장음표시 사용
281쪽
Fac orationem,o Pater. Qisd dicebat Pappus Epiphanio, ut se significaret clericum. Pappo aute dixit Epiphanius: Ignosce mihi, Pater: Non sum enim in clero. Dixit Parpus Epiplianio: Vide, o fili, ne neges coram tot sanctis patribus, oc condemneris, ut qui abscondit talentum. Dixitque Epiphanius : Non, Pater, non siim clericus. Haec autem cum dixisset Epiphanius, Pappus dedit pacem. Vnus vero cx Diaconis,capite appraehensis Epiphanio,eum vi duxit ad Pappum ad
. . altare, adeo Vt multi quoque alij conuenerint,vi eum seruarent ad altare. Eum itaque
is ath, M'' ordinat Diaconum: & rursus dat ei pacem,& ipsum ordinat Presbyterum. Rursusque Episcopus. sit cosequentia,& cum ordinat Episcopii. Post dimissionem autem ab ecclesia, incendimus in Episcopatum. Dixit autem Pappus Epiphanio: Age fili, adhortare patres, fruamur & laetemur tua patcrnitate. Cum hoc grauiter serret Epiphanius, & angere tur animo & sterct, dixit Pappus: Oportebat quide nos tacere, O fili Epiphani. Eo autem, clim tu non quaestieris,insipiens. Nam cum patres hic essent cogregati, Dei volim tale mitti dederunt hoc negocium ad significandum Episcopum. Itque omnes mihi exhibebant negociuin, dicentes mihi peccatori: Ora prompto & alacri animo, α si bi reuelabitur.
Cap-3s. Clim ego autem me in hospitio inclusissem, & de eo Saluatorem rogarem, fulgur in cella resplendit: audiui vero vocem dicentem mihi peccatori 3 Pappe,Pappe, audi. Ego aut dixi timore perterritus: Quid iubet Dominus meust Dixit mihi benignE: Su ge,accipe viatini ex Diaconis, & descende in Qrum. Ecce illic apud venditorem minnachus emit uuas,qui duos secum habet monachos, & Elisaei caput illius hab et cm6- cm. Eum ordina Episcopum. Sed ne ei renuncio, ne sorte effugiat. Est aute ei nomen Epiphanius. Factiis sum insipiens, fili: ipse me coegisti. Vide quid facias, & attende tibbi ipsi. Ego enim missus stim, & seci quod debui facere. Sum insons, & post haec omnia videbis. Clim haec autem audijsset Epiphanius,cecidit in faciem,& adorauit Pappum, O upo dicens: Ne irascaris,Pater. Sum enim homo,nec suificio implendae mensuraesta ta μ iij. mi uiue omnes adorasset,inuitauit eos ad prandiu. Et cum prandissent, ivit m quisque in suam ccclesiam.
Tribus autem post diebus vir quidam venerandus,nomine Eugnomon, i quodam clarissimo illius ciuitatis coniectus fiterat in custodiam pro summa centum nummo rum.Nomen eius, qui ipsum coniecerat,erat Draco. Is cum esset Romanus, nulla habebat,qui eum liberaret a custodia. Cum audi jiset Epiphanius, & isset ad Draconem,& eum rogaret, ut Eugnomonem Romanu liberaret a custodia: Vade, Draco inquii, tu in hanc introducte ciuitatem dc allar centum nummos, quos tuus mihi debet amicus,& da mihi eos: dc cum recipe. Erat autem hic Draco gentilis,& diues admodum, saeuisque moribus. Epiphanius autem ivit in Episcopatum. Erantque centum numini repositi in Epitcopatu ad ministerium ecclesiae. hs acceptis,iuit Epiphanius, ct cos de s . -Draconi,& liberauit hospitem .Quadam autem Diaconus nomine Charinus mul Giecte. ti in cum testimonium scrobant, quod esset insolens incitabat omnes clericos aduer sus Epiphanium, licens: Agite persequamur hunc hospitem,ne comedat quaecunque sunt ccclesiae,& simus nos peccato obnoxij. Erat autem hic Charinus valde diues, &quaercbat persequi Epiphanita,ut ipse sederet in throno. Surrexerunque omnes cictici aduersus Epiphanium, licetes haec verba Charini: Non satis est 5 Epiphani. qubd huc veneris, cum non haberes indumentum,& acceperis ecclesiam,sed etiam tinuam ii spes,dispergis res ecclesiae Z & quis hoc serre poterit 3 Aut da centu minamos, aut vada in tuam patriam. Ivit autem Romam Romanus, liberatus ab Epiphanio: & omnibus suis veditis, ei attulit pecunias. s cum accepisset Epiphanius,distribuit ijs, qui opes habebant. Manlii vero Romanus cum Epiphanio usque ad morte suam. Accepit autem l piphanius alios quoque centum nummos, & dedit Charino, dicens ei: Accipe centum nummos,qtios dedi pro hospite. Is vero centum nummos accepit ab Epiph nio. Omnibus autem accersitis clericis, Charinus dixit cis: Agite, accipite centu nun naos,quos dispJrserat Epiphanius: cos enim ab eo exegi. Clerici vero non comprob runt malum animum Charini, sedci dixerunt: Abi, cos redde ei,aqiro accepisti. Ita is eos roddidit i piphanio. Atque is quide multa grauia di indigna secit Epiphanio. Eribitu. ilior. Phanius aut cita nunquam Omnino meminit acceptae a Charino iniuriae.
282쪽
Gim aliquando quidem esset prandiu in Episcopatu, habebat Epiphanius omnes Cap.; . Clericos in mensa. Mos autem erat Epiphanio nocte& die habere in manibus sancta Euangelia,&docere verbum diuinu. Cumque in mensa doceret prandentes Epiphanius, auis, quae dicitur coruus, intens E vocem emissit. Dixit autem Charinus prandentibus: Quisnam ex vobis nouit, quid locutus sit coruus3 Verbum aute diuinum exponebat Epiphanius. Eandem vocem rursus emittit coruus. Dixit autem rursus Charinus: Quis ex vobia nouit, qd dicat coriussὶ Epiphanius vero rursus omnes docebat in prandio. Porro autem ruriis quoque tertiam vocem emittit coruus. Dixit'; rursus Charinus ijs, qui erant in prandio: Dixi vobis, Quis ham vestrum nouit, quid dicat coruus Dixit quoque Charinus.Epiphanio: Annuncia mihi,& eris omnisi meorum dominus. Cui respondit Epiphanius: Dixit coruus te non sutii ruamplisis Diaconum. Post orationem autem tremor inuasitCharinum.Nec locutus est amplius,aut comedit,aut bi- laici sed eum portantes eius pueri, tulerunt in domum suam,& postierunt in lecto. Ma- . . od vero mortuus est in lecto suo. Habebat autem uxorem fidelissimam, nec erat eis filius Ea obtulit omnia Epiphanio: agam etiam secit Diaconis sana eccles .Laboraue- more. rat autem eius manus paralysi tempore decem annorum. Postquam ergo eam tenuit
Epiphanius,ut eam signaretatatim conualuit,& liberata fuit a doloribus. Ab illo ergo . die, quo Charino sermonem locutus est Epiphanius,& una cum sermone ipse accepit clitentiam a Domino, omnes clerici timore & tremore subiecti erant Epiphanio.
