장음표시 사용
211쪽
Meret illa Eeelesiastieae hierare hiae Principum Petri successorum unctoritas. nee verbum quidem est in Scripturis Canonicis , quod proprie loquatur de
Conciliis Universalibus, aut auctoritate eorumdem. de verba illa, quae ab aliquibus desiderantur, veluti ad hunc finem a Christo prolata: Ubi fueriis duo, vel tres congνzati in uomine meo , ibi in medio eorumsam, prosecto non sine praeconcepta opanione citan ur, cum non magis ad universale . quam ad particulare quodcumque Concilium aptari possint, imo ad duorum, a ut trium Christi fidelium in nomine eius conventum. Hoc invenitur In Scripturis Christum dixisse Dileipulis tuis, Satanam illos expetivisse. ut cribaret sicut triticum. vi se rogasse pro Petro, ut non deficeret eius fidest ipsique Petro imperasso ut aliquando conversus confirmaret fratres suos, sed haec verba non probant universalia Concilia a iure Divino fibi vindicari posse iurisdictionem, Et a delegatione Ecclesiae suam auctoritatem , imo abunde constat, quod praecipua semper illis regula fuit Cathedrae Petri, dc Romanorum Pontificum Aucto. vita . a qua cum desciverunt, turpiter, graviterque errarunt, proindequae eo Tum decreta unius huius Sed is deiecit auctoritas , vel propter judicioram inieritatem , ut scribitur de multis illis Conciliis . quae in Tyro primum; post Antiochiae celebrata suerunt adversus Athanasium, aliosque non paucos ortho doxos Episcopos . vel propter proditam orthodoxa sidei confesonem. quod de Ariminensi praesertim, de secundo Ephesino Concilio traditum est ἔ unde seminper in Oecumenicia Conciliis omnibus nihil aut actum, aut definitum fuit, quod firmitatem obtineret, nisi ei utilem Romanae Sed is auctoritate; nihilque fere secerunt omnia, quam quae Apostolicae Sed is definitionem, fidemque amis plecteremur . eiu idemque in Advertarios, dc haereticos censuram exeque Eentur. Concii Drum itaque una vertalium auctoritas quae sit . qualis aut quanta, siquis exacte praedefiniri sibi exegerit, eamdem utique esse, dc universam dicemus. quam Cathedrae Apostolicae, atque ejus Presidis, si tamen legitima haec suerint. hoc est Apostolidae sedis . de Eccle fiasticae Ierarchiae Praesidis aucto vitate celebrata . ad quem solum pertinent graviora quaeque, atque ardua nego. eia Ecclesias rea, omnis de Christi nile dc Religione quaestio, omne difficile, de a mindiguum audacium, non secus ac olim in Synagoga veteri. quae nostram ex Pri me bat, Ec delinea hat Eeclesiam, quidquid arduum erat, de majoris momenti. α mne ambiguum , ac difficile iudicium unde provocabatur a subalternis per Urbes iudicibus, ad Cathedram Moysis, ει Sacerdotum in eadem Domino serinulentum iudicium, auct iritatemque Praesidis . Nec aliud Apostolica ab initio traditio, ecclesiallicaeque regulae constituerunt , dc ipsa Concilia , ut S. Marcellus Papa notavit In sua ad Antiochenos epistola citans hae in re Apollo. orum Decreta , ut notavit mirabilis ille Athanasus, qui Nicaeno intersuit Concilio ipsum citans Nia aeni Concilii canonem in epι stola ad Felicem Papam quo trecentorum dc octodecim Episcoporum voto concorditer roboratum uit in andus hic loquendi modus, aliud enim sonat roborare, aliud MIsi ita aret non debere abique Romani Pontificis sententia celebrari Concilia , negdamnari Episcopos , fit ut postea notarunt Iulius I. in Aetis contra Syno dum Antiochenam. Δι Damasus totius Africae E pucopis scribens, dc Augusti Bur in epistola ad Optatum 167. aliique innumera, di ipse totius Orthodoxae
XI. Nec aliter unquam universalia omnia Concilia, quam huius Romanae Sedia a MLιζ te. Congregata, dc per Acta sunt, quod Ostenditur , vel quia
212쪽
Ponti se es ipsi, vel eorumdem Legati eisdem semper praefuisse inveniuntne qui primi caussas proponerem. primi Proserrent tententias, primi principales que essent in omnibus ἔ & Catholica Christi Ecclesia nullum pro legitimo recognovit, eui Apostolicae Sed is restitisset auctoritas ἰ imo illud veluti Satanae Con
cilium execrata est, quod quomodocumque, di quacunque auctoritate congre gatum, quidquam egit, quidquam decrevit, quidquam definivit praeter huius Romanae Sed is auctor iratem . Ad haec non solum peracta hujus Sed is auctori tate omnia in Conciliis universalibus omnibus fuerunt ἔ verum etiam quam vis per Legatcs suos ipsis interfuissent, ac praesuissent Romani Pontifices , re- Iata nihilominus ad ipsam proprie Cathedram Petri singula eorum decreta, ab .a robur. & auctoritatem tuam prorsus expectarunt. Hanc certe confirmaeie nemosius Cordubensis Episcopus Provinciae Hispanae, Victor, & Vincentius Presbyteri Urbis Romae, de ceteri Episcopia qui Nicaeno I. Concilio inierluerunt, expostularunt in epistola, quam ad S. Papam Silvestrum scripserent. in qua inter cetera haec leguntur . Quoviam quid ea id eoasitηimas in boo
caso Concilio precamur. ut vestri oriι cons.rtio confrmetur; idem praesti terunt etiam P. tres Calcedone riss Concilii, in quo iam praescriptam iptis re gulam , praeiudicatamque heatissimi Leonis ad Womias Eutychetem. dc Ditiscorum sentent am, tequuti, nihil cmuius uestiationem Synodulam, actaque omnia ad eiusdem auctoritatem remiserunt. robur eis impertiri ab illo adhue expe-Mantes; quorum exemplum secuta est ipsa quoque septima meumenica Syno clus , in qua Tharasus Constantinopolitanus Episcopus auctor fuit ut ad speeialem auctoritatis eius confirmationem universa Synodalia Acta remitterentur, etiam si Patres omnes in hae Synodo , non secus ac antea in Constantino
politana prima, di secunda. in Ephesina I. & in Cobstantinopolitana tertia , de quarta , secuti essent omnes hujus Romanae Sed is sibi praetcriptam regulam.
