장음표시 사용
181쪽
Bem quameumque tollit aequalitatis inter Petrum. ει Apostolos ceteros . nquae necessario attenda debet, ubi agitur de divisione Provinciarum . de qua praeertim Apostolus loquitur in laudata epistola ad Galat. c. a. quando di
citi sibi a Deo fuisse creditum E aeetium Praeputii . sicut o Petro αν-cumcisionis . videlicet in locis illis , in quibus scriptura de hac re loquitur, agi noa de divisiooe Iurisdictionis . sed de divisione Provinciarum ad cominmodius praedicandum Evangelium Christi . nimirum , ut celerius , de facili id fieret. De hac divisione agunt inter Patres praelertim Origenes 4 dc ex Ori- gene Eusebius loquitur in lib. 3. histor. c. r. , dc non obicurius de eadem agitur in c. s. Actuum Apostolicorum, ubi Petrus de se hae e inqui et Mos itis, aoniam ab antiquis diebus elegit Deus per os meam gentes aurire vierbum Evangelii, ct credera. Nihil autem post hoc reperitur in Scriptura, uod prohibeat Petro evangelizare etiam gentibus, aut Paulo praedicare Iu aeis. imo utrumque legimus in eisdem Actibu . oc Petrum ab Angelo adis mouitum . ut Cornelium , dc totam eius domum in fide erudiret , de Populum in Synagnga Iudaeorum apud aalaminam. de Aut iochiam Pissidiae, item apudiconium , apud Thessalonicam , apud Corinthum. ει Ephelum praedicantem . Poterant ergo singuli Apostol. tam Gentibus, quam Iudaeis Praedicare , quod Matth. . ει Marci . ultimo Christus Dominus omnibus dixerit: Eantes doce H omnea Gentes p aedicato Evangelium omni Creatura . Potuit. 6c Paulus,
qui in hoc novum aliquod Iurisdictionis genus. sibi non arrogavit, et quia post Ascensonem Domini vocatus est, nec Ieroso'ymam statim Perrexit, at certus gentiam designaretur Apostolus, sorte ab Apostolis iacta . propterea
Christus immediate ei lem totam gentium universitatem commendavit, Ue
Tum tamen Iudaeos ab illius cura non exclusit. Vas electionis . inquit , es mih ure , ut portet novien meum coram Gyntibus, ct Regibus , ct sitiis LPaeI . Igi. Eut ex hrie non licet argumentari. quod quia Paulus Praeputia, dc Petrus Circum eisionis Apostolus suit , metas alterutri divinitus suisse circumscriptas, neque univertas Christi oves fuisse Petro concreditas , qai Epileopatua sui Σedem non Ierosolymis, quae Metropolis et at Iudaeorum, ted Antiochiae primum, deinde Romae potuit, quae Gentium urbes erant . 4c ad quem . non vero ad Paulum Gentes iplae properarunt, ut quaestiones de legibua excita in vas ipse dirimeret. Canit certa Ecclesia per Petrum, di Paulum R/Deio.is sempsisse exordium , sed hoc dicitur, quia uteique suit propissitum , ut ex toto mundo Ecclesiam eonsecrarent, ad quod munus Apoitola reliqui incum inhverunt, quos propterea Ecclesia ipsa Fundatores, Patres. de Magistros apis
Pellat , itemque prine ea svre Omηem terram, er secuti iustor Iudicra, sed inuli ibi dicit , quod aequo iure Primatum consequuti sint . N .n est e gu major ratio eur hoc affirmetur de paulo, qui si licenti iam ligandi , fit solvendi eum
Petto communem habuit , per extraordinatiam concesu mem, id illi conti- sit , velum singularem aliam. Et eximiam Petrus, ut Ponti sex sibi velis. eaovit, quae in Sacramentario S. Gregoria his verbis exprimituri D us qui Αρο-
sificiam istadid ιr videt ieet Ordinariam Potestatem sibi agnovit mei Ie , a qua quaelibet alia Potest ax proficile eretue, dc ad quam reliquae Omnes in Eccle tiarum Praepositns distributae reseerentur , ne impotiuna, Oc in com da ambitio in te se ab eius auctoritate, Et communione subducererit, ne vinculum unita
182쪽
rn dentis auctoritatis ratio constaret . quod S. Cyprianus, significavit episti i 3. ad Iubaianum . eum inquit: Quo ventaras est . qui utrum uo ales ereticos . ubi fosa, re fluvius aqua vitaIis omnino non est As ad Eccle Fam . qua uua est. 9 super usum. qui UMoes ejus Meepit voce Domini fundata D licet ad s.Iam Petrum Iuper quem Ecclesia Dudata es patet se incessius . ae ad Ilum . vetat ad veritatis fontem quicumque properet in regalis morum , σ Mei doctrina imbue. s. eum huic sesi a Christo Domino dictumst: rogavι pro te Petre , si uon deficiat sides tua. er tu Hiquando converset confirma fratres tuos. at nimiram flatas istorum certior μ futurus , cum mens Principis victa non fuerit. Hactenus adnotata tussiciant , ut profligam o Heterodoxorum errore, Petro suus Primatus . Ecclesiae Catholicae suum de Cus sartum tactumque sit . di praecipuum Christianae plebis Principem Petrum fuisse corde credant omnes , ει ore totus Christianus Orbis confiteatur. Qio Posito facile modo est contra haereti eos demonstrare nullius monenti esse, imo este