장음표시 사용
481쪽
eantias in iudiei: Eeelesiae indictis, & praescriptas vocat Baudem pravitea
erarum , & huiusmodi se adam Canonicarum poenitentiarum Sammus P . tifex eondonat. XXxlli. Ultima tandem Indulgentiarum divitio est in perperesta, is temporalea. et in Mortis articulo. Prima tantum durat, quantum durae illa res cui concedituri altera certo tempori determinaturi postrema rem T illud respicit, quo quis in v tae termino constituitur, sive hie terminuaverus, sive praesumptus, nisi aliter per superiorem concedentem indui gentiam determinetur , quae conditio attendenda etiam est ubi Itidulgentia fuerit concessa perpetua visitantibus aliquam Ecclesiam , - quιs sciat utrum semel in die possit hane Indulgentiam lucrati, vel toties quot ea in die ipsam Eeclesiam visitaverat. & hoc verius censetur si Indulgentia sine ulla temporis determinatione cone effa est absolute Ecusam laut vi curabas. sicuti expleto tempore eoneessionis Indulgenti. spirat indulgentia, ita peHediruto templo, cui concessa est, si iterum non aedi fleetur. Dixi si iseramma adlauetae , quia in hoc ea su eum Melesia iterum aedificata eadem centeatur, retinet Indulsentiam, quam retinet etiam eum aliis privilegiis , s gum oritate Super totis in alium locum transferatar, eum talis indulgentia non intelligatur concessa rationa situs, sed absoluta Ecclesiae sub hoc titulo , ac pauonoa
FUndamentam Induisentiarum, de quo in hoe eapite disputatur . Principium illud esse dieitue , ex quo tamquam ea sonte dimanant Indolis gentiae omnes, Negant Meterodoxi vim huius principii, di propterea nitun sui ostendere , vel nullum esse , vel saltem illud non esse , quod a Cathola via propugnatur . Neutrum tamen horum argumentis probant, sed eorum more , vel mendaciis luit untur, vel scripturarum Auctoritates traducunt a vel Patrum testimonia depravant. Sit igitur.
s. L Indulgentiarum vis , Me piastium iliad quo paena temporalis fisi - ιον , qua pos remissam ea pam expiauis supererat , vel in ac vita , mel a iacera σα eoaeem Ecclesiis theseare oavi ἐρ- . quem thya rum de Me es admitti debere tu Ecclesia, pracipae re ausem ex Cisbti meritis , σ Ioperabas dantibos ejusdem satisfactionibus. I. Celebris est illa Seripturae sententia, quae dieit non esse aliquod aliud mes , sub quo oporteat nos salsos fieri , nis suis vomi r Ieru , quod
idem est ae dicere, nisi in virtute maritorum Christi. Ab his igitur merum prosecto reserendum erit aeceptum quid quid remittetur temporalis poenae , quae asset a nobis vel in praesenti, vel in saeculo futuro luenda, propterea quae iacimus peccata, & quae Saeramentalis absolutionis beneficio nobis tacta latroni, quod erat primum probandam. Quod Christas sibi instruari
482쪽
ai milia ν πω vellet, peccata remitterentur . et Poenae. ex Masatoribus trilinius negat, imo id omnes assit mane, Et plurimis Scripturarum testimoniis pro .hant petitis ex cap. I. . Actuum, ex x. Ioan. ex 2. ad Cor. s. dce. Quod si iis a eamdem facultatem in Petrum transtulerit, ut suo nomine, οι auctori. t te illa uteretur, aeque clarum est ex Scripturis in superiore capite citatia.