atque iam praedicatam sententiam . Satis igitur, superque ex hia demon liratum Est, omnem prorsus a monem Conciliorum omnium ex unius Apostolicae Sedis auctoritate clependere , ab ea sola suam auctoritatem , suum robur accipere, illa squidem huius Sed is auctoritate seclusa , de eorum integritate in fide orthodoxa . & in alienis iuribus pro virili contereandis actum esset, ut Ecclesiam stica testatur historia, tum in narratione Fidei Nicenorum Patrum quando alaeam evertendam, tam pertinaciter, tam multis annis universus laboraverae
Oriens , tum in descriptione Ariminensis,&Ephesim secundi Concilii, in quorum altero Orientalium se aude Occidentis Episcopi, alioquin orthodoxi, circuminventi fuerunt, in altero vero cunctis Ecclesiarum Praesulibus, de ipsis quoque Patriarchis prolabentibus, damnata fuit Orthodoxa fides de Incarnationis verbi mysterio , dc in locum eius probata , receptaque Eutychetis perfidia ὲ tum
demum, ne in ceteris recensendis prolixior sim, ubi recenset injusti sit in iudicia, quae toties a Conventibus, de Conciliis malignantium, Orthodoxi. ec San tissimi Episcopi sustulerunt, in quibus ad opprimendam innocentiam, una cum principalium Sedium , atque aliorum numerosssimo coetu Episcoporum in unum convenerunt etiam Imperatores, Reges, & Principes, Athanasius , Paulus, Chrysostomus, Ignatius, aliique testes sunt, quibus unica Romanae Sed is au storitas suppetias tulit, & in illorum damnatores convertit damnationis sententiam. Ex his manifestum est auctoritatem Conciliorum universalium supra auctoritatem Ri manorum Pontificam solido sundamento carere ; ita ut frustra laborent constantaentes. ti Basilienses Patres ta eorum ius , quamvis sine ullo
213쪽
iure universalia Concilia subrogare omnia, saltem in casu notorii alleuius, di incorrigibilis criminis publich scandalizantis Ecclesiam .Xll. Siquidem si iure Divino ipsi Petro, & successoribus eius regiminis, iurisdictionisquae auctoritas omnis lisper una vertam Christi Ecclesiam compe vitii , etiam Divini iuris dispositione uuiversali Concilio, aut eius iudicio tam hi iei debet. eum adversus divinum ius nihil possit humana exemptio, nec de obligari humanis conititutionibus, qui Christi Vicarius est . ει plusquam ha
manam obtinet auctoritatem. Cautum autem a Christo esse &districte prae inceptum ut si criminosus siat Papa, dc scauda ligans vita sua Ecclesiam, ne in se xior adversus illum se erigiat .m eumque viceversa sibi usurpet auctoritatem
iudiciariam, quin potius ut nihilo mi uus illi sublatur, illi uique praecepta , dc tu se sequatur per omnia, Matthai I 8. legitur ubi haec inquit : super Cathedram Modisis sederunt Frib a ct Pharisei, ει post numerata pleraque eorum enor
mia peccata . in quae vehementer ex. rserat, subdit: Omσιa quacumque vobis
Aixerint seruate, is facite, seciandum opera vero tuorum notita facere , dicuntesim o non faciunt , nihilo igitur plus licebit Conciliis, ut propter opera, vahamque perdatam Pastoris. in illum auctoritatem iudiciariam sibi arrogent, quamvis enim nostris vaccariis ita exigentibus, De quondam supra Cathedram Moysis, ita nunc Petri sedeant Annas . ia Caiphas, sui tamen promissi Christus non obliviscitur, ita ut si pro fidei ver late, ambiguitas sorte aliqua is horiatur ad ipsam Cathedram Petri recurrendam eii , qui enim illi praesunt, nobis indieaturi sunt iudicii ipsius veritatem, quemadmodum certo nobis assit mavit ille, .qyi nec selli potest nec fallere, Iudicabunt, inquri. etiam si ex vitae sitae demer: to . quae tibi an nuncia Ver,nt ipsi non intelligant. nam non loqunntur a se metipso . . sed quoniam super illam Cathedram tedent , fit quo
que lingua. eorum calat'ux illius scribae I loca ter 1cribentis. quibus praeterea nihilominus praefixit regulam rectam. & in 'llibilem , qaa eamdem illam auctoritatem sibi traditam ui finem suam dirigerent, ut rectu ea ut erantur, ip-1am videlicet canonicam scripturam . de Apostolicam Eccles asticam tradistionem , quae ubique docet omnem o mulam Conciliorum aure ritatem dependere ab auctoritate Sedis Apostolicae . quae si eis desit, aut resistat non iam concilia, seq conspirationes .& illicita conventicula sunt, ει prorsus nullius momenti quid quid ab eisdem aut agitur , aut decernitur, e contra vero nulla Synodali lenien pia correxit unquam Apostolιcae Sed is sententiam, da iudieium . sed semper subscripsit, dc veluti normam insallibilis fidei, de iudicii sequuta est , ,
