장음표시 사용
131쪽
nitiones, et instructiones, quibus permovere, et eXci tare eosdem possint. Salutares etiam imponant poenitentias , graviores quidem gravioribus peccatis, levio res levioribus , quo mcumque aetati, Viribus , et Cir Cumstantiis se Se accomodantes, prout prudentia , et profectus poenitentium postulaverit. Qua in re cavendum , ne vel nimia severitate onera importabilia alligent , vel intemperanti lenitate peccatis patrandis s. mentum praebeant ti), sibique graviores luendi poenas
XIV. Ca . materiem parent. Suspicionem avaritiae devitent: nihil a poenitentibus in sede Consessionis omnino accipiant,
ne pro celebrandis quidem Missis eleemosynam: multoque minus exigant. Quod si poenitentibus Missas c lebrandas injunxerint, ne stipendia ipsi sibi capiant pro iisdem a se, vel in sua Ecclesia celebrandis, sub poena suspensionis ab audiendis Consessionibus ipso facto, inflicta a Benedicto XIV. et , quam confirmamus. Si quid accipiant pro incerta restitutione facienda , id omnino integre in pauperum manus effundant; si tamen de graviori summa agatur, consultius erit, monente divo Carolo, ad Ordinarium, qui Pater pauperum , eorumque bonorum jure suo administrator est, dese ideoque ut id faciant, graviter admonemus 33. Si pro certa restitutione secreto facienda quidquam eisco. xi. - fuerit, Videant, ne ullum confessionis sigillo detrimentum obveniat ; factae autem solutionis schedulam
requirant, eamque tradant ei, a quo pecuniam acceperint .
XII. Nihil autem antiquius esse debet Sacerdotibus, hoe
Sacramentum administrantibus, quam , ut neque in ipsa administratione, neque ullo umquam tempore, neque nutibus, neque verbis, neque ulla ratione quisquam effluere patiantur, unde accepta in consessione arcana patefiant, quod omnem legem naturalem, divinam , et humanam subverteret; gravissimaeque Ecclesiae
132쪽
LIBER II. CAP. VII. rassanctiones in eos Sacerdotes animadverti volunt, qui ea, quae aliquis in confessione aperiat, perpetuo, et religioso silentio compressa non teneant. Immo CaUe alat , ne umquam, quae in consessione acceperiant, etiam tacitis personis, et sub alieno nomine in vulgari consuetudine ad audientium delectationem quasi pro Sale, et facetiis narrare pergant. Haec enim etsi pri mum ad risum, et jucunditatem capta videantur, aba lienant tamen audientes a consessione facienda. Deinde quid turpius, quam ea, quae ad tam Sanctum, ve nerandumque Tribunal delata sunt, ad risum, delectationemque usurpare ρ Qtium secreto, et corde humili, et contrito consessio habenda sit, neque per nuncium, neque per litteras absenti licebit peccata sacramentaliter confiteri, et a Confessario absente absolutionem obtin re , quemadmodum supremae Inquisitionis decretis i , iussu Clementis VIII., et Paulli V. editis, sancitum est; et vetitum, ne quis contrariam sententiam tamquam aliquo casu probabilem defendat, aut ad praxim quin vis modo deducat, sub poena excommunicationis latae sententiae summo Pontifici reservatae.
Arcessiti ad alicujus aegroti consessionem mcipiendam, praesto sint. Auditae consessionis schedulam a infirmo relinquant, ostendendam Parocho , et Medico, ut ille ad reliqua Sacramenta ministranda, hic ad curationem eXequendam procedat. Testamentis vero ne se admisceant: id unum insinuent, praecipiantque , ut con Sanguineorum, maxime pauperum, rationem habeant intestamento condendo. Si necessitate cogente, vel charitate flagitante , alicujus testamentum excipiant, a stilo in hac Curia nostra civili inducto ne discedant juxta Benedicti XIV. institutionem 3), et formulam; quae idcirco in Appendice adjungetur. X I V. In Ecclesia consessiones excipiendae sunt, maxime
133쪽
lias. i. mulierum I . Consessionum sedes in patenti, conspi-
ζ ponatur, et crate parvis foraminibus ima sy3. tercepta inter poenitentem, et Sacerdotem instructa, et obducta sit r . Foeminae ad consessionem ne ad-e.-ρ. i . mittantur, nisi die lucente, scilicet ab ortu solis usque ' Occasum 3 . Utantur autem in ejus muneris
M. iis iunctione superpelliceo, et stola violacei coloris sq),tar Ἀ-ι. diebus sestis. Omni vero modestia se conti-
-ου. - neant: praetereuntes minime salutantes, neque oculos ιε. M. Dc illucque obvertentes.
