장음표시 사용
391쪽
ut suspendere ex eap. ultimo de Privilegiis in 6. idemque respondendum erit quo ad recipientes praedictos ordines , de assistentes Episcopo ordinanti, si ut Diaconi, vel Subdiaconi vellibus induti sacris huie Ordinum celebrationi coadiutores extiterint ea peragentes, quae in Pontificali libro conti. nentur , cum singula agant Actus tempore interdicti suis ordinibus convenientes, atque ideo irregularitas manifesto iure contrahitur . Non contrahitur tamen, ut In specie notat idem Sylvester loco citato, per solemnem Nu- Ptiarum henedictionem , modo alia ex caussa Nuptiae prohibitae non fuerint,
si in his diebus contingat, quibus speciali privilegio licet Divina officia celebrare apertis ianuis, de solemniter, quod Nuptiarum benedictio sit oss-cium Divinum , sicuti Calda, ερ alii communiter tradiderunt. Suspenduntur etiam ab ingressit Ecclesiae qui in loco interdicto celebrant, donec ei satisse ee Tint, cuius sententiam violarunt , dc haec suspensio ad illos quoque extenditur, qui eoram interdictis non toleratis celebrant , vel celebrare faciunt. aut eosdem interdictos ad Divina officia , seu Ecclesiasti ea Sacramenta ad mitin tunt, quod si eosdem sepeliant in loco sacro . vel etiam non interdictos, contra iuris permissionem, sepeliant in loco interdisto, Excommunicationis sententia seriuntur, a qua neque eximuntur Religiosi , qui interdictum non servant, quod Principalis servat Ecclesia , ceterique omnes , qui quoquomodo interdictum violant, vel alios cogendo , ut in locis interdictis Divina Ossicia celebrent , vel eonvocando plebem non interdictam ad audienda in locis interdictis Divina ossicia , vel impediendo ne nominatim interdicti iussi egrediantur Templo , & postremo omnes ii, qui nominatim interdicti,
dum exire ab Ecclesia monentur , exire nolunt, & solus R. Pontifex Ex communicationem hane relaxabit , ut habetur in Clement. a. de Senteneia Excommunicationis.
XXVIII. Neque hane Excommunicationem effugiunt Violatores Cessa rionis a Divixis , ut statuitur in cit. Clem. x. I. in Cessationibus h. t. licet ubi sermo est de Irregularitate , hae non afficiatur Clericus, si in ipso loco Cessationis Divina celebret, etsi id sine gravi peccato fieri non possit. Su-Per hoc autem advertendum est Interdicti quamdam similitudinem gerere Cessationem a Divinis, quae tamen non est proprie Censura , sed porrus ipsum factum , quo suspenduntur organa Divinae laudis. & ab ipsis Divinisolsciis cessatur propter gravem aliquam injuriam Deo , vel in se , vel in Ministrorum suorum Personam illa tam , ut injuriantes resipiscant , & quod deliquerunt emendent . Hinc est quod requiritur aliqua potestas legitima , quae hane Cessationem ex legitima caussia per sententiam decernat , sive requiritur ius, quod eamdem praescribat, de casus est , cum Ecclesia violatur, in qua cessatur a Divinis . Accedit insuper quod haec Cessatio certo in loco decerni debet, eum eadem non afficiat Personas, sed tantum locum, de sic extra locum, in quo a Divinis cessatum est, licet cuilibet Divina audire, de Clerico Divina peragere. In loco vero, in quo est decreta Cessiatio, ab iis omnibus Divinis officiis abstinendam est, a quibas fideles abstinent Interdicti tempore eum limitationibus ibi expressis pro libero usu, tum Sacramenti Poenitentiae pro iis, qui infirmi non sunt, tum celebrationis Matrimonii, praecipue vero Sepulturae Sacrae , cuius prohibitio expressia in iure monstrari non potest; neque enim in poenis, ubi termini sunt stricte, de proprie
accipiendi, per exclusionem Divinorum Osficiorum exclusa intelligitur Sepultura
392쪽
rara . eum sit aliquid diversum, unde videtur quo ad haee, Cessationem a Divinis esse quid ipso Interdicto rigorosus, eum ista durante nec ossicia Divi qa ianuis clausis, nee solemniter unquam celebrari possint , horum autemyrius quotidie licitum est per Interdictum generale, posterius quibusdam anni Festivitatibus. f. III. cim tanta fit Censerarum Paexa solus Romanus Pontifex , ct Geueratia Concilia decernere Censuras possuvit easdem vero ferre potest qui Clericus est . er idoneus ad eonsequendam Ecclesiastieam Dignitatem , conditio nibus iis positis, qua a S. Canonibus praescribuntur.