Xlll. Die et aliquis hoc verum fuisse in iniustis Cone illorum iudieiis,
quae merito retractata suerunt. Ita prosecto est: At nonne iniqua fuisse illa iudicia cognovimus, quia Romanus Ponti ses, utpote superiori dc iudex Con ciliorum , etiam uni Versalium . etiam congregatorum legitime, ut fuit illud Ephesiuum secundum . iniquu illas, impiasque retractavit Smodales sententias Quid ergo nobis videtur forta Se quod Romani illi Pontifices praesumpieri ut iudicare de synodalibus lententiis p inferiores videlicet Ec subditi de iudicio supremae in Ecclesia auctoritatis p sea nihil eos alienum , aut indebitum Pra sumpsisse . de tunc, & dei neeps recognovit universa Chri iti Ecclesia. Praeesse
igitur auctoritatem Romanorum Pontificum auctoritati Conciliorum. et Iam uni versalium , non lubeste dicendum est, cum ad superiorem auctoritatem Perianeat
iudicare de laseriorum i adicio, non e contra, quod qRia sacere praesumpsit
214쪽
Dioscorans Alexandrinus seeundae Sedis Antistes, excommunicationis sententiam Iroserens in S. Leonem . inter irreparabiles eiusdem Dioscori damnationis causas excessum hunc potissimum memorarunt Calcedonenses Patres, quod prio res ejusdem iniquitates valde trascenderet sauctor enim fuerat praevaricationis illi Ephen sinae Synodo, quae S. Flavianum Constantinopolitanum Episcopum eo quod Eutycheta adversa tetat Sede sua eiecerat, Orthodoxam veritatem de Mysterio Incarnationis Uerbi damnaverat et tamen haec omnia parva visa sunt Chaleedonensi Concilio in comparatione ad hanc eius praelum tione Voluerunt enim in domo Dei nihil fieri praenosterum, nihil consulum, nihil
inordinatum. ne in ultimam confusionem res Ecclesiae irent, quod certe contingeret. nisi observaretur, ille ordo Eccles asticae hierarchiae, quo cavetur ne
subiecti in sibi praepositos a Christo quomodocumque permittantur insurgerebNeque id immerito, nulli enim sunt in Ovili Christi qui non subite iantur, eiusdem Pastori, quem idem ipse Christus constituit, & hoe ita se habere ,
revera cuncta Per mundum novit Ecclesia. novit insgnis ille Christi Martye Bonifacius, cuius aurea sententia a Gratiano refertur in capite si Papa . di nomverunt frequentissi,ne illa Concilia Romae eo acta procurante primum Valeum tiniano adversus Xixtum deinde Theodosio ad verius Symmachum demum Carolo Magno adversus Ill. Leonem. in quibus ano ore dixerunt Patres uni
versi non licere adversus Romanum Pontistem dicere sententiam ; illum iuθ-riorum non posse subjacere /udicio: Sedem Apostolicam quod Dei Ecclesia omnium caput fit a nemine judicari deber , sed tamen id se nosse dissimula
vit Basileensis illa Synodus . quae non tantum accusare, sed de damnare praesumpsit Eugenium IV. indubitatum Catholicae Ecclesiae Pontificum tam per nicioso exemplo in posteros, qaam sapientissimum . ει saluberrimum fuit illarum Synodorum , quae etiam accusationem subditi adversus suum Praepositum , quamvis coram legitimo iudicio , quamvis de veris criminibus inultam non tulerunt, ut Nicolaus I. scripsit in sua ad Michaelem Imperato rem Epistola . X lv. Nihil vero prodest subter sugere. & latebras , aut diverticula quae rere dicendo Ecclesiam , aut univer tale concilium , saltem in casu heresis, deponendi sui capitis potestatem habere ἶ praesupponitur enim tamquam verum, de indubitatum id, quod nec fuit, nec erit, nec esse potest secundum legem iam ordinatam a Christo qui pro Petro oravit, ut non deficeret fides ejus pro necessitate totius Ecclesiae, ex quo ad filius auctoritatem , ει de finitionem referenda est omnis fidei quaestio . & qui exauditus legitur pro sua reverentia. Quod autem ab initio non fuerit, ab ipso Petro ad praetentem usque Clementem XIV. Romanus Ponti sex haereticus exeo Patet . quod quot quot huius criminis haeresis infamant adversarii, revera singuli Orthodoxi inveniuntur, ει ab omni nota haeresis longissime abfuerunt. Marcellinum, Liberium , Felicem II. Anastasium I l. Ioannem XXII. prae caeteris, ει I. Ho.
