장음표시 사용
471쪽
tinent ab ingressu Regni Caelorum . Putant aliqui etiam ex verbis Matthaei cap. Ig. quacumque alligaveritis super Terram erunt ligata ct in Caelo, ct quais eumque solueritis super Terram erunt soluta ct in Cato , probati Cluilium Dominum Apostolis. de Ecclesiarum Praelatis , id est Episcop s tradidisse Dincultatem concedendi Indulgentias: sed hoc absolute verum non est , sed se Ium quatenus hic posterior locus cum primis coniungitur, de in eo fundatur, licet aeque universalia sint polleriora liaec verba Matthaei I S. sicut ea, qum dicta sunt Petro Mathaea I 6. Etenim non verborum a inpia usurpatio , sed sin-3ularis promissio facta Petro i Super hanc petram ad scabo EccIesiam meam t ibi dabo Ciaues Regni Coelarum, erc. fingularem demonserant potesatis eidem concessa excellentiam ad dispessandas divitias immortalitatis , ut ait Ambrosius in Sermone 66. oc alii Patres dixerunt huius pio missimus verba ponde rantes t hine est quod licet tu utroque loco legantur generalia verba , hae
tamen non excludunt adaequatam Proportionem , quam exigunt Ioci, de sermonis ciretumstantiae . Petro ita Christus loquitur , ut explicet suum in Ecclesia futurum supremum Principatum , Apostolis vero sic loquitur, quia a mintea eisdem dixerat agens de correctione peecatoris: β Eccle m non audierit Iis tibi tamquam athnicus , ct publicanor, ut ost .deret potestatem suturam in Ecclesia rebelles excommunicandi, qui actus certe pertinet ad potestatem Clavium, sed si bene notatur in hoc loco non Oxplicat Christus Dominus apud quem haec potestas sutura sit, illam tamen indicavit an supe-xiori loco dicens Petro i Tibi dabo C aves. Ilaec itaque duo oportet quod distinguamus in his duobus Scripturae locis, tum potestatem ligandi, & sol vendi, tum subjecta Per quae haec potestas exerceri debet , de licet quantum ad illam potestatem dicatur per posteriora Matthaei verba nihil minas λgnificari quam Per Priora , tamen quantum ad subiecta necessaria eli accomoda intelligentia , ita ut quilibet eorum tantam possit, quantum unicui. que conceditur , aut ab unoquoque Participatur ut possit super Terram sol vere, ει ligare, quem voluerit est e ligatum, de solutum in Caelo . Ex his itaque. XUII. Colligitur ἰsoli Petro a Christo Domino facultatem concedendi In dulgentias datam fuisse, oc omnibus luis Successoribus , ita ut solus Summus
Pontifex immediate a Christo habeat hoc ius, quia illi soli immediate datumast, cui soli suit immediate promissum , per i pium vero idem ius aliis communicari. Nec aliud eruitur ex capite cum ex eo , ει cap. nostro de Poenit.
Et remissi eum in his locis Episcoporum , ει Archiepit coporum indulgentias
Romani Pontifices moderantur , dc Cavones praetcribunt ab illis observando in earum concessione . Hoc tamen non ossicit quin in Episcopis etiam , de Archiepiscopis iacultas haec concedendi Indulgentias ordinaria non sit, siquidem illis conceditur ex vi suorum munerum, quibus ex Ecclesiae ordina sione conjungitur.
XVIII. Quia vero in laudato scripturae loeo clare non habetur quod Christus facultatem hane Petro dederit, sed quod tantum se daturum it Iam promiserit, aperiendum superest quando haec promissio fuerit impleta ,
vi quia nullus in Evangelio locus occurrit ex quo possit actualis haec donatio Pot statis clarius inserti, praeter textum Ioannis a I. ubi Christus ipsi Petro dixit a Pasce oves meast hine est quod asserimus tunc suisse Petro, dc ceteris Romanis Pontificibus hanc iacultatem collatam , dc tune sitam promissionem
Myletam, quando Ecclesiarum in illo Primatum, oc universale regimen col
472쪽
loeavit. Non sunt huius loci momenta. quae universalis Traditio suppeditat.& Eeclesae, & Patrum conseiisus. ut veratas haec demonstretur; ne vero ipsi res alioquin gravissima sine ullo fundamento relinquatur, latis erit illud peistere ex ipsa actione, quae Ioannis a I. Petro commendatur, videlicet ex unia
versali munere pascendi sibi a Christo creditas oves, quod munus non qua lecumque beneficium fuit, sed pertinens ad persectam Ecclesiae gubernationem t quapropter tunc Petro nane iacultatem suasse concessam credendum est . ut nihil illi deesset illius potestatis. quae se extenderet ad praestandum ea quae , vel necessaria essent suis ovabus, vel valde commoda , scilicet tum ad serendas leges , vel dispensandum in illis , tum ad perficiendum ea omnia, quae ad commune bonum animarum spectarent , etiamsi ad Deum ipsum aliquo modo Pertinerent , tum demum ad remittendum per Indulgentias temporales poenas, ut ita quo ad fieri posset celerius Caeloru m Re
