장음표시 사용
71쪽
revelatis, sed magis proprie ipsae dieantur immediate revelatae in aliis quarum sunt applicatio . Haec propositio v. g. Chrsus es mortuus pro Iuda , censeri non debet mediate revelata , quasi per discursum eruatur ex illa , CGθius es mortuus pro omnibus hominibur, quia nimirum virtualiter & implicite quoad sensum in ea continetur , ita ut magis proprie sit mera ejusdem applicatio . Tuis di sunt adhuc propostiones quoad lensum aequivalentes propositionibus immediate revelatis : se ista propositio Chrisus es animal rationale, non debet Mici mediate revelata quod sit eruta per discursum ex ista Christus es homo , quia ipfi quo. d sensum mani stile aequivalet. P.,iterioris generis sunt illae propositiones quae quidem eruuntur ex aliis propositionibus immediate revelatis, sed Per conlequcntias claras, liquidas & ab omnibus concessas ; ita ut nonnisi improprie loquendo dici possint mediate revelatae , sed potius ipsae censeantur
immediate revclatae ; aut potius non habeantur tanquam consequentiae , sed ipsa mei dogmata e quibus erui videntur tanquam consequentiae r sic V. g.
haec propositio , Duae. stini in Chrisο
voluntates , proprie loquendo non est proposito mediate revelata , quia licet
eruatur ex illa fidei propositione , Dux Dut in Christo naturae, sic clara, certa& apud omnes indubitata est consequentia per quam eruitur , ut quicunque fide tenet istam propositionem, illam proinde negare non possit. His positis quaellioni propositae nullo negotio responderi potest , dicendo nimirum propositiones , quae nonnisi improprie & in speciem sunt mediate rein velatae , esse de fide , propostiones a tem quae proprie loquendo per discursum ex aliis immediate revelatis eruuntur, non esse de fide, quapropter sit
i Par MA CONc LVIIo. Propositiones improprie tantum I quendo deductae ex aliis immediate revelatis, sed ipsis proinde quoad sensum aequivalentes, sunt de fide.
Probatur , quia illud est de fide ,
quod suit vere a Deo revelatum t sed illae propositiones sunt vere a Deo revelatae; illae enim propositiones sunt vere a Deo revelatae quae aliis propositonibus immediate & sormaliter a Deo revelatis aequivalent quoad sensum vel in aliis necessario includuntur; quando enim Deus veritatem aliquam revel vit , tunc & id omne pro vero sui testimonio haberi voluit quodcunque corse nexum vel idem cum ipsa hac velitate revelata . Sed istae propositiones, de quibus praesens habetur quaestio , aut aliis propositionibus immediate revelatis aequivalent, aut cum ipsis necessario connexae sunt, ut patet in exemplis allatis. Nam certe quando Spiritus sanctus revelavit expresse Chrillum esse Deum , hoe ipso 'revelavit eum esse adorandum adoratio ne latriae , quando revelavit Christum esse hominem, hoc ips, revelavit in eo esse vo untatem humanam, uti & animam ration rulem & corpus humanum ;quando legimus in Scripturis Chri liae aella mortuum pro omnibus hominibus, hoe ipso legimus eum esse mortuum
Scitieet Deus revelans expresse aliis quam propositionem , hoc ipso revelat quicquid idem est secundum sensum cum illa veritate expresse revelata, quicquid est de integro illius conceptu, . quicquid est illius pars sive sit pars ei sentialis sive sit intregralis . Praeterquam quod in hac materia bona fide ages dum est, α videndum quae propositiones quoad sensum aliis aequivaleant, ut inde colligatur propositionem tanquam immediate revelatam haberi debere , quando cumisia in urianis revelata coincidit, desi
72쪽
ipsi aequivalet , . vel tartilam cum ea a solute & necessario connexa est . Nam is profecto ridiculus esset qui sateretur Christum esse hominem; negaret tamen eum habere animam : igitur eiusmodi propositiones proprie loquendo censeri debent immediate revelatae, ac proinde
Objicies: Tales propositiones quae non leguntur expresse in Scripturis proprie loquendo sunt mediate revelatae, & proinde non sunt de fide . Nam illae propositiones non sunt de fide , quae per
discurium eruuntur ex revelatis & se. quuntur ex uno principio non revelato; conclusio enim sequitur debiliorem partem , ut aiunt Dialectici; sed eiusmodi propositiones sequuntur ex uno principio non revelatoὲ quando, v. g. concluditur Petrum ei e mendacem, ex eo quod legitur
in Scripturis, omnis homo eli mendax ,haee conclusio sequitur ab illa propositione non revelata , Petrus est homo ; sic enim institui debet wllogismus: Omnis homo eii mendax, scd Petrus est homo: ergo Petrus est mendax. Et similiter in isto syllogismor Christus eii mortuus pro Omnibus hominibus; sed Iudas erat homo,ergo Christus mortuus est pro Iuda. Haec conclusio tam eruitur ex minori propos-tione quae non est revelata , quam ex majori revelata: igitur tales propositi nes & aliae quaecunque non reperiuntur
formaliter in Scripturis , non sunt de fide. Nego ant. ad probationem dist. mai.