norium veluti Haereticos nobis objiciunt, non animadvertentes Haeresim . non
morum, non Confessionis, sed fidei vitium esse, quo quis singulare aliquod a communi catholicae Eccle cae fide , ac sententia eligit, ac proinde se ipium
ab Eccles a separat . qua se rectius lentire, Et credere cum Pertinacia praesummit, quae duo nulli ex laudatis Romanis Pontificibus conveniunt; quamquam etiam amrmari posset illorum nonnullos, nimirum Liberium . & Marcellinum taedio aerumnarum , 6c torMentorum metu victos, aut haereticorum se Pollui illa
215쪽
Communione, aut non satis constantes . ae sortes Christi Consessiores la iste.
tamen haereticos fuisse nunquam latis probabitur, cum singulorum extent pr.
orthodoxa fide gloriosa certamina, ει contum mala glorioso Martyrio fides. Sed perperam id quoque de Felice II. memoratur qui Pontifex suit circa annum Domini 486. Be qui in Acatium CS. Episcopum protulit condemna eicnis sententiam, quod si de illo Felica hoc dicatur qui in Romanam Sedem adhue vivo Liberio ab Arianis suit in trasus. quis ignorat tunc legitimum Pontificem nondum fuisse testatur hoe S. Athanasius in epistola ad Solitarios
Optatus Mileuitanus lib. a. contra Parmenianum S. Augustinus epistola I 6 s. di hoc ipsum contestatus est Orthodoxus Romanus populus, qui illius communionem, ut nothi, et superintrusi ab haeretieo semper deelinavit . ut scripsit Theodoretus lib. a. historiae Ecclesiasticae cap. II. sed quamquam etiam fuerit verus Pontifex, ut aliquibus visum est ex S. Hieronymi testimonio in Chronte. ad annum Christi 3sa. Aduersariorum caussa melior non fit nam idem laudatus Theodoretus testatus est loco citato, quoci hic Felix fidem tu Concilio Niceno expositam servavit integram , unde nihil detrahitur privi legio Apostolicae Cathedrae, atque ei lem Praesidentium . Scribit certe de Ana stasio Il. libri Ponti fiealis fluctor , quod inconsultis Episcopis . Et 'Clero Ph tino Thessalonicenss Ecelasiae Diacono communicasset . qui Communionis Acacia retixentissimus erat; dc quod Acacium ipsum clandestinis concillis revocare decrevisset, sed iam fatentur omnes hane suisse confictam . ει mendacis simam historiam, qui seiunt rebus humanis iamdudum exemptum Acacium, Prius quam Anastasius ad Romanae Ecclesiae Pontificatum a sis meretur. Prae terea ex Epistola huius Pontificis ad Anastasium Augustum aperte cc gnoscitur, quod nec Acacia memoriae succurrere voluerat a Grat enim Im Peratorem
Et consentiat nomen eius in perpetuum aboleri a catholica Christi Ecclesia. cui illud ipsum multis ex caussis magno semper offendiculo, ει scandalo suerit. Deinde quid quaeso probabilitatis habet quod se multi Clerici a communio ne Anassa si abegerint , quod sne concilio Episcoporum Photino Thessaloni-Cens Diacono communicatset, qui communieaverat Acaelo Omnibus notum est pertinere ad ipsum Ecelesiasticae Hierarchiae caput Ecclesiasticam Comma Nionem his restituere, qui ob communionem cum excommunicatis eamdem Perdiderunt, neque indigere ad hoc . vel Clericorum, vel totius orbis Conincilio. P stremo imprudentem falsitatem huius sabula arguunt reliqua verba quibus citatus auctor libri Pontifica is Anastasi exitum describens, inquit Divi ινοι percussum esse , cum constet omnibus illum in Christo quievisse . propterea hanc narratiunculam, ut commentum quoddam merito respuunt viri in
Peritissimi, de inde inserunt hunc librum nedum a multis mendis satis suisse Te purgatumr Errorem vero hunc inde prodiisse putant, quod illo ipso tempore quo obiit hic Pontifex , Anastasius haereticus Imperator, ut scribunt Beda
vi alii fulmine ictus petiit. Quod spectat ad Ioannem XXIl. de quo scripsit
Ochamus eum in tuis libellis, et Constitutionibus definivisse animas ante relurre Oionem non donari visione beatifica. di insuper cavisse ne quis in Academia Parisiensi gradum Magisterii consequeretur nisi prius Sacramento se obstrin. Nisset eiusmodi digma de sensurum . mere nugae sunt. mera mendacia i dcre Vera . praeter quam quod fatentur singuli in hamum Ioannis XXII. insensissimum hollem fuisse , de propterea illum non esse hac in parte audiendum, magis etiam id nobis perluadet, quod laudatus Auctor in Dial. P. a. tract.