Poreb autem hoc quoque seruabat Epiphanius. Tepore oblationis nunquam per- αν , sciebat oblationem, donec vidisset visionem. Consueueratque beatus praefari Vcrba Ide. Cui quaedam,& ei statim reuelabatur. Cum itaque aliquando ter dixisset sermonem, nullaci se obtulit visio. Cum is aut e lugeret & oraret, ut sibi causa significaretur, primus obseruat Diaconum, qui a sinistris tenebat ventilabru ministratorium. Quem cum obseruaret,considerat Epiphanius in cius fronte apparere lepram. Nulli aute erat inani senum,diaconum eo morbo laborare. Epiphanius itaque manu extendit,& instrumen-otiri leuauit ministratorium,ei benigne dicens: Vade, fili,in domum tuam,& ne modo stirias diuina mysteria.Ipse aut statim egressus est,& iuit in domu suam. Datq; Epiphanius ventilabrum alii Diacono. Cumque diuina verba incepisset cum metu dc lachry-anis, i perfecit, statim vidit xisionem. Post ecclesitae autem dimissione, accersito Diacono, ex eo sciscitatur causam. Cumq; is giceret,qubdilla nocte dormierat clivxore: accersito toto ordine sacrato,eis benignε dixit Epiphanius: Quiciique, o si ij, clero digni estis habiti, uoluite calceamenta vestra,vt no in ijs ingrediamini, & ut colatis irum sanctum, qui in ecclesia praedicat & dicit: Et habentes uxores, tanquam non habentes. hinc ergo non amplius ordinabat Epiphanius eos, qui haberent uxorem, sed viros t. d anctos, qui vitam exercebant monasticam, dc viduos viros probatos. Licebat enina hab. Eoi veia videre ecclesiam,tanquam pulchram sponsam ornatam sacerdoti O. conos.
Gloria Deo, qui nobis praebet ut vivamus, & glorificat eos, qui ipsum glorificant: cis is quemadmodum dicit verbii diuinum: Glorificantes me, glorificabo: & qui me sper-i Reg. nit, spernetur. Accidit,ut Iohannes sanctiis Pater laboraret morbo, quo etiam est mortuus. Cumque aegrotus iaceret in lecto, accersito mihi dixi: Fili Polybi. Ego vero ei .
dixi: Quid iubes, Pater Dixit autem mihi: Quoniam prohibet Epiphanius, ne nos li- T 'Iterarum monimentis mandemus, quae Deus per ipsum peragit miracula, accipe has scit bii. achartas. Nam in hodiernum sque diem, quae ipsum vidi facientem, conscripsi, eo in segestas
sciente ii quoque, o fili,quae consequetur ab hodierno die, manda literis. Deus enim tibi annos adij ciet, ut toto tempore vitae permaneas apud Epiphanium. Sed vide, ne negligas. Nam ego quoque a Deo motus haec conscripsi. Ego enim vado ea via, qua omnes, qui sunt super terram. Post haec autem dixit Iohannes: Voca mihi sanctu patrem nostrum Epiphanium. Iuique, & vocavi ipsium. Eo autem ingresso,dixit Iohanni Epiphanius: Non curas, inquit, o Pater, Deum precari pro misero peccatore Epiphanior Dixit veri, Iohannes Epiphanio: Fac orationem, o Pater. est enim quod tecum loquar. Epiphanius itaque iacit orationem. Cum nos autem dixissemus, Amen, dixit Iohannes Epiphamo: Accede propius ad me, Pater. Et accessit propius. Dixitque I hannes Epiphanio: Impone manus tuas oculis meis. Et vale ei dixit Iohannes, ct tradidit seiritum. In Iohannis autem collum cadens Epiphanius, fleuit, & eum est oscim. X a latus,
283쪽
latus, & magno dolore affectias est Epiphanius propter mortem Iohannis.
ei, o,. Cum autem Epiphanius aliquado cecidisset in faciem, ri Deum oraret, ut eum ad iuuaret ad aedificandam domu nomini cius, crat enim prima ecclesia parua pro mul titudine corum, qui ingrediebant ud cum pronus inquam, iaceret in facie Deu oram, vox ad eum facta est: Epiphani, inquiens. Eam aurem vocem sispe erat solitus audire Epiphanius. Dixit itaque non conturbatus: Quid est, Deus miὶ Rursusque dixit vox ea dem : Incipe aedificare aedem. Epiphanius autem protinus id non negligens, exiit,&si cit orationem, & totam loci consequentiam designauit,&adhibuit artifices. Aetavero aedificationi praeerat sexaginta,& magna multitudo, quae ei rei ministraret. Erant
autem tunc in ciuitate gentiles viri diuites & pecunijs, & possessionibus. De Dracone.