Quae sequuntur ex una propositione non revelata quae sit nova quaedam veritas cuius cognitio necessaria sit ad hoc ut
intellectus huie conclusoni assentiatur C. secus, & si haec proposito non rein velata si mera applicatio pro postionis revelatae , N. Ut igitur propositio stproprie loquendo mediate revelata, necesse est ut propositio non revelata, sit quaedam veritas & quidem non concessa ab omnibus quae fit motio um aD
sciuiendi conclusioni, ut mox fusius eg-I D E. - 69plicabitur , satis non est quod conclusio quomodocunque eruatur 'ex tali propositione non4 evelata , uti revera contingit in exemplis allatis. In praefato enim syllogismo quando concluditur Petrumense mendacem ex eo quod omnia homo est
mendax , & aliunde Petrus est homo; hae
propositio non revelata , Petrus esi h
mo , non Cnntinet veritatem quae mo
veat intelle stam ad alsentienduin huiueonclusioni , sed mera eit applicatio peruam propositio generalis distribuiturngulis per eam enunciatis.
obiicies: Hoe imprimis & diligenti iasime caven tum eii an Theologia , ne tanquam vera fidei dogmata habeantur consequentiae quae ex revelatis per discursum eruuntur ; contingit enim saepius, ut qui v. g. ad verius Thom illas dii putant ,. eos erroris accusent circa libertatem , quasi libertatein arbitrii reiiciant, comsequentia icilicet ducta ex eo quod admittunt praemotionem physice praedetem minantem . Scilicet sedulo Je accurate
di iiiiigui debent dogmata revelata iaconsequentiae quae ex illis dogmatibus eruuntur, quod ut securi s fiat, huic firmiter silendum est principio, nihil habendum esse tanquam revelatum quod te vera expresse & formaliter revelatum
non st; aliter quilibet Theologus proprias suas opinioncs , quas putabit ire. mediate revelatis necessario connexas , tanquam fide divina credendas venditabit & proponet: igitur solae propositi nes formaliter & in terminis revelatae censeri debent esse de fide. Respondeo verissimum esse quod proponitur in ista obiectione ; fatemur enim
ultro conlequentias non et se hahcndus tanquam dogmata, idque valde periculosum
esse in omnibus concertationibus vel quae exoriuntur inter Theologos & inter Haereisticos; Est,inquam, summopere cavendum, ne cuiquam velut dogma imputetur te i-tentia quam sortasse non propuenpt, lx eo nimirum quod videtur per consequentiam erui ex eo quod cxpresse d cev
73쪽
Uerum aliud etiam extremum summo eum studio vitandum est, nimirum tanquam mera conseque Hiis, & ut aiunt, concluso Theologica haberi non debet quaecunque propositio non est sermaliter Ec in terminis revelata. Medium tenendum est , uti modo statuimus , interutrumque hoc extremum , & illae prinpositiones censeri non debent mediaterer discursum revelatae, seu conclusiones Theologicae , quoties vel aequivalent quoad sensum immediate revelatis, vel in iis revera includuntur . SECUNDA CONCLUSIO. Propositiones quae proprie loquendo sunt tantum mediate & per discursum Te velatae , seu conclusiones Theologicae
non sunt de fide. Probatur, quia istae propositiones non sunt de fide, divina scilicet , quae non
sunt a Deo revelatae ; sed propositiones mediate revelatae non sunt a Deo revelatae; Nam illae propositiones non sunt a Deo revelatae quae non nisi per discursum & illationem eruuntur ex aliis pro postionibus a Deo revelatis; aliter
revelatae a Deo censerentur omncs conclusiones Theologicaret sed istae propc silationes, ut supponimus . non nisi per diuscursum & illationcm eruuntur ex iminmediate revelatis : ergo non sunt de fide Et certe si propositiones mediate tantum revelatae essent de fide , quilii et Theologus impune posset privatas suas opiniones fide divina credendas proponere I solent enim Theologi suas i re omnes assertiones vel fulcire vel eruere ex Scripturis: sed absurdum omnino est Consequens , fides enim varia esset ac diversa pro diversis ingeniis , quod est contra Apostolum qui testatur fidem esse unam , sicuti unus est Christus &unum Baptisma r igitur propositiones mediate revelatae seu conclusiones Theoozi cae ex v itatibus a Deo immς
diate revelatis per discursum emuntur , non sunt de fide. obiicies t Plurimi possunt institui syllogismi , quorum conclusiones erunt de fide; huiusmodi est iste: In eo duae
sunt voluntates in quo sunt Ga naturae .
