장음표시 사용
271쪽
primum gradum asscendit cecidit ei calceus sinistri pedis. Qui cum sinistro ascendisset
ut figeret dexterum,cecidit quoque dexter calceus: & inuenti iiiiii ambo extra gradus ecclesiae :& ea de causa miratus est Lucianus. Non amplius iraque proposuit Epiph nitis appraehendere calceos,qui es c pedibus ceciderant, sed nequc ullos alios calceos sustini iit induere si iis pedibus toto vitae tempore. Clim ergo starent, di irinas audirent scripti iras,aduertit Episcopus, ita ut in throno sedebat, glorificatum esse Hilium Epipha iiij S coronam esse eius capiti impositam. Post absolutiam itaque Euangelium, ingrcssiis est episcopus in baptisterium,& iiivit Epiphanium ingredi,& eius sororem, aecum ipsis Lucianum: qui ctiam fuit pater eius in sancto baptismate. Episcopus autem
Baptivitis cum eos totam docuisset consequentiam baptiZauit. Cium ij vero essent participes di-d xv - uinorum Simmortali ii in Sacramentorum, iussit episcopus eos prandere, similiter 5
manere septem dies in episcopatu. Post sept cm autem dies accepit Epiphanius Luci nuna,&Veronicam sanctam virginem,quae quidem ibit soror matris ipsi iis Epiphanii & introduxit eos in domum sitam: Accepitque mille nummos, dc dedit ei,& sororem saam nam ea quoque aliis praeerat virginibusὶ misit cum ea. Epiphanius autem, cum omnia vendidisset, dedit indigentibus,relictis sibi quadraginta nummis ad diuinos vita tesque libros comparandos: & e ciuitate egressias est cum Luciano, quoniam is coimr fissis ii, stru erat sibi ni anasterium. Habebat autem siccum decem monachos, qui quidem ii fit molia. bros diligenter scribentes ex iis sibi victum parabant. Erat vero Epiphanius, quandosuit monachiis,sexdecisa annos natiri.
Py- Erat autem in monasterio Luciani quidam monachus nomine Hilarion, secundus a Luciano aetate iuuenis,& omnibus signis ornatus.Ad cuius imitationem sequebatur ctiam alius, nomine Claudius. Eos cum vidisset Epiphanius pulchre est aemulatus. M t gnus enim Lucianus dedit Epiphanium maximo Hilarioni,vi doceret eum scribere libitinas scripturas. Epiphanius autem laborioso studio deditus,& bonos mores Ilitari nis cilingens traditione, proficiebat in Dei gratia dc arte pulcherrima.Contigit vero, Wmagnus Lucianus e vita humana cxcederet. Praemit autem Hilarion choro stamuri, verequescebat videre eum locum, non tanquam in eo homines habitarent,sed tan-
Hilarionis quam salicti Angeli ministrarent cinctissimo & misericordi Deo. Erat enim beati Hilacibus, palais oc fiat, & modicum aquae. Comedebat autem post duos dies: saepEetiam p0stixes: saepissime vero post quatuor, vel post hebdomadam. Hoc vitae instititum elegit Diphanius toto tempore vitae suae. Erat autem ille locus sine aqua.
C p xo. autem aliquando viatores ingressi essent monasterium, vinum aiscretes, quo tempore erat aestus vehementissimus, siti sere enecabantur, &petidrunt aquam adbibhenduna nec intacta est a lita in illo loco.Aberat enim aqua ad quinque milliaria. Ibant vero noctu,& aquabantur fiatres. Cum autem viatores propter sitim deiicerent, si tres propter eos lugebant. Epiphanius autem clim manum extendisset,&vircinpim. hendisset, ubi erat vinum : Credite nquit, tres, qu bd qui aquam fecit vinum, vinum iis quoque aquam faeici. Et propter sermonem Epiphani j vires qui rino pleni erant, imaquam mu. uenti simi aqua pleni. Quam cum accepissent viatores, biberimi, & etiam iumenta e rum: stetitque anima eorum in ipsis. Omnes autem obstit pueriit,& iatores,& fiatres.
Ab illo vero die noluit Epiphanius habitare amplius in illo loco, eoqubd de ipso at
diissent viatorcs. Subripiens aut seipsum a fratribus,prosecti is est in locum magis agrestem.)ri cium nesciret,in quo loco habitaret, omnes Datres lugebant Epiphaniu. Pe malit aut in illo loco ieiunus tribus diebus. Et ille quoq; locus aridus erat, & sine aqua.
De Saraceno, qui unum tant, ovi habebat oculum.
par. Accidit autem, ut per illum locum transirent quadraginta Saraceni. Qui cum in eo loco,&in eo statii vidissent Epiphanium, omnes cum ducentcs esse ridiculum, iri debant. Vnus autem ex ipsis,qui unum habebat oculum ferat enim alter claususὶ cum ferinis esset moribus ense stricto evagina,venit ad Epiphanium: cumque eum si istulisset,ut percuteret Epiphanium, apertus est eius, qui clausus erat, oculus. Ille veros e ψης in terram proiecto, constitit immobilis. Alij autem cum vidissent esse apertum oculum,qui clausus suerat, coeperunt stupore anici. Cumque vidisset Epiph ' nius eos esse anxios,sermones cum dis contulit. illi verb cium verbis Epiphanti euasissent sedato & tranquillo animo mutati, cum dicebant cile Deum: vimque es ais entes, trahebant eum secum, dicentes: Tu es Deus noster: isequere nos, α serua ii os ab odini
272쪽
onim eoruin, qut in nos irruent. Epiphanius autem eos sequens tempore trium mensium, prohibebat eis omnem insolentiam & immoderationem. Cum vidissent veris se eius admonitionibus adduci in angustias, omnes uno animo eius pedibus deuoluti, petierunt,ut in suum locum reuerteretur. Qui cum eorum auribus maximas ingereret admonitiones, dicens: Nisi ab ijs abstinueritis, non eritis in hac vita felices, acceperunt eum,& deduxcrunt in locum, in quo habitabat. Cumque ei sua opera dc ministerio domum aedificassent,&eum valere iussissent, omnes abierunt in pace. Ego Ala habe, autem qui eram unus ex ipsis,mansi cum Epiphanio, ab eo institutus in verbo veritatis. fui bolem
Clim autem praeterijsset tempus sex mensium, me accepit ille, di issimus in monaste V h rium magni Hilarionis. Cum vero vidissent Epiphanium omnes fratres, magno si intaffecti gaudio. Et mansimus quidem tres dies in monasterio: rogauitque Epiphanius magnum Hilarionem,ut mihi daret in Christo signaculum, quandoquidem acceperat Hilarion gradum presbyteratus. Cum me autu magnus accepisset Hilarion, dc omnem docuis let consequentiam, baptizauit me in nomine patris, & filii, dc spiritus sancti: dctiansegimus deinde apud ipsos decem dies: Fratres alie rogabant Epiphanium, ut nos in eo loco habitaremus: Ipse autem noluit,sed voluit habitare,ubi habitabat antea.
