장음표시 사용
101쪽
suseamque ordinationis sive ma oris , Me mιuoris .
II. Fundamentum huius Propositionis ex Christi facto eruitur . Christus
elegit duodecim Apostolos, de Diicipulos 71., alterutris communia, oc sugu lara munera concessit , illudque fuit prae caeteris maxime singulare Apostolia,
quod manus imponerent, ει consecrarent, ut constat ex cap. 8. Actuum. Aposto
lis decedentibus Epilcopi successerunt. Septuaginta duobus di lcipulis decem dentibus in eorum locum Piesbyteri sunt constituti, ut dicitur in cap. i. nouo dist. ai. Patet igitur quod auctoritas ordinandi secundum formam Ecclesiae eongruit Episcopis iure Divino . dc penes illos iure directo, dc proprio residet, non secus ac ad summum Principem l pectat squa paritate utitur S. Bonaventura in A. d. 2 s. q. I. a. l. J Duces Exercitus ordinare, eum per collationem Sacramenti ordinis Duces Ecclesiastica Exercitus conitituantur. Hi ne fictolum 6. Apostoli orantes Diaconis manus imponunt . ει Paulus, de Barnabas Lystiae , Iconii , Antiochiae per singulas Ecclesias constituum Presbyterosi & quod ad munus hoc idem e Xequendum, scribit Paulus in epistola ad Titum, eum Cretae reliquisse, ut scilicet constitueret per Civitates Presbytermi Ut preteream inter Apostolicos canones decretum idem fuisse exa ratum, ut ab uno Epilcopo ordinarentur Presbyter, dc Diaconus, de reliqui Clerici.
III. Eiusdem Divini iuris testimonium suppeditat antiqua , de constans
Ecclesiae Traditio, quae vel ipsos Catholi eae doctrinae deleriores ostendit ab Epit copis manuum impositionem recepisse. ut de sua Ordinatione gloriarentur, quam artem tenuisse Novatianum Sanctus Papa Cornelius icribit in epistola ad Fabium Antiochenum a quae docet Episcopos sola ordinatione superati res esse, quod Chrysostomus homil. xi. in priorem Epistolam ad Timoth. ει Hie Tonymus ad Evagrium scripterunt, quae proscribit, a Presbyteris tactas ordinationes.&abEpiscopis ordinatos in tuum ordinem restituit 'ut,d accidisse inSynodo Alexandrina A. 3 is. Athanasias narrat in tua apologia Collut hi sae inus describens a quae demum Aerium agnoscit haereticum, quod Episcopis , de Presbyteris par jus ordinandi concesserat, ut legitur apud S. Epipsanium haereti s 6. Et certe si de Chore piscopis declarant Damalus, Leo, ει loannes Pontifices irritas ει manes esse ab eisdem praesumptas, sive attentatas Ordinationes, propterea quod illi non sunt vere Episcopi, multo magis de ceteri si omnibus, qui Epii copi non sunt pro certo tenendum est , quia potestas ordinandi non iurisdictionis est potestas, sed ordinis , qua m in sua Consecratione Episcopus, accepit, tametsi ut insta probabimus fateamur requiri iurisdictionem ad litie ut .llam ordinis potestatem licite , legitimeque exerceat. Ex dictis itaque perspicuum est iure Divino inesse Episcopis potestatem constituenti , atque in stituendi quoscumque Ecclesiae seu verbi Dei ministros, de absurdum esse fa te ei Deum praeter Episcopas alios constituisse , a q cibus res tantae dignitatis, et potesta dis , vel suscipi posset, vel conferri. IV. Nec contra hoe fac ir Ecclesiastica consuetudo iuxta quam Presbyteri circumstantes una cum Episcopis iis, qui Presbyteri ordinantur manum
imponunt. aut illud quod Augustinus scribit in q. iri. Veteris ot Novi Testam . Presboeterum in Egypto consiecrare fi Aesit Epissopus vel quod Hieronymus assismat in libro de r. gradibus h. cicuae Preιυς eros omnιa Dei Sa
102쪽
e amenta complere. Noe fundamento , quia pluris est consecrare Corpus Domini quam Clericum ordinare: aut demum quod narret Nicephoros in libro S. suae Hilfor. c. I p. & a 4. suisse in Concilio Nicaeno lanci tum ordinationes a Meletio factis qui I Patri bia, drcitur sibi lumps sse , ae venticasse munus Episcopale n. n fu sie iterandas . Singula haec momenta nihil inquam inserunt contra statutam Pri in sitionem . i. Quia iam lupra notavimus impositionem h nc manuam a Presbyteris faciam. neque Sic ramentum esse , neque partem eius. sed puram caeremoniam. 1. Quia i .1 qaod salio ex Augustino citatur ad consignationem Baptizatorum rim ad Presbyterorum consecrationem spectat, di quomodo debeat intelligi in Tractatu de Confirmatione explicavimus. 3. aia quod citatur ex Hieronymo suppositi trum esse documentum severiores Critiei tuentur, idemque sapere Arianam opinionem . nec temper verum esse
