장음표시 사용
461쪽
AB HETERODOXORUM ERRORIBUS VINDICATA
TRACTATUS NON UUriorem illam , & asperiorem viam obtinendi remi sionem paenae temporal=s, vel propria satisfactione, vel satispassione ipsius Peccatoris aperuimus in superiori bus Tractatibus de Paenitentia , de de Purgatorior Alaliam faciliorem, mitioremque viam modo perveni mus, quae est per concessionem Indulgentiae, si tamen per publicam potestatem liceat, ut hoc medio no bis, & Defunctorum Animabus succurramus. Indulgentiae nomen antiquissimum est , quod illud usurpa . rum inveniamus a Prophetis, ab Apostolis , & a veintumuirnis Patribus Tertulliano , Cypriano, Hieronymo , Augustino , & quamquam iub Varia explicatione, re tamen ipsa , ut significarent vel remissio, nem, Vel condescensionem , vel relaxationem, aut quid simile, ut ex infra dicendis patebit. A posteriorum etiam saeeulorum Patribus, & Conciliis idem nomen ulurpa tum est; imo ab ipsis Imperatoribus, & Inris Conlul tas, q ui retnissionem generalem criminum Indulgentiam vocarunt, dc hujus I om. III. Appenix. Λ rei
462쪽
rei exempla suppeditant Theodosianus Codex in titulo 38. libri I x. aliae quia plurea leges, quae eadem voce in simili signifieatione utuntur. Quod igitur constanti saeculorum omnium consensu, ab usu cognitum approbatumque est , postremis hisce temporibus a Novatoribus est impugnatum , qui nullam in Eceles a potestatem esse concedendi Indulgentias dixerunt, nas nihil esse praeter pias fidelium fraudes, aut saltem sex hominum generibus noti esse necessarias , nec utiles, mortuis videlicet aut morituris , infirmis , legi intime impeditis, his qui non commiserunt crimina, his qui crimina commile runt , sed non publica , his qui meliora operantur. Uvaldenses qui ex te stimonio Raineri libro eon. tra Uvaldenses c. 6. 6e Phil edorphii libro contra eosdem haereticos, in hos scopulos impegerunt ut reprobarent Indulgentias. tertiam, de quartum Lateranense Concilium damnarunt. Uvicleium , dc Ioannem Hus qui in eumdem errorem irrepserunt Synodus Constantiensis re Pressit, Lutheri, Calvini, de ceterorum , qui eum illis senserunt eonfregit audaeiam Conei lium Tridentinum in Sess. xxv. versus finem ubi sic legitur ICum potesas conferendi indastentias a Christo Ecclesia concessa st, atquσβujusmodi potesate divisitus Mi tradita antiquismis etiam temporibus ilia a fuerit, Sacrosancta Suodus Indulgentiarum usum Chrsiano Popula maxime salutarem , Θ Sacrorum Conciliorum auctoritate probatum, in Ecclesia reti- .endum esse Aeet, di praecipiti eosque anathemate damnae , qai aut iustiles esse asserunt, vel eas concedendi in Ecclesia potestatem esse negant . In his ta-Men concedendis moderationem juxta veterem, ct probatam in Ecelsa conis Detudinem adhiberi evit, ne nimia facilitate ecclesiastica disiciplina enerve--r. Nos hune de Indulgentiis Tractatum ita distribuimus ut Catholicorum. c Haereticorum dissidia aperiantur, mendacia, fraudesque istorum discutiantur . de refellantur ; & si quid inter Cetholicos ipsos salva fide suerit controversum, etiam de hoc veritatis indagandae, vel illustrandae causa dispatiabitur. Sit igitur.
DE NATURA, ORIGINE, ET DIVISIONE INDULGENTIARUM .