Clim autem nos egressi essemus e monasterio, nam nostram iniuimus. Ad secum capax dum vero lapidem a monasterio,occurrit nobis quidam adolescens, qui habebat dinnionem ei imperantem :& in solitudine ab eo discerpebatur. Cum cum vidisset. Epuphanius nudum insolenti dc incompositio cursu vexari ab immundo spiritu, clama-itit magna vocet Praecipio tibi in nomine Iesu Christi crucifixi, ut a Dei figmento ram . . Statim autem eum exagitauit immundus spiritus,& humi affixit: atque ab eo est sista Eab esias. Immundus autem daemon elamauit magna voce: O Epiphani, tu me expellis monem. Eloco meo post spatium 14ginti duorum annorum: ego ibo ad Regem Persarum, &imouebo eum contra te: dc iaciam,vi cum magna afflictione coram eo sistaris. Adol sdens alitem venit modestus.& procidit ad pedes Epiphanij. Qui cum erexit,dicens: Surge, fili,& in pace vade in domum tuam. Et surrexit protinus.
' Immundus autem daemon ivit in Persidem,& adhaesit filiae Imperatoris, & eam e p.is..odem torquebat supplicio,quo prius adoleucentem: dcclamabat, dicens: Nisi velimrit Epiphanius, qui huc me misit ad tuam filiam, ab ea non recedam. Rursiasque dic bat d mon: Epiphani Phoenix genere, veni huc,ut exeani a filia Regis.Rex autem, cum a daemone audijsset de Phoenicia, misit multitudinem disertorum hominum ad quaerendum Epiphanium. Porro autem cum quaesivissent totam Phoenicum regionem, eum non inuenerunt: sed reuersi sunt ad Regem re insecta. Nonnulli vero etiam excis male passi sunt 1 Romanis, tanquam speculatores, oc qui callide vellent consid ore totam regionem Phoenicum. Cum autem ad Regem venissent ij, qui effugerant, renunciauerunt se non inuenisse Epiphanium. Daemon autem magna voce clama- iiit, dicens : Habitabat in loco, qui dicitur Spanydrion. Rursus ergo Rex, accersitis spinydis γ XX. viris, dixit eis: Exuite vos vestitu Persico, & induite vestitum Romanorum :& laborans
euntes in i oeniciam, dc quaerentes locum, qui dicitur Spanydrion, adducite ad me es a piphanium. Abierunt qui missi fuerant, mutatis suis vestibus, & venerunt in Pho, ciam. Cumque ipsi multum quaesissent, declaratus fuit eis locus,& Epiphanius. Quilio tu ad loeum accessere. Epiphanius autem emittebat Deo nocturnas preces. Cum
venissent vero ad ostium cellae, & pulsassent, nihil animo perturbatus cit Epiphanitis: sed ipse Dei opus peragebat. Ipsi autem in animo habuerunt frangere ostium.Cum vero unus ex ipsis strinxisset ensem,& in seram ostij eum intentisset, mansi manus citis immobilis, & tota arida. Aliis autem metu perterritis, per aliquod interia allum re- .ei runt a cella. At Epiphanius cum spiritalis cultus omnem peregisset consequentialis aperuit osti uni cellae. Clim autem cum ridisset is, cui manus aruerat, humi cecidit in faciem, dicens: Misserere mei, serve Dei immortalis. Dicit Epiphanius: Quid Hiaeris ab hortis ne peccatore Z is vero dixit: Sanus veni in hunc locum, & ecce manus mea exaruit. rpiphanius autem dixit: Sanus venisti, sanus fias. Cumque ipse manum eius tetigisset, restituta est ut alia. Postqu1m autem viderunt omnes sim uin, quod sa-ir
tum fuerat, veniuntomia es,dc procidentes ad pedes Epipha iiij, consessi sunt causam, nus arida propter quam ad eum venerant. Is Vero, iis auditis, quae . ixerunt homines, cognouiti φες ι
duod spiriciis, quent ipse eiecerat ex adolescente, eb profectus, amigebat puellam V a Diacir
273쪽
Dixit autem mihi Epiphanitis: Surge fili, seqtiamur hos homines. Qui Adtie iat: Missi
sumus, o Pater, a Rege: ad tectiam cgregium animal adducimus,ut ei insideas. Eo autedicente,Ueniam pedes: neque enim hic stilum meum relinquam discipulum: Ipsi tur sus dixerunt cum magno metu: Adsunt pro utrisque cameli: solummodo lubenter se. quere. Quidam autem lepidus adolescens in faciem cecidit,& adorauit, dicens: Igno sce mihi, Pater Et Epiphanius ei placido vultu dixit: Surge,Deus te benedicat fili.Tune adolescens magna assectus animi tranquillitate, duabus manibus acceptum Epipha. nium impoluit dromocamelo. Ad me autem veniens, mihi quoque secit similiten Ipseque anteibat primus dronaocamelos.
p.i Cum vero consecistbmus trigintaquinque mansiones, peruenimus ad regiam,2 mansiimus in loco, qui dicitur Urion. Tres autem ex eis ingrcili, Regi renunciarunt.