Quoties igitur Romanus Pontifex Petri successor aliique Padires Eecl. . eum in Christi nomine poenas peccatis debitra remittunt, ne eeta est qgoa e eorum remissio in Ctitisti meritis sundetur, quod idem est ae in thetau
eo continente merita Christit ineptissimum enim esset allerere Mac romisso mcuncedi iuxta meritum ejus cui coMedituri veι ex gratuita remi ao δονotestatem a Deo datam , veι per liberriem remisonem virtuto clarism famaam absque sua salutione ex ι Gaura. quae pria aliqui etiam ex Theologia asserere non dubitarunt, non animadvertentes quod nulla gratia, vel Indui gentia ei fieret, cui sic temporalis poena remitteretur, unde probari non
potest id quod scripsit Hentaque E quolib. I s. q. v. Secundo quia Indulgentia
neque esset insolutio, neque vera solutio, ut in superiori Capite probavi. mus a de illa quae tune diramus lassiciunt ad demostrandam falsitatem opimnionis Francisci Matronis . quam exponit in 4. Senten. d. go. q. v. Terti. demum quia etiam ut probatum est Indulgentia est remissio poenae tem Poralis coram Deo . Sacerdoti vero ex vi potestatis remirtendi peceata in foro paenitentiae nou datur saeuitas. vel iurisdictio ad remittendam totam poenam omnino gratis, sed secundum talis judicii aequitatem, di si remittere φ, non Propterea remitteret ipsum reatum apud Deum donec alia satisfactio aequivalens loco illius non exhiberetur. Si igitur haee satisfactio exhibenda est . qui hanc Poenam vult remittere oportet, quod illam reddat cum alia qua solutione ex thesauro, nee sumet et liberalis remissio virtute clavium mcta . Constat itaque ex his necessitas huius Thesauri , & propterea irrationis hi liter eius existentiam ah Heter odoxis satin negatam, ut statim probabitur. II. Praecipuum huius rei fundamentum suppeditant verba illa, quibus exponens Ioannes eis caciam oblationis Christi cap. a. docuit cir sum eo Propitiationem pro pes catil nostris, non pro nostris astem tautum, sed etiam νοrius msudi. Quis autem ignorat non propter hoc plurimos hominum no salvari, de consequenter illis non applicari hane Christi propitiationem P Di Condum igitue eit hanc propitiationem superesse, satisfactiones nimirum illas singulas, quas pro singulis illis hominibus Patri obtulit, suae tamen applicat non fuerunt. Supersunt item innumerae aliae, quae imposterum apoli Cabuntur, ut Per earum esse s homines divites essiciantur, sive postea
haec apelicatio sit sutura per Sacramenta, sive per Sacrificia, sive per D dulgeatia , sinsulis enim hisce modis Christi merita nobis applicantur, Mita nobis applicari enixe postulamus. Frnstraneum erg non est Pone
hunc Thesaurum, qui praecipue constet ex Christi meritis, di satisfacti nibus, quem cum agnovit Apostolus Abundantias Divina gratia illum a Pellavit ad Ephesii. Investigabiles Christa Divitias, dixit cap. 3. θ disse fationem Sacra meati a faculis ia Deo , quae postrema verba , de illum nobis
ostendunt thesaurum hunc non esse quaerendum in loco aliquo materiali, cum res sit penuus spiritualis . sed in Divina acceptione positum, ec Pr e sentia oportere ab illa in nos derivare .
483쪽
UI. Eiusdem Apostoli verba querelam illorum vindicant, qui huius The.
Duri nomen per tot saecula inauditum fuisse in Ecclesia contendunt, & VI. Clementem primum fuisse cui in Extra vaganti Unigenitur de Poenit. Et remissi. hujus Thesauri originem debeamus. Parum certe abest , quin de rei gravi Sina controversam , cum nominis quaestione Auctores illi confundam quod viro Theologo incongruum est , & admodum turpe. Etenim novitatis' argumentum non est, quod recentiori vocabulo res antrauissima explieetur, 'nec prima haberi debet rei alicuius origo , cnni primum de illa instituitur disputatio , si constat omnibus tunc disputari de rebus, cum hostes insurgunt i qui ad hanc disputationem nos provocant. Illud intueri oportet quid sit, de quo dii putatur, utrum novum sit, aut vetustissimum , ut temporis an liquissimi res est Uerbi Incarnatio ad humanam naturam, unio ia hune .fiuem facta, ut Verbum Incarnatum lapsum.hominem redimeret, de pro .illo Deo Patri ex persecta iustitia satisfaceret, ex quo mysterio necessario fuit consequens, ut opera , de poenae eiu idem Incarnati Vetbi infiniti suerint meriti, & sanctificationis ι cumque omnia ab ipso suerint sacta , de assumpta ut a Redemptoro hominum, & propter eorum salutem , sequitur
etiam ut Thesaurum, ex Illis bonis operibus ae poenis resultantem , non tam