quod ille qui potest maius possit etiam illud agere quod minus est, quando
minus praesupponit potestatem maioris, quod accidit in hoc ea tu, in quo potestas ordinandi presupponit pntestatem conlecrandi . Imo si attendatur S rapis tura . hee ostendit Spiritum Sanctum sua dona distribuere singulis pro ut vult,
ut explicat Apostolus i. ad Cot. x . & non raro aliquibus maiora concedet quibus negat ea, quae sunt minora ἔ alioquin dicere oporteret posse etiam Presbyterum omnia illa agere . quae Potest agere Angelus , cui haec potestas, quae omnium maxima eli in Christi corpus verum denegata est, & posse quem libet hominem operari ea quae possunt agere bruta animantia, quia uitelligere , loqui dc ratiocinari potest. Quarto demum quia falsum est Meletiumn nn sui sie Episcopum . talis enim erat, quamquam illegitime. & furtive Ordinatus , & haec irregularis Ordinatio Nicaenos Patres impulit, ut illum sbi Eniseopale munus sumpsisse dicerent, sed non rejicerent illius ordinationes. Quod si dissi ultas fiat in verbis quae leguntur in epistola quam Nicaem Patres miserunt ad Eccles im Alexandrinam, & ad Fratres Egyptum . Lybiam .& Pentapolim incolentes. & quae legitur apud Socratem Histor. lib. I. cap. IK. quibus verbis Presbyteris a Meletio ordinatis decernunt Patres inesse poteta stem , eos ordinandi . & qui Clero digni suerunt nominandi r Notandum est quod facultas ordinandi de qua agitur in hae epistola eadem eli ac facultas sacros ministros eligendi, non vero neultas eo dem mi vis r is consecran ti,
quod clare eruitur ex contextu verborum, & ex rei qais vocibus, aut sar-
mulis eidem epistolae insertis dum loquuntur Patres de Presbyteris a Meletio Ordinatis qui Meletiano schismati adhaelsissent, quibus tollitur hae e facultas ordinan ii . quae saeuitatis sui pensio his terminis circumicribitur , ut nulla illis si potestas ministros Ecclesiae ipsorum arbitrio probandi , designanti. vel eorum nomina subiiciendi, suggerendi, aut aliquid aliud aggredi absque consentu Catholicorum Episeoporum, qui S. Alexandri Pattiarcha tui subiciebantur . Postremo die imus hae e singula argumenta.non probare Presbyteris a iure Divino esse concessum Altaris miniit ros consecrare . quod fuisset probandum. sed ad ips s Presbyteros etiam spectare idem munus, quod quam fallo 'sit dictum suo loco probabitur. Interim ergo sirma stat nostra Propositio quod iure Divino solus Epilcopus possit saeros ministros Or 'inare . Ut vero dicamus quare alli linis in propositione idem munus habere Epit copos a iure Eeclesiasti eo . monemus hoc dictum esse iuxta eorum sententiam . qui minores Ordines iure tantum Ecclesiastico institutus esse pronuntiant, iuxta quem
103쪽
quam opinionem solus Episcopus erit ordinarius eorum minister non iure Divina , sed hcclesiastico . f. II. Discopus Haereticus, Excommunicatus , Suspensus .ct degradatus verus est μι niger Sacramenti Ordinis ita se valida sie Ordinatis ab eo D. cta , etiam circa eos , qui ipsius surisdicticini non μι sub ectι dummoda legitimum servet Ordinationis ritum. V. Hanc de Haereticorum ordinatione sententiam pluribus in locis tuetur Augustinus praeterrim Vero in lib. 2. contra Epistolas Parmeniani c. II 4c in lib. i. contra Donat. c. I. Sc lib. 3. C. Io., dc Tritct. s. in Ioan ., de
omnibus illis in locis, in quibus ait vera Sacramenta ab haereticis miniurari
tametsi non ad salutem , quod non pr. t ubi Mei resistitur . Non dissentiunt ab Augustino , Hieronymus , ceterique a Gratiano citati in s. caussa q. s. ubi do hac materia disputat . Ec sere Patrum omnium communis est ratio, quod actua qui pertinent ad potestatem ordinis non irritantur cum nullo unquam calu potesta cum consecratione data .re ipsa manente , perdi'usat, neque probitas, neque fides m nistri requiratur, ut alibi ostendi. mus , de secundum fidem Catholicam ab Eccles a definitum sit, ut quis verum conserat Sacramentum , quot tale est , cum vera forma, α materia concurrunt . itemque verus minister , de in eo intentio saciendi id quod facit Ecclesia . His sundamentis validum agnoverunt Patres ah l lx retios Bapti ima collatum, de Bapti l mi, de Sacerdotii parem voluerunt esse. rati, item apud Haereticos . atque nullum unquam de quacumque haeresi , vel Schum a te revertentem in quo suerat baptiaatus rebapti Zandum permiserunt , ita Ordinationem ubi cumque factam agnoverunt. oc approbaverunt.
