장음표시 사용
81쪽
is tam est , quid. Hi enim credere , nisi
re sentire verum ese quod dicitur P Con. sintio aurem utique volemis est . Ex quibuς colligere licet voluntatem suas habere partes in actsi fidei , quatenus nempe movet intellectum ad assentiendum rebus a Deo revelatis, sed ita ut intellectus hunc eundem aliensum per se proxime , & immediate eliciat , adi que habitus fidei proprie resideat in intellectu non in voluntate iaInstabis r Supponit responso intellectum ad assentiendum potius quam ad dissentiendum rebus fidei , moveri a voluntate: atqui hoc falliam est: quia generatim loquendo voluntas non movet intellectum ad specificationem, ut aiunt, actus , sed solummodo ad exercitium actus: igitur. Nego: min. Ad cuius probationem dist. maii quando intellectus n ster se ficienter deierminatur ad specificationem actus ab ipso objecto , C. secus , N. Porro in materia fidei , quoniam obiectum de se non est evidens, neque evi denter verum vel falsum , intelIcctus non determinatur ad assentiendum vel ad dissentiendum ab ipso objecto , quont ut illa determinatio fieri debeat ab
alia. causa quae quidem ne nemo nostrum non experitur, non est alia quam
voluntas pia motione & gratiae divinae beneficio adiuta. Neque dicas intellectum sulficienter- determinari ad credendum per motiva credibilitatis quae vel altissima fidei nostrae mysteria reddunt credibilia , unde nec Dei gratia nec pia voluntatis mOtione opus habet intellectus ad actu credendum. Si quidem motiva credibilitatis , quareunque tandem sint , . ci&ciunt quidem per se ut fidei mysteii a sint laudibiliae, non autem ut cred antur,. ad
quem fidei actum eliciendum pia motu volunta his requiritur, vel quia fidei obiecta plerumque sunt obscura , vel quia. fidei actus exerceri debet ex motivo supernaturali &iit ordine ad. vitam aeter
Instabis : Hoc supposito deberet voluntas supplere desectum evidentiae ob ic dii : sed non potest voluntas supplere desectum evidentiae objecti r non potest
enim reddere objectum evidentius: ergo. Nego min.. & ad probationem dico, per eam voluntatis motionem qua intellectus determinatur ad assentiendum'
alleui fidei articulo, non suppleri desectum evidentiae in obiecto, in qtiantum redditur obiceium evidentius; sed in eo quod, ut diximus, captivat intellectum in obsequium fidei , ur enim ait Apostoluς Rom. Io. cap. tarde creditur adis litiam , id est, voluntate, quod non puto intelligendum negative , quasi v luntas non resistat , . sed positive pera tum voluntatis positivum. Instabis: Pia motio non repetitur in peccatoribus: atqui tamen in iis est xera fides saltem insermist igitur pia motio non requiritur ad actum fidei eli-eiendum . . Nego mai. Peccatores enim aliquem habent pium voluntatis motum ad assentiendum rebus fides, . qui quidem motus: non fit per gratiam habitualem in illis res dentem , sed per gratiam actualem, illos. excitantem ad credendum. Quaerunt hoc loco Theologi , utrum ad eliciendum fidei divinae actum praeter habitum qui residet in intellectualius quoque sit habitus in voluntate. praefatae volitioni res ondens is Respondeo affirmative, quia voluntas quae suas habet partes in actu fidei , quandoquidem imperat intellectui & illum determinat beneficio gratiae , seu piae motionis ad assentiendum rebus a Deo.revelatis, connaturalius agit aliqno instructa habitu , quam si supponatur nullum omnino lubere: habitus ille e
82쪽
ram prout in voluntate re sdet , super- tentiam, qui duce S. Thoma 2.2. q. naturalis est, ut dicemus infra, deinde art. 3. docent nullam esse fidem in hae
eiusmodi habitus prior est ipso fidei lia. reticis qui vel uni tantum fidei Callimbitu qui residet in intellectu, quia prius licae articulo ditientiunt ; horum seno
concipitur esse in homine voluntas cre- aentiae subscribimus. dendi quam actus ipse quo credit. D mum ille habitus voluntatis quo move- CONCLUSIO.tur intellectus ad credendum fi conjungatur cum habitu intellectus in quo Non est vera fides in haeretieis. posita eli fides, unum dumtaxat mora- Probatur I. ex Scripturis quae satis liter habitum cum eo facere censetur, aperte id insinuare videntur, nam juxta
Apostolum I. ad Timo t. I. cap. haere.