Cumque Rex iussisset ad eum ingredi Epiphanium perinde filii tranquillo & composi
to animinatque si Regem non cimet conuenturus. Tunc me cum sequerem inuasti .gnus timor & tremor. Nam clim vidissem multam turbam adstantem, in varias palmversabam animum. Clim aute Regi appropinquasset Epiphanius, Rex statim surrexiti sede. Regi vero dixit Epiphanius: Sede,fili, super thronum, nec propter tuum luctum angaris animo. Habeo enim Deum, qui serat auxilium. Solum crede Deo benigno di. . clementi,& videbis cito Dei gratiam. Ne aberres a scopo eorum, quae dicuntur,dcxa.debis filiam tuam sanam in medio. Pesssimus enim donon fugatus, loco suo,venit adstiam.Si Deo credideris,sugabis eum a tua filia. Time crucifixum, & videbis eum e pulsium.Due eam ad nos in medium ci videbis gratiam benigni & clementis Dei. Cum autem in medium venisset Regis filia, di it Epiphanius filiolae: Esto sapiens ac modo sta, dcadorato tuum patrem. Lupus enim tui non dominabitur amplius. Haec cunae sancti p- -xisset Epiphanius,ix cam ter signasset, dixit spiritui, qui eam affligebat: Cucurris cella. νςi h i Regis: Fuge ab ea in loca, ad quae non patet aditus. Et statim ad ea recessit
semilae, Cuiu autem vidisset Epiphanius Regem in magna ecstas,dixit ei vultu subridens: Iat. hexς o tare Rex: de tua filia iugit lupus in loca inhabitabilia. Vade, filia, in tuam aulam,&at ς' --λ tede deinceps tuo corpori: neq; malignus tibi appropinquabit amplius. Cum hac' audijsset filia Regis ab Epiphanio,iust in aulam. Tunc Rex inclinauit colluuipliario... Cum vidi silant verb omnes Rege, ipsi quoq; se in terram inclinant, dicentes Epiphanio: o plurima exornate gratia, mane prompto & alacri animo apud Rege. Esto pate tapotentiae 2 eris nobiscit perpetuo: Vcxauit daemon regiam: huc venisti, eum senili. P s, Vnus autem cx eis p imus ex Magis dixit ei benigne dc amanter: O beate Epiphan Mage desiderate: Venisti huc, ut nos alliceres beneficio. Mane hic, doce nos: Omnis Magi tibi obedieiit Canathaec autem audijsset Epiphanius,dixit Mago insipienti: OM ge inimice veritati,disce non loqui verba insblentia. Ori tuo immitte repagulum, α non loqueris assidue. Noli existimare seruuin Dei esse Magum iniustitiae. Haec cum disexisset ipsianius,statim ille mansit in loco mutus Simmobilis. Haec autem clipillea
vidisset,& tWrba, quae cum circunstabat, omnes metu Opprcias,ccciderunt in terram. Op ic. Ciud eos auteni vidisset cadentes Epiphanius,manu ad Regem extensa, disit cibo
nigne: Surge sis bono & tranquillo animo & eris sanus in tuo cubiculo. Hoc dictois Epiphauio, surrexerunt omnes supra pedes. Dixit autem Epiphanius Mago: Vides videas di quid audias, & attendes veritati. Ne mihi attendas tanquam Mago: Sura enim scrvus crucifixi: loquere, & audi, quomodo eras prius : Esto amicus veritat Tunc Magus se excusauit, dicens, se esse lapsum in Epiphanium. Rex autem iuilit aduaurum afferri & argentum, margaritas & gemmas in conspectu omnium, & poni a pedes Epiphanti ei dicis: Accipe haec, o Pater,& mei memineris. Cui dixit Epiphanius: P elata Nos omnia contemnimus,ut veritarein tencanuiς c in his mihi exhibeas molestiam, Epiphani; Christus enim nae docuit his non egere. H. xc tu accipe,sepeli in aula, & erunt morti' perpetuo. Tu ijsibi mi attendis, & distraheris, cum iuuari nequeas. Habes vitiisti tua cogitatione, ut qui perdas animam pera tirum tibi datum 1 Domino, ut id prae Me entibus. Esto iustus apud Deum uniuersiorum ne fori Eiudiceris in condemnation*& custodiaris in tenebris exteriorbus,& tunc meorum verborum recorderis. Sed ql dico modb, accipe, dc tunc laetaberis. Ne habeas opiis hoc mundo, & totus mundi - tibi subi j cietur. Noli attendere Magis inconstantibus. qui tenebricosa te lege decinpiunt.Venit hora prandii, vade alacriter ad mensam. Multa enim verba rnon es vllius horum particeps. Scio enim tuam cogitationem a mensa non absister , Comede, ple te secure delici js: cs enim horum omnium redditurus rationein.
274쪽
p ex autem dixit Epiphanio: Adesdum, Pater, simul consideamus, & cibos e p. r. medamus. Is in dixit ipsi: Vade, sede in menti, comede omnia, quae soles. Tantam te contine ab immoderatione. Nam mihi panis fui raccus, S parum salis propter imbecillitatem praebebit id, quod est usui corpusculo. Haec autem cum dixisset Regi Epiphanius, dimisiit Rex omnes ex aula, & nos iussit ingredi in cubiculum. Milit vero ad nos in niensam diuersa ciborum genera. Auersatus est autem omnia Epiphanius, solum tritum panem nobiis retinens: quo us, satiati sumus gratias agent Deo uniuersorum. Postridie autem Imperator accersijt Epiphanium: qui modoste & composite incedens, venit ad Regem. Ipse autem Rex de sede stimens, sic pirium ponit in terra. Epiphanius vero dixit Regi: Accipe regni dignitatem, & sis grato in Deum animo. Rex dixit: Mane hic nobiscum, Pater, & 1 eruabo vestros . sumones. Epiphanius autem Regi: Si meos, o Rex, sermones seruaueris, tui in mincto ubicunque fuero. Mansiimus autem decem dies in aula Regis. Quibus et psis, Regi dixit Epiphanius: Cursu curram in meam patriam. Quaero enim omnes, qui illic sunt. Tu sede iii throno tuo, nihil excitans aduersus Romanos. Si enim si saxumicus Romanis, eris inimicus Crucifixo. Quod si meris inimicus Crucifixi, malis peribis amis aduersarijs. Haec clim Regi dixi isset Epiphanius, ibat Rex cum sua caterua, nos primus deducens in nostram regionem. De adolescente mortuo. . Ciun egressi autem essemus ex aula, cccc erat adolescens mortuus in grabbato, Cap is. ut erat illius unius ex proceribus, Eum vero serebant ad canes, ut proij cerent excendum. Dixit autem Epiphanius ijs, qui serebant mortuum: Quo itis ad eum sep tiendum 3 Dicunt Epiphanio: Qui ita excellit, vorabitur a canibus. Epiphanius autem renens grabbatum, dixit eis; O iiiij, humi deponite. Videamus nos quoque mo xuum. Hic verbpuer necatus fuerat arte magica a quodam malefico. Mos est autem vide inrit εapud Perias, ut qui sunt mortui, Mevorentura canibus. Cum ij ergo protinus grabbamni deposui lent, Regi dixi: Epiphanius: O Rex, qui regis malos dc iniquos homi-M , oportebat hunc, qui e vita excellit, in terra sepeliri, ut qui caelitus tuba canet, cum hinc possit traducere ad ipsi am adorandum. Es autem Rex adeo improborum ci sceleratorum hominum, ut vel ante tempus sibi mortem afferant. Hic, quem vibdes mortuum, vita excessit necatus 1 malefico. Sed Deus meus, qui fuit extensus sibyra lignum, eum excitabit coram omnibus. Cum haec autem dixisset Epiplianius,m nibus suis tenens mortuum, benigno & clementi Deo clamauit: Fili Dei, qui quatribr=ῖμiritu, cluanum Lazarum suscitasti, hunc quoque susicita adolescentem. Cum ue situmaci citat mot cepisset indumentum Epiphanius,' eo induit mortuum. Mos est enim Persiis, morti μμ os nudos educere. Statimque siurrexit adolescens, & amplexus est Epiphanium. Dixit autem Epiphanius adolescenti: Vade fili in domum tuam, dc servestes consuetas, & refer ad me incum indumentum. Postquam autem vidit Rex miraculum, quod