omnino lictitia illa singula , e quibus praecipua momenta ipsi repetunt contra Petri Successores Romanos Ponti fi ea. eorumdemque Primatum squem super Episcopos universos in Ecclesia obtinent, XXVII. Et certe non male advertunt Advertarii ius Successionis Roma norum Pontificum in eo fundari, quod Petrus Romae Sedem suam collocaverit, atque ibidem . usque ad mortem sederit, in eo tamen peccant, quoautrumque factum negant , tum ex silentio Seripturae. tum ex Auctorum Ecclesiasticorum dissensione. vel quia parum utile fuisse putant, quod Petrus Romae moraretur . Scripturae silentium perperam nobis objicitur, cum neminem lateat Plurima vere enuntiari, quamquam de illia . nihil in Scriptura inveniatur, quae tamen sic contigisse ex constanti saeculorum omnium Traditione deprehendimus. ει hane Traditionem ex Novatoribus Calvinus nota respuit, qui se propter consensum Scriptorum nolle pugnare, ait, quod Petrus Romae sit mortuus: Necesse est ergo, quod Calvinus, de quilιbee altet Christiana Religione extorris homo eidem traditioni assentiatur, quae docet Petrum ab anno a. Claudit Imperatoris ad mortem usque rexisse Romanam Ecclesiam. de quae Rimanam Sedem Petri Cathedram nuncupit, quae S. Marcum Romae scripsisse suum Evangelium tradit, pro ut ibi S. Petrum praedi Cantem audiverat, de quae demum R imae eontigisse ostendit gloriosirumum Petri de Simone Mago tryumphum . Quamquam nec omnino verum . quod in Seriptura, licet obseurius, non indicetur Petri adventus in Urbe Roma . Eusebius lib. a. histor. c. I . Petrum Romae suam priorem epistolam seripssse, ex eo ostendit, quod Civitatem 1llam verbi translatione Babylonem appellat hoc modo: Salutat Pos Ecclesia nostra electionis consors, qua es Babiloua .ct Mareas fias meusὲ negali rer se ira it S. Hieronymus in Cathalogo Seraptorum Ecclesiasticorum in vir co , ubi inquit sub nomine Babloua Maratiore Romam significari . 6c ata lenserunt. quotquot hanc Petri epistolam luis Commentariis illustrarunt. Quod itaqne Auctores isti tradunt, profecto confirmat in Scriptura , rei de qua agi
tur documentum aliquod , licet obscurum . reperiri. Νeque nns moveat illa nominis mutatio. quae fuit familiaris Apollo lis , nam etiam Paulus in x. ad Timol. 4. I. liberatum siribit. do ore Leonis, designaas, inquit Eusebius loco
C ιζ. c. o. mronis crudelitate me de apud Ioannem Apocal. c. 8. Babiou in
183쪽
sedet super Ieprem muros . er babet Reenum super Reter terra, siquidem s.
di annis aetate nulla alia Urbs fuit, quae supra leptem montes extructa esset. Proinde , oc magna . 5c regno superba, de Sanctorum debellatrix. Nec Hete. ecdoxos ipsos, haec Apostolorum ligu rata locutio latuit . ut videre est In Lu.
thero , de M igde burgensibus, qui Apocalypsim Ioannis in numero librorum
Canonicorum recipiunt. quod in eo libro male plura ad verius Romanam Ecclesiam sub nomine Babylonis recenieri putent, cum potius constet contra
Urbem Romanam Joannem esse loquutum . quae dicta est habitatio daemoni ruta . qui cum omnibus dominaretur Gentibus. ut observat S. Leo, omnium estium te viebat erroribu . Accedit etiam praeter Eulebit, Hieronymi, Maliorum testimonium, Aue ratas. quae legitur in capite ultimo Actuum .dcraca p, δ, epistoln ad Romanos. ex quibus locis eruitur ante Pauli adventum an Rom na urbe plurimos ibi suisse Christianos, et eum fictilium omnino sit ετ mpore Tibur ιι lalutarem cunctis in illa Urbe credentibus fidem . fideli verbo sarnabam docuisse , non totum quia uulli permissum erat Gentibus prae indicare Evangelium , antequam S Petrus euelesti visione ad ad munus incitareritur vsrum pilam , quia ab hoc tempore Barnabas. ut Sacra Actuum Ap Roticorum tradit historia 4 cap. 3 r. ad I s. semper Paulo comes fuit, usquaad peractum Ierosolymitanum Concilium . hoc est, utque ad annum a Christi P .issione 3. , ut eruitur ex cap. . . Et a. epistolae ad Galatas, de Paululleolo illo tempore Romam prosectus non eli. Ita ut neque Barnabas Romae Potuit intiresse , v prsdicare Romanis , diuendum prosecto est solum Petrum Apo- solorum Principem tantam multi indinem , in Christianae Religionis praeceptis Rι mae imbuisse. Porro S. Paulus Ierosolymis Romam prosectus est anno a passione Christi 34. , quo anno Festus Iudeae Prorex substitutus est Felici , hoe . ii A. 3. Neronis , Contule Antistro, sex lenio circiter post Concilium Iero. Eosolymitanum , quod A. 17. a Conversione eiusdem celebratum est, ibique Post i a. annos obiae interemptus a Nerone Imperii sui anno r4. S. Barnabas vero a Paulo divitur, ut dictum est , post Concilium Ierosolymitanum . nec tune Romam abiit. sed navigavit Cyprun , ut Acta testantur c. I s. cum
