장음표시 사용
111쪽
thecario relatum perpendem Baronius ad annum Chri ili 769. scripsi i ai uod ad Discopos spectat , ne eos exissimet iterum conmratos . sed accepisse
dumtaxat more Majorum benedictionis mosterium quod Auctor nominat Benedictionis Sacramentum . Ad praxim etiam illorum temporum Pertinebat . ut videre est in can. 28. Concilia xv. Toletani. nullum Episcopum, Presbyterum, aut Diaconum iniuste deiectum posse esse quod fuerat, nisi gradus amissos de manu Episcopi recepisset coram Altario. Sic orarium, Annulum, de Baculum recipiebat Episcopus i orarium , de Planetam Presbytera ora rium, de Albam Diacon usi Patenam, de Calicem Subdiaconus. reliqui ea inreparationem sui gradus recipiebant , quae cum fuerunt ordinati receperant. Secundo quia quod additur ex sacto Suessionensis Concili invenitur totum suisse rescissum, tum a Nicolao I. tum ab Adriano II. proximo Νicolai Succetare, qui tuo Decreto Clericos ab Ebbone post suam depositionem ordinatos in suos gradus recepit, nec iterum ordinavit. Fortasse quis obiiciet id contigisse. quia laudati Pontifices agnoverunt intullam sui Gla Ebbonis depositionem , quod tune erat potissimum controversae quae agitabatur caput . Verum hoc etiam concesso, dicimus repetitionem ordinationum non postulasse verba Decreti Concili Suessionensis quod ita fuit pronunciatum in Φ. Actione i Decretum est a Sacratisma isnodo ,
ut quiI quid in ordinationibus Ecelsissicis idem Ebba post damnatιonem egerat secundum Traditionem Apostolicae Sedis, ut ingesis Pontificum legitur.
praeter Sacrum Paptisma, quod in nomine S. Trinitatis perfectum est. irritum. vacuum habeatur . O ordinati ab eo in quamcumque terrarum Orbis proin fugi veteetur , vel vagati fint, quia Divinum D vicium effugere nullatentia posunt, Spiratus S. judicio Ecclesiasiicit gravibus privati perpetuo θabeantuν In hoc decreto verba, quae di sicutiatem excita ut sum haec duo irritum,st vacuum . Quia vero Patres in illis proserendis ad Apostolicam traditio nem appellant, quia ista doceat est inquirendum, nec aliunde melius quam in ea non e 3. Concili II. Nicaeni, in quo eadem vox legitur, quae usurpata est a Patribus suessionentibus, & ad eandem traditionem Api sudicii m . Asent ea Maeni Patres de ordinationibus , quae factae lunt contra Sacros Canones, Pronunciant omnem electionem , quae fit a Magistratibus lipticopi, vel Prae-sbyteri, vel Diaconi irritam manere , ex canone dicente δε quis Eniscopus Magis ratibus Stistaribus usus , per eos Ecclesiam obtinuerit deponatur. αsegregetur , di omnes qui cum eo communicant. Cancn hic qui citatur est in ter Apostolicos 3 r. igitur si verus lenius vocis de qua dubitatur ex hoe canone est petendus, patet praedictam vocem non posse significare nullitatem ordinationis, sed poenam depositionit, quam se ordinatus promeruit, & pro pterea hunc sLio ritu reconciliationis indigere , ut iterum plasfit ministrate , quod vero additur vacuum idem significat, ac carere effectu, ad quem huiusmodi Sacramentum iustitutum est , cum neque gratiam conferax sulci Plen ti, neque in Ecclesia ministerium . Nec multum proueli quod ultiano loco ob iniicitur de Ordin tionibus 4 S: ephano Vl. aliis VII. repetitis in iis quos tuo prae te cessor Formosus ordinaverat, cum nemo sit qui ignoret, quod omnι quae Stephanus contra Formosum dixit, vel egit homia furore percitus egit, Im
Pleias id quod exestuans rabies suasit, & qui haς de caussa ad Synodum con Vocati sunt Episcopi, & Presbyteri Stephano non di giniales, smili odio borin 'rivum Prosequebamuri adeo quo in eum dein sentcntiam PIOuunctarunt, qua in
112쪽
homini surore' percito gratam sore praescierint . Notum item est omnibus RG manum Stephaui Suecessi, rem, quod Platura te latur, Theodorum item II. de Ioannem huius appellationis X l. Acta Stephani Ull. contra Formosum re se id isse, ejusdem memoriam vindicasse, & Acta restituisse. Haec de Theodo iatu seribit Auxilius se, libro a. de ordinationibus Formosi cap. s. Eos quos Ste banus fecum ιn Eccissa vestiti probibuit Pup.r Theudorus, qui 'utique de F . m fi Ordiustione nos fuit , σ volsti, o suam agere oscium praecepit .