sed in Chraso duae sunt natura r igitur duae stini in Christo voluntates . Cuius syllogismi conclusio est Theologica Mmediate tantum revelata, eruitur enim
ex duabus praemissis quarum una est de fide, altera vero fit per discursum,& tamen est de fide : ergo propositio mediate revelata est de fide. Respondeo hanc propositionem, quae loco conclusionis est in praefato syllogismo , este immediate revelatam . Mingitur enim expresse in Scripturis Christum habere aliam voluntatem a divina humanam sciheet, Lucae 22. Pater, noramea voluntas sed tua fiat. Quod idem est ae si dicatur duas et se in Christo Voluntates neque enim ut istud dogma de duplici voluntate in Christo stabilitum censeatur in sacris Scripturis, necesse est ut in iisdem expresse legatur ista propositio : Duae sunt in Christo voluntates, satis est quod inibi scriptum sit Christum habere voluntatem divinam & humanam , imo Christum esse Deum & hominem; voluntas enim esta tributum necessarium naturae cujuspiam intellcctualis , quod quidem in praesenti controversia est Iummopere notandum ; sc enim multae pro postioneseenseri dciant immediate revelatae , licet non habeantur sor maliter in Scripturis , sed tantum in aliis propositonibus implicite , virtualiter & aequivalenter : quamobrena immediate revelatum censetur & de fide Petrum et se mendacem , quia legitur in Scripturis omnem hominem esse mendacem. De fide est Christum esse mortuum pro Iuda , quia legitur Chi illum esse mortuum pro omnibus hominibus. De fide est septem dari Sacramenta in lege nova , quan
74쪽
h sim t Sacramenta , quia videlicet aliquidetare & certo aequivalens in ii lde ait Scripturis habetur. i Ergo , inquies , nonnullae conclusi i nes Theol gicae sunt de fice. . Dii l. Ccii lusiones Theologicae sum-l ptae materialiter & prout 1acent , C. t tormaliter qu. tenus sunt conclusiones , N. itaque dubium non est quin aliquando initituantur lyllogismi Theologi ei quorum c mclusiones lint de fide. si nimirum sumantur illae propolitiones materialiter & prout jacent, sic enim possunt elle conclusiones alicuius syllogismi & tamen else immediate revelatae, ut patet in exemplo quod obiicitur ; sed dicimus conclusiones Theologicas nones e de fine, si nimirum sumantur quatenus conclusioncs & quatenus ex aliis propositionibu&, quarum una laltem revelata fit, pcr dii cursu in eruantur; his insuper additis bservationibus antea 1 -- ct s , modo nimirum hae consequentiae non snt virtualiter dc aequivalenter contentae in praemillis.
Instabis: illa proposito est de fide divina quam Ecclesia fidelibus proponiteredendam tanquam de fide clivina; aliis ter Eeelesia nos induceret in errorem: atqui Eccles a nobis proponit nonnunquam propositiones med late revelatas tanquam fide divina credendas , quasdam nimirum propositiones quae sorma. liter non continentur iti Scripturis, scd quas ex aliis immediate revelatis eruunt
Patres in Conciliis generalibus ; neque
enim v. g. expresse leguntur in Srripturis quaecunque definita sunt in Concilio Tridentino & credenda proponuntur I igitur multae pro p sitioncs media te tantum revelatae, sunt de fide. Nego min. &dico Ecclesiam non p panere nec definire quicquam fide divi. na credendum , nisi quod certo conliat suisse a Deo immediate revelatumὲ nihil enim revera de fide est divina , nisi quod suit a Deo revelatum . Unde quaecunque definita sunt in Concilio generalibus tanquam fidei a pinae do 'ina
ta haberi debent immediate revelata in Scripturis, vel explicite, vel implicite& aequivalenter, vel iii traditionc cuiusmodi eis Chri ilum esse Patri aeterno consubitantialem in Concilio Nicaelio , Spiritum lanctum ella Deum in Concilio Constantinopolitano dc ita de cae.
teris; adefue ut si quicquam defin: tet 'Eeclesia illudque fidei: bus proponeret ,
quod tamέα non esset a Deo revelatum ,
ut s definiat nunc Concilium Triden tinum est e Concilium genera e , quae propolitio non fuit a Deo revelata , quia
non admittuntur novae revelationes, ta
lis propositio de fide esset quidem, quia
Ecclesiae definitionibus assentiri tenemur, sed de fide humana , ut aiunt , Ecclesiaifica, in hoc enim assentiremur testimonio hominum non Dei , Deus enim non revelavit uspiam Concilium Tridentinum elle Oecumenicum.