XlX. Sed de illud quoque plurimum probat ex Christi verbis Petro pro
Iatis Pasce oves meas advenisse Ecclesiae ius concedendi Indulgentias, Poena. rum scilicet relaxationem, quod Ecclesia Apostolorum , Martyrum, aliorum que illustrium virorum temporibus hane poenarum relaxationam indulsit. Notissima est, & Patrum utriusque Ecelesiae Chrysostomi, Theophil acti, Pa ciani, aliorumque elogio commendata Apostoli indulgentia, qua incestuosum Corinthium multo iam tempore nefandum scelus deflentem exemit ab iis, quae ex iniunctis supererant poenitiae laboribus , ne abundantiori tristitia ablorbe retur , ac sorsan in desperationem adigeretur . Neminem latet Tertulliani, 4e Cypriani temporibus Pontifices, de Episcopos consuevisse ad preces Mar tyrum easdem poenarum relaxationes lapsis concedere, ut Martyres ipsos hono Tarent , de ad martyrium accenderent, idque Probatar amplissime tum ea Tertulliani testimoniis ita libro ad Martyres, di in libro de Pudicitia, quae testimonia supra retulimus, tum ex Epistolis Cypriani II. 17. dc 23. quihua praesertim Martyres docet modum, & ordinem, quem illos observare oporte bat, dum pro lapsis Indulgentiae beneficium postulabant. Patent quoque omnibus.
illa Conciliorum decreta Ancyrani A. 3I . can. I s. 2. Laodicae I R. 32 . can. Nicaeni A. 3as. Garthaginensis iv. A. 398. can. 76. Agathensis A. so s. can. 6 4
in quibus eaedem Indulgentiae per Episcopos concedebantur poenitentibus . Neque ea demum ignorantur quae Basilius ad Amphilochium seribens decremuit m suis Canonibus, & Nyssenust in Epistola ad Letoium , dc I. Innocentius in cap. 7. suae primae Epistolae ad Decentium, de Magnus Leo in cap. 6. epist. ad Nicetam, nimirum observari oportere, ab eo, qui Ecclesiam administrat, quod pro ratione conversionis, pro circumstantiae proprietate , Poenitentibus impositae poenitentiae tempora contrahat, imponendasque paenitentias remittat. ubi id peccant in m saluti, & fidelium utilitati iudicaverit expedire. Haec singula inquam omnibus ita sunt nota, ut de harum veritate nulli liceat ambigere . XX. Nemini quoque dubitare licet post haee tempora eumdem ulum in valuisse , licet suspecta habeantur ea, quae ante S. Thomam Guillelmus Α - lesiodorensis scripsit in Summa l. 4. trach. 6. eap. 9 nimirum S. Gregorium Magnum Romae concessisse ejusmodi relaxationes visitantibus Ecclesias Stati num, de degentibus in Urbe per Quadragesimam . Item illa, quae a nonnullis cum Barcinio at firmantur scilieet sub initium ix. Saeculi similes Indulgentias
concessisse Leonem IlI. quod praeiertim probant ex epistola S. Lugderi Epim
473쪽
scopi Monasteriensis, in qua legitur A. 8o 3. Leonem III. venisse ad Carolata Magnum, multas Ecclesias, Capellas, & Altaria coiileerasse, ubique Indulgentias cone edendo, deinde Uardum te coittulisse , ac ibidem S. Sisibertum in Catalosum Sanctorum retulisse , eidem quae Ecclesiae speciales Indulgentias coue erusIe fidelibus eiusdem Sancti festum celebrantibus,& ad Divina coiissuentibus . Tum illa demum, quae leguntur in quodam marmoreo lapide, qui Romae eernitur in Ecclesia M. Silvestri, dc Martini, nimirum Sergium Papam varia M. Corpora ibidem condidisse, ει singulis ad hanc Ecclesiam venienistibus in festivitatibns istorum M. tres annos, dc tres quadragenas de vera Indulgentia concessisse . Nam licet ut dicebam haec a severioribus Criticis Μοαrino de Papebrochio vel iuria monamenta habeantur , aut velint esse recenistiorum temporum concestiones Indulgentiarum , spurium tamqn monumentum
