장음표시 사용
61쪽
his quem veracem novi , sed non minus propterea stirpendum apparet , hujus veritas non idcirco clare & evidenter percipitur . Et similiter eredimus Verbi Inearnationem aliaque fidei mysteria , persuasum habentes ea a Deo esse revelata , sed tamen in se obscura
sunt & ine videmia fidelibus. Obiicies Saltem respectu nostri eviis
dens non est Deum locutum esse, Deum revelasse quae credimus ; impossibile est enim non visa per Iona loquente evidenter cognoscere illum loqui . Igitur revelatio non est evidens. Nego ant. Tametsi enim Deum ima mediate loquentem non viderimus, et re tamen & evidenter cognoscimus evidentia nimirum testimonii Deum ella loeutum , quemadmodum evidenter , eaque evidentia quae maximam pariteertitudinem , nobis notum est extiti sisse aliquando Caesarem & Alexandrum M. atque etiamnum extare urbem in
Italia quae dicitur Roma. De illa evidentia testimonii fusius dictum est supra & uberius dicetur , cum veritatem religionis christianae stibili remus. Instant adversarii : Locutio naturam intellemialis , qualis est Deus , non potest evidenter cognosti , est enim
actus iam anens: ergo. Nego ant. Cognoscitur enim pere semis eum ea necessario connexos ,
pota per verba Christi & Apostolorum,
quae eum sine veris ac non furatis mi istaeulis confirmata, invicte & euidenter probant Deum esse loeutum. Cette potest in te dum miraculum evidentet cognosei per experientiam , se ut B. Uirgo latebat evidenter se eonee pisse sine viro Se peperisse sine dolore ; & Laetarus sciebat evidenter se e mortuis suscita tum . Unde certo colligebant in his Deum operatum se ira sua nimirum voluntate omnipotenti ; ac proinde exess rebus insolitis, voluntas Dei evident eteognoscitur.
Instant iterum s omnis evidentia aut hi tuitiva est , aut per signa & effectum
habeturr sed evidentia revelationis neci intestiva est nee per signa se effectus habetur; non primum, ut per se patet ;non secundum , quia effectus ostendunt
causam operantem , non loquentem rIgitur
Nego man. Ut enim mox dixi, haee evidentia revelationis habetur per sgna 8c effictus ; qui quidem effectus ostendunt
causam loquentem, quando causa loecilia
est, de in suae domi me confirmationern edidit signa & miraeula. At, inquies, nullum signum vel miraculum fieri potest a Deo , qnod non pomit etiam fieri ab Angelo: ergo num quam potest per tale signum evidenter constare Deum fuisse locutum. Dist. ant. Si Angelus in nomine M. virtute Dei agat , C. Si proprio nomine & propria virtute , N. Ut enim idicetur suo loco, eum de miraculis Christi Domini agetur , vera miracula sola, Dei virtute patrati possunt Punde merit . colligitur hane De rinam esse divinam
quae annuntiatur terris attestatuibus miraculas .
Utrum ered litaris fini abselut necessurus ad credendum.
Postquam ostendimus Elatam 'fle evi
dentem reddi revelationem eredem dorum videlicet ex parte Dei testificantis , superest difficultas utrum absolute requiratur ad- quemlibet fidei achim et ieie dum eiusmodi evidentia algumentorum, eredibilitatis, seu praeeedat fidei divinae assensum, seu illium eo tetur ; ita ut nemo credere unquam possit quin ad id moveatur per argumenta clare & evl-
Extraordinarie fieri posset ut aliquis etede et nullo ad credendum ductum argumento & motivo credibilitatis; se
62쪽
ωdinarie loquo eo ut aliquis prudenter
credat rex revelatas a Deo, debet elare& evidenter cognoscere Deum revelasse. Du.e iunt hujus conclusionis partes. Prior pars probatur et t. Quia recte concipitur quosdam homines antea infideles statim ad Christum eonverti &sidem christianam amplecti nullis exeit tos lignis, nullisque ad id ductos motivis credibilitatis , quod nempe eos singulari fidei gratia & supernaturali lumine interius illustravit Deus , quomodo forte Lydia purpuraria civitatis Thyati-xenorum statim ad Deum conversa est nullo viso miraculo ad solam S. Pauli praedicationem , ut habetur in Actis Apostolorum cap. I 6. Colens Deum audi vis , inquit, S. Lucas, cujus Dominus , apemu cor intendere his quae dices stiris Paulo. a. Rustici apud quos nullum est ingemium, nulla intelligentiae vis, qua Ualeant ulla fidei motiva expendere , qui nec verum a silis discernere possunt ,
veram a falia autoritate , eredunt simpliciter fide divina quicquid ipsi et
cientum proponitur, nullis ducti m ti- vis quibus evidenter persuadeantur Deumve velasse quae ipsi credenda praecipiun
a. Et sine ullis attestantibus signis, sine ullo plane ratiocinio , fidei nostrae
mysteria credunt iuvenes in insantia haptietati, cum ad aetatem adultam peris venerunt, credunt, inquam, fide divina beneficio habitus fidei quem acceperunt in baptismo , alioquin ipsis