Utrum Fides si in haeretico. tici dicuntur fidei naufragium fecisse , H ibeus fidem bonarm conscienιiam quam inae ita non est de iis qui solum- quid im repelἰentes vi a fidem natisra I
modo haeretici sunt materialiter, merunt ex quibus es Himenetis BG ut vulgo dicitur , hoc est , qui xander , qui non omnes di lingui errant circa aliquem fidei articulum igno- fidei articulos rejiciebant. ixantes se hae in parte catholicae doctri- Deinde idem Apostolus testatur Ephes. Dae contradicere, quemadmodum erravit q. fidem esse unam , quod certe intelligi olim S. Cyprianus circa Baptismiim ab potissimum debet ratione objecti quod haereticis collatum , quod sane dogma idem debet esse pro omnibus qui aut non tenuisset si manifestam habuit let nullam prorsus fidem habent, aut illam super ea re universae Ecclesiae doctrinam ; habent integram credendo omnes &qui hoc modo errant in fide , ex eon. singulos talei divinae articulos.seasu omnium fidem super aliis articulis omitto hunc adducere locum qui a non amittunt. nonnullis usurpatur , petitum ex Epist. Uerum quaestio movetur de illis hae. Iacobi cap. a. qui Uendit in uno, fa- reticis qui aliquem fidei artieulum negant sus es omnium reus. Apertum est enim quem probe norunt ab Ecclesia Catho- eo loci sermonem esse de iis qui trans lica definitum ἱ & quaeritur utrum ex grediuntur unum ex mandatis, non de eo praecise amittant fidem habitualem hetteticis qui uni fidei articulo dissere. qua possint alios articulos credere, vel liunt. Sic enim est integer ille Iacobis bitrahendo ab eo quod in ejus modi textus : Quicumque autem totam Iehem hominibus remaneat fides habitualis nee servaverit, ossendat autem tu uno, faciasne, utrum in iis possit esse verus fidei es omnium reust. divinae actus circa alios articulos quos Probatur a. ex Concilio Tridentino revera credunt una cum Catholicis , quod manifeste supponit fidem amitiis. g. utrum Calvinistae verum fidei di- per infidelitatem sess. 6. cap. 13. ubivinae actum eliciant circa Trinitatem si probat quolibet peccato mortali ramitticum aliunde reiiciant Transubstantia- gratiam, non fidem : serendum . est nontionem , Purgatorium & plures alios modo infidelitate per quam o ipsa fdis
fidei . arti eulos. ' amittitur , sed etiam quocumque alio mo - Partem amrmativam tenet Durandus, tali peccato, quamυis non amittatur fides,
docens in I. dist. 23. q. q. in haereticis acceptam infliscationis gratiam amitti . posse veram reperiri fidem respectu arti . Sentire videntur Patres Tridentini fidem loriun in quibus. non errant , idque amitti per infidelitatem , quemadmodum contra commanran Theologorum sen- gratia iustificans amittitur per quod-
83쪽
eunque precatum mortale : sed ita per peccatum mortale amittitur gratia jussi. fieans, ut nulla sit in peccatore: igitur putant nullam remanere fidem in haeretico qui per infidelitatem unum ex fidei articulis reiicit . Probatur 3. ratione, quia verus fidei divinae actus debet esse eertus: sed actus quo haeretici credunt aliquem articulum se ipsa a Deo revelatum, quando illum rejiciunt, non est omnino certus; actus v. g. quo credit Calvinista Trinitatem, non est omnino certus: qui enim erecti veritatem quia revelata est a Deo; nec aliunde certo tenet hanc eandem veritatem esse a Deo revelatam, ille certo non credit Trinitatem: atqui Calvinita credit Trinitatem quia revelata est a Deo , sed certo non scit illam fuisse a Deo revelatam: siquidem ille cereo non novit Trinitatem esse a Deo revelatam, qui hoe ipsum novit per medium salis lax & errori obnoxium: sed Trinitatem esse a Deo revelatam Calvinista novit per medium sallax & errori obnoxium, istud enim novit privato iudicio, non
tali, a & infallibili Ecclesiae autoritate, in quo differt a Catholicis qui
non privato iudicio &examine sed pro .pter Ecclesiae Catholicae testificantis auto. ritatem credulit ea omnia a Deo suisse revelata quae credenda Idelibus proponuntur , qua quidem in fallibili aut otitate cetti lunt, ut dicetur infra , quaenam fit S iis tuta uera a Deo inspirata , &qui iam sit genuinus ejusdem Scripturae sensus : ergo actus quo nonnullos fidei. nostrae articulos credunt haeretici , non est omnino certus ; adeoque non est verus fidei divinae actus. Huic rationi maxime consentaneum est ratiocinium quod adducit S. I homas a. a. q. I. art. 3. his verbis: Dicendum quod in haeretico discredente unum articulum fides non manet fides, stola species cujuslibet habitus dependeι ex fo, mali ratione objecti, qua β&aιa species habi-
mr remanere non potes . Formale autem
objectum fidei est tertias prima secundum
quod manifesetur in Scripturis Deris redoctrina Eecissa quae procedit ex seritam prima . Unde quaecunque non inhaeret sine
infallibili disinae regulae doctrina Ecclesiae, ille non habet habitum fidei, sedo quae sunt Mei alio modo tenet quam per fiam .... Manifestiam es autem quia haeretisus gai pertinaciter disredit unum articulum fidei , non es paratus sequi in omnibus doctrinam Ecclesia. Objicies, fidem remanere in eo qui unum aut alterum fidei articulum non credit vel reiicit , manifeste ostendit exemplum Apostolorum qui tempora
Pallionis Christi standalum passi fidem in illum amiserunt ; his quippe sua naincredulitatem exprobravit Christus post suam Resurrectionem , uti habetur Marci ultimo cap. his verbis : Mυissme recumbentibus illis undecim apparuit, exprobravit incredalitatem eorum , quia iis gaei
viderant eum resurrexisse , non crediderunt . Item Ioan . U. cap. Christus
appellat Thomam Apostolum incredu-ium , Noli esse ineredulus sed fiscis .
