장음표시 사용
381쪽
Igitur est si et materia administrationis, & Consectionis Sacramentorum advertere Excommunicatum ordine Sacro initiatum ab eius ordinis executione quo ad se, & quo ad alios ipso iure esse suspensum, ideoque e fiet irregularem si in hoc ordine mini straverit, quod Hara notat textus in cap. r. ad finem de Senten. ει re iudie. in 6. & pluribus aliis in locis, unde consequitur his modis effet irregularem excommunicatum , qui a sumspensus ab officio efficitur itidem irregularis, nec illi quidquam prodesse quod non sit de nunciatus; siquidem Constitutio Ad evitanda scanda a nihil
viditatis affert ipsis Excommunicatis, nee quidquam in eorum statuit utilitatem . Imo ab hac Irregulari vate non eximitur Episcopus Excommunica ineus , qui auctoritatem praestat celebrationi , ut ipsa Massam , audiat de hoc eruitur ex cap. iusd de Clerico Emomm . ministr. , dc tenuit Glossa in Cle ment. 1. verbo caelabrari de Privile g. . & notarunt D . in cap. tanta de excessibus Praelatorum , dg in cap. Ad Aadientiam de Homicidio. XlV. Hau a vero his limitibus continetur tota Excommu icationis vis,
sed novus adhuc ejusdem effectus prodie, qui in auem exhibet Beneficii collationem, si Excommunicato fiat. Exponitur hic 'efactus in cap. possIasis de Clerico Excomm . minis r. comprobatur per Glossam in cap. Apostolica de Exceptionibus , dc eruitur ex sine , cuius gratia Beneficia conisruntur, nimirum propter Ossicium cap. cam sec.ndum de Praebendi p. quod ossietum exequi nequit, qui est Mathemate innodatus. Ex quo principio colligitur quod non posiit Excommunicatus eligi ad Beneficium , δι si fuerit electus Eleinctionem eius esse nullam cap. ε-stitvitias de Appellationibus cap. ultimo de Cier. Excom. Μinis . cap. cum intre, cap. ilia, cap. per isquisitionem de Elestionibus, de quod non possit praesentari a Patrono laico, vel Cleric ad Beneficium Iuris Patronatus iuxta Glossam in eap. ultimo de Electioni-hus in 6. sive Excommunicatus sit ab homine , sue a iure , ut explicant Iuris Interpretes Ioannes Imola in cap. cum dilectus col. pen. de Consue studine , Rota antiqua 363. Abbas in cit. cap. Apostolica: sive Excommunicatus Beneficium oblitauerit Mota Proprio, qui Μotus Proprius, licet multarperetur ad tollendam subreptionem . non tamen inducit dispensationem
ad obtinendum duo heneficia ineompati lia iuxta Glossam in eap. A moto proprio de Praebendis in o. M in Clementina fl Romaua de Praebendis ; neque tollit vitium L si Rom. Pontifex illud ignoret I quod patitur quis , de amo impeditur iure obtinere id quod sibi conceditur, Rota in Novis Iaa. elyn in cap. ausam, quae de Testibus ; sive demum Excommu uicatus
non fuerit de nunc ratus tempore collationis, aut postmodum obtinuerit legitimam ab Excommunicatione Absolutionem, quod collatio ab initio nulla, vires non assiimat absolutione secuta cap. non firmaretur de Reg. Iur. ine. modo constet eum Exeommunicatum fuisse tempore collationis . ut clarus est textus in cap. Propoguit de Cier. Excomm . ministr. & notat GosDeetia in cap. quod ficut ad finem de Electionibus, licet ipsi Excommunicato
non suffragetur ignorantia suae Excommunicationis, ut notat Abhas in cit. Cap. penultimo de Cier. Excomm . ministrante , & tradunt DD. in cap. Pastoratis f. verum de Appellationibus , hoe fundamento, quod talis igno-ontia valet ad effugiendas Iuris poenas statutas adversus Excommunicatos aliquid agentes a iure prohibitum, non vero valet ad valorem ipsius Actus, ει in catu nostro ad sustinendam Beneficii collationem , Pensionem, . Ai.
382쪽
stentionem , imo ει impetrationem litterarum ad Beneficia obtenta, arga. mento textus in cap. primo de Rescriptis in 6. in cap. ad Audientiam ici secundo eod. tit. Et in cap. quamvis de Praebendis in 6. Et haee doctrina extenditur etiam tum ad casum Episcopi, qui sit notorie excommunicatus,le Beneficia conferat Clericis, aut Presbuteris non excommunicatis , irritas enim esse has collationes apparet ex Constito Concilii Lateranensis sub Leone X. quae habetur Sessione xx. in s. -i-s .nsuper, ut ad evit da stan MIa ora. Tom. 4. Concit. Parte his pag. III. tum ad casum Episcopi, qui est Excommunicatus, sed non lenunciatus , quem desti rutum esse omni prorsus neultate Beneficia conferendi docet textus in cap. unico, & ibi DD. ae Sede vacante l. c. εχ tenuit Rota coram Caesare de Grassi. Deeis. 191. n. Ia. Io. Imo neque desunt DD. qui adhue velint id etiam verum esse in casu occultae excommunicationis , quorum sententiam tenuit Rota in Recentior. Decis. 334 n. a. p. I. Quod si hee opinio omittenda sit, qui rigidior. altera certe deserenda non ast , quae tum publicam , tum notoxiam exeommunicationem supponie. ut in hac hypothesi nulla Collatio dicatur , ut nuylum, de irritum dixit Alexander III. Collationem dignitatum di Beneficiorum per Epi opos Schismaticos factam in capite qaod a Prae incesis. Da Schismaticis , de ut illicitum dicunt Canones, de invalidum usum, οι exeicitium omnis Iutisdictionis spiritualis , de Eeclesiasticae cap.