.sibi, quam ipsis hominibus, quibus semper futurus erat iustitia , sanitifica. eio, di redemptio acquisierit. In quo igitur Clemens Ul. deserit eum in
citata Extravagant. ait. t soantum ergo exinde, ut nec supervacua , inanis, .aut superflua anta e fonis miseratio rederetur Theseuro mi ιtanti Eccleis
a. aequisivit volem suis thesaurizare sitiis pius Pater , ut fle fit in itur besauras hominιbus , quo qui in sunt Dei amicitia participes Iuni e .cti
His verbis non novum dogma ii, Ecclesiam Clemens invexit, sed novo no .mine antiquissimam confirma it Doctrinam, aut pol u thesaurum nuncupavit sandamentum illud unde Indulgentiarum essectus petendus esset ι quod .vero Varonius in sua regula fidei velit quid quid de hoc thesauro, ejuique applicatione ad effectum Indulgentiarum pasum assertum ad fidei dogma, non spectare, quandoquidem nihil Fidei certitudinem attingere possit, nisi
a Deo fuerit revelatum , idque constet vel Dei verbo scripto , vel noni ripto ex traditione Apostolica ad nos transmissa . Haec profecto gratis omni no asserit laudatus Auctor, nam fidei dogmata non sunt rerum nomina , sed Tea quae per haec nomina explicantur. Arriani etiam, & eorum Assectae ad. -versus omousion obiicie haut vocem esse non scriptam, ac proinde ab Eecle - fia proscribendam; ia Pascentius Arrianus apud Augustinum epistola I 78. Eagitabat anathematizari, eo quod scriptum in litteris Dominicis minime re-νeriretur. Sed quid e contra veteres respondebant andiamus. Cyrillus Ἀ-Iexandrinus Dialog. I. de SS. Trinit. p. 39 I. De voce, ait, prorsus nos Ia
boramas , ubi illud verum es, quia ea significatur, & Nieaeliae Synodi PP. apud Athanas. ira libro de Decretis hujus Synodi Tom. i. p. aro. Etiam fidixerunt ποη Fc in Scripturis fiat voces, stusum tamen ex Scripturis habent. Opportune itaque quod Augustinus scripsit in sua epistola 74. qaid est eourenti us quam ubi de re constat, certare de nomine, contra Varonium usurpare possu mus ἔ Animi contentiosi esse . & ad detrahendum nati velle in ferre ex hoc, quod scriptum in lege, aut in antiqua traditione non inve niatur hoc nomen I besaurus usurpatum in ordine ad exprimendum valo
rem, & e fiectum Indulgentiatum a libris Theologorum esse expungendum ,
484쪽
aut esse male usurpatum, cum res ipsa tamen . ut diximus, inveniatur . P tuit itaque Clemens VI. uti novo vocabulo, & licet tunc Primo fuerit Liar patum, nulla tamen orbis Ecclesia contradixit, cuique siquidem perlua Iumluit sub illo nomine eam contineri doctrinam, quam totus Orbis profitebatur. IV. Sed ut huius thesauri pleniorem cognitionem exhibeamus animadvertimus duo in Christi operibus oportere distingui, illud scilicet, quod habet rationem meriti , de illud quod proprie dicitur satisfactio . Ex hoe
quod Christus operando exercuit omnium Virtutum achus, Plurimum Pro meruit: ex hoc quod in operando quod bonum erat acerbissimos eruciatus pertulit, cumulatissime satisfecit. Christus promerendo, sibi certe maximum, Don tamen integrum praemium comparavit; obtinuit enim sui Corporis gloriam , & Nominis exaltationem, ut Apostolus scripsit ad Phili p. c. a. quae duo non sunt integrum praemium operationum Christi, cum eius meritum pretii
fuerit infiniti. Christus satisfaciendo . non pro se satisfecit, peccatum enim non habebat, pro quo satisfaceret: oportet igitur credere plurimum super fuisse Christo meriti illius infiniti , quod eliciendo actus virtutum omnium acquisivit, Et totum superfuisse , quod in te tulit, dum dolores nostros ipsa portavit, de hxe illa i unt ex quibus diximus praecipue Ecclesiae Thesau
satisfactionum a lethalibus hominum culpis, propter hoc quod in ratione Divinae ossentae infinitae sint , de nonnisi infinita satisfactione expiari possint. Nam hoc est discrimen inter infinitas offensiones , quae ex clupa mortali Oriuntur, ει infinitas satisfactiones, quae a Christo Redemptore Patri osse-Tuntur , quod istarum unica pro tollendis quibuscumque infinitis his culpis, Ec poenis . non solum iudicit , sed culpis adhuc expiandis poenisque pro illis debitis infinito infinities pluribus par est, integra interim permanente huius infiniti valoris conditione, sufficientis ad infinita alia peccata remittenda . cum major ille sit quam possint esse peccata hominum, dc consequenter remissiones eorum . Unam Sanguinis Chrιsti guttam in citata Constitutione scripsit Clemens VI. propter unionem ad Verbum ad redemptionem totius humani generis potuisse busticere, quare non esse timendum de diminutione, aut consumptione huius Thesauri propter infinitum meritum satisfactionum Christi quas non in Dei acceptationem , sed in Uerbi dignitatem reduxit. VI. Advertendum est 3. quod quamquam Christus pro nobis, de Prototo mundo integre imo plenissime Deo Patri satisfecerit inde sequi non debet, quod quia Christi satisfactiones per Indulgentias dispensantur non de beant fideles pro suis peccatis. id eis pro reatu poenae temporalis expiando