XXIX. Prima huius Propositionis pars brevissime ostenditur ex iis ipsis.
qum nunc sunt in more Censuris, quas praeter, nullae aliae hactenus auditae sunt. Et procul dubio Episcopus aliquis hae sua facultate usus tuisset si facultas haec communis esset Ecclesiarum Palloribus ; de ita in immensum Cen surarum species excrevissent . Illud tamen non temere fuisse statutum erui tur, statim ac affirmatur Censuras esse veluti Generales quosdam Ecclesiae Ri tus, quibus singuli Pastores contra contumaces subditos utuntur, qui certae Ritus, non ab alio, quam a R. Ponti fiee , aut Generali Concilio institui possunt , quemadmodum ab iisdem instituuntur Leges, quibus Christiana Remspublica ubique regitur, de conservatur quacunque Confusion sublata. XXX. Altera Propositionis pars ita probatur. Excommunicandi Potesto ad Cia vem Iuri sitici ioais pertinet, non ad Clavem ordinis i ita docet S. Thommas in A. d. I 8. q. a. quia per Excommunicationem bomo a Communione F
delium separatur . Qui autem separare hominem potest ab alio homine , nisi is , qui iurii dictione praeditus est ire Foro iudieiali Siquidem hominem
obligare in comparatione ad alios est actus , qui pertinet ad Forum Publi Cum Exterioris Iudicis a eum itaque Episcopi propria auctoritate iurisdictionem hanc habeant in Foro iudiciali, ad ipsos spectabit Censuras serre , dc Pro Pterea illi poterunt Exeommunicare: Eadem Potestate fruuntur Legati Papaean tua Provincia , Vicarii Generales, de Abbates, licet nondum sint iii Sacris, Vicarii item , aut Omeiales Capituli, ut specialiter dicitur in instrumento
eorumdem n minationis, eum Sedes vacant, aut Captivi detinentur Episco-P , ω ii qui iura habent Epileopalia . ut Cardinales in propriis suis Titulis rquapropter, nisi aliter specialibus locorum Statutis caveatve, ii omne Pru ter R. Pontificem, Archiepiscopos, di Patriare has subditos suos adigere Pomterunt ad ea, quae partium suarum sunt, adimplenda Censurarum commi natione . De Sacerdotibus autem , de Parochis, qui serum contentiosum d iure communi non habent, non potest hoe idem assirmari, licet videat ueri ferri ex cap. a. 6c 3. de ossie. Iudi c. ordinar. cum citati textus non d limpi 1 cibus Sacerdotibus, de Curatis agant, sed de ill is Sacerdotibus , dc Ple vanas , quι cum multis aliqaando pressent Eeclesiis, plus habere poterant Ad ctoritatis; vel Privilegio , vel Consuetudine iuri Mictione contentiosa Paro Cnos tuos, dc Sacerdotes non caruisse dicendum est , de ratione illius iuri id ictionis potuisse Excommunicationem proserre. IIane interpretationem sup pe itant verba illa textu si in Massiactores promulgata, quae leguntur in t u
axo 3. cap. 6c illa r petierit iustitiam , quae ponuntur in secundo; quae sed vo da iupponunt iurisdictionem in proserente, de innuont Tribunal erectam
393쪽
Parochos, & Sacerdotes illos habuisse, de quibus in illis textibus agebatur . Et
juxta hunc lensum accipienda etiam sunt tum verba textus in cap. .em, In cap. alia caussa , I 6. q. I. in cap. Mennam a. q. s. ubi Glossa , tum ea,
quae leguntur in libr. 6. Capitul. Caroli M. cap. 124. ne quis sibi temere Per-shadeat non solum Episcopos, verum etiam Parochos facultatem habere Proserendi censuras, quamquam iurisdictionem ordinariam , & Ecelesiasticam in exteriori Foro non habeant. Excipitur Casus Praescriptionis , quando nimirum Parochi aliaeque Ecclesiasticae Personae, quae aliis aliqua ratione Praesunt, facultatem Censuras serendi Praescriptione obtinuerunt. Ceterum
Praeter quam quod requiritur tempus 4o. an. cum titulo ex cap. 1 f. de Praescrip., de sine titulo tempus immemorabile ex cap. I. e. t. In c. no stare tamen oportet hujusmodi Parochos, aut alios Clericos non ideo alias
Censuras ferre posse , quod argumentum a simili in Praescriptione non sustineatur. Idemque dixeris si Consuetudini eorum facultas inniteretur. In his enim Casibus Summus Pontifex, & Ecclesia permittit , quod qui diu Censuras tulerunt, aut ferre consueverunt, in hoc usu perseverent, ut sit ma , ερ certa sit Iurisdictio Ecclesiastica. XXXI. Nullus vero Casus occurrit, in quo permittatur Foeminae Cen suras ferre, etiam si eidem concedatur posse ratione dignitatis quamdam obtinere Eeesesiasticam Iurisdictionem, quoad Correctionem, Ac admini si rationem, nam Foemina incapax est illius iurisdictionis, quae ad Claves spectat, tum in Foro interiori, tum in Foro Exteriori, ut late adversus Lutherum pluribus rationibus, de auctoritatibus ostendunt Ioannes Romensis, Alphonsus a Castro, Ioannes Banderius , Et nos ostendimus suo loco digentea de Ministro Saeramenti Poenitentiae, de deducunt omnes ex Ca P. nova de Poenit. Ee Remissi. Verum neque Laicus homo eiusdem iurisdictio nis capax est , ex eo quod Laici Spiritualia tractare non possunt, ex cap. a. de Iudiciis cap. Ecelsa S. Maria de Constitui. & ex pluribus aliis textibus, qui ponuntur in Dist. 96. unde etiam invenitur statutum non posse Laicum constitui Vicarium Episcopi. Nihilominus hoc potest notari discrimen inter Laieum , de Foeminam quoad hane potestatem, quod ubi Laicus ex dispensatione , vel delegatione Papae potest excommunicares Foeminis nunquam delegationem hanc fuisse commissam invenitur in Iute ,& Commentum existimatur quiquid asseritur de Potestate serendi Censuras