Audivimων 14. q. a. cap. ad strobandum de Sententia, de re iudicata cap. Romana de officio Viearii in 6. cap. Decernimus de Sententia Excommunicationis , quod notorius Excommunicatus quacunque iurisdictione spirituali privetur, de omni Ecclesiastico inficio, quod non nisi vivis, ae Excellentioribus Ecclesiae membris committitur, non putridis, quae a Corpore Ec clesiae rescinduntur; imo neque licite etiam posse Excommunicatum in Trimhunali iustitiae Saeularis iunctiones Iudicis, Advoeati. Actoris, Testis. Tu
toris , Curatoria dce. exercere decernitur , tum in cap. ad probandum de Sentent. ει re iudicata, tum in cap. decernimus de Sentent. Excommunie.
in 6. ob eas ipsim caussas, quas in cap. Pia de Exept. in 6. Gregorius IX. exposuit. XU. Colligitur ex his Communionem eum Exeommunicato Notori , tum in his, quae ad Divina pertinent, tum in aliis omnino esse Prohibitam , neque ipsis Excommunicatis ullum ius tribui a Constitutione Constantiensis Concilii; imo eosdem Excommunicatos iuxta veteres Canonicas Sanctiones teneri etiam ante de nunciationem abstinere ab his, quae excommunicatis sunt interdicta eodem modo, quo ante eamdem Coititit ut onem tenebantur, licet enim in praedicta Constitutione, quam ad litteram refert S. Antoninus in 3. P. tit. a s. cap. a. habilitentur Catholici ad communicandum cum notorie excommunicatis, Eammodo non sint denuntiari, aut notorii Clericorum Percussores . contrarium tamen fuit Statutum a
Sessione Tr. Lateranensis Concilii sub Leone X. ubi Catholici prohibentur
communicare indistincte cum omnibus excommunicatis, etiam non denuntiatis , iuxta Canonicas Sanctiones, si ita notorie in Excommunicationis se n. tenta am constiterit eos incidisse, quod nulla possit tergivertatione celari, aut aliquo iuris suffragio excusari . Hanc autem Communicationem ita limitant Cauones, ut ea nec lacata sit Verbo , nee per Epistolam, quod Doctoreser chant ex iis , quae allegamur in cap. asiquando de Sentent. Ex commu nicati .
383쪽
nicat. in cap. ubi periculum f. nulli de Electionibus in cap. Clericus I r. dist. & in l. a. T ad Legem Iuliam Maiest. quibus in locis constat paria esse quidquam tractari verbo , nuntio , de epistola ἔ imo addunt non solum
Episcopum non posse licite communicare cum Excommunicato , etiam ab eodem ante formalem absolutionem ab Excommunicatione iuxta textum , dcc lotam in cap. cum desderes de Senten. Exco m. in cap. statuimus , in cap. nuper t. e. sed neque ipsum Romanum Ponti fleem communicare p ,sse io' Divinis, nam licet ipse possit ius Divinum interpretari. prosecto illud non potest quacunque ex caussa tollere . vel per dispensationem , vel per Privilegium, eumdemque peccare, si absque iusta caussa cum Exeommunicato utcumque communicaverit. sensit Glossa in cit. cap. nulli. Dictum est in D vinis , nam si agatur de communicatione cum Excommunicato in hummanis, ει temporalibus, cum ea iure humano sit interdicta, poterit Sum mus Pontifex eam ex caussa permittere ab se ulla culpa , vel privilegio, vel lege lata. ει se legimus in cap. quoniam multis ix. q. 3. Permissum
uxoribus, laberis, servis, ancillis 6ce. communicare cum maritis, parentibus a Dominis dic. excommunicatis; in cap. eum voluntate de Sentent. Ex comm . licitum esse excommunicato auxilium serre tum spirituale, tum corporale. idemque ab eo recipere ubi lumma exigitur utilitas: in cap. si vere extro de Senten. Exco m. permisitim exigere ab excommunicato debitam pecuniam , aliamve rem quampiam , ne ex contumacia , de delicto Excommunicatus commodum consequatur λ dc cum inquiritur an valeat contractus cum excommunicato sectus Ualere, de vim habere etiam in utilitatem
Excommunicati communiter docent Iuris Interpretes, quibus adstipulatur textus in cap. selicis de Poenis in 6. 9. verum , qui praeterea docent valer Matrimonium ab Excommunicato contractum . oc Religionis Prosessionem ab eo factam, quod contrarium in Iure non legatur: oc demum in cap. responso, de in cap. cum voluntate de Senten. Exeom. permissum legimus in his communicare cum Excommunicatis, quae at eorum correctionem, dc ad salutem animarum pertinent, dummodo id sincere fiat ad illos indu cendos in viam rectam, oc a prava, pessimaque eontumacia avertendos. nam si quis excommuniearum alloquitur sciens nihil id colloquium ad salutem conducturum, simulatione quadam potius, quam animo fraternae dilectionis, de correctionis, se ipltim decιpit, nec poenam jure statutam evadit, ut infra ostendetur.