Domino latisfacere si ita enim Christus sua satisfactione nobἰs promeruit remi ilionem reatus poenae temporalis, ut Sanguine suo nobis gratiam, dc gloriam comparaverit; sed hoc non obstante sic nos currere monet Apostolus1. Cor. s. ut illam assequamur, ita pari ratione dicendum est Christi satisfactiones nobis prod sse , sed nihil minus oportere non omittere satisfactiones nostras, ut facilaus pretium Sanguinis Christi, ει ejusdem satisfactiones applicentur. Hoc vero Christus voluit , ut ostenderet se nobis etiam gratiam satis iaciendi tribuere. ut efficacia Sanguinis ipsius magis splendesceret dum . non solum ip:e ratisfaceret, sed etiam membris suis virtutem satis iaciendi communicaret. Praeterquam quod quis ignorat Satisfactionem
485쪽
nostram praeter expiationem poenae temporalis plures alios effectus operarI, si illidis si naturae , eui illa conveniant, quae Concilium Trident. Seis. xiv. e. 3. quibusque satisfactionibus convcnire debere decrevit 3 Proeuldubio ma gnopere a Peccato revocat , medetur peccatorum reliquiis, vitiosos habitus tollit, de Christo Iesu , qui pro peccatis nostris satis eat conformes nos emiscit, quae si i gula , neque bl alphemia , neque mendacia sunt. quod fingunt Novatores, quibus oc satisfactionum necessitas, de Indulgentiarum esse eius nihil aliud sunt, ut arroganter scripsit Calvinus in suis Institutio rubus cap. s. numero 39. Nisi sanguinis Cbrisi profanatio, Satana ludibrium , qao Chri- timus popuIus a Dei gratia , a vita qua es in Christo abducant, ct a vera salutis via avertant, VII. Advertendum est 4. quod ubi agitur de remittendis exterioribus publicia poenitentiis ad Sacramentale iudicium minime pertinentibus, ad harum remissionem nulla est necessitas applicationis huius Thelauri , quia hae remissiones non attingunt immediate internum forum, aut non pertinent ad internum bonum animae , neque disponunt hominem ad gloriam contem quendam tollendo impedimenta illius, nam si aliquis excommunicatus decem dat , dc nunquam ab excommunicatione ab luatur, necesse non est , quod illi applicetur satisfactio Christi , quae ad totam internam animae salutem , de gloriae consecutionem ordinatur; imo neque necesse est quod illi imponatur aliqua latissa cito , quia Ecclesia , quae hominem ligavit potest suo arbitratu solvere, non eXigendo aliam satisfactionem , quod essicere non potest si velit solvere a poena debita in soro Dei, ad quam noti Ecclesia, sed vel Divina lex, vel peccator se ipsum ligavit, quia Divinam legem contem psit. Debita proportione servata neque ad dispensandum in votis necessaria est hujus Thesauri applicatio, licet per votum quis ligetur Deo, quia di spensatio voti non est materia justitiae vindieativae , sed liberalitatis , in illa requiritur quod quando quis dispentatur in propria , aliena lubstituatur satisfactio ; in hae vero solum requiritur justa caussa , quod nimirum haec dispensatio magis expediat ad bonum animae , de ad Divinam gloriam, qux duo specialiter attenduntur in votis. VIII. Major superest perpendenda dissicultas utrum hie Ecclesiae Thesaurus ex Sanctorum quoque meritis, de latisfactionibus constet, de cum Au ctores Catholici paucis variatis id affirment, Heterodoxi omnino negant, quia verentur S anguinem Christi profanari , si illi Sanctorum merita adiungantur , aut pretio Christi aliquid de suisse, quod Sanctorum passionibus suppleri possit. Sit igitur g. II. Etiam Sanctorum opera quo ad vim impetrandi ad Ecclesiae The- furum pertinent, ct sub ratione satisfactionis potissimum applicastur, ct per udulgentias dispensantur.
IX. Primam huius Propostionis partem habemus in eitata Constituti omne Clementis VI. in qua cum dixisset Pontifex Ecclesiae Thesaurum praecipue constare ex Christi meritis, de satis ictionibus, addidit: Ad cujus qui dem Theyauri cumulum , Beatae Dei Genitricis, ct omnium electoram a primo justo usque ad ultimum merita , adminiculum prasare noscuntur . Idem quoque Socuit in sua Decretali Leo X. ad Cajetanum, ut hic rescri 3.3 P. q. 43.