facta per Clementem VII. Abbatissae Fontis Ebraridi; quamquam enim si cultas illa solum Iure Pontificio Cleri eatum requirat supra quod ius Pontifex secundum plenitudinem Potestatis de iure potest dispensare, ut ait in
nocentius III. in cap. 4. de Concess. Praeben. tamen semper Ecclesiae , Romanisque Pontificibus indecens visum fuit, fit Saeculorum omnium moribus semper absonum, Censurarum dispensationem Mulieribus committere . Disputarunt aliqui ultum occulte Excommunicato facultas haec sit deneganda. Verum communior sententia docuit occulte Excommunicatum manu tenendum esse in is a Possessione , quia non privatur iurisdictione , neq. aliud evincatur ex S. Thoma in A. dist. I 8. q. a. A. a. ad 3. ubi docet Excommunicatum neu posse excommunicare , quia privatur Iupisdictionis usu, ergo cum habeat illum usum occulte excommunicatus ex ratione l. Barbarius T. de ossicio
Praetoris, poterit excommunicare. Ceterum quicunque ille sit, cui a iuro,
394쪽
vel ab homine concedatur haec Potestas serendi Censuras, id unum certum est Conditiones aliquas prerequiri, ut licite, 6c valide inserantur. XXXII. Illicite igitur, di inconvenienter Censuras serunt ii, qui audodii, aut vindustae animo, non Dilciplinae intuitu agunt, itemque neglecta formalitate, quae a iure requiritur, aut dum Peccato non ita gravi graviorem censuram irrogant. Ii vero , qui intenticine carent, & iurisdictione, aut eam habent impeditam, aut in propriam PeriOnam , aut an pro
pria Caussa Censuras serunt. hi inviaide easdem serunt. Cumque Appellatione legitima , Voluntate superioris, Captivitate Episcopa ab Holtibus detenti, & Excommunicatioue Maiori eiusdem Iurisdictio impediatur; in singulis hisce Casbus nullae erunt Censurae, etiam Delegati eius, aut Sub- delegati, quod horum quilibet, nisi res iam incoepta sit, iurisdictione 1 polletur , Una cum eo, a quo illam accepit. In Causia propria Censura valide sertur, si per modum De sensionis id fiat, aut ubi Caussa tam publica
fuerit, ut negari non possit . Neque ex eo quod Praelatus communicans eum homine a se Exeommunicato Excommunicationem minorem incurrat .
sequitur quod in propriam Personam possit Praelatus Censuram serre, nam in hoc Casii. non in Excommunieationem a se , sed in Excommunica intionem a iure latam incidit . quia iure communi sancitum est , ut qui cum
Excommunicato de nunciato communicat, excommunicationem contrahat.
Dabitarι posset de validitate Censurae ex metu latae, non ita gravi, ut libertatem physicam tolleret, petita similitudine ab absolutione , quae nulla est . cum Per vim , & metum extorquetur. de videantur parra iura ligandi, de ibi vendi. Nihilo tamen seeius sustinendam esse hane Censuram ex eo Patet . quia irritatio absolutionis vergit in favorem Ecclesiasticae Po
testatis, cuius uis in exposito casu enervatur . Secus vero contingit . cum
Judex sit Pptasita causis gravitate cogitur serre eensuras; & iura illa quae
Paria supponuntur, cum validae urgent rationes, Posiunt a se se parar . COnditionibus his notatis ex parte serentis Censuras . supersunt ceterae, quae
Caussam respiciunt. Be Subjectum, quod ligari debet Censuris. XXxili. Nullus inficiatur praerequiri peccatum ut Censura infligatur.& grave in tuo genere, vel ex appositis Circumstantiis, ut Poena Proportionetur Culpae , quia . ut legitur in cap. 4r. t. q. 3. Anathema est aeterum mortis damnatio. non nisi pro mortali debet imponi crimine, & eontra illum, qui aliter non potuerit corrigi Hoe idem optime admonuit Sanctus Leo huiusnD minis primus iii Epistola 67. ad Episcopos per Viennae Provinciam con stitutos e Sic enim inquit . Nulli Christianorum faciae Communia deseTatur, nec ad indigηantis flat εος arbifrium Sacerdotis. quod in magni reatus .ινιonem invitus . or dolens quodammodo debet esse animus vindicanti . Haec, di alia ad hanc rem 4mbi lauda ins Pontifex Leo. Idem probatur multis auctoritatibus. quibus apparet Sententiam Excommunicationis non esse infiigendam a iure , nec eb homine, nisi pio mortali Culpa, sicut cum S. Thomma iu q. d. I 8. q. a. ad 3. communiter docent Doctores, quorum est con cors Sententia. Quapropter quotiescunque Lex aliqua lata invenitur, cui adiecti si Excommunicationi a poena. evidenter colligitur Legislatoris intenistionem fuisse obligare transgressorem ad mortalem culpam, & eius obligatio necessario deducitur . praesertim quia Exeommunicatio gladius cense.