Vl Nullum certe huius rei occurtit Exemplum in spatio Iso. anno rum . quod illis temporibus Ecclesia nullos ex haeresi quacumque reverten tes admitteret , nisi cum gravissima poenitentia. nec Clericis soleret acta Poenitentia in Clerum revocare . Severiorem h nc primitivae Ecclesiae disci-Plinam variis in locis describunt Eulebius , Cyprianus, Tertullianus, Canon Apostolicus 61. . de Primus Innocentius , aliique, apud quos paucos reperire est , quo Ecclesarum Antistites servatis Ordinibus , α dignitatibus resti piice ues suscePerint. ει hi fuerant . qui impostulam passi , circumventi perfidia . ocloquacitate captiola videbantur quasi quamdam Communicat itinem eum Schi smaticis, de Haereticis hominibus liabmise . led sincera tamen semper in Ecclesia eorum mens Deiat. Post vero illa tempora varia Concilia in variis Ecclesiis celebrata sunt, quae ut Ecclesiae Catholicae tantis haereticorum tur binibus agitatae suppetias serrent, sibi rectum videri dixerunt, ut tantum Perfidiae auctoribus amputatis, reliquis Sacerdotibus daretur optio si sorte voluissent abjurato perfidiae errore ad sidem Patrum , statutaque converti . nec negare aditum redeuntibus , quin potius de eorum communione gaudere . Horum Conciliorum opinionem plurimae Catholicorum Ecclesiae retinuerunt, ut colligitur ex iis , quae S. Athanasius scripsit in epistola ad Rufinianum S. Basilius in epistola l. Canonica ad Amphilochium. S.Cyrillus Alexandrinus an epistolis ad Maximum . de Gennadium, de S. Leo Papa tum e Pist. St. ad Pulcherram , tum epist. 86., de brevi coutigit frequenter intueri Ediic Pos, sacerdotes , Pluresque Clericos iam ad Haeretictis transfugas Poli modum P π
104쪽
nitentes m Eeclesiam admissos cum suis praee minentiis, & gradibus, quibus in ea fulsebant. Neque aliter sua aetate Magnus se gessit Gregorius , qui iussit Ne torianos cum propriis ordinibus, de dignitatibus in Eeclesiam ad inmitti , pri .hibuitque ne ulla eis fiet et contrarietas , vel dissi euitas de proinpriis eorum Oedinibus, sed ut raperentur ab antiqui hostis ore praecepit. Veroba S. Greg. ,rii leguntur in lib. 6. Indic. 4. epist. 6 I. plurimum savet etiam huic d .sciplinae septimae synodi de retum . quo in fine Actionis I. inhaerendo Maiorum exemplis lancitum est ab Hereticis ordinatos suille recipiendos. Vii. Scio respon iere nonnullos allata sundamenta non quadrare propo
sto , quod agunt de iis Clericis , de Sacerdotibus. qui vel fuere in Ecclesia Catholica i ruinati, sed postea trans gerunt ad Hereticos , deinde re seipiscentia ducti ad Catholi eam reversi lunt . ve: qui ordinati sunt ab Epii eo-pis haeresim quidem pri fitentibus, de Haereticorum ante sigrianis, sed nondum ullo aut Concilii . aut Romani Ponti fieis decreto condemnatis, ut contigit Anatolio indinato ab impio Dioscoro Patriarcha Alexandrino post iniquitas mam S. Flaviam mortem, Maximo , qui in Concilio Ephelino ordinatus est Epri copus Antiochenus Domno deposito. alii 'ne non paucis: dc Propterea se optare exemplum, vel Disciplinae praxim , quae olfenderet, illos quoque Clericos Eeclesiam eum ordinibus suis admisisse , vel quos Episcopus Idaeis
reticus Excommunicatus, Et depositus ordinaverat, vel qui ab Haeret eis illis Ordinati fuissent, de quibus Eeelesia nihil statuit . a casu enim ad casum inquiunt, in hac materia non valet illatio. Et id ostendit celeberrima illa S. lnnocentii I. lententia. quae legitur in eius epistola II. contra illos, quid. Cinone Concilii Nicaeni abutebantur . privilegium uni haeresi concessum extendentes ad alia mi D utique, inquit S. Pontifex de omnibu a Boemam Patres desisivissent . addidissent a Novatianis , aliisque H aereticis reia verte utra debere in Ram Orvinem recipi. uuod ita esse , etiam illud maxime . quod de Pauliansis eictum est. poterit confirmare, a quibus venientes, etiam baptizari praeeipiunt . Sed quid hoc Numquid eum Paulinianistia mi es , qu I ab Ilae reticis revertuntur erunt hoc exemplo baptizandi quod eum nullus audeat facere , de ipsis tantum esse praeceptum ratio ipsa deis monstr.it; eo vel maxime i. quod ipsa Orientalis Eeclesia ab aliquot saecul 1s haereticos cum Ordinibus suis non admittit, ut eruitur ex C. 6. CON-cilii it., de ps. Quinisexti, de ex variis sermulis recipiendi Haereticos . quibus nunc, oc a multis saeeulis Greei niuntur, de quibus contuli possunt Timotheus Presbyter , Theodorus Studita , Methodius Patriarcha, de Balsamon rn rei po .isione ad quaestionem illi evellatam a Marco Alexandrino Patriarcha Iuris Or entalis lib. s. o. 379. Seeundo vero quia idem ius fuit in Ecclesia
rei pectu ordinationis ac nune est respectu Matrimonii; nimirum quod Potuerit irritam velle Ordinationem ubi materiae, de formae applicatio tentata suill et contra canones, εt non set vatis clanditionibus, qu ipsa Praeser ple .rat. Hinc eli , quod Stephanus IV. in Concilio Romano A. 66s. nullam declaravit Constant iri oedi nationem, qua non servatis temporum interfluus Pecunia , 5c vi Romanus Episcopus suerat inauguratus, de de Epitcopis . atque Presbyteris. εἰ Diaconibus, quos ipse consecraverat decrevit, quod in Pri- sanum honoris sui grDlum, quo ante luam quicque a Costantino ordinatiouem PDttebatur. reverteretur, de omnia quae idem Constant mus in Ecclesiasticis Sacramentis ac Divino cultu egit iterari debuissent praeter Sacrum
105쪽
Baptisma ae sanctum Chrisma , & illico Episcopi illi, qui ab eodem Con.