De Joanne aiatem luculentissimum exhibent testimonium Acta Romanae Syn Idy ab hoc Pontifice convocati anno Christi 898. in cap r. 1. 3. dc 4. In quorum postremo orilinati a Fcrmolo , 5c pri quorumdam libitu temere dejecti, in proprios ordines, oc gradus restituuntur. Quod' facium fuerat a Joanne XI. ita Romana Synodo, egit iterum in Synodo Ri vennatensi , de quamquam sub Scrgio Ill. qui temo anno poli huius Ioanu. ς mortem ei succe me. Mordinationum controversia magis e carterit; ita ut nonnulli Epi copi qui iterum conlecrari detractabant, minis cogerentur, hac tyranni de nihilominus factum non est , quod Sergius optabat , ut apud laudatum Auxilium videre est in libro citato , cum ic rent omnes hoc non sincera concordia, sed auri copia ab hoc Pontifice iustitutum esse . qui jam contra Formolum sederat Antipapa, de in cnius cadaver cuin Stephano VII. sae
terat. Perperam itaque exempla haec proponuntur contra validitatem Sacrarum ordinationum , ac si contra Canones Pallores illi Altaris m mill ros conlecratiant, de quo Prosecto Constare nunquam evidenter Potuit. Ceterum si etiam de facto hoe constitillet, irritas adhuc has ordinationes non fuisse dicendum esset, quod univerialis Concilii judicium super his adhuc expectetur . dc in utramque parrem prioribus illis saeculis ae errime sit dii pu- tatum: quare non dii plicuit S. Leoni LX. ubi de his ordinationibus disputaretur ita pronunciate r M qui Clerici a PDudo -υιμυδε in Ecelesiis ordi nati flat, ut Ordinatio eorum consueto judicio Praesdentium facta est, potes rata baberi , itast in ipsis Ecclesiis perseverent, Et ita Vigilii ordinationes,
cum Antipapa esset iactas nemo aulus est r novare . mod autem m libro
S pientiae legitur Spiritus Sanctus disciplina effugi e fictum itar intelligendum
est, inquit S. Augustinus ait libro contra Parmenianum Donat illam , uti desistsa sti eius myπυῖαιum, tamen astu deserat, quod per eum Iesutem operatus ost alio m. iX Il. Horum autem omnium quae diximus potissimum fundamentum est, quot Potestas; & Consecratio quae Divino jure alicui confertur nullo facto , aut iure Eceleasti eo ab aliquo auferri potest, sed semel collata perpetuo cum ipi π usque ad mortem manet . Hujul modi autem esse potestatem , de consecrametionem Epit copi . non solum verum esse , sed etiam s de catholica credendum in superioribus demonstravimus: ergo neque excominum caraone , nequo
degradatione , neque ullo alio modo tolli ab Ecclesia potest . quod ita dictum volumus, ut iacet Episcopi diverso iure, nimirum Ecclesiastico mino res Ordines conferant, ab hoc tantum lare introductos, adhuc tantum allorum collatio per Episcopum excommunicatum , dc degradatum facta subsi- sat . quia Ecclesia ita voluit, & hactenus eos irritus , dc nullos non decla ravit , cum id facere potuisset ι eo quod ex ipsius institutione Episcopus si eorum mutister . Verum tamen est quod ab his Episcopis ordinati exe cutioue suorum Orcinum interdicuntur, ut Per Concilium Tradetit nam a
113쪽
Sess. xxiv. c. g. interdicuntur eorumdem ordinum susceptorum executione.
quamdiu proprio Ordinario videbitur expedire esse sui pensos illos Clericos qui a propriis Episcopis ordinati non fuerint, quod fieri iam prohibuerant anti quiora Concilia Carthaginense III. can. 2I. Arausicanum I. can. 8. Ec Αqui. 1granense anni 789. quae tamen Concilia non idem statuerunt de Laicis . Cum pluribus exemplas constet his quondam liberum fuisse Ordinationem a quocumque Episcopo catholico recipere, eo etiam inconsulto, ic invito, qui originis esset Episcopus. Haec autem exempla suppeditant Ordinationes Origenis, Hieronymi , Paulini, Augustini, & Martini , quos singulos alieni
Episcopi consecrarunt. Legitur nihilominus apud Socratem l. a. c. 24. . ocapud Sozomenum i 3. c. 2I. acris Contra Athanasium querela , quod in
Urbibus nullatenus ad ipsum pertinentibus ordinationes secisset, B: Epipha nium Salamynae in Cypro Antistitem vehementer reprehendit Chrysostomus, quod in Ecclesiis sub dispositione ejus constitutis ordinationes secerit , ve rum sundamenta haec nou satis probant licitum tunc non fuisse Laicis Epi-Ωqpos a Iienos adire, nam si aliqua extitiiset Ecclesiastica Lex, hujusmodi ac sessiim prohibens , huic non pepecisset Demetrius Alexandrinus Episcopus, sed hanc Origeni obiecisset , cui ut notavit Esisebius hist. l. 6. cap. 8. nihil aliud opposuit praeter irregularit tem , quam ex sui ipsius mutilatione .licst sub pietatis obtentu , contraxerat. Illud etiam . se imus fuisse Episcopo Carthaginensi singulare privilegium , ut ex omnI Africa quos vellet Prem .sbytercs Ordinaret, quod laudatum Carthaginense III. Concilium in can. 4s.commemorat . Fuit etiam idem privilegium ab Innocentio I. eone essum Antiocheno Patriarchae , ut ex Innocentu epist. I d. Wrditur, dc Toletanis