tur Spiritualis. Itemque si quis transgrediendo Legem, vel Judicis praece
395쪽
ptum mortale crimen non committit, hune non assidit. neque ligat Excommunicatio a iure, vel ab homine generaliter influla . xcipe tamen contumaciam in re levi, si huic annexa sit Excommunicatio , quia ut bene notat laudatus Praeceptor Angelicus a. a. q. I S. A. a. conta max iu non comparendo peccatum inobedientia contrabit, quod uon aliter quam ex coa- emptu conficitur. ex ea quidem caussa , quia vocatus a Iudice juste vocauto , meqιaquam ei obedire vult. Accedit his, quod cum non habeant latentia peccata vindicatam. cap. Christiana 3 a. q. s. ει cogitationis poenam nemo patiatur cap I4. Dist. I. de Poemten. Peccatum internum. ut tale, non est Censurae materia, sed prout exterius innotescit, ut non ambigue, sed plene proeedens ab actu interiori malo , in hoc enim Ecclesia Iurii dictionem liabet coactinam : Quemadmodum etiam requiritur esse ius completus, nisi Legislator secus intendat, ut contingeret, si etiam conatus alicuius Pravae
actionis a Legislatore sub Centura prohiberetur, qualis est provocando ad Duel inm, quae ex Constitutione Clementis VIII. Excommunicatione consOditur , etiam si non sequatur Conflictus. Tandem requiritur si Centura est a iure , quod peccatum sit committendum , quia Lex futura dirigit , vel iam commissum, & perleverans. si si ab homine, quia tioni ui in contumacem serri potest, & in singulis his casibus debet esse Proprium , qu Ia In Innocentem. & hene valentem serri non poteli, quod maxime notat Innocentius iv. in cap. s. de Sententia Exeomm . in 6 ubi prohibet in Universitatem , vel Collegium proferri Excommunicationis Sententiam sne contingat innoxios huiusmodi poena irretiri. Hi ne facile intelligitur non Discere his fundamentis in m illa , quae ex Concilio Gangrensi circa annum31 . celebratum opponuntur ad probandam effieaciam illius Censurae in illos latae, qui haeretice sentiunt de aliquo articulo Fidei, aut illa quae in Toletano r. in Confessione Fidei leguntur , ubi actus interior credendi con tra exteriorem Oxpresse distinguitur, de utrique 'nathema decernitur. Verba Concilii Gangrensis se apponunturi Si quis Irisula Ecclesia putaverit esse contemneuda perfectam in sua contumaeia judieaus esse rationem. Asaιbe ma M. Verba vero Toletani ita sonant: Si quis dixerit, vel creviderisCbr sum inuasibilam esse. Anathema fit. Nam in Concilio Gangrensi revera non agebatur de existimatione mere interna , sed de ea, prout In actum exterrorem prodibat. Et hoc satis constat ex lectione magis probata Cancinis illius Concilii, quae ita se habet: Si quis ... tradita in coinmune jeju-
via. ct ab Ecclesia cus odita superbiendo dissoluit sιmulo sua cogitationis immeuis, matbema fit. Concilium vero Toletanum particulam vel tum it Pro Coniunctiva atque , ut legitur in aliis ejusdem Concilii Anathematismisi Siquis dixerit , atque crediderit Deum Patrem esse Paracutam , Anat ema H. Sequitur ergo quod sicuti ut quis anathema incurrat, non latis est ut do Ceceat, nisi e redendo dicat; ita non satis est ut interius credat, nili aliquo modo credulitatem ostendat. Neque etiam ossicit, quod an iure pro hetur sentenria Exeommunicationis generaliter prolata ab homine e Sciunt Wnim omnes quod Exeeptio firmat regulam . Excipitur itaque ea sus illius Culpae, quae hanc generalem excommunicationem permittit pro suturis Culpis , non tamen inditi inche , & semper, sed eum aliqua rationabilis caussa sabsit, ut dicitur in cap. Romasa 4. careant de Senten. Excom Caussa Vero, Ruae possit his generalibus Excommunicationibus ivltam occasionem praeber
396쪽
eontingit , quoties aliquod delictam in aliqua Urbe , vel Provincia Deisquentissimum sit. Poterit enim tunc Sententia Excommunicationis ab Homine generaliter ferri ad imitationem Legis , dc Canonis, in eos. qui illud crimen commiserint. Nam eum moneantur ab ipso Judice ne id cominmittant. ει nihilominus minime vereantur contumaci animo scelus ita ve titum perpetrare , iuste excommunicantur , donec satis actione praemilia
