장음표시 사용
361쪽
trias auctor , A vita es Iarga , neque perfectio eos it in Infissio , sed la ο
servantia; ex quibus verbis colligitur, quod sive laxior vita oriatur ax transgressione Regalae , live ex inobservantia Constitutionum , a Religione , in qua re issius vivitur , potest quis licate transire ad mitiorem melius observatam . Notatur ulterius, quod si improbitas , atque irreligiositas cohabitantium in Universitate Religiosorum non reperiatur , hoc est si totos ordo collapsuarion est , et hae caussa monet post Io. Alidream Fagnanus, quod transitus ad aliam Religionem fieri non possit; subest enim Reformationis spes, ει Religiosa Domus, at quam properabit . qui zelo vitae Sanctioris hunc tiansitum meditatur: Uerum an negotio tam gravasilino Vit Religiosus i adicare refugiat , prudentum , atque expertorum iudicium , de a suis Superioribus transeundi licentiam expectet , quam ut obtinuerit , vitam sitam iusta normam ivendi in Nova Religione observatam instituet, iterumque per annum proohabitur , ut docet Fagnanus in cap. ad Apsolicam de Regular. antequam Profiteatur, nisi S. Congregatio dispentaverit breviori termino conen a, ut advertit de Luca loco citato : quoniam rigor integri, di continui anni, qui xegulariter dispensari non 1 olet, procedit, ubi agitur de Imprimendo Statum Regularem in genere cum sor mali, ae omnimola mutatione status irretractabilis de Saeculari in Regularem , ac de libero in servum, seu de vivo in mortuum . Secus autem ubi isto statu iam impresso agitur tantum da aeci-oentali mutatione vitae potius sub una , quam sub altera Regula . Alterum quod licitum esse diximus Religioso absque iniuria Voti Stabilitatis est experimentum nullitatis Prosessionis. Qui dieit se per vim, di metum ingre sum esse Religionem , aut etiam alite aetatem debitam professum fuisse, aut
quid simile, illa reponit, quae deducta coram Superiore suo hoe est illius Monasterii, in quo Religiosas Prosessionem emisit, & Ordinario Ioel illius,
in quo situm est Monasterium Regularis nullitatem Professionem deducentis
intra quinquennium de probata , Prosessionem nussam esse convincunt . que madmodum Tridentini Patres statuerunt in Sessione xxiv. de Regularibus capite I9. In hae tam eri eonditione quinquennii advertendum est Gregorii Alli. responsum, quo declaravit Reguωμν- lapso quinquennio non esse an
Aiendam, etsi allegasset vim , ct metum semper durasse , non ita intelligi debere, ut per hunc lapsum inducatur tacita Prosessio, sed tantum quod huie Religioso negari debeat Audientia , ut observat Fagnanus in cap. I.
de his quae vi, metusque caussa fiunt, nisi tamen impedimentum sit notoxium facti permanentis, in quo casu Concilii quinquennium non obstat et aut si aliqua iusta caussa concurrat, quae relii tutionem in integrum permittat, ut quotidiana Curiae Romanae praxis ostendit. Ec notat Cardinalis De Luca Discursu ε i. de Regularibus, qui praeterea addit hujus caussae cognitionem Privative pertinere ad Papam . illud praeterea notari debet, quod Concilium permittit attendendum esse, priuiquam deducatur caussa aliqua nullutatis Prosessionis . nimirum quod Religiosus non dimittat antea sponte ha hi tum suae Religionis . alioquin prius cogendus esset ad Monasterium redi. Te, do tamquam Apostata puniendus, nulloque suae Religionis privilegio iuvari deberet, ne sub hoe praetextu Religioso concedatur licentia vivendi extra Claustrum durante lite, quae ita in longum protrahi posset, ut ait laudatus de Luca , quamvis agnosceretur , quod litis eventus futurus esset malus, dum ita obtineritur intentum vivendi interim in Saeculo. Verum ta
362쪽
men est, quod si legitima caussa urgeat, poterit Iudex illi permittere, ut
in aliena Religione diversetur. XLI. Neque repugnat Prosessioni Monasticae, quominus Religiosus post emissam Professic,nem . propter me hedientiam , Ee rebellionem e Monasterioajiciatur. Et revera usque ad xiii Saeculum Rebelles, ει incorrigibiles Religiosos e Monasteriis fuisse eiectos ex Regulis Patrum probatur, de ex Da cretia Coneilii Meldensis A. 84s. . de ex Scriptis S. Thomae Quod lib. I a. q. finali. At Gregorius lX. in cap. finali de Regular. decrevit, Religiosos eyci