Ioanne Marco, eius conlbbrino; quem Paulus in epistola posteriore ad Timotheum iussit Romam venire . Videtur itaque quod nullo fundamento as feritur Barnabam Christianam Religionem Romae disseminasse . dc propterea Spurium φsse , quidquid de hoc facto scribitur . sive in libris Reco3nitio nam , qui clementi adieritiuntur , sive in Synopsi, quae DorOthei Tyrentis opus e
se perperam existimatur .XXUI; l. Non inficiamur admirationem ingerere aliquibus, quod S Paulus in illis epistolis , quas Romae scripsi Petri nullatenus mem In erit , qui tamen tuam ierosolymis, oc Antiochiae cum ipso conversationem memoriae prodidit in illa . quam scribit ad Galatas ἔ ει quod icribens ad Romanos nec illi salutem dicat . Verum non mirantur ii, qui sciunt Paulum ad Ephesi scribentem Timothei non meminisse , dc siluisse prorsus Iacobi nomen , et fi adhuc in vivis ageret in epistola quam ad Hebrae iis scribit; quamquam in verisimile non eli Paulum . dc Petrum . qui assum plerat Coadjutores lucis Linum, ει Clementem , ut in ab lentia sua Romae Episcopalia munera obirent, tum RA-ma abfuisse , cum Paulus suas epistolas scrinsit, quod exulantibus Roma Iudaeis ex Senatus Conlulto , dc Claudii decreto , Petrus ipse exularet , aut Paulum
notiduin Romam suisse prosectum, quod praesertam verasicatur, si dicte utinis
184쪽
tem ingerat epistola ad Galatas. quae Ephesi seriptam eme ex eiusdem Peregrinatione cognoscitur , dc argumenta Latinis exemplaribus Praefixa indicant, licet Graecorum Codicum inscriptio missam Roma significet, quod tamen minus verisimile est , si quadem in ea non meminit vinculorum tuorum . ut in altis hac ex Urbe seriptis facere solet. Qaod si volueeramus R imae. Petrum esse cum illuc pervenit S. Paulus, id assirmari tuto poterit, nihil quo ossic et, quod Paulus inter cita liutores suos in Regno Dei tres tantum re
centeat in epistola ad Colosienses eap. ult. Aristarchum , Marcum consobrium Barnabae. dc Iesum. qui dicebatur ivllus , de quod in epistis a. ad Timoth. 4. ducat in sua prima defensi ,ne nullum sibi astitisse, sed omnes illum dereliquisse ἡ dc demum . quod Judaei Paulum ipsum rogent, ut opinionem suam ipsis aperiat de Secta Christi an irum . quod Actuum 18. narratur. Non Pri mum quia in epistola ad . Colosse n. Paulus loquitur tantum de suis Domesti Cis, qui et mi mitrare soliti erant. n an secus ae in sua epistola ad Timoth. . c. 4. dιxisse loquitur: Lucas es metum sesus . Non secundum . quia in fauis data epistola ad I imoth. loquit ut Paulus de iis, qui eam iuvare apud Caesam rom Potu ι sient , quibus profecto Petrus accenseri non poterat, qui ob eam de Caussam Caesari erat invitus. Non demum tertium . quod Iudaei scirent Paulum esse iii lege eruditissimum . M posse de Religione Christiana . dc de eius concordia cum Lege M layea recte disserere ceteram Paulum Romam adve-n, entem non igitorasse Petrum ibi Evangelium prae licantem. Theodi retusoli endit In suis Commentariis ad i. cap. epist. ad Rom. super illa ve bi: D fideroesim videre vos. ut aliquid imyretiar foris eratιa Spiritualis ad confirmos dos Pos , super quae verba sie inquiti quia primus eis Magnus 'crus Doctriuam Evangelieam praebuit, nee sfario intulit, ad consermaudo vos. No euim inquit atiam doctrinam vobis afrro ; sed eam, qua jam oblata es con Irmare . Cr arbores jam piastatas irrigare volo. XXi X. Neque dissidium Auctorum in Epoeha ad vantus s. Petri Romam huius Historiae fallitatem evineit, quod neque illius subitantiam tang is ne quc praecipuis eiusdem capitibus ad vetiatur. Circumstantias certe huius ad Vs us permutant Ecclesiastici Scriptores, verum circa ipsum adventum con ei ipiat O ies. oc si illorum nonnulli vo uerint illum consignari tempori,q. Nero impcrabat. qudi suit lententia Laetintii in libro de mortibus Per te . utorum , dc ab altis consignetur anno 4. Claudii , ut legitur in fasciculo temporum . dc ab alias reserat ut ad annum 13. , ut videre est in Passi ia a lide Vitis Sanctorum. Nihilominus magis probata est Eulebit sententia in Chro ni QO Hieronymi in Catalogo Scriptorum in Petro, it Adonis Viennensis in Martylogia. quae ad annum secundum Claudii hune adventum consignat , 3 Raana ent a Patum discrepat Orosas, qui ad excidium regi Claudit illum re
fcri, Cum certe annus secundus Claudii ad exordium regiii ipsius Perrin at δα idem lenter u ut omnes illi Seriptorea, qui S. Petrum Romae ledisse as 3n nas tradiderunt , ut q. te ad i4. Neronis, alioquin haec annorum com Pu asi tueret, quae tamen a severioribus Critieis omnibus defenditur , de iundamentum