absolutionem ab Ecclesia humili petitione postulaverint. Idem etiam dici potest quoties aliquod crimen coniectura maxime verti simili timetur. Si quidem tunc Generalia ab Homine sertur Excommunicatio in eos, qui id delictum commiserint. Et haec Exeommunicatio generaliter ab Homine lata pro futuris culpis similis esse videtur Statuto . Atque ita Forensi ulu , di Praxi iam diu inductum est, ut istae Excommunicationes generaliter ferri ab Homine pssioni pro futuris culpis. Plurimum autem refert utrum Exeommunicatio pro futuris Culpis seratur per Statutum , aut Canonem , an per
Sententiam Hominis, & Iudicis quoad illos, qui huiusmodi Censuris obnoxii esse possint. Id autem ut plenius dignoscatur haud perperam hic agetur de suo iecto Censurarum , quod est alterum eorum, quod ιο superiori d. visione
XXXIV. Hic autem recolendum est id, quod Clemens III. decernit in Cap. 2I. de Senten. Excomm . videlicet neque Cessuras fine iurisdictione ferri posse . uec posse incurri Me subjectione: itemque illud quod Boii incius
Vii l. expressit in cap. a. ue Consfit ut . nimirum Statuto Episcopi , quo in omnes. qui furtum commiserunt Excommunicaιionis Senteatia promulgatur . Subditi e us furtum extra D ora sim comisitientes minime ligari uosuntur,cam extra Territeraum Ius ensi voa pareatur impune: oc id quod legitur in Clementina uuamvis de Foro compe .enti, scilicet Sacris Caaombus esse
ixterdictum , ne quis Discopos Iurisdictionem in Direces exerceat aliena
namque his positis fundamentis satis nitelligitur illum totum posse Censuras incurrere, qua illa subjicitur , a quo istae feruntur, & qui in proprio ED scopi sui Territorio delinquit. Cum itaque homo non haph Zatus, non VI tor, non doli capax, iurisdictioni coactivae Ecclesiae non iubiiciatur; e Coum tra vero homo haptizatus , viator. 6c doli capax extra Territorium sui Episcopi delinquens, in id ipsium his puniri non de Mat; in alterutro ex his Casibus non poterit homo ille talibus Censuris inondari. Nec obstat Canon
Concilii U. Generalis, quo statuitur . quod qui haereticis suas facultates re-ιiquerint ρον mortem Anathemati 'b istastur; vel quod legitur in c. I S. de Senten. Ex comm. Ecclesiam certis in casibus is se mortuos , O foIvisse .
Hoc enim innuunt illa Decreta posse Ecclesiam Viventibus praecipere , ut Pro mortuis non orent, aut ut iis Ecclesiallicam Sepulturam denegent , quod illi compertum sit, quod dum viverent a Fidelium communione essent ex clusi. Et ita tune Ecclesia uota decernit Excommunicationem, sed illam, quae contracta erat de nunciat. Ita pariter Innocentius III. in cit. ca P. I 8. monet ut illius Mortui absolutio a Sede Apostolica requiratur, quia cum viverra ab ea fuerat abolvendus . Quod si quis instet Amentes, oc Ebrios irretiri Censuris, & conlequenter etiam rationis impotes eisdem poenis suis biici posset Instantiae huic respondetur , Amentes, & alios tunc saltem rationis compotes suisse eum admiseruiit crimen propter quod censura li
gantur . De Impuberabus autem non eodem modo loquendum est , hiΥ y a etenim ,
397쪽
etenim i sve sint Mares, fi ve Foeminae valide ligari mssunt Censuris a iure
Iatis, bc lolum concedunt Canones, quod per desectum aetatis, in quo commissus fuit excellas , Episcopus Dice ce sanus ablolutunis Beneficium im pertira possit . An vero ita pariter subiiciamur reliquis Ce muris ab homine latis, non conveniunt Docti res, sed probabilior est negativa sententia, nisi tamen constaret aliam esse Superioris intentionem . Illud vero quod diximus de iis, qui facinus committunt extra Territorium sui Epi inops, propter quod a tuo Episcopo excommunicari non possunt, non extenditur ad
Religiosos, qui extra Cla ultra delinquunt, quod Religiosi iurisdictionem
non exerceant ratione loci, sed ratione Personarum , quas idcirco quocun
que insequi possunt. Non deiunt tamen Theologi , qu vim eamdem ex tendant ad centuras ab Episcopo per modum sententiae latas in subditos ex. gr. s comam nutriant, si furentur Ne . quas ligare illos subditos volunt, qui in alieno Territorio delinquunt; quod huiusmodi sententiae respiciant
