장음표시 사용
191쪽
tiam ac providentiam. Nec ideo res finalitate destituuntur nam etsi tunc suum finem particularem non ConSequantur, tamen ratione tali Suspensionis Vel mutationis ordinem habent ad altiorem et quidem Supremum finem totiu uni VerSi. Cor. 2.-Ergo non repugnat, ut Deu agenti, cui naturaliter competit una operatio vel unu modu agendi, praeStaret vim et ConcurSum ad aliter agendum. Quo in cnSu effectuS, quem agen producit, diversus erit ab
illiS, quo producere Solet cum concursu sibi debito in similibus adjunctis. Sic si igni Deus retraheret con-CurSum ad comburendum, simulque vel impressa illi
transeunte diVerS Virtute, Vel Si maViS, per Solum eX- trinSecum concurSum eo uteretur non ad comburendum, Sed ad refrigerandum, nihil abSurdum aut repugnans fieret. Ubinam enim est contradictio is quia ignis in ea hypothesi combureret Simul et non combureret, vel refrigeraret Simul et non refrigeraret Atqui igni tunc non combureret, licet exigeret naturaliter
Comburere, et non exigere naturaliter refrigerare,
quamvis de facto per virtutem non ibi propriam, Sede indebito dono superadditam refrigeraret. An quia virtus refrigerandi naturam ignis destrueret Verum imprimis jam dixi, ut igne Deus uteretur ad refriger-Rndum, neceSS non SSe, ut eidem novam virtutem insereret naturali virtuti combustivae contrariam, Sed pDSSe rem Xplicari per XtrinSecum concurSum, Cit.,
per actionem refrigerandi quam Solus Deu ad praeSentiam et contactum igni efficeret. Deinde, non video cur Virtus refrigerandi transeunte impressa igni debeat essentialiter illum perimere. Nam non aliter proiecto illum perimeret, nisi agendo in eum. Fac ergo Deum non concurrere cum illa virtute refrigerativa ad ignem
eXtinguendum I et nihil poterit huic illa nocere. Sicut etiam poterunt ignis et aqua frigidisSima SeSe contin-
192쪽
182 DE NECESSITATE LEGUM PHYSICARUM. gere, ac penitu incorrupta manere, Cit. Si Deu mutuam inter ea actionem, retrahendo concurSum, --
143. 0bj. 1. - Leges naturae, quum a divina voluntate Procedant. idem sunt a divina decreta atqui haec sunt prorSu immutabilia ergo etiam egessaturae- Ita Spinoea . Resp.-Dis mas Lege naturae Sunt divina decreta proprie dicta, Meg. I improPrie dicta, .e. Sunt Objectum volitum per divina decreta, cons. Rriter dist. min. Divina decreta obiective Sumpta Sunt immutabilia, Meg. I SMbjsctiν Sumpta, quatenus Sunt identica
Lege naturae proprie et Stricte Sunt Objecta decreta et proinde haud secus immutabiles Sunt quam ipSe munduS, qui est etiam objectum divini decreti nisi igitur Cum Pantheistis coniunctamuSentitatem Creaturae Cum entitate irini actus, lege naturae vocari nequeunt Dei decreta. In St.-Lege naturae eo, quod Statuuntur divino decreto nullam exceptionem admittere POSSUnt. R. Nisi Deus eodem decreto quo statuit generalem Constantiam harum legum, decrevit etiam aliqua illRrum exceptioneS, COHC. Secus, neg. Unico enim Ct Deu decernit generalem naturae curSum et ejUSctem exceptioneS Deus ab aeterno praevidit et voluit Se iacturum quod in tempore facit. Sic ergo instituit naturae CurSum, ut tamen Praeordinaretur in aeterna Sua voluntate quod praeter Cursum Stum quandoque actum erat V- S. h. QuoeSt. DiSp., , . , . , Ad ).