illud habendum non est, quod iuppeditat lιber T. epistolarum eiusdem Magni Gregorii, ubi legitur Niliola ad Recha redum, in qua S. Pontifex ait Cis vom parvuIam a fac ratιsmo B. Petri Corpore no eius benedictione transmi- fimus, in qua eue ferrum de Catonis ejux inclusum, ut quod co m ejus ad martyriam ligaverast vesνum ab Omaibus peccatis solvat. Neque adulterina Indulgentiarum exempla illa haberi debent, quae tum in eodem, tum in 6. libro leguntur in epistola ad Secundinum , dc in epistola ad Theonitum , de Andream, eum nullus sit Scriptorum, qui has epistolas iupo fititias agnoverit. Scrupulum movere Potest quod Indulgentiam S. Pontifex benedictionem appellae . sed hoc verbo consuevisse veras Indulgentias appellare . cognoscimus ex D. Clementis sententia in lib. 3. Constit. caP. Io. dc in l. s. cap. 44. ub Laico non permittens facere aliquod opus Sacerdotale, Sacrificium recen set, haptismum, impositionem manus, ec benedictionem, sive magnam, si ve parvam, hoe est remissionem peccatorum . quae mortalia vocantur, dc penarum inservi , quae eis debentur, ει remissio item reliquornm peccato rum, id est penarum, quae debentur Peccatis magnis Prius rem .ssis , dc par vorum peccarorum , quae dicuntnr Veni alia . Si cui vero minus arrideat hoc quod ex D. Clementis Constitutionabuo exemplum exhibuimur, arridebit
aliud ex Gregorii Vi . epistolis petitum , nimirum ex libro I. Rege stri eius; ubi legitur epistola ad filphonium Hispaniae Regem, in qua non solum
mitatur, verum dc interpretatur eiusdem B. Gregorii exemplum a ibi ergo se ait: Ex in me SS. msinar vobis claviculam auream , in qua de Calesia B. meri benedictio costinetur, aν Omnipotens Deus , qui illum admirabili ρο- eentia nexibus ferreis liboravit, ejumodi etiam intercessonibus, vos ab omniis bas peceatorum vestrarum vinculis absolvat, ct ad gaudia per cat aterna. XXI. Probant quoque Indulgentiarum usum per singula rela una tempora. quae ante VI. Clemente vi fluxerunt , cui Indulgentiarum usum Lutherus attribuit, Bulla Urbani l I. de Indulgentia plenissima in Synodo Claramontana concessia in eorum is vorem , qui cruce in pectore fignati ad bellum pro recuperanda terra Sancta proficiscerentur, quam postea confirmarunt Clemens III. de eiusdem nominis innocentius. Trobant etiam Generalia Concilias Lateranense A. xxx s. Lugdunense. ει Viennente, in quibus de Indulgentias actum est, de emendati abusus, qui paullatim circa Indulgentias iris repserant; Et demum probant Indulgentiae illae singulae, quae in favorem Religionum, vel piorum Locorum, vel ob alias iustas caussas , aut univeris Eois
clesiae, aut variis Provinciis, ec Regnis concia. silui, ita ut cuique iam
474쪽
eordato, de prudenti viro tot monumenta possint lassicere ad persuadendum
hune Indulgentiarum usum fuisse legitimum , oc ex potestate a Christo con cessa derrivatum . Impudenter igitur hanc Indulgentiarum originem insectantur haeretici , de eo impudentius, quod ante .Erae Chri itianae annum zi ci. nullus hane Ecclesiae Doctrinam Perstrinxerit, e contra vero omnes commendaverint, quod si alicui visum est cyprianum Indulgentiarum eon
cessionem impugnasse in epistola io. Ir. 5e xo. ubi scribit quod sola paeni leutia es qua satisfaciat, quod Dami us nostra satisfactio e , quidam ωσα
ga , ct continua placendus es: eaod confra Ierem Domini, contra Evangelia ae . contra Evangeticam Disipdinam, contra Eoavetii vigorem, contra Domini θ Dei Iegem aguat Sacerdotes Hia qui pacem eis concedunt qui sustote-ore Deo non satisfecerint: quod est pro easse irare velis absque Legitima poeuitentia pacem cause ait quod Dut decessores animarum qui ea concedunt , qua is moiciem vertunt σe., is prosecto se ne scire dissimulavit S. Martyrem laudatis in locis damnasse abusum , qui in earumdem Indulgen tiarum usum ae applicationem irrepserat propter hoc, quod lapsi sibi recon. ciliationem deberi contendentes quam semel cunctis a Maltyribus, de Conmsetaribus datam clamitabant, Et Deo satisfacere detractantes ignavi , Riv docti Saeerdotes eiusmodi lapsis assentiebantur eximentes eos a subeunda conveniente satisfactione , de offerebant pro illis, dc Eucharistiam dabant quando oportebat, ad haec per ordinem perve ire. Caeterum S. Cyprianum Indulgentias ad Evangelii normam applicatas non damnasse. imo plurimi secisse esteoditur I. quod cum pace a Martyribus sibi promissa ad Dominum remitti illos volebat, qui libellum ab eisdem Martyribus aecepissent, oc auxilio eorum adiuvari apud Dominum in delictis suis posse putassent, si eoapremi infirmitate aliqua de periculo caepissent . Ostenditur a. ex eiusdem S. Cypriani responso ad Consultationem Caldonii Asricani Episcopi epistola o. in qua dicit Iapsis , qui post scelus commissam arduum atiliad, ct eximium ediderant . posve fuerant pro Christo, Absolutionem esse concedeniam ρriss quam satisfacitionem implevissent. Ostenditur 3. ex epistola eiusdem tertia
