장음표시 사용
341쪽
sibi vivendi Regulam praeseri heret, etiam cum emissione trium voto rum, hujusmodi vota haudquaquam solemnia appellarentur, neque ad dirimendum matrimonium contradium efficacia essent, vel si postea contrahe retur, matrimonium hoc ab exceptione , tum Prosessionis immunis ent, tum ignorantiae secti , quae tunc contingeret . ut obtervat Glori in c. unico de Voto
in o. quando qui professus est arbitrabatur Religionem esse approbatam . XVI Neque illud omittendum est, quod ex Salviano Massiliensi Presbytero libro 3. ad Ecelesiam Catholicam adnotatur inter discrimina veteris, et retentiiaris Disciplinae Monasticae, videlicet inhumanos antiquitus visos esse Parentes, qui filios vitam Monasti eam proressos legitima haereditatis portione fraudabant , quam propterea tune Religiosi viri colligebant , ut eam in commune conserrent, aut Testamento condito Propinquis, Amicis , Pauperibus , vel Ecclesiis donarent , dc id eruitur, tum ex Sancti regorii Epistolis 4 a. lib. I. H. lib. s. quinta libri r . tum ex Lege Theodosii Junioris ad Taurum Praesectum directa , quae resertur Cod. Theodos. Iib. s. tit. 3. c. I. tum denique leX lib. I. Cod. Iustin. tit. I. c. ao.
XVII. Illud etiam in hae veteri disciplina observabatur, quod Pueri
ante Pubertatis annos Vitae Monasticae poterant a Parentibus devoveri . quo-rnm votum exsolvere tenebantur, nec Religiosae Prosessionis Jugum excutere poterant, ubi adultam aetatem attigiment , ut praeseserunt Canones ast. Coucilii v. Aurelianensis, ra. Matisconensis I. 48., dc ss. Toletani I v. , oce . Toletant x. , & ut eruitur ex c. signiscatum de Regularibus, de ex c. cum virum e. t. Uerum hane disciplinam immutavit Coelestinus III. c. cum
ut ibidem statuens, ut F Pater se ctim bonis suis, ct Hlio impubere obtu- Ierie Monasterio, flius major factus ad Iaculum redire, ct patrimonium a
Monachis repetere post: quin etiam eorumdem Puerorum Prosessionem ante annum :4. aetatis completum irritam declararunt Alexandri III. Decreta in Parte xo. Appendicis Concilii Lateranensis III. cap. 1. , dc Parte S . Ca P. I . , ει C. ad nostram tit. de Regularibus lib. I. Decretalium . quod immo rura nimis. θ celer infantium receptio totam pene disciplinam Regularem essum daret; & I s. aetatis antrum completum Gregoria IX. . oc Nicolai IU. decreta sanxerunt . antequam ad Monae halem Proseisionem Puer aliquis admitteretur , ut legitur in Diplomate Gregoriano , quo Cluniacensium reser matio traditur, quod incipit Behemor, de extat in Bullario Rom. Tom. I. .
di in Constitui. Nicolai IV. , quae incipit Regis Pacifici edita A. I 189., eui
non desuere Concilia, ut Parisiense A. I a11. Ox Oniente A. IIaa. , dc Coninventus Generalis omnium Abbatum Ordinis Benedicti ni ab intone Sedis Apo-- stolicae Legato Londini A. ra 38. celebratus, quibus distracte prohibebatur,
ne aliquis ad Religionem reciperetur minor octodecim nnnis , aut nove nindecim. Nunquam vero toleravit Ecclesia , quod Parochialium Ecclesiarum Rectores fibi potestatem arrogarent Prohibendi, ne Parochiani sui vitam Monasti eam absique eorum licentia amplecterentur, de horum audaciam Inno incentius III. reprehehendit epist. l66. lib. I 3. ad Decanum, de Archidiaconum de Losco. Prohibuit certe etiam Carolus Magnus lege lata, ne quis Gero. aut Monasterio nomen daret, absque sua Μ satis licentia. quae Lex habetur in Capatular. II. A. 8os. Verum legem hanc eumdem Christianassi mum Imperatorem abrogasse Auctor est Hinc marus in Epistola ad Carolum
Calvum ι imo hoc idiplum ις statur idem Calvus in Edicio Pistensi A. 864. c.
342쪽
28. additque: non solum Carolam Magnum primam ferem rescississe, sed pra
re rea tiberum aditum in monaseria , rerumque suarum donationem, ac Vi ea Reiigiose Pro es, cum tiberis quibu se bominibus converti volentibus per misisse , sicut in capitulis lib. I. c. I 2. , dc , di ita lib. 3. c. I., ta in
XVIII. Pretium pro ingressii Monasterii, seu pro receptioue ad Prosen sonem Religiosam exigere semper vetuit Ecclesiae disciplina. & Simoniae damnavit xl xl. Ec Xa v. Saeculo . adeo ut si prae paupertate Monasterii, illud ingressit rus sibi debuisset indumenta comparare, ultra iustum eorum pretium nihil penitus recepisset, unde postea factum est , quod non plures in Mona- semis admitterentur , quam .ex locorum facultatibus competenter Possent sustentari. Nihilo tamen secius potuisse a Monasteriis gratanter retiri, id quod fuisset ei dem Me taxatione gratis oblatum , habetur in c. dilectus de Simon a , oc in cap. faue e. e. quod si Portuisset plures Personas recipi, quam de facultatibus M. uia sterii congrue valuisse iit sustentari; gratis ivr sum
Monasterii iis fuisse exkibendum , ct aliquid potuisse accipi pro victu pessona
S. Thomas a. a. q. Ioci. a. 3. . dc S. Bonaventura in libello Apologetico in eos qui ordini Minorum advertantur quaest. I 8. tradiderunt .XiX. Iam vero . quod theelat ad Monalteriorum Exemptiones breviter adno
latur antiquitus Monachos Episcopis subditos fuissie , 5c si quae Monasteria repeririebant uommunia , immunitatem hanc coni ecuta sunt, vel ab Episcopis, vel ex Decretis quarumdam Synodorum: Hinc inveniuntur Africana Monaste. via , quae ex Decreto Synodi Carthaginensis sub Archiepit copo Reparato A. Christi s 3 s. immanitatem consequuta sunt amplitanam . Hujus Synodi stagmentum extat in Tomo 6. Spici legit. Sub Lander reo Parisiensi Episcopo A. 6s8. Clod Ovaeo II. postulante , immunitatem , M privilegia obtinuit Monasterium S. Dionysii i ita pariter Clotario Rege rogante de consensu Coepi scomporum suorum Berte fridus Ambianensis Episcopus Privilegium libertatis Cor- heiensi Monasterio donavit ; quod & assequutum est, Clodcvaeo III. rogante A. 694. Dem, ente Monasterium t qua de re Ade odatus Papa rogatus ab AEgi meo Abbate S. Martini Turonensis A. 67o. , ut illi Monasterio Privilegium
immunitatis concederet praefatus est Pontifex i hoc esse alienum a more Eccles a Romana, ut Monasteria ab Disopi Iurisdictione penitus eximerentur rQuod si postea aliquibus Monasteriis hoc Exemptaonis privilegium concessiim est , ut legimus suisse concessum a Zacharia Pontifice Monasterio Fuldensi,& a Stephano III. Monasteriis a Ful rado Sancti Dionysii Abbate in Gallia fundatis, aut deinceps ab eius Successoribus fundandis, de aedificandis; ne vero injuria fieret Episcopis, huiusmodi Monasteria laudati Pontifices Sedi Apostolicae immediate subiecerunt; de interim Saeculis xx. , & x. Monasterium quodlibet in potestate Episcopi constitisse tellatur Hadriani Il. ad Carolum Calvum epistola a 3. idemque repetunt Canones Ia. 2 o. 2I. Concilii Moguntina, Canones Aquis ranensis II. Lingonensis, Tullensis , aliorumque de Lupi Ferrariensis Abbatis epistola is . ad Heriboldum Antis odorentem Episcopum id ipsum expresse eonfirmat. Nec Episcoporum Iuribus plurimum obeii , quod identidem , tum ab ipsis Episcopis, tum a RR. Pontificibus consultum sit , ne stipendia Servorum Dei, ides Monacborum, in alios usus convertereu-tur , aut consultum sit libertati Electionum, ut videlicet Monacbi a propriis obbatibus Monaebis ex eodem Coenobio regulariter eIectis in perpetuum gi '
343쪽
bernarentur , ct ne deberent Monasteria Laicis dari , ast ηοηicii , ct S cularibus cierieis: quandoquidem ut Nicolaua I. scripsit iii privilegio Monali erio Corbejenti concessior unusqιν que 'υ tus, cujus es Orrinia ejus quoque erit, propagator nes bene disponet aliquando cuiusum quo militiae vitam, cujus non fuerit ipsa qui disponit emulator. dii e Pontifices Sanctissimi, & Antistites gloriosissimi disciplinam hane legibus suis sanxere ; ita tamen, ut ordinationii ius Episcopis servarent, sine quorum licentia Monachi ab Alio Epit copo non possent in eorum Dioecesi ordinari. Nonnulli certe ariabit rati sunt iis ipsis Saeculi a Joannem VIII. adprobasse Commendationes Abia haliarum Clericis de Ecclesia bene meritis facias Haderico scilieot Presbytero , de Abhati Monasteriorum M. Gervasit , dc Protast, atque Simpliciano .ci Ioanni Diacono, te Chartulario Ravennatensis Ecclesiae: Uerum nulla satis sirma ratione demonstrari potest tum Hadericum Presbyterum , tum Ioannem Diaconum non fuisse ex Monasteriis astumptos ad Ravennatensem Clerum , aede indefactos Abbatest aut Monasticam vitam professos postquam fuerunt Abbates designati, Et suorum nihilominus Ordinum appellato nominibus , cum ine minem lateat id quod Ostiensis commemorat , nimirum Joannem X. A. sI4. ordina sie Abbatem Cassinensem quemdam Ioannem Archidiaconum cum ha bitum Monasti eum suscepisset, it hane Electionem fuisse Canonicam . Verum quod non factum est sub Ioanne X. accidit Saeculo xv. quo Coeliosiorum
Commendationes receptae , de Probatae suerunt, ut constat ex de sensione Pa.
risien fis Curiae pro libertate Ecclesiae Gallicanae adversus Romanam Aulam Ludovico XI. Gallorum Regi quondam oblata, quam apud Bochetium lib. 4. Decretorum Ecclesae Gallicanae p. 661. legere eit , dc ex epistola s3. Cardinalis Papiensis, dc ex Sess. xx. Concilii Lateranensis sub Leone X. de ex Conis cilio Tridentino Sess. xxv. cap. a I. Insequentibus saeculis ab omni iure, de iurisdictione Episcopali exempta inveniuntur nonnulla Monasteria de plenitudine Potessatis , de ut ait Urbanus II. epist. Io. gratia speciali , vel quod specialius pertinuerint ab ipsa sui fundatione ad Sedem Apostolicam provoluntate Fundatorum I vel quod nonnulli Episcopi Auctoritate sua ob os Mο-nachos in sarent, ut legitur in epistola 6s. libri II. Gregorii VII. ad Gunibertum Episcopum Taurinensem data, qui Monachis Abbatiae S. Michaelis molestus erat, Ec in epistola I a. lib. 2. S. Anselmi ad Urbanum II. pro suo Bece ensi Monasterio . ordines Praedicatorum , de Minorum, aliorumque Men dieantium statim a Confirmatione sua immunitatem ab Episcoporum Iurisdictione quo ad Monasticum regimen , dc ea quae regularem disciplinam spectant Sedia Apostoli eae privilegio obtinuerunt; praedicare autem in Episcopa tu alterius Episcopi, α Sacramenta administrare nequeunt eum ab eo 1llis suerit contradicium. Neque plerisque repugnantibus Ecclesiarum Parochia lium Rectoribus, de huiusmodi Religiosos divexantibus , ne privilegiis suis
fruerentur, confectum est aliquid: nam Gregorius IX. eorum quieti providit in cap. nimis iniqua, de in c. nimis prava do Excessibus Praelatorum , de Cle mens V. Clementina feruenι e. t. ει Concilii Viennensis Patres Exemptis faverunt. Eorum tamen excessus cohercuit mox laudatus Pontifex In sua Constitutione, quae incipit Religiosi modusque Privilegiis adhibitus est . eautum inque ne Religiosi in iura Praesulum, bc Curatorum involarent. Utinam vero S. Bernardi querelae adversus immunitates sua aetate quaesitas, quae leguntue
in epistola 41. ad Henricum Sentionum Archiepiscopum, bc in Epistola x s.
344쪽
de x8o. ad Innoeentium II. de in lib. 3. de Consi ter . ad Eugenium cap. 4. de ea quae scribit Petrus Ble sensis epistola 68. ad AlexUltu in III. tempori bus hi non acco mcidarentur . quibus Manasteria, quae hac beneficium adepta sunt plus inquιetudinis , pias inobedientia , plus inopia incurrerunt. XX. Quarto, quinto , & sexto Saeculo Mona hν manibus operabantur. Hoc testatur S. Hieronymus in epistola ad Rusticum, idem testatur S. Au gustinus in lib. de Moribus Ecclesiae e. 32. Theodoretus Historiae Religiosae
C. 3O. Socrates lib. Hissor. Eccles. c. 23. ει Soz imenus lib. 6. e 28. idem
praecipit S. Isidorus Hispalensis in Regula, quam Hispaniensibus Monasteriis
tradidit ex Regulis priorum Patrum deflorata ; Ac Seeundum Regulam Magistri opus mauuum injungitur Monachis. Sed neque disciplinam hane sui te apud omnes Monachos uni sermem laudatus Sozomenus scribit loco lavindato c. 29. Muidem de quingentis Monacbis , quibus praeerat Paulus Abbasis Fermo Sceti monte. ait nullam ibi fieri opus , idemque ait Severus Sulpitius in Vita S. Mariam Turc nensis c. 7. de Beda lib. 4. Plistoriae Gentis Augiorum c. 23. agens de Μ.masterio Mildae Abbatisse, quae tantum lectione divinarum Scripturarum suos vacare Sabditos . tantum operibus sustitia se exercere fa-εiebam, fit idem legitur de Monae his illis , quorum opera Wilbrordus Fri sonum Apostolus, de primus Trainrensium Episcopus usus est , ut opus Conversionis Gentium aggrederetur tesse Aleuino in ejus vitar 6c antiquae Consuetudines Cluniae eniis Monasterii lib. I. e. 3. opus manuum levius fuisse in illo Monasterio testantur. Hinc opus manuum non esse S. Benedicti praece plum. sed Consilium ostendit Rupertus Abbas lib. 3. in Regulam ejusdem cap. s. ει Petrus Clum a censiis Abbas epistola 28. lib. t. a quo non dilentit S Bernardus epist. I 18. ex quibus auctores Clarissimi collegerunt, quod convenientius opus est Religiosis viris in Sacris Studiis exereitatio, lectio . scri Pilo, editio librorum ad publicam utilitatem; quae singula quantum florue rint, in ordine Benedictino testes sunt docti Isimi ex isto ordine Monachi , quorum egregia opera I x. x. ceterisque Saeculis edita ad Poste eos tralmista sunt. ει S holae celebres in Aniensi, in Futilensi, in San-Dionysiano , in Ἀ- Tonensi, in Corbe tensi, aliisque aliorum ordinum Monasteriis , ex quibus do
Onsimi viri prodierunt. Merito itaque Angelicus Dbctor. ει S. Bonaventu ra contra Cuillelmus de S. Amore invict s argumentis propugnarunt viros
Religiosos ad opus mausum non teneri nisi sit Retulis. θ Constitutionibus mo-π6ὶιcis praescriptum: aut ut excluso otio animae inimico Sancta orationis , ct devotionis spiritum Retigiin non extingua ut , σ ut Diabolus es em inveniat
occupatos , quorum alterum S. Francileus adnotavit in Regula , dc alterum Praeceperunt Carmelitarum ι onstitutiones.
XXI. Iam vero progredimur ad orationem , ει ieiunia Monachorum , ut hae in re aliud utriusque tum antiquae . tum re eeatis eorum discιPlinae argumentum subjiciamus . Testatur Calsianus lib. 3. de Canonico diurnarum orationum , 6c Psalmorum modo e . a. 3. de 4 Aerapti fIitarios baras Canonicos aeon observasse nullaque temporis discrimine per totum diei spatiam 'almos recitasse, nouos apud eos ad orandum Coetus habitos exceptis vesper tino , nocturnoque osciis praeter Sabbatum . Dominuam diem . quibus borarertia ud Coaemsuιouem conveniabant . Utrumque oscium duodenario Uaι- morum Numero sterageb aut . Tertiam. Sextam . ct Novam sintillatim dum opus
345쪽
oficium usu receptum in Aeolo nou erat. Is Resiqnis Orientis Monasteriis γ' eptia, Sexta , ct No a simul a Monachis perfluebatur 1, ita ut secessaria eratiotiis oscia . niritualibus obsequiis, uuuatenus uriereus impediri . Quolibet die septem diversis boris Psalmos a Monachis conciuendos e lse, S. Basilius praee epit in Regulis cap. 37. & hujus moris S. Hieronymus meminit in epist. ad Rusticum. Monae his quoque ordinem Divitii Ossieti in Oecidente praescripfit S. Caesarius variis anni temporibus accomodatum , Idem que prolixe, di accurate praellitit S. Aurelianus, prohibuitque nullum ad Monasterium admitti S. Ferreolils, qui litteras ignoraret, & totum Psaltem
xium memoriter non teneret, neque a recitatione Psalmoram immunes vo-
luit qui de Congregatione ad pascenda pecora mittebantur , dc intςgrum Psalterium ordine reeitari iussit singulis Hebdomadis diebus privatis 1 ecre t ius, diebus Festivis publice in Ecelesia . S. Columbanus Luxoviensis Abbas Pro longioribus ninibus Vigilias, de numerum Psalmorum auxit. Noctu aemque ac die ad orandum conveniendum esse iussit, di in Diutoo Gilicio singu- is horis tres Psalmos, de nonnullas preces e ste recitandas. Per hyemem inniatibus Dominicae , 5e sabbati sub uno Cursu Psalmos 7 s. recitari decrevit, ceteris diebus media nocte ra. Psalmas, deinde x4. ad Matutinum, sive ad Laudes. Nonnulla alia Monasteria nost urnam Officium , per quatuor intervalla peragebant, atque hyemis, at qae ac aestatis tempore duodecim Psalmos in communi ossicio, atque 36. Dominicae, Sabbati noctibus reci- Eabant. Hi ne facile intelligitur ad S. usque Benedictum, sex dumtaxat horis Teium constitisse , neque id ubique ab omnibus receptum fuisse satis probari potest. Veteres enim Scriptores, qui matutinae Oratioois me mi perunt man= Iurgendum, de laudibus nostris intelligendi lunt, quae cum contra ive terem morem ex Abbatum indulgentia in quibusdam Monasteriis cantari consuevissent statim post Iigilias, Monachi negligentiores facti, ad Tertiam Esque somni inducias protrahebant, cum per intervallum illud omni opere vacarent: quare data est occasio instituendae huius Orationis ad solis ortum. ut Fratres citius surgere cogerentar, additaque postea fuit hora Prima. quam S. Benedictus aperte a Laudibus distinguit , quia traditurus Monacbis luis Ordinem Divini omeli, palam pronunciat fidelium, qui antp te suerunt pietatem tantam suisse, ut Psalterium uuiversum quotidie decantarent , sibi vero
satis esse , si Monachi sui id semel per hebdomadam recite ut . Ossicii huius
recitandi rationem exponit J. Grancolas Commentar. Historie. in Breviar. Roman. lib. I. c. I 4. Idem S. Benedictos Hymnys additit, quos ab Ecclesiae Mediolanensis mor Ibus aceeperat , valli tamen erant apud veteres orientis Monachos , sed eorum sit mentio in S. Caesarii, atque S. Aureliani Regulis . Lectiones etiam inseruit β. Benedictus ex veteri, de ex novo testamento petitas, sed quotidianum harum cursum aliquando intermittit, ut proprias incidentihus Festis recitet, varia etiam Cantica huic Ossicio inseruntur , antipliouae , responsoria &e. atque si cui .Psalmorum a se instituta distributio non probetur, alia ratione distribui non vetat, dum totum Psalterium recitetur , ex quo illud effectum est , ut suerint, sintque ad hae diem varix in Ordine it Io yre
viaria, adeo ut Ravennatensis Concilii Decreto A. I 3II. oportuerint sng la ad concordiam revocari . Quamquam vero Benedicti num Breviarium omnes fere Monachorum ordines complectatur, tamen nonnullis peculiaribus
xitibus insertis distinguuntur , adeo ut Abaalardus epist. i. de Breviario agens ,
346쪽
pod Cis ercii aevo suo recitabatur, conqueratur plures novitates in id inii uctas suisse priscis Monachorum moribus adversas, quas tamen necesse non esse deserere S. Bernardus existimavit, quod rationi magis conto nas iudiearet. Religiosorum Mendicantium ordines, propria habent Breviaria, mutationesque in iis plurimae inductae iunt. Porro neminem diversitate hae Bre viariorum offendi oportere ex eo eonvincitur, quod Ecclesia unitatem suam
in iisdem precibus, iisdem moribus sitam esse nunquam existimavit, sed in eo. dem spiritu . atque fide, quam Religiosorum ordines varii non deseruerunt cum disciplinam immutarunt. XXII. Multo plura nobis suppeditant ad eiusdem argumenti confirma
tionem illa potissimum Mortificationnm genera , quarum usus stpud veteres Monachos usque ad xi. saeculum perseveravit institura, vel ad emen dandas, & corrigendas delinquentium culpas , aut pro spontanea ultro poeni tentium satisfactione. Verberationibus olim castigata fuisse Monachorum de Iicta Venet. ερ Agathen. Concilium declarat, de plures Sanctorum Monacho -τum Regulae passim confirmant, quae etiam ictuum numerum disterminane, quem xxxx. Percussionum exeedere uon debere praecipiunt. S. Fructuosus usque ad C. eumdem extendit; de de more fuisse quod publice Verberare nis ur luculent et patet lex Regula S. Macharii, Et ex Palladio in Laus. cap. 7.& nudis omnino scapulis, ut perhibetur in can. 14. Cone illi Aquilaranensis,& observare licet in statutis Lanseanehi. Mulctam hane in se ultronei peccat Ornm suorum vindices poenitentiae ea assa adhibebant ex antiquis Monachis non pruci, & hoe legitur in Aetia vitae S. Kentigerni ex Monacho Episcopi Classi uensis, S. Bavonis , S. Pardulphi Ab. S. Guillelmi ex Duee Μonachi Geflonensis , S. Dominici Loricati, aliorumque , qui plagis virgarum dies cum nocte continuabant, aut a Discipulis omni nudato Corpore se virgis caedi indesinenter praeeipiebant. His addebant singularia ieiunia in duabus Quadrage is , quae Natale Domini, de S. Pascha Praecedebant, quorum alteram nonnulli separati ab omni humano contubernio eum Deo solo versantes, vel ab Adventu Domini, vel a proximo sequenti die S. Martini inchoabant. ει alteram observare consueverant, aut paulo ante , aut Post S.
Antonii memoriam, die scilicet vel a 4. vel xo. Menss Ianuarii usque ad LPascha: quinimo nonnulli ad frugem melioris vitae suspirantes Quadragesiis a m aliam peragebant post peracta solemnia Pentecostes usque ad Fessum Ss. Apostolorum Petri, de Pauli, de aliam post Festum Exaltationis S. Cruinci . Qui vero a cibis abstinebant modus hic erat, ut quatuor in hebdomada diebus pane , sic aqua contenti, tertia , ερ quinta seria pauxillum leguminis sumerent, quod singulti in suis Cellulis decoquebant. Ad communem Monasteriorum observantiam addebant, ut soris non comederent, qui eadem die erant ad Monasteritim reversuri. Brevi tempore longam poenitentiam implebant, disciplinis, prostrationibus, manuum ad terram allisionibus, brachiorum prolixis in modum Crueis extensionibus, Psalterita , Missis ad certum numerum praefinitis . Maxima de Infirmis cura eisdem erat, quibus non s Iam necessaria quaeque suggerebant , sed etiam semetipsos ad eorum custodiam ultroneos offerre gaudebant. Pro defunctis Fratribus uuusquisque sep- rem dies ieiunabat, septem diseiplinas eum millenia scoparum ictibus acci-Piebat , septingentas prostrationes faciebat, triginta Psalteria decantabat, Pro
quolibet etiam eorum triginta conti uuis diebus Missarum solemnia speciali.
347쪽
ter celebrabantur, si quis iniunctam consummare non potuisset poenitentiam a Fratribus parili facta inter eos divisione suscipiebatur . de brevi spatio per diversos amictio nam modos ovanter explebatur. Haec ex Petro Damiani opul colo I 4 Diver Iam disciplinam , variosque usus, quos modo cernimus in earumdem Regularum observantia ab st qui arbitretur exortam e Te ex amorevi:ae mollioris; ea si quidem , quae in Regulis Monachorum leguntur, esse de ua me inro Pνaceptorum mobilium , opportune obtervat Vener. Petrus Ah. Clunia censis in Epiti. 219. ad S. Bernardum. qua udo e baritas imperat absque aliquarra gressionis timore movenda esse pronunciat. μι susspecta esse debet βοσν6pecta Regulam Professis, Regula pravaricatio, quia Regula iIuus S. Patris ex ilia soblimi, ct generali charitatis Regula peηδει, ex qua , ct in qua ω uiuersa Iex pendet, or Propheta . Iuod fl universa Iex tunc , ct illius Regula lex. Monachus ergo Regiatam Patris ex. gr. Benedicti pro mens , tunc eam vere servat, quando in servatis . vel mutatis quibuslibet ejus Capitalis charitatis legem ubique conservat. E contra vero modum sum, consuetudi alesque propriis voluntatibus relinquere, fucatas . atque fluxas, statioque ornatas circumferre cuculus , ct tunicas, calceamenta . qu bus pedes inda. sntur bubere cocleata . er uitiis, ut vitrum colorem videantur assumere , ad Laudes nocturnas tam luce d e Iurgere. Ua, or horum similia multa co tra Regula jura facere. vitam suam . propositumque corrumpere est; quod a vinvertat Deus , ct Pastoralis Auctoritas postposita qualibet torpori r nungentia , veI personartim acceptione in cunctanter corrigat. Olim Rebelles. oc incorrigibiles M machi e Monasteriis eiiciebantur, imo etiam veste Monachali exuti, de Saeculari induti a Monastica dilciplina , 5e Abbatum, de Superi Tum cura. ει regimine soluti, cum reliquis Lateis Episcoporum ac Pastorum solicitudini concredebantur, quod Ec Saeculo I x. de xi. obtinuille sata perte declarant Patres Concilii Meldensis anni S s. dc D. Thomas quodlibet I a. q. fin. Verum cum experientia compertum fuerit Monachos ex inde vagandi occasionem accepisse cum evidenti salutis suae detrimento, nec non publico Fidelium scandalo, disciplinam hanc Gregorius IX. de Ur hanus VIII. immutarunt, ex quorum decretis quisque sat intelligit quam curam, ει sollicitudinem ae prudentiam iidem desideraverint, ec requiserint in Monasteriorum Praesectis, ut subditos suos ad obediendum, ac meliorem frugem quacunque via reducerent.
f. III. Non es Profeso Monachalis, qua Monachum ad Hierarchici saιur dignitatem extollat: Hierarchieare facit Monacham Sacrorum ordinum cum Monasticho sata facta conjunctio. XXIII. Nullum antiquitus suisse discrimen inter Fratres Conversos. te Nonachos ad Chorum proseiIos ex prillinis eorum Regulis satis peripi Quum est; omnes siquidem Monachi vel Conversi, vel oblati appellabantur , de hanc distinctionem ortam ex aetate , dc modo eorum , qui ΜOna chismo adscribebantur obtervat Du-Cange in Glossario mediae, dc infimae latinitatis verbo Conversi, ut nimirum dicerentur Conversi illi , qui ad provectam usque aetatem saecularem vitam duxerant , dc postea vitam Monasti. Cham amplectebantur morum convelsionem proluentes; reliqai vero Pro
Pter oblationem Pareu tum det i pila iactam Oblui vocarentur, sive nutriti. Quan
348쪽
Quanti vero faetendum sit id, quod Claudius Fleury seribit in sua Eeelesia
silea Historia Libro 63. n. 38. distinctionem Fratrum Conversorum a Monachis ad Chorum professis, nonnisi circa Saeculum x M. ortum habuisse quod Laici Litteras non discerent, di Lingua Latina vulparia esse desiisset. atque ita Laici idio ma Latinum non callentes, Ossicio Divino, quod Latine peragabatur in idonei essent, perpendant ceteri: Prosecto ex Capitulari Λ-quii granensi Caroli Magni cap. 72. & ex ejusdem Epistola Encyclica alomnes Episcopos & Abbates, quae resertur in Tom. a. Conciliorum Galliae Pag. 121. constat, non solum ingenuorum sitos, sed etiam servilis Conditionis infantes Monasteriorum Praesides aggregasse, sbique sociasse, & scholas in iisdem Monasteriis invectas suisse, ut discere possent secundum unius cumiusque capacitatem, idque tunc contigisse quod semper contingere observatur, quod nonnulli in illis scholis proficerent aliis non proficientibus, vel pro Pter voluntatem, aut ingenii habitudinem. Illud etiam neminem latet v. seculo Monachornm non paucos ab operibus manuum immunes fuisse, illos nimirum, qui Divini Verbi, & Altaris ministerio addicti essent, vel qui habebant aliquid in saeculo , quo satile sine opificio sustentarent vitam rquod ad Deum conversi pauperibus errogaverant, aut in commune contulerant Monasterio, vel quos languidior educatio excusabat a labore: illos Vero, qui ad Monasteria veniebant ex conditione servili, ex vita rusticana, ex opificium exercitatione, di plebeio labore ad opera cosi, ut de his late disserit S. Augustinus in l. de Opera Monachor. cap. 23. & 22. unde nor dissicultet quis sibi persuadebit ex tune alios suisse inter Monachos, qua orationi tantum, & studio vacarent , quos propterea Choro addictos, &alios, qui laboribus victum sibi compararent, & aliis indigentibus submini
strarent, quos recentior aetas Conversos, di operarios nuncuparet. Ceterum quaecunque esset haec disciplina, certum est prima Monachatus saecula nullam tulisse inter subssantialia Μpnachorum instituta discriminationem. ad quae Monachi singuli tenebantur, nee illis exceptis, qui Sacerdotio essene initiati, ut constat ex cap. 6 o. & 61. Regulae S. Benedicti , & ex Regula Magistri, quorum tantum intererat Orationes colligere , complere, & signa re, non vero sibi aliquid Ordinationis, Dominatio uis . aut dispensationis vindicare. His itaque praesuppositis merito inquiritur. Utrum Monachatus inter Hierarchichos gradus connumeretur; idemque sit esse Monachum ac
XXIV. Duo sunt, quae veteres 'nonnullos moverunt, ut affirmativam sententiam tuerentur, Psalmodia videlicet, seu Recitatio Horarum Canoni carum , quae ex ossicio incumbit Clericis, ti Monachis, & Austeritates, seu morti fieationes vitae Religiosae parum attendentes ectiones hierarehicas nomine publico, & quasi ex ossicio publico debere suscipi, & a virtute hie inrarchiea, seu Sacro Principatu proprie dicto debere profluere, & a personis ad id consecratis. Nullus autem a firmabit Monachos, prout in praesentiarum supponitur, per Prosessionem Monasticam ad istas preces , Psalmodia que consecrari, neque illos, qui ex ipsis huic numero secundum regulas suas vacaturi destinantur selectes esse , ut nomine publico id ossicii exer-
Ceant, cum nemo unus ignoret Monachos eo fungi ad propriam exercitationem , & vitae prosectum , non ad totius populi ab opere illo publicam liberatione mi unde fit, quod si pro his operationibus praestitis aliquid eis se
349쪽
datum , id vel ex gratitudine, vel per modum Eleemosinae, tamquam Pavis peribus collatum , non tamquam ex ossicio publico militantibus persoluiseum fui I se , colligitur ex canonibus finalibus 1 a. q. a. Ec I 6. q. I. Aliter vero pro Clericis statuitur , qui dum ex mandato Episcopi Ecclesiis deservituri adscribuntur . eisdem pro precibus , de recitatione horarum stipendia deberi, tum canonicae , tum civiles leges in dicunt cap. cum Fecundum de prae inhen ., Ac dignit. cap. quicumque in . q. 4. lege Pomponius in fine L. sed asaltro T. de negotiis gestis: Quin etiam ubi Clericis, qui Ecclesius Populi. seu Episcopalibus, seu Abbatialibus , quas iam vocant, adscribebantur Oraturipto populo. 6c in eiusdem gratiam, eiusque nomine precaturi, de imas dein heri sancitum erat in iure communi cap. Veniens de Transactionibus, cap. Commissum de Decimis, cap. Cunctis q. I. I 6. q. I. Monachi has percipere Prohibebantur non solum . sed ulterius iisdem Clericis illas solvere tenebatitur ex laboribus suis: quemadmodum revera has Decimas exsolverunt ante
Concilii Moguntini tempora, dc Paschalis secundi Privilegium. Accedit his, quod Monachis spectata sola ratione Monachatus docere populum publice
non convenit. Ac conseque uter nec publico nomine orare pro populo, quNduo proprie in Scripturis Sacris Animarum Praesecturam, dι Sacerdotale Mi xii sterium requirunt; nec Monachos ipsos latet aliorum curam se nullam
habere, privati ipsi . de privat in sibi vacantes, quod sibi vivant, sibi vincant, aliorum eatenus solliciti quatenus Charitas imperat, non ossicii pu-hlici ratio exposcit; Ita sane quidam Monachus dixisse sertur in libello II. de Vitis PP. n. 4 i. Sicut Miles, or Venator proficiscentes ad propositum
stat laborem, nec cogitant utrum viaiseretur aliquis. vel HIastis maneat at
ter, sed unusiquisque pro se certat ita oportet o Monachum esse. Nee alia est Theologorum sententia, de praesertim Bellarmini. qui l. a. de Verbo Dei ea , t 6. docet solis CDνicis relictum esse ut communes preces, er Iaudes in EccIesa perlegant, idemque antea tradiderat D. Thomas q. 3I. Supplement. A. I. in cap. nec . di sensit Suarez in cap. s. l. 4. de Horis Canonicis,
ubi docuit, quod laus mi , re depνeeatio instituitur in Religionibus Mona in
εbatibus propter usum personaram ejus, qua ad Cborum deputantur , ut iuino religioso, ct prolantismo acta occupentur fine ulla respectu ad populum
audientem. Nam quia Monachi Divino cultui dedicantur, Et non semperpotant internae meditationi, vel contemplationi intenti esse, nec labore manuum, aut alia exteriori actione semper occupantur, institutus est Chorus, in quo sancte de utiliter orent, de occupentur etiam si nullus populus, Propter quem canant, neque eorum vita, dc institutum ad aliorum
usum per se ordinetur. Et haee dicta sint de Psalmodia Monachorum. XXV. Nee minus recte alterum caput assumitur, quod est de Austerita tibus Monachorum , ut mortificationes vitae Religiosae aliquo sensu hierarchicae demonstrentur. Quis enim aliquando docuit hos ordines a Christo , ab Ecclesia destinatos, ut aliorum satisfactionibus vacent, ut aliis ieiunent non sibi p Hoc opus illorum est, qui labores, dc molestias publicae Conver fionis animarum ministerio adnexa subire ex suo statu tenentur, utPote qui Curam animarum, de praefecturam publicam habeant, quod suis Sacerdotibus objiciebat Cyrillus Alexandrinus interpretatus verba Ioelis 2. Accingite vos .er ρIangite Sacerdotes, uIulate Ministri altaris, ingredimini, cubate infacca Μι aisti Dei mei c. inquiens et Oportet Sacerdotio fungenteι ,ses αι rarchas ,
350쪽
ρνopemodum ceteris etiam commodare de obsecrationum Iaboribus , Gulata,
Iamento, facci amictu , per quem deliciarum , ct otii depositio significatur ,
darior tractario, laborum molesia , vita quae sancto/ deceat sincerum in in Ipatumque sudium. Nullibi legitur stripeum Monachos altiori quodam aediviniori titulo consecratos ad ieiunia, ad mortificationes nomine publico,& ex publico munere subeunda; legitnr tamen apud Petrum Damiani l. 4. Epist. 3. ad Cuntherium Monachis vibit de populo pertinere, ει apud Hieronymum Epist. 6 I. ad Pammachium: Monachos in agris . er solitudine adolescentia peccata desere , ut Gνisi in se ipsos misericordiam de Iant, quod
si arbitram ut iuperabbundantes aliquando satis actiones habere Monachos, quas Ecclesia salutariter in aliorum utilitatem expendere possit. aut ex Charilitis fervore pro aliorum culpis satisfacere interdum ipsi Monachi velint, idem arbitiabimur Laicis.quibuslibet posse esse commune , nunquam vero eo sine ab Ecclesia consecrari, bc Monachil mo initiari, ut pro aliis sati
XXVI. Neque effugium efficax est reponere huiusnodi opera innachos exequi publiea auctoritate , quia ab Ecclesia imperantur, quemadmodum Clerici qui Ecclesiis populi, vel pareeialibus delimantur ab Episcopo , vel populo Divinis ossiciis vaeaturi: hoe enim admisib Christi fideles omnes
ad Hierarchiam spectarent, qui ab Ecclesia imperata exequuntur cum ieiunant in Quadragesima , cum communicant in Paschate , cum semel in anno peccata confitentur, ita pariter Catechumeni olim variis manuum impositionibus conlecrati in Hierarchia recenseri. debuissent, quod plurima exequebantur illis imperata l. b Ecclesia , ut in. Ecclesiastica cli1ciplina pr
harentur, ει tamen alterutrum horum affirmare ausus est nemo. Id autem,
ut plenius intelligatur notandum est quod agere auctoritate pubblica diversimode accipitur: vel quando fieri aliquid a supremo Magistratu ordinaria auctoritate Praecipitur: vel quando supremi Magistratus decteta pee Ministros executioni demandantari. veli quando id quod publica auctoritate lanci tum est , quilibet subditorum, exequitur. Iam vero nullus inficiabitur inter membra Hierarchiae non recenseri, quotquot nudum habent ministerium circa executionem legis publicae, aut illos, quibus nullum aliud peeuliare ius agendi ad tribuitur ab eo distinctum; quod, aliis conceditur, quale est, ius tantum parendi, do peculiaris obsequendi necessitas, qualis Monachis , de Laicis conceditur canendi in Choro, vota observandi, jejuniis corpus affli gendi , infirmis opem ferendi, de his similia . Aeceptio haec agendi Publica auctor itate. om n no impropria est, cum incumbat privatis quibuslibet hominibus, de plebeis ipsis id exequi, quod a Superiore imperatum est , sive ex imperio legis Divinae, sive humanae, quantumvix publica auctoritate nihil faciant. Nec concessio via plus ipsis Auctoritatis in reliquos ex plebe Christiana attribuit, quam habebant olim Mulieres etiam uxoratae, quae primis Melesae temporibus alternis Choris cum Viris canere permittebantur, testibus Eusebio, de Hieronymo de Scriptoribus Ecclesiasticis in Philone, de Chrysos omo, qui Sermone in plat. 14s. omnis lexus. dc aetatis in Ecclesia homines cecinisse testat ut , dc morem hunc diu perdurasse ex Nisseno Epiti. ad limpium ex Augustino labro s. Consessionum cap. I 1 ex Balsamone iii
cari. I . Laodicenum lassatur . cuius Concilia aetate improbatus fuit. non
quia cantus Iu Ecclesia auctoritatsm Publicam aduexam haberet, ut habet