XVI. Colligitur praeterea quam impia sit assertio Lutheri, qua asseverat Excommunicationem esse tantum Poenam externam , nec Pr vare quem
quam Sacramentis, de comm uuibus suifragiis Eceles Et itemque illum falso ratiocinari, cum veris permanentibus iis, quae sit perius attulimus. insere
Excommunicationem mortalem esse, non medicinalem, ut decernitur in cap. I. de Sentent. Excomm ., nam praeter ea, quae supra tradidimus, blasphemiae, it impietatis arguunt Lutherum Origenis verba, quae legunt ut in omal. 3. ad caput a. Iudicum , ubi de Excommunicatione disserens Traduntur , inquit, Peccatores in interitum carnis . cum pro delictis seis a Corpore Chrisi separa κtur. Et infra explicans hujus separationis Caussam saddit: cum desidium eorum manifestum sit Ecclesia, ct de Ecclesia per Sacerdotes pelluntur, ut notati ab hominibus erubescant, ct cos versio eveniar.
cr Spiritus Dἰvus sat in die Domini Nostri Iesu cirisi. Et iproiecto si per
384쪽
hane traditionem non acciperet Sathanas in Excommunicatos maiorem potestatem, certe iidem a Daemone satigati, in interitum Carnis non conarentur. ut eorum Spiritus salvus esset; neque discerent non blasphemare, ut Paulus I. ad Timoth. I. ait de Hymenaeo, dc Alexandro, quos bathanae tradiderat, nisi per hanc traditionem aecepisset in eos Sathanas apertio rem aliquam vindicandi potestatem. Id certe non latuit Philippam Me lancionum , quem refert Turrianus i. a. pro Constit. Apost Ol. cap. 42. , de lib. a. cap. 7. fabulari Christianam Excommunicationem ex Gentilium uia fuisse derivatam, apud quos impii, Ee contumaces, ut Halicarnasseus Observat l. a. . Livius l. 6. Deeada 3. . Tullius i. I. de Divina t. a Sacrificiis, ει omnium aditu, de communicatione arcebantur, de diris seu furiis infernalibus devovebantur , quam poenam gravissimam apud iplos suisse Caelar de Beli. Call. lib. d. testatum rei ιquit. Quid ni ergo eam dein poenam gravissimam , ocomnium maximam apud Christianos Lutherus inficiabitur, de tantam , quae a Sacramentis, dc communibus Ecclesiae suffragus non privet hominem Christia Dum Quomodo autem Excommunicatio dicatur Medicinalis, nou vero Mortalis, id constat ex sine ejusdem Excommunicationis, quia eius finis est mederi Peccatori morbo peccati laboranti . ordinatur si quidem in hunc finem , quod Peccator resipiscat, poeniteat, ae satisfaciat Ecclesiae , quam propria conintumacia injuria affecit, exemplo eorum, quae corpus purgant, tametsi multis alioquia damnis illud a1lietant. Ex communicatus itaque videns seipsum ita gravari, de opprimi a Daemone , te ab omni consortio Fidelium alienum esse, resipiscet: quod si neglexerit, Excommunicatio ei erit letha lis, de tamen adhuc appellabitur Phena Medicinalis, reliquis nimirum Ecclesiae membris , quod per illam conlulatur tu columitati totius reliquae Communionis. Non aliter ac appellantur Medicinales poenae in Republica statutae adversus homines facinorosos, si ipsius Commanitatis utilitatem consideremus, quae punitorum exemplo territa, minii ne audet delinquere.