Op Α - Erat autem quidam, qui vocabatur Draco, qui a plurimis dicebatur magnus ni co. Is habebat filium. Vocabatur vero ipse quoque Draco. Is in dextero latere labo. id est,itdorabat graui causione. Cumque pater eius multa consumpsisset in medicos,id ad sat rini AElim talem nihil ei prosuerat. Magnus ergo ille Draco se male gerebat in Epiphanium a verbis &factis. Epiphanius autem si quando cum videbat, primus salutabat. Cum ut aliquando transiret Epiphanius per locum,ubi in sedibus sedebant omnes diuites, magnus quoque Draco, & eius illius aegrotus in eo loco. Cum autem Epiphanium iudissent,eum irridebant. Cum vero appropinquasset Epiphanius,& eos salutasset, maea tenuit aegrotum Draconc,sic dicens: Draco, tu quoque esto sanus. Et statim cum ora. tione Epiphanii factus est sanus. Draco autem, & qui viderunt, omnes obstupueri t. Cum autem vidisset Draco,quod fecerat Epiphantiis, prie timore & tremore non potuit amplius,ut solebat,ire domum,ambulans suis pedibus,sed portatus. itque pol tus supra lectum.1lane vero venit uxor Draconis, & rogat Epiphanium, ut veniens aemittens orationem, cum faciat surgere. Epiphantiis itaque ivit in aedes Draconis. Cum: ipse esset precatus, Draco surrexit protinus. Qui accepit quinque millia num es eos Obtulit Epiphanio. Dicit autem Epiphanius: Mihi, fili, una susscit tua, fiu=εibri cella si aper hoc Corpusculu, & panes Vulgares cum potu aquae. Cur mihi, inquit, osci ictum sui-ina ponis, cum ego nolim grauari 3 Sed si velis gloriam consequi, vade, & mane in tem v plo Dei,& praebe eos laborantibus. Sic autem secit Draco. Rogauit ue Epiphanica
& baptizauit ipsum,& uxorem eius,& filium. De puero mortus. Grai. Quid' autem alius, nomine Synesius, qui ipse quoque erat diues, sed gentilis, hi
bebat filium unigenam,tredecim annos natum. Eum morbus inuasit,& collum circundedit,&eum sui socauit,&est mortuus. Eratque magnus luctus& planctus iadomo eius. Quidam vero Hermeas nomine, Christianus, dixit matri pueri: Domina, utinam adcsset magnus Epiphanitis: Is puerum suscitaret. Ea autem credens, stacat
Hermeani misit ad Epiphanium. Erat enim Hernaeas ei familiaris. Cumque Hermeas, dixit Epiphanio: Domine mi, dominus meus Synesius misit me ad te, ut educam in domum suam.& roges Deu pro silio eius,qui est mortuus, ut resurgat. Tua me accepit Epiphanius,& iuimus in domum Synesij. Cumque domum esset ingrescivoeaturma Epiphanius, cecidit humi uxor Syneiij, haec verba dicens Epiphanio: Venisti huc qui tale Inagnus medicus Christianorum Videamus artem tuam in filium,& accipiaminoi iuuiuis experientiam: & sic ad tuum Christum accedamus. Cum haec dixisset mulier diuit ei Epiphanius: Si credideris Crucifixo, videbis filium tuum ambulantem. Dixit autem muliercula: Sed nihil aliud cogito in animo, nisi mentem adhibere Crucifixo. itaque Epiphanius ad lectum accessisset,& collum pueri contrectas let,&esus ceruicem riditat pu fhicasset, dixit ei vultu hilari: Eustorgi, Eustorgi. Is autem protinus aperuit oculos,& Derumo v dit super lectum: & admiratione perculsi sunt, qui erant in domo. Cimi vero vidisset mater Eustorgij id, quod factum fuerat per Epiphanium in puero, accepit tria millia nummum & obtulit Epiphanio. Dixit autem ei Epiphanius: Us ego non uto 5m lier ingenua : scis maritus tuus cos accipiet, & ibit ad domum eius, qui tuum excitauit filium,de dabit ijs, qui laborant. Sic autem fecit Synesius. Fuitque illuminatu ips uxor eius,& filius,quem mortuum suscitarat Epiphanius.
284쪽
i i aliquando essenuis in aede,&nullus ciset alius, dixit mihi Epiphanius: Fili Po- ων j. bi, quoniam Opus habet ecclesia Presbytero in locum patris nostri Iohannis,volo, o
si, ut sis in illius ordine. Cum ego autem ea, quae dicebantur aegre serre, & verbis plu- yi4ς φ eximis recus irent,venit tempus ecclesiae, ut diuinum faceremus ossicium. Ingredi bb' vero nobis omnibus cum Epiphanio in ecclesia, in animo habui ausugcre Pres ecclesia. ii onus graue esse existimans. ndo autem peruenimus ad stiggestu, Epiphanius me manu tenens, dixit milii: Mane in hoc loco vique ad tempus. Admirati sunt, qui hunc sarmonem auditiunt. Ego certe non potui amplius cx co loco pedem leuare: sederam veluti ferreis clauis confixus. Qirando autem fuit completa tota consequentia, tunc misit unum ex Diaconis,&m eduxit ad altare,&ordinat inpresbytero. Poste inae vero dimissionem, prae metu cecidi in lectum,& valde in grabbato comptimebar, donec Epiphanius ingressus est,& orauit: & statim surrexi.
Aliquando autem venit quidam Diaconus Hierosolymis, &reminciauit Epiph, C p de Iohanne Episcopo Hierosolymitano,qubd esset auarus,& includeret pecunias, non suppeditaret indigentibus. Habitauerat aute hic Iohannes in monasterio ma- Hilarionis: quo factum est 'una quoque cum eo habitarit Epiphanius. iphan, iis itaque scripsit epistolam ad Iohannem de misericordia in eos, qui indigent. Iohannes autem epistolae nullam habuit rationem. Non ita multo pbst tempore dixit mihi phanius: AM fili, eamus Hierusalem, & cum adorauerimus,rcuertemur. Cum pro autem ibi uissemus, nauigauimus Caesaream Philippi, & illinc ascendimus Hierusalem. Cumque ingressi essemus d orassemus, asscendimus in Episcopatum. Viditque Iohannes Epiphanium, & magno filii affectus gaudio. Iohanni autem diu
xit Epiphanius: Da milii, Pater,domum ad manendum. Deditque nobis domum pulcherrimam. Quotidie autem vocabat Iohannes Epiphanium ad mensam, sumptum v absosque cibos oc potus nobis in mensam ferebat, multumque argenti commutando veneratio increbat in mensem: quo fiebat, ut pauperes non essent participes. Aliquando vero
dixit Iohanni Epiphanius: Da mihi o Pater Iohannes, argentum ad usum incum: Sunt mihi alendi viri Cypri j: eis exhibebo magnificam tui argenti speciem. Praebe scruo bebant. tuo, quaesiant pulcherrima in domo tua ad tuam gloriam,& de tuis factis gloriabor, ut qui sim perpetub monstrandus digito. Memineris tantum coria, quae dantur: &quod
oportet, postea tibi reddetur. Iohannes autem produxit multum argenti in conspe- . .