supped ita ne Pontificale trama si . I sit lorus Hispalens s . Beda, Et ali . Dii Oolia er g Scriptorum illuit saltum esse perhibet . in quo dissentiunt, rei tamen de qua g Cur non i beil , alioquin negare opserte tos etiam Clitidum passiim esse , dc Sa muelem , S.iuli praefuisse , aliaque sexcenta , quod veteres. 5: Recentic res ad bazdέi repant in definiendia uus teis potibus, iii quibus haec singula conLigς uni
185쪽
A lde quod si Adversariorum argumentum valet ad faetendam fidem , pari iure
ex concordia Scriptorum omnium . qui Petrum Romae sedisse aiunt, erui Poterit . quod de hae historia nulli lieeat, nisi temere suspicari; praesertim cum nequestini contentiant, dum asserunt anno 4. Imperii Claudii Petrum Romam V e ni lia , a s. anni 1. Et mensibus duobua ibi sedisse . di lpostremo anno imperia Neronis c biisse , deinde dicunt innixi testimonio Dionis Cassii, suetonia Tran quillini . Eusebii, aliorumque . duo haec Imperia annos tantum numerasse a T. supra Menses 4. Et dies octodecim ἔ nam hae ratione temporum Praemissa , facile con Vincitur S. Petrum anno integro post Neronem obiisse ; sed ut dixi mus genus hoc argumenti assertionem nostram non impugnat . cum non sit opus hac demonstratione, ut S Petrum sedisse Romae probemus, imo dc tb morrem opetiasse. quod ut supra iam notavimus illi ipsi Auctores concedunt. qui ad temporum supputationes confugiunt, ut huius sessionis tum exordiam. tum durationem impugnent. Nec minus inemeax est argumentum , quod Pe tunt atri a Partitione praedicationis Evangelicae inter Petrum . Et Paulum a uia praeter illa. quae superius tradidimus agentes de hoc Apostolico ministe me. poteli etiam illud observari quod tradit Iosephus lib 27. Antiquit. c. Ra. ει Philo in legatione ad Caium . nimirum plurimos Hebraeorum Rotam Rugusti tempore consedisse , de ex Iudaea plures quam icties mille adjun isse se quinquaginta illis legatis, qui post Haerodis oblium Romam missi sunt. di Auεullum permisisse teneri magnam Urbis partem trans Tiberim a Iu daeis iis , qui Libertini generis erant. hoc est . qui Roma ad lucaeae Μetr Polim Religionis caussa convenire solebant , quorum licet magna pars e Pa erum Coujsuo. ut inquit Tacitus . in Iasuram Sardiniam abiisset . diu tamen ex rorres nou permanserunst . or Caio Imperante freqsentismi Roma erant; ita ut ex Dioius testimimio lib. p. flue ea multa. propter multitarinem urbe po- uerist arceri . ad quam iterum sub Nerone redierunt. ubi satis lecure ha-h tabant. Dicendum ne igitnr est horum salutem Sanctum Petrum neglexi se nullus dubito sine iniuria Petri hoc affrmabit, quapropter Apostolici mei a partitio inter Petrum ει Paulum adversariorum caussam non iuvat . quos Heterodoxus Theologus a veris Christianas arcet hoc ipso, quod dubitat Petrum Romae non fuisse, ita sentit Grotius in annotationibus in I. epist tam Petrι , cap. D v. II. Romae Petrum suisse . nemo verus Christiano
XXX. Insertur ex his non suffragari id quod Appollonius apud Euse
hium lib. s. histor. Eccles. c. II. scripsit. nimirum S. Petram ante duode limum anniam Ierosobmis uou disces,sse; nam si historia vera esset. haec Epo chae sessionis S. Petri Antiochiae, de Romae adversaretur, non autem Ips sessioni. cui etiam ex alio capite non adversatur , quia ex auctoritate Scripturae falsa convincitur, quae docet Petrum longe ante illud duodennium , Lyddam, Ioppem. Ec Caesaream peragrasse, 6t anno serme a pissione Christi quarto Antiochiam se contulisse , ibique septem annis mansisse ἔ vicinas in me rι m Provincias peragrans Pontum , Asiam, Cappadociam . Bythamam , ita ut annus esset undecimus a passione Christi, cum Ierosolymam rediit. cum ab Uaer de an carcerem Coniectus. Ec ab Angelo a carcere liberatus est . um Rcrram primo perrexit, ubi mansit utque ad annum nonum Claudii. sellacet per septennati m. reversum enim esse hoc anno Jerololymam. Deo
sc di I poliente, ut interesset Jerosolymitano Concilio, in Actibus Apostolicis legim
186쪽
Iegitur, post quod Coneilium , ut iam superius diximus Romam se eundo re
diit, ubi passus est anno I 4. Imperit Neronis. Peeeat ergo plurimum Appo L. I iana supposivio, sed nihil minus ab Onophrio Pan uino peccatum est, cum in suis additionibus ab Platinam scripsit primo S. Petrum sedisse Romae, dein de Antiochiae, & errorem hunc Romana sub Damasio , & Gelasio coacta Concilia expunxerunt, in quibus a Patribus definitum fuit Antioohiam primitur
quam Romam venisse Petrum , illic habitavisse, O illis primum ci ians in
uomen . vella Gentis exortum esse.