216쪽
,. seribit, se id resciviss. ex aliaram narratiose, cui omimodam fidem uou adhi-
est, fateturque Ioannem XXII. protestatum se nihil definivisse . Hic igitur obiter obtervetur inter illos, qui Vitas Romanorum Pontificum scripse. runt non defuisse qui plurima leripierunt Pro tuo affectu , de libidine . unde faetium est quod plura impudentissime . ac mendacissime dixerint contra famam innocentium , dc Sanctorum Pontificum, quod ut factum legimus, tum a quodam Ioanne Batto in Uita Adriam VI. tum a Platina in vita Paula II. ita a plerisque altis, qui aliorum Pontificum gesta venali lingua, de calamo exararunt, Inter quos erant Marsilius Patavinus, ει memoratus Ochamus, qui Lodovici Bavari execrati a Ioanne XXII. familiaris, execranda multa essatile ad verius doctissimum Pontificem , de dignitatem ecclesiasti eam. Recente tueetiam Benno quidam Pieudo-Cardinalis ab Antipapa Clemente Ill. creatus , qui vitam Gregoria VlI scriptam reliquit impudeatissimorum mendaciorum ple nassimam , quapropter si quis nudis impiisque horum , aut smilium scri-Ptorum assertio abus movebitur ad verius ea quae habemus es arissima privile sit Apostolicae Cathedrae . Et eidem Praesidentium argumenta . non bene actveritatem, Pietatemque affectus videbitur . Non est repetendum ab his Auctoribus quod atrocissimi criminis haere leos nota aliquis Ponti sex inuri possit . sed ab aperto Ecclesiae iudicio , si quando de hoc crimane notatus fuerit authentico testimonio . Quae postrema verba adduntur ne quemquam deterreat damnatio Honorii, quae legitur in Actione 34. Synodi Vl. Probatur enim evidentissime, neque Honorium docuisse Monothelitarum haeres m , aut illi favisse , ει illius nomen insertum fuisse inter eos , quos VI. Synodus damnavit in odium ti detractionem Romanae Ecclesiae .XV. Primum ottenditur ex lectione epistolarum Honorii ad Sergium, in
quarum altera scribens utraque saturas in uno Christo. unitate natae rati eo putatas cum alterias commanione operantes. atque operatrices consteri debemus . Et Divivam euidem . qtia Dersunt operantem . er hamanam , qua carnis D t eAegaeutem, uou vivise, ueque confuse, aut convertibiliter Dei naturam in Bomi em, uec bumanam ru Deam conversam edocentes, sed saturarum asserentias integras confitentes dic. duas iii Christo voluntates, ει operagiones esse fatetur. in prima vero dum prohibet nomina unius , vel duaram opera
tionum suae prohibitionis caussam iiii exordiis maxime nascentis haeresis , dceo tempore quo nondum ab Eccles a quidquam de his nominibus definitum arat hanc reddit. Ne aut duarum operationum vocabais of 7 Nestoria πον Iecta res. . vesana spere arbitrentur . aut certes rursum suam operationem fatendam esse censiuerimus. fluuam Etit hiansarum auouitis auribust dementiam faterι paremur . Quod si in epistola a. videtur duas negare Christo voluntates. id intelligendum esse de duabus voluntatibus contrariis di pugnantibus In eadem humana natura ex ratione, quam addit Honorius fit Peri Pectum 1 unde θ unam . inquit, volantatem fatemar Domini Nostri I. c. quia profecto a Dιvinitate assumpta est nostra .atura. non calpa . tua profo cto, a a te peccarum creata es , asa que post praevaricatissem vitiata. Et hanc revera suisse Honoria mentem S Maximus qui Honorii tempore storuit testatur in Dialogo contra Pyrrhum Sergii succetarem. Monothelitarum hae
217쪽
uos de duabus Divina ct bumsua nataera dictum voluntatibus , sed humast. tantum, cum enim Sergius scripsisset praeiacare quosdam duas esse Christi το.
