장음표시 사용
61쪽
& su Aoribus consentire iudiciis debuerunt. An vero illa sua per se ipsi iudicia rescinderent , cum caeteri soleant , in iudicando , ne ab aliorum judiciis discrepent, providere & illi , qui Fabricii libertum, quia minister in maleficio fuerat ; patronum , quia conscius , condemnassent ; ipsum principem atque architectum sceleris absolverent Θ & qui caeteros , nullo praejudicio facto , tamen ex ipsa causa condemnassent ; hunc , quem bis condemnatum jam acceperant, liberarent ρTum vero illa iudicia senatoria , non falsa invidia , sed vera atque insigni turpitudine notata , atque operta dedecore& infamia , defensioni locum nullum reliquissent . Quid enim tandem illi iudices responderent , si quis ab iis quaereret , Condemnastis Scamandrum , quo crimine P nempe quod Avitum per servum medici , veneno necare volui Tet. Quid Aviti morte Scamander consequebatur Τ nihil, sed administer erat
Oppianici. Condemnastis C. Fabricium , quid ita 8 quia , cum ipis familiarissime Oppianico usus, libertus autem ejus in maleficio deprehensus esset : illum expertum ejus consilii fuisse non probabatur . Si igitur ipsum Oppianicum , bis suis judiciis condemnatum , ablolvissent, quis tantam turpitudinem iudiciorum , quis tantam inconstantiam rerum judicatarum , quis
tantam libidinem judicum serre potuisset 8 Quod si hoc videatis , quod iam hac omni oratione patefactum est , illo iudicio reum condemnari , praesertim ab iisdem iudicibus , qui duo praejudicia secissent , necesse suisse : simul illud videatis necesse est , nullam accusatori causam esse potuisse , cur iudicium vellet corrumpere .
XXIII. Quaero enim abs te , T. Atti , relictis jam carteris argumentis omnibus , num Fabricios quoque innocentes condemnatos existimes 8 num etiam illa iudicia Meunia corrupta esse dicas ; quibus iudiciis alter δ' a Staieno solo absoluistus est , alter etiam ipse se condemnavit . Age , si nocen- .
tes: so Iudieia sis imia J Tune enim soli se- sx T. Atii J T. Attius , vel Accius , de
natores iudicabant per legem Corneliam , quo in Bruto , cap. 78. quae deinde abrogata est M. Aurelio Cotta sa I scamander. Manut. Praetore t lata altera lege , ut eum senatori- Ipse se Fabricius, a tu bm Equites , ae Tribum aerarii iudicarent. selliis dii cedens ante petorationem caulae.
62쪽
PRO A. CLUENTIO. Istes : cuius maleficii Τ Numquid praeter venenum quaesitum , quo Avitus necaretur , objectum est 3 numquid aliud in illis iudiciis versatum est , praeter hasce insidias Avito ab Opsianico per Fabricios factas Nihil , nihil , inquam , a-iud , Judices , reperietis . Extat memoria : sunt tabulae publicae : redargue me , si mentior : testium dicta recita : doce , in illorum judiciis quid , praeter hoc venenum Oppianici , non modo in criminis , sed in maledicti loco si objectum .
Multa dici possunt , quare ita necesse fuerit iudicari ; sedebo occurram expectationi vestrae , Iudices. Nam, etsi a vobis sic audior , ut nunquam benignius , neque attentius que quam auditum putem e tamen vocat me a1io iamdudum tacita vestra expectatio , quae mihi obloqui videtur. Quid ergo negasne , illud iudicium esse corruptum P Non nego : sed ab hoc corruptum non esse confirmo . A quo igitur est corruptum e opinor, primum, si incertum suisset , quisnam exitus illius judicii suturus esset , verisimilius tamen esset, eum P tius corrupisse , qui metuisset , ne ipse condemnaretur, quam illum , qui veritus esset , ne alter absolveretur : deinde , cum esset nemini dubium , quid iudicari necesse esset , eum certe potius, qui sibi aliqua ratione dissideret, quam eum , qui omni ratione confideret: postremo, certe potius illum, qui bis apud eos iudices offendisset , quam eum , qui bis causam iis probavisset . Unum quidem certe , nemo erit tam iniquus Cluentio , qui mihi non concedat, si constet corruptum illud esse iudicium , aut ab Avito , aut ab Oppianico esse corruptum . Si doceo non ab Avito , vinco ab Oppianico . Si ostendo ab Oppianico , purgo Avitum . Quare , etsi satis docui , rationem nullam huic corrumpendi fuisse; ex quo intelligitur , ab oppianico esse corrupium ; tamen de illo ipso Τ'
separatim cognoscite . XXIV. Atque ego illa non argumentabor, quae sunt gravia vehementer : eum corrupisse , qui in pericuIo fuerit : eum, qui metuerit: eum , qui speni Cutis in alia ratione non ha-H a bue-
D. uti tria a De eorrupto ab oppianico iudieio.
63쪽
buerit : ema , qui semper singui .iri fuerit audacia . Multa sunt ejus in odi . Uerum cum habeam rem non dubiam , sed apertam
atque manifestam , enumeratio singulorum argumentorum none it necelsaria .