XXXI Hinc etiam eruitur nullius esse fidei Acta Lini , quae Petri, αP uti Martyrium diverso loco. & tempori assignant. Et ravera quis est qui ignoret in Apocriphorum classem Acta haec esse reiicienda Ipsi Novatores
hoc iciunt. qui Lini historiam esse confictam scribunt, erroresque non paucos continere. qui d etiam testatur Centura eidem historiae praefixa . neque illam citarent Adversarii, si Ambrosio non fui sient insensi, quia iii Sermone 67. de Petro, & Paulo ait, quod ana dis , uno in loca, Mursa Drauni ta
Dravere sententiam . Nec dissimiliter abutuntur auctoritate Hieronymi experim dentis locum Matthaei Ecce eaeo mitto ad vos Pro elas dee. Ae si dixerit Petrum Ierosolymis crucifixum nil se , cum ne leviter quidem hoc innuerit. sed ex verbis iJomini tantum deduxerit discipu torum Christi mortes fuisse diverias . & varia sutura fuit se Martyriorum generar nam de morte Petri
agens b. Doctor in libro de Viris illustribus , tuum Roma a Nerone interia fium fuisse ait, nec alium l. cum morienti Petro concessit Chrysostomus nommil. 33. in epist. ad Rom. Quod Iosephus Petri non meminerit ubi de intersectis a Nerone agit in lib. a. de Bello Iudaico e ri. nihil refert. plurima enim alia Neronis scelera silentio praeteriit , Matris nimirum, & Uxoris occisi. nem. Sicut ergo ex hoe silentio non liceret in serri Neronem non sui se Matricidamὲ ita neque licebit arguere non occidiise Apostolorum Principem, cum praeiertim hic Auctor in loco citato ingenue fateatur se Neronis o muta lacinora non scribere . Praeterea si hoc argumentum concluderet Pollent etiam eodem uia illa, qua negant Petrum mortem opetiisse Ierosolymis iussu Anani Pontificis, quia Iosephus in lib. 2 o. Antiquit. , ubi describit huius Anani lacinora nihil dicit de occisione Petri; di ita tertius quidam to cus inquirendus esset, in quo Petrus extremum diem obiisset quoa Ecclesiastica historia non patitur. Nec iuvat reponere quod si S. Petrus Romae crucifixus suisset, Clemens Romanus , qui in Epistola ad Corinth. labores, ta Martyrium illius cim memorat, id posterorum memoriae tradidisset, hoc in quam non iuvat reponere , quia Clemens id narrare omisit, quod Romanis, Corinthiis, alusque fidelibus innotescebat, neque necesse erat ut Per
sonius Cestriensis in Anglia Pseudo Episecpus docet Dissertat de Successione primorum Romae Episcoporum, quod qui Corinthios ad patientiam hortabatur exemplo Petri, di Pauli, qui ad mortem utque acerbissimam persecutio nem passi erant, locum Passums eorum designaret , qui locus ad Apostolo
rum pallentiam non pertinebat.
XXX ll. insertur 3. enormiter interpretari Heterodoxos Cyprianum, dum videtur alserere Romanum Pontificem non debere appellari Epitcopum Epi scoporum, illique ncn esse concessum ea rescindere, quae Episcopi alicuius Provinciae statuit sent, aut ulli licere ad ipsum appellate. Primo quidem quia S. Cyprianus cum in epistula ad Quintum scripsit Neqxe enim qui quam πο
187쪽
Mum Episcoporum, ρ Episcopum eo. ituit. de Antistit ibas Astieanis hoe M.