X U. Iubet Ecclesia fidelibus omnibus semel saltem OuOD
annis sua peccata confiteri: mosque invaluit sacro Quadragesimae tempore hoc fieri, quem morem sancia Tri-χiκ dentina Synodus maxime probat, et amplectitur ),M tamquam pium, et merito retinendum. Qui autem consessionem faceret voluntario nullam, omnino prac cepturn non adimpleret γ). Si quem salutis suae ratio laxa.. moveat, aliis etiam temporibus facere consessionem debet. Certe vel periculo mortis imminente, vel quum rem aliquam tractare a dimur ), cujus tractatio homini peccatis contamitiato non conveniat, toties consese mi. sio praetermittenda non est. Esset vero hominis, quem '' suae salutis oblivio caperet, si uno Paschatis tempore hoc se Sacramento munire contentus esset. Nam pec catis obrutus, et peccandi, periculis circumquaque con clusus , et tanto medicamine diu destitutus, in apertum aeternae salutis discrimen se se conjiceret. Nec est
quod Deum ad indignationem plus provocet, quam in
admissis peccatis diu sordescere, nullumque poenitentiae sensum habere : non dolere enim de Meeato, ait divus 33 mmi, Ioannes Chrysostomus 8), magis ad indignationem, et iram Deum promoeat, quam ipsam reeatum. Sed s,3 Η-v. bae Diaboli astutia est, ait idem sanctus Doctor ς et peceatum aliteis, est a paenitextia arcet. Idcirco numquam satis multa dicent Pastores, incae
134쪽
inculcantes populo, ut pie, et religiose, et se uenter ad hoc Sacramentum accedat: quippe Regni Ccelorum clavis jure merito dici potest, iuxta illud, quod idem ipse D. Io: Chrysostomus de latrone ait si , qui per
confessionem sibi viam ad Coelum paravit: --π, quanta res rix confessio ' confessus est, et Paradisum aperuit.
De Casibus Reserνatis . Uoniam ad christiani populi disciplinam magnope
re pertinet, ut atrociora quaedam, et graviora crimina non a quibusvis, sed a summis dumtaxat Sa cerdotibus absolvantur, idque ex veteri instituto sum mi Pontifices praestiterunt, ut aliquas graviores Crimi num causas Suo peculiari judicio reservarent: Episco pis vero potestatem competere docet Tridentina Syn dus i , ut quaedam sibi peccata reservent, non com et Sor. municata inferioribus Sacerdotibus potestate: Nos Vete rem disciplinam retinentes, nonnulla quaedam graViora peccata, ut studiosius evitentur, Nobis ipsis absolvenda reservamus. Sunt autem, quα sequuntur.
I. Blasphemia haereticalis. II. Adoratio; aut invocatio Daemonis eXpressa. Item Maleficium, et quaelibet superstitio, quae fiant cum
Sacramentorum, vel cum sacrarum Reliquiarum abusu , etiam nullo secuto effectu . III. Homicidium voluntarium studiose comminum, non solum quoad committentes, sed etiam mandantes, consulentes, auxilium, vel favorem quomodolibet positive praestantes, effectu Secuto.
IV. Copula carnalis cum cognata, sive filia spiritua ii . Item copula etiam incompleta cum parochiana quoad Parochos, Iconomos, Subsidiarios, et Capellanos; sive habitualiter, sive actu Parocho inservientes in cura A in ninu.