non posse, ita ut extra loca ipsorum vagemur, sed tantum ne stent cum aliis Religiosis. ει mira aliquod vina eium eosdem detineri ad agendam Pa mitentiam, quod clarius probatur ea iis, quae leguntur in cap. cam inrisis sis do Major. , de Obed. . de exi Decreto S. Congregariori a sisti Pio IV. quo prohibetur: ne quis Regularium imposterum eji. iatur e monaseris , eι iam sit iηιorraei itis, Femque ex novo Decreto A. 6O8., quo eadem Sacra Congreg. manuavit Nuntio Belgii, ut Decretalis Gregorii iX. obtervaretur. Nihili minus Urbanus VIII. concessit Superioribus ordinum vere Incorrigibiles ejicere posse, de hoc Deereto pristina Monachorum disciplina revocari aliquatenus visa est, quamquam in Constitutione Urbani plura requirantur, ut Expulsionis seiuentia probetur , quae in Patrum Regulis non leguntur . cum iubeat Ponta sex veram in eo sibilitatem probandam esse ad Sacrorum Canonum praescriptum . iublatis in bae parte Statutis, ει Constitutionabus curiiuscumque Religionis, ει ordinis, etiam a Sede Apostolica approbatu, de confirmatis. Et haec satis dicta sint de primo Professionis es ectu . XLlI. Modo alterum perpendimus , per quam Religioso Prosem non licet Religionis iugum excutere . Noverunt pristini Monachi, eum qu in
dedicat Monasterio. vovetque vitam, ac Professionem Monachalem vover omnia . quae sunt substantialia Monachatur, uti sani Caelibatus , sive Continentia voluntnria, Paupertas, de Obedientia, quod tria haec omnibus Prom c 1sonibus Monasticis . ac Religiosis communia ess e nemo negaverit. Rel ιgiota Obedientiae detractores variis in loeis in sequvntur Regulae Patrum , de Propter hoc commendantur Religiosi illi, qui non suo arbitrio viventes, vel
desideriis suis, fit voluptatibus obedientes, sed ambulantes alieno judicio, M imperio in Coenobiis degentes, Abbatem sibi praeesse desiletant, de non quod sibi utile .iudicant sequuntue , sed quod magis alii, Praelatorumque Iudicio , tamquam Dei ordinationi se subiiciunt , ubi de transgressione Legis Divinae non agatur, valde enim preversum es, inquit S. Bem ardus epist. T. acl Adamum Monachum premeri se obediestem , in quo quis useret Superiorem propser inferiorem, idest Divinam propter humanam io, vere Obedientiam , unde aiebat: Si Abbas meus, aut etiam Angeias de Coela coυ --ria iusserit, libero νecusabo bH0-di obedientiam, que me stra siresorem voti proprii, ct pejerare faciar nomen Dei mei . . . Ego Fc ipsum Iequi de crevi semper, o ubique magi rum . Me nequaquam a Regula', quam tes ipso juravi, ct flatui custodire, deuiem ms seras. Huic congruit, Aa quod
Clemens VIII. , inquit in sua Constitutione , quae incipiti NuIlus omniv. . apens de dispensationibus, de relaxationibus Regularum a Superioribus fictis e dem hae an re fidem nullam habendam esse. et fi aseveraveriae se nU- modi dispensasiones. aut licentias dare posse . ct a poenis ia nou oberva tra ureris , Nequaquam futaros immunes ob Superiorum uuamcumIse in ita tra
363쪽
ticentiam . Posime tamen superiores ta iis, eua pro Maritate Aperia su runt , ut Charitati subserviant ex iusta caussa vispensare I .eque.iu λς Re gulae repugnant, sed obsequantae . esa -u eorum voluntati, j.d probi a diis Densationi retiaruit, ct in his interdum prus meriti eris is oberiodo . famia arctiori ipsius Regula exteriore , ct Iitterasi overvantia , qtiem ritarem au Qgere, atque subditos arctiori Retuis subbicere Superioribuo eisdein fax usu es; sed tantum illos oportet Fbi praefixam ex Regula scire menseram . ni forte
in paruam deliπquentium, quod non obscure supp'suit tum S. Beae dictus in cap. 68. suae Regulae . ubi praecipit M achum obedus. F aliqua forte groia, aut impostauia injungantur . faciet uamg- gratia , quod aberret In miras . .ee subditi, qui pro sisis excessibor surri utur ad remedium appetiationis conse sest, ut maturam Jom uberi 3 valeant exercero, quod iItis suffraga.