non concederetur usias Sacramentorum,& tamen nullo antea facto examine momentorum in quibus certa demonstrari solae revelatio crede adurum et
Igitur sieri potest aliquando , extr ordinarie tauren & per accidens , ut aliquis credati sine ullo eredibilitatis
c estrior autem conclusionis pars, qua nempe ducimus cessaria esse motiva
credibilitatis V prudenter credendum ,
probatur ex iis omnibus momentis quae praeeedenti conclusione adduximus , αε-
dem enim non modo evincunt revelationem fieri claram & evidentem permotiva credibilitatis quae multa nobia lappetunt ad credendum, sed .lla ordi. narie & per se necessaria esse ad prudenter credendum ; nemo enim prudenter eredere potest aliquem fidei a ticulum & eerto ac firmiter credere quia Deus illum revelavit , nisi certo ipsi constet reipsa Deum revelasse quod credit a sed non potest , ut ostendimus , credere per fidem divinam δt per revelationem Deum revelasse, praesertim si agatur de primo fidei actu qui elieitur, aliter daretur progressus cin infinitum rcgitin ad credendum prudenter & cum iudicio ae discretione, requiruntur motiva credibilitatis ' eaque per te & ex natura rei ordinarie loquendo necessaria
obiicies r Contingit saepius ut baptietati in infantia , ad aetatem adultam venientes credant per fidem habitualem in Baptismo acceptam , nulla ad credendum ducti motivo credibilitatis, nulla facta veritatis inquisitione , atque hὰ casus non est extraordinarius sed maxime communis i ergo per se & ex natura rei necessaria non sunt credibilitatis motiva .
Nego ant. & dico hoste homines in insantia baptizatos non credere fidei nostrae mysteria sine ullo credibit statis argumento . scilicet motiva credendi non sunt eadem pro omnibus , alios alia persuadent, quaedam sunt pro illis
hominibus de plebe & illiteratis , qui
statim credunt non magiis veritatis inisquisitione facta , quae respectu illorum valida sunt argiuuenta; vident nimirum Pastores & viros doctos prope innumeros in eadem fide consentientes , quod quidem ipsis sufficiens est motivum ad sandandam certitudinem revelationis a
Deo fictae , credibile est enim quod a multis & doctis ereditur.
63쪽
mi ieiest Non semel Christus reprehendit Iudaeos, quod ad credendum λε na & miraeula petebant , Mati. 12. Generatio mala er adulteras num quaerit 'num non dabitur ei. Ioan. 4. Nissigna GT preiugia videritis, non creditis. Igitur motiva credibilitatis non sunt ordinarie loquendo necessaria.
Respondeo ex istis Christi verbis nihil omnino colligi posse , quia videlicet eos duntaxat reprehendit qui post multa iam visa miracula credere nolebant , sed alia ulterius expectabant ;vel ad exemplum sancti Thomae Αρο- stoli sub aliorum testimonio facta fuisse
miraeula non credebant, sed ipsi videre & quasi tangere volebant , in quo quidem culpari merito poterant , testibus en;m fide dignissimis stupenda facta reserentibus fides denegari non de
Obi ieies i Ex Apostolo ad Romanos
cap. Io. Fides ex auditu, auditus amem
per verbum Christi . Quasi dicat Sinctus Paulus nihil aliud ad credendum requiri , nisi ut audiatur verbum Dei, annunciatum scilicet ab iis qui ad praedicandum mittuntur et Igitur fides non procreatur ex signis & miraculis quae
proinde ad credendum non sunt nece Lsarias
Respondeo vere quidem fidem esse exauditu, quia nemo potest credere quin seiat antea & audierit quid si credendum , quid sit a Deo revelatum, ordi. narie scilicet loquendo ; posset enim quis interius a I, o edoceri & ad aliquid credendum moveri sine beneficio concinnatoris . Unde in hoc casu fides non esset ex auditu . sed docet Apost ius fidem esse ex auditu fine exclusio. ne motivorum credibilitatis , quibus prudenter redibile reddatur , hoc est , clare innotescat fidelibus verbum esse
divinum quod annuntiatur & auditur ;dieit enim alibi idem Apostolus , debere obsequium nostrum eri rationabile. Objiei es t meet idem S. Paulus risCorint. a. simpliciter eredendum esse nulla prorsus adhibenda ratioeinia ira materia fideir Sermo metis, inquit, myradicatio mea , non in persuasibilisias
humana sapientia verbis , sed in osten-hione Dirιms m visistis, ut fides nosero non sit in sapientia hominum sed in υ,- tute Dei . Unde familiare est SS. P
tribus pronunciare fidem esse simplieem veritatis notitiam & ab omni inquisitione immunem : igitur necessaria non sunt motiva credibilitatis. Respondeo mentem Apostoli esse , in materia fidei utendum non esse humano ratiocinio ad investiganda & c riosus perscrutanda fidei rar mysteria, sed dubio procul non omnem exincludit inquisitionem qua expendatur num revera Deus revelaverit quod creedndum proponitur , ut enim prudenter assentiamur alicui propositioni tanquam a Deo revelatae , conitare debet illam fuisse a Deo revelatam.
