장음표시 사용
51쪽
sam, Anglo commendandam , ut cum Gallis auxilia subministrare pergeret, ne res Belgicae iam nutanteS, non sine ingenti, commerciorum utriuSque gentiS periculo, certissimaque ruina, plane concuterentur, atque opprimerentur. Et ne illecebrae, atque invitamenta deessent, ae capiendum Jacobi animum, futuras necessitudines, nuptiasquo inter Delphinum & Jacobi filiam, magno utri usque regi S emolumento, contrahendas, speciose ostentatas, abunde escae speciem praebere posse, credebatur. In schedis Sullii arcanis, adhuc quatuor aliae propo. sitiones, Jacobo privato nomine infirmandat continebantur.
ta, secundum cuiuslibet reipublicae facultates, in communem usum pecunia, treS classeS adornarentur, quae singulis tribus mensibus exactis, in opera bellica sibi succederent, Hispanorumque copias navales Indiae tuendae destinatas, continua excursione defatigarent, atque interea, si non omnia, quae apud Indos possident Hispani, certe insulas. quae eisdem in navigatione Indica commodum, Vel receptum praebent, occuparent. Deinde, Ut commUnia consilia, eo dirigerentur, ut Austriaci, cum Imperii Romani axiomate privarentUr, tum mmnibus suis provinciis hereditariis, Bohemia, Silesia, Moravia &c. eiicerentur, spoliis, ut & ducatibus Juliae, Cliviat de
Montium, mox aperiendis, inter principes Germaniae hinc in de dividendis. ' 6. Tertio, ut Belgium Hispanicum, ab exerci-itU communi, Undecunque obsemina, ad incitas & deditionem adigeretur. Quarto, ut utraque Austria eorum stirps, omnibus stis regionibus mulctata, intra solius Hispaniae fines se conti nere iuueretur. Haec omnia Sullius apud Jacobum coram ex-- posuit,
52쪽
posuit, sisnulque praesentem Christianorum statum, 7. In duas 1actiones, Catholicam & protestantem scissum commemoravit, cum, quinam principes, a parte utraque starent, recensendo, tum ungulorum habitum, ac conditionem eXaminando. Neque vero Occasio demit, Suecorum, Danorum, Belgarumque legatos, Londini eo tempore praesentes, tentandi de cum iis, de tantis Henrici ausis, sermonem conserendi. Qui tamen Omnes, atque, ut ipse Rex Anglorum, licet forte talia consilia, ipsis non plano displicerent, manum immaturo adhuc operi
admovere, ' 8. suarumque rerum summam, in nondum ne
8. De ministerii Anglicani sententia ad Henricia in sic scribit svLLiva: Lesministras, a quis avols propo les quesions comme de moi mma σfans auctius charae d' ailleurs, w ont par ιαψ de leur asserier tant ae
tovie nouvelle R νaute de so donnor an s four de terme, avant que do Dire 'auctines innovationg, on de V en exciter potnt, qui tui puissent nuire. Suecorum legatus perieulum instantis cum Polono belli caulabatur, quod regem curis, Illa tantum contra tant vicinum hostem tuendi distentum, ne alibi apud extraneos res novas moliretur, sitis vetaret. Belgas cirea Ostendae obsessionem ancipites harsisse, ct quid eius soluti. Onem, vel ut bis expugnationem excepturum sit avide exspectasse, iam indicavimus. Sed α Danorum rationes audiamus: Da la pari dia Rotri Danemare pergit Sullius) lequot a la verit a domination Iur de grandas fori diversifio Uendues de terres pals mais la plus partinsertiles, da bietarre fituatim s grandement incommode habitation. iis it allegiis par Ier deputes. que ser Peuples, bion qu' asses dociles, Eloi.
53쪽
cessarii belli discrimen udducere, recusabant. Nominatim Belgarum menS erat, antequam ad nova se accingerent eventum
famosae obsidionis Ostendae, expectandum esse. Hoc enim, tandem seliciter contingente, de maioribus, cum fructu suscipiendis moliminibus, opportune consultari posse.