νι iso eroni, tum Alexander III. in cap. ad uosram de Appellat. . tum Lateranense Concilium sub eodem Pontilice, tum Innocenvus I U. a. rasa
tum Bonifacius VlIl. A. I as6. ue immauitatis spo irrita ferent Monasica Beligionis Praecepta, neglectaque iis Regulares poena condicta, ut latius exisponit Fagnanus ad citatum caput Ad nostram. XLIII. Alterum Religionis iugum est ritum Castitatia . Explieita trium votorum Prosessio usitata non fuit in Monacha tu veteri, praesertim vero
Iromissio servandae Castitatis, de qua omnino silet Regula S. Benedicti, delent plures etiam Recentiores, quae illius expressam mentionem non faciunt . Primus qui Castitate in adiecit sermulae Prosessioni suit S. Franciscus , quem nonnulli ordines imitati sunt exprimentes Votum Castitatis in suis sermulis Prosessionum, ει ipsi Carmel ite morem hune usurparunt Post
Innocentianam. Constitutionem , cum antea obedientiam dumtaxat promitterent. Ex silentio tamen antiquarum Regularum inferri non potest Coeli. batum Monacha tui, non ita suisse proprium, ue potuerint Monachi haberi Melibatui non obstracti; ita e uim eontinentia adnexa est huic statat, ut In in
cetarius III. dixerit in cap. cum ad Monastoriam de Stata Monachoram t stodiam Casitatis . ea nunexam esse Regula Mosacbau , ut contra eam .eυς Summus Pontifex post visee .seo. Et revera ab ipsa Monacha tus origine. Monachos omnes vetum dioe oservassie, satis in superioribus demon stra.vimus i Duo autem sunt, quae Per hoc votum promittuntur . abstinentianimarum. ab illi eicis voluptatibus. , dc abstinentia a Coniugio, de qui in utroque descit Votifragus appellatur. 6t Anathemate percelluntut in Concili Chalcedonensi Monae hi alii, qui Matrimonio copulantur. de Matrimonium ipsum post solemnem Prosessionem celebratum lex Constitutionibus Ecclesiael diis rimitur e . unico de voto in s. Ubi advertendum est . quod non ipsa sorma Prosessionis facit Votum solemne , sed ipsum ius positivum Ecclesiasticum Volo haud efficaciam praebet. cum emittitur in Religione a Sede Apostoli ea approbata , illudque solemne. reddit ad hunc effectum: ex quo inserri de/bet, quod cum ante Saeculum XIII. Monachalia Instituta apprcbationem a Sede Apostolica non reciperent . Votum Castitatis earuit ha vi, ne Q diri mebantur Mair fimonia conlatacta post Vota e si in illis Ordinibus. D. XLIV. Tertium Re filiosae Prosessitanis ius .i in est Ab icatio Proprietatis perquam Religiosus nihil sibi proprii, etiam vel nitrum. vindieare potest, Neque rem quamcunque i ta meis victui suo subrutiniicem ita habere. ut de illa independenter a voluntate Superioras dupouei e P. Liuinat . Sequitue hius
364쪽
Religiosos omnino privatos esse omni krc succeisionis . non autem Mon iste iaria lingula, bonorum etiam Immobilium Potici lone Priv II, ut ex communi Mi. nasteria iubstantia necessaria omnibus IubmInittruntur, nihilque subditis
a Superioribus quod sit necessarium denegatur . Quanta Fandorum , ac diis vitiarum Copia per fidelium liberalitatem ad MoiialterIa tensim devoluta fuerit, notius est quam probari debeat. Id notare Ibssiciae, xx. ineunte saeculo Abbatias plu es ad eas divitias Pervenisse , ut ipsis Regibus dona a nua , & militiam suppuditarent, & unius saeculi spatio Cister Oensum Otis dinem tanta divitiarum a iuuentia auctum fati Te, ut a Primna vitae Sanctita. te, 6c Monasticae vitae integritate decideret . Primum legitur in Constitu. tione Ludovici Pii edita circa annum 3II. apud Labbeum T. 7. Concili Generat. col. Is II. Alterum condat ex epi Itola Alexandri III. universis Ah. batibus. M Conversia Cisterciense Ordanis, quae rcfertur in lib. 3. Decreta lium Gregoria IX. tit. 36. de Stata Moi Iach. cap. 3. Abdicationa Proprietatis opponitur vitium Proprie Latis, quod ex negligetitia, di durit Ia Sapario rum exoritur, subdatis placide, ac bemgnh vitae necessaria non iubmI inura tium ex communi Monasteria substantia, ad quod extirpandum Traden tini PP. salubriter statuerunt Sessi xxv. cap. 3. de Regular. numerum Religiosorum in singulis Monalterua, dc Domibus Regularium constituendum.& plures Rom. Pontificea iterato allaborarunt, ut hoc Decretum exacte custodiretur ; idque Consilia Religiosis omnibus tradiderunt, ut in his, quae . eisdem ad nec euitatem concea untur caveant semper, ne quidquam eorum ullus Possideat ut Proprium, neque ut Proprio utatur, ideli eo loco habeat quasi in illud aliquid juris prae alias de Conventu Praetendat, aut utatur re . hus tuo usui, oc ad trecesutatem concreditis tamquam Proprietarius, sem Perque contendant omnes in victu, vestitu, in Cubiculorum supellectua, ac toto vitae genere exhibere, quod statui Paupertatis , quam proteisi sunt con veniat, nihilque superflui apud illos sit, ut a Proseisionis excellentia eorum itae observantia non dilcordet. Quid quid igitur Religiosis Viria obveniet, sive a Parentibus, sive ab exteris , iidem Religiosi Praelato suo concedent ut in communes usus distribuatur, quod consorme est tum Regulis Patrum,ti Statutis omnium orditium, tum Decretis Concilia Triden i, tum Coninstitutionibus Pontificiis, & praecipue Constitutioni