Instabis : Si propositio non eisset de
fide quia nititur aut eruitur ex aliquo
discurlu , i m nulla propositio esset de fide , nulla quippe eli quae necessario
non pendeat ex aliquo dii cursu : quando enim v. g. crea imus tres eisse. in Deo persanas , nit tur ille assensus ratiocinio,
illud eil de fide quod fuit a Deo revelatum e led tres et se in Deo perlonyssuit a Deo revelatum t igitur de fidec ii tres esse in Deo personas ἱ ablu
dum conte triens , ergo & antecedens. Nego ant. oc sequelam, ad Lujus prohati tu na diit. Nulla est proposito de fide quae non pendeat ab aliquo discursu , q i sit conditio requisita ad applicandam revelatio.iem Der , C. qυi sit ipse motivum alli titiendi in actu fidei, N. Aliae is tur sum partes rati cinii h mani in alsei se qui praebetur propositioni lius immediaic a D: o te velatis, &aliae in .ssensu qui praetretur propolitionibus mediate tantuna revelatas , de quibus agitur in yraesenti controuersia. Sciuli - rati scinium humanum in asseniuqui praebetur propoliti Uniuus immediate
75쪽
Irevelatis , est solummodo medium quo applicatur revelatio Dei, quae parit linis assentum in credente ; omnis enim fidei assensos ita simplex est, ut per se non sundetur in discursu, sed in assensu qui pia betur pri positionibus mediate
tantum te vela iS, ratiociniuin hominis est moti in a isentiendi huic conclusi ni quae partim eruitur ex una proposi- . tione revelata, partim ex alia propositione lumine naturali cognita; conclusio enim Theologi ea iudicariar vera , quia ex illimat Theologus vi formaliter alicuius ratiocinii, &, ut jam dixi , vi. alicuius veritatis naturaliter. cognitae ab ipsa propositione revelata distinctae, talem conclusionem recte sequi ex utra- qua praemissa, quo polito veritas naturalis quae est una ex praemissis , i tivum est assentiendi coniunctim cum prinpositione revelata , adeoque eiusmodi conelusiones non possunt esse de fide di. vina , quae aliud prorsus objectum habere non potest quam veritatem a Deo
De Misiatisηe implicita oe explieita. REvelatio, quod & idem dieitur de fide, duplex distinguitur, implicita nimirum & explicita. Fides implicita est fides involuta in terminis universalibus , quo pacto qui credit propositionem universalem , credit implicite alias omnes veritates in ea consula &implicite eontentas ἡ qui credit v. g. universaliter quicquid credendum praeci. pitur ab Ecclesia hoc fidei actu , qui fidelibus ae maxime indoctis valde familiaris est , credo quidquid docet Eeclesia Romana , tune eredit implicite omnes & singulos fidei nostrae arti e
Fides explicita est ea qua quis e presse & sormaliter aliquem fidei articulum credit, quo pacto creduntur quaecunque expresse revelata cognoscuntis,de, hae fide loquitur S. Paulus a. ad Corint. 3. Nos autem revetim facie , inquit , gloriam Domini spera mes . Comparans scilicet fidem novi Testamenti, quae explicita . est cum , fide Iudaeor iura qui non nisi implicite &. confuse mysteria noverant.
Jam vero non ita iacile est recte dicere quaenam propositio aliam implicite continet, multis super ea re minus accurate sentientibus: putat S. Thomas, quem in hac parte sequuntur nonnulli Theologi, omnes fidei arti eulos impli-plicite contineri 4n his duobus primis credibilibus, Deus est, Deus habet providentiam circa omnium salutem . Omnes enim, inquit, q. I. art. . artismir eontinentiar implicite in aliquibus priamis eredibilibus , scilicet ut credatur Deus esse o providentiam habere circa hominum salutem , secundum illud Haebrae .