6. VI. Sed Henricus non tantum cum principibus r. s cularibus, verum quoque cum ipso summo Pontifice consilia sua communicabat. Neque vero in huius aula res dissiciliorem eventum nacta est. Neque Henrici animi proposita curiae Romanae commodis adversabantur. Nam initio Hemicus Reges septentrionis Danum & Suecum sedi Romanae conciliare tentabat, ita, ut quamvis de plena ad vetera dogmata reductione, sorte desperandum est et, nihilominus bona existimatio papae externa, iterum notabiliter in borealibus regionibus restauraretur, regesque ipsi ad sublimitatem 'a. univeris quondam caphis ecclesiae comiter conservandam, bonis rationibus denuo invitaremur. Deinde non spernendam partem exuvia-
I. Inter principes pollueos iam Rege in Angliae pruno loco noin navimur. sed praeter ea, quae eum Sueei, Dani, iklgarumque legatis a sta sunt. huc quoque pertinent consilia cum Hessorum Landgravio ct Anhaldino. qui protestantium in Germania nomine ad aulam Henrici ablegati erant.
a Sullio collata, nec Don colloquia cum Belgarum Venetorumque legatis ab eodem , de hoc argumento habita. sino Henricus per emissa. rios suos Ungaroa, Bohemos, Transsylvanos, Helvetos, Saba udos αalios Italiae principes tentabat, ct solicitabat Uid. PERFFlX TifSVLL. t. VI p.as.
a. Non quidem totidem verbis haec in litteris Sullii leguntur, dicit enim tantum, quod regi danda st opera: d' essFIr de Dire agreιν asx RODD Nord, si non una entiere reconciliation avec te pope et i egliseo Ro- .maino, au moint une cessation de Baine, an 'μου et de route aversiondes tinρ enudrs les autres. Sed qui novit ingenium SuLLII, artemque pontifici externo honoris cultu placendi, quae non tantum e litteris ipsius ad Clementem VIII datis apparent, sed quoque ex familiari cnm avris EALo congressa clarissime elueent, facile colliget, quod blus cogitaverit. quam nudis verbis in hoc argumento expresserit. Quare PE REF.xs, ubi formulam transactionis inter papain ct principes septentrionales recitat, addit: la formulatre tui ete avanteteus au pape, cn ce qu iis t e me
54쪽
rum Hispano per Italiam detrahendarum, stilicet Apuliae regnum, Vano tantum hactenus clientelaris, sive directi dominii
dominio ecclesiae commode adiacentibus, pleno iure ecclesiae patrimonio adscribere meditabatur. Vt proinde, cum sub specie honoris, tum haud exigui lucri ostentatione, beatissimus pater, ad adoptanda pia Henrici desideria eo tempore alliceretur. Vnde cum Sullius certi negotii causa, eiusdem iussu Cardinalem oppALivM adiret atque inter colloquendum, quae in illustrium virorum consessu de patrimonio sancti Petri, tam commoda & opima accessione augendo, intellexisset, sermoni suo speciose immisceret, simulque adderet, quod nunc hinc inde de papa potentissimis principibus adaequando, eiusque latifundiis circum circa, ita, ut nihil amplius, a non parum molesto Hispanico vicino metuendum foret, proserendis, consilia serio agitarentur: narratio haec adeo iucunde afficiebat Cardinalem, ut, modo non delectationis tantum, atque animi causa, sed serio & ev vero omnia a se dicta esse, Sullius asseverare vellet, suum singula, arcana circumspectaque ratione, ad a res pontificis perserendi studium ultro 4. polliceretur. f. VII. Nihil itaque intentatum relinquebat Henricus, quo Omnium populorum & principum, quos vel sui favore, Vescerte Austriacorum odio flagrare noverat, studia animique as. - - G 3 sectus
55쪽
Iedlus exploraret, atque sibi circa executionem systematis Ιui conciliaret. Praeter Sulli ima hominem rebus agendis natum ,
conducebantur, sub praetextu silutandi priscos regis socios N amicos Galliae revera autem , ut inter blandos sermones, civilitatisque Officia, cum eorum consilia & in Austriacam gentem propensiones, Vel odia astute indagarent, tum, ut quid de futura rerum universi orbis Christiani conversione, ab Henrico in medium producta censerent, euriose tedio tamen Henrici nomine & quasi aliud agendo, perscrutarentur. Ne autem opus tot excogitatum Vigilii S, in exterorum aulis, vel indisserenter haberetur, Vel plane sperneretur, cognitis atque perspectis principum sententiiS duo adhuc agenda restabant. Primo, ut legati Hispanis atque Austriacis cum suis consiliis, statim in ipso orationis exordio ad inferos damnatis, vicissim nullum commendationis genus circa personam Henrici, mentemque eius bonam & sinceram omitterent. deinde, ut fructus usumque operis aliquando consecti, vividis & nitidis coloribus depingerent, atque hac ratione cum HenricUm, tum ipsius instituta ad coelum usque ' a. laudibus extollerent. Neque