editae a Clemente VIII. quae incipit Nallias omnino ubi g. a. agitur de hoc Tridentini Uecreto , α Constitutioni Urbani VIII. quae ancipit Sacra Gogregaris . de decreto Inno centii XII. edato die a 3. Iulii a. cum singula haec Decreta , ta lingumlae Constitutiones hoc unum decernant, videlicet Res omnes undecunque Re ligioso obvenientes Superiora esse tradendas , eum in finem, ut tamquam res communes expendantur a Quinimo Fagnanus advertens ad verba citatae Clemmentanae Constitutionis: nos verbis , inquit, improbantur opinioses illarom, si seruur ReguIares excusari a proprietate cum habent peculium de Licentia seperiorem, O dependenter ab eoram Mustate σ uuta . Petet enim non pendere a voluntate, & dispensatione Superiorum quin omnia sint con fundenda cum eateris bonis Mimallerii pro communibus necessitatibus, cumptissibile non sit inter Religiosos omnia esse communia , ut dividantur singulis Pro ut cuique opus erit, abi aliqua re Iervantur ad usus Particulares h. ius. alliulque Religiosi fit consequenter, nec Conventui incorporentur, ut iubet
Clemena VIII. Iublata superiaribus quibuscuoque super hoς diis 'Uouisa ηι
365쪽
tate. Et revera si proprium Prohibetur Monacho, quare non sit eidem proin hibendum peculium non intelligitur, cum Peculium, dc Proprium pro Synois nimis accipiantur a Glossographa in nota Marginali ad Caput Monachi da
Statu Monachorum, de Auguillnus n Regula c. I. doceat omne id esse pro prium . quod non.est commune, ad hoc ut singulis de Congregatione, ex eo distribuatur, pro es cuique opus erit Ceterum cum ex Romanae Ecclesiae Indulgentia Pe eulium Religiosis permittatur pro iniuncta administratione opineandum est, quod Religiosi a vitiis abii ineant ex hac reservatione profluenistibus , quae Religiosos ipsos, & eorum Do mos pedetentim ad univertam sor mam omnis Monasti eae disciplinae expertem transvertunt.
XLV. Hae tamen Romanae Ecclesiae indulgentia non gaudent Religiosi illi, qui Hendicantes vulgo appellantur . quod redditus , dc possessiones hahere non possint . cum illis tribuat victum incerta mendicitas, quae nihil ha het naum . nee magis uni quam alteri proprium esse sinit quid quid aequiritur, sed tamquam omnibus commune indifferenter dispensat. Unde autem ueligiosis his nata sit haec prohibitio exponitur in eapite Confirmato,de Re αδ ios. Domi b. in 6. in quo duae caussae notantur Pro sis videlicet, de Rega in D. S. Francischus primum hujus Instituti iandamentum in sua Regula posuita se dicitur ab Honorio III. in Bulla, quae incipit Sotest annuere &c. Et ad exemplum, de imitationem illius quadriennio post confirmationem sui Otia
dinia S. Domini eius in Generalibus Commitiis Bononiae coactis Boncrum ominium abdicationem Constitutione edita sanciuit , atque tune hi Religiosi ex Eleemosynis mendicato aequirendis vivere coeperunt. Praeter h5s duos Orcli nes nullos alios inter Mendieantes sive Regula. sive Proseisio retulit usque ad tempora Gregorii IX. ut testatur Aetorius in suis Institutionibus Morali hus Part. I. lib. I a. cap. a 3. εζ quamquam aetate Innocentii IU. uonnullae aliae Religiosae familiae cibo medicato viverent, ea idem tamen inter ordines Mendicantes specialiter non fuisse relatas Decretum Gregorii X. in Consilio Lugdonensi editum satis probate neque prius quam sub finem Saeculi
Tra I. aut initium xiv Ordinibus Mendicantibus stabiliter eon numeratos fra se , scilicet sub Pontificatu Boni saeti UlII. ordines Carmelitarum , de Fre mitarum b. Auguli ini ex mutilatione Gregoriani Decreti Gli,s graptius advertit in Notis ad eaput unicum de Religiosis Domibus in n. l. Sane. Sue
cessu temporis alii Mendicantes Ordines prodierunt ex privilegio Papae inter quos etiam eomprehendi Religiosos Societatis Ie Iii declaravit S. Pius V. in Bulla, quae incipiti Dum isdefessa; tum quia , ait, ipsa Societas mendiιans existit, quippe quae ex ejus Instituto, oc Constitutionibus a Sede Apost. eonia firmatis bona stabilia possidere nequit, sed incertis Eleemosynis, fidelium iaque largitionibus, dc subventionibus vivit; tum quia n n minus quam cateri Mendicantes iis excolenda vinea Domini assidue laborant. XLVI. Excellentior quaedam bonoram omnium abdicatio prodiit anno as 14. quo conditus est ordo Clericorum Regularium Theatinorum a Io. Pe ero Caram Episcopo Theatino , qui postea fuit Summus Pontifex Paulus lU. et a S. Caietano Thienaeo disibili Uieentino . Peculiare hujus ordinis Alumnis,' est, non solum nihil omnino possidere , verum etiam nec mendieando, Rugpostulando se ipsos sustentare . sed ultroneis dumtaxat oblationibus, de Eleemosynis se ipsos alere , de in Providentiae Divinae sinu , abiecta Prortus reis
rum terrenarum ivllicit ad me, seliciter quiescere, totumque Res inae Dei,
366쪽
& iustitiam ejus inquirere . Eamdem Abdicationem profitetur quoque ordo Seholarum Piarum a Io*pho Cala sanctio viro Sanctissimo institutus in sum