I. A Ccipitur ab aliquibus Indulgentia veluti Derialis quaedam remiso, seu relaxatio pana debita pro peccatis jam remigis quo ad culpam δqua sit a Pastore Eccisa babente ad hoc Pote*atem , Hos Indulgentiae characteres inserunt hi Theologi ex capite quod autem de Paenitentiis, & Remission ., de ex cap. Indust. eodem titulo in 6. Hoc autem, ut vi detur, non sine ratione ab illis dicitur . nam cum Indulgentia non veniat a
potestate ligandi, quae est in Ecclesia, δι tamen independenter ab Ecclesia instica pote ita te non habeatur, ne eesse est quod illius actus sit actus potestatis luendi, de ita oportet quod Indulgentia fit absolutio quaedam , Per quam vii illam assequitur liberetur a reatu poenae temporalis debitae pro pecca tas , dc per hoc salvari optime inquiunt illius diserimen a Suffragio, quoddam liberat a reatu einsdem poenae temporalis, id operatur non ex Potestat absolvendi , quae sit in illo, qui Suffragium exhibet, sed ex illius privata domnatione, ut diximus agentes de Suffragiis, II. Sub
463쪽
II. stibtilius alli Theologi Indulgentiarum naturam serutantur, & dum vide ne earum concessionem non exerceri Per modum iudicii aut sententiae. sed per modum cuiusdam simplicis donationis , per quam unicuique fide lium donatur de Thesauris Ecclesiae tantum quantum necesse habet ad sol vendum Deo pro tali reata pinnae, dicunt Indulgentiam non esse proprio absolutionem , ind esse donationem quamdam , seu dispensationem Thesauνι
Eeclesiastici auctoritate pubiita facta fidelibus , ut pro peccatis suis seruant 1idqae se posse tueri, eo efficacius putant, quo certo certius sciunt Indulgentiam benefietum esse vivis aeque ac desunctis commune , erga quos Eeclesia nullam directam iurisdictionem habet, quia per mortem homo consti tuitur extra statum viae , & consequenter etiam extra forum militantis tamesesiae r unde respectu defunctorum, Indulgentiae rationem absolutionis haber non possunt.
III. Theologi, qui neutri ex his definitionibus aequieseunt aliam exhibent , quae non omnem actum iurisdictionis excludit, sed a cireum stantiis illis omnibus cavet, per quas illae solum Indulgentiae describuntur , quae valsolis viventibus prosunt, vel pro solis defunctis conceduntur: qua propte apud illos hane Indulgentiae defiuitionem legimus , quod Iadulgentia με--
cessio vistote ιlaviam facta, qua mediante Iiberatur pyccator ex opere opera νο , Iea ad modum ejus a reatu staeua temporalis extra sacrameatum , in qua definitione elarius apparet discrimen Indulgentiae a Suffragio, ae appareat in illa. quam Soto exhibet dist. 13. q. r. a. I. ubi dicit Industerata es Ec si astica reIaxatio poena pro peccato debita, qua extra sacramentam fit, nisi per verba illa Ecclesiastica relaxatis intelligatur relaxatio, quae fieri debeat Per peculiarem Ecelesiae facultatem, in quo casu haec definitio cum superiorichoaereret , aut saltem a superiori parum differret, a qua tamen plurimum dissierunt desinitiones Medinae, Cordubae, Alensis, C ajetani de aliorum , in quibus definitionibus vera Indulgentiarum essentia non cernitur per suum genu, i& differentiam explicata. Ideo vero per Indulgentiam dicitur in superiori de finitione quod relaxatur paena extra Sacramentum, ut remissio , quae per Indulgentias fit separetur ab omni remissione Sacramentali in foro Poenitentiae: tum quia tu hac sola intervenit actus clavium. α est necessaria iuri dictio . quae per se non intervenit in Sacrificiis, de in aliis Sacramentis, nisitit recte & ordinate fiant; tum etiam quia remisso Sacramentalis non est Iam dulgentia, sed excellentior quaedam absolutio , quae communiter temporalem Poenam non remittit , e contra vero extra Saeramentum nullo alio modo sit temporalis poenae remissio virtute clavium , de ad modum operis operati, nisi Per Indulgentiam. His nihilominus non obstantibus ponitur . f. I. Auctoritate. θ ratioue probatur Indulgenti Mn esse proprie suri Nariam gaamdam absolatiourm , qua cum ΡIutione ordinarie coniungitur. IV. Habetur haec Propositio in epistola Alexandri III. ad Episcopum Cantuariensem , in qua Pontifex ait, quod cum a uou suo Iadice Iigari uul Ius valeat, veι absolvi. remisoner sic appellat hie Ponti sex indulgentias Prodesse iliis tantώmmodo arbitramur , quibus ut prodessent proprii sudices specialiteν indulserunt. Est igitur Indulgentia una illarum rerum . quae e Xιgaut jurulictionem ra conserente, consequenter vera absolutio est, alioquin e A a Iram
464쪽
rtiam tu non subditos posset conferri. Hinc est , quod Martinus V., dc Gregorrita huius nominis VII. Indulgentiam concede ut es verbo Absolutionis utuntur, ille in ultima Sessione Concilii Constantiensis ; hie in epist. ad Episcopos, & Clerie. Britanniae . 6: ad Alphon sum Hispaniae. 3 Nunc ratione probatur eadem Propositio, nam cum Indulgentia sit beneficium resultans ex satisfactionibus Sanctorum, Et satisfactione Christi; Nos: hoc Thesauro uti non posse ad remittendas temporales noliras pinnas cla-
um est, nisi ex illo nobis aliquid applicetur per Vicarium ejus, cui soli Christus ipse commisit huius Thesauri dispensationem, quia vero in hac di-
spensatione elucet veritas divinarum promissionum , quae Matth. I 6. dc I 8.