135쪽
nimarum. Item incestus in primo, vel secundo gradu consanguinitatis; et in primo gradu affinitatis. Sod mia etiam cum sae minis. Stuprum, etiam Virgine consentiente. Bestialitas. Et haec omnia quoad masculos tantum, commissa completo decimo quarto aetatis anno. V. Obscaenitates, aliave crimina cum Monialibus, sive aliis scae minis in clausura degentibus, quomodolibet
commissa, vel tentata; nec non verba obscaena. Item ac D sus virorum ad Monasteria Monialium ad malum finem, cum excommunicatione latae sententiae Nobis reservata.
VI. Constitutio ficti patrimonii pro sacris Ordinibus initiando, vel cum pacto illud numquam petendi,
vel retrocedendi, antequam eidem ordinando suppetat unde victus honestus subministretur.
VII. Scandalosa solutio Quadragesimae sine licentia , vel cum licentia obreptitie, aut subreptitie obtenta. VIII. Dolosa occultatio Tabularum testamentariarum , sive Notarii, sive Haeredis industria . Item culpabilis dilatio post annum in iisdem aperiendis, vel in Legatis piis quibuscumque solvendis. Sed praeter hos casus Nobis reservatos meminisse debent Consessarii, et prae oculis habere casus, qui cum excommunicatione latae sententiae Pontifici sunt resedivati ; et praesertim casus XX. in Bulla Coenae Domini contentos, et casus VI, qui extra Urbem, et intra Italiam reservati sunt ex decreto Clementis VIII. Tum etiam Casum illum, quem Bened. cIV. sine ulla excommunicatione reservavit: si idest crimen illorum, qui innoxios Sacerdotes apud Ecclesiasticos Iudices sive per se, sive per alium, falso sollicitationis insimulaverint: Denique constitutiones illas Clementis VIII. a), et Urbani VIII. 1, quibus, munerum largitionibus utriusque sexus Regularibus districte interdictis, decernitur, Reci pientes ita ad restitutionem teneti, ut restitutione ipsa reabter non facta, neque etiam in foro conscientiae absolvi possint. CA
136쪽
CAPUT IX. De Extremae Unctionis Sacramento.
Di tota hominis vita perpetua sh lucta, dutissi-
mumque certamen; tamen nec ulla acrior instat Iugna, nec Periculosior conflictus est, quam in terri-ili mortis articulo, in quo vinci, et perdere inexpia bilem adducit noxam , et omne remedium excludit. Idcirco clementissimus Redemptor noster, qui voluit salutaribus remediis adversus omnia omnium hostium rela esse prospectum, quemadmodum auxilia maxima
in aliis Sacramentis praeparavit, quibus Christiani conservare se integros, dum viverent, possent ; ita extrinmae Unctionis Sacramento finem vitae, tamquam firmissimo quodam praesidio munivit. Quare permultum interesse debet Parocho de hoc Sacramento aliquando ad populum verba facere , et depressos inanibus seculi curis animos ad salutarem mortis memoriam revocare , quae cum hoc Sacramento conjuncta est, et docere, quamplurimas ex eodem proficisci utilitates. Nam reliquias peccatorum abstergit, gratiam corroborat, aegroti animam alleviat, et confirmat, magnam in eo divinae misericordiae fiduciam excitando: ad certandum bonum certamen adversus Diaboli vim, qui eo tempore omnes suae versutiae nervos intendit, auxilium suppeditat: terrorem , et angustias mortis demulcet, et sanitatem etiam corporis interdum, ubi saluti animae expedierit, impertit. Quamobrem Pastores praesto sint i , quum opus fuerit, ad hoc Sacramentum conse-to ΘΜ.d.
rendum , moneantque fideles, ne adeo cunctentur, gravi in cinitate obrepente , illud exposcere, ut jam a- IL Cap. missa omni spe salutis carere vita, et sensibus incipiant, antequam ad extremum Inungantur . MagnI P. I.