ad Μartyres, in qua indulgendum iis censet, qui ubi convenientem satisfactionem magna ex parte subiissent, proferrem Martyrum libellos, quibus no minatim dc expresse designarentur. Non omnes itaque Indulgentias S. Ex Pria uos rejecit, sed vel temerario petitas , vel incaute concessas. XXlI. Flustra etiam obibetetur Indulgentias Cypriani aevo concessas no
Convenire cum ceteris, quas posteriorum laeculorum Antistites concesserunt eo
quod illae non injungebantur ad exhibendam Deo satisfactionem , vel ad ex-Piationem Poenae temporalis, quae peccato quo ad culpam dimita debebam r. sed ad meram fidelium aedificationem, eo quod certo constet poenas , qui bus Canones lapsos castigant, pro peccatis etiam occultis fuisse in junctas , ut iii
Tiactatu de Sacramento Poenitentiae ostendimus Cap. H. N.xvl. unde licet ma- fina quidem ex Parte ad satisfactionem Ecclesiae, de ad reparanda scandala, α ad exemplum aliarum ne talia crimina auderent commitere Canon Ieae Pin ni tentam ordinarent ut, de ad politicum Eccles e regimen pertinerent, tamen quia politia Ecclesiastica etiam ad animarum bonum ordinabat ide Praelati Ecclesiastici in poenis illis imponendis non se gerebant, ut mer iudi ces , sed etiam ut Pastores, ει spirituales Patres , dc ideo maxime etiam in eludebant Deum placare, es intendebant spiriti ale commodam iptius Pec
475쪽
toris, tum qaoad correctionem in futurum, tum etiam quoad eompensationem delim commissi apud Deum . Atque ob hanc caussam etiam in rela in Xatione earumdem paenarum per Indulgentias Patres sibi proponebant a lap- fis auferte Poenae reatum pro eorum peccatis debitae apud Deum, quod sari eis indicavit Cyprianus, cum in laudata Epistola I 4. scripsit has remissiones factas fuisse per Martyrum, vel aliorum fidelium intercelsiones , quia auxi tio eorum ad uvari apud Dominum iu delictis suis pissent, indicans sati factiones istorum lapsis prodesse ad remissionem apud Deum , dum eorum inter e essione fiebat remissio apud Ecclesiam . Veritatem hane in veterum Patrum scriptis ipse Κemnatius se invenisse testatur sis enim loquitur in quarta parte Examinis Concilii Tridentini discutiens decretum de Indulgentiis pag. 3o6. Nec vera nescius sum veteres aliquando nimis largiter, ct verbis nimiis .m magnificis dise0Iinam itiam canonicam commendare , si quod Tertulis anus
icit fatisfactionibus tuis peccata expiari, Curianus illis dicit peccata redimi, ablui, fanare , ct Iudicem placari, Augustinus Deum illis de peccatis
praeteritis propitiari e c. vanum igitur est ex hoc capite discrimen cognolceis Ee inter veteres , & novas Indulgentias. XXVI. Neque satis est fundare Indulgentiarum nostrarum diserimen a veteribus Indulgentiis, quod post IX. Saeculum ulus invaluerit veteribus inauditus Canonicas poenitentias redimendi, aut eleemosinis, aut precibus quibusdam, aut aliis piis operibus, quibus multum de earumdem poenitentiarum vigore detrahebatur , quibus addit Kemnitius languefactis vera con e itione , sequebatur eversio seria emendationis, re persuasio impunitatis in delictis. Si veterum Patrum scripta conluluisIet Kemnitius ab his injuriis sistantiisset. Legisset enim huiuimodi redemptionesi eum introduci coeperuntrion fuisse admodum frequentes, neque pro omnibus P enitentias, imo animadvertisset redemptiones ipsas fuisse gravissimas pce nitentias, satis est legeraut dictorem veritas cognoscatur Canonem s6. Triburiensis Concilii A. 893. de jejunio homicidae iuxta Canones imposuo, oc caput g o. libra a. Colle. Etionum Reginonis Abbans , in quo modificationes illae recensentur in poeni- entiarum redemptionibus observandae , quae monumenta quia obvia uoi sunt hic subjicinius . Et κF ves in hoste verba iunt Carionis Triburiensis asae iar aliquo magno se itinere , vel longa , aut diu ad Dominicam Curtem ,
vel si in insirmitate Hetentas fit, tunc hortum Ar ei tertiam feriam , ct quinis
am, ditque Sabbatum redimere ano denario, vel pretio denarii, Me tres pauperes pro nomine Domini pascendor ita dumtaxat, ut vel carne , vel vino , vel medone . ides de tribus usa re utatur , non omnibus vescatur . Pos. ηam autem de itinere domum revertatur, aut de infirmitate Iiberetur.