factum est ab Epiphanio, existimauit eum esse deum. Cui dixit Epiphanius: Noli, noli haec de me existimare, qui sum homo obnoxius iisdem perturbationibus, & similitetratibilis. Deus meus, cui credo, haec praebet siuis famulis. Cum haec autem & his pluia dixisset Diphanius, dicit Reis: Revertere fili in aulam. Nos enim imus in patriam. Rex autem dixit Epiphanio: QDt vis satellites tecum mittam, qui te custodiant Ἀ-xit ei Epiphanius: Habeo Regem Deum, qui est in caelis, qui me custodit,&satellites habeo sanctos eius Angelos. Tunc Rex Epiphanium amplexus, dixit voce magna: ivade in pace, Epiphani, gloria Romanorum. Fac autem, ut nostr; quoque memin ris, qui sumus in Perside. Recedentes vero a Perside, venimus in Phoeniciam i & chm partem Phoeniciae transissemus, venimus in Spanydrion. Inuenimus autem cellani, t erat prius. Et cani illic fitisset nus tres dies, non erat aqua ad bibendum. De actu e penuria. , stans autem Epiphanius adspiciendo ad Orientem,orauit Deum, qui est in caelis, C p t dicens : O tu, qui petram praeruptam impreidisti, & ex ea aquam scaturire secisti, &Exia in populum, qui deficiebat, aqua potasti, hanc quoque terram imprime, oc fac, ut Ni aqua ex ea scaturiat propter fidelium hominum habitatione. Cum haec dixisset Epiphanius, bonus quidam odor suit in illo loco. Cumque se rursus ter super terram ii clinat let, deo isset Epiphanius, 'ccepto ligone turbauit rcrram, S cccc parum aquaei turiit. Dcinde quin ruritis turbasset, uberibus fluuiu aquis nostra abundauit habi
275쪽
tatio. Eramus autem in eo loco quietem agentes, ipse dc ego. Deus vero, qui pro WM ducit foenum iumentis, S herbam seruituti hominum,irrigante aqua totam illam ter ram, iussu eius, qui seni per curam gerit humani generis, produxit e terra multitudi
nem olerum, quibus nos frueremur&aleremur. Cum quaedam autem sera ad cave
nirent animalia, & virorem omnem earum tollerent, Epiphanius stetit supra olet &disseruit cum feris tanquam cum hominibus, dicens: Nolite mihi exhibere mole stiam: Sum enim homo peccator&pauper. Propter multitudinem autem meorum peccatorum sum lugens in hoc loco, si sortε mihi Deus mea peccata condonet. Ipse, qui hoc mihi olerum praebuit solatium ad alimentum, vobis praecipit, ne amplius M. I niatis in hunc locum, nec meas herbas laedatis. Agrestes autem serae chiri haec amsi μ' dijssent ab Epiphanio, protinus recesserunt,&ex illo die non appropinquarunt an plitis loco nostro. Audierunt vero Saraceni, qui cellam nobis extruxerant, veni se Epiphanium ex Perside, & accesserunt, ut benedictionem ab eo acciperent. Aedis cauerunt autem nobis tres alias domos, quippe qui nobiscum versati sunt quatuor Mut i se ei menses, & recesserunt in sua loca. Auditum est autem in tota Phoenicia, Epiph uni adiungunt habitare in Spanydrio. Congregati sunt itaque alij quoque statres in monasterio. Da in o ii -verb omnes numero quinquaginta.
De mali iis stiritibus,qui abierunt.
Quodam autem die luit Epiphanius in monasterium magni Hilarionis ad risendos
P W' ego sum cum eo profectus. Exceperuntque nos fiatres rum magno gaudio,&nos multos dies retinuerunt. Diabolus autem, qui ab initio est Dei seruorum asuersarius, accepit habitum Epiphanij, dc venit in monasterium, quod vocatur Spanydrion. Cui factus obuiam stater ex ijs, qui erant paulo negligentiores,cucurrit ad eum adorandum: neque poterat serri a fratribus. Dixit autem Epiphanius magno Hilari ' oni: Pater, lupus ingressus est monasterium, & turbauit fiatres. Cum haec autem discisset Epiphanius, & omnes esset amplexus, viam iniimus. Nobis vero ingressis in nasterium, daemonem immundum virus habuit. Duo autem rogabant pro eo, qui
habebat immundum spiritum, dicentes: Fer opem fiatri nostro. Tunc Epiphanius dixit eis: Accipite, filii, vestrum amicum, & ite in pace. In nomine enim Iesiu Christid Totiem autem credidissent ei, quod dixerat Epiphanius, abi j tho mo sanus in locum suum.
ς PM' autem aliquando leo in solitudine ad sexaginta lapides a nostro mo nasterio, latebat in sylva, Soccidebat multos ex iis qui praeteribant. Eratque hiclo cus aptus viatoribus. Coacti omnes, qui solebant per illum locum ingredi, veneri tad Epiphanium in monasterium, dicentes ei de animali, & de eius tauitia, & quod lincus euaserit inhabitabilis, & quod nemo per cum possit transire propter metuirile onis, dc quod cum ipse multos homines perdiderit,reliqui perterriti, non audent a 'plius per locum transire. Qui cum de leonis insistentia audiisset, dixit omnibus, q' aderant : Eamus in nomine Domini, & videamus iconem. Me autem 'ccepio, ephanius quidem prosectus est cum hominibus. Et cum venissemus ad locum, incidit magnus timor in omnes, qui erant nobiscum. Eis autem dixit Epiphanius : Vbi est,' Uij, leonis habitatio 3 Cumque locum ostendiisent, i uir primus Epiphanius ad id cum . Et cum leo nondum vidcretur, dixit magna voce Epiphanius: Ubi est leonis, bitaculum Z Leo vero cxij testiua, ut iret obuiam Epiphanio. Is autem eum vidi: σEpiphanium, statim in terram cecidit, dc mansit mortuus. Cadaueri y o appropiri xit in quavit Epiphanius: sed reliqui omnes effligerunt, magno metu affecti. Epiphanivi a tem magna voce dixit eis: Venite secure, iiiij, & videbitis cadauer serae. Si itaquς j dem habueritis in Saluatorem Christum, sic cadent omnes vestri insidiatores. nos autem omnes accepissent homines, restituerunt monasterio: Ipsique benedi onem assecuti ab Epiphanio, ingressi sunt viam suam. Gloria autem insignis filii locus, qui prius vocabatur Spanydrion, propter Dip rnium. Fuit enim aliquando locus inuius, & inhabitabilis, & aquae carens. Quamst rem cognominatus quoq; mit Spanydrion,eo quod aquam non haberet. Este aute Paradisiis, in quo erant bona omnia: In eoq; abundabant aquae, & esculcnt
276쪽
diuinas interpretaretur scripturas. Diuinos enim libros sumens, & legens fratribus,
eoru vim quo ii declarabat. Cum autem Epiphanius magnus orator & Philosbphus, - . . .