citam Epiphanii. Qui dixit ei: Habcine aliquid aliud argenti repositum o Pater3 Dixit
autem Iohannes Epiphanio: Hoc utique ad tu sium tibi susticiet,si Pater. Dixitque Iohanni Epiphanius: Adduc illud quoque, Pater,ut magnifice accipiantur. Cum is au tem aliud quoque attulisset, dixit Iohanni Epiphanius: Da mihi, quae ingenuis pulchram praebent speciem. Dixit ei Iohannes: Accipe quaecunque sunt tuis hominibus delectationi, & eis utere in pr/ndio. Accepit itaque Epiphanius argenti pondus circiter librarum mille quingentarum, cap sci tuimus in domum, quae data nobis fuerat a Iohanne ad manedum. Erat autem qui dam argentarius, nomine Asterius .la Roma venerat Hierusalem negocii obeundi gratia. Eum cum accersivisset Epiphanius, & ei ostendisset argentum, curn eo conuenit, l& pacitam iniit, vendiditque, auro ab eo accepto, quod nocte & die distribuit egentibus. Interiectis autem aliquot diebus,dixit Iohannes Epiphanio: Redde mihi meum argentum, quod tibi ad usum commodaui. Dixit Iohanni Epiphanius: Patientiam in me habe, o Pater. Sunt enim adhu quos alam & omnia reddam. Cium ergo dies aliquot rursus intercinissent, dixit Iohannes Epiphanio, cum essemus in templo, ubi o Limviri si positum est lignum salutare: Iam dixi tibi, Redde mihi argentum, quod tibi accom-lutare s. modaui. Epiphanius autem leniter & placidὰ dixit Iohanni: Dixi tibi, Pater, me esse 'redditurum. Iohannes vero ira plenus, appraehendit & tenuit diploidem Epiphanii, ipsum in ea constringens, eique dixit: Non cxibis,non sedebis,no ages in pace, donec reddideris argentum, impostor Epiphani: Da argentum, quod 1 me accepisti commodato: ecclesiae redde, quae sunt ecclesiae. Epiphanius vero post haec omnia contum bitus non fuit: sed erat idem in eo status. Maniit autem Iohannes spatio duarum lio rarum tenens dc iniuria assiciens Epiphanium. Quotquot vero aderant, tristitia si intaffecti, eoqubdadessent,&audirent aspera verba Iohannis. Epiphanius autem nihil commotus, Opuit in eius ficiem, & statim suit excaecatus: ceciditque metus super X 3 Omnes,
285쪽
omnes, qui aderant. Iohannes vero pronus cecidit ad pedes Epiphanimi,orans, vixilia in reciperet. Eo autem dicente: Vade,& crucem adora venerandam, eaque id tibi probebit,perseuerabat ipse rogans Epiphaniu. Epiphanius vero cum eum docuisset, insitum ci imposuit,& apertus fiuit dexter eius oculus. Oravit autem Iohannes etiam pro sinulto. Dixitque Epiphanius Iohanni: Non est meum,o fili. Deus enim occlusit, Deus aperuit: Fccit,ut voluit, ut simus modesti.Iohannes autem castigatus & conuictus iri ro iusto fuit sanctus in omnibus.
C 'εμ Nobis vero aliquando exeuntibus E ciuitate,ut nauigaremus in Cyprum, erant duo illusores in eo loco. Cum autem per locum transiret Epiphanius, es dixit unus ex duo. bus: Sancte pater, vise mortuum, re super cum imjce tegumentum. Cum haec ergo audijsset Epiphanius, stetit ad Orientem, pro mortuo osterens orationem. Cumque se suo exuisset indumento, proiecit ad induendum mortuum. Iter autem ficiet eu phanio,is,qui ea verba dixerat, dixit et,qui se mortuum simulabat: Surge, praeterihi tristitiue rudis & indoctus. Cum is autem non responderet, rursus eum vocabat. Postquam inro animaduertit eum esse mortuum, dicit apud se: Curram, & hospiti meam dicin πιμμ' culpam ut eum excitet. Qui nos assecutus, in terram cecidit, rogans Epiphanium, ei dicens verba huiusmodi: Rogo,&supplico tuae paternitati: Fer opem,& parceno strae instipientiae.Qirando enim te sum allocutus,dicens: Indue mortuum, eius conica su sum locutus: cumque tu non longe praetcrijsses, allocutus stim meum amicum,ain eo non crat vox,nec auditus. Sed age, inquit, Pater, suscita mortuum, & quam a riaccepimus tunicam, cain accipe. Dixit aute Epiphanius et,qui loquebatur: Vade l.& sepeli eum. Prina una enim cit mortuus,& tunc ipse pet ijsti indumentu. Cum aut mrursus venissemus Caeseseam, in Cyprum nauigauimus. Fratres vero nos cum magno. gaudio exceperunt.
. .=. Erat auteni quidam legi speritus Iudaeus, Isaac nomine, vir pius, & qui accurati se gem seruabat Mosaicam. Is cum sectatus esset Epiphanium, dccatechesi fuisset in i
tutus est ab eo illuminatus. Eram tu autem tres domi manentes.
De filis Theodosii Imperatoris.
αν. a. Aliquando vero cum soror Archadii & Honorij Imperatorum aegrotaret, esset tem Romae,audi jt de Epiphanio,qubd Deus per eum sanVet aegrotos. Ea ergo pistin Cyprum, qui Romam adducerent Epiphanium. Qui autem misti fuerant, cum a Fausti m Cyprum peruenissent, ostenderunt sit cras Epiphanio. Erat verb quidam vir diuo Faustiniam s. Is exceperat viros missos ad freti ibi. phanium,qui adiicrsabatur admodum illi. His autem dicebat Faustinianus: Quid huic praedoni,tanquam Deo,adhibetis animum frigida enim verba loquitur,dc nihil aliud: est autem pellimis moribus .Qimdam vero dic cum adesset Epiphanius, essentque olim fices operantes in ecelesia,erant etiam illic viri, qui missi fuerant, prope Epiphani Erat aute Faustinianus quoq; stans in eo loco.Cum ex alto ergo cecidisset unus ex ssubuom, ficatoribus, & descendisset supra caput Faustiniani, qui ceciderat quidem, nihil maest passus: Faustinianus vero in faciem cecidit & mansit mortuus. Epiphanius aut appropinquans Faustiniano,cum tenuit manu,dicens: Surge,illi in nomine Domini: Vade sanus in domum tuam. Statim autem surrexit,& iuit in domum suam. Cumau tem audiuisset uxor eius, quod iactum fuerat, acc pit mille nummos, dc obtulit hi
phanio. Qui ei dixit: Vade, filia, da eos ijs, qui laborant in ecclesia, & habebis thes mrum apud altissimum. Sic autem secit mulier.
11 fuerant ab Imperatoribus, urgebant Epiphanium, nauigareto
Huius Phi- mam. Erat autem quidam ex oratoribus clericus, Philo nomine, vir sanctus. Opus ad
ciuitate Carpasii in sede collocare Episcopum .Eratqueis Diaconuses cri, iri ciri ergo ex Dei reiiciatione Episcopum ordinat Epiphanius in sede ciuitatis & ecclesiatieum eam Carpasii. Cum c O csset Romam profecturus Epiphanius, accersit prius dicti vii Ini lonem Episcopum, datque es authoritatem ecclesiae Constanti ut si fuerit opus cieti cis ipse ordinaret. Accepit autem Epiphanius me, & Isaac, & Romam nauigauimus irat vero magnus luctus &planctus in aula regia.Cum enim soror Imperatorum Asechad ij & Honorij laboraret in manu dext a, multa secerat medici, nec ei quicquam prosae.