rum II. Accedentem ad Deum oportet
credere quia es , o quod inquirensibus
se remunerator fr. Verum in illam sententiam descendere non possunt , scilicet ui istis duabus propositionibus quae . fidem existentiae & providentiae in i complectuntur , omnes fidei nostrae articulos vel etiam implicite contineri ; quis enim dixerit per illas propositiones Deum revela se Christum esse Deum , habere unam personam & duas naturas , septem ess Sacramenta , per Baptismum deler i peccatum originale , Eucharisi iam conti nere realiter & substantialiter corpus &sanguinem Christi, & alia eiusme Hi mysteria quibuscum nullam relatior iem habent existentia Dei ejusque. pro videntiae irca hominum salutem rFides igitur implicita dieitur respecta illarum rerum quae viruialite e conti nentur in aliqua alia re impi icite credita , idque partim pendet a voluntate
quatenus non solum voluntas vult cr
de re id quod explicite propon itur . sed etiam quicquid ibi involvitur , partim ex natura propostionis uni vel salis , satis e vim intelligitur . extaret. Donnullas
76쪽
DE Fpropositiones ita generales ut omnes tisingulos fidei nostrae articulos secum involvant,
Dixi primo ex voluntate eredentis recte iudieari quot & quales fidei articuli contineantur implicite in aliqua propositione , si quis enim expresse nolit credere unum ex fidei nostrat articulum , puta credat Eucharistiam non esse nisi merum panem , ut volunt Calvinistae, tametsi aliunde per expressum fidei actum profiteatur se credere ui equid eredendum esse iubet Eeele. a, hujusmodi fides explieita implicite non involvit articulum praesentiae rea-lic Chrissi in Eucharistia , nimirum propter ad lam voluntatis in credente , qui se dispositus est ut rejiciat praesen
Secundo an quaedata propositiones implicite contineantur in alia universali , recte judicatur ex natura & seu-λ illius propositionis universalis , quae propterea bona fide explicari debet ;se v. g. ut mox dixi satis intelligitur istam propositionem Deus es preet,dus circa homi m falutem , non continere implicite plurimos fidei nostrae articu los , puta septem esse Sacramenta, inmnes homines nasci in peccato origi- nati ; & alia id gemas, sed recte intelligitur istam propositionem , Credo quisquid Erelesia nobis eredendum prae cipit , couisse saltem & implicite ex natura sua involuere omnes fidei e tholicae articulos , quomodo vulgus fidelium qui singula fidei capita non co/gnoscunt . credere solet. Hujus divisionis in implicitam & exisplicitam quaestio movetur inter The logoru an & quomodo creverit re vel tio seu orie him fidei per suecessionem temporum , qua de re paucis agen-- dum est.
' An quomodo revelatio. ereverit per succuponem temporum.
Notandum primo duplieiter intelliiagi posse objectum fidei crescere .
I. per novam revelationem , s Deus aliquid de novo revelet quod nequiiam implicite antea revelaverit. 2. Permaiorem explicationem revelationis prius factae Item notandum quaestionem istam agitari posse de successu temporis vel ab Adam hue usque, vel solum a tem pore Christi & Apostolorum a quibus iundata est Ecclesia . Uolunt nonnulli ex antiquioribus, Diauus Thomas hic art. 7. Hugo de x Uictore lib. I. de Sacram . pari. I . cap. . Magister in 3. dist. a 3. Alensis 3. Pare.
q. 69. Bonaventura art. 2. q. I. Scinus ,
Durandus , Richardus & alii , fidem
quoad substantiam credibilium semperfuisse eandem a prmes pio generis humani usque nune. Id probat Suarezex S. Paulo ad Hebraeos cap. II. dicente,
Sine fida ,sis bile es placere Deo ,
quia accedentem σὰ Deum oportet ered
re quia es , quia remunerator est . Quae duo virtute eontinent totam is stantiam materiae fidei . Deinde subdit ibidem Paulus , I xta fidem defuncti sunt omnes si non acceptis repromissionibus. Et a. Corinth. q. habentes eundem spiritum fidei . Unde Actorum 4. cap. Non es aliud nomen sub caelo δε- tum hominibus, in quo oporteat nos μμυον fieri . Et consentanee ad ista Scripturae fota scribit S. Augustinus Tractatu43. in Ioan . Tempora variata sunt , non Mee. Dico tamen ab Adam usque ad Christum eandem non suisse in fidelibus Judaeis fidem, non modo quia crevit per maiorem in dies explicationem , sed quia obiectum fidei crevit per novas
Et ratio est , quia per totum illu8
77쪽
tempus Deus multa successive revelavit Adamo, Noe , Abrahamo , Isaae, Iacob , & aliis veteribus Patriarchis ;longe vero plura secutis temporibus revelavit Moysi, Davidi & omnibus Pr phetis , quae quidem dubio procul pertinebant ad materiam , &, ut ita dicam ad corpus fidei , ut Sacramenta varia Iudaicae legis Sacrificia , praeceptaque ad bonos mores informanteos
- Neque vero contrarium suaderi potest ex allatis Scripturae testimoniis , ex quibus duntaxat colligere est aliquam fidem Christi Salvatoris saltem consulam de implieitam sub ratione cujusdam Mediatoris aliquando venturi semperfuisse necessariam, vel etiam ab Adamo& ante novae legis promulgationem , unde ait S. Paulus, Patriarchas in ista fide suisse defunctos , habuisse eundem spiritum fidei , videlicet circa illud eaput , dc S. Lucas ait , non esse aliud nomen sub coelo in quo oporteat liqmines salvos fieri . Sed ex istis aliisque si. milibus Scripturae locis collisi non deabet, eandem fuisse fidem per totum illud tempus ; eandem revelationem ab Adamo usque ad Chri istum. Dissicultas est autem de revelatione
iacta a Christo & Apostolis, & quaeritur num e reverit identidem Deo nova dogmata revelante aut Ecclesia novos fidei nrticulos condente. Dubium non est quin a temporibus
Christi Domini fides vel obiectum fidei
creverit per maiorem explicationem , quatenus identidem necesse fuit ut Ee. elesia in Conciliis generalibus obscuros Scripturae sensus, elucidando adversus insurgentes Haereticorum errores plurimas fidei controversias dirimeret , sed non inde sequitur , objectum fidei nostrae crevisse per novas revelationes, uti nunc ostendendum est.