radictas ferias nos redimae, sed saluto mois paeniteac . Quae sequunt i verba sunt Reginonis. Si quis orte non potuerit jejunare , ct habuerit undo νοfit redimere dives fuerit pro septem hebdomavibus dat solidos 2 o. A non habuero tantum, unde daνo possit, det sotidos Io. D autem multum pauperfuerit det solidor tres -- Pro mo mense quod tu pano , ct aqua panitere δε- fiet aliquis, Psalmos decantet milie ducentos genu flexo , non genusexus 168o. omni me si uult, re abstinere non potest reficiat ad sextam , nsferia 4. O 6. jejunet usque ad nouam , carnem, o ν num non sumat , reti gua percipiat se Primo anno quidam Permiserunt triduanas quatuor, alii Odecim triduanar, id est semel in mense uno. Quidam vixerunt triduanal
476쪽
aeeνo is ureberibus, ct is vigitiis in ensi triduum. Pretium authm unius diei, idem Agapsa duorum, vel trium Pauperum, sive unum denarium. Alii totum psalterinm in aestate , in hyeme vero , dc in verno , vel autum no quinquaginta Psalmos. Quidam judicaverunt duodecim plagas,. .vel per elicones. XXIV. Da eisdemi Redemptionibus agens Petrus Punaviensis in sudi
Poenitentiali, quare t&entini. usitatae caussam aperit,ex magno scilicet fidelium gravamine , vel quia in arcta di ta ieiunare non poterant- in compensationes adhiberi eoeperunt per orationes. Per eleemofinas, Per peregrinationes, vel disciplinas , vel abstinentiam a carnibus oce. Singulis his operibus satisfieri Deo pro peccatis ia. Tractatu. de Poeuitentia loco supra citato probavimus a sed Kemnitius Chrysostomum adducit homilia r. in epistolam adi Philemonem docentem ad impetrandam i peccatis nostris veniam non opus esse, vel pecunias impendere, vel peregrinando ad loea propinqua transi re, affert etiam Augustinum Sermone de Martyri s , Bernardum Sermone a.
de Adventu, de Canones Cabilonensis Coneilii. Sed ad rem haee testim nia non sunt quia loquuntur de iustificatione impii, ae remissione culpae .
non de solo reatu poenae . de auctoritates Patrum solum probant eleemosi nas, ει peregrinationis non esse absolute necessatias ad remissionem pecca. torum, alioquin pauperes, εe segrotantes spebomni remissionis destituerentur .
Ceterum Chryses omam laudare peregrinexiones ad Sepulcrum Martyx una constat ex iis quae istrabis in homil. 66. ad Populum Antiochenum, . S, Augustinus easdem laudat in epistola I 37. ad Clerum, ει Populum Hippo
nensem, de S. Bernardus Petrobrussianos consciat in hoc etiam errantes,
quod peregrinationes fidelium ad loca Sancta reprehenderent. Ad id quod additur de Canone Cabilonensis Concilii dicimus, Patres Cabilonenses uno Canone perstrinxisse illorum audaciam . qui de industria peccabant. ει sibi
impunitatem pollicebantur propter eleemosinarum largitionem, altero vero repudiasse illorum opinionem, qui se posse purgari a peecatis omnibus Puta hant , si Romam , vel Turonem , aut alia Sancta loca sub praetextu orationis pergerent. Quid hoc autem si hominum malitia remediis illis abutatur, quae attentis circumstantiis Ecclesiae humanitati congluum fuit eligete in Canonicarum satissa est lolium relaxationem 3 Saeculis quibus ea redemptio obtinui e perluasum ipsi Eeclesiae suit se a Christo hanc aecepisse fac nitatem ubi id expedite iudiearet. Quod si mitioribus adhue remediis frigescento
praesertim in fidelibus pietate uia est, ut easdem Canonicas satisfactiones relaxaret visitantibus particulares Ecclesas, ibique paulisper orantibus , ea dem potestate a Christo accepta hoc praestitit , tum quia id expedire e gnovit , eo maxime quod hutnsmodi exemplis non careant superiora quoquae ocab his remotissima tempora , ut supra exposuimus. Illae paenarum redemptio nes , quas improba quaestuariorum turba nos sine maximo Orbis Christiani
scandalo venales propoluit, semper Ecelesiae displicuerunt, ει Novatores ipsi norunt, quid Apostolica Sedes , quid Generalia Coneilia super his Coi,silii coeperunt. Siquidem Kemnitius genuina decreta transeribit, quae de hac re Innocentius III. Clemens V. d: Tridentini Patres ediderunt quod satis est ad intelligendum, quanti faetendi sine Haeretieorum clamores dum Romanis Pontificibus tribuunt , quae a Romanis Ponti fieibus fuisse damnata, di interdi eis ipsi Heterodoxi suo proprio Ore fatentur.