Privatum Personarum bonum , adeoque vim habere possint independent et a Territorio. Verum in contrarium urgent Bonifacii Ulli. verba supra re Iator extra Terrιto tum ius dicenti non paretur impune, in quibus verbis legitur potissi ina ratio, quare non ligantur ii, qui extra territorium surantur. Et prc secto sive si piscopus Statutum serat, sive sententiam dicat contra eum. qui extra Dic uelim ex illit, ibique peccat . iam vere ius dicit extra Territorium . quod illi prohibetur omnino ex superius citata Clementina Quamvis de Foro competenti. Sed quid responderulum . si non Subditus in locε , leu Territorio delinqueret, ubi Centura per modum sententiae lata esset Huic quaestioni ita communiter rei pondent DL . quod cum tantum a Sententia ligentur, qui tempore Sententiae sub Iudicis eam pro nunc iacitis iurisdictii ne continentur, dc ei Subditi sunt, futuri Subditi ab ea incurrenda eximuntur, quia Sententia reserenda est ad tempus, quo Pronunciatur ἔunde communis eli Canon istarum Sententia illam vim sumere incontinenti. hoc
est simul . de semel imponere quidquid potest obligationis: qua Propter qui
postquam lata est talis Sententia Territorium ingrediunt ui . delinquentes non ligantur, etiamsi suissent Territorium ingressi cum animo ibidem commoran di . Secus vero dicendum esset si Centura lata esset per modum dia tuti ,
etiam si tempore , quo lata lex fuit non essent Subditi, de ideo hae Censura ligantur, quod adversus prohibitionem egerint intra Legislatoris Territorium, Pro quo primo, ει per se Lex, seu Statutum . ει Conititutio primo datur, ut nempe qui in eo vertantur. tabi modo, de ordine 1 e gerant ,εc propterea tale Statutum ipsos etiam Peregrinantes ligare debet, ne Pax, ει ordo Territorii turbetur . licet ob ejusdem ignorantiam, facilius quam loci incolae a Centura immunes iudicari possint. Aliquid addendum luperest de iis, qui vel mandant. vel consulunt crimen , quod Censurae subjicitur utrum ne hanc Censuram incurrant Super . quo dubio breviter respondere solent Doctores in hoc negotio animadvertendum esse utrum implicite . vel
explicite M Mistantes, ει Consulentes contineantur. ει quatenus com Pre hendantur. rurium inquirendum esse respondent, utrum in essectam Instu Terint tunc quando Centura sertur adversus Mandantes inde pen lenter ab Enec u , cum enim aliud sit mandare . aut contulere . 5c aliud exequi cap.
F quis viduam dist. so Poena in unum lata , in alium extendenda non e ii ita Pariter cum non iucurratur Centura, nili ab eo, qui est caussa operis pro
398쪽
hibiti sub Censura , Mandans, qui in Eliachum non influit , non debet Cen suram incurrere, nisi haec lata sit primario contra Mandatites . qui Censuris, etiam liuio mandato obnoxii fiunt. Ut igitur ad id , a quo digressi suimus re vertam nrt Subiectum Centurarum agnoscimus Christi .mos omnes in Univerto Orbe existentes, si agatur de Ceusuris a iure latis, si tamen malitia luppleat istatem , quod iura temper, de ubique fiagalos ligent, selos vero Subditos ligari Cen Iuris ab homine latis, quia Censurae non operantur ultra serentis intentionem, immo posse subiectum idem pluribus subjacere Censuris . sive eiu sileni sive divertae 1 peciei, si divertam tra nigrediatur Legem . cujus vio
lation, alia , it alia annexa sit Censura , de conlequenter multiplicat ceu suras pr. ut moraliter multiplicantur numerice , aut specifice transgressiones. quia unicuique transgressioni completae sua alligatur Censura Pro Pter
XXXV. Verum tamen est, quod quanto grauior εe acerbior est Christi
Fidelibus Censurarum poena, majoraque interius , εο exterius infert nocu menta, tarito maturius, cautiorique judicio Ecclesiarum Praelati, eorumque Uicarii ea uti debent. Haec antem caudaci in eo praecipue ponitur, ut Coa ditiones illae non desint, quae ad Centurarum formam pertinent, ει quae omnino in serendis eisdem servari debent; nam et si Praelati excommunicandi potestate mi habeant, non debent ramen hanc acerbissi inam punitionem temere exercere, sed servatis iis, quae a Sacris Canonibus servanda traduntur . In primis ita que a S. Canonibus decretum est ut Excommunicationi praemittatur Moni. tio, sive Citatio, ne defectu ei utilem, vel Injusta, vel nulla Excommani eationis lententia habeatur. De injustitia Cent aram Monitione negle cta loquitur Innocentius IV. ire cap. homasa Ece fa s. de Senten. Excomm.enius verba hae sunt: Nee in Decie, nec in genere pro Culpis , or ius spraeteritis Excommunicationum Sententias absque competenti monitione prae
musa promulent, O si contra praesumpseraui, irissas noverim tuas esse.