leguntnrr quodcumque solveris super terram erit Distum. ct in Caesis , non: potest etiam non elucere absolutionis illius actus, per quem a tem Poralibus pinnis eripimur , dum Indulgentiis adiuvamur . - ' V. Iam vero,' ut Indulgentia dicatur absolutio non requiritur, quod illius concessio fiat per modum iudicii, 64 sententiae , quomodo sit Sacra mentalis remissio , sed satis est , quod sit essicax condonatio poenae immedia -te facta per voluntatem, & declarationem Vicarii Christi, qui in hoc utitur potestate sibi a Christo concessi, qua loquendi sormula usus est Paulus in a. ad Cor. a. & utuntur ipsi Pontifices, dum in concessione Indulgentiae dicunt misericorditer indulgemus. Hoc unum non respuit Indulgentia , quod anne ixa sit solutioni ex Thesauro, quia ho et nascitur ex ipsius Iu dulgentiae charactere, & applicatione, quem modum Clemens VI. exposuit in Excra vagantii Unigenitus. Hoc autem praecipue oritur ex illo Onere. quod in Pontificere manet Divinae justitiae satisfaciendi eo tempore, quo temptralem Poenami per Indulgentiam remittit, do ab hoc onere se eximit cum Indulgentiam te largitur Pontifex , & interim applicat Christi, & Sanctorum latis factiones , quod illud est, quod S. Thomas ait hie ad 1. qui concedit Iudastentiam sImit poenam , quam alaer debuit , de bonis Ecclesiae communibus; & hoe illud quoquae est , quod Summus Pontifex semper agit cum Indulgentiam pro De cunctis concedit , quos non absolvit, sed applicat illis ex Ecclesiae Tliesauris quantum satis est ad compensandam poenam , quam illi Deiuncti in Purgatorio luerenti , ut suo loco videbimus. VI. Super his tamen notandum est absolutionem hanc quae oritur ex Indulgentia non es le illius naturae , ut etiam invito prodesse possit. Id pro 'Prium est illius absolutionis, quae proficiscitur ex humanis iudiciis. Ad effectum hujus absolutionis tantum requiritur , quod qui suscipit Indulgentiam it dii positus, hoc est praemittat ea , quae Pontifex prae requirit in suscipiente,
hae vero dispositiones quaenam si e suo loco in serius dicetur . Notandum ut terius est h.iuc absolutionem, quia generalis , & coaditionata est, non requi rere cognitionem caussae nisi generatim , videlicet satis est Pontificem cognoscere quod expedit ut Indulgentia concedatur, Zc se velle quod Poena remittatur, si quae debeatur, aut si opera iniuncta , dc poenitentis status, poe-MM qa V per indulgentiam remittitur corri spondeat. Peculiaris absolutio sola requirit quod secuti dum allegata di probata serat ut , & delicti conditio cognoscatur. Indulgentiae apud veteres usitatae absolutionem hanc imitabantur. secus vero Indulgentiae temporum posteriorum, bc hodiernae, quae conceduntur cum conditione certi operis faciendi , unde non est neces le quod peccata eorum cognoscat Pontifex, qWi indulgentias e largitur. Norandum
465쪽
adhue est nullum inconveniens inde oriri quod Ecclesia per Indulgentiam
solvat quod non ligavit, ut per Sacramentum remittit Pinnas, quas tron taxavit. Nullus enim ignorat potestatem salvendi saepe latius patere potestata ligandi, ut patet cum Pontifex hominem lolvit a votis , scilicet ab obliga tione ex iure Divino proveniente, quamvis ipse hominem non ligaverit, ne ex hoe sequitur irritum ab Ecclesita fieri divinum decretum , aut illud immutare. Divina siquidem lex Purgatorias poenas taxans, decernit etiam ea 'eum remissionem per Indulgentias, quae ab Ecclesia conceduntur utente potestate clavium sibi a Chri Ilo concessa . Nunc superest examinandum an ia-diciaria haec absolutio, qualis ella dicitur Indulgentia vincula habeat , quae possit solvere , aut a quibus nos absolvamur. Fudamentum huic dubio sup peditant verba, quae in Pontificum Bullis leguntur, tu quibus aliquando pro mittitur peccatorum remissio, dc aliquando integra absolutio a culpa , & a poena , pro quo.