Obiicies: Dei testimonium per se s
lum est fide dignum et ergo non requiruntur argumenta quibus confirmetur. Dist. cons. Quibus confirmetur verum esse quod Deus te itificatur & r velat , C. quibus confirmetur Deum re velasse , N. Haec solutio uberiori non eget explicatione.
Utrum eodem amι credamur revelatis o res revelata.
Contendunt nonnulli Theolo i r
velationem divinam nonnisi eodem actu fidei dioinat & supernaturali credi solitam eum rebus ipsis re vel tis ; quia , inquiunt, obiectum materiale & sormale eodem fidei actu debent credi ; & quia insuper existimant
certitudinem fidei qua creduntur rcs revelatae fundari non posse in aliqua naturali evidentia , aut, ut aiunt, in fide acquisita qua crederetur Deum revelasse ea quae credenda proponuntur.
64쪽
Alii existimant universim loquendo lis, seu ratione principiis, oestue enim
nunquam revelationem credi eodem a- ab intellectu nondum per fidem inser.ehu quo res revelata creditur , quia , mato , aut saltem hac in parte fidei inquiunt , docet experientia eos qui actum nondum eliciente sed tantum ra-eredunt T. gr. Deum esse trinum in tione naturali Se discursu utente , sive personis , persaepe de revelatione non ratione objecti, talis enim assensus non
cogitare , quando per fidem iudicant versatur circa veritatem a Deo revelain Trinitatem personarum Deo conveni- tam prout revelata est, ut supponimuς:re . Quin eis de revelatione cogitaret sive demum ratione motivi , quia ia- qui cuna te credit Deum esse trinum in ' tellectus tune assentitur revelationi pro- personis, non per unum sed per diver- pter motiva credibilitatis quae totidem. los actu crederet revelationem Trini- sunt argumenta ex humano ratiocin citatis & Trinitatem , diversa ibi essent petita I igitur assensus quo creditur re- iudicia, unum quo iudicaret Deum re- velatio est mere naturalis; assensus au- vel alia , & alterum quo etei revelatae tem quo creditur res a Deo revelata ,
asse miretur. id nos sentiamus super est supernaturalis , est enim ipse fidei illa re quae non mihi videtur maximi divinae actus beneficio luminis fidei &momenti fle quae facile ex supra dict)s cum Dei gratia elicitus et ergo alio ac intelligitur , paueis aperiemus , post- plane diverso actu iudicii creduntur Te-
quam tamen a nobis observatum sue- velatio & res revelata.
xit , revelationem ex parte Dei delfifi- obiiciesr Revelatio, seu haec propo- cantis considerari possit in duplici tem- stio mas revelavit fidei nos arti . Poris differentia. Primo antequam actks Ios , non minus est de fide quam ipsi fidei eliciatur, ut enim supra diximuς, isti euli fidei , quia nimirum illa veri. 'nemo potest ordinarie loquendo quid- tas continetur expresse in Scripturis , quam credere fide divina , quin prius Ioan . . Christus ipse dicebat, Mea δε- ipsi eerto constiterit hunc fidei articu - Mina n- es mea sed ejus qui misitium a Deo suisse revelatum ; revelatio me. a. Petri I. cap. Spiritu sandilo m-
se sumpta, est praeambulum fidei, est spirati laetiti sunt sancti Dei homines .