CONCLUSIO.Α temporibus ta tristi dc Apostes
rum non crevit fides nostra per novas revelationes.
Probatur i. ex Scripturis , nimirum persectam revelationem promist Chriasius suis Apollolis, . Joan. 14. Paraclerusatilem Spiristis sanctus quiem mittet Pater in nemine meo, ille vos Beebit omnia , o sugeeret sebis omnia quaecunque Ginxero vobis. Cap. IS. Quis cmnia quaecunque audivi a Patre meo nota feci istilis . Et iterum cap. 16. huc matia
habeo vobis dicere, sed non potestis portare modo ; cum autem Dexierit ille Spiritus veritatis , docebit vos omnem veritatem. Qiiod si omnem veritatem Spiis
ritus sanctus revelavit Apostolis dubium non est quin Apolloli praedicanda Evangelium omni creaturae dc per totum orbem , omnes istas fidei veritatcs nulla excepta an nuncia velint Probatur a. ex perpetua Ecesesiae praxi quae talis suit, ut ex quo a Chri iis Domino δι Apostolis fondata est , nihil unquam in Conciliis generalibus definiverit , nisi quod in Scripturis , vel
in traditionibus minime scriptis conti. nebatur easdem Scripturas ac Traditio. nes scrutando diligentius unde manavit istud vulgatum axioma , Ecclesia non condit novos fideli articulos, cujus videlicet hoc solum ministerium est ut Scripturas interpretetur iuxta unanimem sanctorum Patrum doctrinam, ut veras
Traditiones a falsis discemens doceat id quod a Deo revelatum est , illud indicet ae proponat ὲ neque enim ali quid de fide divina est , ex eo praecise quod definitur ab Ecelesia sed quod a
Deo revelatum est, ant potius hoc tantum praestat Ecclesia , ut hoe de illud suisse a Deo revelatum definiat . Unde manifeste sequitur obiectum fidei crescere quidem aliquo modo per n vas explicationes , non autem Per
78쪽
novam alleuius dogmatis revelatio
Atque hoc quidem invicte ollenditur ex Patribus Trictentinis, qui satis aperte significant non aliam sibi datam potestatem circa res fidei, quam veterem Christi & Apostolorum octrinam proponendi , seis. 6. in Protemio sic hahent , Sacrafiucta aerarmen ea o generalis Tridennis omias exponere intendit omnibas Christ fidelibus et eram sanamque doctrinam ipsius iustificationis , quam
sol jusitis Chrisus Jesus fidei sera
tore o Consummmor docuis , Apostultradiderunt, Catholicae Ecclesia Spiria in sancto fuggerenis perpetuo retinuit . Eodem modo loquuntur sest . t in docereto de sanctissimo Eucharistiae Sacramento , Eadem , inquiunt, famfocta S nodus sau - sinceram illam deum nerabili Me disino Eucharisiae Smoramento doctrinam tradens , quam femper Catholica Ecclesia ab ipso Iesti Griso Domino vostro e s Aposins erudita , atque a Spiritu sancto illi omnem meritate, in dier suggerente edocta retianuis oe ad finem usque seculi conservabit . Dixerant sess. 4. Decreto primo omnem veritatem eontineri in libris Ieri. pris Traditionibus quae ex ipsius Chri- si ore ab Apsolis acceptae, aut ab ipsis
Amsolis Spiritu sancto dictante , quasi
per manus tradita ad nos usque perve
Ex quibus patet officium Concili rum generalium esse antiquam Christi& Apostolorum fidem explicare & suis
definitionibus declarare; nota autem no va unquam dogmata fidelibus tradere Unde consequenter insertur materiam
seu objed iam fidei non erevisse in successione temporum a Christo Domino ad nostra, usque tempora , nisi in ordi- me ad explicitam fidem, hoc est, quoad maiorem fidei articulorum explicatio
ptoribus sacris r ergo nihil vetat quominus, dicatur Ecclesiam aliquid de no
Dist. ant. Ecclesiae fidem Christi pr Pugnanti , proponenti , explicanti, C. novam propria autoritate condenti , N. Scilicet Spiritus sanctus assistit Eeclesiae in eo ministerio quod ipsis da- tum est ad fidem Christi conserva
dam & revelationem 'proponendam stita ut infallibiliter innotescat, non autem ad condendas novas revelationes nunquam antea traditas.