Episcopis, licitum esse dixit in can. 5. quosumque Regalis potesas elegerit, ut ipse dignos esse probaverint , in quibuslibet Provinciis in praecedentiam sedibuι procere Praseles , ct decedentιbus Eps. ιι eligere successores . Sub Clementς IV. quinam cujusque habendus esset proprius Epricci' pus iancitum ςst , de legitur boc decretum m 6. de Tempor. Oidiuat . qua cautum est ne Clericum ultra montalium ordinare praelum at Episcopus ita. lus, nisi a Romano Pontifice licentiam habeat, vel ab Epitcopo , de cuius Docesi tra*it originem ordinandus , vel in cujus Dioecesi bene fietatus exassit. Tertium casum addidit Bonisecius Vi II. in capit. Cum nullum eod. tit. seu in qua, licet alibi natus fuerit Domicilium posuit. Ex his itaque De Cretalibus eruitur quod proprius Episcopus, vel est originis, vel domicilii , sed caeteris praefertur Episcopus originis , dc magis in hunc quam in reli quos donisecius propendit. Tridentina Patres in laudata Sess. de Resormat. cap. s. concedunt etiam Episcopis familiares suos non subditos ordinare Peliquam per triennium cum iptis fuerint commorati , sed praecipiunt Bem
nescium, quacumque fraudς cellante, statim re t pia illis debere conferre, copluetudine quacunque pliam immemorybili in contrarium non obstante .XIV. Ex hac regula generali casus excipitur allius Clerici , qui a pro prio Praelato litteras acceperat ut ab Epli copo non suo ordinaretur , sed ad vertendum est ad condition*m harum litteraru a , an tales sint quales a sua Epsicopo icribit Hieronymus accepisse Origenem . qui cum iam mediae esset aetatis. dc Propter Ecclesias Ach. sae, quae plumbus haeresibus vexabantur sub
testimonio Ecclesiasticae Episin Athenas per P.destinam pergeret a TheO- , oc Ale andro celareae, de Haerυsolymorum Epitc DPu Piebbyter ordi
114쪽
siatus esti'siquidem has litteras noth suis, illius t generis, qstas Di missorias
nuncupamus. sed commendacitias, ut testimonium pedhiberent erus erudistionis. dc meriti, patet ex eodem Hatronymo, qu piast LItata verba ,Πέα
addidit: sod haec Ordinatio Demetrii osseudit a imum . qui tanta in eum debacebatus es ausanra, ut per totum mundum super ejus nomine scriberet. Prosecto intempestivae fuissent tot querelae Demetria, neque MDgenes exitii matus esset aliquod contra canonicas regulas egisse , oc contra Pax rum lia- tuta, quibus praecipiebatur alienum Clericum concedente ei Epi copo, . alterum Episcopum vel retinere . vel promovere in Ecclesia sibi credita poste, ut dicitur in can. at . tertii Concilii Carthaginensis . Huius itaque generis esse debent hae litterae. ut consensum, oc voluntatem propria Epis P Praeseserant ad hune effectum. hoc est ad Ordines fisipiendos, ut Sardicente CO cillum can. 13. sanciuit , praecepitque omnium postremum Concilium Tridentinum in Seli. VII. cap. IO. de Re rni. Et iterum in Sess. XIV. cap. a. ει 3. Dixi ad Ordines sensipiendos , quia recentior praxis ab illa veteri multum discrepat , quae ordinatum quemcumque. Ordinatori suo subiiciebat, & inrdinatoris Ecclesiae ita mancipabat, ut imposterum nullum illi. ius fieret ala illa Ecclesia recedendi: nunc vero tota iurisdictio super ordinatum teruatur Penes illum Episcopum, a quo Dimissoriae litterae datae sunt ad alienum qui solum potest Clericum , qui ex laudato concilio Tridentino prae luppo
nitur ab ordinario suo probatus ..dc examinatus novo examini subjicere . quantumvis de illius ea pacitate , od peritia Episcopus Dice e sanus in tuis te
flamonialibus litteris dixerit illi constare. Bom factus VlII. facultatem hane consedendi litteras dinritarias concessit etiam Episcoporum iu Spiritualibus Vicariis generalibus Episcopo in remotis agente , ut dicitur in cap. Cum Ius de tempor. ordin. in o. Capitulum item, inquit, scde vacante seu is, ad quem tunc temporis administratio spiritualium noscitur pertinere , dare possunt licentiam ordinandi , sed hane concessionem quo ad Capitula Ecclesiarum limitavit Concilium Tridentinum. in eitato cap. Io. Seis. VII. ullillam exercere non possint ansea . annum at die vacationis, nisi beneficia ceristum Periculum aliquem cogunt certum quemdam ordinem suscipere , quia tunc etiam insta annum Capitulo permittitur litteras Dimitarias concedere. mod si alicui permittatur a Papa quod a quocumque ordinetur. Poterit