Dicimus I. Indulcentias per se , or principaliter non esse institutas ad deIen a cujuscumque speciei peccata mortalia , ct venialia . VII. Haec Propositio evidens est in doctrina Concilii Tridentini Sesi. vr.
cap. I. ubi dicitur nullum remitti peccatum lethale sine gratiae sanctificantis infusone, quae in susio, ut dixerunt Patres in can. . eiusdem Sessionis obtineri liori potest per remissionem aliquam extra Sacramentum factam . de cum Sessione X lv. dicant in cap. a. Sacramentum Poenitentiae esse ad salutem lapsis post Baptismum necessarium , aufertur omnino Indulgentiis haec potellas, nullaque concedi poterit, per quam peccatorum remissio eXtra Sacra mentum tribuatur . unod magis confirmatur , tum ex formulis concedendi Indulgentias hominibus contritis, vel consessis , quae conditio inutilis esset si consessionis, vel contritionis este eius Indulgentiis conveniret, tum ex hoc quod in iure saepe si et nisi catur per Indulgentiam compensari satisfactionem, non vero contritionum , vel consessionem : quare S. Thomas in 4 d. 2 o. q.
I. a. s. quaestiunc. r. merita Illa, ait, qu .e per Induleentiam communicantur
stu ut valere ad merendum gratiam , nou tamen propter boc dispensari . sedactyrminate propter re fovem pinna: quamquam igitur culpa venialis esset, adhuc tamen Indulgentiae euectus ad hanc delendam non se extenderet , quia tantum restringitur ad poenam temporalem, ut absolute culpam excla
dit, quae ab illa poena morali rer dili inguitur, di quae deleri non potest se cundum ordinariam legem sine acta hominis, quo prior voluntas aliquomodo mutetur , qui actus per Indulgentiam non datur, neque per se sufficit,
nisi interveniat aliqua caussa . quae ex opere operato P siit venialem culpam delere , cujusmodi est Sacramentum . νVlll. Dixi autem per Ie , cr immediate , quia remote & ex accidenti Indulgentia deservit ad impetrandum peccatori bonum motum , quo se disponat ad remissionem peccati mortalis , qui Indulgentiae fructus nullam in se repugnantiam includit, quemadmodum neque repugnat ex Parte Thesauri , in quo Indulgentiae nituntur i qua propter idem S. Thomas loco ei lato laetavit, quantum est ex parte huius Thelauri, & potestatis Ecclesia sticae ad illum applicandum, postunt Indulgentiae hunc ei lectam ha here , un de ait i Si seret communicatio in hunc modum : Iaιio te porticipem merito
466쪽
ram eotias EccIesia, veι auias Coumerationis, uri unius Ipecialis persona, Amsset uriere ad mereadum aliquii tui, qui es in peccato mortati; Neque solus S. Thomas hoe dicit, sed aliorum quoque opinionem adducit . quam quoad hane partem probat, non vero quo ad alteram , in qua absolute dorigent Indulgentias valere etiam existentibus in peccato mortali, quia air Propter boc non dispessantur . Nee obstat dubitandi ratio supra expensa ex verbis privilegiorum , quo in Tum exemplaria suppeditat Urbanus I l. in Indulgentia quam consedit pro expeditione Hierosolymitana , Gelasius item II. scrabens ad Exercitum Cliti. ianorum, qui Caesaraugustanam Civitatem obsidebant, dc Bonifacius VIII.