conditio sine qua non . 2. Revelatio Et legitur in Symbolo Niceno, qui I spectari potest in ipso fidei divinae actu euius es pre Prophetas. Ac proinde
quo nimirum aliquid creditur quia a sensus quo creditur revelatio est quo- Deo revelatum est, quo posito tunc re- que supernaturalis , est fidei infusae , 'velatio est pars essentialis fidei, est obje- uti assensus quo e reduntur res rectum sormale fidei; unde sit . velatae, Sc ideirco eodem actu creduntur revelatio & res revelata. PRIMA CONCLusa o. Respondeo , hanc obiectionem , quae praecipuum ac se te unicum est adversa mando cognoscitur & ereditur reve- riorum se a tentiae fundamentum , solulatio Dei velut praeambulum fidei , tam mox & praeoccupatam suisse cum tunc revelatio non creditur eodem actu diximus homines in duplici temporis quo creduntur res a Deo revelatae . differentia assentiri revelationi ἔ haec. Probatur: Quia illi actus sunt omni- enim supposita distinctione modo expono diversi , quorum unus est assensus sita facile intelliguur revelationem seu naturalis, alter vero est assensus super- hanc propositionem, Deus ν elavit naturalis: sed actus quo primum eredi- dei noserae articulos, credi a fidelibus fi-tur revelatio antequam eliciatur actus de divina & iupernaturali, quandi ν
fidei divinae , est assensus mere natura. mel a riae sunt Scripturae , in quibus
65쪽
quae tamen revelatio credita suerat aL. sensu mere naturali antequam primus
Hieeretur fidei actus ; nisi enim hoe adornetur fidei nostrae an lysis , est nisi praeambula ad fidem, quales sunt existentia Dei, ejus veracitas, revelatio &e. dieantur cognosci & ereiadi nιturaliter & per discursum antequam primus fidei divinae eliciatur a. Hus, ct tamen pollea numerentur inter res fide supernaturali creditas, qui re ipsa sunt a Deo revelata, certe 'itiosus semper erit cireulus in resolutione fidei, & loquendo de revelatione dabitur progressus in infinitum , ut iam dictum est.
SECUNDA CONCLUSIO. Quando revelatio ereditur per fidem, hoe est , quando res revelata creditur, necesse est ut eodem actu res credatur revelata saltem implieite. Probatur : Quia qui credit veritatem aliquam a Deo revelatam per actum
fidei divinae , debet illam credere foris maliter prout revelata est , id absolute loquendo & essentialiter requiritur ad omnem fidei divinae actum, si quis
enim assentiretur propositioni revelatae a Deo, v. g. existentiae Dei quia haec est eommanis omnium sententia , eliceret actum opinionis , fi propter motivum seientificum et ieeret actum scientiae r sed eredi non potest res revelata sormaliter quia revelata est , nisi hoc eodem actu credatur revelatio , hoc ipso enim connexa est cum re revela
ta ; nee intellectus de illa dubitare potest i ergo quando revelatio creditur per fidem divinam , eodem actu creditur revelatio & res revelata , aut aliter , ergo in quolibet fidei actu creditur simul veritas a Deo revelata quae est obiectum materiale , & creditur reu
latio quae est obiectum sermale. Addidi in assertione revelationem simul cum veritate revelata credi saltem implicite, quia saepius contingit ut elIciamus actus fidei de revelatis nequidem cogitando de revelatione , qui credit v. g. Deum esse trinum in pers nis , etiam quando credit ne uqo quidem momento cogitat de revelatione δωo autem in illa hypotes hominem credere revelationem , & eogitare de
revelatione saltem implicite . quia iaillo fidei actu non tantum credit Deum esse trinum in personis, sed illud eredit quiae revelatum est , aliter ille assensus non esset fidei actus , unde necesse est ut saltem implicite , &ut ajunt Dialectici , in obliquo percipiatur & ςredatur revelatio. Utrum per moti credibilitatis ms mire fidei nostra reddanmr eis.
Postquam ostendimus per motiva cre di bilitatis , quae nobis multa sudi tunt , revelationem Dei heri clarim& evidentem, nulla superest dissicultas in tua pro posta quaestione , inde enim manifeste sequitur mysteria fidei vel altissima , reddi evidenter eredibilia pee
illam scilice L evidentiam argumentorum quibus demonstratur Deum Iocutum fui ias e dc revelasse quaecunque credenda nobis proponuntur. Sed animus est insit per ostendere non modo mystetia fidei esse evidenter credibilia , sed & longe credibiliora quam oppositum, qupd t men paucis hoc loco exequemar, plura enim super eodem argumento dicentur , ubi de veritate Religionis Quistianae. - CONCLUSIO.
Per motiva credibilitatis quibus evia denter ostenditur Deum revelasse quicquid a nobis credendum prppse inur , mysteria fidei nostrae retaqntur cui tam
66쪽
ter ereditulia , simul & credibiliora
quam oppositum. Duae lunt hujus conclusionis partes.