De nullitate vero earumdem loquitur Bonifacius VlII. in cap. s. tit. eod. in 6. ubi dicit: Nullas esse Excommunicationis Maioris. Suspensionis, M In terdicti sententias latas contra participantes Excommunicatis ea participatione, quae solam minorem Excommunicationem inducit , si decernantur Monitione Cano, ea non praemissa. Constat igitur primam hane Conditio nem Omnino esse lex vandam, ut omnino contumax ille iudie etur , qui uesanus fiat Ecesesia omnia , quae penes se habet remedia adhibet. Sed praeterea, de ilhid constat ex Iaudatis Innocentii verbis nullam esse difficultatem de Censuris, quae ipsis facto a Iure , vel Statuto decernuntur pro pec eatis suturis i si excipiatur Casus qui ponitur in Clementina unica de Statu Monach. qua excommunicantur ipso facto, nasi moniti resipiseant ii, qui visitationes impedire praesumunt de iure merito nam ius ipsum satis ad monet, Lex semper loquitur, de semper clamat, de satis contumax est, qui a Lege continuo monitus, eidem non obtemperat. Constat etiam nouquam libat monitionem sumere , sed esse oportere competentem , ut stili cet talis monitio Canonica sit, quae tribus vicibus distinctis fieri solet juxta ea quae leguntur ex Concilio Rothoma g. apud Gratianum cap. xv x. q. T. ibi; Statuimus ut qui decimas dare recusant secundum Domini Nostri praeceptam admoneantur semel. secundo, ct tersio ere. τeι ana fallem . sed ex
presse, quod pro tribus valitura sis. Sic Ephesim PP. ut nihil ex his Om
399쪽
mbus. quae ad Ecclesiasticum ordinem pertinent praetermitterent, tribus distinctis vicibus Nestorium vocaverunt , dc PP. Calcedonense 1 eodem modo Dioscorum citarunt , Ec Gregorius X. in Concilio Generali Lugdunensi
eoncessit , ut una pro tribus monitionibus uterentur Iudices canonicam prolaturi Excommunicationis Sententiam, sed obtervarent aliquorum dierum competentia intervalla, nisi facti necessitas aliter ea suaderet mode
randa cap. Conpitutionem s. de Senten. Exco m. in o. Haec vero Monitio Ite et alioquin ad domum ex lege fieri possit, de ad ipsius citandi habitationem assiiduam, ut sic legit time citatus, de monitus quis dicatur l. μι,ἀebemus g. quod autem T de Exculat. Tutor. l. aut quod aliter g ct fi frro,
I. 4. g. Prator ait T. de Damno insec . communis tamen Canoniliarum sententis e si quod perionalis esse debet , quamquam Casus aliquot excipi se leant, in quibus perionalis monitio necessaria non est, nimirum quoties excommunicandus dolole latitat, aut cum legitime suit jam semel ei a tus ad caussam personali citatione; quoties monitio ad domum facta per venit ad ipsius excommunicati notitiam, aut si male abiis tus ab Ek- communacatione denuo sit subjiciendus centurae ; aut demum si proptera opellata, aut suorum metum , vel potentiam intimatio fieri nequeat , ut exponitur in Clementina Caussim 3. de Election. , de in his Casibus satis est ut Monitio fiat in loeo publico, unde ad appellati , seu Procuratoris eius notitiam possit verosi militer pervenire. Porro in his Monitionibus Peri na Superioris exprimi debet, quippe qui ι:on censetur quis contumax, nisi cognoscat Superioris imperium et exprimi etiam debet saltem in ge- genere poena ab eo decernenda, dc nomen illius contra quem agitur ex laudato Cap. Constιtutionem. Parum autem resere an fiat in scriptis, quia hoc nulla lege rςquiritur, fieri tamen debet personis praesentibus, ido oeis ,
per quas si necesse fuerit, possit probari Monitio iuxta Innocentii II l.