in extrava genti Antiquorum de Poeniten. de rem iis . cum peccatorum nomi in
me non semper significari culpas, sed aliquando poenas probet auctoritas i. Maeab. I x. so a peceatis solvantur: in hac igitur significatione laudati Pontifices peccati vocabulum usurparunt, & suis Indulgentiis se peccatorum remissionem concedere intellexerunt, non enim ii lumus, qui locutionem hane absolvendi a culpa, di a poena reprehendamus, quod quidem secerunt Scholastici, quibus fortasse i argumentum suppeditarunt Clementina a. de Privilegiis , & Clement. a. f. a. de Poenit. dc remisi. Sed primae explieatio ἀni superaddimus, hane culpae remissionem noli accipi a Pontificibus ut effectum immediatum Indulgentiae , sed illorum operum , Confessionis scilicet. & con- Mitionis, quae ab eisdem praescribantur, quibus sane operibus convenit, ut Peccatorum eulpas remittant. Quod si quis dixerit ex Canone a. Cone illi Claromontani, ubi inter cetera decernitur: Iter illud pro omni poenite uria ei re- utetur, erui Indulgentias utpote suffectas poenae canonicae, non aliter ac istam conferre ad culpae remissionem . Respondebitur argumentum laborare in falso supposito nam non Indulgentia, sed opera iniuncta pro assecutione Inisdulgentiae in Canonicam poenitentiam sunt immutatae . bc his operibus ex Ec-aeleuae beneplacito illa vis attribuitur, quae Canonicae poenitentiae inerat, di sponendi scille et ad culpae absolutionem , quia sumiunt ad contritionis do num impetrandum. ει ad extinguendum peccati affectum . Dicimus 1. uuamquam Indulgentia culpam flue mortatim Me venialem No. remittat, remittit ramen quascumque temporales poenas Divina jusitia ebitas ct in futuro secuis uendas, ceterasse in sacramentati Confessisse in runctas, vel injungeadas. IX. Prima huius propoGionis pars, praecipuum Pseudore formatorum et rorem perstringit, qui docebant Ecelesiam non posse per Indulgentias a Poenis temporalibus solvere in futuro saeculo eluendis. Hoc autem quod dixe
xi ut mirum esse non debet eum antea dixissent post remissionem culpae nul Iam superesse poenae reatum coram Deo, nullamque esse necessitatem satisfactionis, de nullum Purgatorium. Suis in locis praecipuos hos errores conium tavimus, nune Indulgentiarum vim ab eorum conviciis vindicabimus. Et certa.
Indulgentias producere effectum , quem diximus , superius ex Matthaeo citata sententia concludit . qua Christus Dominus in Coelo est. soluta promissit quae Petrus solvisset in terris; solvit autem Petrus idest Christi Vicarius Romanus Ponti sex quidquid in persona Christi fidelibus donat i igitur non sine offensione Divinarum promissionum negatur Indulgentias poenas remittere Divinae iusti-eiae debitas. Merito itaque Leo X. in sua Bulla contra articulos Lutheri hune anathematizavit i Iadust curia kis qui veraciter eas consequunι- apa valeat
467쪽
ad νε mi seu pana pro peccatis insalibus debita apud Divisam iustitiam.
tu Sixtus IV. in sua Constitutione, quae incipit Licet ea mevita etiam damnari verat Petri Oxomensis propositionem, qua, asserebat Romanum Pontificem Purgatorii poenam remittere non posse .X. Neque aliud intellexime Apostolum eum in a. ad Cor. ait a se iusta as Corintria iπdulgentiam donare in persena Cissi, scilicet in Dei iudiei.
condonationem hane aeque ratam sui me ac si Christus illam concessisset, testatue qui Commentaria in hunc locum sub ementito Ambrosii nomine exara viti Ut ratam ei est donavit ostenderet apud Deum, verba sunt Ambrosiastri,
ait in per a Christi se donasse quod donavit, Me es , accepto lusis Chri . Has legatione fungebatuν, ut factum Apostoli, fit factum Christi , sicut dixis aeuacumque strueritis seper terram erunt Hura di in Calo . Imo neque aliam
fuisse veterum Patrum fidem tum importuna Tertulliani in Zephirinum aes madversio probat, quem nolebat asserere Martyrum cruciatus, oc propria. ω aliena peccata purgare et solutionem a Martyribus peractam, ad ceteros fideles extendere, ia purgationem illam, de solutionem, oc applicationem aeque pra lienis ae pro propriis reatibus coram Deo Valere . Au tu, inquit in cap. a a. l. de Pudieii. . di in Marures tuos effundis hanc potesatem Sinciat Maν
diri propria delicta purgas . Ingrati , ct superbi es in alios quoque sparrere,