XVII. Sed contra Lutherum faciunt praeterea clarissimi Textus illi,
in quibus decernitur, quod nullo mado orare debemus ubi Exco in munica tus orat; unde etiamsi Excommunicatus extra Ecclesiam consistae, de abi. audiat Missam . statim Sacerdos debet cellare , dc alii orantes debent Te Cedere, uis forte Sacerdos Canonem Mili, incoepisset , quia tune deberet
ibidem Missam perficere usque ad Communionem inclusive , εἰ reliquum in Sacrario absolverei quod ita cautum est , ut si quis adesset qui Ex
communicatum ad Missarum lolemma adduceret, aut exire prohiberet, hic excommunicatione innodaretur Apostolicae Sedi relervata, ut decernit
Ponti sex in cap. Signi avit de Senten. Excommunicat. Excipitur Calus Concionis, quae ut ex cap. Regponsio titulo eodem patet, non comprehenditur sub Divulo Officio. cui interesse potest Excommunicatus, vel sponte, vel aliena industria, licet publice in Ecclesia si it. Si igitur Excommunicatineque ad communes Synaxes , ε lesiasticos conventus, qui Omnibus passim fidelibus, de membris Ecclesiae patent admitti nequeunt, coucla
den tum profecto est Excommunicationem nou tantum Poenam elle externam . led talem poenam, quae privat quempiam Sacramentis , de communibus Ecclesx Suffragiis, eo vel magis . quod neque calus EcclesiasticaeSτPulturae ex. ι piatur, cum nolit Ecclesia ut quibus nis cυmmunicamus υι-
visa cum ijdem communicemus de iactis cap. Sacris de Sepulturis: Unde si
385쪽
contingat interdum quod vel Excommunieatorum eo ora per violentiam aliquorum, vel alio ea sci in Cae meterio Ecclesiasti eo tumulentur, si ab aliorum corporibus discerni poterunt extrahentui, sin autem Ecclesia. vel Caemeterium reconciliandum esse statuitur in cap. consuluisti de Conse grati Ecclesiae. XVIII. Hie tamen iuvat monere non euilibet Excommunieationi hos essectus convenire , sed tantum illi, quae maior Excommunicatio inuncupatur , ut ab altera distinguatur quam Recentiores Theologi , ει Recentiora Iura consueverunt Excommunieationem minorem appellare , eamdemque desinire separationem Christiani a Sacramentorum tacto si a steaceprime. Hoc discrimen opportune notatur, qaod diversimode iura ipsa loquantur cum agunt de poenis, quae iis infliguntur qui cum Excommunicatis communicant, quarum praecipua esse solet haec minor Excommunicatio. vii Recentiora sa- , quia praeter duas Gregorii IX. Decretales, suarum altera legitur in ca P. final. de clerie. Excomm . Ministr. εc altera in cap. penuli imo de Sen
ten. Excomm ., quae aperte agunt de hae Excommunicatione , nullae aliae re-Periuntur, aut laltem paueissimae, ut motat Closa ad ei t. caput finale . Imo Christianus Lupus Tom. a. Schol. in canones p. 49ἀ fatetur quod antiquitus nulla erat Excommunicatio minor, sed quivis Excommunicato Communicans incurrebat idem penitus Excommunicationis vinculum, quomodo tunc communicans in crimine: quapropter Morinua lib. 6. de Admi. nisi ratione Sacramenti Poenitentiae eap. as. n. a 3. eamdem inductam fuisse, Putat circa Saeculum xu . , eum antea haberentur Poenitentiae gradus huius generis Excummunicationes, qux aut a sola Eucharistiae perceptione arcebant, aut ab Eucharistia . ει Eucharisticis precibus: aut a precibus super Chatechumenos, de Poenitentes substratos sectis r aut ab omni Ecclesiae in ingressis interdicebant. Ut igitur de hac minori Excommunicatione pauca
XIX. Dicimus illam hae Exeommunieatione ligari, 'qui cum Exeommunicatio adversus plohibitionem iuris communicaverit. idque apparet ex Cap. Statuimus, ex cap. Confit utionem de Senten. Ex comm . . ex Ca P. 1. de Exceptionibus, ex cap. ultimo de Cier. Ex comm . Ministr. , Et ex duobus sequentibus D. q. 3. Et licet aliquot Canonibus decisum sit Communi Cantem, cum Excommunicato in Excommunicationem a Iure Matutam, Mindictam incidere; nillil prohibet verba Canonis interpretari, quo ad Privationem Sacramentorum . 6: eorum Perceptionem ,videlicet de Excommunicatione Minori propter subiectam materiam, quae casum excludit illius, qui Communicat eum Excommunicato a Rom. Pontifice iudieialiter , εc nomina tim ἔ aut illius, qui Clericus est I aut illius, qui communicat cum Excommunicato sciens illum esse Excommunicatum a Papa; aut illius, qui sponte communicat, nullo metu uedum conditionali praemisse; aut demum illius , qui communicat in Divinis in Ecclesia , vel extra Ecclesiam simul orando,