objiciesr Multis exemplis ostenditur definitos fuisse ab Ecclesia & Conciliis
generalibus certos fidei nostrae articulos qa, non repertiuntur in Scripturis sacris; se definitum est in Concilio Cami haginensi III. Canonicam esse Iacobi Epistolam . quam testatur S. Hieronymus noli nisi serius obtinuisse autoritatem ; quod idem diei merito potest de Epistola Pauli ad Hebraeos & de Apocalypsi S. Joannis , quae per longum
tempus ab Ecclesia Graeca receptae non sent . Item Concilium Tridentinum definivit virtutes supernaturales insundi parvulis in Baptismo , quod certe nec Scriptura docet nec Traditio, id enim probabile tantum iudicaverat Coneialium Viennense Plura commemorari possent ac praesertim in materia Sacramentorum quae nuspiam revelata sunt , M postoa tamen tanquam de fide definita , se matrimonium esse Sacramentum novae legis sanxit Tridentina Synodus , quod tamen nullo in loco .Scripturae revelatum est v igitur novae identidem fiunt novorum dogmatum revelationes.' Nego ant. & dico nihil eolligi posse ex adductis modo exemplis , licet enim ista non legantur expresse in Scripturis , eadem tamen perpetua & conis stanti Traditione constant ; uti eommuniter doeent Τheolceti, eum de istis fgillatim articulis agunt passim in variis Tractatibus Theologicis ; neque Κ a enim Diqilirco by Corale
79쪽
im haee omnia longiori oratione nunc excutiendi loeus est. Scilicet nunquam Coneilia generalia definiissent hos &illos libros esse Canonicos , matrimonium Sacramentum novae legis a Christo institutima , nisi haec clare vidissent vel in Scriptura saltem implicite vel in Traditionibus contenta k fuit enim e mm constans & perpetua consuetudo ut nihil definirent tanquam fide Catholi ea tinendum , quod non fuerit a Deo re velatum per Christam vel Apostolos. Instabist in certis eapitibus controversis ita obscurus est Scripturae & Tradisonis sensus P ut non posset quicquam definire Ecclesia, nisi per novam reve-Iὸtinuem & suggcstionem eam edoceret . Spiritus sanctus, eo tum plane modo ad si nulla unquam secta suillet de illis revelatio et igitur admittendae sunt novaersvelationes Netio ant. Revera extant in materias dei quaedam capita quae venerunt ali cua ado tir controversiam, nec nisi ob retiae continebantur tum in sacra Scri.
plura tum in Traditionibus divini; . sed non est propterea recurrendum ad novas Dei revelationes, ut Ecclesia pose sit in unam partem potiusquam in aliam quaestiones determisare , α verum Scri. pturae ac Traditionis sensum assignare sitis est qued Spiritus sanctus Ecclesim in Conciliis generalibus congregatae ita
praesit ut nimquam sinat, eam errare adversus quam portae inseri nunquam praevalebunt .. Habent igitur Patres Conciliorum generalium indicia certissima revelationis olim factae , vel si des ni ejusmodi indicia ab omni definitioneae certa dς terminatione Nucenter asti nevita uti non lemel iactum videtur in Con- vilia Tridentino. Neque vero demisse hae in parte semiimus de Eeelesia. & de illius gubernatione per Spiritum sanctum , quas Ecclesiae reddatur dependens ab hominum
memoria &dilaut fur si nempe nihil de- Mure possit absque certa & in fallibili me,
moria praeiacente Traditionis divinae Namque de Eeclesia satis honorifice sentit, quisquis ait ei definienti veritates fidei semper assistere Spiritum sanctum, quanquam aliunde dicatur , quod verissimum est & docet experientia , Patres in Concilio generali congregatos
veritatem revelationis deducere perconissultationes tactorum ti accuratam an ii quae Traditionis inquisitionem Instabis i si res ita esset , si, nempe nova non, fieret revelatio per Spiritum sanctum in Conciliis generalibus , iam docti Theologi ad eerto cognoscendam veritatem & dirimendas insallibiliter fiadei controversias , non merent Ecclesiae & Conciliorum definitionibus, ipsi enim x cognita Patrum doctrina facile in telligerent quid sit revelatum . Ahsur in
eum consequens, ergo & ant.. Nego ant. Quanquam enim nonnulola certitudine dccti cognoscere possint. quid sit revelatum, , quidve contineatur