0bj. 2.-Ordo naturali non minus quam ordo morali a Deo procedit atqui ordo moralis est absolute immutabilis ergo et ordo
ReSΡ.-DiSi maj. ordo naturali et moralis procedunt a Deo et relationem omnino eamdem habent a dirina attributa, neg. habent relatione partim eaSdem Partim diverSAS, Onc. Onc. min. et dist. conci Ordo naturali univctrsalis mutari nequit, Onc. particularis, eg ordo morali fundatur in debita relatione hominum ad Deum divina autem Sanctita et Sapientia postulant hujus ordinis immutabilitatem. Creaturae vero habent ordinem ad Deum et actinvicem ordo, quo creaturae ad Deum tamquam ad finem ultimum referuntur, Si Simpliciter immutabili : Secus vero prout adinvicem ordinantur huju ordinis mutabilitatem exigit absolutum Dei dominium in Sua creaturas. V Licet Deus possit facere contraordinem, qui Si nitis creaturia ad aliam, quod Si quaSi naturae
193쪽
Particulari respectu ipsius mon tamen potest facere contra ordinem Drsaturin ad SBipSum. . . . Deus faciendo Praeter CurSum naturae, non removet tolum ordinem universi, in quo consistitionum
DE MIRACULO.144. Munus Theologiae Sacrae est miraculorum exis tentiam, et vim probativam in gratiam Verse religionis diScutere, tamen ratio humana Sua Virtute natiVa poteSteorum poSSibilitatem, cognoscibilitatem a finalitatem plene Xtra Omne dubium Statuere. Non tiosa nec minoris momenti reputanda est haec quaestio : imprimis enim cum ea nectitur diVinae revelationis cognitio deinde vix alia existi doctrina revelata, quam Rationalistae et generatim hodierni irrisores Vera Fidei tam acriter, tam pertinaciter impugnant. Omnem namque Operam in e ponunt, ut miracula esse impossibilia evincant, Vel Saltem ea non posse ab effectibus virium naturalium discerni. In hoc capite prius agitur de miraculorum notione
et finalitate, deinde de eorum possibilitate, demum de
194쪽
DE MIRAGULI NOTIONE A FINALITATE.
145. Nomen miraculi etymologice et sensu latiori sumptum Significat aliquem effectum qui admirationem
excitat maXima vero admiratio Xcitatur, quando Causa alicuju effectu tranSCendere vire naturae intelligitur. Unde miraculum Sensu stricto definitur ' Optis sensibile, divinitus factum, insolitum, Supernaturale Pesch, p. cit. V. 2, P. 375). Dicitur 1'. opus sensibile, quia licet miracula fieri possint in natura Spirituali, et dantur ' miracula gratiae, V tamen haec, quum in mundo Spectabili non fiant, relate ad no rationem signi non habent, nec proinde fini miraculi praeStituto, qui S manifeStare aliquid Supernaturale, adaptantur. λDicitur a P divinitus factum, quia ad miraculum Semper requiritur Speciali a parte Dei interventus, ita ut Creatura, Si in miraculi patrandi adhibeatur, nonnisi instrumentaliter, aut impetratorie, aut ministerialiter adhibeatur. η
195쪽
DE MIRACULI NOTIONE. 85 Dicitur 3'. insolitum, quia miraculum conSuet curSuinaturae S contrarium, et in natura quaedam apparet
diSpOSitio, ob quam videtur rem non debere fieri vel 1 on ita fieri. V Insolitum ait S. I homas , quod in
definitione miraculi ponitur, X e non dicit raritatem facti, sed Xcludit solitum curSum natura, unde Siquotidie caeci illuminarentur, nihilominus miraculum eSSet, quia Praeter curSUm naturalem, qui nobi est On-SuetuS, contingeret. In a Sent. q. 8, . , Ad T). Dicitur P. Supernaturale, quia Sicut effectuS, qui sit juXta ordinem naturae, naturalis dicitur, ita quidquidemcitur in natura, Sed non juXta lege vireSque naturaleS, supernaturais dicendum St.
146. OBS.-Controvertitur utrum ratio miraculi Stricte dicti exigat, ut ipsum excedat Omnes vire naturale tUm Corporea tum SpiritualeS, an Sumciat, ut excedat ire corporeas. Alii verbis, num possint angeli virtute propria miracula vera Patrare. Communi autem et quidem, ut Videtur, vera opinio est omne miraculum proprie dictum excedere virtutem totius naturin creatoe, et proinde Solum Deum POSSe SSe miraculi auSam Principalem, licet opera angelorum per modum arti effecta mira vel miraculosa Sint quoad nos et quum esseCtuS, quo angeli boni Sua nativa Virtute producant in rebu naturae, Sint Signa divinae voluntatiS, miracula dici solent. Ex hoc inquit S. h. , aliquid dicitur SSemiraculum, quod fit Praeter ordinem totius naturin creatoe. HOC autem non poteSt facere niSi Deus muta quidquid facit angeluSVel quaecumque alia Creatura Propria virtute, hoc fit secundum Ordinem naturin creatoe, et Sic non est miraculum V 1. q. IIo R. in . De hac Sententia f. Maazella De Religione, P. 117, ecl. 5), Zigliara ProPBedeutica, lib. I, C. a), uSe eamdem opinionem defenditUrν buru COSm. P. Oa-Ι8ὶ Pro oppoSita vide Ottiger, S. J. Theol. Fund. V. I, P. 173).