Iustates cantrarias, refcri in Honorius, C Risum duas voluntates contrarias
non habere. Leguntur haec verba in epistola , quam iussu Ioannas Pontificis, Secretarius Honorat scripsit ad Imperatorem Constantinum . Et haec quoad primum . Alterum quod diximus confirmat testnnomum Anastasii Bibliothecam in Histuria sua , idemque teliatur Blondus lib. 9 Docadis, cui consentiunt Navvlerus. Sabellicus , Platina, aliique , qui fatemur Honorium Catholicum, MS. Pontificem luisse . Idem testati tum ex Graecis Theophanes It aurus , Onu phrius , de Emanuel Callec a in libro , quem scripsit pro Latinas , bc inter ce teros Photius, qui in libello de VII. Sync dis referens nomina damnat rum in VI. Synodo omittit Honorium , qui omittitur etiam a ZOnara in vita Con stantini IV. Novum autem non est quod per falsaracs, de mendaces Graeculos in sarcita fuerint alienissima a mente huius VI. Concilii. Similem passa est iniuriam V. Synodus in Actione eius I. ut in I a. ει 14. Actione VI. Synodi per Legatos Apostolicae Sed is convictum eli ; & S. Leo ad Palestinos stri-Dens conqueritur idem suae accidisse epistolae . qua ad Flavianum Incarnationis Verbi Mysterium explicaverat. Iidem auctores Graeci ex testimonio Magni Gregorii lib. s. epist. I 4. ad Nartem corruperunt Synodum Calcedonentem . M Nicolaus I. scribens ad Michaelem imperatorem , illum ad epistolam Adriani remittit : si tamen , inquit , non Dipata more Graecorum , sed sicut a Sede solica missa es, penes Ecclesiam Constanδinopolitanam hactenus conserva-
ar. Alia et aam 1 unt monumenta quibus convincitur Graecos Tertiam, EcQuartam Synodum corrupisse. Non implicat ergo fateri quod etiam corupem Eint VI. cum nulla emcax suppetat ratio, quae probet potuisse damnari Hono rii veram te orthodosam sententiam . 6ι laluberrimum eius vitandarum dis sentionum . Ac contentionum , ob nova quaedam introducta vocabula . consi lium , ut nimirum Selgius. , Pyrrhus, Cyrus ει Sophronius auferrent scanda tum novellae adinventionis, ne unius, vel geminae operationis vocabulo insim serent, a veit immorari viderentur, seu abrasa huiusmodi novae vocis appellatio ne unum Christum, cum illo, utrisque naturis, divina , dc humana praedὲcarent operantem , neque amplius duarum operationum vocabulum praedicare inni terentur, unde contentiones, dissidia , haereses excitarentur, oc hinc, atque inde impingerent novitatum captatores, quo eςrte conlilio , nihil magis Pium ac sanctum , 5c ad retinendam pacem, tollendaque novitatum, de scandalor im semina magis utile exhibere potuit Sanctissimus Pontifex, qui postea ut se nihil profecisse probe cognovit, de ut intellexit quo Sergii, Cyri & lectatorum ejus studium tenderet, primus extitit, qui eorum condemnavit haeresim , eosdemque subiecit anathemati annis sere 6 o. ante celebratam VI. Sy Nodum . ex quo facto clarius adhue cognoscitur hane Synodum in damnatione memoriae huius Pontificis 6c epistolarum ejus illud passam esse, quod , ut diximus, passa est V. Synodus in Actione eius 7. Ex his igitur omnibus luce meridiana fit clarius quod Honorius suos praedeceta res imitatus semper resti tit haeresibus , 4c eonfirmavit fratres in vera fide , nihilque in eius epistolis Contineri, quod orthodoxum non sit, Ioarnes IV. Martinus I. Agatho oc Nicolaus I. agnoverunt, de quot quot Concilio Romano Patres interfuerunt sub Martino congregati, qui autographa epistolarum eius habuerunt, dc testes vivos verborum, ει factorum Honorii. Et ex bis demum luculenti minum ar
218쪽
gumentum habemus incorruptae fidei in reliquis omnibus Petri iaceetari hus Romanis Pontificibus, ut nullo unquam calu humano iudicio obnoxia fiat, quae suprema eth in Ecclesia auctoritas, cui lubiunt omnes, qui lunt in Christi ovili. XVI. Sed concedamus Haeresis ea sum locum habere posse in Pontifice , quem calum Canon istae, qui altius non respiciunt quam ad verba Canonum, legunt in cap. fl Papa dist. 4o. Ergo ne ani versale Concilium sibi arrogabit hoc p. sito Papam deponere 3 Ivo Carnotensis Iuris callentissimus in episto la a 3 , . temperandum esse ab illo iudicando scripsit, si praecipiat ea quae sint contradi,ctrinam Evangelieam vel Apostolicam , illi tamen non esse obediendum exemplo Pauli Apostoli, qui Petro sibi Praelato non recte incedenti ad verita tem evangelia in faciem restitit, non ramen abiecit. Carolus VII. Francorum Rex Basileensis Conei lii decreta ex sententia Ecclesiae Gallicanae pragmatica Constatutione edita amplexus est , sed a Communione Eugenii l V. Balileensis ejusdem Concilii Decreto dis .incti, & exaut orati, eis a Legatis Basileensibus urgeretur, nunquam recessit. aut recedere voluit; quin imo laudatus Ivo evocatus in Concalium a Ioanne Lugdunensi Archiepit copo ad discernendum is cium Paschalis II. qui novo privilegio Imperatori Henrico investituras r iii tuit quoniam opinio de investituris retinendis haeretica iudicabatur I noluit loco indicto resistere seribens in epistola 236 se non convenire ad Con cilia, tu quibus iudicare non licet personas contra quas agitur, nes eas condemnare , quia inquit nec nostro, nec tillius hominis probantur subiacere judicio. Itaque adlummum parendum non ellet sex dictis J decretis Papae, quae non fierent regulariter is secundum ministeνium ApostoIica Sedis, ut verbis Hinc- mari , & Synodi Tricassinae utar, Communio vero eius , & obedientia non esset repellenda, ut male placuit Viennensi Concilio habito a Guidone eo pra&textu, quod optulonem haereticam teneret , & doeeret, moneri tamen ab Episcopis posset, & illis latissa cere teneretur, & a se male conceptam sulpiciore criminis haeret eos amoliendo, et se in meliorem frugem recipiendo, ut
in can. II. Synodi VIII. statuitur ex versione Anastasii r si is odus universa- sis fuerit congregata , ct facta fuerit etiam de Sancta Romanorum Ecclesiassuevis ambiguitas . σ controversia, vortet venerabiliter, cum convenienti
reverentιa de proposila quaestione sciscitari, o solutionem accipere , aut pro
cere , aut prosectum facere, non tamen audacter sententiam dicere contra Iummos se oloris Roma Poηisces. Quae ita dicta esse fatemur, ut Papa adhaea teneatur de charitat; s debito & obligatione , atque eo purgationis genere, quod ultro assiimitur ad removendum subditorum scandalum, non quod imponitur a superiore, aut iudice, quem Papa nullum habet in terris. Quod si Ponti sex Episcoporum monita di ili mularet audire, Oporteret, ut verbis Ivonis utar usque ad messem , li necesse sit, Di mino dicente, illum tolerare
Minterim Dominum interpellare, ut cito Ecclesiae optatam tranquillitatum resilueret, Dominus enim , qui docet manum & pedem , & Oculum eruendumst nos scandali Zet, certe n ii sine mysterio id lacnit de capita , quod nul libi docuit etiam ob caussam i canclati esse amputandum . Quod si postremo illius esset completa , ccnium malaque haeresis cum uia electu ne enica ei do cendi, asserendique aliquid communi Catholicae per orbem Ecclesiae fidei, ac sententiae contrarium , tum propria sui ipsius Electione se divideret , ae separaret ab uaitate Ecclesiallaci corporis, a quo aivida, damnari est , proptos
219쪽
quod dicit Apostolus quod qui ita sentit suo ipsius iudicio damaatus est, id eoisque ut de hoc Christi sideles omnes erudirentur, oporteret id fieri Per generale Concilium , quod haeresim a Pontifice pubblice prosessam . Et Schisma magis declararet, quam Pontificem iptam condemnaret. Nec aliud a Consta aliensibus Patribus traditum fuisse credendum est pro tempore illo, de oecasione S hismatum trium Pontificum Io annis XXIII. Gregorii XII. de Benedicti Xli I. qui tamquam Pontifices se gerebant, quia Concilium generale in his casibus hahet audiotitatem a jure divino concessam ad tollendum Schisma, legitimumque Pontisicem declarandum ; quemadmodum exculari potest Ioannes Chariterius vulgo Ioannes Gerso cum censuit Pontificem Iudicio Concilii su heste; quod centu erit posse Papam per Concilium deturbari, ει recligi in Oe
dinem, si ille, in quo bcribebat, recurreret eventus, nam extra illum even tum, de Concilii Constantiensis Sc Gersonas doctrina nullo modo esset probanda , ut revera a nullo unquam, aut catholicorum, qui a praeconceptis opinio nibus non abriperetur , aut Pontificum probata suerunt ea, quae de sua Auctori te supra Pontificem Basileense Concilium decreverat Sessione XXXI l. eum universa Ecclesia Eugenium I U. tamquam verum Pallorem semper Uoluerit, de Felix a Concilio Antipapa creatus, cognito errore Eugenio obtemperaverit , de demum ipsum Concilium Nicolao V. Eugenii successori te subjecerit , ut constat ex ejusdem Nicolai epistola his Concilii Actis affixa. leui communiter Historici omnes scripserunt. Quare ex rationibus, quas in toto hoc para graso adduximus nobis constat univerialis, Ec sine ulla exceptione Conclusio, contra Ecclesiasticae Hierarchiae Principem ob nullum criminis casum suorum subditorum iudicio fieri obnoxium. tantamque esse illius iurisdictionem , ut in nullo ea tu maior altera, sine haeretis nota institui possit, per quam
ipse deponi possit ab ullo Epilcoporum Concilio, aut Ecclesia.