stantino ordinati sent revertentes iuxta eiusdem Pontificis sententiam in pri-simos honoris gradus electi, denuo a Ciero, de Plebe, cum soluci decreto ad Sedem Apostolicam properantes, ab eodem SS. Papa consecrati sunt . Suesinsoneti se item Concilium anni 833. Irritas vacuas declaravit ordinationes ,
quas Ebbo Rhemensis Episcopus post suam depositionem absque ulla legiti.
ma restitutione tentare praesumpserat, Ac adhuc nono saeculo Stephanus Papa VII. quos Formosus Romae l. dens Ecclesiae ministros consecraverat, gravidu proprio deposito iterum ordinavit, quod cum Portuensis emet Episcopus ambitionis spiritu Romanam universalem Sedem usurpaverat. Uerum nihil est in toto boc argumento , quod faveat Adversariis; multum vero est insuperiori ratione, quod uberius expositum probat pauci esse facienda Adversariorum fundamenta.
VIII. Atque illud in primis , quod petitur perperam postulatur, citatus enim
ex Gregorio Magno locus agit de Clericis, qui post IIo. annos a condem natione Nestorii fuerunt consecrati, hoc est post Nestorium anathematizatum cum omnibus sequacibus suis: de eadem re agunt citati ex S. Leone Magno textus, In quorum altero nonnullos Episcopos graviter repprehendit , qui Cleri eos Pelagianos post eiusdem Palagi, di Sectatorum eius anathematizationem sine ulla haeret eos expressa , vel publica damnatione ad Ecclesiam , cum gradibus suis admittebanx. hoc postremum tantum improbat , neve ut terius fiat prohibet , & eum aliis in locis testetur eadem indulgentia fuisse receptos revertentes ab haeresi Eutychiana . hujus indulgentiae rationem redindit in epiliola , qaam citavi mas ad Pulcheriam . Similiter cum recensuimus Aetionem primam septimi Concilii Oecumenici. rationem illam in medium afferre intelleximus , quam I harasius bS Patriarcha CS. adhibuit ut omni uinhaereticorum cuiulcumque temporis ordinationes validas probaret, quas ut
ipse aiebat Ma oras si , qui post IV. S ec Itim Ilaruerunt ratas , ct validas habuerunt per Monothetitat factas . Sane de plurimi, dicebat Tharasius, quilo VI. Synodo praesides fuerunt a Sergio, Pyrrho . Paulo, de Petro Doctoribus haereseos 1l nothelitarum suere ereati, sed od hi vidissim Constantino in
litanas Sedes inter Clerum distribuerunt . & ab eodem extremo Doctore Petro , utque ad VI. Synodum anni non pauciores , quam quindecim intercesserunt i qui vero intermediis temporibus fuerunt Thomas, scilicet , Joannes, de Constantinus ab haereticis suere ordinatii Verum ea de caussa non sunt reprobati , circiter enim quinquaginta annos haeretis illa viguit ἱ dc tamen in VI Synodo Patret quatuor illos praenominatos tantum damnarunt ceteris cum ordinibus susceperunt. Neque alii erant quam Clerici extra Ecclesiam ordinati ex relatione Augustini epist. so. illi , quos Affrica Catholica ex Epri coporum sententia , qui in Ecclesia Romana inter Cecilium , dc Partem Donati judicarunt, censuit correctus cum suis ordinibus eme susci Piendos. quapropter satisfactum abbunde est Adversariis quaerentabus huiusmodi exempla, ut ex iis innotesceret nusqua in Ecclesiam iterauisse ordiri nationes , quas haeretici etiam publice damnati, de nominatim ejecti ex itindelium coetu celebrassent ἔ ultimam siquidena manus impi stionem m Ec lesia sulceperunt, quam dedit ille qui Sacramen; um dandi cum discederet ius DCri ammiserat , cetera enim secundum formam Ecclesiae adsuisse iupponimus, tutumque haereleos crimen Ordinatori imputari, Per qucd non Viriatur
106쪽
ord; nationis su hstantia r mlti enim Saeramento, ut optime aiebat Augustinus ti b. 1. de Baptismo c. r. injuria facienda est ,AdVcedit a matis, utrumque discedit; si