quod pro maeno fueris consecutus. Et ne videretur temere in S. Pontificem exarsisse, animadversionis huius caussam reddens quis, addit, alteram mor
rem Ra fisu, nisi flui Dei filiuit Si propterea orsus in Marore es , seMaecbos i ct fruicatores Maror abselvaι , occulta cordis edicat , ut tua deinsicta concedat, or Chrsas est. Dixi importunam , quia scripsit haec Tertullianus eum iam ad Montanislas accessiilet, nam cum Catholicus scripsit alΜartyres cap. I. hujus libri tenuit posse ad preces Maryrum indulgeri lapis reconciliationem. Falsum itaque Zephirinus non credidit. ει cum ipso universalis Ecclesia. cum credidit per Martyrum preces poenae remissionem posse obtineri, quae non tantum in vita hac ex Canonum praescripto, sed de in altera peccatis debetur, quod uberius docuit Cyprianus in epistola I 4. de postea S. Thomas in 4. q. I. a. s. dc postremo Tridentinum Concilium in supra etintato Decreto eum dixit Indulgentias esse Christiano populo salutares, quoaverum non esset si valerent tantum ad absolvendum ab Obligatione qua Sa-eerdos obligavit poenitentem ad poenam aliquam, vel ad quam etiam aliquis Ordinatur ex Canonum statutis, quia ut obicrvat laudatus S. Doctor remit
steret ad graviores poenas, stilicet Purgatorii , ct ideo explicandum est Induia entias esse salutares , quaa valent, O quantum ad forum Ecclesia, ct evan eum ad judicium Dei ad remisonem poena νstasa post contritionem ct con fesonem ct absistisηem , Me fini ivjuncta, sive non . Ex hoc tamen non Colligitur Indulgentias debere poenas illas remittere, quarum Deo debitorea sumus in foro externo , de quarum sermo est in Psalmo 88. in cap. 11. epimstolae ad Hebr. de in xi. cap. epist. r. ad Cor. in quibus loeis Deus proee satur se visitare in virga iniquitates filiorum i ab illo nos debere accipero disciplinam , iudicari, de corripi ne eum hoc mundo damnemur, siquidem hujusmodi poenae a Deo infliguntur tamquam iudice in Criminali sor' pertinacibus , dc rebellibus, Be necessarium est quod ita in gigantur per honum reipublicae, ut facinorosi deterreantur a peccatis, de ut boni in iustitiae ope-Fibus confirmentur. Magnum vero discrimen est inter Poenitentias, qu rm-
468쪽
ipsum pertinere. Demum si esset necessaria in largitora Indulgentiae confligna satisfactio suo effectu frustraretur ipsa Indulgentia, quod fieri non poma
ex dictis unicuique perspicuum est . XIII. Quamquam vero communis sit Τheologorum sententia Indulgeniatiam remittere poenitentias injunctas, si Pontifex in suis litteris earumdet meminerit , quemadmodum illarum meminit in ean. 62. Concili xv. Lateranensis, ubi ait: quadraginta dies de injunctis poenitentiis indulea remissis ustu excedat ; vel cum dicit : qui hac vel ilia fecerint tot dies de trianctis
ipsis Paenitentia relaxamus t tamen non ita conveniunt omnes, sed: plurimam inter se certant cum quaerunt ad quid se extendat Ini nigentia concessa sine illius particulae adjectione. Nihilominus illa sanior sententia videtur, quae Indulgentiae facultatem. extendit ad omnes omnino peccatorum Poenas iniun.ctas, di injungendas iuxta quantitatem, seu largitatem concessionis, hoc prae cipue fundamento, quia Indulgentia valet, prout conceditur, & nullum in iure decretum legitur quod significet Indulgentias, in quibus non additue haec restrictio de poenitentiis iniunctis, aecipiendas esse ae si cum eadem restri ctione essent concessie , Imo apud auctorem Glossie in Extra vaganti Bonifaci UIII. quae incipit i Antiquorum legitur hunc Pontificem aliter ac Theologi sentiis rent, suam mentem explicasse , cum de hac re interrogatus ait: per pleni Amam Indulgentiam se inteuexisse , ram plenam Iadnstentiam concedere πο- ωisse, quam posset dari per claves Ecclesia r quis autem dubitat Ecelesiae claves non posse se extendere ad indulgendas poenas in foro Sacramentali non injunctas, sed tamen debitas in Judicio Dei aut quis credet Pontifiees decipere fideles omnea eum sciant plenarias Indulsentias ab illis ita comis muniter accipi, scilicet per has Indulgentias se restitui ad innocentiam ha- Ptismalem, quantum et aves se extendnnt, id est quantum ad poenae reatum. si culpa remissa supponatur. Accedit etiam quod idem Bonifacius, reserente Paludano Poenitentiariis prohibuit ne anno Jubilaei confitentibus