286쪽
promeratu. Morbus aut iam de tero depascebat cius carnes. Prae multa verbasili Oione instabant Imperatoribus, Archadio, inquam, & Honorio, ut permitterent medico ei dare venenii, et breuiter vitam finiret.Qtii ergo nos Roma deduxerant, ingressi sunt,& renunciarunt Imperatoribus. Ipsi autem iubent, ut ingrediatur Epiphanius. Nobis vero in aulam regiam intrantibus, omnes qui aderant, salutarunt Epiphanium. Qis perinde ac si non tales conueniret homines, intrepide ingressus cli in aulam regi- , dc appropinquauit Imperatoribus.Erat autem eorum soror in lecto recubans.
Climvero Imperatores vidissent Epiphanium, &protinus E sedibus ei assirrexis o. sinit,dixit Epiphanius Imperatoribus: Hunc honorem,inquit, o fili j,date benefactori Deo,& videbitis sororem vestram in optima sanitate. Ne confidatis, filii in maiestate, α conservabimini 1 Domino. niam autem propter verba Epiphani j dubitabant conturbabantur Imperatores, dixit illis Epiphanius: Quid dubitatis si iij, de ijs, quae dico Z Videbitis Dei gratiam per ea,quae dicuntur. Cum autem Epiphanius appropii cmisset lecto, in quo iacebat soror Imperatorum,dixit ei vultu leni & placido: Ne de morbo dubites,o filia: spera in Deum vitium,& hac hora videbis sanitatem. Crede filio Dei, quisiit crucifixus,& statim ambulabis. Cessabit, inquit, o filia, dolor tui corpustuli. Reddegloriam Deo, qui dat gratiam: cum habe perpetuo in memoria,& erit tibi mutus omni tempore. Cum haec diceret Epiphanius tenuit manum mulicrculae, dceam ter signauit,& ilico leuata est doloribus.Cum autem vidissent Imperatores,quod frueiat Epiphanius, inclinatum est cor eorum, ut ipsi ina diligerent, audirentque dc cre dc leuataeuderent ijs omnibus,quae ab ipso dicebantur. garuntque Epiphanium,ut Romς cum H eis versaretur,& esset eis in patrem.Epiphanius autem totum diem Imperatores docebat MIidue.
Aliquando cum filium haberet soror eorum, quae laborarat, & curata fuerat ab cap. 13. Epiphanio, accidit ut clim is aegrotasset,mortuus in lecto manserit. Fuitque magnus luctus in aula Imperatorum. Epiphanio autem dixerunt Imperatores: Ora, Pater, proiniani Vt cum reddas sanum matri. Dixit Epiphanius: Creditis, fili j, me hoc posse ficere Dixerunt autem Imperatorcs: Credimus, qubd sicut matris eius morbum fugisti, ita etiam infantem ei vivum praebebis. Dixit vero Epiphanius Imperatoribus: Si surrexeat filius sororis vestrae credetisne,& baptizabimini in nomine Crucifixi 3 taxo sibi humrunt Imperatores Epiphanio: Si suscitaueris infantem, nos credemus, &baptizabi- Imperat mur. Accedens autem Epiphanius ad lectum, inquo infans iacebat mortuus, cum totum eius corpus contrectasset, &eum orasset, qui mortificat dc vivificat, dixit puero:
In nomine Domini nostri Iesu Christi crucifixi surge. dc statim puer sedit in lecto.Cum
autem ridissent Imperatores, quod Epiphanius per orationem suscitarat puerum , v farunt Epiphanium, ut illuminarentur. Tunc dixit Epiphanius Imperatoribus': Ecce pietatem vestram in omnibus suscipio. Deus est enim, qui vos ad hoc excitat. Sed hoc non possun i ficere iniussu Episcopi Romanae Ecclesiae, ne nobis irascatur. Accersunt itaque Imperatores Episcopum,dc ei omnia exposuerunt.Episcopus autem magno fimit affectus gaudio, cum haec audijsset ab Imperatoribus, dc permisit Epiphanio,vt baptizaret&Imperatores, dc eorum sororem, dc filium eius, quem suscitauit Epiphanius,
Cum ingressi autem essent in baptisterium, ut illuminarentur ab Epiphaniin eis GP s omni exhibito ministerio,ingressus est primus Archadius: qui quidem ante se habuit tres viros vestes sinantes candidas,dc tenentes Epiphanium, Vnum quidem a dextris, Non est re dc unum a sinistris,dcalterum ponE.Is autem magno timore est affectus. Cognouit qui ' inuem Viphantiis ex vultu Archadij, quod riderat visionem, dc dixit Imperatori: Attende tibi, o fili, dc cave. Solebat enim Epiphanius neminem mittcre in piscinam, donec pii sis eiu aqua turbaretur. Postquam vero fuit illuminatus Archadius, illuminatus fuit etiam Gui Honorius, dc eandem quoq; vidit visionem. Similiter etiam filius sororis eorum. Iustii autem Epiphani j, suscepi ego Archadium ex baptismate: Isaac vero Honorium, dc quidam Eunuchus Christianus dc pius, filium sororis eor Im. Ipsam vero sororem Proclisia, quae crat uxor unius ex patrici js.Postquam autem ij suerunt illuminati,septe dies ibi peregit Epiphanius post illuminatione, eos docens de baptismatc.Postquam vero eos subleuauit in iis,quae pertinent ad illuminationem, Imperatoribus dixit Epiphanius: Manete deinceps o si ij, bono animo. Lupus enim ad vos non accedet. A bijt luctus, Ec dolo dc gemitus.Expectate resurrectionem, dc nolite affici tristitia ob eos, qui ex
287쪽
-s , M A I V. S. π l . hac vita excedimi: ChristWinq; habentes,Christum iii,1uimini Puer enim,quisii tali
quando mortuus, est resurrecturus, & accepta gratia iturus ad Saluatorem. Videbili, Angelos eum in magna gloria consolari. Mane ergo, cum esset Epiphanium docens in aula imperatorum, oritur quidam suauis odor in medio omnium. Dixit autem L .phanius Imperatoribus: Surgite,orate si ij lucis. Iacebat autem puer inlecto. Cum au. tem Epiphanius secisset orationem, audierunt omnes, qui erant in aut regia, umultitudinem quandam dicentem, Anam :& puer statim tradidit spiriturn.Mansimae vero Vnum annum Romae. Multa autem alia quoque Romae fecit spiphanius. Post quam vero decreuit nauigare in Cyprum, Imperatores dixerunt Epiphanio: Acci
Pater, id quod est usui ecclesiae, ut praebeas indigentibus. Dixit autem Epiphanius in Dratoribus: Vos, filii,facitis id, quod 1 vobis postulatur: & gaudeo de vestro inc mento. Quid vero mihi onus praebetis ξ Suppeditat mihi Deus, qui omnes alit in hac
vita. Obtulerunt ergo Imperatores multum auri,sed nihil accepit Epiphanius, pinet paucos panes, Ut nos omnes ijs vesceremur. Roma autem prosecli, peruenimus ia prum quaa aginta diebus,& nos susceperunt statres cum magno gaudio.