enim refert ad uberiorem Sacramenti gratiam percipien-ina dam,
137쪽
daan, si aegrotus ipse integra mente, et ratione vigente, dum sacro oleo linitur, fidem, et religiosam animi voluntatem afferre possit. Nec omittant illud ad ii f.,.ὸ redigζre, aliquando ad salutem necessarium futurum, si alia Sacramenta suscepta non fuerint r : iuμ. Ai. ceterum a nemine citra grave piaculum praetermitti posse, si eX contemptu, et insigni desidia, aut scandalo negligatur. II. Tota administrationis ratio ex Rituali romano perficiatur. Sacerdotibus autem hujus Sacramenti administratio commissa est; proprie autem animarum Pastoribus, qui iurisdictionem habent, vel aliis, quibus
illi ejus muneris fungendi potestatem secerint. Itaque si Sacerdotes seculares ex se se id munus peragere rentaverint, graviter a Nobis punientur ; Regulares veros ἔκ Cω ipso facto in excommunicationem incident a . Cingente tamen necessitate cuilibet Sacerdoti id permittitur , ne aliquis tanto beneficio frustretur.
Habeat igitur Parochus loco nitido, et decenter ω θηρι. omato , non in privatis aedibus 33; sed propter Aram
c. --lai. maXimam in vaSe argente , seu stanneo oleum sacrum , sub clave custoditum, quam apud se habeat,
nullique laico det; quod Oleum seria quinta in Coena Domini ab Episcopo benedictum , veteri combusto,
renovandum est. Neque hoc vetus ad inungendos infirmos adhibere liceat, nisi necessitas cogat, aliter pin nis animadvertemus. Optimum autem erit illud oleum vetus lampadi, quae coram sanctissima Eucharistia co lucet , infusum absumere. Novum vero distribuet Sacrista Ecclesiae metropolitanae Parochis, et Regularibus, neque illud umquam laicis deserendum tradet; sed vel Sacerdoti, vel Clerico in Ordine sacro constituto, Cap. II. quemadmodum de sacro Chrismate superius ) cum s. Nu Benedicto XIV. praescripsim . IV.
138쪽
LIBER II. CAP. IX. I 2sI V. Nemini vero, qui graviori morbo affectus non
sit, hoc Sacramentum dare licet, etsi in discrimen vitae venturus sit I) vel quia periculosae navigationi se committat, vel quia praelium initurus sit, a quo illi his . I Certa mota impendeat, vel etiamsi capitis damnatus ad supplicium raperetur. Neque item mulieribus in partu ., his,
laborantibus, nisi in vitae periculum adducantur. Om-Nes praeterea, qui rationis usu carent, ad hoc Sacra- 1. X Ementum suscipiendum apti non sunt, ut pueri, qui nulla peccata admiserint, quorum reliquias abstergere Sacramentum possit: nec amentes, et furiosi, nisi interdum rationis usu. potiti sint, et eo tempore pii animi indicia praebuerint, modo irreverentiae periculum non timeatur a . Nam qui ab ipso ortu numquam men- ca C με. tis, et rationis compotes fuere , nullo modo inungen-ci sunt. Impoenitentibiis vero, et qui in manisesto peccato moriuntur, et excommunicatis hoc Sacramentum' penitus denegetur. Infirmis autem, qui, dum sana mente , et integris sensibus essent, illud petierunt, seu verisimiliter petiissent, seu dederint signa contritionis, etiamsi deinde loquelam amiserint, vel delirent, aut non sentiant, nihilominus praebeatur .
Dum Sacerdos sacram Unctionem aggreditur, illa omnia parata habeat, quae in Rituali romano praescribuntur, et quoad potest, Clericum adjutorem habeat.
Dum sacce unctiones peraguntur, circumstantes servidas pro aegroto precationes fundant. Perficiendae sunt autem omnes ad singulos sensus praescriptae unctiones, nullaque praetermittenda, nisi renum unctio in muli ribus , honestatis gratia, atque etiam in viris , quando infirmus commode moveri non potest, ut a Rituali romano praescribitur. Illud tamen advertendum , ut, si in vitis unctio renum omittatur, in unctione pedum
non dicatur, qxidquid per gretium, et ter lumborum d
139쪽
uetationem . Neque enim adhibita ad pedes unctio ullam habet cum renibus cognationem. Si periculum sit, ne ad omnem unctionem complendam satis Sit temporis, unica unctio cum universa forma in fronte, vel sensus singulos celeriter percurrendo, suppleat .