qui habitabat Edesae, audijsset Epiphanium esse cruditum, desiderauit eum conueni- ps se id
re. Cum aute in monasterili accestist et Epiphanius, stabat multitudo fiatrum, & Deo venit s. . mittebat hymnodiam. Erat vero Epiphanius quoque preces per sic peragens. Porro autem cum eas persecissent visus est sta tribus Epiphanius.Stabat itaque Philosiphus, attendebat multitudinem, S neminem salutabat. Postquam autem vidit Epiph Dium, eum agnouit:& currens, cum adorauit. Dixit autem Philosipho Epiphanius:
an id tu, qui es magnus orator 6c Philosophus, & habitas Edes , acceli illi ad minima dc peccatorem Epiphanivmi Praeterea miror, quod Philosophus veneris ad hominem plane rudem: dc maximε propter quam nam causam, o Philol phe 3 Philo phus autem: Ne hoc mireris, inquit, o magister desiderate. Dicebat enim Dionysius Halica
Hasscus: Si personae cum permnis collatae considerentur, possunt pulchriores 'ppar xci Boni cum malis coniussi, in uno ligno extendentur. Nullus enim homo unam se xcias tunicam, ita custodit corpus, ut non laceretur. Plurima nanque congressio plu-ximos praebet sermones. Vbi autem simi plurimi sermones, est magna diuersarum re-xum experientia. Haec cum dixisset Phil Omphus, & plura alia, tacuit. Accipiens autem Epiphanius primum librum de mundi creatione, interpretatus ci . M. est ad verbum Philos pho. Ille vero alijs quidem assentiebatur, contra alia autem di- vit bat. Manserunt itaq; tres dies inter se disserentes. Quae ab ipsis vero dicebantur, ne
'ii aquam inter se conueniebant. Clim vidisset aut e Philoisphus, quomodo villi age y ' r ' Dat Epiphanius, eum valde dilexit,& quarto die dicit ei: Magister, pulchra est huius loci habitatio. Uolo,sii iubes. hic habitare. Is vero dixit ipsi: Hoc situm est in libero uniuscuius que arbitrio. Philo phus autem: Quinetiam libros meos,inquit, huc sero. Dicit Epiphanius: Si quid tibi veniat in mentem, aequum&beneuolum habebis Epi- Phanium. Dixit autem Philoiphus: Omnin bibit Calistus ad meos libros. Dixit Epi- phanius: Age vade sanus cum Calisto. Dicit autem Philo phus: Res omnes dicam alisto, nec ex hoc loco exibo. Erat vero Eic Callistus Aetij magni Romae praesecti fi-Cil; u .lius. Is cium malignum haberet spiritum, vidit Epiphanium dicentem ei in risione: Vis . Caliste, expellam a te spiritum 3 Dixit Calistus: Et quis tu es, domine mi, quod Poissis eum expellere 3 Dixit autem Epiphanius Calisto: Ego sum, inquit, Epiphanius spiritam Phoenicopa inus, qui in Spanydrio habito in monasterio. Si ergo, inquit, malum 1 te spiritum cxpulero, venies ad me, & habitabis mecum in Spanydrio 3 Dixit Calistus ad Epiphanium: Domine, expelle fi me immundum spiritum, & habitabo tecum. Tunc dixit Epiphanius Calisto: Vide ne seceris aliter: rursus enim tibi adhaerebit. Ex- . citatus aut e Calistus, narrauit omnia patri suo Praefecto. Ab illo ergo die non est am- prius inlictus Calistus ab immundo spiritu. Post tempus autem trium mensium dixit Callitiis Aetio patri suo: Pater, volo ire in regionem Phoenicum, oc quaerere Epipha Dium, & habitare cum ipso in Spanydrio. Statim pater eius, datis ci multis pecunijs, misit cum praesidio. Cumque venisset in Phoeniciam &inquisiuisset, 'enit ad Epiph alium,&ci posuit omnia,&habitauit nobiscum. Misit ergo Philosop hus Calistum, iussu Viphanii, cum duobus pueris, & tribus camelis Edessem ad libros adducendos. Cumque venisset Edesam, accepit libros Philos phi,& in,posuit camelis,& venit in
Quotidie ergo Epiphanius & Philosophus plurimum inter se contendebant. Dixit c p x autem is hanius Philosbpho: Dicit Daniel, o Philosophe: Iudicium sedit, & librio . naperti si int. Agedium proser tuos libros, & ego meos, quos mihi Deus dedit, sed ea-ariusq; dc disseramus inter nos. Posuit autem Epiphanius a dextris scripturas diuinitus inspiratas, de alius Epiphanius libros suos asinistris. Cum ij autem coepissent ab initio niudi creationis, i phanius quide a Genesi,id est, ab ortu, que costripsit Moyses: Phiblos phus aute ab eo de ortu,que coscripsit Hesiodus, ad x crbii duos libros exponetcs, inter se contddebant. Erat aut e lux lux, & tenebrae tenebrae. Moses enim scripsit, Deo opem fercnte: Hesiodus aute ex Deo quide vita habuit, errorem vero a daemonibus. Toto aute anno malit Epiphanius disserens cum Philosbpho. Aliquando vero homi a saeui mones numero sexaginta serunt Agricoetum quendam adolescente qui vexabatur ab in te'. t mundo piritu. sin cium no possent sexaginta illi superare, eu alligariat carcnis,& tu iur ad ii uteriit ad Epiphaniu. Dixit aute Epiphanius Philosopho: Age PhiloQphe, qui colendis PM- citrii Paccar cui phanio: inuoca tuorum deoru multitudinem, ut expellat spiritii ab
277쪽
adolescente. Ille verbexistimabat Epiphanium superatum, &qui non haberet quod diceret. Cum hoc autem cognouisset Epiphanius, itertim ducit ei: Quid dicis, o pater Philosiphe, de adolescente 3 Aut cura aegrotantem, oc ego in tuis dijs nabebo fidem:
aut Deus expellet immundum spiritum ab adolescente, dc credes in Crucifixum. In his autem omnibus non credidit Philosisphus Epiphanio, sed existimauit eum egeri diculum. Surgens vero Epiphanius, & tenens adolescentem, dixit ei Z Tibi dico, ado. Iescens, vis expellam catcnas ferreas 3 p as. Cum autem audijsset Philosophus, statim cucurrit in cellam,& vecte foribus ad hibito se munijsidicens,& suspicando ita apud se considerans: Bonus hic senex, ut m dis& indoctus, vult amentem soluere, &nisi nos ut prudentes casum ci fugiamus, ab execrado illo male sumus passuri. Clari autem Epiphanius serreis catenis levasset ado. lescentem, de eum ter signasset, dixit immundo spiritui: Praecipit tibi Epiphanius Dote emit ex calor seruus Domini in nomine Iesu Christi crucifixi fili j Dei, egredere ex homine, stne amplius in ipsum ingrediaris. Et egressus est statim immundus spiritus. Eratque adolescens valde quietus & compositus. Cum autem csse pacem vidisset Pthilosophii dii. leuauit repagulum, & e cella prosiiiij t ad adorandum Epiphanium, sic dicens: O n quit, qui gestas coronam, Epiphani: Credo, & credidi ijs, quae dicuntur per ea, qua fiunt. Volant enim verba sine fiuctu, opera autem cernuntur habere fructum. Volo
ego quoque esse ex iis,qui seruiunt Crucifixo.Philosbpho vero dixit Epiphanius: hoc miraris, o Philosophe, tanquam id nos secerimus 3 Nequaquam: ted est Dei illius, qui haec praeclara facit percos, qui ipsi credunt. Cum haec & his plura Philothpho dixisset Epiphanius, rogauit eum Philosiophus, ut daret ci id, quod est in Christo, ibgnaculum .ipsum ergo & me accepit Epiphanius, & iuimus ad magnum Hilationem, qui eum baptizauit: egimusque viginti dies in monasterio magni Hilarionis, que m. gauit Epiphanius, ut cum Epiphanio Philosipho mitteret ex fratribus unum Eleuthoropolim, xi cum Episcopus faceret presbyterum. Quod etiam secit. Et rursiis tuimus Spanydrion. Epiphanius autem cum omnes aduoc set fratres, sic cis dixit: Hic, usibi aliquando videbatur esse aliquid cum nihil esset, dicebat se esse Philosophia: nunc autem Dei gratia verus est factus Philosophus. Ipseque a Deo gratiam est conscin tus, & praeerat toti choro.