Cap. 13. Mos autem erat Epiphanio noctii ingredi in coemeteria, ubi sitae sitiat reliquia sis martyrum,& rogare Deum pro unoquoque eorum,qui affligebantur.Et quo .iiiiii ieii modo bonus amicus bonum amicum rogans, non fraudatur eo, quod petit: ita
quio ma quando is a Deo aliquid peti jsset, praebuit ei omnes petitiones. Aliquado quiden tax esset magna fames,& panis non afferretur in sorum,erat quidam Faustinianus immisi sericors,qui multas habebat domos clausas, plenas hordeo & frumento. Is accipiemaurum,dabat volenti. Dabat autem pro nummo tres mensuras, qui vocantur mori
Erantque magnae angustiae in ciuitate. Dixit ergo Epiphanius Faustiniano: Da mihi ooptime,stumentum ad alendos homines,& a me accipies horii omnium debitu. Iam misericors autem dc barbarus & sceleratus Faustinianus haec verba dixit Epiphamo: Roga Iesum, quem colis,& praebebit tibi frumcntum ad alendos tuos amicos Epipha nius itaquc una nocte ingrcssius est coemeteria sanctorii martyrum, & rogauit Deum, ut daret frumentum ijs, qui erant redacti in angustias.Erat autem temptu obsignatum, quod vocabatur Tutela Iovis. Huic templo ii quando quis ex hominibus appropin quaiser, a multis serebatur, qud da morte statim arriperetur. Cum ergo Epiphanim Deum oraret pro iis, qui amigcbatur, ad eum vox facta cst, Epiphani, inquiensa: pipha nius vero nihil conturbatus: Quis es, inquit, Domine ε&dixit ei: Vade in templua quod vocatur Tutesa Iouis,&soluentur signacula portarum,&inuenies multum alii Cum tu id acceperis, e frumentum & hordeum Faustiniani,& da alimentum tibus. Diphanius autem ivit protinlis in templum, &cumsuit prope ingressum temp statim ceciderunt signacula,& portae apertae t.Ingressius vero Epiphanius, ista nit multum auri. Cum ex co ergc accepissiet,dedit Faustiniano, & dixit: Accipe pecu niam,& da mihistumentum .Epiphanius autem id praebuit indigentibus. Non desecorunt ergo pecuniae, donec Epiplianius emit omnia, quae habebat Faustinianus ad dimentum.Impleuit autem Epiphanius multas domos fiumento dc hordeo quod emorata Faustiniano. Cap. s.. Defecerunt autem escae in domo Faustiniani, & inter omnes homines lautae erast epulae,& magnae angustiae in domo Faustiniani. Malus vero,& violentus, & iinmista cors Faustinianus, probrii esse ratus,cibos domui suae peterea bEpiphanio, cum sex ha beret propria nauma,alia quoq; quinq; conduxit:& cum dedisset pecunias Longi , totius familiae suae fidelissimo,misit eum ad emendum frumentum. Illi autem cum sa uigassent in Calabriam,& naentum illic emissiciit, post tres menses adnavigantia
. . habentes. Centum Verbitadiis longe a Constantia, exaduerso eius, quod dicitur Dia neuterium, oritur in mari maxima tempestas, & venerunt in periculi urinaues nutu i rausti niani, quae afferebant flument um,totumque flumentum mare ad litus impulit. Oimnianum. haec autem audiisset Faustinianus, & statim ad mare accessiisset, & oculis vidisset, qu*facta iii erant, sepulcrii habens os suum apertum, statim coepit sceleratus blasiphea nar pin alti mimum, & probris appulcre Epiphanium, dic ens verba huiusmodi: Hic nugu & praedo non solum in terra malefacit domui meae omni tempore, sed etiam in mata mittens daemones, prohibet, ne ingrediatur id quod est usui familiae meae. O quis tus emissit huc praedonem Z Cumque haec dixisset, & plura his luit in domum tu i mi nitans Epiphanio. Omnes autem,qui erant ngregati in ciuitate,viri & mulicro, mi
288쪽
cum suis liberis, colligebant frumentiam, & serebant in domos suas, congregantes sun ptuna, alius quidem unius anni, alius vero duorum annorum .Habebat vero Faustinianus uxorem,quς faciebat bona opera.Ipsa ergo,insciente Falistiniano, misit bis mille namos Epiphanio, ut domui eius praeberet alimenta. Dixit autem mulieri Epipha- .nius: Tene pecuniam in domo tua,& accipe esculenta,quibus indiges: & quanis terra produxerit, tunc reddes,quae acceperis.Sic autem secit uxor Faustiniani.
Erat in Vpiscopatu quidam Diaconus nomine Sabinus, cuius studium erat pulchrE Cap. 1s scribere. Is erat moderatus,&recta vita praeditus. Eramus autem in Episcopatu omnes Monae hi onachi octoginta .la vero Sabinus excellebat inter omnes .Eum constituit Epiphani- 0.inrpi iis prurium ecdicum,hoc est,defensorem ecclesiae. Cum vero aliquando duo homi-mes apud Sabinum iudicio contenderent, unus diues,dc unus pauper: volebat Sabinus Da bere ratione pauperis,quanuis causa diuitis iustior esset, quam causa pauperis. Clim iraque in medium venisset Epiphanius,Sabino placido Hil tu dixit: Vade, fili, & scribe recte :& memento verborum diuinorum,& sis perfectus in iudicio,& audies benefa-oorem loquentem & dicentem: Noli misereri pauperis in iudicio,& ne respicias per nam potentis. Ab eo itaque temporc omnibus, qui veniebant, iudicium reddebat Leuii. iis. Epiphanius. A matutina enim usque ad horam nonam audiebat eos,qui disceptabant. Ab hora vero nona usque ad tempus matutinum,1 nullo videbatur aniplius.
Erat autem ex fratribus, qui erant in Episcopatu, quidam Rustinus nomine, cuius Cap., Lars erat recte scribere,vultu impudens. Vna cum eo instargebat Faustinianus, & quotidi E multis contumelijs assiciebat Epiphanium. Epiphanius vero cum si imma mansuetudine eius reprimebat audaciam.Suggestione autem Faustiniani,dc daemonis, qui eis opem ferebat, is quaeliuit interficere Epiphanium,cum Faustinianus haec verba contu Rufamis Iisset cum monacho, dc ei diceret cacodaemon: Si occidas p raedonem, sedebis supra rhφ' thronum Hic autem tam audax,& tam insolens erat secundus Diaconus eccicliae: ad pilaino. quem pertinebat ornare thronum Episcopi. Cum vero gladium acutum accepisset Iceleratus posuit eum tectum in eo loco, ubi sedetur supra thronum, & supra cum vestes stragulas .Cum igitur Epiphanius ad sedem ascenderet, dixit et,qui secerat insidias: Tolle, fili edis tegumentum.Cum is autem non parerct verbis Epiphani j,accepit Epiphanius tegumentu,quod tegebat gladium. Gladius verb cecidit in pedes Ruilini, ca- daemonis potita, quam Diaconi,& infixus est eius pedi dextero. Dixitque Epiphanius Rustino: Cesa deinceps,o fili, ab insolentia, ne venias in periculum.