117. Consectaria. R. Miraculum Xcedere Vires totiuS naturae et proinde a Deo Solo fieri posse non perinde eS ac omne, quod a Deo Solo fieri potest, SSe mira-
196쪽
Culum. Et reVera miraculum dici nequitis justificatio impii, quippe quae in natura ViSibili non fit, nec
praeter ordinem naturae contingit, quum ad hunc ordinem non pertineat mundi creatio, quia Creatione Ordo naturae, qui miraculo PraeSUPPOnitur, Prim constituitur animiae creatio, quum haec creati pertinent ad ordinarium naturae curSum ut complementum humanae generationi divinus concursus ad Operatione creaturarum, quia natura creata illum Xigit
e transubstantiatio, tum quia non est sensibilis, tum quia fit secundum ordinum Supernaturalem a Deo hic stabilitum.
29. Quum inter Vera miracula reperiantur essectuS, qui per Se poSSunt viribu naturae produci, ut tales effectu miracula cenSeantur, OnStare debet eo non potuiSSe cauSi naturalibu effici, eo modo, quo actuemciuntur, et proinde eo non cauSam naturalem Sed Deum auctorem habere. Unde ad effectum miraculosum distinguendum ab effectu naturali modum ProductioniS, Otiu quam rem productam perScrutari oportet idem namque iactum eSt, Vel non eSt, miraculum, prout non debetur Vel debetur cauSae mere naturali.
39. A miraculo distinguenda sunt proestigium et opus magicum proestigium enim Si mera illusio per immutationem ab aliquo agente intelligente et invisibili effecta in organi siVe enSuum Xteriorum SiVctimaginationiS, ut aliter re aliqua appareat, aciSi in Se unde etiam dictum est praeStigium X eo, quod Oculi hominum perStringuntur, inquit S. Thomas. Magia
autem S ar mira patrandi iVe per occulta VireS naturae, SiVe per CCultam induStriam Sive e daemonis
interventu Uri Guru, Cosm. p. 393). Neutrum habet
197쪽
quidquam ire naturae iXCedens, immo his viribus adhibitis talia peraguntur. 148. Miraculorum Finis. Finis debet eSSe, cur miracula fiant. Jam nequit hic finis esse bonum naturae naturae enim ProViSum eS Sui legibuS, quibus conStanter dirigitur. Finis igitur miraculorum ordinem Supernaturalem Spectat, in quo ordine haberi debent tamquam testimonium et veluti Sigillum divinitatis aliquid indicantis, Vel approbantiS, Vel conΠrmantiS.' Sic fit miraculum ut manifestetur bonitas Dei erga eum in Cuju bonum cedit miraculum ut manifestetur innocentia, Sanctita alicujus viri vel ut nequitia hominis perniciosi nota fiat ut pateat re-Vera a Deo revelatum SSe mySterium aut legem, quae homo affirmat se a Deo audivisse et ad quae ceteris nuntianda SSerit e constitutum esse a Deo ipsius legatum.-Ideo merito Synodi1 Vaticana asserit Miracula et prophetiae, quum Dei omnipotentiam et infinitam scientiam luculenter commonStrent, di Vinae reVO- lationi Signa sunt certissima, et omnium intelligentiae
accommodata ' SeSS. 3, c. ). Talem SSe finem miraculorum probatur tum conSenS Omnium Populorum,
qui in prodigiis digitum Dei agnoscere Olunt, tum ex
natura rei, Xcluso alio fine V LahouSSe, COS=n. P. 32 .EXinde equitur quodcumque Vero miraculo confirmatur, tamquam indubium habendum SSe, quantumVi S
i. 1 God oes no arbitrarii interiere illi the working of thonatura laws hicti H himseli has lai clown Decause to do SOwould e incompatitile iitimis infinite isdom; hicli is identicas
198쪽
I 88 DE MIRACULORUM POSSIBILITATE.