Ingredientes autem multi monasterium,non sinebant quiescere Epiphanili. Clinitaq; in animo haberet locum relinquere, proficisci vero in partes Aegypti, dixit mi hi: Sequerisnearae, fili 3 Ego vero dixi ei Sequar te,quocunq; ieris, Pater. Cum Onanci autem fratres aduocasset, & eis vale dixisset, dixit: Vado si fili,ad videndii fratres, qui sunt in monasterio magni Hilarionis. Cium ij autem intellexissent eum velle recedere propter magnam molestiam eorum,qui accedebant, omnes cadentcs in faciem, cum fletu & planctii eum rogabant, ne exiret. Epiphanius vero ipse quoque magna ductus miscricordia, persuasit cis, dicens se non cile amplius recessurum. Cum decem au Videmistotcm dies praeterijssent, accepit me noctu, egressique sumus, & iuimus Hierosolyma, ' nostramque vitam adorauimus, nempe venerandam Domini crucem. Fuimusque uesionem. in ciuitate, loca obeuntes & orantes, decem dies. Cumque nos egrederemur Eo uitate, Ut veniremus Ioppen, &nauigaremus in Aegyptum, occurrit nobis quaedam mulier insana, ut quae vexaretur a spiritu immundo. Ipsa autem ciuia Epiphanis acce PV QRi pisset diploidem, eam dilacerauit, & ex ea exijt immundus spiritius. Quae procides v μ' se pedes Epiphani j, eum rogabat, dicens: Ignoscas mihi, Pater, & ne succenseas, liautem dixit ei: Vade sana in domum tuam. Ruptus enim est, qui te ruperat. Et illit muli et in pace. Et chinnos descendissemus in Ioppen, inuenimus nauem parat , quae volebat ire Alexandriam. Cumque nauigassemus ab loppe, post tres dies ingrcssi sumus Alexandriam. Nobis autem naue egressis, & ingredientibus ciuitatem, currit quidam Iudaeus nomine Aquila, legis pcritus ac magister. Coepit vero Epipha nius quoque cum eo delege disserere. Toto ergo illo die plurinatim contenderunt
Rursusquc die sequenti cum venishnt ad congressionem, diu disseruerunt. Cldensque Aquila interpretationi Epiphani j. desiderauit fieri Christianus. Epiphani us autem deduxit eum ad Athanasium Episcopum, &nos egressi sumus Alexandria, is ' Cum iremus autem nos in partes superioris Thebaidis, occurrit nobis quidam minnachus, discipulus magni Antoni j nomine Paphnutius. Cui dixit Epiphanius: sene dic nobis, Pater. Dixit autem Paphnutius: Benedicti vos a Domino. Cumque oratio
278쪽
nem fecisset paphnatim, nos inuicem salutaui inus,&nos in eo loco partim restigmouimus. Epiphanius vero interrogauit Paphnutium de omnibus, quae fecit magnus Antonius, ipse iue ei narrauit omnia. Dixit autem Epiphanius Paphnutio: Volo h bitare in eo loco, qui dicitur Nitria. Paphnutius vero dixit Epiphanio: Vade sanus, s uere patribus, & collige faenum aestiuum,dc vade in insulam Cypriorum,Scale oues ad vestimenta,& honora puellos, ut tibi sint agni. Haec autem cum dixisset Paphnim tius, iacta rursus oratione, & nos mutuo complexi, iniuimus singuli suum iter.
In locis autem, quae sunt circa Leontopolim, erat vir quidam, qui apud aliquot existimabatur bonus, & Dei habere praescientiam: vocabatur vero nomine, Hierax. De eo in Palaestina audiuit iphanius, & eii desiderauit videre. Similiter Hierax quoque audiuit de Epiphanio. Erat autem cius domus ad unum lapidem extra Leonto. topolim. Is docebat hanc carnem non resurgere, sed pro ea aliam, & hanc in terram dii tui. Scriptum est enim, inquit, Terra es,& in terram reuerteris. Rursusque dice-Geαι. bat, infantes non futuros persectos in futuro seculo. Ingressis autem nobis in eius monas erium, inuenimus magnam multitudinem, quae ab eo docebatur. Etenim a cibo quoque Sc potu abstinebat.Neque enim oleum sui apiit,nec vinum bibit, ex quo mundo renunciauit. Postquam ergo vidit Epiphanium, rogauit cuiasaam esset. Cumque sciuisset eum esse Palaestinunt, nomen quoque rogauit. Cum autem didicisset eum v
cari Epiphanium, suit valde anxius. In Aegypto enim dicebatur Epiphanius esse vir doctus, ct habere praescientiam. Postquam vero rogauit Epiphanium, cuiasinam sit. dc
qui vocetur, turbam rursus docebat. Cum autem vcnisset ad exponendum de resur-xectione, de carne dixit, eam non resurgere. Quibus auditis,aegre serens Epiphanius, dixit Hierarci: ori tuo committe repagulum, & disce spem nostram non blasphem xe. od cum dixisset Epiphanius, ni an sit Hierax in loco mutus oc immobilis. Cum ἡ.ivcro omnes, qui ab ipso docebantur, vidistent miraculu, quod in ipsium fecit Epipha nius, obstupuerunt. Ex diuinis autem scripturis accipiens Epiphanius, coepit omnes docere de resurrectione. praeterij tigitur aliquot horarum sipatium,& mutus perma- aiebat Hierax. Post haec autem dixit ei Epiphanius: Loquere verum sermonem, & audi firmam ac stabilem fidem. Tunc se excusauit Hierax, dicens se esse lapsum: pcxiii /gn0stu
cre autem protervae illius sententiae. ς ore sini.