xit. non vero de Roniano Ponti fide Petri lueeeisore. Hoc ostendit circum stantia illa, in qua S. Cyprianus in hane sententiam erupit. Patribus in Coia cilio Africano collectis hae mente ut quaeitionem de rebaptizaudis haere licis agitarent; loquebatur Cyprianus, ut de hae apta re singuli quid senti rent pro se trent neminem iudicantes . aut a iure Communionis , aliquem si diversa sensisset amoventes, propterea dixit. Nessust enim quisquam nostrum die. aut tyrannico terrore ad Obiequendi necessitatem Collesas tuos adigitis Ece. videlie et singuli Episcopi in Concilio, dum res examini lubiicitur , ac discutitue ius liberum ferendi suis agri habent , nec ab eo qui praeest adigi
debent ut in suas partes traiile aut anteqaam quaestio finita sit , dc hoc vere dixit Cyprianus. ει si aliter dixisset, oporteret illum in Ecclesiastica disciplina sateri fuisse imperitum, quem aliunde conitat, suisse versatissimum, de voluisse que cumque ab Episcopis omnibus contra Novatores decreta fuerantea sui se ab auctoritate Romani Pontificis potassim v n prosecta . de insuper Stephano scripsit se lib. 3. epist. 13. ut deponeret Episcostum Arelatensem , reatium constitueret ejus loco , quae profestinuit quam dixisset, aut v iluilset S. Cyprianus, si Romanum Pontificem non credidiiset caput esse , εt Pastorem Epii OP aram omnium, qui partem sitam regendam susceperunt Ecclesiae universalisi Neque hoe honoris titulo eumdem Romanum Pontificem de rauda- tunt illi, qui in eadem Ecclesia Carthaginensi Cypriano luccesserunt Epllccipi, n/m in epistola, quam nomine trium Conciliorum Africae Stephanus Archie
Piscopus Carthaginens s Damalo seripsit. si e legitur: Beatismo Domino. re Apostolico etiImini sublimato Sancto Patri Pistram Damas Papa , ct summo omnium Praesidum Pontrmi dec. quam nuncupationem deinceps Calcedoliente Concilium non respuit m 3. Actio ite, in qua tres emitolae leguntur, ad Leo nem Papam . quae sie exordiuntur Sanctismo . Beatismo Universati ,-ς-testscopo . patriarche messe Rouiae Lebui, quare non sine impudentia dictum legimus a Calvino in suis I iiiiit. l. 4. c. g. 4. nomen hoc profanum esse. σ Sacrilegum, ct Antichristi praηunciunt. sie enim a Romano Ponti fi Ce usurpatur. hoe nomen non ut credat l e solum ei se Episcopum omnium Urbiam Christianorum . ita ut exteri noli snt Episcopi, sed vicarii tantum illius, verum ut innuat se habere eueam generalem totius Eeclesiae, ita ut non excludat particulares Epileopos , quibus tantum prae silet ut Princeps Sacer dot uni , ut Doctoe in Damo Dei, ut Custos vinea, ut Sponsus Ecelesiae, Mut Apostolatus eius studium ei te a salutem omitium intendat. Et hic opor tune advertimus Romanos pontine es ante tempora Magni Gregorii non sevocat, e uniuersales Episcopos , sed Episcopos unis Ualis Ecclesiae , ut habetur
in epistola I. si xii l. di i l. victoris Et IlI. Pontiani et Stephani , Et ex alias S. Leonis Magni, quo ad lentum tamen hE locutiones conveniunt, quod ii vide tui quod Magnus Gregotius hune loquendi modum reprobat lib. 4. epist. 3. nemo est qui ne seiat Pontificem Gregorium non reptobasse hoc nomen quod sanctam oc catholi eum non eliet, sed ut in conveniens Episcopo Constanti ni Politano , cum quo tune lis erat , eo quod titulum uuiversalis Episeopi sibi usurparet. ιc propterea usurpationem hane sacrilegam , Et propbanam ap pellavit, it ut melius. ει facilius hujus Antistitis audaciam confringeret dem sibi nomen assumere reculavit , non iam quod hoc prohiberentur pontifices allum e re a Concilio quodam Asticaao, cujus cauon legitur tu Cullectione
188쪽
ratiani sub distinct. yy. e. Prima Sedis , tum quia Cone ilium hoe Roma num Pontificem obligare non poterat; tum etiam quia neque ab hoc Conis callo Carthaginensi id cautum fuit, nam in citato canone haec prohibitio non legitur, sed habetur inter additamenta a Gratiano inserta , quod obmservare non raro continpit. Apparet hinc quanti sit faciendum id, quod imperite ab Helerodoxis subjicitur non posse Papam ea rescindere , quae ab inferioribus Epileopis veluti statuta , de pronunciata reponuntur, hoc enim ipso quod Romanus Pontifex est Episcopus universalis , ad illum pertinet, ut jam demonstra vimus. confirmare fratres suos, de ea corri ere, quae ab aliis Episcops recte, gesta non suerint, di ita Ath/nasum Alexandrinum , Paulum Constantinopolitanum , & Μarcellum Ancyranum Episcopos a Synodo Orientali depti sitos Iulius i. restituit, ut Gregorius. & SOzomenus testantur, & S. Leo Episcopatum restituit Theodoreto, quem secunda Ephesina Synodus de-Nosuerat . ut legitur in Actione I. Calcedonensia Concilii; ut multa alia his fim lia exempla quae afferri possent, praeteream , ad quae nihil omnino ipsi Ad-Versarii respondent , quibus etiam minime suffragatur Cyprianus dum Hispaniarum Episcopis rescribat Sententiam Romani Ponti is, qua Ba fili der urices feri resiturus est, nos rescindere Orrinationem ab eis iure perfectam eo quod Basilides post crimina sua detecta , & eonscientiam etiam propria confessione nudatam, Romam pergens Stephanum longe positum di gestae rei
ac lac tae veritatis Ignarum se fellerit . ut exambiret reponi se injuste in Episcopatum, de quo fuerat juste depc situs , di omnibus constet Mendaeem Pro calorem carere impetratis, ut in Codice Iulliniani legitur lib. I. tinas. non
vero quod Romano Pontifici deficiat potestas privilesia conserendi iis, qui
caussam vere, de sincere exposuerint.