Decretum in cap. Sacro 48. de Sententia Excommunieationis , idque sub poena Iuterdicti ab ingressa Ecelesiae per mensem. Ubi vera Monitiones necessariae non sunt, omitti non debet Personae delinquentis citatio. ut
colligitur ex cap. II. caussa a. q. I. . dc ea P. Presister Σ. xv. q. s. ne quis inconsessus. aut non convictus puniatur, fic haec citatio extenditur etiam
ad calum illius, qui ipso facto Excommunicationem incurrit, ut excommunicatus declaretur per Judicem. Omissio tamen citationis non subjacet omittentem Interdicto , quia poenae non sunt ampliandae. Quamquam vero haec omnia dicta sint iuxta Decisiooes Canonicas , tum veteres, tum Recenses, attamen videtur aliquibus uecellitas Monitionum infirmari ab iis, quae ex Historia tam Saera , quam Profana petuntur. squidem in his cernitur Paulum monitione usum non esse dum incestu sum Corinthium ab Ecclesiae communione eiecit, neque Cyprianum cum excommunicavit Victorem moriunm , neque Patres Oecumenici quinti , ocsexti Concilii cum anathematizarunt Origenem , de Honorium , neque de mum Innocentium I. de Ambrosum contra Archadium Imperatorem , dc Magnum Theodosum , dum eosdem ab Ecclesia excluserunt . Attamen ex his monumentis nihil inserri posse ne ili negotio demonstratur . XXXV l. Dicunt itaque non constare monitionem factam ab Apostolo, cum Incestuolum Corinthium Satanae tradidit in interitum Carnis, ut Spiratus
saIuus esset in die Domini . Verum objicimus, neque coustare utrum a Sam
400쪽
cerdotibus, vel a multitudine lata fuerit haec Excommunicatio, quod ultimum Calvinista colligeret. Cum itaque rei gerendae aliunde ordo cognitus esset, non suit necesse, quod Apostolus eumdem Praetcriberet, & consequenter M initionis non meminit in sua Epistola , quod supposuit ex Christi constituto facietidam esset Et revera in Epistola ad Titum de hae praxi disserens , ita scripsit cap 3. H aereticum hominem ps unam, er secundam Correptiovem devita, hoc est eos devitare oportere , docet Apostolus, qui ab Ecclesia moniti, eidem parere detrectant , aut si resipiscunt , hoc uonagunt coram Ecclesia praesentando se Superiori . & ostendendo se paratos e se ad exhibendam satisfactionem. Praeterquam quod cum decertamus Pro necessitate M nitionum , Calum supponimus in tral gressione Legis . quae Censuram infligit, tirn in transgressione Legis , quae Censuram comminatur. In quo secundo casu probabilius videtur monitionem ab homine . distinctam am nitione Legis uuia esse necessariam , ut supra diximus . quia iudicienter admonitus eli, qui Legem , & poenam a Lege sancitam cognoscit, quam Pae nam Corinthii Omnes non ignorabant, quod antea Apostolus eisdem scrip serat, ne commiscerentur sornicariis: ἐγ F is. qui frater nominabatur sero uisator, aut Avarus, ast idolis serviens . eum ej modi nee cibum sumem rent . Et ita patet propositum . Similiter eum in Concilio Africano , ut constat ex lectione epistolae fis. S. Cypriani apud Lambertum p. Iaa. statutum fuisset ; ne quis dis Clericis , ct Dei ministris tutorem , vel Curatore m testa mento suo constitueret, ct si quis contra fecisset , non offerretur pro eo , Nec Sacrificium pro dormitione Dus celebraretur, nulli mirum esse debet, quod S. Lyprianus Victorem mortuum excommunicaverit, eo quod Faustinum Pre byterum Tutorem Testa in ento suo declarasset, in hoe enim casu sussi. ciens reperta fuerat admonitio ex parte Iudicis, & suificiens contumacia
ex Parte delinquentis Testatoris, qui Legem non ignoraverat comminato Mam Centurae. Igitur neque ex hac parte de veritate Sententiae nostrae ii Clium erit ambigere. Cetera, quae reponuntur ab Advertariis ad rem non faciunt, vel quia Oecumente a Concilia Origenem , & Honorium anathema ei ZZant , quos monere non poterant, quia jam e vivis exe esserant, vel quia
non rei pectu sui Otagenes , & Honorius damnantur , sed respecta eorum, quM Rripserant , quae cum per se mala essent, semper in se ipsis damnari pote r. Πt , nec indigent monitione. Quod vero pertinet ad Excommunicationem ab Innc Centio l. latam, hanc repetunt Advertarii ex Apochri Pho mona mento, hoc est ex litteris Innocentii ad A te hadium , quarum litterarum exemplar edidit Gorgius Alaxandrinus Scriptor Saeculi Vll. futilis mus , ermes cismos homo, ut obtervarunt Photius, Blondellus , dc Petavius . His accedit, neque eam epistolae partem , quae Gelasio tribuitur , & ponitur in cap. I . dast. 96. . & in qua sermo est de Archadii, & Theodosii Excommunicatione a S. Innocentio lata, haberi in genuina ejusdem Gelasi episto la, quae legitur apud Labbeum Concit. Tram. 4. P. I 8 I., de Conlequenter ex his i pumis monumentis non posse peti effetax argumentum pro Ad veri in-rum sententia. Tandem ad factum Ambrosii respondetur , non contendiise Ambrosium , ut Theodosius subiiceretur Centurae, sed tantum Poenitenti Publicae in conspectu Populi, ut pro eo Populus orans fleret, quemadmo dum testatur S. Augustinus Homis. 49. inter so. cap. 3. nunc Sermone 3 a. Quis autem putaverit ex his momentas de monti rari ad Excommunicationes quae