De Alime, qui erat in Thebaide.
Discedentes vero Leontopoli, tuimus in superiorem Thebaidem. Erat autem illic Cap. ii. vir iustus Iohannes nomine. Et cum ad eum ingresti essemus, nos benigne accepit. Fuerunt autem quidam ex iis, qui in illis locis habitabant, qui ei quendam alligarant adolescentem, ut maneret. Is vero vexabatur ab immundo spiritu. Postquam autem idit Epiphanium, dixit ei magna voce: Cur huc accestisti, Epiphani Dei serite 3 Mansit ille ab hora sexta usique ad nonam ii cclamans, & repente rupto vinculo, cucurrit ad Epiphanium. Praehensis autem pedibus Epiphanii, clamabat, dicens: Libera me, rogo per Deum, quem colis. Dixerat vero Epiphanius immundo spiritui, ut exiret ab homine, ita ut non cognosceret Iohannes Epiphanium. Dixit autem Epiphanius ado- rpiphanita Iescenti: Homo surge: Quid mihi exhibes molestiam 3 Statim autem sanus surrexit m adolescens, ct imi minudus cxijsset spiritus. Tres vero dies mansimus apud Iohannem, virum admirabilem, dc vita, quae ex virtute agebatur, ornatum. Illinc autem recedentes, venimus ad Bubilia, dc septem annos illic transegimus : magnamque illic Epiph nio molestiam praebuere per congressionem.
Aliquando quidam Plillosophus, nomine Eudaemon, accessit ad Epiphanium, dc Cip. imsermones inter se contulere. Epiphanius quidem ex scripturis diuinitus inspiratis,
daemon autem per inutilem contentionem disserebat contra ea,quae dicebat Epi phanius. Habebatque Eudaemon puerum, eiusque oculus erat clausus. Dixit autem
Eudaemoni Epiphanius: Ecce,5 Philoibphe, stupra omnes eloquetia polles & diuit ijs, sintq; apud tedij complures. Cur pueri ergo curam n Ogeris,ut eius quoque sint fini oculi 3 De hoc risit Philosophus, dicens Epiphanio: Si sub caelo esset solus filius Elidimonis, qui unum haberet oculum, iure essem de eo solicitus. Epiphanius autem dixit daemoni: Q md si solus, inquit, esset, o Philosophit, quidnam agere posses ad eum eurandum t Nihil aliud, inquit Eudaemon, nisi ratiocinari & dicere, nullum unquam
279쪽
sic sui me affectum, ut est noster puer. Dixit Epiphanius Eudaemoni: Ne ea quae dicumtur, attendas perinde ac ridicula. Deus enim est in medio amborum adduc puerum qui laborat, & vide gloriam Dei. Haec cum dixisset Epiphanius, &Eudaemonis puere Signo' cru- nianu tenuisset, & eius oculum, qui non videbat, ter signasset, statim respexit. Qua .es,, autem Vidisset Eudaemon, quod incerat Epiphanius, rogauit eum dicens: Si vobis placet, magister, volo ego quoque fieri Christianus. Epiphanius autem dixit Eudimoni: Audi, o Philosophe, de bono & misericordi Deo, cui.credunt Christiani liti elem, qui aliquando seruiebat Pharaoni Regi Aegypti, liberauit,& eum eripuit,& per
mare rubrum cum traduxit,tanquam per icrram aridam atque pers blitudinem,& in
troduxit eum in terram fluentem laete dc melle: eumque cum aliquando non paruisset, Mi h & Dei fuisset immemor, per Prophetam sic adhortatus est, dicens: Popule mi, quid seci tibi, aut qua in re tibi ibi molestus 3 responde mihi. Quamobrem, o docte Euda mon, paratus est Deus eos, qui bono modo accedunt, excipere: & si quis secerit pec cata quam plurima, illa ei remittentur. Vade ergo, o crudite Eudaemon, dc ingrede re ciuitatem, dc ne te pudeat accedere ad Episcopum. Christus enim amat humilita tem. Quocirca ad nos quoque venit in magna humilitate. Cap. 3o. Audiuit autem Eudaemon verba Epiphani j, dc ingressus est in ciuitatem, dc proci
pedes Episcopi, dc factus est Christianus. Fuitque Epiphanius magni nominis A. tot' μ' in tota Aegypto. aerebant enim Episcopi eum tenere, dc facere Epistopum: Etiam a quodam ducebatur Epiphanius. Id ille animaduertens, dixit mihi: Agedum fili, rouertamur in patriam. Et rursus in nostram sumus proincti regionem, dc ingressi stimus in monasteriti magni Hilarionis. Recesserat aut e magnus Hilarion e monasterio pto,pter magnam, quae ei exhibebatur, molestiam. Cumque in Cypriorum nauigasset ruegionem,ucri abatur in iis locis, quae sunt circa Paphum. Cum autem fratres vidissent Epiphanium, magno sunt assecti gaudio. Lugebant enim propter magnum Hilario nem. Fuimus vero quadraginta dies in monasterio. Inde egressi fuimus in nostru Da nydrion. Cum autem vidissent Sc Praesectus Edesinus, dc fratres Epiphanium,magnam accepere laetitiam.Tres vero dies fuimus illic in hospitio ego dc ipse. Quarto autem di, xit mihi: Fili, accipe cellam, dc in ea quietem age: & sic seci, dc quietem agebamus iamonasterio. Hospitis autem locum obtinebat Epiphanius.
Cum verbin regione Phoenicum esset fames in illo anno, magna multitudo con gregata est ad Epiphanium, quae eum rogabat,dicens: Fer nobis opem, Pater, ne per eamus: Sc roga Deum, ut det nobis pluviam supcr terram, di terra fructus producat.