XXXIII. Undenam vero Calvinus acee perit quod multi sepe Romanum Pontificem aneliarunt, ipse quoque Caussarum cognitionem ad se trabere co-
notus es , θου siemper fuit derises quoties suos sines excest, ut scribie in lib.
. Inst. c. 7. g. s. certe non constat. Non constat inquam ex Conciliis, nam Canon 6. seu II. qui citatur ex Synodo Calcedonensi, in quo ultimum iudicium defertur urbis Regiae Oecumenico Patriarchae . non bene exponitur rex ibetur enim prima lex Generalis ab hoc Concilio statuta de adeundo Romano Pontifice, de lolum proponitur liberalis concessio iis impertita , qui Prope Constantinopolim commorantur , & illius Episcopi iudicio contentisnt; & certe nullum exemplum oecurrit, quod probet unum tantum . qui extra Partes Orientis moraretur ad orientalem Ecclesiam appellavisse , contra vero plurimae sunt Orientalium Episcoporum appellationes ad Romanum Pontificem, inter quas celeberrimae de antiquissimae sunt Appellatio Athanasii ad Iulium I. Eustathii Sebasteni ad Liberium, Chri sol omi ad I. Innocentium, Flaviani , de Theodoreti ad Leonem . Citatur a Calvino canon a a. Concilii Mileuitani ubi dieitur quod F ab Episcopis provocandum putaverint, non Pro vocent nisi ad Africana Concilia , vel ad primates Provinciarum suarum : Adνransmarisa autem, qui putave it an IIandum, a nulla intra Afracam tu communionem suseipiatur. Uerum argumentum Calvini peceat in hoc quod traniit de genere in genus. ει falso supponit quaestionem esse de Appellationibus Presbyterorum ec minorum Clericorum , eum tota est de Appellationibus Episcoporum , Zi Zimus ipse Papa hoc idem voluit observari in Aselca, ut Patet ex Concilio vI. Cisrthaginei. s. quod non fecisset fi in Canone Ma
189쪽
levitano Apostolicae Sedi derogatum aliquid fuisset. Mentem Canonis, Expavisuit Augustinus, qui huic Concilio interfuit in epist. 161. ubi ait licere Di
scopis Africanis appellare ultra mare. Ex Conciliis igitur non probatur pro positum Calvini, imo ex iis ciliis contrarium probatur, videlicet in canone 4. N7. Sardicensis Concilii, quod Concilium ex toto orbe fuisse coavocatum seri psit Sulpicius lib. a. Sacrae historiae: inter erunt enim huic Concilio plus quam 3 o. Episcopi e X 36. Provinciis totius Christiani orbis . ut Athana sus in Apologia. ει Hilarius in libro de Synodo observarunt; ita ut Socrates in mora non fuit ut illud appellaret Generale in lib. a. suae histor. c. x 6. ita igitur Patres Concilia Sardicensis decernunt in canone 4. Cum aliquis
Episcopus depositas fuerit eorum Episcoporum judicio, qui in vicinis Deis cominmorantur , ct stroclamaverit alendum sibi uegotiam is Urbe Roma auer Discopus in ejus Catbc a post appellationem ejus . qui videtur esse depositas omininas non ordinetur, uis caussa fuerit in iudicio Episcopi Romani determinata. In canone vero ita Patres Sardicenses liquunturi Hacuit at si Disopus messatas fieris . O ludicaveriπι Dissopi regionis ipsius , o de grada Ius eum injeceriis . AE appellaveris qui dejectus est, ct confugerit ad Episcoptim Romani Εαι ct voverit se audiri. s iussum putaverit ut renovetur judicium, serjbero bis Episcopis inguetur, qui is Mitima. ct propinqua Proviucia sust, se ipsi diligenter omniaeo requirant, or iuxta fidem ventatis de iant . ais ods is qui rogat eaulam suam iteram audiri. deprecatione sea moverιe Episcopum Romanaem, at e latere Iso Presisterum mittat . erit in potes iste Discopi quid velis. θ quid asimet. Et qui Mereverit mittendos esse , qui praesentes cum Episcopis jucceat, habeates ejua auctaritatem, a euo rismatibnt , erit is suo arbitrato, s vero crediderit Episcopos sufficere, ut negotio terminum imponant. faciet quod sapientismo suo judicio judicaverιt. Uideant modo Calvinillae quid objiciant, cum hujus Sytiodi auctoritatem Magdeburgentia ipsi non respuantiu Centuria 4. c. s. ita prosecto 1 emper creuidit Catho- ὶ ea Eeelessa licere appellare ad Romanam Sedem , ut Gregorius lib. 2. epis. 6. privaverit sacra Communione Ioannem Episcopum primae Iustinianae. quod iudicasset Episcopum Thebanum , qui ad Apostolicam sedem appellaverate Ad Patres fortasse Calvinus confugiet δι praecipue ad Cyprianum. Infeliciter tamen a cam Cyprianus aegre tantummodo tulerit appellationes eorum quorum crimina perspectissima maxime suerant, ut scribit in lib. I. epist. 4.