Permanet in malis, utrumque permanet ,& quod Divina Iussione , simulque Apostolicae traditionis auctoritate Sacrum noscitur extitisio , nequaquam aliquan do poterit Profana TI. IX. Quod secundo loco quaeritur ab Adversariis. quod nimirum prosein Tantur exempla ordinationum , quae non fuerint iteratae, quamvis fasiae ab haereticis, de quibus nihil Ecclena statuerit, hoe indiget explicatione linam si per Ecclesiae statutum intelligatur Catholicum aliquod decretum , quod excipiat haeresum species , & Haereticorum Sectas, ex quibus qui produiIent Oe canali , resipiscentes , admitti non debuissent cum suis ordinibus, hoc decretum frustra quaeritur, quia nullus Pontifex Romanus, nullumque Oecumeni cum Concilium hoc edidit. Si Ordinationes . quae dicuntur non iteratae ostendi optant Adversarii in Clericis, qui recesserunt ab haeresibus, de haeretico corvin Sectis, quibus hoc privilegium per Sacros Canones concessum fuit. Ordinationes hae inveniri non poterunt. Utraque distinctionis pars momentis validissimis inititur, inter quae primum illud occurrit, quod si Oecumenicum aliquod Decretum extitisset, hoc utique non latuisset Sanctissimos illos Ponti fices , ceterosque variarum Ecclesiarum Antistites . qui contrariam disciplinam commendarunt. Commemoro utrumque Magnum Leonem , di Gregorium , & Ioannem VIII. qui demonstrata facti poenitentia Clericos ab Haereticis ordinatos Communione tum Catholica, tum Ecclesiast Ica donarunt. Commemoro Episcopos illos, qui superius laudatis Conciliis interfuerunt, ceteros omnes Ecclesiae Patres, qui variis Ecclesiae saeculis floruerunt, Ac iueadem cum reliquis opinione conspirarunt. Praeter superius citata ex Leone. & Gregorio testimonia, insignis etiam est alter Leonis locus in epistola ad Flavianum cap. 6. ubi de his ordinationibus agens, A de Clericis redeuntibus ab Haeres Eutychiana ita scribit : Si Metister , algae stiliter dolet, requam recte mota fit Episcopalis auctoritas, vel foro eognoscit, vel fl ad satisfactionis pleniturinem omnia. quae ab eo scilicet Eutyche in male uenefensa ,viva voce , Ostr.esentι Ducriptione damnaverit , non erit reprebensibilis erTu correctum quantaeumque miseratio; quam miserationem deinceps explicat in epith. II. ad Theodosium Rugustum his verbis i Si 0se , qui tin hane tentationem ιncidit, resipiscat; ita uo per libellarem satisfactionem proprium
damnet errorem . communio ei sui ordinis reformetur. Alium vero locum ivppeditat liber a. epistolarum Gregorii erutus ex epistola 32. ad Ioan . Epi. st Pum Ravennatem, in qua se legitur i Illud autem good dicitia , ut is qui Oriuatus es iteνum ordinetur valde ridiculam es , ct ab ingeniι νυνi eou- deratione extraneum. ns forte . quod exemplum ad medium deducitur, de qua T iste ludicandus est , quι tale aliquid fecisse perhibetur. Absit autem a fraternitate vostra H Dpero . sicut enim baptizatus siem I iterum baptizari uo. debet , ita qui cossecratus est fomeI in eodem iterum ordine non debest consecrari . Inssilis eli etiam Joannis VIII locus in quo legitur ipsum , . et eroi qu. Orientales Episcopos non exegisse , quod Photius, & ab eo con e crati Epi scopi iterum oldinarentur. sed tantum libelli satisfactionem, hoc est demonstratim filii poenitentiam: Nos riaque s verba sunt Ioatinis Viti in epuli, laad llasdiu it . bc Filios imperatores in aliis Patriarchis. Alexandr/no v deticet, o Anemi , o G yerbo mitavo, atque o inmbuc Archiepi copιs, MetrU-ittit,
107쪽
ra HI cIιone fratrem , in P ut1ficati Oscio comm aistrum atrue coram misera corviam quaerendo , in Pastorati Magisterio Gσsacerdotem reo E ιι Femi poco , ct otilitate amodo Christo favente , reeolmas, ct habemuν. Hacte .ius laudatus Ponti lex . quem certe non latebat, quid actum esset in Octa ' va Synodo Generali, quae canone 4. deare verit, quod Neophilus Photius nunquam suille videretur Episcopus, neque ordinati ab eo tales ellent qua Ies ille nominaverat. Photius consecratus fuerat Per Gregorium Syraculanum Episcopum Ignatii per auellem , excommunicatum &. throno eiectum . Cum itaque legitur in Sacras Canonibus aliquod huic nostrae Conclusioni contra
rium, denotat hoc tales consecrationes fuisse illicitas, non vero invalidas . de con
sequenter sic ordinatos characterem tuta episse . Eorumdem Cancinum fornaulae Pleraeque intelligi possunt de Iurisdictione . quae nulla sit in huiuimodi ordinatis, quam antelligentiam non respuunt ejusdem VIII. Synodi verba , quae de fi urunt Photium putatum quidem fuisse Episcopum . sed nul quam vere misse .
Ceterosque ab illo conlecratos , nihil ab eo accepisse . non vere , sed ficte conis secratos fuisse , alioquin dicere oporteret probitatem Ministri producere effectum Sacramentorum i & eiusdem sublequentia scelera destruere characterem , quo quis semel fuit infigimus . Fortasse quia non dicuntur vera Sacer dotes tι, quorum vita integra non est. & mores sunt impri, potestate cais rent , dignitatem , gravitatem, auctoritatem, statum . perseci umemque non as sequuntur, quod turpibus Acinoribus conscientiam suam maculant , quod Sa iacerdotii leges non servant Etiam negantur Consules, & Reges , qui Reipublicae non consulunt, & Regis munera aspernantur, sed tioli propter hoc vere desinunt esse Reges. & Consules , unde apparet nuncupationes has ad
vitiorum insectationem fuisse institutas. & hue spectant snguli illi loquendi
modi , quibus Haereticorum ordinationes S. Innocentius I iniectatur . aut quivis alter ex antiquis Patribus, sive is sit Cyprianus, apud quem hujusmodi sententiae plures reperiuntur, sive Hieronymus iti I. caput Aggaei scribens omnia quae fiunt ab haereticis esse contaminata . sive Theodoretus. sive Νι- cephorus, de Rupertus, nain omnia illorum dicta opportune interpretamur asserendo irritas esse ab Haereticis, excommunicatis, degradatis die. fictis ordinationes, vel quia se ordinati loco, & Officio in Ecclesia carent, vel quia ab his ordinati effectum gratiae non sortiuntur, vel demum quia id solum saepe habemus ratum . di legitimum , quod legitime Potellatri uiu per se itur . Et certe si Decretum aliquod Oecumenicum esset has Ordinationes irritans, quo ad substantiam, quod videtur aliquibas legi in canone δ. primi Cone illi Nicaeni, qui fieri potuit . ut validae poli ea ut gnoscerentur in Donatistis, Pelagianis, Nestorianis. Menothelitis 3 Constat igitur pol e mora Concilia agnoviste per Decretum Nicaenum declaratas suisse Novatianorum ordinationes invalidas in illo seniu , quo communiter Patres reliquorum ordinationes illicitas esse agnoverunt. X. Sed obstat, inquies , huic explicationi praxis repetitae ordinationis.
Nzn obstat sane . nam haec praxis non ubique nec temper invaluit, set instequenter, ec in ala quibus casibus, in allis scilicetis iii quibus de substan
108쪽
tia ordinatione dubitabaruri ita explicatur ea non, qui inter Apostolicos est . in quo eicitur: qtia ab hareticis bapta dati , uri ordinati faut . ut fideles. ι cierici Fu fieri non potes . Ceterique eidem consentientes nimirum I p. Concilii Nicaeni & is. vi. Concilii Oecumenici, in quibus de Paulini anistas, de Cataphrygibus agebatur, qui sine invocatione trium Personarum ha Ptitabanti quare cum eorum Baptisma nullum esset, nulla quoquo , fit temrita habenda erat Ordinatio. Mille Prope, & ducentis a tinis consuetudo hae Perseveravit, quod si aliquod in adminali ratione Sacramenti alicuius dubium exoriretur, statim sine ulla conditionis appositione squod tamen nune obser vatur iterum Sacramentam illud in inistrabatur, sive dubium totum Saera mentum spectaret, sive tantum Sacramenti administrati circumstantiam . di cebatur enim non esse iteratum quod certis indiciis antea non ostende batur peractum . Quod autem dubium istud in ordinum collatione magia fovebat, erat Characteris Episcopalis incertitudo. de quo nondum definitio Ecclesiae facta erat. Quamdiu ergo non satia constitit de veritate hujus Characteris, sicut necdum constabat cum exarati sunt in variis Concilita arii Canones, qui irritas declararunt Ordinationes ab Episcopis haereticis, CX commutescatis Ece . iacias, locus fuit opinandi re iterandas esse huiusmodi Ordinationes a quoniam ut aiebat S Pontifex Leo epist. 37. non temeritasiatervenit praesumptionis. tibi es vilissutia pietatis. Ex hoc ita quo constae quod non an vi alicuius privilegii plures Episcopi Clericos ab Haereticorum castria reversos cum luis Ordinibus susceperunt, sed quia apud illos non dubitabatur de eorumdem ordinationum validitate quoad substantiam , de quia eadem dubitatio longissime ab omnium Episcoporum mente abfuit eum
per Theolosos Scholasticos usurpari coepit distinctio validi, de illiciti, hine est quod quingentis ab hine annis non amplius de harum ordinationum repetitione actum est . Quod dictum est de ordinationibus factis ab Episcopia