aut alias: his etenim una constitutis colligitur, communicantem, cum EX- Communicato maiorem contrahere Excommunicationem, de qua loquuntur Canones cum amrmant Communieantem cum Excommunicato in EXcom municationem a iure statutam incidere, ut textus est optimus in cap. Agrificavit, de in cap. 7 Concubitar de senten. Excomm ., in quo cavetur, nequis communicet in crimine ipso, propter quod aliquia excommunicatus
386쪽
est , aut Consilio, aut Cooperatione, eum facientem . de consentientem patmena constringat secundum innocentium in capite auster eod. tit. . oritur hine , quod si Excommunicatus Minori Excommunicatione Missam celebret minime sit Irregularis, quod sitis definitum extae iii cap. s celebrat de Clerico Excom. , vel deposito minastra ille , eum ejusmodi Excommunicatus , non sit suspensus ab aliquo Actu Ordinis Ecelesastici , aut qui pertineat ad aliquem ordinem juxta celebrem regulam Innocentii in
cap. I. hoc tit. Peccabit tamen mortaliter ratione violati Praecepti, quo prohibetur Sacramenta percipere, eademque conserre, sed ab eo collata, Virtutis non carebunt e flectu . Poterit vero Μissae Sacrificio, ceterisque Diis vinis officiis interesse cum aliis; quin etiam eligere, vel ea . quae ratio
Iurisdictionis sbi competu ut exere erer Si tamen sciente talis Electus fuerit , Has Mectio , inquit laudatus Gregorius in cit. cap . A celehrat. es t ritanda , pro eo quod ad susceptionem eorum eligitur, a quorum Perceptione a Sanctis Neribus es privatus : Imo Glossa in dictum caput, Et ibi Abbas , de
Cardin. ult. Colum. verbo scienter , a flerunt, nec ad valorem, de effectum huius Electionis, qdiequam eonducere ejusdem Excommunicationis agno Tantiam ; ct horum Uiuioncm communem esse scribit Sylvester verbo Ex-
ommunicatio I. col. a. , etiamsi idem contrarium teneat verbo Excomma
micatio 4. g. ultimo. Dubitatum est a DD., utrum talis Electio valida sit, delicet Felyn. in cap. dilecta de Exceptionibus seri plerit Electionem bane ipso lare validam ese , ct tantum rescindi posse per sententiam , Hostiensis tamen eamdem ipto iure nullam e s se affirmat in dicto capite A celebrat. de
Probatur in cap. postulasis eod. tit. igitur eum Pontifex, ait, hanc Eleinctionem esse irrisandam, inquiunt intelligendum est irritam denuntiandam. Nihilo tamen se eius verior est prima Sententia , quia haec electio directo non celebratur contra Censuram, nam Persona in hoc catu non prohibetur directe eligi , ob minorem Excommunicationem , quemadmodum prohibet ut
ligatus majori Excommunicatione , de qua agitur in dicto capite posuiam, sed indirecte, de immediate, ex regula nimirum quae dictat, quod quando aliquid prohibetur, omne id censetur prohibitum, per quod perve uitur ad illud D Oratio 16. T de Sponsalibus L. 1. T de Jurisdict. cap. praeterea deos scio Delegati, de ne qui una via a Sacramentorum Perce Ptione arcetur salia admittatur contra textum in cap. rua de Procurat. , namque si talis ele ctio non irritaretur, tacite admitteretur electus ad id, a quo expresse Pro hibetur contra regulam textus in L. qui testamento a . de Probat. Et ideo quamvis electio facta de excommunicato majori excommunicatione ligato sit
iplo iure nulla d. capite postulasti, non tamen talis erit electio de lagato minori excommunicatione, sed erit irritanda . Verum iam locus est, ut de effectibus Suspensionis, Et Interdicti dissieramus. XXI. Suspensionem Censuram esse Ecclesiastieam . qua Clericus οβ es*am suam strobibetur ab executione Potestatis Ecclesiasica . quam Ba re ration Osscii, aut Beneficii Ecclesiastici , vel in totum , vel in partem , vel ad rem νοι , veι tu perpetuam , ex Responso Innocentii in cap. ao. de V. S per spicuum est ἔ unde sequitur illius usum non eri repetendum a primis Ecclesiae Saeculis. quod tune non soleret Ecclesia specialibus Beleficuram titulis Clericos ordinare, ut alibi observavimus; itemque optiriere hanc Suspensionem aliam poenam esse ab illa Suspesione , cujus frequens fio mentio
387쪽
in Sacris Canonibus, & quae antiquitus Clelieis iniungebatur pro metit. Culpae . Quaecumque igitur esse pomi Suspensionis origo , aut varia illius aeceptio . hic Suspensionis nomen usurpatur ad indicandam veram Censuram . quae aliquando privat omni usa Potestatia Ecclesiasticae; aliquando vero alia qua dumtaxat Parte , ut inde oriatur discrimen Suspensionis illius , quae totalis dicitur, ab altera Suspensione , quae appellatur partialis, & aliquem suspendit, aut ab Ordine, ne ea peragat, quae a Potestate Drdinis dependent, aut ab Oscio, ne peragat ea, quae sunt Iurisdictionis, aut a Beneficio, ne administret fructus temporales sui Beneficii. Ceterum semper censetur tota lis, quando sertur simpliciter , & absolute sine ulla determinatione oad hoc, vel