Probatur prior pars , quia illud est evidenter eredibile quod certo & firmi ter stabilitur argumentis quae omnem dubitandi sermidinem exeludunt e sed mylteria fidei noliste, tametsi in se al-eistima & ob lautissima certo & firmi ter stabiliuntur his argumentis quae nullam dubitandi formidinem relinquunt , quoad hoc nempe quod fuerunt a Deo revelata , ut supra ostendimus , igitur mysteria fidei sunt evidenter credibilia ;unde legitur verbis expressis in Psal. 92. Tesimonia tua credibilia. facta sunt nia
Pollerior autem conclusionis pars V
hatur , quia si obiectum fidei nostrae non esset eredibilius quam oppositum Iimmo si pro alia Religione militarent argumenta & motiva eredibilitatis se aiora , iam nemo prudenter ti cum fano iudicio Religionem nostram illipolret anteponere t ut enim fusii si me docuimur in Tractatu nostro de Actibus humanis, e duabus opinionibus oppositis nemini licet sequi opinionem
probabilem relicta probabiliori r qui Lquis agit prudenter & cum discreti me , eligit semper quod ipsi post sinc
rum examen videtur' melius , adeoque eredit ac credere tenetur quod ipst credibilius apparet . Ex quo sequi uir o lectum fidei nostrae validioribus stabilitum momentis quam qualibet alia ciniuscunque sectae destit na , his iisdem
argumentis esset eredibilius quam o positum , Unde Apostolus r. ad Thensalon. cap. I. sic habet : Gmnia probate, quod bonum es tenete. objicies adversus priorem eonclusi nis partem e non potest evidenter instendi mysteria fidei christianae esse possibilia r ergo nec sunt evidenter credibilia . Nego eoas. Si parit. Ratio diserimi vis est quia ut mysteria demonstraren-
tur possibilia, deberent in se ipsis quoad sua prinei pia intrinseca ratione na turali δe evidenter cognosci , quod in .mnino impossibile est , quia supra omnem mentis humanae captum posta sunt ἔut enim v. g. demonstraretur possibilitas sanctissimae Trinitatis , deberemus solo lumine naturali capere, quomodo res personae realiter distinyae possunt
unam eandemque numero naturam ha
bere , quod quidem mysterium nemo quantumvis acutissmo ingenio praeditus atlingere potest . Uerum ut mysteria fidei sint evidenter credibilia , fatis est quod evidenter cognoscatur inum illa revelasse ; hoc ipso enim non erunt quidem evidenter vera sed evidenter credibilia. obiicies adversus alteram conclusio. . iis partem et Si mysteria fidei christianae essent evidenter eredibilia & credibiliora quam opposita quaevis alia doctrina, nemo ea revocaret in dubium omnes fidem christianam amplectere ear , ex eo enim variae sunt sectae quae
Christi fidem rei ieiunt , quia illis nominibuς evidenter credibilis non apparet fatentur om s vel etiam Manciis metani verum esse quod Deus revelavit , Deum enim agnoscunt veracem
ex solis principiis naturalibus sine gratiae auxilio, sed ideo negant Veram es.se fidem quam sequvatur Christiani , , quia ipsis evidens non est hane Christianorum doctrinam suisse reipsa a Deo revelata me igitur obiectum fidei nostrae non est evidenter credibile , nec credibilius quam oppositum. Nego mai. Ze dico fidem nostram non minus esse credibilem & opposita eredibiliorem , licet a multis aliis se- .ctis reiiciatne , idcirco enim illam noα sequuntur quia nisis suarum sedurumpra iudieiis distracti & excaecati non satis advertunt ad validissima momenta
quibus innititur & stabilitur Christianorum fides. Siqui eae , ut sem dixi ,
67쪽
& mysterii non dἰeuntur evidenter credibiliora quam oppositis quaevis alia doctrina , quod illam omnis sequuntur , quod illius evidentiam omnes percipi uot , sed quia ejusmodi sunt momenista & argumenta quae pro Christi fide militant , ut nemo , si ad ea examinanda sinccrum pcctus adhibere velit ,
protinus non videat illam caeteris seinctis esse anteponendam ; quaenam porro sint illa motiva eredibilitatis quae obiectum fidei nolitae reddunt evidenter credibile & eredibilius quam oppinstum, videbitur insta ..
De Raevelatiora oblica di privata . D Evelatio duplex , privata & publica ..