quo'que in . hoc ea su alienus Episcopus in vi litterarum Apostolicarum Clericum hunc ordinare hoc ipso quod ejus probitas, δι mores ordinarii sui testiuio nio commendentur, di si secus siat, ut Concilium Tridentinum inquit, in cap. a. Sess. XXIII., ordinans a Collatione ordinψm, B: Ordinatus a iusceptorum ordinum executione, quamdiu proprio Ordinario videbitur expedire, sit sit spe nius . Limitationem hanc voluit Concilium ne ei, cui ex quacumque caussa interdictus est ascensus ad Sacros Ordines a suo Praelato qu'modolibet, etiam extra iudicialiter , aut ei, qui a suis ordinibus. gradibus , dc dignitatibus suerit lui pensus, ulla contra ipsius Praelati voluntatem concessa licentia de se promoveri iaciendo, sussc agatur. Tandem cx privilegio sedis Apostolicae, quod jam omnes per sq, aut per participationem sine contro versia Praepti sita Religionum obtinent, convenit his liqentiam dare, sive suis subditis litteras Dimissocias concedere, ut iidem Ordines luscipiant ab Episcopo loci, in quo ipsi Religiosi de familia commorantur, vel eo impeditos quod impedimentum legi me coitare debeti a quocumque. In casu vero
115쪽
quod miniti sint nullias Dic ess, testimoniales sileeras tenentur de re, ex L p. lo. Mis. XIII. Concilii Trideutini ad Episcopum . intra cuius Dieeetas fines eximine, derrogatumque est praescriptionibus, & consuemdinibus. etiam immemorabilibus. Quod si subditi fuerint extra fines cuiusicumque Dioecesis. une ex sententia Saerae Congreg. Concit. Dimissoriae dirigendae erunt ad viciniorem Episcopum , qui tamquam Sedis Apostolicae delegatus potest lusmodi Religioset vi Mare. ut statuitur in cap. s. Sess. XXIV. Praesumunmtur enim hujusmodi Religiosa loca dismembrata a territorici illias Civitatis . cui magis adjacent ex ejusdem Saerae Congregationis Decreto .
scopas, uou repugnat tamen aliam quo se posse exrraordinariam creari accedente Romani Posti is coaces' e. φ XV. Sumagantur huic Assertimi verba Eugenii IV. quae leguntur in D
Meto Fidei in concilio Florentino edito ad s. Sextum Sacramentum, in qui bus agens de Sacramento Ordinis, ede illius Ministro, eadem exceptione utitur qua usus erat agens de Ministro Confirmationis, decernitque esto Ordinarium minisrum Episcopum Sacramenti Ordinis, di Sacramentι Confirmationiι . Proinsecto dum Eugenius IV. Episcopum dicit Ministrum ordinarium , tacite in innuit Ministrum ex commissione, nam si nullus alius Minister etiam ex commissione esse posset, compar tio vilesceret. Ee ita esset Epit pus Minister Sacramenti ordinis, ut nulla secta mentione Ministri ordinarii Eugenius ipsi in eodum Decreto dixit Presbyteros esse ministros aliorum Sacramen torum. Censuit ergo Pontifex potestatem Sacramentum hoc administrandias eri interdum eommitti posse, qui ratione sui gradus, de ossicii illud mi histrare non posseti quod iam sepe contigisse. ut contingerat in administra. tione Sacramenti Confirmationis , Eugenius ignorare non Poterat, cum In iure legatur expressum . Et certe minores ordines per Presbyteros Conferraiosse Summo Pontefiee annuente seripsit Gelasus Papa ad Episcopox per Lu.aniam, Brutiosque eonstitutos epist. s. e. 6. eamdem facultarem concessit Abbatibus, Et Chote piscopis Concilium Ptic enum II. A. 787. quorum Pri vilegia integra . di inviolata reliquit Tridentina Srn dus in Set ε. XXm. cap. Io. de Retormatione . Maiores etiam Ordines factam fuisse alias quam Episcopis conserendi licentiam ex can. r3. Concilii Ancyrani probari potest, di ex Io. Conςilii Antiocheni sub Iulio I. ex can. a. Synodi Irullanae, detex 4 Cone ilii Meldensa sub Carolo Junierem ex Concilio quoque Hripa Ieris D. sub Si sebuto Rege , di ex Isdoro l. a. de Eccles. ossic. cap. de Clio
re Piscopis . Legitur etiam indultum Innoccntii um. quo Abbates Utile tenses suorum Monasteriorum Religiosis Subdiaconatus, dc Diaconatus ordines consereb lint ante Concilium Tridentinum. ut advertit Nauatrus m Conui. ΓΛ. sc agens de Privilegiis Consilio is . Simile privilegium fuisse concessum Praelatis ordinis S. Francisci in India resert Heliriqueet an Summa in Ad ditionibus ad librum 1 o. de ordine , de demum sententia haec an Sc nota Lancnistarum communis est quod tenet Glossa , tum in eanone Manus quoquσimpositionis de Consecrat. dist s. his verbis r ex demandatι oue Fapa gulum' et couferre potest quod habet. Unde ordinatus Ordinem quem habest con ferre pulex , or Confirmatus Confirmationem , tum in caPite perVenit d. 9I.
116쪽
it aliis pluribus in locia , ut videri potest apud virinum de Sacris Ordin. .