ma Pa apertate, & a Paulo V. approbatus , dc profitentur Pleraeque aliae Congregationes sub variis nominibus . fic Ordinibus viventes cibo mendicato, quae ad popalum conciones habent, fidelium poenitentium Consessic nes ex cipiunt, de ceteras Ecclesiae iunctiones subeunt, quaeque non tantum ad conis templandum, sed etiam eontemplata ad tradendum aliis ordinantur, quod illisi minis conveniat vitam habere maxime Eb exterioribus sollicitudinibus expe-iditam, ut facilius suis sanctionibus insistere possint , cum possessones comma
nes , ut egregie observat S. Thomas x. a. q. 137. A. 7. multas Iollicit-ines
Meerant de ipsis conservandis , O esstodiendis , ct excoleffris. Porro singulae.hin Congregationes, cum ex Regula, sive Professione redditus, aut possessiones hahere non possint, vere sunt de Mendicantibus , quibus propterea quid quia S. Franciscus asseruit pro norma Religiosae Mendicitatis accomodatur, sci lieet si nihil supersui quaesus ex Eleem dinis conquirant, tit ortum Euem
Duarum aliis Pauperibus debitarum esse reputent, si quid praeter victui, revestitui necessaria accipians , illicitum que iis esse sciant f velint opis do mDemoonis . qua dantur pauperibus . vivere . Notam in luper omnem cupidi ratis, de avaritiae effugere easdem oportet, dc ne ruinis, aut fraustibus Fide Ies ad Eleemosynam inducant, aut tamquam debitam , dc solitam , aut praeis
textu dicendi aliquas Orationes, aut Lucrandi Indulgentias, aut quolibet alio praetextu; quae omnia Tridentinum Concilium reprobavit in odioso illo Quaestorum genere, quod abolevit, ει quod abhorrere debent Religiosi illi
qui Populis paupertatem suorum ordinum , ει nec ellitatem exponunt. Moribus tamen hodiernis obtinuit, eodem Tridentino annuente Concilio , ει λα-tifieiis Constitutionibus, ut omnia sere Mendicantium Monasteria, paucis ex ceptis, hona immobilia possiderent, ut ab iis incommodis immunia essent. qaae ex summa illa, de utilissima paupertate proveniunt, ει quibus serendis pene non lassicerent etiam illi , qui ad vitae Monasti eae persectionem iam at quatenus pervenerunt, ut id iam pridem scripserat S. Thomas in Opustolo T. cap. 26. Inde tamen non desinunt esse, de vocari ordines Mendicantes. quippe qui a Mendicitate dicti sunt, vel a quaestu publico, quem etiam ho die retinenr cum honorum immobilium, de reddituum in communi possessione, si sorte illis haec ad victum non sussciant, ut minore impedimento suis fungantur muneribus , Praedicationi nimirum , Administrationi Sacramentorum , Adolescentium , ει Puerorum educationi, & studio Sacrae Seripturae, actprivatorum omnium , dc Communem totius Ecclesiae utilitatem.
XLVII. Reeentem hactenus Religiosorum Disciplinam prosequuti sumus, tune pauca subiicimus, quae ad eorum regimen spectant, ne a statuto ordine digrediamur. Qui Religiosis in Monasteriis, ει Conventibus praesunt,
Abbates. Priores, Guardiani , Rectores oce. nuncupantur, quae voces Officium Superioris in Subdites convenienter exprimunt. Utque ad XI. Saeculum oramnium Monasteriorum Praesecta, Abbates vocati sunt, quos cum non ad eximguum, tum in Ecelesia , tum in Republica eminentiae gradum elevatos agno Verint recentiorum ordinum Sanctissimi Institutores , ut omnem suis filiis fastus occasionem eriperent , aliud eis nomen humilius , de mundo abiectius indultum voluerunt . Originem nomini eornm osse tum dedit. Abbas enim
idem sonat quod latinε Patre, quia Abbas Parentis instat debet subditi
367쪽
tamquam filios diligere , ti eosdem peccantes corrige te . quatenus vero sonae praee minentiam , & dignitatem , Praelatus. 6c Praesui dicitur , ut communiter observa l a non istae ad cap. a O. de Iudicus: di qua primas est inter suos interdum Prior nuncupatur , ut multi3 ostendri Haestenus lib. 3. tract. 6. Uisquis. a. Verum postea lervatum est hoc nomen Prior Praepositis iis, qui Moinnasterii euram gerunt poli Abbatem , ita ut in Monasteriis Abbatialibus prima post Abbatem Persona dicatur Prior, alius tamen a Priore Medientia..is uve Foron si, illo nimirum, qui in Obedientiis, sive Cellas a principali inhvs Monasteriis dependentibus euram habet Monae horum extra Monastem rium lub ipso tamen Abbate principalis Monali erit. De his Prioribus agit C non 3 o. Concilii apud Montempesulanum celebrati a Petro Bone ventano Sedia Apost. Legato A. III 4. ει Decretum Innocentii Ill. in cap. 6. de Sta ea Monach. quo cavetur ne alicui committatur aliqua obedientia perpetuo possidenda ; quare hi Priores ad nutum Λbbatis su ut ammovi biles , & revocabiles . non iecus ac alii Monasteriorum Olficiales, non obstante , ut notat Fagnanus ad cap. cum ad Mouaserium de Statu Monach. n. a 3. quod Priares Mausales non consueverint revocari, eum in actibus mere lacultativis consuetudo non indueatur. Antiquitus Monasteriorum Abbates constae fuisse perpetuos , temporibus vero Eugenii IV. & Alexandri VI. plures Congregationes. & Ordines eosdem maluerunt habere temporales, ne eorum ν laturae excedentes valorem Io . flore n. Auri de Camera Clericis lincu- Iaribus commendarentur. Plerumque agitur Triennales constituuntur , ut Triennales communiter eligantur reliquorum Ordinum Praelati , & Superio res , qui durante Triennio removeri non possunt, nisi ex iusta caussa, & IMris ordine servato, ut textus est clarus in cap. Monachi de Statu Monach.