Dixit autem hominibus Epiphanius: Quid mihi, inquit, exhibetis molestiam 3 Sua
enim homo peccator. Rursus eum rogabant, ut benignum Sc clemente Deum ori ret. Is autem dixit eis: Dixi iam vobis me elle peccatorem. Iis magis rogantibus, γnit hora nona diei. Dixit autem Epiphanius Praesecto: Permitte,ut mensa apponatur his hominibus, comedantque dc bibant, dc laetentur, dc rursus abeant. Apposititque mensam. Et ingressus est in suam cellam. Ipsis autem comedentibus, Sol situm emit fluit, es . tebat splendorem, Ut in aestate: dc repente tactae sunt tenebrae, fulgura dc tonitrua,
is precibus magnus imber cecidit in terram. Prae metu vero omnes ceciderunt amensa. Maxpiph v. filii autem locus in tota Phoenicia, qui non acceperit benedictionem .Mansitque pia uia tres dies continuos. Accedentes autem viri in domum Epiphani j, rogabant eum, ut sisteret pluviam, quae cadebat de caelo. Tunc dixit eis Epiphanius: Quid me esse existimatis, o fili j3 Nam ego quoque homo sum, sicut vos. Scit autem beuefactor, quidnam vobis opus sit. Vultisne vestram viam redire 3 Illi vero dicunt: Certe patet. Eo autem E cella egreo, omnes congregati eum circunstetcrunt. Dixit autem rursus Praesecto: Apponatur eis mensa. Cumque consedissent, ab Epiphanio petebant, t istus*- - benediceret. Cum aute dixisset Epiphanius, Benedictus Deus, statim a terra repres aest pluvia. Vidit vero Epiphanius magnam perturbatione, dc rursus quaesit recedere
Cap. 3M Cum autem aliquando conuenissent Episcopi pro creando Episcopo, mentios fecerunt Epiphanij. Erat enim quidam Monachus in medio Epi oporum, vir pius aetate iuuenis, persectus in temperantia ac moderatione, nomine Polybius. Is nouerat Epiphanium. Ei autem dixerunt Episcopi: Accipe equum, dc vade in monasterium, dc vide, an sit illic Epiphanius, dc curres annuncia nobis. Nemini verb dixeris, dc nec
280쪽
jsi quidem Epiphanio. Cum autem Polybius venisset in monasterium, salutauit Epiphanium. Cui ille dixit: Cur, fili Polybi, huc venisti Dicit Polybius: Ego, Pater, volo
concurrere cu veritate. Dixit Epiphanius: Accurristi,venistique huc o sit Polybi, missis 1 sanctis sacerdotibus ad speculandum: noli celare, o fili, mala res cst mendacium, dic veritatem. Deus est in medio: esto probus minister veritatis. Epiphanius enim Ve- .jnit de loco ad locum gemes & tremens propter multa sita peccata. Sed agedum, Polybi inane hic & remitte iumentum, & sine sacerdotes quaerere eos, qui digni sunt lO- viti. cis. Paruit Epiphanio Polybius:& cum valere iussiisset comitem,remisit equum ad Episcopos. Qui autem ducebat Epiphanium,cum duxit in regionem Cypriorum . illa emgo nocte accepit me dc Polybium, & egressi sumus proficiscentes Hierosolyma. Fuimusque illic tres dies. Dixit autem n is Epiphanius: Agedum filij,ea Vis S accipiamus benedictionem a patre nostro magno Hilarione.Audio enim eum esse in Cypro. Qui autem ducebat duxit illb Epiphanium.
Cum vero venissemus Caesaream, inuenimus illic nauem Cypriam, & nauigantes Capti. Paphum,peruenimus ad magnum Hilarionem. Fuit autem magna in congrcilii laetitia,& illic mansimus duos dies. Magna vero rursus est exhibita Hilarion intolestia ab iis, qui ad ipsum accedebant. Cum autem Papho egredi statuisset Epiphanius, dixit Ili- Iaanon Epiphanio: Quo vadis, fili 3 Dixit Epiphanius: Ascalonem, Gagam &vlterius, etiam in litudinem. Dixit ei Hilarion: Vade Salamina, o fili, & illic inuenies locum
ad habitandum. Epiphanius aute nolebat audire verba Hilarionis. Riirstis ergo dixit Hilarion: Oportet te eb ire,& illic habitare.Noli ergo aduersiis verba mea contender ne sorte in mari venias in periculu. Ualere itaque iustis Hilarione, coi ad mare de- pii stetiscendissemus, inuenimus diras nabes: Unam, quae transmittcbat Ascalonem: alteram vero quae nauigabat Salaminam. Cum autem asscendissemus nauem, quae crat itura Ascalonem,suit in mari magna tempestas. Fuitque nauis in periculo, ne frangeretur avi undarum. Fuimusque in mari tres dies animo valde anxio. Q iarto autem die superauit nauis fluctus qui ingruebant & in Salaminiorum nos egit ciuitatem. Naiie vero egressi omnes, humi iacebant mortui ob vim fluctuum, magnam iudai dictionem dc inediam. Mansit autem in eo loco nauis .ut reficeretur. Erat enim j vi undarum con-Hulia. Cumque tres dies illic suissemus, Dei gratia in pristinum sumus statum restituti. Rursiusque volebat Epiphanius ex co nos loco nauigare.
Erant autem congregati omnes insulae Episcopi ad ordinandu eum, qui posset pa- cis, stere gregem Christi. E vita enim humana excesserat illius loci Episcopus, ciuitatis inquam Salaminiorum. Iamque aliquot dies precabantur,& Deu orabant, et vellet eis reuelare, quisnam adhocssiturus esset illis. Erat cx Episcopis quidam vir sanctus, qui fuerat ordinatus in miserabili quadam ciuitate quae vocabatur Cytria: distabat autem Salamina ad quintum lapidem. Eum dicebant fuisse quinquaginta annos in Episcopata. Fuerat vero is quoque dignatus martyrio:& cum multa palliis suis et propter Chri stum abiblutus filii in conscitione fili j Dei. Eum dicebant sitisse captum cum Gelasio Episcopo ciuitatis Salaminiorum ad hoc, ut essent martyr . Erat autem ei nomen ab st,hm, risi ortu Pappus qui ipse quoque erat cum Episcopis. Eum Episcopi Omnes habcbant ut seopu, o a
patrem,propter conseisionem in Christo, & propter annos Episcopatus. Porro is lia. dxuus&cobebat etiam Dei praescientiam. Et reuciatum fuerat de Epiphanio, ut ordinaretur S, laniiniorum ecclesiae Episcopus. Erat autem tempus auli uum,quod vitas maturas iam
perurebat. Cum ergo statuisset Epiphanius nauigare a ciuitate S. alaminiori ini, dixit milii & Polybio: Eamus,fiiij, in sorum,dc emamus vitas. Cumque e naui in sorum abijssemus, & venditorem conueniremus, Epiphanius, acceptis duobus botris pulcherrimis dixit venditori: Quid vis tibi dem pro his duobus botris 3 Epiphanio autem mos erat non contradicere. Cum Vero venditor dixit let precium uuarum, Epiphanius ac cepit pecunia, ut solueret Vcnditori. Tunc accedit sanctus Pappus, susti illus a duobus Diaconis. Erant autem tres quoque cum ipso Episcopi. Qui cum appropinquassent Diphanio Epiphantiis botros habcbat in manibus, ct corum precitanti Dixerunt au te quidam ex aditantibus: Ecce hic adsunt Epii copi. Incipiens autem Pappus, dixit Epiphanio : Dimitte. 6 Abba, botros apudVenditore,&sequere nos in ecclesiam. Recora datus vero verbi diuini, quod dicit,& cloquitur: Laetatus stim in iis, qui dixerunt mihi indoicina Dominicamus: sccutus est in ecclesiam. Pappus autem dixit Epiphanio: