qui esset omnium sapientissimus oraculo Apollinis
judicatus Quid multa sic mihi persuasi, Sio
sentio quum tanta celeritas animorum sit, tanta memoria praeteritorum, suturorumque Prudentia, tot artes tantae scientiae, tot inventa nou Posse eam naturam, quae re ea Contineat, esse modi talem: quumque semper agitetur animuS, nec
principium motus habeat, quia se ipse moveat; ne finem quidem habiturum esse motus, quia nunquam se ipse sit relicturus et, quum simplex animi natura esset, neque haberet in se quidquam admixtum dispar sui atque dissimile, non posse eum dividi quod si non possit, non posse interire magnoque esse argumento, homine scire pleraque ante quam nati sint, quod jam pueri, quum artes dissiciles discant, ita celerit rres innumerabiles arripiast, ut eas non tum primum accipere Videantur, sed reminisci et recordari. Maecilatonis sere. XXII. pud Xenophontem autem moriens Cyrus major haec dicit: molite arbitrari, o mihi carissimi filii, me,
quum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore. eo nim, dum eram vobiscum, animum
meum videbatis sed eum esse in hoc corpore ex iis rebus, quas gerebam, intelligebatis Eun.
115쪽
dem igitur esse creditote, etiam si nullum vide-hitis. eo vero clarorum virorum OS II1Ortem honores permanerent, si nihil eorum ipsorum animi essicerent, quo diutius memoriam sui teneremus. iiii quidem nunquam perSuaderi potuit, animos, dum in corporibus essent mortalibus, Vivere quum exissent ex iis, emori nec vero, tum animum esse insipientem, quum ex insipienti corpore evasisset; sed quum omni admixtione corporis liberatus, purus et integer esse coepisset, tum esse sapientem. tque etiam, quum homini natura morte dissolvitur, Ceterarum rerum PerSpicuum Si quo quaeque discedant abeunt enim illuc omnia, unde orta
sunt animus autem Solu nec, quum adeSt, eo,
quum discedit, apparet. Jam vero videtis, nihil esse morti tam simile, quam somnum. Atqui dormientium animi maxime declarant divinit tem Suum multa enim, quum remissi et liberi sunt, sutura prospiciunt. Ex quo intelligitur,
quales suturi sint, quum se plane corpori Vinculis relaxaverint. Quare, si haec ita sunt, sic me colitote ut deum: si una est interiturus animus Cum corpore, O tamen, deos verentes, qui hanc omnem pulchritudinem tuentur et regunt, memoriam nostri pie inviolateque servabitis.'XXIII Cyrus quidem haec morien8. DS, Si placet, nostra Videamus. emo unquam mihi,
Scipio, persuadebit, aut patrem tuum aullum, aut duos avos, Paullum et Africanum, aut Asri-
116쪽
M AT MAIOR, cani patrem aut patruum, aut multo Pr-Sinmtes Viros, quos enumerare non est neoESSE, tanta esse conatos, quae ad posteritatis memoriam pertinerent, nisi animo cernerent, posteritatem ad
se pertinere censes ut de me ipso aliquid
more senum glorier me tantos labores iurnos nocturnosque domi militiaeque susceptortam suisse, si iisdem finibus gloriam meam, quibus vitam, essem terminatumst nn melius multo fuisset, otiosam aetatem, et quietam, Sine ullo labore et contentione traducere Sed nescio quomodo animus erigena se posteritatem ita semper prospiciebat, quasi quum exoESSiSSet e vita, tum denique victurus esset Quod quidem ni ita se haberet, ut animi immortales S-sent, haud optimi cujusque animus maxime ad
immortalitatem gloriae niteretur Quid ' quod
sapientissimus quisque aequissimo animo moritur, stultissimus iniquissimo, nonne Vobis id
tu animus is, qui plus cernat et longius, videre se ad meliora proficisci ille autem, cujus obtusior sit acies, non videre Equidem efferor studio patres vestros, quos colui et dilexi, videndi:
neque ero eos solum convenire aVeo, quo ipse
cognovi, sed illos etiam, de quibus audivi, et legi, et ipse conscripsi. Quo quidem me proficiscentem haud sane quis sacile retraxerit, neque tum-quamieliam recoxerit. Quod si quis deus mihi
largiatur, ut ex hac aetate repuerascam et in cunis Vagiam, valde recusem Vero velim,
117쪽
SIVE DE AEENEOTUTE. 91 Quasi decurso spatio, ad carceres a Calce reVω-ri Quid enim habet vita commodi quid Hon potius laboris Sed habeat sane habetoaerte tamen aut satietatem, aut modum n het enim mihi deplorare vitam, quod multi, et ii docti, saepe secerunt; neque me Vixisse poenites, quoniam ita Vixi, ut non rustra me natum Grintimem et ex vita ita discedo, tamquam ex hospitio, non tamquam ex domo. Commorandi Gnim natura diversorium nobis, non habitandi
clodi praeclarum diem, quum ad illud divinum animorum concilium coetumque proficiscar, quumque ex hac turba et colluvione discedam lProficiscar enim non ad eos solum viros, de qui-hua ante dixi verum etiam ad Catonem meum, quo nemo Vir melior natus est, nemo pietate Praestantior cujus a me corpus crematum est; quod contra decuit ab illo meum; animus Vero non me deserens, sed respectans, in ea prosecto loca discessit, quo mihi ipsi cernebat esse Veniendum. Quem ego meum casum sortiter serre risu sum non quo aequo animo senem; sed me ipse consolabar, existimans, non longinquum
inter nos digressum et discessum fore. mis mihi rebus, Scipio, id enim te cum Laelio admirari solere dixisti, levis est senectus, nec Olum non molesta, sed etiam jucunda. Quod si in hoc
erro, quod animos hominum immortales esse credam lubenter erro; meo mihi uno errorem, qui delector, dum viso, extorqueri volo: sin
118쪽
mortuus, ut quidam minuti philosophi censent, nihil sentiam, non Vereor, ne hunc errorem meum mortui philosophi irridean Quo si non sumus immortales suturi, tamen exstiram homini suo tempore optabile est. Nam habet natura, ut aliarum omnium rerum, si Vivendi modum. Senectus autem aetatis est PeruCtio, tamquam sabulae cujus defatigationem fugere e mus, praesertim adjuncta alietate.