XLVIII. Peculiare hoe etiam Abbatibus est, ut sine quasi Pastores Religiosorum , quibus praeiunt, ex quo fit quod illorum Abbatie Beneficiis, MDignitatibus Curam Animarum habentibus adnumerentur in cap cum is csuctis de Electionibus. Hine intelligitur, quanto illos oporteat sollicatius Observare Praecepta Regulae , atque opere complere , quod auctoritate Prae ferunt, & quanto esse doctos in lege Divina , ut sciant unde Proserant nova,
di vetera , scilicet vera dogmata , di vitis persectae normam tradant, ut subinclitorum suorum exactam curam habeant, ut multorum serviant moribu 1 , ut
ita se omnibus consorment , & optent, ut non solum detrimenta gregis sibi commissi non patiantur, verum in augmentatione bona gregis gaudeant. Nee minima eorum Oificii para est prudentia, & dexteritas, discretio . & Charitas erga subditos, sortitudo, suavitas, Belus, compassio , & patientia , ut Fra tres in erepando, & eorrigendo in melius proficiant, ne nimia remissione, sive indulgentia delinquant, ne snt turbolenti, de anxii, nimii. M obstinati, Zelot pi, suspieiosi, quia nunquam requiescent, mranc res semper perieuli Heli Sacerdotis de Silo, non uis mutent peccata delinquentium, sed mox ut
eo Perint oriri, ea radicitus amputent. Haec autem omnia ita Abbatibus Monasteriorum tenveniunt, ut conveniunt ceteris aliorum ordinum Praepolitis , &Superioribus singulis, qui scire debent quam difficilis. & ardua res sit regere aes
mas, & multorum servire moribus. ει quanto illis Consilio opus sit, ut videant quae eis agenda sint, di regantur Sapientia. Necessitatem hanc agno verunt primi Ordinum Moderatores, & propagatores , qui Superiorum re
si inen Seniorum Consilio conjunxerunt, quod consilium a cauoniitis, quo
368쪽
eiear Astanius Tamburinus ici Tractatu de Iure Abbatissarum Tom. 3. Disp.
a. q. s. n. r. Ita requ,ritur , ut actus nullus sit. s Superior in Casbus, in. Ebus tantum debet Consilium requirere a Capitulo, aut Congregatione debite convoeata, non expetat. Animadvertendum igitur est , ex omnium
pene ordinum. ει Congregationum Constitutionibus colligi posse singulas Religiones loco Monarchiae abiolutae Aristocratiam eles isse , unde hodie sactum est, quod plura a Superioribus expediri non possint sine aliquorum
Religiosorum consensu, aut sine consentu totius Congregationis. Hinc Dr- tum habuerunt Missentium. aut Discretorum electiones, quorum Consilio, de Assensa Superiores agere debent in Casibus a iure, vel Constitutionibus. Ordinia speetaliter expressis , de Convocatio Capitulorum in rebus praecipue tractandis , ut Consilium Capituli audiatur, sive Consensus obtineatur; neque lassicit , ut notant Canonistae apud eumdem Tamburinum loco citatoq. 1. n. as . si singula privatim audiantur, Et suffragium serant, sed debent Religiosi capitulariter congregari, audiri. At Consilium, aut consensum suum dare. Necesse tamen non est, quod omnes de Capitulo consentiant, aut disesentiant, sed ordinarie suffuit , aue maior Capituli pars, aut major ab lotu te, comparata scilicet ad alias partes, nisi aliter per contrarium Statutum fuerit imperatum . Graviora vero negotia illa sunt, quae in iure habenturἰς pressa, de quae aut Pontificiis Constitutionibus , de Decretis Sacrae Congregat Oni de variorum ordinum Consuetudinibus Capitulo reservantur. Inter cetera autem pro Abbatibus adnotatur, quod nedum rerum immobilium , aut xpiam Pretiosarum mobilium alienatio. sine consensu Conventus illis vetita est.