149. HESIS XIX. -Effectus, qui ordinem totius naturae creatae superant, divinitus eri possunt.
Stat quaest.-Fere innumeri XiStunt hodie qui non
solum miraculorum eriStentiam, Sed etiam ipsam eorum
possibilitatem innitentur. Ut miraculorum possibilitas facilius intelligatur,
juvat diverSa eorum Specie recensere. Licet enim omnia miracula XCedant ire naturae, tamen Onomnia Sunt aequalia, sed alia sunt aliis nobiliora. Unde rations modi, quo se habent relate ad vire naturin miracula dividuntur a S. Thoma Q. DiS'. I, . , . , ad 3 1'. in miracula supra naturam, . f., Pera, quae adeo transcendunt naturam, ut PS numquam talia opera essicere poSSit et quidem a numquam absolute, ut Incarnationem Verbi, corporum compenetrationem
vel multilocationem miracula quoad substantiam facti):
b numquam in tali subjecto, .g. Πntur VitR CRUS are
199쪽
I 8' poteSt, Sed non in cadaVere, et PraeStare ViSum, Sed non in caeco miracula quoad subiectum . 29. In miracula Contra naturam . e. Opera, quae fiunt, etsi in natura
manet contraria dispositio ad effectum, quem Deus facit sicut quando conSerVaVit puero illaeso in camino, remanente virtute comburendi in igne, et quando aqua ordanis Stetit, remanente gravitate in ea V S.
Th. ib.). S. In miracula proeter naturam, i. g. Opera quae natura facere poteS SiVe per Se Sive per interventum entis rationaliS, Sed non eo modo, quo divinitus emciuntur. Hujusmodi Sunt ConverSi aquae in vinum,
subita membri confracti Sanatio, multiplicatio panis.
OBS.-Ratione ejectus, qui producitur, miracula iterum dividuntur a S. Thoma I, q. 1o5 R. 8ὶ in miracula a quoad substantiam facti, Si effectus absolute excedit ire naturae quoad subjectum in quo fit), si flectu non in Se, Sed reSPectu talis subjecti excedit vires naturae quoad modum quo fit , Si effectus ne in se nec in tali subjecto, sed tali modo productuS, XCedit vire naturae. HseC. divisio cum priori sic reconciliatur ' -
a absoluto Supra naturam Contra naturum Praeter naturamb respectu talis Subiecti
The definition miractili says that ver miraClem Supeν- naturat, or abου naturs. In the diviSion, On the contrary onlyone clas of miraclemi marhed a Dein above nature. The Solutionis found in the fac that in the definition the miraculous feci is considere ascit exist in the concrete it ali it circumstances, knowatile to an intelligent observer. When thu Viewed, very rea mirael must De Pronounce to e supernaturat, or a divine esseCt. . . . There1Ore the definition is no opposed to theclivision Decause in the definitio the miraculous effect is vlewedas appening unde ali the peculia circumstance under hic it cloes appen hiis the clivision o miracle is made L comparing the effect it the forces o nature, abStractivel fro concrete circumStanceS- BoeddeP, p. cit. P. 42οὶ .
200쪽
I0 DK MIRACULORUM FOSSIBILITATE.
150. Prob. hesis Arg. I.-Miraculum Si pus vel supra naturam, vel Contra naturam, vel praeter naturam atqui triple haec Specie operis divinitus emci poteS ergo. Prob. min. Emei poteS Opu i supra Maturam res enim Creatae in Sui naturi et viribus Sunt finitae et ContingenteS, habent autem potentiam obedientialem ad recipiendo quoSCumque effectu Deus in ipsis perari voluerit licet ad tales effectu nullam habeant virtutem naturalem ci Ont. n. 32Ο). Sic natura non potest mortuum SUScitare, corpUS glorificare data autem virtute infinita, cadaver Si in potentia obedientiali ad vitam, ad gloriam. b Contra Mattiram, quia aliud Sunt lege naturae, aliud earum Xercitium. Jam omnibu ad agendum requisitis a parte agenti Creati PraeSentibUS, potest Deus illi agenti denegare concurSum OnSentaneum, Simulque talem OΠCUrSU Praebere, quali conveniret agenti Contrariam Virtutem et aptitudinem hahenti quo facto, ContrariUS Sequeretur effectuS, ut cum angelus V excussit 'ammam igniS, et feci medium fomacis quasi ventum roris stantem Daniel, c. Ο vel Deus ad vim agenti aliam Vim 'aperiorem opponere poteSt, ut quum aquae mari rubri Steterunt gravitate in aquis Anente. c Proeter Maturam, quia ' hoc ipSum quod Causae secundae ordinantur ad determinato effectus est illis a Deo I unde DeuS, qui alia CAUSAS Ordinat ad determinatos effectuS, poteSt etiam determinatos effectus producere per SeipSU Sine quocumque alio V S. h., T q. TO5 R. 1 ad 3).151. II.-Miracula Sunt OSSibilia Si eorum existentia nullam involvit repugnantiam SiVe e parte creaturarum Sive e parte Dei ἰ aliunde enim repugnantia repeti nequit. Atqui e neutra Parte deS repugnanti. ergo Sunt possibilia.