Nomine priuatae revelationis intelligitur ea quae fit privatim alicui sineuisso ordine ad caeteros homines , ut quanto Deus revelavit Ahraham filium sibi jam seni nasciturum . Revelatio' publica est ea quae fit vel multis vel aliqui privato ita ut Deus velit hane Miuinam per eum veluti per intem uno cium tradere aliis hominibus: eiusmodi revelatio censetur publica , quamvis uni tantum homini immediate facta ., quoin motio legem antiquam Moysi revelavit Deus in ordine ad totum Iudaicum populum . Hic porro per revelationem privatam non intelligimus privatum cuiusque hominis spiritum qua uno tanquam fidei suae regula infallibili veritatem ab e
rore, revelata a non . revelatis , & v
tum Verbi diuini sensum dis hernunt Novatores notiri . De illo privato spiritu di interiori persuasione quam Sp ritus sancti gratiae tribuunt, agetur dedita opera ; cPm ostendemus non alium esse controversiarum iudicem in materia fidei praeter Ecclesiam. Quaslio est impraesentiarum utrum revelatio debeat esse publica ut obiectum
revelatum sit de fide, vel sufficiat revelatio privata
iram ad fiam revelatio debeat . publica. Volunt nonnulli Theologi non sum-cere privatam revelationem, quia,
inquiunt, fides Catholi ea idem est quod fides universalis ; eui sententiae favet
quod scribit S. Thomas a. a. q. l. art. 3.
verbis: Formale atitem Objectum finies veritas prima, fecundum quod mam- festatur in Seripturis sacris doctrini
Ecclesiae qua procedis ex veritate. prima Contendunt alii revelationem priva istam lassicere ut res revelata si objectum
fidei divinae, qpia tunc preci se fidei actus
elicitur, quando creditur veritas Deo revelata , quocunque tandem modo sit revelata; quemadmodum actus humanae fidei elieitur ,. quotiescunque creditur
liqua propositio sub hominis relatione,. quocunque modo fiat publice vel pri
Nos vero existimamus conciliari ia. cile posse hanc utramque Theologorum opinionem , si dicatur privatam revelationem aliquando & in casibus extraordinariis sufficere ad fidem , sed ordinarie loquendo revelationem. esse publicam, quatenus sne Ecclesiae interventu fideles non possent certo diicerncre reveolata a non revelatis, quapropter sit . . PRIMA CONGtius Io.Quandoque & in casibus extraordi nariis lassicit ad fidem privata revolatio .
Primo, quia Scripturae laudant fidem aliquorum qui privatis reuelationibus.
crediderunt, Hebraeorum II. cap. lau- .
datur Abraham eo quod erediderit Saramst crilam praeter aetatis tempus conceptu
ram ; laudantur & ibidem alii Patria chae , Isaac ,. Iacob, Samson, tephte,. David eo quod privatis revelationibuS.
fidem adhibuerent . Loqui tuta autem
68쪽
rati , de qua videlicet ibidem ait :Siaa fide hvosibile est placere Deo ,
eredere enim oportet accedemem ad Deiam
quia es , Ο iisquirentibus se remune
et. Qui primi a Deo immediate fuerunt ed hi , ut postea caeteris tam nibus verbum Dei & fidem annuntiarent . sine autoritate & propositione Ecelesiae crediderunt, ut Moyses, Pt phetae & ipse etiam S. Paulus qui ad
Calatas cap. I. profitetur se non exercere ministerium Uerbi divini per homines, sed per Iesum Christum.
a. Quando Concilium Τridentinum sess. 6 can. ro . docet neminem posse esse certum absoluta & insallibili certi. tudine fidei de sua perseverantia , nisi hoc didicetit ex speciali revelatione , aperte supponit fatis esse ad fidem certam & insallibilem aliquid discere &accipere a Deo per privatam revela
q. Demum, quin nomine Ndei civi innae intelligitur assensus datus alicui veritati a Deo revelatae sed quocunque modo Deus revelaverit privatim vel
publice perinde se habet. in ordine . ad
eum cui Deus revelat, is sine maxima impietate fidem Deo loquenti denegare non potest i igitur ad fidem sussieit revelatio privata . objici est per fidem Catholicam intelligitur fides universalis.: ergo non exten ditur nisi ad ea quae omnibus universim
Dist. ant. Eo quod ordinarie est una pro omnibus fidelibus , quod eadem omnibus credenda praecipiuntur, C. quasi per verum fider divinae actum non possit aliquis allentiri propositioni a Deo pri. vatim revelatae, N. Quod porro fides illa qua qui veritatem sibi peculia. riter a Deo revelatam cr deret, dicatur Catholica, vel Theologica , perinde est ad illius quaestionis resolutionem , hoc unum volumus quempiam debere Deo loquenti & revelanti assentiri, quocun- Tom. VIL.