tibi agit de Appellatione Basilidis . Neque quod legitur accidisse in Caussa Caeciliani favet Calvino. nimirum caussam Caeciliani iudicatam primo Risse a Pontifice, deinde ab Episcopo Arelatensi , tandem ab Imperatore, nam ut Augustinus notavit in laudata epistola I 51. non quia ita προν una. hoc Dis ictum es . sed quia expediebat, ut omnius obfraeretaer os Donatisaram , νενmisit ponti ex secum sedere alios ab Imperatore a signatos, deinde vero Imperator veniam petiturus ab Episeopis caussam tuam invitus cognovit . Praetet eundum tamen non est Ecclesiam Africanam appellationes ad
Romanum pouti cem aliquandia impugnasse . nimirum sub Pontifieatu Zosmi, errore facti deceptam , quod scilicet Zos inua Appellationum ius inisteretur Canonibus Nicaenis, quos in nullis exemplaribus hujus Concilii . Astiis
vini Patres compererunt , quamobrem ius illud totis viribus impugnarunt non ius arbitrati, sed iniuriam . veram non dia in illo errore versata est Eccle ca Λsti caua, cum nobia reliquerat Exemplam Appellationis Antonii Fussam lan
190쪽
ensis Episeopi ad Romanum Pontifieem suli Coelestino Ptimo, immediate
post Zosimi. & Bonifacit obitum, ut patet ex epistola a I. S. Augustini ad hune Pontificem data, & ex epistola Concilii Asricani ad eumdem Coelestiωnum , in qua de Episcoporum depositione , & eorumdem legitima appellatione ne levis quidem fit mentio, sed solum de excommunicatione .ia propterea Coelestiuum deprecantur, ut deinceps ad illum venientes non facili admittat , nec ab ipsis e Xcommunicatos in communionem ultra velit recipe re. Ne in sua Provincia communione suspensi . a Romano Pontifice , vel se struato , vel praepropere , vel indebite viderentur communioni restitui.
Dixi legitima Appellationis Africanos PP. in citata ad Coelessi am epistora
usu me misisse . ut adverterem Patres impugnasse tantum Appellationes Episcoporum , quae fierent immediate ante Concilii Provincialis examen , aut Nationalis Concilii Asricae iudicium, ut eorum Conciliorum auctoritatem decli narent . non vero illas, quae fiebant a Conciliis Provincialibus, de Nationa. libus Africae ad sedem Apostolicam, maxime quia, aiebant , unicuique conae
cessum es. β ἐudicio fuerit ossessus cognitorum , ad C cilia sua Provincia, ve
etiam universata provocare, de certe nullus Africani Concilii canon proferri Potest, quo Episcoporum legitimae appellationes ad Apostolicam Sedem vetitae sint, nam si hic extitisset , illum non omisissent Africani Episcopi alCoelestinum I. scribentes , qui Primo omnia monumenta Protulerunt. quae ius Appellationum ad Romanum Pontificem conserre poterant . Deinde vero concordiam, de subiectionem suam ad Apostolicam Sedem apertissime testati sunt. Imo iuvat advertere, quod licet prohibitum fuerit Clelieis inferiorum ordinum appellare ab Epit copis suae Provinciae, non tamen prohibitum ab solii te suae , nec prohiberi potuit appellare ad Romanum Pontifiωcem , ne si vellet . eorum ad mitteret appellationes, ει revera admist Appellationem Apiaria , de audivit eius querimonias . S mandavit Africanis, ut ejus
caussam diligenter cognoscerent. Et fideliter iudicarent . siquidem eius Eccles a supra ceteras privilegium habet, quod ad ipsam cura omnium spectat propter Sedis dignitatem . XXXIV. Supere st modo, ut videamus quantum Adversarii proficiant , cum addunt ab imperatoribus propter Urbis Romae amplitudinem Romano Pontifici delatum fuisse Primatum, cum monumenta nou desint, aquae ipsum Pontificem aliis Episcopis aequalem reddunt , quod isti, quoque Univerialis Ecclesiae curam sustineant ex testimonio S. Clementia lib. 4. Constit. Apostol. C. I 4. cui subscripserant S. Ignatius epist. s. ad Phil del. Eleutherius Papa in epist. ad Pontifices Galli nos , Venantius a Tinisa in Concilio Carthagi nensi sub S. Cypriatio. aliique. Non inficiamur prosecto hane invaluisse senis gentiam, cuius praecipuum fundamentum innititur in quadam Valentiniani III. Imperatoris Novella, quae id diserte testari videtur. Uerum non ossicit hoc effugium, & quilibet intelliget, qui Imperatoris verba attente lem gerit, non enim dicit Imperator, quod Romanae Urbis dignitas , & amplitudo Primatum i lii Cathedrae eontulerit. sed S. Petri Sedes , quam inspirante Deo Priacus ApsMoram ibi covocavit in illa Urbe perperso duraruram , quod si huic causis alterius accessio cacta est ab Imperatore ἔ amplitudo scilicet. vi dignitas Urbis . hise Valentinianus refudit ex parte , nimirum in Primatum P tr archi m eantum , nimirum quod ratione huius amplitudinis , dc digniuratia Prima Paulare lis Ecclesia esset Ecclesia Romaua. Necesse ιgitur est.