excommunicatis, degradatis ot c. extenditur ad Simoniacas ordinationes, quaa Ecclesia semper abhorruit, cuius propterea Constitutiones caute legi de bent , cum in illis videatur doceri similes ordinationes nullas esse. Istesmiaque studet, aiebat S. Gregorius epist. Da. libri T. per pretii ordinationem Sacrum ordinem seuscipere Sacerdos non es , sed inaniter tantummodo dici
Ocupistit i accipienna enim sunt tum laudata S. Gregorii verba, tum reli-δui omne a Conciliorum Canones contra huiusmodi ordinationes editos derdinatione nulla i quoad exercitium, non vero qua ad essectuvi characteriti quare S. Petrus Damiani in capite 3 a. Opulc. 7. vehementer urget asse rentes quemlibet a Sinioniacis consecratum a Laico nihil disserrer Dicite, inquit , πιιιν fratres, cum paea vestra laquar, s Simoniaci, vel ab eis Ordi uarii a Lama. tit Pritis. nibiI disserara , quid es quod Sacri Canonea SAmoniacos in isnodati Concitio depoaendos esse docernunt Cum vero illi Op-Pune crur quosdam poli de postronem suille reconciliatos, reconciliationem distinguens ab iterata Consecratione 1 Prius licere ait, di fieri solitum. non pollerius. Dui sic opponis, inquit. noverio plurimos Sacerdotum recσucitia
ros qui m fuse , qui eamen nunquam leguntur in idipsum deuus con iecori. Aliud est eclim quemliιet per isnodolem fenoeutiam in ammis O divis jurarewtui , aliud per conlecyotionis osteνium, quo iterum non potes υινιιus S
109쪽
adepti Ordynis Sacramentum. Quod si S. Ponti sex Leo IX. plerosque sima
n lacos Iterum ordinavit, hoc contigit, quod illa aetate controversia haec de Simoniacatum ordinationum validitate Catholicam Ecclesiam maxime agi tabat. & tam ob l cura iudicabatur , ut cui parti esset ad diaerendum nec Patres in Conciliis . nec Pontifices in suis epistolis hoc definire potuerint τquapropter in hac dubia quaestione S. Pontifex Leo opinioni, quam tunc Probabiliorem , 5t tutiorem iudicaverat amplecti potuit . di secundum eam agere. Iterum vero sub Nicolao II. quaestione hac solvenda propositat Post plurimos certaminum fluctus, Post tot nutantium quaestion uin Per. Plexa , ac sinuosa volumina , ad hunc tandem Iudicialis sententiae limitem res expedita pervenit, ut hactenus a Simoniacis gratuito conlecrati in adeptae dignitatis honore perfitterent, nec dum vero promoti. ab illis ad Urdinem provehi de cetero licentiam non haberent. Ex quo vero communiter intellectum est Sacramentalem characterem per quamque ordinationem imponi , Ordinatos a Samoniacis, Simoniace Concilia de potuerunt,& inhabiles esse ad alios ordines, si qui forte suscipiendi superessent . Ec ad Ecclesiastica Beneficia vel retinenda, vel obtinenda decreverunt. neque ullus amplius vel Patrum, vel Theologorum inventus est, qui per Ordi nationem laetam contra Canones Putaverit Characteris virtutem tabel cere ,
eamdemque iudicio Eeclesiae subjici. ita ut ab ea suspendi possit et quotquote uim in hac materia scripterunt, singuli in hanc sententiam compirarunt quod nec haereseos crimen, etiam publicum, nec degradationem, nec ex- Communicarionem , nec Simoniacam collationem impedire valeant Sacramenta illa quae iurisdictionem in Conserente non requirunt, dummodo externus ritus a Chrillo institutus, cum debita Ministri antenione servatus
fuerit, & ita hodierna Ecclesae praxis ostendit quae Clericis cum debita maiateria, di forma ordinatis quibuscumque, & a quibuscumque permittit, ut . ordinibus in haeresi sulceptis non iterata ordinatione iungantur, di ita revera in Florentino Concilio actum est , in quo non solum Schismattea, ted etiam Haeretici cum ordinibus, quibus tunc versabantur in Eeclesiae sinum admissi fuerunt. i XI. Nec multum probant documenta superaddita ab Adversariis ex antiqua, dc recenti Graecorum Prax, Petita , cum sciamus eo idem se Doctrinae Iustini sequaces profiteri, qui in responsone s. ad orthodoxos neque baptismum H aereticorum , velut falsum, o frustraneum esse iterandum. ait,
Ormisque ab eis accepti sabilem permanere inaugurationem . Quod si quis