P. 3. Exer. 4. c. 3. An vero Papa simplici Presbytero committere piasiit Οt- dinum collationem, qui hos i pios Orsines non suscepisset, hoc absolute aisse αmarunt Praepoli ius de Sacram. Ord. q. I. u. Ia Ludovicus Merarius diurat. s. de Ordine Seet Rine 2. aliaque pauci, eum cereri hanc Propositionem al- mittant in sola hyp thesi qui d imoraretur hanc Sacerdotem . n alliab. re ireliquos ordines anteriores , In aiunt enim. quίd si facultas hae commisten- , di hujusmodi miliasterium convenit Summo Ponticii iure D. vano , concella iilli est in aedifieati inem, non vero in destructionem , quapropter ili tali casui , inquiunt Pontificem ocin posse iure suo uti, de committere Sacerdoti no Episcopo , dc non initiato In inferioribus ordinibus. ut Ordines omnes coa-
serae . Uerum si nihilominus factam est quod si nplex Sicerdos a Papa
Privilegium hoc impetraverit , de suo privilegio utens Clericum ad quoslibet ordines promoverri , Ordinationes ab eo factae verae . dc validae essent. nam . omnes Ordines non ibium minores, sed etiam maiores conserre potest, et i msi ipse aliquo ordine minore , sive majore ea reat , non φnim tales Ordi- .lies consere quia his ordinibus est initiatus , sed ex Pontificis voluntate , quae ad validitatem Orclinationis sume it, si tamen sit Sacerdos, qui ex hujua voluntatis commissione vult Clericum in Presbyterum ordinare, de lolum ad desect im hujus eonsensus, sive Pontificiae potestatis reserenda sunt ea quae Damasus Papa scribit epistola 4. agens de ordinante . iauis M minuam,ticis more hamavo Aquam sae, dare potest quod uoa habet quia Da malus i quebatur de Chore piscopis , quibus ipse abstulit omnem facultatem Oidiuan di . non quia apsi non essent .acerdotes aut carerent aliis Ordinibus , lea quia hae Pontificia facultate destituti, uirtute illa carebant, qua cet*ris Po- sunt inferiores ordines conferre, hinc subdidit: cum Pontisces nos esseat . .
ea qsa sona muti cibus debentur, dare uo. poterant. XVI. Excipitur tamen Episcopalis Ordo. quem a simplici Presbyterousin posse conserri contra Paucos commu uitet tum Theologi , tum Canoni stae dixerunt, non solum ex illa congruentia , quae docet quod maior in minori voa debet benadiεi, ut Paulus ad Heb. 7. observavit, sed quia ianisti legitur uliquam fictum suisse , e contra vero saepe legitur in iure statutum esse , ut non minua quam a tribus Epit copis ullus in Episcopum ordinem , tur . non quod si fiat a paucioribus , vel ab uno tantum nulla omnino sit Ordinatio . sed quod tres requirantur necessario ad ministerium ordinationis Episcopi, ex commissiona vero duobus etiam . imo de uni soli hoc minasterium convenire possit. Qaod tres Episcopi requirantur ad ministerium hujus ordinationis scripsit Anacte tua in sua χ. epistola Decretali cap. I. dem inde A me eius in epistola unica ad Galliae Episcopos, de Dama ius in epist. . ut refertur in cap. CFον episcopi d. 68. dixerunt , deinceps Concilium Ni-
Caetram a. Can. Φ. Nicaeuum I. can. 3. Carthaginense II. can. 12. Arelatem
se l. can. 1 I. Africanum c rca tempora Bonifacii cap. 16. Aquisura ense sub Ludovico Pio cap. s. Ioannes Papa III. in epist. 1. c. a. Alterum vero concedunt canon 1. APOil O Orum . Clemens l. 3. Constit. cap. 2O. . & l. a. c. 13. Concilium Arausicanum . can. 21. , & Magnus Gregorius, quI con
cessit Augultino Angliae Episcopo , ut ipse solus Episcopum consecraret, ut legitur in ejus Decretis in responsionibus ad Interrogationes Augustini cap.