vero I. Hue reser p. 27r. r. VI. Susi. Le R I emo a divers deputo Agem, σNegotiatauri, pour vi er ses amis, Parsorme de civilit I de eom pliment, potir ι' apparenco sc. Paulo postnominantur: les Metiri de
56쪽
vero negari potest, quin lepati, utpote ad nutum domini sui
Compositi, utroque clemandato munere, strenue defuncti sint, atque tales se gesserint, quales vel summa mittentis ambitio sperare, aut expectare poterat. Adeo ut ipsis minime imputandum sit, quod successus intentioni non responderit, ne Henrici animi propositum metam contigerit Optatam. Cete rum praeter hactenus dicta, iussu regis Henrici, circa modum proponendi perorandique observanda, aliqua etiam ordinis ratio circa sociorum assumtionem haberi debebat. Initium faciendum secundum succiVM 3. a rebus publicis Hollandorum, seu Belgarum, Venetorum & Helvetorum. Postea reges septentrionales Brittannus, Suecus, i Danus adeundi videbam tur. Neque temere, aut sorte sortuna, hae quasi classes comstituebantur, sed satis praegnantes causae ita iubebant, suturOS-que socios hoc ordine collocabant. Nam primo respublicae. utpote statui pacis plerumque deditae , magis respiciunt ad consilia. ad pacem, atque unionem tendentia, quam Reges,
qui regulariter se ad id fastigii evectos credunt, ut vicinis midini sint, bella quarant, & in hunc usum terribili cum pompa copiarum turmas ducant, atque reducant. Haec enim summa Votorum erat ipsius populi Dei, cum reges habendi desiderio Ureretur Sam. I. VIII. ao. Secundo apud proceres alicuius rei publicae, cum nemo eorum suam fortunam, cum regis sortuna comparare possit, regium nomen, regumque roba tioneS maiori veneratione cultuque externo, quam apud alios reges, quippe quos aequalis eminentiae coFitatio ad aemulationem, eun clemque cum aliis regibus dignitatis gradum tuendum sollicitat, excipiuntur, atque audiuntur. Accedebant impraesentiarum peculiares rationes. Etenim primo domus Am
Rogavit Rex ipse svLLII sententiam, quam dixit p. 73. t V. vel ut prae se fert ex mente Regis repetiit: plus eos ehoses premiser at hien ahe-min es, mps ries reseoluselm te que L aipu comprendro de vos intentions, de Dira dos amis alites et associes S commencer par ceux. ω quelsa onole plus de di position et de raisoni, potir Uavo, p6iηι d' interes coetra res, doni ies plus a propos usur Iembunt Dro ιes provinces uvies G
57쪽
friaca hanc rerumpublicarum trigam, quam partim prisco Romano I inperio creptis spoliis, partim hereditati ad suam gentem quondam legitime pertinenti, detractis laciniis crevisse opinabatur, parum benevolis oculis intuebatur. Deinde
comitatus & Vallelinum, Belgis Alam et pium, Bruga aliaeque magnae urbe S, in preemium laborum pro Auseriacorum op premone. & sutura Unione promovenda suscipiendorum ostentabantur, addita prolixa aeternae libertatis, securitatisque promissione. Igitur de rerumpublicarum foedere, quod ad reliquos, sive clam, sive vi ad Henrici arbitrium componendos, apprime facere videbatur, satis apte in limine statim cogitatum est f. VII. Hactenus de antecedentibus praeparatoriis, dispiciamus nunc de ipso unionis systemate. Scilicet si contingeret, uti quidem Henricus cum Sullio suo sibi mente conceperat, ut primo tres respublicae, Belgae, Helveti , atque Veneti se illi adiungerent, deinde per trium regum Septentrionis Britanni, Succi, Danique accessionem mcietas augeretur, mox Germani, sub specie, quasi reges Franciae imperium Romano- Germanicum olim condidissent, pariter Henrici votis obtemperarent, hos paulo post Hungari, Transti vani, & Bohemi,
pro libertate, immunitate privilegiisque suis recuperandis, novum assertorem libertatis Henricum certatim secuti essent, tandem cum summi li Oris, tum amplissimi quaestus illecebris inescatus, beatissimus pater Papa, cum Italiae principibus incomplementum beatitudinis totius confoederationis se comitem addidisset, atque his incrementis sensim t. amplificata societas, futurae unionis universalis Christianorum quandam speciem praeberet: tune totam tam augustae splendidaque reipublicae compagem sequenti modo instruendam, ordinandamque: 4. Haee spoliorum distribuito pluribus habetur p. I sq. Iuli.