que tandem modo loquatur Deus heumque assensum esse verum fidei dia vinae actum . Monemus tamen non ita facile fidem esse adhibendam hujusmodi privatis reis velationibus , ne videlicet saliae pro veris accipiantur , eam ob rem docet Apostolus r. ad Theslalon. cap. I. audiendum esse Spiritum loquentem, sed& ex altera parte esse probandum rSpiritum nolite extinquere . . . . omnia autem probit te . Quιa , ut ait a. ad
Corint. II. cap. Pseud Aposoli fune operarii subdoli , transfigurantes se is a solas Christ. Et non mirum ipse
Dianas transfigurat se in Engelum lucis . Constare itaque debet revelatio, hoc est, Deum revelasse, aliquo signo tam evidenti , ut nemo prudens vel leviori suspicione laborare possit circa illam revelationem . Monet Innocentius III. cap. cum ex injuncto , nulli privatae revelationi fidem esse adhibendam, nisi miraculo aut alio sufficienti signo extemno vel interno eonfirmatur . Consuli potest super ea re doctissimus Universiis talis Parisienss Cancellatius Gerso in Tractatu de distinctione verarum visionum a falsis. SEcu NDA CONCLUSIO. Ordinarie sequendo ad fidem revelatIs debet esse puhlica, videli et per p opo-stionem & autoritatem Eccletiae testi-
Probatur , quia hanc credendi regulam aperte statuit Christus , ut per ministerium Ecclcstae , per Pallores &Doctores discant populi quid sit credendum , quomodo fi cs vera discernendast a salsa , Matth. ultimo , Christus
Dominus dixit suis Apostolis & in
eorum perlona omnibus Patioribus Eunter docete omnes tenses. Marci I 6. Euntes pradicate Marigeiιum omni cre rara, &Mati. I 8. Qer Ecclesium nonam
dierit si tibi sevi Eιhnicus σ Publicanus.
69쪽
Quapropteν consensu plane unanimi docent SS. Patres extra iudicium & tei fimonium Eccletiae valde dubiam & in-c tam elle fidem riottiam , nec aliam
suppetere viam qua sciri possit quid
revelaverit Deus ἔ unde hoc celebre S. Auguilini effatum lib. contra Epistblam landa menti c. I. Evangelio non crederem , nisi me Ecclesia Catholicae com .
moveret aretoritas, qua siti Maia nec Iam Ευaηgelio credere potero. Multa aliorum Patrum testimonia reselemus , cum ollendetur solam Ecclesiam esse judicem controversiarum in materia fidei. Et ratio est quia ut aliquis credat
prudenter & cum iudicio quicquid revelavit Deus , debet certo ipsi constare hoe & illud fuisse a Deo revelatum , ne scilicet fide divina credat quod reveranis fuit a Deo revelatum t scd. si excipiantur casus extraordinarii , in quibus revelatio Dei alicui privato innotelceret per miracula & certa quaedam signa externa , aliud non suppetit hominibus medium quo quidem constare possit Deum revelasse id omne quod credendum praecipitur, quam autoritas Eccle- sae illud indicantis, proponentis, testificantis: aut enim recurrendum est ad
Ecclesiam eiusque testimonio adhaerendum , aut unicuique licitum erit iudicare privato lumine quid sit credendum, quid sit revelatum e sed dici non pote it datum unicuique homini propria scientia iudicare quid sit a Deo revelarum , quid sit credendum ; tune enim fides nostra foret valde dubia & errori obnoxia , timendum esset ne fluctuaremus tanquam parvuli & circumferremur omni uento doctrinae, fides iam non esset una in omni hus Catholicis , sed varia &multiplex pro diversis eredentium ata. ctibus t igitur ad bene & legitime eredendum revelatio debet innotescere &confirmari per autoritatem Eccletiae quae
a Christo & Apostolis edocta , sola est verae fidei custos & interpres , solaque authentico judicio statuere potest quinam
snt libri canoniel . quod idem est aeveram fidei: revelationem a falsa discer
obiicies t Ut legitime & prudenter
crederetur veritates fidei fuisse a Deo revelatas propter Ecclesiae testimonium, constare prius deberet ubinam gentium resideat vera Christi Ecclesia , ea inque insali bilis et se in dicendo autoritatis eled constare certo non potest quaenamst ex omnibus sectis vera Christi Ecclesia , eamque in dicendo in fallit,ilis aut 'ritatis : siquidem Ecclesiam esse in falli bilem & fide digni isimam non habetur nisi per Scripturam sacra me sed quando
aliquis quaerit medium quo certo postat cognoscere quid sit a Deo revelatum , tunc ipsi in s.llibilitas Ecclesiae innote diere non potest per Scripturam, aliter uitiosus fieret circulus in modo cognOseendi Scripturam & revelationem di igitur revelatio Dei non potest credi per Ecclesiae pro postionem & autoritatem . Nego min. 9 dico certo nobis constate ex insignibus & praeclaris notis
Ecclesiam cuius teli im/nio adhaeremus,
veram esse Christi Ecclesiam infallibilis
autoritatis . 8c opus plane divinum . Scilicet, ut eui liliat animum advertenti
manifestum est , haee sanctissima Christianorum sce a ab ipso Christo Domino 3c eius Apollolis suit ope miraculorum fundata , quod talem ipsi autoritatem
conciliat, ut jure nemo negaverit illam spiritu Dei gubernari, adeoque in rebus fidei deficere non posse . Tenet me , inquiebat S. Augustinus libro contra Epitiolam fundamenti cap. 4. in Ecclesias
consensus omnium populorum , tener me
eteritas miraculorum . His 3c aliis planes milibus ratiociniis prim uti utunt r quiculique ad fidem Clim lanam accesiunt,
nec infallibilitatem Ecclesiae per fidum& revelationem crcdunt, nisi postquam Christo nomen dederunt , ipsisque credendum proponitur qiicquid iii Scripti ris lacris continetur . Unde sequitur aperte piae lupposito hoc crcdendorum
70쪽
ordine neutiquam timendum esse viti sum circulum. Haec sitsus postea ex plucabuntur .