tum in Scripturis tum in Traditionibus divinis, volvendo nimirum M. Patrum Seripta ; de illis tamen iudicare non posisunt iudicio absolute loquendo insallibili iaquia soli datum est Ecclesiae inulli tali, ter dcfinire in materia Eidei . .m Subjecto Fidei.CIrea fidei subjectum haec veniunt-
in controversiam apud Theologo rI. Utrum. fides. sit in intelleo u vel inivoluntate. a. Utrum fides sit in haeresetico. 3. An sit in beatis & in daemonibus , quae quidem quaestiones paucis.& stillatim sunt examinandae. Utrum fides is in intellectu vel . in
HAbet ista quaestio. nonnihil assini
tatis cum alia. quam expendimus ad initium huiusce Tractatus adversus Novatores qui contendunt fidem nihil
liud esse . qycm fiduciam in pmmisso t
80쪽
nes divInas; inde enim merito eolligi.tur fidem longe minus pertinere ad intellectum quam ad voluntatem. Uerum aliam nunc instituimus controversiam , quae nimirum agitatur inter Theolosos
qui supponunt actum fidei divinae nihi Ialiud esse quam assensum firmum qui
praebetur veritati euipiam a Deo revelatae , & disputant utrum habitus fidei resideat in intellectu vel in voluntate, tum vero utrum actus fidei elietatur ab intellectu vel a voluntate , proprie &praecise loquendo sit actus intellectus
Certum est actum fidei pertinere ad intelleElam simul &ad voluntatem propter rationes mox adducendas, sed quae-titur utrum sit magis proprie intellectus quam voluntatis, vel contra; unde coh-
sequenter colligi possit fidei habitum re- fidere in una ex illis facultatibus potiusquam in alia..
Actus fidei proprie loquendo pertinet ad intelleEtiam , est ab intellectu elicitus , non a voluntate.
Probatur, quia actus fidei est firmus assensus qui praebetur veritatibus a Deo revelatis r sed eiusmodi assensus elicitur ab intellectu non a voluntate: siquidem assentiri alicui veritati est judicare remita esse , adeoque est actus judieii di sed actus juὸ ieii quo aliquid verum esse judicatur , ad iis est intellectus , plerique enim Philosophi doeent iudicium secundam esse mentis operationem : igitur
actus fidei per se primario pertinet ad intellectum, actus est elicitus ab intel
obiicie ς :Credere, est a ius virtutis, est actus moralis, liber, & meritorius: sed actus liber & meritorius pertinet ad voluntatem, ut per se patet, & in eo differt assensus fidei ab assensu seientifi-- , quod nempe assensus scientificus, cum sit necessarias. ob evidentiam objecti ,
eenseti debet pertinere ad intellectum sed assensus fidei qui plerimque sertur
in rem obscuram, fieri non potest nida voluntate quae sertur in rem minime et aram & evidentem: Igitur actis fidei est voluntatis. Unde S. Thomas in exput Io. Epist. ad Romanos sic habet, Si confessas fueris ore tuo Dominum I
fiam ρο eredideris in eorde tuo , cora enim ereditur ad Iusitiam ς tarde cressi tur, id es voluntate. Dist. min. Hrtinet ad voluntatem ut imperantem , C. ut elicientem dc exequentem , N. Hoc argumentum probat solummodo actum fidei pertinero non modo ad intellectum sed & in es volunt tem partes habere suas , quod minime negamus x fatemur enim voluntatem suo modo cooperari ad quemlibet fidei actum, quatenus scilicet voluntas pia motione seu gratia, Dei excitata movet 3: determinat intellectum ad assentiendum . Unde credere proxime, immediate , elicitive fit ab intellectura mole vero , mediate & imperative
Neque vero aliud quidquam . evincieratio proposita in obiesione; ex eo quc denim fidei adtin est de re obscure eo-gnita , colligi tantum debet requiri actum voluntatis quae intellectui praecipiat assensum , defectu scilicet evidentiae ex parte objectio Alia porro non fuit S. Thomae sententia , ut aperte collisitur ex verbis immediate sequentibus in eodem testimonio quod obiicitur : Nam catena , inquit , qua ad exteriorem Dei cultum pertinent, potes homo nolens, sed ered/re non potes nis istens. Intellectus enim credentis non determinatur ad assentiendam veritati ex necessitate rapion , Hur intelle lup siritis , sed ex voluntate . Quod idem asseverat, a. a. quaest. art. a. his verbis, Credere ad inrellectum pertinet proat es a voluntate motus , ad assentiendum . In quem prosecto sensum interpretana. dus.