ad illud . ex eap. I. de Sentent. Excomm . in 6. XXII. Sciendum praeterea est Suspensionem ab inficio, vel Beneficio, vel ab utroque simul, aut fieri ad tempus, ut in cap. cum in cunctis T. finali de Election. eap. I. de Re iudicata in 6. cap. Σ. de Temporibus ordinat. eodem libro , Clement. I. g. I. de Ilaereticis, Clement. a. de Poenis r vel donee mereatur indulgentiam, ut in can. as. Concilii Aurelianensis Ili., &in his casibus Suspensio non est proprie Censura Ecclesiastica . sed delicti Poena, quia non respicit resipiscentiam in futurum, sed est culpae praeteritae punitio: Si quidem vera Censura, non profertur ad certum tempus, sed ad reprimendam contumaciam , quae tunc terminum habet, cum culpa rece dit. Hinc est quod, ut haec Suspensio imponatur, non requiritur Praevia monitio , nee ut inllatur necessaria est absolutio, sed sufficit lapius temporis. Pro quo imponitur absque ulla absolutione , ut docet Glossa in verbo per mensem in Cap. Sacro 48. de Senten. Exeomm. . & verbo Donec in Clemen. l. de Decimis . E contra vero Suspensio, quae est vera Censura, & proprie talis, non habet temporis praefinitionem, & requirit monitionem, saltem ilia
Iam , quae in eluditur in illa conditione i F boc fecerit: vel nis sati eceris,
ut in ea P. Presister a. q. s. cap. ex tua ii. g. Mali de Clerico non residente cap. a. de Purgatione Canonica, cap. quia saepe 4o. de Election. in 6., dc alibi, & ut tollatur . esse necessariam absolutionem docet Glossa verbo se pensum in cap. 1. de Solutionibus. His prae luppositis . XXIII. Dicimus Violatores Suspensionis communiter Irregulares fieri, di iuris eligendi esse incapaces, quod si Irregularis non esiciatur ille, qui suspensus a Beneficio eidem se ingerit, de fructus percipit, ex communi tamen sententia Beneficium perdit ipso iure, argumento capitis I. g. ultima de Electionibus in 6. de cap. cupiestes 16. de Electionibus. Ex hoe quod dictum sit communiter, animadvertere oportet duo copula tive requiri ad hoc, ut quis ex violatione Censurae Irregularis fiat. Primo ut actus, a quo est Suspensus iit proprius alicuius ordinis , sicuti constat in eap. is qui de Sent. Excom. in 6. , oc in cap. is cui e. t. , atque ita in specie notant Innocen. in cap. I. de Sent. Exeom. . de alii plures . Secunda requiritur, ut quis actum ordinis exeiceat, tamquam Minister , dc hoc habetur in cap. a. de Cier. Excomm . Ministr. . Sc colligitur ex ea P. cum me
dicivalis in fine, titulo supra citato , & exponit Glossa perpendendo illa Verba et fi coσtiueret eos Divina Oscia ex qui Qui stri ιι . ijest tamquam
in Offeto suo agentes . Q aibus positis conlitrari in is statim ad Paret irregu darem non esse Episcopum , qui suspensus ab asta Jurii dictionis Beneficium confert, aut illum, qui susPensus a collatioue Sacramentorum , eadem con
388쪽
sere ea forma , & solemnitate, qua Laicus illa potest conferre , itemque iliatum , qui suspentus a Perceptione Sacramentorum Sacramenta percipit, aue Missam audit, cum talis Sacramentorum Perceptio communis sit Laieta, & Clericis: E contra vero ab Irregularitare immunis non est ille Episeopus. qui Sacerdotes consecrat, & minores Ordines confert; quippe quae talis Suspensio adimit Episcopo principalem actum sui ordinis; amo etiamsi conserat primam Tonsuram, argumento legis Oratio fr. de Sponsalibus, in qua ponitur, quod aliquo prohibito . omne id censetur esse prohibitum , per quod pervenitur ad illud; adhue etiam si Missam celebret in apparatu Pontilicali , & solemnem Benedictiotiem impertiatae per illa verba: Sit uomen Domini Benedictam cte. , si a Pontificali suspensus fuerit, quod eiusmodi actus iure ordinario inferioribus Presbyteris non competant, cap. ministrare iuncta Glossa in v. benedictionem 26. q. r. cap. transm/ssam de Electionibus,& ut advertit Abbas in eap. dilectus n. aci. versi c., aut sustenditur Episcopus a Pontificalibus de Consuetudine ; quia etsi Pontificalia non sint de
substantia ordinis nee Osfieii, cum etiam sine ipsis possit quodlibet inficium
exerceri secundum Innocentium in cit. cap. cum mediciuatis de Sentent. Excomm . In 6. n. a. vers. secur autem dicunt quidam ἰ tamen sunt actus
proprii ordinis Episcopalis, a quibus est suspentus. Quoties igitur aliquis
a iure, vel ab homine est suspensus, quo ad se , de quo ad alios , oportet illum Irregularitate irretiri, si in Divinis administret, de revera Irregularia fit, qui Sacris ordinibus insignitus ante debitam aetatem in eisdem Ordinibus administrat, eoruntque usum exercet, aut qui ab alienis Episcopis absque Litteris Dimissoriis, vel extra tempora promotus est, nec ab alio, quam a Rom. Pontifice potest dispensari. Itemque illi Irregulares sunt