486쪽
p. q. 48. a. s. in qua declaravit ad potestatem clavium Petro datam a Christo pertinere dii pensare liunc Thesaurum, ad remittendas temporales poenas ex superabundantia meritorum Chri lii. dc Sanctorum . Altera Propositionis pars eruitur ex Bulla Pii V. quam Sanctas Pontifex edidit , ut Baji Propositiones prcilcriberet, inter quas haec legitur ivli n. ss. Per pasones Sanctorum in Indulgentiis communicatas non proprie redimantur nostra delicta , Ied per communionem chirrata t/s natus eorum pulsiones impertiuntur , ut digni simus, qui pretium fungum is Co/sι a poenis pro peccatis debitis tiberemur. Prcbatur etiam nostra Conclusio e X communicatione bonorum operum. quam este inter fideles Apostoli tradiderunt in Symbolo . Pri batur item ex Paulo, qui iii a. ad Cor. II. scribens se non quaerere quae CCr Hula torum sunt, sed inlus Corinthios , nec debere selios thesaurizare parentibus , sed parentes filiis, additi ego autem libe Nisine impendam , cr superimpen. dar ego ipse pro animabus vestris, oc demum probatur ex raticue, quam
S. Thomas insinuat iii 4. d. x o. q. I. a. 3. q. I. Nimirum ex unὲtate Corporis mystici , in qua multi an operibus Poenitentae supererogaverunt ad mentiaram debitorum suorum , & multas etiam tribulationes injustas sustinuerunt, Per quas multitudo Poenarum poterat expiari si iis deberetur. quorum meritorum tanta est e OPia, quod omnem poenam debitam nune
X. Dubitatur nunc quomodo Sancti suis operibus nobis mereri potuerint, & quomodo eorum satisfactiones pi sitiat in Ecclesiae Thesauro reponi pHujus dubitationis ratio ex hac consideratione oritur , quod fieri non Pomte si , ut ex eo quod unus bene operetur, alier huius boni operis habeatur auctor, & hic de alieno bono opere mercedem recipiat, quae ex Scriptum rarum testimonio unicuique sua tribuitur . Augetur dissicultas cum animadvertitur, quod opera bona , quo ad vim satisfaciendi ita sunt propria ipsius operantis, ut nulli alteri donari pessint; vel quia tolus Christus potuit pro nobis solvere . unde solus potest alteri sub hac ratione donare is vel etiam quia iustus qnidquid operatur , quantum in se est illud operatur, ut prosesibi ad merendum quantum potest. Cum maneant itaque iustorum opera condigne remunerata . nihil de illis superest , quod in Ecclesiae Thelauro
XI. Ad harum disse ultatum explieationem sciendum est, non idem esse , asserere Merita Sanctorum , ut merita sunt, esse in Thelauro Eccle-sae , & dicere Merita Sanctorum esse in Thelauro Ecclesiae cum hac clausula a a usum Indulgentiaram. Primum necessarium non est, nam sive haec merita sint in Thesauro Ecclesiae, sive non, Thelaurum ipsum neque mi nuunt, neque augent. Secundum vero explicatur , nam dicere merata Sanctorum esse an Thelauro Ecclesiae ad usum Indulgentiarum, non idem est ac dicere , quod Indulgentiae nituntur meritis Sanctorum consideratis sub ea ratione, qua merita sunt, nam hoc est impossibile , quia Sancti nunquam
potuerunt mereri, ut nobis peccata remitterentur remota quacumque iam
lissa imite , sicut meruit Chri Ilus , quia hoc sub nullius meritum cadit. Pol sunt Sancti iaci bis impetrare , ut tollamus obicem ad consequendum essectum Indulgentiarum . de nos ipsi nostram dispositionem pol sumus alle qui, Deo osterendo Sanctorum merita, sed ut apparet hic Sanctorum concur tu , Da non
487쪽
non proxime , non per se in effectum Indulgentiarum influit , sed remota ,ec per accidens. Sanctorum itaque merita , ut hunc effectum producant necesse est , quod a nobis considerentur , quatenus merita sunt satisfactionum Sanctorum , aut quatenus meritoria eorumdem Sancis,rum opera poenalia,
vel voluntariae passiones patienter ab ipsa pro Deo sulceptae magnum valorem habent , & suis cientiam ad satisfaciendum , quae satisfactiones in ipsis, neque in aliis habuerunt effectum compensandi aliquem Poenae reatum ipsis aequalem , vel quia nunquam peccarunt, vel longum vitae tempus sine lethalibus culpis iii magna vitae austeritate , dc sanctitate transe gerunt. Ilaec est superabundantia illa meritorum , quam Pontifex Leo pro prie indicavit pretium esse tolutionis , eum ait posse Pontificem ex supera bundantia meritorum Christi, er Sanctorum Indulgentior eurgiri ad redi mendas ραnas temporales , hoc est ex eo quod in Sanctis abundat. Illa item est , qua ita resertum esse Thesaurum Clemens VI. agnovit, ut dixerit conquini non posse, quia quanto plures ex ei ut applicatione traὼuntur ad justitiam , tanto magis accrescit ipseram cumulus meritorum. Nemini ad tem admirationem debet ingerere , tam VI. Glementem, quam X. Leo nem ipsas satisfictiones Sanctorum merita appellasse, si ignorari non potest . quod non sit sine marito satisfactio quaelibet apud Deum , cum Per aequa leni compensationem haec fieri non possit, sed per actum lollic Hae volun talis in acceptando pro divino amore adversantia omnia ἔ ex quo actu