i. Talis erat magnae Henricianae reipublicae genesis, ita veluti nasci, pn. hestere di tandem ad virilem aetatem pervenire debebat.
58쪽
qu. Asb. ..t. vi omnis christianae gentis, in quindecim vi Vt
tales,' tibi invicem ratione potentiae & amplitudinis sere aequales, accurateque suis limitibus, ne imposterum lites de finibus regendis subnasci quietemque publicani turbare possent, circumscriptas, divisio institueretur. In numerum autem harum novarum civitatum: Pontificis dominium, Imperium nostrum,
Gallia, Hispania, magna Britannia, Hungaria, Bohemia, Ρ lania, Suecia, Dania, Sabaudia, sive novum Lombardiae regnum, Venetorum, Novaque alia, e diis minorum gentium in reliqua Italia conscribenda respublica, Belgarum provinciae, Helvetorumque distri his, referrentur. Comprehendebat hoc modo divisa Christianorum societas, quatuor reSpublicas, Curulecimque regna sub ambitu suo. Inter illas duae, Veneta ivnova Italica respublica, Aristocratiis adscribebantur, binis reliquis popularis gubernandi modus attribuebatur. In sex re- gnis, Papatus, Germaniae imperii, Daniae, Poloniae, Hungariae '3. A Bohemiae, rerum summa per liberam electionem, in ce-- teris quinque per hereditariam successionem deserebatur. Quo vero desiderata singularum civitatum aequalitas obtineretur, Divi Petri patrimonio Apuliae regnum, dominiumque dire-e uni in Siciliam, & novam rempublicam Italicam, Sabaudo Mediolanensis ducatus addi, corpori Helvetico Burgundiae, Tyrolensisque comitatus, Alsatiae Landgravia tuS , terraqueTridentina inseri, Belgarum reipublicae vero ducatus Juliae,Cliviae di. Montium, comitatus itidem Marcanus cum Ravenspergensi, nec non dynastia Ravensteinensi. aliaeque minoris pretii ditiones iungi, Hungaria, Transylvaniae Valachiae, atque Moldaviae accessione ditari, Bohemia Silesiae, Moraviae & Lusiatiae finibus contineri de- .ibebat.De Polonia benignius iudicabatur, huic enim omnes pro- et vinciae, communibus Christianorum armis a Turcico imperio
a. Confer. hic. t. V. I VI. Susi. atque in compendio P. REm P. ψω. seqv. . . . item tum 1 I. Susi. P. 234 seqv.' s. Horum reges eligi debebant a septem Electoribus noviter excogitatis. . qui erant i ordines utriusque regni a) papa 3 lmperator, reges Oi Gallorum s Hispanorum 6 Anglorumque 7 Suectis , Danus, Polonus, non nisi coniunctim hoc ius exercebant.