Si geminos sensus, et alia membra, quae patia sunt, 'tra Θαώ. inungit Sacerdos, caveat , ne Sacramenti formam absolvat, quam ambo - hujusmodi paria membra
perunxerit. Etsi sensus aliquis usu suo careat, Sua ta men unctione destitui non debet. Si vero pars linienda mutila sit, proximiori parti unctio admoveatur. In una, eademque aegrotatione, eodem urgente vi tae periculo , semel tantum ungendus aegrotus eSt. Quod si Wast susceptam hanc Unctionem aeger Con a
Iuerit , quoties postea in idem vitae discrimen inciderit, toties ejusdem Sacramenti subsidium ei poterit adhiberi ; Medici autem judicio standum est ε an novus sit in morbum lapsus.
Collato, perfectoque Sacramento, non est a Pa- xi aisba rocho deserendus infirmus r) . Nam cum a Sapiente timendum est homini, , , 'Lbies acerbis doloribus fracto, cum diro mortis aspectu con- ι . fiicianti, et innumeris saevissimorum hostium agminibus septo, et oppugnato p Diabolus enim eo validiores h minibus ingerit tentationum ictus, quo finem luctae in-t43 l λ stare cognoscit, ut ait divus Gregorius magnus ε . M., auisis Mandamus itaque Parochis, ne Sacramentis omnibus, aegrotos deserant, neve oves miseras diripiendas Iupis relinquant; sed ut identidem eos invisant , verbisque coelestibus, et divinis in tanto discimmine oppressos confirment; aut per alium Sacerdotem id faciant. Frustra enim eaetera pietatis, et religionis ossicia essent impensa , frustra tot exantiati labores, nisi oves sibi commissas incolumes Christo redderent. VlI.
140쪽
Curandum est etiam Parochoe, ut sestinanti ad mortem infirmo Apostolicae benedictionis, seu absolutionis beneficium impertiat ex formula a Benedicto XIV. praescripta, et in Appendicem rejecta i), et to m. is quoad fieri potest, tempestive, vi mentis nondum ex tincta . Et quia beneficentissima Benedicti XIV. sedulitate χὶ collatum est hoc absolutionis privilegium cum potestate etiam delegandi, hac Nobis impertita secubrate utentes, concedimus, ut Parochus quilibet, vel eo deficiente , Capellanus, vel utroque deficiente, quilibet alius Sacerdos , sive secularis, sive regularis , qui praesto esse possit, censeatur a Nobis deputatus pro ipsa absolutione in articulo mortis tribuenda. Idipsum concessum volumus Confessariis ordinariis pro Monialibus, et suo tempore Deputatis extraordinariis, nec non aliis Sacerdotibus, qui foeminarum in Contuberniis degentium consessiones excipiunt ; Nosque ipsi hoc charitatis ossicio libentissime , quum opus erit, persungemur. Impendente jam mortis articulo, ex ritu Ecclesiae facta animae commendatione, Omni
pietatis conatu excedentem eX co Ure animam muniant , ut ovem suam Verus, divinusque Pastor agnoscat. Per aliquot etiam Campanae pulsationes P pulum admoneant, et excitent, ut piis precationibus eXeuntem animam prosequantur, Deumque propitium reddant.
Sed dolere satis non possumus Medicorum , con sanguineorum , et amicorum immanem quamdam pietatem , qui in gravissimis decumbentium morbis dissimulant, blandiuntur, periculi vim extenuant, ne, ut ajunt, infirmos tristitia obruant, et opprimant timore. Interim morbus ingravescit, vires deficiunt, mens debilitatur, et tunc eis de periculo, et adhuc quasi su