meritum illud exurgit, quod reatum poenae temporalis remittit in Purga torio expiandum. Dilucid .ua igitur manet C cluso nostra . & quamquam brevit et , tamen satis est declaratum Ecclesiae Thelaurum Sanctorum meritis , & Satisfactionibus augeri . Meritis quidem . ut per illa Deum nobis misericordem , & prop.tium imploremus , & plura alia bona in Petre mus , quae nobis Proficua sunt i Satisfactionibus vero, ut iub illis nobis me rita ipsa applicentur , & dispensentur per indulgentias. XII. Ad primam itaque dubitandi rationem rei pondemus, quod Sancti
Plenam mercedem , amo etiam cCnsertam , & coagmenta tam ,&luperfluentς
mensuram Praemii pro suis operibus acceperunt , qui proprius e flectus sui esuorum meritorum , sed quia ut diximus, praeter rationem meriti habent etiam opera Sanctorum rationem satisfactionis, lub hae posteriori ratione superabundantia inveniuntur & in Thesauros Ece Iesiae recondenda , ut Prosint ad remittendas aliorum puritas. Hoc autem non est alieni boni operis fie ri aucti rem, Ec recipere mercedem de bono alieno opere, sed est alieno
satisfactions ad Fune esse tum dispensata , ut in citata Decretali scripsit Leo A. fati aectionem prorιam compensare , dispensare enim alicuius merita non est propter ea aliquid impetraste . sed est ea orogare ad debitum aliquod solvendum , vel ablolvendum , quod quia proprium est Indulgentiarum sideo Sanctorum superfluentes satisfactiones ad hunc Thesaurum pertinent. XI R. Falsum vero est, quod opera bona , quo ad vim satisfaciendi nulli alteri donari pLssint , ut late probavimus in Tractatu de Poenitenti R. illud falsum non est, quod justi saepe poenas sustineant non applicando ea in particulari aliis, in quo casu videtur justcs saepe habere satisfactiones,qux neque in ipsis , neque in aliis habuerunt e flectum . Non habuerunt in ' ipsis, non propter desecium Divinae largitatis, sed prcpter excellentiam Per lunae lati laclentis, in qua aut non fuιt alicuius poenae persolvendae do bitum
488쪽
bitum , ut patet in Virgine Dei para , aut si quid fuerit paeliae debitum .
tanta non erat eiusmodi poena , ut tanta satisfactione purgari deberet , ut
patet an Martyribus. Non habuerunt vero in aliis , qnia hoc est , quod sup- Ponitur. Cum vero absurdum , de alienum a Divina providentia. sit huiusvmoda satisfactiones perire, de quasi pro nihilo reputari, iuxta illud Luce M. Ex capillus de cvιto uesro non peribit , dicendum est , quod quando tu sti suam satisfactionem alteri non applicant, aut ipsi illa non indigent, in tendunt sempet per illa opera Ecclesiae prodesse qnis tum Possiant, δέ ea dem opera Ecclesiae donare, ut in eius Thesauro custodiantur convenienti modo tuo tempore dispensanda , si e ut Apostolus dicit ad Colos, a. se implere ea, quae de stant Passioni Christi in corpore suo pro Ecclesia, ad quam scribebat , dc sic praedicta merita sunt communia toti Ecelesiae . Ea autem , quae sunt communia multitudinis alicuius, distribuuntur singulis de multitudine secundum arbitrium ejus, qui multitudini praeest; Unde sicut aliqais consequeretur remissionem poenae , si alius pro eo satisfaceret; ita cuilibet lamtisfactio alterius proderit si per eum , qui potest . distribuetur. Nee huic obest prae lupposita ab aliquibus iniustis intentio per talia bona opera sibi me rendi quantum possunt, quia nunquam ab his operibus excludunt Propriam rationem satisfactionis, quae necessario, de quasi ex natura rei inest . Dixi necessario , di quasi ex natura reii quia in honis actionibus hominum iusto rum semper duplex hic valor, sive pretium continetur , videlicet satisfactionis. 4c meriti, ut patet in Eleemosina , quae ab om i peccato a morte liberar, ut dicitur Job. 4. quod est satisfactorium, ει meritoria est vitae aeternae , ut dicitur Mat. as. Percipite Regnum , quod vobis paratum es ab origine Μηη- i, esurivi enim , o dedistis mihi manducaror de ut patet etiam i in ieiuni .
Dratione , ceterisque operibus poenitentiae , de quibus extat memorabilis S.Cypriani sententi i in Sermone de Lipsis: uui A Deo sati fecerit , qui ρα πιtentia facti sui, qui pudore ritieti plus, Or virtutis Mei de ipse ia-
Uus μι dolore conceperit exauditus, ct ad stus a Domino , quem coutrissa Uerat, nuper istam faciet Ecelesiam, nae jam flum Dei ueniam merebitur. quod eit satisfictoriumὶ sed corouam quod est meritorium dc demum, ut Patet ex dii cursu S Dione in i. p. q. 2 i. a i . . ex qlo insertur squod duplex merces eidem operi debetur . nam si consideretur . quates νmeritorium est , illi debetur praemium ex justitia distributava , quate us Veros satisfacturium , Aebetor remiso poena ex jugitia commutatιπσ.XιU. hx his vero, quae diximus, ut Sanctorum opera quo ad vim im Petrandi ostenderimus pertinere ad Ecclesiae Thesaurum, de sub ratione satis iactionis potissimum applieari , 5e per Indulgentias ait pensari, tantum abest , quod Sanguis Christi pro sanetur, aut pretio a Christo soluto aliquid deesse credamus , quod Sanctorum passionibus suppleri possit, ut a Novato rabus arroganter , de contumeliose objicitur ; quin potius dicimus hoc ad gloriam ipsius Christi pertinere, quod tantam virtutem suis Sanctis attri buerti, qui cum satisfacere non pcllanr sine ipsius inllu Xu , dc Virtute, Di Vina hac spe adiuti satis s. cliones saderent , revera a Christi satisfactione distinctas, de qui Ecclesiae Thesaurum augere non potui sient iam inlinitum Propter Chris: i merita, or latisfactiones, nihilominus illum extenderent, ut eorum etiam satisfactionabus recipiendis par esset, quae vim haberente Piandi reatum Poenae temporalis. Quae autem in hoc est Sanguinis Chri
489쪽
si profanatio, quod illi Sanctorum merita adiungantur inqui et Calvinus loco sis pra citato, qaia Cbrso, Lex , ct Prwbetae omnes teste Petro Actor. Io. testimonium perhibent quod per inum accipienda st rem so peccatorum. Ddulgentiae remisonem peccatortim irr Petrum . c Paulum , er Mart res laetiuntur . Sanguis Chrisii emun ut nos a peccato, muttit libat . I. cap. I. Indulgentia sanguinem Marorum facιunt abistiunem peccatorum . Christus ,
inquit Paulus I. Ct rint. s. . suι peccatum uou uo erat foctus pro uobis
es peccatum, idest peceati satisfactio , ut justitia Dei esceremur in illo se
IMustentia peccatorum, satisfactionem in sanguiue Miarorum reponust. Clamabat Paulus , ct Corinth/is testscabatur i. Cor. I. solum Chrsum pro ipses crucifixum , o mortuum esse . Induleentiae prυ nunc aEt Paulum , o aliυs proxobis mortuos . Alibi dicit Chrsum acquisio se Ecclesiam sanguine suo Actor. 1 o. Ddnigentiae aliud pretium acquisitionis in sanguine Marorum sa-tuunt . Una oblatione Cbri ius consummavit in perpetuum sanctiscatus , ait Ap ous Heb. io. Indulantiae recta mant a Mart)ribus persici sanctificationem , qua atioqui non fusceret . Dannnes vicis Ap at 7. Sanctos omnes Iavasse stolas in sanguine Agni. Ddulgentia dιcent lavare ρυlas in sanguine Sanctorum dic. Nec meliora profecto, nec magis fideliter , licet conita Novatorum morem ex Scriptura petita testimonia obiici a Calvino poterant ἔ minime tamen concludentia, quia ex singulis his testimoniis nec unum est , quod agat de remissione reatus poenae temporalis , qui non re-
Pugnat , ut ex Scriptura ipsa Pollet demonstrari, quod inveniri postit etiam in omnibus justifica iis , εἰ qui solus per Indulgentias remittitur. Illa Omnia Scripturarum loca a Calvino usurpata de impii justificatio ite loquuntur , quam ultro fatemur, non produci a meritis Sanctorum , nec contrarium evincunt superiora a nobis exposita argumenta . Sicut igitur nihil detrahit satisfactioni Christi , quod unus pro te satisfaciat , quod hanc vim a Christis receperit; ita nec Sanctorum satisfactiones, quas Ecclesia dii pens it per indulgentias poterunt ipsi Christi satisfactioiii obeste , cum per illas nullus ex impio fiat iustus, sed ad solum reatum poenae temporalis dissiolvendum Ecclesiae membris applicentur. XV. Non ita sincere Catholicorum rationem Calvinus exposuit , ut antea Scripturae testimonia proposuerat: singit enim in loco cit. cap. 9. n. 4 L. Catholiccs docere Martyres plus morte sua praestitiste Deo, ac meritos esse, quam sibi opus esset , tantamque allis meritorum latgitatem superfuisse , quanta in alios redundaret , ex quo principio ita concludit . Ala igitur supervacuum fit tantum bonum . comtheri eorum sanguinem Sanguini Chrsι, ct ex utroque They aurum EccIsae consci ad remisonem, ct satisfactionem peccatorum. Atque ita accipiendum, quod ait Paulus Colos. r.
suppleo in corpore meo ea, qua desiunt pasoni Christi pro corpore 6 us, quod es Eccisa.
Abutitur in hoc loeo Calvinus Catholicorum argumento , & eorum rationem vel non intelligit, vel malitiose traducit. Fuit ibi docuerunt Catholici . Maro res plus morte sua praesιtisse Deo ac meritos esse, quam i opus esseti sed quam sibi opus estet ad satis saetionem docuerunt, scili-
cer ad satisfaciendum pro reatu poenae temporalis, propter momenta, quae a pra dedimus, Calumniatur etiam Calvinus in hoc . quod dicit ex Catho
ocorum sententia , merita multis Sanctoram superfuisse, hac in alios re-
490쪽
dundare , nam quid in hoc Catholici doceant, supra etiam ostendimus. Falsissimum etiam est id , qnod Calvinus in loco notato Catholicos uounis omen Christo relinquere. Ceterum vulgarem Ductuum facere , qui in turba vix dignosatur . Nam Catholici solum Christum agnoscunt, de praedicant
Redemptorem , Propitiatorem , ερ Salvatorem , nee satisfactiones Christi cum satisfactionibus Martyrum , & Sanctorum commiscent, licet enim asserant ex utrisque Ecclesiae Thesaurum coalescere , Christi tamen , & Sanctorum me rita non in eodem ordine a Catholicis collocantur , qui dicunt Sanctos nonnisi per Christum meruisse ,& dignum aliquod pretium pro redimenda Poena Peccatis debita potuisse sum cere; & ad hoc probandum praeter alia testimonia usurpant Apostoli verba ; AH Ieo ea , quae desunt pasonum Chrisi in carne mea pro corpore ejus, quod es Ecclesa, cujus factus sum ego minisse fecundum dispensationem Dei, id est ut explicat Bellarminus in lib. I. de Indulg. c. 3. qua Christus in Sanctis suis adhuc paserus erat pro corpore ipso Ecclesia, flue instruendo praedicationibus , Me conin mando exemplis , 'ν expiando fatifractionibus. Aecedit his , quod ipse Paulus iv x. ad Cor. Cap. 3. & p. te Christi adjutorem facit, di Salvatoris i metum sibi indicit. omnibus omnia factus sum, ut omnes facerem salvos: θ Omnes homines se illuminare , inquat scribens ad Ephes. cap. 3. Sequitur ne propter hoc quod Christi Attributis ab Apostolo detrahatur , B: eidem irrogetur iniuria hoc
erum certe esset, nisi sciremus christum non necessitate, sed dignatione Paulum ad ministerium hoc destinasse, ut portaret nomen suum coram genutibus, di regibus. Idem quoque est dicendum dum in satisfactionibus Sancturum vim inesse ut gnoicimus remittendi poena a tempora res aliorum , vi delicet nos non irrogare Christo iniuriam , quia ab ipso Sancti virtutem hanc receperunt, ut illorum passiones essent iustae compensationes pro poemnis , quas nos debemus Deo. & non tantum aliquid, quod Deum move Tet . ut nc bis Christi satisfactionem applicaret, quod diximus iam condem. Datum suis te a Pio V. , & deinceps a Cregirio XIII. , qui Pii sententiam Confirma it. Nec Novatoribus favet, licet hoc sibi plurimum persuaserit Eemnitius D. Bonaventure sententia , in qua legit satisfactiones Sanctorum
p plicari at pretium aliquod solutionis pro peccatis, ideo quia Pretio christi aliquid defuerit , nam hoc nulli hi scripsit Sanctus Doctor , & in A. Sen.
ςu. dist. ao. par. 2. a. r. , ad quem locum pertinet haec sententia revera n Cn legitur haec elausulat Ideo quia pretis Christi atiquid Gfuerit. XVI. Si aliquid Novatoribus favere potest . est id quod legitur in Psal.
8 & quod ab eodem Icemnimo reponitur i Frater non redimit, redimet bomo. Nam A David negat, . inquit Icemnitius , fratrem pretium redem P ionis fretris posse Deo persolvere, oportebit etiam negare Sanctorum fati factiones posse applicari ad reis tum poena pro aliis expiandum : Non ita tamen argumentatur Augustinus haec verba perpendens in sua prima Con Cione in Psalmum praedictum , qui cum dixisset , non posse impium, qui is sua virtute , ct in multitὐdine divitiarum stiarum confidit IIberari, nec ose , nec ab alio , quia christi Redemptionem sibi voluit applicari, haec subdidit . cui sunt , qui dant pretiam redeupiiticis animae sua quibus ait
Dominus: Facite vobis amicos de Mammona iniquitatis, si ipsi recipiant vos in aeterna taber vecula. Illi dent pretium axima sua. qui non cesssute lacn suas facere. Ideo tuos, quos monet per Timotheum Ap ιsolus, noluit