117쪽
potuit 'punquam eonsuevit Ecclesia Epistopatum eonferre nisi per tres spiaicopbs ut est constanti eius disciplina videre est, tum ut in Episcoporum Pla ralitate unum Epistbpum consecrantium designaretur Episcopatus imitas , ue . Cyprianus advertit epist. si . tum ne res maximi momenti unius Praestalia iudicio permitteretur: tum demum ut Episcopatus uberior gratia adumbraretur . Prioribus saeculis Metropolitanos Synodus Episcoporum Provinciae consecrabat, Episcopos ceteros sui Metropolitani, duodecimo seculo ad alios hoedus delatum est a Romanis Pontificibus , ut scribit S. Bernardus in I. 3. de Considerat. cap. q. , de ut hodiernus fert usus . Ex his igitur Patet non pertinere ad substantiam Ordinationis Episcopi, quod tres Episcopi conveniant , ita ut hae circumstantia neglecta , ipsa Ordinatio irrita habenda sit, cum hoc nullum Oecumenicum Concilium cle creverit , de contrarium Coninstat ex Ecclesiastica historia, quae refert Evagrium Eeesesiae saeculo Iv. fuisse Consecratum Episcopum Antiochenum a 'solo Paulino , de hane consecrati nem admissam fuisse tum ab incidentalibus , tum a pluribus Antiochenis, Pelasium item 1. ex relatione Anastasii in libro Pontificali a duobus Episset,pis suisse Pontificem ordinatum , Ee Sige Mardum Mindensem Episcopum ab unico Comite Apostolicae Sedis Legato, ut legitur in Chronico Episcopo Tum Mindensium tom. a. histor. Brunsi te. pag. II f., ει neminem contrahas ordinationes re es amasse quod si Damasus , de Innocentius III. dicunt quod Episcopi non Ρηt qui minus quam a tribus sent ordinati Episcopi, de huiusmodi Ordinationem censuit vaesandam Concilium Regiense in cap. 1.bηe testimonia explieari poterunt ut explicata sunt superiora , quae retuli mus agentes de ordinationibus in Ecelesia factis, licet contra Canonas a quas diximus valuisse semper quoad substantiam , ει characterem impressisse reci-Pientibus, alioquin Gregorius XIII. ut scribit Henrique a Summae tom. q. cap. o. non concessissct Patriarchae AEtiopiae, ut solus fine assistentibus pluribus Episcopis, Episcopo consecrarer . XVII. Cum iis, quae diximus in hoe para grapho de saeuitate aliquibus C cessa conserendi ordines maximum fundamentum accedat ex Decretis tum Antiocheni, tum Ancyrani Concilii; modo advertimus aliter haec Decreta. Nonnullis audiri. Primo itaque inquiunt Antiochenum Canonem agere do Chorepiscopis illis, qui erant charactere , Ee dignitate Episcopali insigniti, di proptςrea hujus Canonis verba repulam non evertere, sed exceptionem 3dhibere, quia fieri poterat variis de Caussis, ut Episcopus ad Chor episco- Patum promoveretur . Dionysius Exiguus se legit hune canonem et ii iuoicis, vel posse onibus Chorepiscopi nominantur, quamvis mauus impositio emaestis Vorum perceperint, ετ πι Epissopi consecrati sint, tamen S. Buodo piam crito ut modum proprium recognoscast ρος. Alii vero sic legunti δε qui suntio victi, vel pesis . qui Meuntur Choropiseopi, etiamsi Episcopi ordi satiouem, manuumque impositionem perceperint, visum est, ut suum modum scio ι ,σ M sub ectar Ecclesias administrenti constituane autem Lectores , Ηγpodiaco os ae ' Exorcisas , ct eorum promotionem tuscere existiment , nec ne isterum a Ne Diaconum ordinare audeant absque urbis Episcopo , cui sebjicituν ὐμ , O
regio. Illi quibus arridet Dionysana interpretatio ita ratiocinanturi Etiamsi quandoque continsat, ut Chorcpilcopatus ab Episcopo aliquo exerceatur m misterii tamen tu i modum excedere non potest, ut absque licentia Episcopi Civitatis Diaconus , de Presbiteros ordinet. Reliqui vero qui Pollerio m
118쪽
Am explicationem sequuntur, & Chor episeopos illos , de quibus loquitur ca non probabilius tuentur, ut suo loco ostendetur , non fuisse Episcopos, & in vi hujus canonis docent Chorepiscopos potuisse Diaconos, & Presbyteros ordinare auctoritate precaria , & demandata .
Ad Canonem Synodi Ancyranae respondent secundo editionem vulga in eam Dionysii Exigui mutilam esse , in qua se legitur: Chorepiscopis non I