velat nihilominus ex citatis locas inferre apud iplcs Graecos irritas fuisse Orαdinationes ab Haereticis facias , non aliter hanc sententiam interpretabimur, ae eorum mentem explicare solemus cum dicunt irritam esse Confirmationem ab I Iaereticis factam . ita scilicet quod communis ea suerit antiquorum Patrum scripsit firmata mens , ia lentus ab omnibus receptus nullum asse quo ad virtutem prcficuum Sacramentum, quod cum Infidelitatis praesertim obice insciperetur; quapropter scut unguenti Sancti iterara unctione Baptismi ab Haereticis suscepi a te ommunis enim tunc erat usus statim post Bapti l mum Confirmationis Sacramentum administrare naevum ablier gi asinserebant , sic Ordinationis labem nova manuum impositii ne tolli docebant. verum nihil eorum quae antea fuerant remanere Peremptum . Si itaqne exb. Iustini testimomo nihil suscepto Sacramento detractam est , superest
110쪽
inm Confirmationem apud Graecos, tum ordinis potestatem in Baptizato .& ab Haereticis ordinato salvam , de integram semper extiti. . Quamquam . ut ingenue loquamur ex argumento 'dversariorum neque concludenter quidquam de hoc Graecorum more Probatur, cum Praecipuum argumentum totum sit negat vum : ex hoc enim quod in eorum sermulis ordinariis admissionis Haereticorum ad Ecclesiam non legatur Haereticcs cum ordinibus suis fuisse admissὀs. cum Clericcrum nunquam mentio fiat, contenditur Grae- eos Haereticorum ordinationes reprobasse, quae consequentia si vera esset , dicere etiam Oporteret non fuisse apud Graecos in ulu periodum sulceptionis Clericorum , quia in eisdem formulis haec omittitur , dc tamen erat an praxi cum formulae illae apparuerunt, Videtur igitur totum robur huic argumento accedere ex usu Constantii iopolitanae Ecclesiae per A non imum Pa triarcham , ut sertur, explicato Martyrio Patriarchae Antiocheno, di iterum a Balla moue exposito M.trco Alexandrino Patriarchae, qui ulus talis prose
rebatur videlicet: H.ereticos per Chrismatis susceptionem ad Ecclesiam a misso priore Sacerdotιo pro Sacrilegio habito, ct pro son facto. per consuetos gradus ad Epscopatum ascenderer quanta autem haec narratiuncula sit facienda , nec iuvat, nec decet inquirere. Hoc unum tam an constat Ecclesiam Orientalem varie pro variis temporibus haereticos atlmisisse , & non raro, ut via ad reditum ab haeresi planior sterneretur, Haereticorum ordinationes admisisse. Dicendum igitur est huius praxis inconstantiam non derivatam ex hoc , quod haereticas ordinationes factas eum debita materia ,
de forma nullas putaret Ecclesia Orientalis, ted incongruas tempori, & Ecclesiasticae oeconomiae, quod eruitur ex iis . quae S. Basilius relatus in Actio ne a. Concilii vir. scripsit ad Amphilochium: Scio , inquit , quod Fratres Zoim , ct Saturninum, qui erant ex illorum s sicilicet Encraritarnmὶ ordine in Episcoporum Cathedram fuscipimus. Iuare Hlas, qui eorum ordini cos suncti sunt, non amplius possis mus ab Ecclesia Ieparare, utpote tamquam ca oone aliquo communionis cum ipsa edito per Discoporum susceptionem. XII. Quamquam nec quis sibi facile persuadebit utramque Ecclesiam orientalem scilicet, fic Occidentalem de Charactere ordinationis aliter sensisse post iis . Saeculum usque ad x M. ac sensi nollea a Saeculo xis. alnostra haee usque tempora , ac si nimirum illius es ectus, sive virrus agenti
in initiatis ita alligaretur Sacrorum Canonum regulis , ut ab illarum viola tione inefficax redderetur, oc de illo diceretur id quod Theologi communiter docent de Matrimonio, dc Poenitentia, quorum Sacramentorum materias videmus saepe sub interminatione irriti Sacrameeli restrinxisse , dilatasse , vario modo terminasse dcc. Si quidem e Templa , quae in argumento celebrantur in huius eXplicationis probationem , quod optatur , non confimetunt i quid quid gravissimi Theologi in contrarium senserint . Primo quidem , quia quod narratur decretum fuisse in Concilio Romano a Stephano
Papa lv. contra Episcopos, ceterosque a Constantino ordinatos, hoc unum
est: quod denuo facto decreto electionis, more Hlito eam Gera, ct Plebe ad Apostolicam venirent sedem, er ab eodem Sanctismo Papa Benedictionis fuscipe inrent consecrasionem. Novum autem non est in Sacris Canonibus hanc benedictionis sermam ritum continere suscipiendorum Poenitent um in Ecclesiam,& saepe usurpatam in sgnum ministerii , non Sacramenti ἔ quare horum uerborum vim, aut Potius hoc conciliare Decretam ab Anaιtasio Bibi tori diem