Sed verisimile non est Apostolos tunc amississe fidem Trinitatis: igitur. Praeterea Iudaei fide credebant unum esse Deum Creatorem coeli & terrae ante Christi Domini adventum, quam certe fidem non amiserunt quando in Christum Messiam credere noluerunt: igitur haer lici qui nonnullos fidei articulos rejiciunt , fidem veram retinent quoad
Nego ant. scilicet adversus hane sententiam nihil ostendit exemplum Apostolorum , si enim fidem amiserunt in Christum , vel in ejus Resurrectionem sibi sufficienter propositam, prosecto fidem omnem quoad omnes alios articulos perdiderunt ; fides enim , ut ait Eslius , fgnificat aliquid integrum &omnibus suis partibus absolutum , ita ut idem sit fides simpliciter& fides Catho: lica , quae nimirum absolute hominem fidelem & Catholicum constituat.
84쪽
Eadem ratione probat ille Theologus
Judaeos fident veram non habuiise sed tantum et .s partem aliquam, quae non est vita fides, quando nempe Christum Atelliam agnoscere noluerunt , tam et ii eadem qua prius firmitate tenuisse viderentur unum elle Deum coeli & tectae
objicies: In haereti eis veram esse fidem articulorum in quibus non errant, aperte probar experientia. Nhm Calvi
nitiae v. g. firmiter eredunt Trinitatem, Christi divinitatem &e. quasi totidem veritates re ipsa revelatas a Deo & propter ipsam Dei revelationem , quia isti
haeretici Evangelia quatuor recipiunt tanquam vel bum Dei, quo posito divinam autoritatem in illis agnoscunt. Nego ant. Be dico haereticos veram non habete fidem etiam articulorum in quibus non errant , quia licet credant, veritates re ipsa revelatas a Deo, tamen illas non credunt per medium necessaria
requisitum ad veram fidem puta per autoritatem Ecclesiae tessificantis & pr ponentis qu d sit a Deo revelatum , quo fit ut illi non habeant nisi lpeciem& apparentiam fidei. Plaeterquamquod, ut diximus, certi nunquam esse possunt eiusmodi veritates, qu bus fisem adhi-hent , suilla a Deo revelatas, quandiu non adhaerent hac in parte in fallibili Ecclesiae autoritati, sed tantum suo privato iudicio maxime fallibili .
Instabis : Ille potest verum fidei divinae actum elicere in quo remanet
verus fidei habitus ; led in haeret leo qui non nisi unum aut alterum fidei
Catholicae articulum ruficit , remanet
verus fidei habitus , quem videlicet infusum habuit iis Bapti imo. Nam si inhaeretico non remaneret habitus fidei , id fieret quia per actum infidelitatis destrueretur , sed habitus fidei non destruitur per actum infidelitatis, quo unus aut alter ex fidei articulis negatur . Siquidem generatim inquendo habitus non destruitur per unum actum vitii
eontrarii ; non corrum priue v. g. habitu/scientiae per unum actum erroris circa unam conclusionem; sicuti nec in m ratibus habitus temperantiae amittitur per unum actum ebrietatis e ergo nec
amittitur fidei habitus infusus in Bapti Lmo per aliquem in faelitatis actum quo
unum aut alterum fidei catholicae articulum negat haereticus . .
Nego min. ad . probat. disting. mai. Habitus non destruitur per unum actum viiii contrarii , habitus naturalis , C. supernaturalis, N. Hujus autem discrimini ratio petitur ex Dei voluntate Rordinatione. Scilicet voluit Deus ut qui vel minimum actum his habitibus infusis contrarium eliceret , ipso habitu in suis & supcrnaturali statim privaret u , sic enim v. g. per unicum desperationis
actum homo amittit spei habitum , &per unicum peccatum mortale destruitur charitas; unde mirum non est si dicatur etiam fides interire per unicum insidelitatis actum .