gere Presisteros, aut Diaco ν ordinare, sed nec Presisteris Civitatis, Mapracepto Episcopi. via litteris in unaqsaque Parochia . sie igitur explendam esse hujus canonis lacunam censent, ut post haec verba: Sed nec Presiste ris ciuitatis addantur haec alia i aliquid agere , εc hoc inserunt , tum ex Epitome Canonum ab Hadriano I. . ex versione Dionysii Exigui concinnata , quae haec verba retinet i Ut C reepiscopi Presisterum , vel Diaconum non ordinent , nee Presister aliquid agat in Parachia fine pracepto Episcopi : t umex Capitulari Aquisgranensi Caroli Magni , in quo legitue hie canon: Vicariis Episcoporum, quos Graeci Gorepileopos dicunt, uou tieere Presisteros , veI Diaconos ordinare, sed nee Presisteris Civitatis fine Episcopi praecepto
amplius aliquid jubero, MI auctoritate Litterarum ejus in unaquaquae Parochia aliquid agere; tum denique ex his verbis, quae reseruntur in Breviario Canonum Ferrandi Diaeoni Carthaginensis titulo 79. ut Chorepiscopi, ides Vicarii Episcoporum , nee Presisteros, nec Diaconos ordinent , us ea eum Subdiaconos . & titulo si. t Ut Presorori Civitatis, fine iussu EpiscopἐuihiI jubeant, nee in unaquaque Paroebia aliquid agant; & postremo ex simili loquendi modo Synodi Laodieenae in can. 17. in quo statuitur , quod
non oporteat in 'Italis , veι in agris Episcopos constitui , sed Visitatores . Verumtamen jam pridem consilesti , nihil faciant praeter conmentiam Episcopi Civitatis . Similiter, ct Presisteri praeter consilium Episcopi nihil agant. Utrum vero Canonis huius restitutio petenda sit , quod doctissimo Petavio visum est
in notis in Epiphanium ad haeresim fis., quae est Arrianorum , an non , quod Hallerio visum est de Sacr. Ordin. Sech. s. c. a. a. a. F. a. Viderint alii. Reliqua superius allata in confirmationem explicatae lententiae, cum sine recentiorum temporum monumenta inanem hunc laborem ostendunt , maxi mum enim veritatis argumentum est , si id quod defenditur antiquis monumentis exaratum habeatur. Ex quo principio petitur etiam illa Praecipua ratio ,
qua defenditur validitas illius Ordinationis , quae per saltum suscepta in sum Perioribus gradibus assumptum retinet , illum scilicet, qui per inferiores non ascendisset, quod plerique Romani Pontifices Sirie ius, Zosimus, & Coelestinus in suis epistolis fieri prohibuerunt , & aliqua huiusmodi exempla saepe
laudatus Morinus refert in suo egregio opere de Saeris Ordin. Par. 3. Exer cit. II. His eisdem antiquitatis fontibus debetur si ratae inveniantur Ordinationes illae, quae quam citius fieri potuissent celebrabantur, ut viduatillPastore suo Ecclesiis. statim subveniretur per alterius ordinationem non ex-Pectatis diebus Sabbatorum, quaternis temporibus anni, ut notavit Pascha sius Quesnellius in notis ad Epistolam Magni Leonis, quae decima est in nova editione; & tandem , ut plura alia facta praeteream , eorumdem Antiquo
rum canonum praesidio corroborantur, si quae contigerunt recentioribus ad huc temporibus ordinationum celebrationes non observatis temporum inter
stitiis, cum ea urgente necessitate omnino praetermissa suisse non semel le santur. Ssper his tamen
119쪽
XUIII. Advertendum est x. ordinatos per saltum suspendi, & gradus
omissos allis conferendos esse. Porro suspensionem hanc eile , quo ad graindus rite susceptos, et gradum Per saltum receptum . Doctores cum muniter fatentur, Et satis probatur ex cap. tua tittera de Clerico per saltum pro moto , ubi sic promotus prohibetur ministrare in O line Sacer totali, iusi hoc ei ex misericordia Episcopus permittat. Uerum tamen eli , quod ut εω- scopus dispenset . tam legitima caussa requiritur . ut decernunt Trademini Patres in cap. 14. in fine Seis. XXlli., dc quod sic promotus non ministra veriti concurrente siquidem hac circumstantia fieret irregularis . oc tunc cum eo Episcopus dispensare non posset , nasi delictum occultum esset . ut eruιtur ex eap. t . Concilii Tridentim Sess. XXV. de Resurmatione . Requiritar inis super , quod scienter non fuerit Per saltum promotus, nam neque in hoe
ea tu posset Episcopus eum hoc dii pensare t quidquid aliqui in contrarium dixerim a. quia ita supponitur in citato capite tua littera. a. quia li cet Co ilium non distinguat de ordinato scienter, vel ignoranter . sed sim
Pliciter loquatur, nihilominus casum Ignorantiae praesupponit . cum ProPraum sit legis novae, quae aliquid disponit ita maceria antiqua. ut observat Fagua nus in Commentariis in citatum caput n. 13. recipere omnes interpretatio. nes. re simitationes, quas materia ab ausiquis legi as νασιebat leg. m csσtra.