sed illa quoque bona huic prohibitioni subsane, quae mensae Abbatiali spe ei aliter addicta sunt iis in Monasteriis, in quibus bona inter Conventum, MAbbatem sunt divisa. ut notae Renatus Choppiuas lib. a. Monastici lit. I. n. 16., quoad reliqua vero bona , tum Abbates , tum aliorum Monasterio. rum , dc Conventuum primarii Praefecti praeeipui sunt dispensatores, idquoeVincitur , non modo ex Sacris Carionibus, verum etiam clarius ex ipsis
Regulis Monasticis; ita tamen . ut eorum non sine Domini , aut ipsis data sit proprietas , sed solum fidelis dispensatio t Quapropter nisi fideliter ea dem dispensent, tum iustitiae, tum proprietatis, de voti infractionis Rei rem
Putabuntur coram Deo, cui praeparabunt se ad rationem reddendam, quam etiam reddent, quot annis eorum Conventui, sicut Administratores , de Cum ratores rerum alienarum , qui suae Administrationis, de curationis tenentur rationes reddere. In id etiam incumbere oportet Monasteriorum,' ει Conmventuum Superiores , ne nimium se , quam par est, temporalibus negotiis imi sceant, cui inacim modo conluteum erit, si aliquos inseriores Offetales deis putent. quos Ceturarios, Oeconomos . Protoratores appellant Monastiem Convstitutiones. ει Bullae Ponti fietae , qui ita circa temporalia versentur , ut
citia Spiritualia non omittant, qui ab ipsis dependeant, de sub eorum cura
sint, a quibus . eum prohibuerint, non praesumant. Omniaque mensurate agant.
Et secundum Praepositorum iussionem . 4e memorentur semper ill ad Apostoli cum : qaia qui beae ministraverisi gradum ouum Hi acquirest. XLlX. Iam vero cum ex eodem Apostolo erudiamur neminem sume. re sibi honorem . nisi qui τοeatur a Deo tamquam Aaros, illud quoquo mε xime inspiciendum est in Religioserum gibernatione . quod iilli ad munes hoc obeundum destinentur, quos sibi omnis Congregatio secundum timorem
369쪽
Dei, sive etiam pars, quamvis minor Congregationis saniori Consilio ad Pris
secturam vocaverit . Id satis mani sellum est, ex Canonibus relatis a Grai no c. I 8. q. a. verum clarius quoqua exponitur in cap. 6. Tridentini Concilii Seir. xxv. de Regularibus . ubi Patres sermam Electionis quorumcumque Euperior m observantiam decernunt , quae tamen non derogat Constitutioni Concilia Lateraneusa in cap. quia νενυν de Electionibus, quae tradit sormam generaliter servandam in electione ad Dignitates . tam Regulares, quam Saeculares in titulum perpetuum, & ad vitam , ut aiunt, obtinendas . quae hodie in Italia sere cessarunt, ut supra notavimus. In formula Tridentini Concilii hoc peculiare est , quod Superiores eligi debent Per Ut ita secreta, ita ut singulorum aligentium nomina non publicentur . quae praestentur in Communi, & omnibus collegialiter congregatis ι nec lacere Provinciales, aut Abbates, Priores, aue alios quoscumque titulares ad effectum electionas fa Ciendae constituere , aut voces, & su Gagia ab iantium lupplere . Hic tamen Notatur a Sacra Conge. resolutum esse , ut refert Garaias de beneflc. Part. s. Ca P. 4. n. I96. non desinere esse validam Electionem , si aliquis Eligeneium , vel ante, vel post Electionem publicaret, quem electurus suisset . aut xeserat quem elegerit, alioquin quilibet posset Electionem sibi invisam irrigare . Neque aliter sentit Zypaeus tit. de Election. n. 1. de publicatione Votorum facta post publicationem , de Confirmationem Electionis ; siquidem finis cum Electione rite facta, & confirmata obtentus eli a Concilio; di ea suae ex post facto accidunt, rem ipsam insectam . seu nullam reddere nequeunt. L. Ex specialibus Constitutionibus , & Consuetudinibus aliquorum Ordinum nonnihil recessum est a sorma Electionum, quae procedunt de dure Communi, nam Plerumque contingit, quod Generales ordinum . de Proviii Ciales eliguntur in Capitulis Generalibus, aut Provincia libas , reliqui Vero superiores , aut a Generali, aut a Provinciali designantur . audito Voto suo-Tum Definitorum , seu Assisientium Illorum Superiorum Electiones , qui habent alium Praelatum medium, cui subsunt. ab hoc confirmantur , sed Generalis confirmationem immediate , obtinet a Sude Apostolica r quemadmodum Abbas perpetuus, qui a Solo Pontifice Consistorialiter designatur, etsi in vi istius provisionis, nequeat possessionem Abbatiae, aut eius administrationem accipere ante expeditionem Bullarum , nullam saciente moram Bene cictionis deficientia, cujus Benedictionis nulla in Regulas Monasticis , di antiquis Historiis fit mentio , sed iiivaluisse creditur, quando Abbates orna in mentis Pontificalibus, uti coeperunt, hoc est sub initium Saeculi X l. sub Joantie XVIII., ut merito propterea scripserit S. Ivo Carnotensis: Promotioσem Abbatis non facit Episcopalis Beaecctio, sed Fratrum communit Electio, quod notant ulterius Canonistae in cap. I. . di x3. de Accusationibus, ubi inquiunt Electum, ἐπ Confirmatam . ea meis .ecdam benedictum vocari si liciter Abbatem, quibus assentitur oldradus iuxta stylum Cancellariae Romanae mustio iη. Laudant Benedictionem Abbatialem S. Canones faciendam ab Episcopo Proprio , tamen Martinus V. , Eugenius IV., Innocentius VIII., 4e Clemens VIII. per specialia Indulta concesserunt, ut a quocumque ma 4uissent Antistite , Abbates S. Pancratii de Florentia, de Congregationis Coe-Iestinorum hanc Benedictionem acciperent, vel ab Abbate Generali, aut am Iesare ab ipso, quo Privalegio cistercienses utuntur .