peccata sua satisfactiones imponerent, non alia certe ratione, nisi quia ipse Pontifex ddi non inIunctis voluit Indulgentias concedere . Accedit insuper quod si deesse eiu hujus Indulgentiae esset ambigendum, fortasse fidelium non pauci imeomparanda hac Indulgentia plus laboris assumerent, quam per injunctas poemnitentias eis esset impositum, eum ad lucrandum anno Iubilaei Indulgentiam teneantur adire Romam , bc per x s. dies Basilicas Apostolorum Petri, & Pauli Lateranensem Ecclesam, S: Ecclesiam S. Mariae Majoria visitare. Argumen tum etiam eo evidentius sumitur ad hane opinionum stabiliendum , quod Pius U. ut scribit Bartholemaeas ab Angelo de eadem re interrogatus, a seruit, Indulgentias absolute pronunciatas non restringi ad Poenitentias iniunctas , sed etiam ad non inlutietis extendi , quod colligitur etiam ex hodierna praxi concedendi Indulgentias . in qua pene omissa iam est illa Drma , consuetumque est absolute remissiones fieri. Ratio vero huius discriminis est , quia antiqui tua Sacramentales Poenitentiae graviores Imponebantur, quarum rei ac satio magis desiderabatur , nunc vero Poenitentiae sunt leviores , quod si nihilominus conceduntur Indulgentiae aliquando.per Dum perum annorum, & quadragenarum, ex hoc etiam Oportubat inferre hane concessionem non pro poenitentiis iam injunctis , se de iniungendis secundum antiquum modum , & per proportionem ad illas, eum poena peccatis debita non sit ea tantum , quae Infirma hac aetate iniungi solet, qua aetate non Ler Tom. III. Appenix. . y te
469쪽
te minor est peceati gravitas, quam Olim fuerit ubi duris, ae diuturnis lais horibus castigabatur. XIV. Additur modo, quod hane extensionem ad poenas iniungelidas
habent ii Iae quoque Indulgentiae , quae ut supra dicebamus conceduntur promenitentiis iniunctis. Primo quia majus est remittere poenas pro quibus poemtiitentia est iniuncta , quam reliquas, de hoc propter jus quod acquiritur ministro Sacrameuti Poenitentiae ne ejus praece Ptum abrogetur , cuias intuitu Poeuitens pro peccatis tas satisfacie , quae ia Confessione iam iudicata sunt, de quorum remissio sacienda reservatur per poenitentiam iniunctam, quantum fieri potest. Secundo quia illa particula de injunctis paeni- Mariis additur ad augendam concessionem, eo quia usurpatur ad exprimen eum henegetum Principis, quod largissime interpretandum esse dicitur in ca Pite stim de Verborum significatione , dc praesertam tune, cum prodest at teri , de nocet nemini, oc quando an ejus lem concessione talia verba ponuntur, ex quibus haec latissima explicatio colligitur, quod patet a similita illa cone essione . quae sit a Superiore ut inferior bene sicium absolutionisa reservatis impendat, in qua concessione non videtur potestas restricta ad solos easus reservatos , sed legitur ampliatιo auctoritatis supra reservatos.le non reservatos; ita in nostro casu concessa Indulgentiae de Poenitentiis iniunctis, alias iniungendas non excludit, quarum rei sio, neque majus he neficium est, neque speciale aliquod nocumearum, aut inconveniens affert, meque convenienti alicui rationa adversatur, quae ratio statim occurrit s op mutum sustineatur, quia sequeretur, quod ille qui peracta satisfactione Poenae talem Indulgentiam lucraretur, nullum ex illa fiuctum eonsequeretur, quamquam aliorum peccatorum reatus haberet, propter hoc , quia pro his
nullae fuerunt poenitentiae injunctae. Quod dicant aliqui huic ampliationi adversari eaput cum ex eo de Poenit. 6c remiss eo quod in capite hoe inter- dieatur Episeopis ne Indulgentias concedant nisi de poenitentiis iniunctis,
hunc non esse verum senium illius capitis Sacrorum Canonum Interpretes probant, fit dicunt caveri tantum ne claves Ecclesiae contemnantur per inviserctas Praelatorum Indulgentias , dc ne poenitentialis satisfactio enervetur, decerni , ut cum dedicatur Bantica non extendatur Indulgentia extra an
aum, de in Anniversario Dedicationis ultra M. dies, de ita Arch episcopis, de Episcopis a iureiplo praescriptae sunt Indulgentiae concedendae. Quod autem addatur ibi haec particula de paenitentiis injunctis non est aliqua restrictio , sed amplae concessionis explicatio, ut dixit Panormitanus, quia optime pro hae quod Indulgentiae proliant nedum in Purgatorio , sed etiam quoad poenitentiam hie iniunctam , remittunt siquidem ipsas Poenitentias , dc Purgatorii