caussa violatae Suspensionis , qui sunt per sententiam notorii Fornicatores, si ea Suspensione manente eo tempore , quo publice in eodem vitio versantur Divinis se imiscuerint, aut irretiti erimine Simoniae, aut rei nefandi
Criminis ante peractam poenitentiam propriis Omiis operam dederint, α huiusmodi Irregularitates a solo Papa deleri communis est Canon istarum sententia, qui tamen discrepant , dum Casus ponitur in suspenso ab homine, vel a iure illa Suspensione, quae est in poenam directam , di propriam, di ad tempus certum , vel donec poeniteat, si tempore Suspensionis in suo officio ministraverit. Ceterum , quia sub ea sorma, etiam Propria Suspenso imponitur; ideo in hoe casu immerito ab aliquibus dubitatum fuisse seribit Gonetales in cap. ApsoItea de Clerico Excomm . minis r. n. II. quippe qui putat Suspensionem, sive tamquam Censuram , sue tamquam Poenam impositam ad certum tempus , utramque Privare Sacro Ministerio , ct ideo illum , qui ita Suspensus Divina Osfiet a celebrat, irregularem esse, argumen Rio capitis Si quis Episcopus in 6. eum sequenti II. q. 3. cap. Presb ter X. q. s. cap. I. de Re iudicata in 6. cap. is qui I 8. g. ησali, cap. is cui de Semen. Excom. In 6., ω ex iis, quae tradit Glossa verbo suspessos in eap. a. de Censibus in o. Suare 2 Disp. a 6. Sect. I. ii. s. Covarruvias in cap. Anma P. a. f. a. n. 3. Diana, Leander, de alii. XXIV. Ut autem pateat alter Suspensionis effectus, per quem suspensi privantur iure eligendi . hune eruimus ex Iuribus Electionis fundatis, aut in Officio, quod Personis Ecclesiasticis convenit, aut in Iurii dictione, quorum alterutro caret Suspensus. Siquidem quotiescumque aliquid generali
389쪽
ter prohibetur, species generis prohibita intelligitur , Clementina Exivis D MaMM de U. S., neque unquam censeti potest datum , quod datur a non habente Potestatem cap. 1., cap. Pasoralis de Donation. Nee obstat Glossa in cap. cupientes, cap. Benesciis de Electron. , & Electi Potest. iv 6. cum textus
ille loquatur, & procedat, non in sulpenso ab Oificio, sed a Beneficio, petquam suspensionem eligendi potestas non tollitur ut Alexander III., notavit in cap. cum in cunctis T. g. clerici titulo nuper citato, qui tamen Pontifex , quando excludit suspensum a Beneficio ab eligendi potestate , utramque poenam distincte apponit Suspensionis scilie et, de privationis iacultatis eligendi. Et haec dicta sint, quo ad essectus Suspensionis. XXV. Reliquos modo complectimur e tactus Interdicti. Interdictu m , ut ex Goseedo reseri Iuretus in notis ad Carnotensem Epistola 266. genus
Censura es introductam ad compescendam Superiorum contumaciam , ut viniversa PDhs . qua eorum malitiam non ignorat , ct cui illorum iniquitas ma-
me displicet, hine occasione arrepta proclamet in eos, o sie qui ob Dei timorem ab iniusta actione non volunt desipere, clamore Plebis ab ea recedant . De illius origine, profecto non constat apud Iuris Pontificii Interpretes, tamen hoc unum certum est ante Alduini Episcopi tempora Interdicii Centuram in Ecclesia invaluisse, idque eonstat , tum ex cap. 26. Concilii Cabilonensis sub Carolo Magno, tum ex ean. 32. Concilii Triburiensis, quibus in loeis Missarum solemnia prohibentur celebrari in Ecclesia , de Ianuae Ecclesiae claudi jubentur, ut Divina Ossicia non celebrentur. Ceis terum tune temporis Interdicta non fuisse , adeo frequentia, Testes sunt Ad emarus Engolismensis, qui Interdicti observantiam suo aevo novam fulta se scribit, Et lvo Carnotensis, qui epistola s . Interdictum propter illius novitatem appellat remedium institum . Labentibus vero Saeculis Interdicto inrum usus mirum in modum extensus est, ut inde major Excommunica tionibus vis, de efficacia adderetur, oc ut ubi Potentium praevalebant incursus particulares Excommunicationes in suas Personas latas audentium pes
sundare , iidem ad Obedientiam , & res piscentiam adigerentur . XXVI. Quod attinet ad illorum speciem , multiplex haec audita est, invenitur enim Interdictum quod appellatur Locale, itemque aliud quod diis Citur Personale , de tertium quoddam nuncupatum Mixtum. Audiuntur etiam Interdicta quaedam appellata Generalia, de nuncupata Specialia. Inde autem nata sunt haec discrimina, quod aliquando Interdicta serebantur directe in locum , aliquando in Personas, aliquando aeque directe Personae, M Loea supponebantur Interdicto , nempe Regna , Provinciae , Civitates, Diceis Ceses, Communitates, Collegia , Monasteria , Capitula , aut uniea Ecclesia , uesatis insinuatur in cap. xo. 16., ει 17. de Sentent. Excomm . in o. Qualecumque