477쪽
XXV. Modo se se otiare examinandum . qualia sit haec potest M , quae a Christo in Pastoribus Ecclesiarum derivata , fundamentum Praebet Conce soni Indulgentiarum. Pertinere hane ad potestatem ordinis Sacerdotalia propter hoc quod quilibet Sacerdos possit peccata remittere quo ad cui pam , bc poenam dixerunt aliqui, non attendentes potestatem ordinis 'pe est solum ad hune actum valide exercendum non sumeere, cum ex vi taneum huius potestatis nemo iabditos habeat, quae conditio requiritur ut dicis eue in cap. 22yod autem de pinnat. de remisi. tum etiam quia hac potestas augeri, vel minui potest, ut dicitur in cap. Roma ua eodem titulo in fi., utontra vero potestas Ordinis per se restringi, vel limitari non potest. Alii itaque, quos moverunt recensitae difficultates, praeter potestatem ordinia supposuerunt in illo , qni Indulgentias vult concedere actum cuiusdam alte rius curae, vel provide ut in Pastoralis, qui tamen non est actus iurisdicti nis, nam hos duos actus distinguunt ad invicem. Et advertunt quod si actus esset iuridialoma , neque mortuis/Indulgentiae prodessent, neque Praelitas
qui illa ne edunt, bene vero volentibus aeque de nolentibus . cum aetiam in invitos iurisdictio exerceaturi unde dicunt Indulgentiarum largitorem somlum Ecclesialticum Thesaurum dispensara , ve spiritualiter indigentibus su veniat . Sed neque hi Theologi verum vident; nam quamvis Indulgentiae concedantur per quamdam dii penationem Euelesiastici Thesauri, inde tamenbnon tequitur concedentem Indulgentias non exercere actum iurisdictio.
Mis 3 imo dicimus sine iurisdictione nullum posse Eeclesiasticum Thesaurum
xx VI. Verior igitur est illa epinio quae statuit s. Patinatem ordinia
Saet dotalis ad concadendum Indulgentias non esse necessariam 2. somsnoscit hanc potestatem esse spiritualis iurisdictionis non cogentis, nec ligantis , sed miserentis . M solventis. Primum patet quia Diaconi praesertim Cardinales. Ec alii ex concessione Pap e Indulgentias largiuntur, di quia haec temporalia Poenae remissio , quae per Indulgentias obtinetur non es Sacrament lia, unde non est cur supponat in conserente Indulgentiaε facultatem culpas remittendi , quae ut infra videbimus remissae iam luppo. riuntur, Vel per consessionem , vel per contritionem , ut quis eliseum ca Tumde in Indulgentiarum lueretur. Seeundum etiam patet tum ex Christi Promissione r Pasce ovet meas 1 tum ex nuper citato cap. I.o a. ems ubi
dicitur Iad steatiar autem Abdiris prodessor tum ex iis, quae in opor oris. diximus ostendentes hanc facultatem eone edendi Indulsentias Pirtineret ad potestatem clavium non ordinis, sed iurisdictionisi εἰ demum ex ipsa natu a dispensationi. in aliqua lege , quη dari non potest ab illo qui invri dictionem non habet. Neo valet id quod ab auctoribus secundae asseristionis obiicitur nam licet in invitum iurisdictio exerceatur, tamen ubi a gitur de iurisdictione voluntaria id non valet, quia favor est, grati . di Privilegiam , consequentur nequa superior obligatur ad illud concedendum. nisi forsan.ea charitate, si id necessitas exigati quamquam non repugnat uti. m astum iurisdictionis, quae coactionem includit posia non exerceri in rnu tum , ut contingit si quis nolit a culpis absolvi in soro sacramentali: dc ex his eruitur cur actum huiusmodi voluntariae iurisdictionis possit aliquis circaia ipsum exercere sub divissis rationibu , praelertim eum hujus iurisdictio n 1 e rictus Communitatem respiniat, euius non definit esse pars ille, qui ut Chri
478쪽
sti mearias Indulgeatiam eoneessit. Quod additum est de utilliate Indulingentiae pro Des assis explicabitur eum agetur de hac specie Indulgentiarum .
XXVII. Supremam hule Capiti manum imponimus da multiplici In indulgentiarum varietate ditarentes , quae varietat non certe nascitur ex effemctibus. quos Indulgentiae producunt, nam singulae unicum tantum secundum speciem effectum per se habent. remissionem scillaei poenae temporalis re lictae in soro Dei ex peccatis eommissis quo ad culpam , sed oritur ex diveri modo, quo haec poenae temporalis remissio extra Sacramentum fiera potest. ratione cuius aliquando maiorem, aliquando minorem, aliquando essectum aequalem sertiuntur iuxta liceralitatem . de intentionem concedentis Indulgen gentiam, vel sermam concessionis eiusdem. Dignoscitur autem hic movcus ex inspectione litterarum Apostolicarum , utrum ne pro totali, vel Partiali remissione poenae temporalis pro peecatis debitae suerit Indulgentiae dispensatio concessa, alterutro enim ex his modis hoc aevenire Potest cum omnis indulgentia vel sit totalis . vel sit partialis , se a quod idem est vel Plenaria , vel non Plenaria . Plenaria Indulgentia totam poenam remittit, non plenaria remittit partem, & haee fit, duplici praesertim forma tribui so- et. Aliquando enim conceduntur Indulgentiae tot dierum vel annorum, Meunc tanta Poena remittitur quanta solvenda esset in hac vita Canonum Prae scripto ἔ quandoque vero conceditur respective ad certam partem Peccato rorum, ei uti ad tertiam, seu quartam, quanta nimirum persolvi debuisset in hae vita pro tertia, vel quarta parte peccatorum.
XXVIII. Adduntur iis illae Indulgentiae . quae Quadragenae, dc MPtem
in epistolis Pontificum nuncupantur, quibus conceduntur vel quadrMint di ea , vel septem anni Indulgentiae. Invenitur de Indulgentia quaedam , quπCorena appellatur utramque praedictam complectens, quae ieiunium M. die rum remittit, et septennem poenitentiam. Pro crimine valde atroci, & ex raordinario, ut cui deberetur poena capitis, de quo caput ac Uosi tat. d. Cusat Ionibu1 Carena iniungebatur. Suspicantur Theologi esse Apochrypb illa Indulgentiarum monumentur in quibus leguntur remissiones mille, imo M a . mille annorum , cum Saeri Cationes nunquam decreverint tantam , sed ad lammum totius vitae poenitentiam, unde non verentur eorum aliqui inter quos Io. Gerson in Tractatu de Absolutione Saeramentali, de Dominic O in A. d. 2I. q. a. a. i. asserere tales Indulgentias fuisse olim a Quaestuariis confictas , quos in sua praedi eatione abusiones nonnullas consae
visse proponere ipse Innocentius III seripfit in cap. Cum ex eo de Pinnitent. Ninil ominis fi desandi debeant hae Indulgentiarnm concessiones , dici PQ test Auctores earum , s oui fuerunt ex Rovianis Pontificibus respexisse ad paenitentias, quas essent labituri qui vivunt in eonsuetudine blasphemandi, Peterandi, iurandi, et alia huius genetis gravissima scelera perpetrandi cum enim horum scelerum uni euique Saeti Canones plur a pinnitentim unos iniungant, horum annorum omnium summa Deilime spatium siquod
479쪽
-l XXIX. Dividuntur etiam Indulgentiae in Perse Da. Reales, ct Loca
Io. Primae Perionis conceduntur, secundae rebus, puta Rosartis, Corono,
Crucibus, Imaginibus occ. postremae locis Sacris, Ecclesiae scilicet, vel ditari hus. se ii illis qui devote Sacra haec sum visitaverint. Et hujus generis sunt
Indulgentiae , quae conceduntur visitantibus certus quasdam Romanas Stotiones , idest Ecclesias Romae, quae sint instar Stationum , seu Praesidiorum , di Excubiarum spiritualium. Instante persecutione , vel gravissima alia urgente caussa solebant Christiam more militum Stationes celebrare, quae e rant vigiliae quaedam Spirituales Ecclesiae , quae in ieiunio, de oratione perseverabat usque ad horam diei nonam, fit saepe etiam utque ad vesperam; simul enim ieiunium, de statio solvebantur. t .. XYX. In plenaria Indulgentia aliqua singularia aliquando observantur; ita ut Summus Pontifex , qui illam concedit . vel dicat se concedere non solum plenam , largiorem , imo plenissimam omnium peccatorum veniam, vel Indulgentiae plenariae dicat se superaddere Indulgentiam aliquot dierum, vel annorum , vel remissionem tertiae partia peccatorum. Dum Pontifex ex
his formulis utitur priina , multa de his vocabulis Auctores disputant. Nonnullis placuit Bonifaeium Vlli. qui suis primus auctor huius formulae, in
Extra vaganti Antiquoram de Poeniten. dc remisi. usurpasse haec vocabula, ut indulgeret multiplicis poenae remissionem, scilieet ut in Jicaret se re mittere paenam peccatis mortalibus debitam, poenam debitam venialibus,& poenas simul; & eulpas veniales. Magis tamen arrisi altera. interpretatio, quae plenam Indulgentiam dicit illam, quae remittit totam poenitentiam in iuncta mi Pleniorem , quae remittit totam poena tentiam merito secundum Camones intui gendam: Plenaeimam, quae remittit totam Poenitentiam peccatis
in Iudicio Dei debitam . Verris sortasse illi dixerunt, qui nullum discrimeo
snter ilsa uocabula constit uentes quo ad proprium , de per se essectum Indulgentiae, notarunt in dicta Extravaganti addita fuisse illa verba . ob malo. rem rei declarationem, de alscrupolos tollendos, & abusus, qui ex variis op-nionibus oriri potuissent, nam Clemens huius nominis VI. in Extra vaganti Unigenitus nullam aliam Indulgentiam agnoicit nisi totalem. Ec partialem Sixtus IV. tu extra vaganti quemadmodum, revocans Indulgentias, quae illi aequivalent, quae anno Iubilia Romae conceduntus solas plenarias revocatern nocentius III. in Lateranensi Concilio in Decreto pro expeditione Terrae Sanctae solum eoncedens plenam peccatorum veniam , nullus dubitavit
fuisse plenissimam; de usus commanis Eeelesiae plenariam Indulgentiam sine talla limitatione eone essam semper intellexit illam Indulgentiam . quae ora
Hem poenam remittit de peccatis retriasiis quo ad culpam mortalibus, di venialibus consessis, εe non eonfessis, habentibus poenitentiam iniunctam , vel non habentibus . Dixi Me villa Iimi/atione concessam , ut adverterem , quod
si casus verisicetur se evado loco prop6situs, qui ultra Indulgentiam plenaririam addit concessionem quoque tot dierum , dc quadragenarum Indulgen 'tiae quem ea sum certe aliqui Auctorea nunquam accidisse fatentur. Cum nullum exhiberi possit autenticum monumentum concessionis talis Indulgenectae in inspiciendus esset tenom litterarum, ex quo innotesceret utrum ad-litio Iucranda essed alio tempore , loco, . N actione . vel RPplicanda potius
esset per modum Suili agit Animabus in Purgatorio. , - - . l. . .,
480쪽
. A moin Characteres Indulgentiae Pleuariae notatur quod quotiesu n additur lignam determinans remistionem partia . poenae peccatis debitae Indulgentia semper plenaria judicatur; quemadmodum talis habetur licesto iςtatur particula Plenaria, si tamen eius loco dicantur Indulgentiae
omnium peccatorum , vel concedimus Indulgentiam peccatorum, dummo tamen concedens habeat plenam potestatem, quod si non haberet, intelli sis Iu tantδm Indulgentiam concedere quantam posset. Plenaria item est alla Indulgentia quae conceditur de peccatis contritis de Consessis , vel Confessio integra si materialiter , vel sit integra formaliter , vel sit in retvel in voto squamvis alii senta ant oppos tum , sic enim loquitur Glossa .iae ementina unica de Relig. de Ueneratione Sanctorum verno Confecto . Ah has In cap. omnιs utra quo sexus de Poenit. de remisis., de I. Andreax in cap. quod autem eod. tie. dc est communis opinio, fi tamen tanta contritiali, ut Per te sum ciat ad remissionem culpae, quae contritio cum ita Deilia hora sit, Propter hoc necessarium fuit addere consessionem . quae de ad iusti.ncationem necessaria est, de ad perficiendam contritionem . Sed de hac cis cum flantia alibi redibit sermo. XXXII Pro computandis vero temporibus remissionum factarum devpartiales Indulgentias notatur: dies , de annos significare durationem poeni tentialis Satisfactionis in hac vita exhibitae pro peccatis, ut iam suma dactume , non vero quod totidem anni, de dies ex poena Purgatorii remittantur, quot in Indiligentia exprimuntur , 8c hoc patet ex origine Indulgentiarum , M ex modo , quo partiales Indulgentiae conceduntur , similis in omnibua o' in Pinnite fatiae Canonicae iniungebantur. Remittuntur certe Per'tri uigenti3s Purgatoriae Poenae . Sed tanta poena remittitur quanta potPin utentiam unius aiani , vel diei remitteretur, ex quo fit, quod dicente S.
ypriano l. . epist. 1. aliud es lavo tempore pro peccatis cruciatum eme -υσι s σ purgary a s igne , aliud peccata omnia pasone purgasse , potest ali.
quis unius diei, unius anni, imo unius horae, ει momenti cruciatu Volun Iarte ulcepto, vehementia charitatis accedente, di contritionis intensione, urgatorias omnes Poenas redimerer e contra vero diuturnioribus, de accer
Morinus adhuc totius vitae satis assionibus , vix alteri de Purgatoria Poenae ac inora detrahetur, de ex hoc etiam oritur , quod eodem tempore , de Deaei v. omnino smile unus homo consequitur maioris poenae remissionem , quam 'uia malo' affecta operatur, Et majori fervore, ac devotione se ad Π vam noulgentiam dii ponidi. Usi etiam sunt aliquando Pontifices in Concessa one partialium Indulgentiarum hac formula. Annuam 3 o. dierum ab I. unonem, σ tretram partem minorum peccatorum , ct fraudem paenitentiam . meηιιbus ad sacra hujus Tampia re utam dedisationem eoneedimus. Le4itur haec formula Veronae iii templo Ecclesiae Collegiatae S. Helenae anci .
. . NUR lapide' ιn solemni dedicatione illius Eceles ae i de tune nihil
Pontificem remittere, quam 3 o. dies poenae debitae Pro Pec pyx 'u. emi qui Stertiam partem poenarum debitarum in Purgatorio. ιbus P eatis tussicienter apparet. Quod vero diertur de haudem
P ηι eat arum, significat condonari insuper ac remitti poenas debitas serta peccatis mai*ribus remissis , qnae alias fuissent solutae ac deletae per paenitenm