370쪽
LI. Iuxta hodiernam disciplinam Abbates Regulares , de Titulares, ceterique Praeposti debent esse Presbyteri, aut intra annum ad Presbyteratum promoveri, quod eisdem cura animarum immineat, nee ii propeie hane euram suscipere valeant, qui Sacramenta, ει cetera a Clavibus , ερ Saceris dotio dependentia suis subditis non administrant. Debent etiam annum a s. aetatis attingere ex Clementina I. g. ceteram de Statu Μonachorum . quia creditur quod haec aetas couducat, ut melius de capacioribus provideatue Monasteriis.
Pontificalibus ornamentis sensim addiderunt Abbates alia Episcopalia
exereitia, solemnem benedictionem , de Tonsurae Clericalis, aliorumque Mi norum ordinum collatione mi Ab his tamen cou serendis abstinent, si nomsnt Praesbyteri, ει solemniter Benedic i cap. cum contingat de aetat. , Ec quam Iit. praefieiend. , de iis utuntur ad mentem concilii Tridentini cap. Io. Sessi. xxv. de Re formatione, de iuxta Decreta S. Congreg., quae reseruntur a Fa-gnano in cap. Aqua de Coniser. Ecclesiae n. Is . videlicet in propriis Monalteriis , & cum suis subditis Regularibus. de nonnisi in Ecclesiis sibi pleno iure subjectis , ut declarat Alexander lV. in cep. 3. de Privilegiis in GLII. Ad conservandam , vel Restaurandam Regularem Disciplinam, mois rumque correctionem, pie, utiliterque per Latera nenis Iv., de Tridentinum Coue ilium Generalia ordinum quorumcumque Comitia imperata sunt, quo rum forma, de ritus ex singulorum ordinum Constitutionibus praecipue peti debent . In his Capitulis, quae Universum ordinem repraesentant , omnium Provinciarum Praefecti. & Deputati conveniunt. Totius ordinis Generalis Praefectus eligitur, deputantur Religiosae. Et circumspectae Personae , quae sin gulos Conventus, ερ Religiosas Domos seeundum formam sibi praen xam studeant vistare , corrigentes, & resormantes , quae Correctionis, de Resormationis ossicio viderint indigere: qua proter eoldem esse convenit Religionis praecipuos Zelatores, moribus maturos. Et discretos, nee non circa ex Plen dum actum Vistationis suae multam sollieitos, de circumspectos , ne circa materiam , aut circa modum limites Visitationis excedant , ut decreta , de ordinata ab ipsis, eius sint auctoritatis , εe firmitatis, ut nulla appellatici , aut ad Superiorem recursus, eorum suspendat executionem .
LIII. Primis Saeculis cura ineumbebat .Episcopis vis tandi Monasteria suae
Dioecesis, quod satis eruitur ex can. 28. de as. caussae 18. q. 1. apud Gramtianum, de ex Can. s. Concilii Tullensis; at ubi exorta est Monasteriorum,
de Regularium exemptio ab Episcoporum Iuriflictione , haec visitatio desule non sine maxima Religiosarum Familiarum iactura , cui malo tamen occur rit Innocentius III. in laudato Concilio Lateranensi , in quo ut diximus, de crevit Generalia Capitula de triennio tu triennium debere celebrari, de Re .ligiosas , ac circumspectas Personas ordinari, quae Monasteria singula visita
Tent ad vitiorum correctionem . de Charitatis conservationem . Decretum hoc
Synodus Tridentina probavit Sess. xxv. de Regularibus , verum concessit Epi scopis , ut tamquam Delegati Sedis Apostolicae illa Monasteria visitarent , de eorrigerent, quae . sub immediata eiusdem Sed is protectione, ει directione Teguntur, aut quae sunt commendata , de exempla , nisi eadem Monasteria Capitulis Generalibus se subieeerint, aut si eorum Praepoliti post factam ab Episcopis monitionem , neglexerint: quo ad reliqua vero hierarchi ea, singula Nonasteria, quacumque exemptione munita , teneri ait visitationem reci