Deparabsi Theodosii Imperatoris.
Urgebant autem Epiphanium, ut Veniret in Regiam. Nam clim Theodosius Im- cap. r. perator nescio qua occasione laboraret pedibus, inserne eum a genibus inuasit paralysis, iacuitque in lecto septem mensibus. Is ad Epiphanium misit in Cyprum, ut veniret in Regiam,& opem ferret sibi. Cum ei autem occurrissent,qui misti suerant ab Imperatore urgebant Epiphanium, ut exiret E terra Cyprioru&.Ex qua cum opus esset itati nauigare, omnes fratres malebant mori, quam priuari suo patre. Cum ij autem, qui inivi iuerant ab Imperatore, sollicitarent Eoiphanium,ut asscenderet in Regiam, dixit eis Epiphanius: Ite,si fili j,ad Imperatorem: ego enim post vos veniam. Cum ij vero dicerent, indigneris,o Pater: siccnim iussit Imperator : nec possumus aliter fac re, ne sorte veniamus in periculum, maxime cum aegrotet, & tuum aduenta expectet, o Pater. Vix persuasium est Epiphanio, ut cum cis nauigaret. Epmhanius itaque accersito religiosissimo Episcopo Philone, iussit eum curam gerere usus Ecclesiastici. Coim gregati fiant autem omnes patres dc fratres,dc qui catechesii instituti fuerat ab Epiphaanio: quos omnes valerei uisimus,&nauigauimus ad Regiam. i Nobis autem in et Iis Constantinopolim, ipse ingrediebatur cii summa quiete&tranquillitate, luam ostendebat omnibus,quibus occurrebat.Erat igitur Theodosius Imperator mutus prae dolore,iacens in lecto. Postquam autem accessit Epiphanius ad Imperatorem dixit ei Epiphanius: Fili, crede Crucifixo,& habebis sanitatem. Habe sine intermissone Deum in Volo tuo, S omne malum tui non dominabitur. Miserere eorum, qui amiguntur, & Dominus tui miserebitur. Esto tanquam Rex, qui honorat eum, qui dat ei potestatem,&ipse adij ciet tibi maiorem tia. Cum autem Epiphanibus haec dixisset Imperatori, & ei appropinquasset,&tetigisset eius pedes, eumque ter, signasset
289쪽
2 p signasset, dixit ei: Fili,surge e lecto. Haec cum Imperator audijsset ab Epiphanio sene.
xit e lecto supra pedes,nihil omnino habens mali. Dixit autem Imperator Epiphanio Pater,mihi semper iubeto,& ego tua iusta exequar. Dixit Epiphanius :Habeas Dei Vet bain animo tuo,&non opus habebis Epiphanio.Cum haec autem, & his plura impe ratori dixisset Epiphanius, venit tempus prandij. Dixit ergo Epiphanius Imperat :ma illi,admeniam,&benedices bene factori. Erat autem Epiphanius lepidus di banus,& habens sermonem conditum diuina gratia. Et quando in morbum quidem Romae incidit filia Theodosij, tunc Archadius&Honorius fuerunt Romae, &veruti sunt cum ea longo tempore, quoniam illic erat viro coniuncta. Clim vero audii tu Theodosius Romam venisse Epiphanium,&curasse eius filiam, & filio eius, qui erumortuus, vitam reddidiis Archadiumque& Honorium postea illuminasse,ina aceaffectus laetitia .ino factum est, ut deinceps ad eum scriberet,ianquam ad patrem. Ru rb cum nos essemus Constantinopoli, ina venerunt Minadius&Honorius, clatati sint,qubd inuenissent Epiphanium
P Iussu autem Imperatoris Faustinianum quidam adducunt in regiam, ut qui est accusatus,qubd maledixisset Imperatori. Iussu ergo Imperatoris tenebatur in culta dia. od cum audijsset Epiphanius,venit in locum,in quo detinebatur Faustiniam. Dixit igitur Epiphanius Faustiniano: Licet tibi per nos loqui Imperatori,&liberaberis .. 'b his angustiis. Dixit aut en Faustinianus Epiphanio: Abi plane,&homines incaut cin. . decipe, nec haec Vcrba loquere Faustiniano. Venisti huc mihi verbis insultans, sagia deinde in Cyprum. Vade hinc in Phoeniciam,& malos dies ages perpetuo. P0stquia, haec dixit in Epiphanium furens Faustinianus,accepit me Epiphanius, & iuimus in acilam Imperatoris, ut regem iuberemus Valere,&iremus in Cypru.Imperatore Veroro gante Epiphanium, ut aliquot dies versa et in regia, dicens causam cur quςreret,
uiu, i ricti inuit pipii 'ium Manc autem ingreditur quidam ex iis, qui responsa res in , i .anaulam regiam, dicens Faustinianum Cyprium vitam fini jsse. Cum haec audijsset lai
aemulus. phanius,luxit Faustinianum. Dccrcuit autem Imperator ut deserrentur in aulam a cunque crant Faustiniant,maxime quod semen non reliquisset super terram. Dixit inro Epiphanius Imperatori: Vide, o fili, ne pecces. Est enim uxor Faustiniani Deum cicorde colens. Crede verbis Epiphani j,& erit tibi gratia apud altis limum.Tunc tradidit Imperator aut horitatem Epiphanio in omnibus rebus Faustiniani. Dixit autem si phanius Imperatori: Habeo Deum, o fili, qui mihi praebet,qus sunt necessaria : sed , omnia e illius mulieris sententia dabimus egentibus. Cum haec igitur Imperatori xisset EpiphaniuRImperator dixit ei: Pete, pater,ea quibus indiges, & ea lubenter est dabo .imperatori respondit Epiphanius: Perpetuo serua meos s Ermones,& me habet,nli,in animo tuo.Cum haec dixisset Epiphanius, a nobiscum aula egressus estim
L rpem' or, Si oeuli Epiphanium, vici benediceret. Cumque orationem fecisset hi
impet aloes pnanius, eneaixit Imperatori, & cum salutauit. Et reuersus est Imperator in paceia aulam suam: Nos verb seatio quinque dierum nauigauimus in Cyprum, & stavr cum magno nos gaudio exceperunt: Invenimusque uxorem Faustiniani lugento maritum suum. Consolatus est igitur eam Epiphanius in tota siua amictione. Qi pa ruit verbis Epiphani j, rogauitque illum, ut daret ei id, quod est in Christo signaculussi,& baptizauit eam,& ordinauit cam Diaconissam ecclesiae: & omnia eius bona ex iis
tentia Epiphani j data sunt indigentibus.