aιbus β. Haterea C. de non numer. Pecun.ὲ quod processit etiamsi Dae nova supervenisus is materia disposita per leges veteres generaliter isqvatur, ue ideatur Ieteo veteres corrigere. Quod vero ordinato in maioribus illi sint conserendi reliqui omissi ordines claram habetur in citata Decretali Tua tittera, quod verum est etiam quando dubitatur an aliquis Ordo fuerit collatus, quod dubium est sacti. dc quando dubitator an rite collatus fuerit,
Ziod dubium est iuris, quia non intelligitur iteratum , quod factum esse ne incitur , quamquam etiam ordo Sacerdotalis non praerequirat characterem alio rum ordinum ex necessitate Sacramenti , quia Presbyter eum ordinatur ac
gipit eo ipso potestatem consecrandi Corpus. ει Sanguinem Christi, qui est
principalis actus Sacerdotis, ad quem non praerequiritur character Diaconatus, vel alterius ordinis . eum sint potestates distinctae , ut notavit S. Thomas ia . d. 14. q. 1. a. a. q. s. Solus character Sacerdotalis est- de substantia Consecrationis Episcopalis propter rationem, quam supra ponderavimus. XlX. Advertendum est x. eadem Suspensonis poena mulct Iri , qui e T. ra statuta a iure tempora , ordinati fuerint. Habetur haec suspensio in Bulla Pii Il. , quae incipit Cum ex Sacrorum , dc in Decretalibus Alexandri Ili.,&Urbani lII. . dc Sixtus V. , qui Bullam Pii II. confirmavit voluit se Ordina tis non patere ascensum ad Ordines superiores. Ex eo quod Concilium Tridentinum legem hane innovando non meminerit Suspensionis , nonnulli Theo. logi, inter quos Halterius loco iupra citato, crediderunt Concilium rem illam voluisse dirimi iure apud unam quamque regionem recepto . Sed hoc
non videtur verum . nam inquiens Concilium in cap. 8 Sess . XXIV. de Re sor. Ordinationes Sacrorum Ordiaum salutis a jure cemporibus celebreatur. nihil eorum reipuit, quae iii jure iam lancita suisse cognovit, dc propterea Suspensionem retinuit, de irregularitatem, si taliter ordinatus sui Ordinia exercitio fungeretur , ut dixit an is a Constitutione Pius Secundus. Aliam insuper poenam addidit Sixtus V. iii Bult i q.iae incipit : Sunt um . I alutare, videlicet, ut sic ordinatis non pateat ascenius a a Uidui es iuperiores,
120쪽
sed irarum poenarum nullas ineu reunt illi, qui minoribus Oedinibua ab Episeopo initiantur Domini eis, aut aliis festis diebus, de illi quibus legitima da spensatio a Papa suerit eone esia. Eximuntur etiam ab his poenis Orientalea clerici, qui quovis anni tempore , ει qua via infra hebdomadam die Ordi. Res quoscumque recipiunt , exeeptis illis Quadragesimae diebus, in quibus ab instinent a cel ratione Sacrae Synaxis, unde euin Sacrificium non offerant. nee apud illos his diebus Presbyteri ordinantur, Diaconi vero quolibet praeis sanctifieatorum dierum apud Graeeos ordinantur. Neque Episcoporum conmseeratio sub his legibus comprehenditur, quia in ea plerumque procedi som
et ex speciali Pontificis Rescripto, aeque haee diei Sabbati alligatur, si solo lieet Sacros Ordines conserre, sed vel Diebus Dominicis, vel aliis Ap
stolorum solemnitatibus dicatis ex antiquissimo more , celebratur. XX. Advertendum est 3. antiquam Ecelesiae legem fuisse, ut uno inseriore ordine suscepto aliqua temporis mora interponeretue prius quam adulteriorem asce usus concederetur, ne e Lateo quis repente fieret sacerdoε, sed gradatim a minore ad maiorem ascenderet. Huius disciplinae plura apud Gratianum leguntur Decreta in distine. 77. ,ει illa temporum intervalla, quiabus in inferioribus Ossietis esset sistendum antequam ad superiora ascendereis tur, hosterior aetas intersitia appellavit bt quamquam mora temporis, quae inmiet illa intercedere debet non eadem semper, de una suerit , religiose in men eamdem semper Ecclesia servavit, de Pontifices, de Concilia servan
dam eme sanxerunt, ut per hanc , de fides. εe probitas Ministrorum Eccle sae, εe eonstantia. de moderatio cognosci possiet, de ipse Divino Saeerdotio dignus existimatus , maximum honorem assequeretur. Quid Synodus Tridentina de interstitiis inter Minores Ordines servandos dixerit, patet ex iis, quae leguntur in Sess. XXIII. c. tr. de Reser. ubi vult non solum , ut minorum Ordinum functiones consormiter ad Patrum disciplinam in usum revocentur , sed etiam ut singuli minores ordines per temporum intervalla conserantur, at ita in eorum exercitiis tamquam in quodam Tyrocinio ad majores Ordines promovendi exerceantur, de probentur. Quia vero addit
Concilium nisi Nec Pas , aue Utilitas Ecclesia judicio Episcopi aliad expo-sast , ideo contigit, ut Episcopi e ceperint primum eum aliquibus dispensare
credentes utilitatem , aut necessitatem Eeelesiae id exigere , deinde cum pluribus, de postrema etiam communiter, adeo ut infrequenter omnino acci
dat , quoia si non omnibus, duobus saltem ex his ordinibus quilibet Clericus initietur. Caveat tamen is, qui in tali casu omnes minores Ordinea simul recipit, ne simul etiam recipiat Tonsuram, vel Subdiaconatus ordinem , nam alit quin indignum se reddet et executione ordinis se suscepti, nisi tamen
consuetudine esset introductum , ut uno die possent eonferri omnes quatuom lucres eum Subdiaconatu . eui conluetudini Concilium non derrogavid ea Navarro in Manuali c. a s. n. II. Et ex Decreto Sacrae Congregationes a PudFagna num in a. Decreta l. eap. de eo de tempor. Ordinat. n. 42. 62. D Socri ordines, inquit Cone ilium Tridentinum in laudata Sessi cap. 13. ποπeodem die, etiam Regularibus couferuntur , privilegiis , ac iadultis concessis non
obstantibus quibus umque. Nee super hoc potest Episcopus dispensare, quis contra secerit etiam de Mandato Metropolitani j punitur ex ea P. iis reus hoc titulo. Poena autem est suspenso a Collatione Ordinis in quo peccavit , dc ab eorumdem ordinum exercitio sic ordinatus punitur. Dixi in