vero Interdictum esset, non privabantur ii , qui Interdicto subiiciebantur omnibus rebus Divinis, sed illis dumtaxat , quae in iure expressae sunt , dc quidem in iure declarato, ratione cuius intelligitur, quod si Interdicta se Ci itas, aut Ecclesia , tam Suburbia , quam Capellae . de Caemeterium interdicto subsunt; Deus vero interdicitur Clerus, de Populus cum Populus, dcclerus Interdicto supponitur. XXVII. Potissimi Interdicti Esse ius tres cognoscuntur: Prohibitio Celeis brationis , de Anditionis Divinorum Osficiorum ἔ Privatio aliquorum Sacra meo Lum ; Demum Privatio Sepulturae Ecclesiasticae. Ad primam Emctum
390쪽
redueuntur Missa , Horae Canonicae , aliaeque pree es solemniter celebratae , interdictiones Nuptiatum , Aquae , Olei, Chrismatis, ει omni stanctio ah Ecelesia in cultum Dei ordinata. Ad se eundum referuntur Eucharistiae Sacramentum, ordo , dc Extrema unctio, quorum tum activa administratio , tum passiva receptio prohibetur , si excipiatur status articuli Mortis , in quo de- serri potest Eucharistia , etiam ad personaliter interdictos , & administrari extrema Unctio , si infirmi nequeant alia Sacramenta percipere . Tertius tandem effectus ad omnes extenditur, etiam infantes , & Amentes , qui licite in loco interdicto sepeliri non possunt. Verum eum eiusmodi Interdi cta vergerent in summum Salutis discrimen eorum, qui sine propria culpa Divinis officiis , Sacramentis , atque instructionibus privabantur , idcirco Pontifices Interdicti rigorem mitigare coeperant,ut constat ex Decretis AlexandriIII. Innocentii III. de Gregorii IX. in cap. 43. de s r. de Senten. Exco m. dc in cap. I . de Poeniten. ει Remi T. quibus in locis permittitur Baptismus administrari parvulis, ot Poenitentia morientibus; indulgetur praedicatio verbi Dei, administratio Sacramenti Confirmationis, Et Clericis sepultura in Cae- meteriis; Iii Conventualibus item Ecclesiis conceditur submissa voce recitare Divina Ossicia, Peregrinis, ει Crue e signatis, etiam sanis poeniteat iam dari, MMissarum solemnia semel in hebdomada sub eertis conditionibus celebrari . Αmplius etiam de interdicti Rigore relaxavit Bonifaeius Vlu. qui in cap. AIma Mater de Sentent. Ex comm. in 6. vult non tantum morientes, sed etiam viventes,tam
sani, quam infirmi ad poenitentiam licite admitti , de quod singulis diebus
in Ecclesis, δt Monasteriis Misse eelebrentve, ει alia Divina officia , sicuta Prius, submissa tamen voce , de clausis januis Excommunicatis, de Interdictis exclusis, de campanis etiam non pulsatis, exceptis diebus Natalis Domini, Pischatis, Pentecostes, Assumptionis Virginis, Corporis Christi, M Conee ptionis, ex concessione Martini U. Eugenii iv. Leonis x. quibus diebus vo lunt quod pullentur Campanae , de ianuis apertis alta voce Divina Olficia su lemniter celebrentur, Excommunicatis prorsus exclusis , sed Interdictis admissis, ut ipsi ad humilitatis gratiam , de reconciliationis effectum facilius in clinentur, iisdemque prae satis diebus participatio Divinorum permittitur, dummodo tamen propter eorum excessum Interdictum prolatum non fuerit, ales enim Altari appropinquare omnino prohibentur. Is vero qui scientet in loco celebrat supposito Interdicto nisi super hoc privilegiatus existat, auea iure sit concessum eidem J Irregularitatem incurrit, a qua nequit per alium, quam per R. Pontificem liberari. de adeo efficitur ineligibilis, quod nec acteligendum cum aliis debebit admitti ex cap. 18. g. I. de Sentent. Excomma in o. Neque ab hac Irregularitate immunis est Episcopus, qui tempore In terdicti, sue Sacres, sive Minores ordines confert, quod apparet ex eo quia celebrat Missarum solemnia , dc actum exercet certo ordini Ecclesiasticoccm- Petentem tempore ipso prohibitum , sive id fiat iansis clausis Interdictis. Et Excommunicatis exclusis , sive in Festivitatibus nuper memoratis, nam quod permittitur in citata Boni saeti Constitutione, pertinet ad Osficia Divina, non autem ad Ordinum celebrationem ; imo etiam si imineret necessitas ordinandi Presbyteros, Dia eo nos, aut Subdiae onos . aliosve ministros: Et e nim ut notat Sylvester verbo Interdictum s. q. 7. contra Panormitanum in cap. Non est vobis, nullibi id iure cautum est . quod haec sit vera , ae pro Pria necessitas eompelἰens ad Interdicti violationem. quamquam Episcopus
Intvrdictum decreverit ; siquidem is te tui illud servare, vel illud tollere,