Quod si sermo si de ipso fidei actu
independenter ab eo quod fiat per habitum , dicimus etiam eiusmodi actum elici non p. sis ab haeretico qui vel unitantum articulo dillcntit , quanquam actus scientiae produci possit circa unum. ejusdem scientiae captu ab illo bbmineqvi circa aliud caput aberrat. Et ratio disparitatis eis quia intellictus non assentitur omnibus Se fingulis alicujus scientiae ob)ectis per unum idemque medium, Philosophus v. g nun Assin Ctur per idem sed per diversum & milli ν' ex medium, videlicet quibusdam assumitur per evi dicitiam, aliis per experitntiam ; si pere videntiam , haec m .ii r est vel minor pro di vel sis obicctis; unde in uno erraremtali & ni in errare in alio . Scd in omnibus fidei divinae actibus idem lem. per est medium, eadem ratio determinans intellectum ad creden 'um, nempe reuelatio Dci cognita per autoritatem Eec'esiae infallibiliter te itificantis equo fit ut haercticus negans unum ex at Deulls a
85쪽
Deo revelatis Eeclasse testim patientiam, uti&alia quas
nium , non poteti ex eodem motivo dam viruites morales , dona Dei esse alium articulum credere : adeoque fidei etiam in Schismaticis 3c Haereticis ,
actum elicere . 9 non autem .in iisdem hominibus re-Instabis: Io eo est uerus fidei habitus nere fidem insulam & supernaturalem . in quo remanet facilitas ad creoendum: Quod si in iisdem nonnullam fidem eo sediti haeretico remanet vera & proprie loci admi tat S. Augiat. non quidem dicta iacilitas i ad credenda scilicet ea quae per charitatem sed per elationem fidei. noli rete capita quae non reiicit , vel timorem operetur . Id non est de quae quidem facilitas & piopenso ad uera fide intelliModum. eredendum nee desuuitur nec imminui- Instabis : Idem S. August. supponietur per assensum quo aliis articulis din fidem remanere an Iudaeis eorum stilicet sentiunt , - manifeste docet expe- artieulorum quos credebant ante Mem. vientia r igitur verus fidei ' habitus est Christi sulceptam. Sic raram lib. de uni eo in haereticis . Baptisino cap. s. ait nos Judaeis dicerer Dist. min. Remanet facilitas natura- Teae fidam νωαν rectionis moratiorum , lis, C. supernaturalis. N. Ad respon- sciat tenebu , sed crede iam Chrsum deridum hule dissiculisti qum fateor resurrexisse a morinis , γνω non πι- non admodum levem. dico ci- ώ- dabas. Igme & par rstio est de haere--hus sere Theologis, in haereticis , qui licis . - actum infidelitatis supernaturalem Nego coeseq. Si nimirum sermo sit fidei habitum-amiserunt, remanere qui- de Iudaeis, ad ipsa Christi tempora visdem facilitatem credendi mysteria quae ventibus , eum enim vera & superna- non reiiciunt , sed illam repetendam turali fide crederent resurrectionem mor-
esse a fide naturali Sc acquisita , , non tuorum , possumus ipiis dicere , tene autem a fide supernaturali & infusa ; fidem Hrut tenebas , sed par non est quia , ut ait Scotus , fides & haeresis ratio de haereticis qui, ad sioum,Eccle. stare simul non possunt. Quemadmodum sat redirent . Deinde , si sermo si de qui assuetus dare eleemosinam propter Iudaeas . qui longe post Evangelii pr Christum & per habitum superaatura- mulytionem degebant , & qui propi lem , si deficeret ad Mahometanos , rea haeresi laborabant circa Resurrebi adhuc facilitatem haberet erogandi elee- nem Christi, nego in illis suisse fidem mosinam, sed quae facilitas.mere natu- uetam & proprie dictam resurrectionis
ealis esset &acquisita; per inm nimi- mortuorum . Unde sensus verborum rum eliceret inus eleemolinae , quam lauae objiciuntur, est debere Iudaeos cre- erogaret propter Mahometam & ex ωre resurrectionem corporum quam pravo fine . credebant antea, sed tamen alia fide ;Neque uero quicquam obest quod do- , fidem antea habebant in priuato iudicet S. Augustinus lib. de patientia c. 27. cio insallibili laniatam, nunc fide ere- patientiam Schismaticoriam & Haereti- dunt in aestimonio. Ecclesae vitallibili
eorum esse donu ra Dei: Proiada, inquit, tinnixa. Aut negandum non es hoc .esse .donum
Dra , ita rurestipendum est alia esse Dei
vero qua pessum accipere etiam filii concubina m quitas Judaei icarnales oe . Sehjsmatici viti haeretici comparantur . Ad summum enim colligeretur S. Aug.
86쪽
CONCLvs P Ο.. λα Fides A in tu remnet fides in Beatis. CONCLUSIO. Probatur, non ex ea quidem ratione quod physice loquendo & ex natura mi Fides. non est in Daemonibus. fides mysteriorum eum clara eorumdemi Probatur, quia fides. est doi,uin Dei visione repugnet, uti enim supra dixis inclinans ad credendum ex pia vi I. uia. mus , elata & manifestis objeta visio tis motione, ex pio affectu r sed nsa, operiri poteli eum fide de eodem obj eit in daemonibus , uti nec in hbmini-cto , siquidem & fide divina & per bus damnatis , eiusmodi pia
claram demonstrationem cognoseimus pius ad credendum affectus , siquideriti existentiam Dei, animae rationalis im- id rep.ignat illorum itatui & coiaditi mortalitatem ὁ . sed i id ita esse vi- ni r ergo in illis non est fides detur quia fides christiana , haec fides obiicies; Iacobi a. cap. haec legua, quae in nobis virtus est Theologica , tur e Cre ia amus 6ι Deus , Ariae beatis seret omnino Hpei tua; quando- faris , or daemones credunt o contrem quidem clare vident quod nos fide tene- ρunt . Igitur in daemonibus est fides. mus; praeterquamquod fides est potissis Did. cons. Est fides late & im regnum data viatoribus tanquam se a. piae dicta, C. est fides vera & christiamentum sper quam habent i bona vitae uis, N. Porro, ut ait Estius,' cum daeis alterius . . . mones ingenii sui sagacitate, vel ara . Quamobrem id non leviter insinuatur mentorum pondere aut variis signis μin Scripturis , diceme Apostolo L. Co- miraculis convim unum esse inum. rint. 23. cap. Ex parte cognossimuν , cognoscant, via etiam videant dogmata ex strina prophetamus s cum autem religionis nostrae non repu*nara veritati veneris quos persectum es , macuabituη sibi naturaliter cognitae, suo modo cre- quod ex patrae es. Hoc est, eum vene- dere & fidem habere reputantur ; sed xit rerum divinarum elara visio, cessa- fidem improprie d iam, fidem acquisibit cognitio impersecta& obscura. tam, non insulam dichristianam , cum Objietes : S. Irenaeus docet L 2. c. 47. nulla sit in iis humilitas, nulla obe fidem remanere 4n laturo saeculo : dientia & pia voluntatis oblequentia
Et non silum , inquit , in hoc seculo propensio ad credendum propria revela- fed o m futuro , - δε- r quid m tionem Dei , in quo certe posita est
Deus doceat , homo auum se, discat fides supernaturalis Quomodo responderi qua sunt a Deo: sevi m Amyiolus dixit, simillier debet nonnullis SS. P trut reliquis parti s destructis hae tunc perse- testimoniis , qui fidem non raro omninierare qua sunt fides, Du charitas . nibus tribuum , loquutatur enim post Ergo . S. Iacobum , atque Mes in eundemi Respondetriu- ardentius iuxta mentem plane sensum interpretandi sunt S. Irenaei fidem remanere in futuro obiicies : Saltem in damnatis remaculo quoad eandem certitudinem per net fides quando nunquam inciderunt quam Mari cognoscent quaecumque has in peccatum infidelitatis ; sola xnim n vita cognoscimus, non autem re-' infidelitate, non aliis peccatis mortalibus nere quoia abie natem & alios pro- interit fides: igitur
mos casarum, reel etian fidem re-- . Nego ant. & di eo fidem in hominis
87쪽
bus damnatis non desinere per actus infidelitatis , sed ex ordinatione & voluntate Dei qui & gratiam & concu sum illis subii rahit, cujus desectu non possunt ullum fidei divinae actum eli
Quaerunt hie Theologi num fuerit fides in Angelis Sc primo homine ante.
Respondeo extra omnem dubitationem esse , tu utrisque suisse veram fidem fides quippe est allensus datus propositioni a Deo revelatae: sed in Angelis, ut aiunt, viati. ribus, A in Adamo ante primum peceati m fuit assensus datus propolitionibus a Deo re . clatis, fuerunt enim in utrisque humilitas, obeduntia, gratia , & pia effectio ad credendum quicquid Deus ipsis revelavit: igitur in iliis fuit vera fidc s. Neque est quod dicatur in Angelis suisse claram & evidentem notitiam revelationis, hoc est, illos claret cognovitie Deum esse qui revelabat quod ipsis fuit revelatum. Nam , ut supra vitiandimus , fidei non obest quod revelatio sit evidens praesertim respectu ra
R Egula fidei dicitur illud quod verum
fidei ol jectum vel eontinet vel declarat. Tres autem vulgo a Theologis ais-gnantur fidei regulae , nim: rum Scriptura, Traditio , & Eccl. sa ; sed quae tamen non eodem modo fidem nostram promovent& manifestanti Scriptura enim & Tr
ditio verbum ipsum Dei quod est solum fidei divinae obiectem , in se continct , Ecclesia autem illud proponit & expli
De Scriptura hoc loco non disputabimus, tum quia satentur cames Christiani in Scriptura verum Dei verbum contineri , unde non aliam fidei suaercgulam agnoicunt haeretici nostri ; tum quia long toris esset nesotii & integro
pe ne opus esset volumine omnἰa vel strirem pertria ire quae ad Scripturam attinent. Hoc ipsum, si Deus ita volet , in postremum praeitabimus . Verum de Traditione & Ecclesia nune agendum eii, utramque enim hane fidei regulam aperte rejiciunt Novatores , qui eontendunt nufium agnosci debere verbum Dei traditum & non scriptum ,& aliunde negant Eccietam esse in materia fidei controversiarum judicem . unde quoad hanc utramque difficultatem' attinet, de Traditionibus eli. de Ecclesia
c Umen Traditionis dupliciter sumitur
a, Theologos, nimirum pyo verbo non scripto , quo sensu Ecclesa Catholi ea docet adversus haereticos praeter Scripturam 'sacram agnosci debere pro fidci nostrae t Mecto aliquas Traditioncs, hoe est, quaedam dogmata a Deo revelata , licet non scripta. Deinde Train ditio sumitur pro unanimi sanctoruna Patrum & Dci orum consensu quatunus eandem referunt doctrinam ἱ quo sentu Theologi omnes scient suas probare assertiones ex Traditione , hoc est , ex Patium restimonio , etiam in doctrina aliunde scripta, vel quae ad fidem Catholicam non pertineat . De Traditione priori modo accepta nunc disserencum
est, & quaeritur an eiusmodi Traditio admittenda sit quae videlicet fidei Catholicae tit oricctum . Utrum praeter Scripturam sacram admisintendtim su alietiod υmirum Dei traditum seu non Icriptum
scripto adhuc multiplex distinguitur, per oppositionem scilicet ad iplum verbum scriptum ; verbum enim quod censetur a Deo. revelatum , si non sata divinis litteris. scriptum , dicit uxTI diu
88쪽
dilio divina ; si eredatur esse Apostolo- esse rite docendi in Ecclesia modum, κυβrum dicitur Traditio Apollolica , deni- ex ejus verbi praescripto re norm.etque Traditiones Ecescua Ilicae dic utitur proinde nihil aliud vel sibi Oel ullis reti quaedam consuetudines in Ecclesa rece- quum facit Petrus optime a Maphiro edomae, & quae uti et decreta Conciliorum tias ρtiantum sibi liceret , nisi ut tradia scriptae non sunt. tam a Deo dolirin m dispesset. Hoe I, Traditionibus divinis percelebris idem systema acriter propugnant omn: smovetur controversui Catholicos inter horum Haeresiarcharum fliscipuli , hoc& haei elieos, & quaeritur utrum praeter scilicet praetextu quid S riptura non Scripti. ram sacram quae ex cinitensu sit manea Ac impersccta , sed integramon. nium vertim continet ini verbum, Chri iti fidem coit plectitur e fatentur' admitti d. beant Traditiones divinae , equidem nonnulla praeter Scripturam Me est nonnulla fidei divinae dogmata sacram Luie ab Apostolis instituta, quae non scripta , quae tamen sint fide cre- ad ritus & gubernationem Ecclesiae perdenda , uti & ipsum Dei verbu* si ri- tincnt, nec ausa lutem sunt necessaria pium, & paris cum illo aurotata tis . . sed acriter contendunt nihil eos tradi Certe nemo unquam dubitavit, quin dii se praeter Scripturam quae ad fidem &ejus mcdi dogmata , si quae sint vere a mores attineat. ' Deo levelata , parem habeant autoti- Inter illos Haereticos eminuit potissitatem & fide divina credi debeant, uti mum Dallaeus Calvinista qui in opere& ea quae continentur in Scripturis suo ri vero tisu Patrum torus est e sacris; intelligunt enim omnes qu libet oncndat vana ae sutilia esse a gumenta verbum Dei . esse verum fidei nostiae quae ex unanimi sanctorum Patrum con es j ctum , non quia litteriv exaratum sensu repetere solent Catholi et ad ficem est, sed praecise quia fluxit ab ore Dei, astruendam a Christo &Apostolis descen- quia fuit a Deo revelatum. Unde tota dentem , quod nulla dcctrina sit certa do: ificultas est utrum sint aliqua ejusmodi divina ex fide et edenda. qtiae non sit Odogmata viva voce a Christo vel Ap scripta in libris Canonicis. In hunc No-itolis tradita & non scripta. vatorum errorem sit . Tales admittendas esse Traditiones quam multi ac moe omnes in variis CONCLUSIO.irculis negarunt baeretici, sed omnium disertissime Novatores nostri qui passim Ad miliendae sunt Traditiones divicae, contendunt nullum esse fidei dogma quod hoc est, praeter Scripturam 'sacram ala non contineatur in Scripturis sacris . sunt fidei Catholicae dogmata quae non Sic v. g. Lutherus comment. in cap. sunt minus verbum Dei qua iti verbum
a. Epistolae ad Galatas : Neque alia , scriptum. inqu/t , Ahirina in Ecclesa tradi oe Probatur i. ex Scripturis, Ioan . I Caudiri debet quam purum verbum Dei , cap. Christus ait suis discipulis'; De est , sancta Scriptura , doctores vel habeo vobis dicere, sed non pGesis por- auditores alii eum sua λctrina anathema tare modo. Quae dubio procul ipsis di x t sunto. . post Resurrectionem suam , ut testatue Ita & Calvinus lib. 4. Instit. cap. 8. S. Lucas test. I. per dieς quad. apinta f. 8. his verbis: Gio igitur hoc frmum apparens eis lequens de reguo Dei. axioma , non aliud haben is esse Dei At certe de Chri Iii sermonibus ad sin et ver m , cui detur in Ecclesia lacus quam Apostolos pauca scripserunt Evangcli ilae et
quod sepe primum Prophetis, Linde probabile est autem Apollolos haec ea scriptis AP licis coutι-u , nec alium dem Christi verba Ecclesiis tradidit te
89쪽
itii recte eolligitur e,' illorum passi id
testimoniis . S. Paulus , v. gr. loquens de modo sumendae Eucharistiae' se Coarinthios alloquitur I. Epist. cap. I, Laudo vos avio pem omnia viei in Mes
epis , ct frui tradidi vobis praerepta
vrea tenetis. Quae' quidem praecepta nul i. Jn loco scripta legimus: igitur. I nsignis est & peremptorius super
illo argumento locus et r. ad Thelsilon. p. a. ubi sic loquitur Apostolus, Ita- hue fratres flate tenete Trmitiones
Eas didissis stae per Iermonem sive pretii iam noram. Ex quo loto pater non minus ea esse servanda quae per sermonem, hoc est , verbo& viva vore tradiderunt Apostoli, quam quae in scri-ytis reliquerunt, si in pee sermoηem sive per Epipolam nostram. Apostolus enim utramque aequiparat Traditionem scriptam & non scriptam , & ait utrique aequaliter standum esse, quod nimirum iurinque ipsum est Dei verbum. Neque audiendus est Calvinus, cum ait eo loci sermonem esse non de rebus ad fidem pertinentibus , sed ia ex te nam politiam Ecet mili eam . Namqde hoe ideo Thessalonicensibus scribit Apostolus, ut firmi sint in fide veritatis , ut manifeste liquet ex verbis praecedentibus ; unde sequitur illum loqui de rebus ad fidem attinentibus. Neque dicatur etiam , cum haec scriberet Paulus, no um conscriptas si illis alias omnes Epistolas quas postea dedit fidelibus, quasi quaedam nolidum scripta sed verbo tantum tradita servari tunc debuerint. Quando autem omnia dogmata suer utit scripta , tune nullis pune Tra ditionibus opus fuerit. Scilicst nullius momenti & vana omisnino est ista respolisio, quia nulli bi scriptum est nos habire plenum verbum Dei , ita ut nulla Traditione indigea mus , debuisset igitur in issa sententia dicere Apostolus : Tenere Traditiones quas didicistis per sermonem , donee haec
isdem scripta fuerint ; aliter fitendum
est per mentem divi Pauli fuisse teneti dah & fide divina credendas esset Tra ditiones' non sol pths , uti & dogmat scripta . Deinde cum Apostolus, di a
Non' video quκ de causa fideles, huic mandato patere: n mi te bantur , phshinqvxm seriptet Remn Mias Epitiolaequas postea conscripsit. Respondent insupe Calvinistae ex e restimonio eollig. quidem Apostolum Thessalonicenses dbeuisse , tum per vivam' vocem, stim per Epistolam, & tenenda et se quae utrovis modo docuit , ita tamen ut ex vi horum verborum non sequatur eum alia dogmata tradiis disse viva voce quam quae stri pis M amdidit. Verum aperte salis 3t futi Isis est illa responsio , particula enim illa sive qua
utitur Apostolus disiunctiva est , ade que denotae diversitatem rerum de quibus loquitur, hoe est, sermonis non scri
Respondere si militer non debent adinversarii Apostolunt id istum modo praecipere Thessalonieensibus illius temporis, non autem omnibus & singulis mdelibus. Namque, cum eiusmodi man data legimus apud Seriptores divinos in materia scilicet quae ad fidem vel
mores pertinet, ea censentur data sem-mbus p ulis Christianis , aliter nulla esset lex universalis quae omnes fideles obligaret, ad solos v. g. Corinthios di rigeretur q/iod scribit S. Paulus de Hi-
charistia I. ad Cori cap. II. quod ne ipsi pertendunt advertarii. His addi possunt alia quaedam testia monia eiusdem Apostoli in gratiam Traditionum scribentis , et . ad Timoth. I. Formam habe , inquit, sanorum verbo rami qua a ma ανdisi, bonum depositum
fodi per Spiritum sanctum qui habitudiis nobis. Et cap. a. Tu ergo fui mi co
90쪽
. qui idonei erunt m Alios docere. i. Hic. Ioluitur in genere de omni verbo 3c proinde de verbo non siti pro . Mi Adc scripto. a. L quitur de iis ominibus quae praedicaverat . quae a me au.
. M. Sed eoatut eum plura Timotheo acinunciasse quam quae . scripta legunturi .in. duabus Epi:tolis ad ipsum dirce is . demum , sit .sermo ibi esset de verbis scriptis , ut observat Bellar minus ,
divus Paulus non adderet, Hec coqunen-
. ducere, sed . diceret, haec commenda librariis ut multa exemplaria fideliget transcribant: Igitur. Probatur a. ex sanctis Patribus quo- . rum a primis Ecclesiae temporibus una est. super ea re vox .&doctrina, ex eorum testanoniis quaedam selectiora pr secemus, non singula , ne immensum creteat ista disputatio: plura videre pinteris qpud Bella r num. Primus in med um produeitur Papiasqiii, haec scribit apud Eusebium lib. 3. cap. 39. Quod s quis interdum mihi o currebar quiIam senior ιαν verseus fuisset, ex o, curio' scisitabor quaenam ese seisi misrom dicta , quid Andreas , quid Petrus, quid Philippus, qvid Thomas , quid Iacobμs, quid Ioannes, quid Masethaeus , qaid caeteri Domini is pisti diacere soliti seret . . . . Neque enim ex lia
.pere posse ex V ab .m , quantam ex bo- , --m Ohuc Iupersitum viva voce . Solebant itaque fideles non modo illamst qui doctrinam . quae in scriptis Apost larum legebatur, sed & illam quam ab .i cm acceperant viva voce & per ter- , mpnem , dubium est quin ne, se pi .ptra que docti inam utpote divinam. & a Chrsito per Ap ilolos transmissam
. . Pari pietate amplexi Derint . . Idem aperte docet Ignatius martyr
de quo sic loquitur idem Eusebius lib. 3. hist. .Eccl. . cap. 36. Eo 'mper am
sub accuravissima satellitam eustodia δε-
flaretur , fetulanum nihilominus eiυρω- tum quas ingrederetur Eccusas sermonibus cir cohortatjonuas Luis eousii metuammeb.ri r rimu , ut sibi a pravis hi-re: corum . Vinionibus caverint, qui tuae primum A lucem emerpere eum caepictor, copiosius pullulabant. mrtatusque est tit violorum Traditionibus tenretier inha-rerent , quas quidem mi eertionem post rιtatis notitiam testimonio suo confirm tres scriptis mandare mesarium duxit . Ex quibus sequitur omites Traditiones , hoe
est , om*a fider dogmata ab Apostolis scripta non fuisse, & quae propterea
scriptisse testatur Ignatius , in septem videlicet eius Epistolis, quae nunc ipsi ab omnibus eruditis adjudieantur. &in
quibus nonnulla . inveniuntur quae no a
sunt in Scripturis & ab Apostolis didicerat Ignatius.
Item Iustinus in fine seeundae Ap logiae de Christo se imuitur : Et po-sridie Hardem qui scilicet focis odos, Osolis , Discipulis suis apparati,
atque ea docuit qua etiam apud vos, ut
inspiceretis, retulimus. Ubi Traditiones non scriptas manifeste indigitat , non enim ita loqueretur de dogmatibus scriptis , sed diceret ea idcirco servanda quod fuerint ab ipsis Apostolis scripta. Et revera nonnulla ibidem exponit I si inus quae non leguntur in Scripturis sacris, puta vinum aqua tem erandum in consecratione Calicis, 'c cinendam non esse Eucharistiam nisi post laseeptum Baptisma. Egregium est quod super ea re seribit S. Irenaeus toto fere libro tertio , vhi adversus haereticos insurgit qui T adiationibus nolebant ob qui, Cum enim
inquit cap. a. ex Scripturis Irguuntur, is accusatιonem comeriuntur ipsarum Seri .pturarum qu .s non recte habeaut neque t ex auterit rte , er quia ' varie senedicta, quia non postr ex his λυeniri