XVII. Iam vero, ut ad alteram Conclutionis partem properemus, quae canonum observantiam vindicat pio Suprema Rom. Pontificis auctoritate, illud semper fuisse obiervatum in Eeclesia dicimus, quod ad unum Romanum Pontificem ex toto orbe Terrarum Ecclesiasti ea negotia , ει totius Ecclesiae
Cura ordinatissime referrentur, δέ ut ne ordinarentur quidem ex toto orbe,
nisi eiusdem auctoritate confirmati Episcopi. Primum satis indicat S. Anacte ii Epistola ad univeribs toto orbe Christi Sacerdotes . explieans principalium Sedium ordinem , qui ab Apostolis eonstitutus est , Evaristi quoque idem confirmant epistolae , quibus universae Ameanae Regionis , ει AEgypti Episcoporum consultationibus rei pondit. Eamdem normam Ecelesiasti eae dileiplinae clarissime attestantae diverte , tum Alexandri v. tum X isti I. Decretales Epistolae, a quibus absimilia non tradunt, quae in Thelesphori, it Hygini ad fideles ominnes directis Decretalibus leguntur. Dicemus ergo hosce omnes Sanctit simos Romanae Eeelesiae Antistites mentitos et se, ut temere blasphemavit Lutherus studio esserendae Romanae, cui praefuerunt Eeclesiae λ Abst profecto , ted dicen dum est illos singulos. id docuisse quod tune res, de negotia requirebant , dc quod illi Tettaconensis Provinciae uni .ersi Episeopi iaciendum esse dixerunt,
cum exortas inter se dubitationes ad Petri Cathe 1 tam dirimendas reserentes ante annos tracesi ea sere centenos. ita ad Hilarum Papam scriptetunt. Et ram
fi nuIta dictapet u cebsitas Ecelegastiea dis 3ρlisa, expetendum nobis revera fuerat Hlud priuilegium sedis uestra, quo fusiostiis regni elaoibus post resurrectionem Salsatoris per totum Orbem Beatusimi Petri vularis pra alio uoi
220쪽
.ρυoram ius minatione prospexit. Cujus Successoris mineipatus sicut eminest. ita metaendus es ab omnibus . re amandus . Proinde nos Deum in Vobis primitui adorantes . cui Me querela servitis ad sidem recurrimus Apostolico or Iaudatam , inde responsa quarenter, unde nihij errore, nihiι praesumptione ,sed Pontificati totum deIiberatione pracipitur. Hactenus illi non ignari , unde in occurrentibus dubiis deberent responsa petere , ad fidem scilicet illius Cathedrae , ubi nihil ereore, sed Pontificati totum deliberatione praecipitur. Non est igitur cur Hererodoxi ultro progrediantur, ut doceant Romanae Sed is auctoritatem exortam nuperrime, dc a recenti hominum memoria; nihilominus
si adhuc mentiri cupiunt, ut imperitoa in suam trahant insaniam . illis obiicitur S. Pii decretalis Epiliola, quae fideles omnes in Orbem universum exiis senies celebrare debere praecipit Paschalia solemnitatis observationem . non die quartadecima mensis primi hebraico ritu, sed die Domini eo proxime sequente . Objicitur S. Uicti,ris Papae mandatum, quo ut Asiaticas , orientales que regiones ab antiquo suo Judaico ritu facilius abduceret, Sacerdotales conventus per divertas Provincias iussit celebrari , quod selix, fauitumque suit.
cum in Apostolicae Sed is sententiam omnes sere convenerint, praeter recensitos Ast. tu os . qucis idem Victor propter hoc Ecclesiastica communione privavit, di univerta Ecclesia pro excommunicatis habuit, & deinde in eodem errore Pertina crus persistentes , ut haereticos anathematietavit. objiciunt ar Xissi II. Felicis l. . di Marcellini epistolae ad universos per Antiochenam Provimiam constitui s Epilcopos , quibus decernitur nullum ab huius Romanae Sedis das positione de Viare oportere, ad quam cuncta maiora negotia Ecclesiastica divina dispoisnente gratia iusta sunt referri. ut ab ea canonice disponantur. Et ut totum contrahatur argumentum objicitur, quod si per omnes , ut sibi successerunt RG manes Pontifices, ad haec utque tempora percurrere non PiSeret, eadem singuli scripsisse audirentur, nec aliter ipsos gessisse, totumque Christianum orbem supremam semper apud illos in Ecclesiastica Hierarchia auctoritatem agnovisse, ut inde caussie omnes susciperent finem iudiciorum, unde acceperunt initium institutionum. ne quandoque a suo discreparent capite , que madmodum scriptit Melchiades in sua ad Hispaniarum Episcopos epistola . Ιgi tur ex omnibus his monumentas satis probatum est continuo Romanos Pontifices Supremam Eeclesiastici regiminis iurisdictionem super universam Ecclesiam facto proprio exereuisse, ut quale in Petro eorum Sedes Privilegium acceperat, illud ab Apostolorum usque temporibus eatenus illaesum , intemeratumque servarent. non vero ut suam super alios efferrent potentiam , stabilirentque Tyrannidem, quod impudentissime blaterant Magdeburgenses .mul. Nune dicendum esset de effectu illo Supremae Iurisdictionis , quae nullor toto orbe sinit, nasi Romanae Sed is auctoritate ordinari Episcopos , hoc aetamen quia prolixius est argumentum , illud sequenti paragrapho elucidandum asservatur. Hic solum addimus in illo flore iuventutis Christianae Ecclesiae talem fuisse eius Hierarchiae faciem, de eam Romanorum Pontificum Iur1ldictionem , qualem Supremam esse decet ; ita ut per Diversos Officiorum , dignitatum , ordinumque gradus ad unam Petri Sedem totius Ecclesiae cura tunc ordinatissime . commodissimeque semper confluxerit ἔ quotquot enim etiam longissime positae reperiebantur Ecelesiae , omnes non minus moderationis ejus Veluti prae se uis sentiebant habenas, ni a minus imperia religiosissime Prom Ptissimeque exequebantur, quam ouae vicinae erant , dc ProxImae, nihilque uu