Aliquando autem sermones contulit Epiphanius cum Actio, qui erat, ut sui Repiscopus Valentinianorum. Erantque Constantiae multi huius haeresis. Coni igitur multis verbis contenderet Actius,&de altissimo multas diceret blasphemias dixit ri Epiphani': Accipe, o impie Acti, in ore tuo repagulum, & non loqueris verba in is mauis . lentia. Cum primum hoc dixisset Epiphanius, Aetio os fuit obstructilin,& ab illo die non potuit amplius loqui. Cum autem vidissent, qui erant eius sectae, qubd per vel bum ei os obstruxisset Epiphanius, proni omnes ceciderunt, & anathemate percusserunt suam religionem: & facti sunt Orthodoxi. Mansiit vero Aetitis sex diebus noa loquens, septimo die vitam fini j t. Erant autem aliae quoque plurimae haereses in in sula Cypriorum, hae scilicet, Ophitarum, Sabellianorum, Nicolaitarum, Simoniano
rum & Carpocratianorum. De his scripsit Epiphanius epistolam ad Theodosium t
290쪽
peratorent,ut constitutione regia eos expelleret ex insula.Erat enim inter eos viri diui. res, quibus mandata fuerat cura reru publicarii: & deprimebant Orthodoxos. Cum autem accepisset Imperator literas ab Epiphanio, scripsit in hanc formant: Si quis pa- tate The rit Epiphanio Episcopo regionis Cyprioru non paret per verba diuin a,exeat ex insula, y' habitet ubi velit. Si qui autem sunt amici,& filii poenitentiae, & confitentur comuni Patri,qubd, cum sint deccpti, Velint venire ad veritate, maneant,' t doceantur a communi patre. Qi md edictum cum esset a militibus allatum & publicatum, multi ex eis crediderunt Epiphanio.Qui verb non crediderunt,statim eiecti sunt ex insula.
Erat autem Alexadriae quidam Episcopus nomine Theophilus. Is habuit magnam Op. Epiphanij notitiam. Erant vero tres fratres Alexandriae, stilii Herculis, qui impcrauerat in ea ciuitate. Mortuo vero patre eorum, tres ex consensu voluerunt ei te monachi. profecti in solitudinem, quietem agebant in silentio, & honesta vita erant prinditi. h erant valde noti Theophilo Alexandriae episcopo. Quos ipse cum fraude in- TMops ita duxit in ciuitatem, atque adeo effecit, ut ibi starent. Fecit autem ex ijs maiorem Epi- Alexandi icopum in una urbe Aegypti.Alios vero secit Diaconos & Oeconomos ecclesiae. Cum 'Mautem temporc trium annorum fuissent oeconomi ecclesiae, sensissem ii sie esse mortuos, quod ad diuinam attinebat gratiam) ex consensu duo rogaversit Theophilum, ut eos illuc dimitteret, ubi prius habitabant. Theophilus vero cos triennio priuauit communione. Cumque multum rogassent,ut sibi permitteretur diuina sumere sacramenta, hoc non concessit Theophilus. lj autem asscenderunt in resiam, procide-xunt ad pedes Iohannis. Iohannes vero clim didicisset causam, scribit epistola ad Theophilum, rogans eum,ut fratres dimitteret. Theophilus autem Iohanni roganti non paruit.Iterum ergo scripsit Iohannes adhortationem Theoplitio,& nec se patuit. Iohannes itaque liberauit duos fratres a scfregatione. Exorta est itaque discordia inter Iohannem dc Theophilum. Deam ρFuit autem aliquando vir quidam senatorius,nomine Theognostiis. Hic cum esset Cip.M. Christianus, habuit ast idue timorem Dei ante oculos,& diligebatur ab Imperatore. Erat autem alius, qui ipsς quoquc erat ordinis senatorij, Dorotheus nomine Arrianus. Is accusauit Titeognosium, quod Imperatorem affecisset contumelia : dc produxit duos falsos testes, qui prauentem conuicerunt Theognostum, quod contumelia asso let Imperatorem. Imperator itaque Archadius iussit Theognostum relegari, & b na eius publicati. Uxori autem Theognosti mansit unum suburbanum, ex quo habebat alimentum. Decessit Theognostus,cum csset in exilio. Eudoxia autem aliquando messa ad vindemiam, cum prope eam csset possesso& vitis suburbani uxoris Theo gnosti, nescio quanam de causa cum egressa esset de vinea sua, ingressa est vineam in ris Theognosti, dc botrumcxecuit.Dixerunt autem aliqui ex ijs qui assistebant: Domina, secuisti botrum alienae vineae. Mos est Ii eratoribuus & Imperatricibus si vel podem intulerit in terram alienam,&sis uetum acceperit ex aliquo ex iis, quae fructum ierant, ut nullus alius in ea potestatem habeat, nisi Imperator. Cimi Theognosti autem uxor audijssiet, quod sium ager ab ea sit auulsus, id scripsit in pugillaribus, & misit ad Iohannem. Valde enim amabatur Iohannes ab Imperatore & ab Imperatrice. Cuna haec didicisset Iohannes misit suum Archidiaconum, rum eruditum & recta vibra praeditum. Nomen autem eius vocabatur Eutychus. Ingressus autem Eutychus ad Imperatricem, cum ea disieruit iussu Iohannis. Dixit veri, Imperatrix Eutricho: Haec est lex regia: ubicunque autem velit in alia prouincia, dabo ei praedium. Egrcssus Fli tychus antriinclauit Iohanni verb. a Imperatricis. Ivit autem Iohannes in aulam regi am,&-xit Imperatrici: Redde agrum viduae. Dixit Iohanni Imperatrix : Pater, diice se 'causarii, A tunc intende crimen,quod nac dicis comisisse in viduam. Dixit autem rum Chrys.sto. sus Iohannes: Dixi tibi redde vite Iiduae, Dixit Imperatrix Iohanni: Noli, pater Iohan- R ' ne noli sic coram arguere Imperatores. Dixit Iohannes: Rursus dico tibi : Redde agruviduae. Atidiuisti,quanta notetur ignominia Iezabel propter Vineam, & usque in hodi- , Ris iis emuni clieni in malu digito ostendatur. propter vinea sancti viri 3 Cum haec autem ab Iohaniae audiisset Ina peratrix, iuilit Iohanne cij ci ex aula regia. Qui egressus, venit inee lesiani. Dixit autem loliannos Eutyclao: Quando venerit Impcratrix in ecclesiana, accipe tecum, qui tibi scrutant,& sta in adit v, ubi ibi et ingredi in ecclesiam,& ne sinas