Poenam, quae eisdem poenitentiis coiret pondet. Ne vero videatur supervaca
ne a additio huius particulae de paenitentiis injusctis diei potest quod eum
Hausula haec invenitur, primo ac per se remittantur poenitentiae injunctae vel Propriae Poenae, quae injunctis poenitentiis correspondeant, ideoque illum qui ineratur ratem Indulgentiam, si velit, liberetur ab onere tales paenitentias implendi. Pro prini tamen hoc contulendum non est , fieri enim potest . quod qui speraverat se consecuturum talem Indulgentiam , revera illam ob aliquod impedimentum non obtinuolt: imo siem Potest, quod in Poenitentia iniuncta ratio medicinae praetervantis inveniatur , in quo Casa licet peria dulgeaciam tollatur debitum se non tamen tollitur materia , se a necessita i Luc-
470쪽
medicinae, neque cessat praecutum satisfaciendi eum iniunctis Poenitenti
ob dispensationem , vel abrogationem eius , sed per subtractionem materiae; unde in hoc casu manet eadem obligatio appliςandi medicinam praeserva rivam , quae obligat tu multo magis manet etiam in ordine ad ponendam ipsam materiam, quando poenitentiae injunctae adimpletio tamquam conditio exinprimitur in Bullis Pontificiis, ut quis Indulgentiam lucretur : quo stante qui lucratur talem Indulgentiam de paenitentus iniunctis, remissionem aliarum Poenarum consequitur , pro quibus talis poenitentia non erat imposita eo sa-cilius, quia ex opere operato pro reliqua poena satisfacit. XV. Primis Ecclesiae seculis cum Indulgentiarum usus invaluit Indulgentiae quantumcumque plenariae supponerentur, lapios convenientis satisfactionis debito nunquam eximebant, oc iis tantum concedebantur qui maiori
ex parte injunctis sibi laboribus perfuncti fu i sie n t : Cum tempus flatu tum. inquit Concilium Nicaenum , etiam ab βis fuerit implerum , ex orationi, se
jam coeperint eam municare, liceat humanius circa eos aliquid cogitare. Petro
Martyres alloquens se a jebat S. Cyprianus , ut eos quos istsi videtis . quas nostis , quorum parηiteutram fatisfactioni prαemram conspicitis desissetis nominatim libetis, &an libro de Lapsis totus est ut reprehendat Sacerdotes illos , qui ad libellos Martyrum lapsos a conveniente satisfactione eximebant. non veritus eos appellare lupos , carnifices , diabolcs . de si qui erant ex lapsis qui Sacerdotibus subirascerentur quod ad Martyrum libellos ablque
condigna satisfactione Indulgentia non donarentur , in illos acriter invehebat arguens eorum nimiam furiose dementiam , di tandem iis tantum prodessa Indulgentiam asserebat, qui debitis poenitentiae operibus incumbebaut . Quam igitur optimum est ut qui lucratur talem Indulgentiam de poenitentiis injun.ctis, nolit liberari ab obligatione implendi tales poenitentias , dc sic potius velle aliarum poenarum remissionem consequi, pro quibus talis Poenitentia non est imposita . Spcrandum est hominem hunc esse apud Dominum assequuturum
uam postulat pro poenis sibi debitis veniam, quia sic agent favori sibi conces.
O, quamquam non coactus , cedit. II. Explicata Ddulentiarum amfra, quaeritur modo undeuam A
dulgentia sint , er quando primus earum usus invaιuit Z A Christo es in M. clesia Potesas concedendi Indalgentias. XVI. Hanc Indulgentiarum originem aperit Tridentinum cone ilium in Decreto de Indulgentiis quod legitur in principio Sess. xxv. , de funda mentum Scriptura suppeditat in verbis illis, quibus Apocalipsis cap. t. dieitue suod Christus accepit claves ad aperiendum Regnum Cesorum, de Matthaei 16. easdem tradidisse Petro, ut is, quem voluit esse Ecelesiasticae Reipublicae iundamentum post se, haberet totum id, quod consere ad sol Wendum fi deles a praeceptis non tantum, vel obligationibus, sed etiam ah omnibus vinculis, de impedimentis, quae nisi tollantur, non potest quis in Regnum Ccelorum ingredi, de potestate illa quoque non carere, quae valde necessaria est ad Ecclesiastiei Thesauri dispensationem. Illa igitur Christi verba Petro di cta r quodcumqse solveris super Terram, erit Iotatum ia Calis , contineat hanc potestatem remittendi poenas per Indulgentias , quia Pan tempo Talis reatus unum ex impedimentis , ει vinculis , quae homines de B a ti-