De Revelatione immediata , er mediata .
ΡEr revelationem immediatam hienon intelligitur ea quae fit a Deo immediate non per alium , quasi revelatio mediata sit ea quae fit a Deo per aliorum vel Angelorum vel hominum ministerium. Sed propositionem immediate revelatam intelligimus eam quae per se ipsa formaliter eontinctur in Scria pluris vel in Traditione, fluitque a Deo vere revelata , qualis est ista, Christuqest homo. Propositionem mediate revelatam dicimus ea quae per discursum ex alia immediate revelata eruitur, qualis est ista , Christus est risivus. Hae propositiones mediate tantum revelatae sedent alio nomine dici conclusiones Theologicae , quia revera antirgumentationibus quae instituuntur a Theologis circa propriam religionis materiam , conclusiones eruuntur , vel ex duabus praemissis quarum una de fide et i dc altera solo l .iai ne naturali cognita ; vel ex duabus praemissis quae utrinque de fide sunt, de quibus quaeritur iatarum propositiones mediate tantum reum
IN isa quaestione sedulo & accurate explicandum est quid si propositio
mediate revelata , nec statim dieen - .um simpliciter & absolute i ropositio-Item mediate revelatam , vel etiamsὸ Scripturis dilucide eruta sit, tanquam
de fide tenendam ; eiusmodi enim principium salsum est & in praxi possct immultos errores conjicere , quatenus nempe pro fidei obiecto haberetur quod non est fidei obiectum . Quapropter plurimum culpandus venit Dallaeus insignis Calvi
ture , primae partis cap. 9. universia pronunciat e Gicquid ex Scriptaris dilucide o necessario emeruitur , id --rum ae divinum velut alis is ipfarum Scripturarum parιem flensendum esse cap. I 2. Fidem quae iis adsibetur Viae sunt ex Scriptiaris ratiociuando conci a non humana ratιοne , sed Scripturis diavinis nui . Et cap. II. Ad hoc ut a gramenti conclusio disina veritati censeatur satis ese ut propinitionum ex quibus ea eruitur, altera extet in Scriptaris . Ex isto quippe principio poterit quivis meras suas opiniones tanquam fide divina certas amἡleeti & aliis creden eas proponere , putans videlicet eas esse ce n9mero veritatum a Deo revelatarum .
Dehine ex altera parte si illae veritates lotae credercntur ad fidem pertinere quae formia liter & in terminis leguntur in sacris Scripturis, ita ut aliae plane quoad senium aequi Valentes tanis quam mediate tantum ic velotae , adeo. que ut merae cvinclusioncs Theologicae haberentur , valde timendum esset, ne plurimae fidei veritates folia intcr humanas opiniones rejicerentur; qua de cau. sa lummo studio laborandi m est , ut veram i genuinam notionem propositionis mediate revelatae deducamus . Propositio mediate revelata ea est , ut diximus, quae ex alia immcd: a te revelata per discurium eruitur, ita ut ipsa per se formaliter non si a Deo reve lata; quod ut melius intelligatur, a de que esarius secernantur pro post ones mediate revelatae ab immediate rex elatis , oblet vandum est duo esse genera propositionum quae censeri non debcnt media te revelatae & conclusiones Theolo ita cae, tametsi cx aliis immediate re vel
Ptioris generis sunt illae propositorus
quae virtualiter & implicite continentur in propositionibus immediate re vel istis , adeo ut minus proprie dicantur erui pere: Lursum ex propolitiouibus immediate I x r