59쪽
avellendae, in augmentum cedere, Venetis regnum Siciliat, salvo tamen papali clientelari nexu ,. adiici, nova Italorum respublica e ducatibus Hertruriae, Mantuae, Parmensi Placentino, Mutinensi, Regiensi, principatibus Mirandulae, Monacensi Plomio, Corregiensi, rebvspublicis Genuensi atque Lucensi, & si quae alia, quae nec papae, nec Venetorum, nec Sabaudi imperio cessissent, componi, imperium aUtem Romanum Germanicum splendido clientum suorum apparatu, Belgarum &Helvetorum inanibus Vasallagiis accedentibus, nunc 1 peciosius instructo, solo externi honoris schemate sibi satis placere iubebatur. Francia, Britannia, Suecia, Dania pristino suo iuri, confinioque relinquebantur. Hispania vero multis provinciis orbata, & quasi truncata, intra Oceanum montesque Pyrenaeos, sola forinsecus Sardinia, & Balearibus Insulis, ex tot latifundiis, peculiari Gallorum beneficio sibi retentis, pace tam care parta, utcunque frui, animoque cetera otioso esse
f. VIII. Pluribus itaque videmus plura fuisse addita, ne mini aliquid ademtum, nisi soli domui Austriacat, haec enim reliquis omnibus suo aere, commune sympositum sola ex in sauris suis solvere debebat. Quo vero tam inusitata liberalitas ipsi persuaderetur, splendidam legationem, benedictione papae,
auctoritate regis Henrici, totiusque novae reipublicae Christianae I. iussu munitam, communi nomine adornandam & ad Imperatorem, Hispanorumque regem mittendam esse in m
Lex quoque Imperii Germanici insuper perpetua esse iubebatur: ne unquam mortuo parente, filio imperiati axioma deferretis, sed ut hoe aterna viti tudine defamilia principumGermania in familiam mitraret. I. Midi ipliciter, ut ab iis, qui res magnas moliuntur fieri solet, iam ante
e sectionem foederum suorum, Henricus internuntiorum legatorum que industria usus erat, ut, quo undique per Christianum orbem, res loco essent, rescisceret, ut non r. ad β. K. Ohservatum. Sic BET Mira ad curiam Romanam, RVLLIONIVS ad Venetos re Sabandum, CALMA Tmus ad Helvetos & Grisones, s oΜBER Gius ad duces Saxoniae, Bav
riae, Brunsvicenses, Brandenburgicos re alios ordindi imperii, qui nonis dum partes Henrici diserte amplexi erant, BONGM3Iva ad Hungaros.
60쪽
dium consulebatur, quae reiteratis precibus serio ab illis con tenderet, & enixe Peteret, i) ut Imperator OciuS citius manum admovere vellet sanctioni pragmaticae . de futura liberrima
Imperatorum creatione, in hunc sensum, ne unquam duo Imperatores continua serie ex Una domo eligerentur, condendae, a) ut Imperatopadhibito regis Hispaniae, tanquam agnati consensu Hungaria, BOhemia, Carinthiae, Styria, Croatia, Carniola, Tyrolo, plane ipsa patria Austriae provincia, imo omnibus suis per Germaniam & Italiam possessionibus, amore boni ublici, in perpetuum se abdicaret, atque haec omnia unionis di-
positioni,vel rectius decretorioHenrici arbitrio promte reliqueret. Sed cumHenricus, vel levissima meditatione adhibita, facile praevidere posset quam molesto Orationis, rogationisque genere Austriacos sollicitaret, quodque ad solas preceS, quantamcunque civilitatis & blanditiarum speciem prae se serant, integra regna dare, Vel resignare, apud cordatos iamdiu ab usu reis cesserit: partim arte, partim Marte, verbis precariis pondus& emcaciam superaddere studebat. Quae cum ulterius animo volueret, Operae pretium, rebus per unionis legatos minus prospere forte succedentibus sibi facturus videbatur, si1 Pontificis auxilio usus eo rem dirigeret, ut legatus 'a. Apostolicus H et tam. Bohemos N Transylvavos, BOIssius ad Suecum, Danum re accolas urisbes maris Balthici, IOANNINus ad Regem Angliae, Belgas ct Clivm- sem hereditatem petentes. ANCELLus ad Imperatorem & Polonos, MoNGLATus ad Turcam, paEOcius ad Archiduces. legati ab Henrico desti. nati sunt. Enimvero illa ipsa legatio, qiaae tam dura ab Austriacis, inau- dito hactenus inter gentes ita Oratiores exemplo postulatura erat . merito
ad illud tempus, quo futurorum foederatorum associatione, ad quaevisi audenda, instructum se iri Henricus sperabat, reiiciebatur. De ipsa