Dico , C. AElio Staieno iudici pecuniam grandem Statium Albium ad corrumpendum judicium dedisse . Num quis negat Z Te appello , oppianice ; te , T. Atti : quorum alter
eloquentia damnationem illam , alter tacita pietate deplorat . Audete negare , ab Oppianico Staieno iudici pecuniam datam : negate , negate , inquam , in eo loco . Qia id reticetis 8 At negare non potestis , quod repet illis , quod consessi estis , quod abstulistis . Qito tandem igitur ore mentionem
corrupti judicii facitis , cum ab ista parte judici pecuniam
ante judicium datam , post iudicium ereptam esse fateamini ΤQuonam igitur haec modo gesta sunt Z Repetam paulo altius , Judices , & omnia , quae in diuturna obscuritate latuerunt , iic a IV:riam , ut ea cernere oculis videamini . Vos quaeso , ut adhuc me attente audii lis , item , quae reliqua sunt, audiatis: profecto nihil a me dicetur, quod non dignum hoc conventu & silentio , dignum vestris studiis atque auribus esse videatur . Nam , ut primum Oppianicus , ex eo , quod Scamander reus erat factus, quid sibi impenderet , coepit suspicari , statim se ad hominis egentis , audacis , in iudiciis corrumpendis exercitati , tum autem judicis , Staieni familiaritatem applicavit . Ac primum Scamandro reo , tantum donis datis muneribusque persecerat Τ' , ut eo auctore uteretur cupidiore, quam fides iudicis postulabat . Post autem , cum esset Scamander unius Staieni sententia absolutus, patronus autem Scamandri ne sua quidem sententia liberatus, acrioribus saluti suae r mediis subveniendum putavit . Tum a Staieno , sicut ab li
mum retulistis. DIutar. 38 Tantum donit datis , muneri, quo per
fecerat I Male hic locus interpunstitur. Nam si datis pertineret ad Gnis , scripsisset Cice
ro , do.tis , muneribusque datis . Distinguen dum: taurum docis, darit , muneribus persocreae . Hau eiusdem notionis voces cumulatrem exarserandi causa , ut solent oratores. Dara Latinis sunt munera . Plaut. Asmar. I. I. suppetunt diria data . Dotia , promisia, non se itiuntur . IV aert. II . eleg. II. Ηιιι ntil. ix capta Geιmia datis . Gravius.
64쪽
mine ad excogitandum acutissimo , ad audendum impudenti Lsimo , ad esticiendum acerrimo haec enim ille & aliqua ex parte habebat, & maiore ex parte se habere simulabat auxilium capiti & fortunis luis ': tere coepit . XXV. Jam hoc non ignoratis , Iudices , ut etiam bestiae, same dominante , plerumque ad eum locum , ubi pastae aliquando sint , revertantur . Staienus ille biennio ante , cum caulam bonorum Safinii Atellar recepisset , sexcentis millibus nummum se iudicium corrupturum esse dixerat : quae cum
accepissit a pupillo, luppressit ; iudicioque facto, nec Samnio , nec bonorum emptoribus reddidit. Qi iam cum pecuniam
profudisset , & sibi nihil non modo ad cupiditates suas , ted ne ad neces litatem quidem reliquisset , statuit ad easdem sibi praedas ac luppressit onus judiciales revertendum . Itaque cum Oppianicum jam perditum , & duobus iugulatum praeiudiciis videret , promissis eum luis excitavit abjectum , & simul saluti desperare vetuit . Oppianicus orare hominem coepit , ut sibi rationem olfenderet judicii corrumpendi. Ille autem quemadmodum ex ipso Oppianico postea est auditum ) negavit , quemquam esse in civitate , praeter se , qui id efficere postit. Sed primo gravari cspit , quod aedilitatem se petere cum hominibus nobilissimis , 3c invidiam atque offensionem timere dicebat. Post exoratus , initio permagnam pecuniam popolcit : deinde ad id pervenit , quod consici potuit, & sestertium sexcenta quadraginta deserri ad se domum iussit. Quae pecunia simulatque ad eum delata est , homo impurissimus statim cspit in ejusmodi mente & cogitatione ver-1ari , nihil esse suis rationibus utilius , quam Oppianicum comdemnari : illo abloluto , pecuniam illam aut judicibus dispertiendam , aut ipsi esse reddendam : damnato , repetiturum esse neminem . Itaque rem excogitat singularem . Atque haec , Judices , quae vere dicuntur a nobis facilius credetis , si cum animis veliris longo intervallo recordari C. Staieni vitam , &naturam volueritis . Nam perinde ut opinio est de cuiuique
ωlius bina sua tu licio repeteret ab iis, qui cum retinuit. Mem. male empta possidebant. Manut.
65쪽
6a ORATIO moribus, ita, quid ab eo iactum , & non factum sit, existi
mari potest. XXVI. Cum esset egens , sumptuosus, audax , callidus, perfidiosus, δc cum domi suae , ' miserrimus & inanissimus , tan- Ium nummorum positum videret ; ad omnem malitiam &fraudem versare mentem suam cspit : Demne judicibus 8 mihi
igitur ipsi , praeter periculum & infamiam , quid quaeretur Nihil excogitem , quamobrem Oppianico damnari necessis sit qui tandem nihil enim est , quod fieri non possit . Si quis
eum sorte casus ex periculo eripuerit , nonne reddendum est
praecipitantem igitur impellamus , inquit , & perditum prosternamus . Capit hoc consilium , ut pecuniam quibusdam judicibus levissimis polliceatur : deinde eam postea supprimat :ut , quoniam graves homines sua sponte severe iudicaturos p tabat , hos , qui leviores erant , destitutione iratos Oppianico
redderet. Itaque , ut erat semper praeposterus atque perversus,
initium facit a Bulbo '' : dc eum , quod jamdiu nihil quaesierat , tristem , atque oscitantem leviter impellit . ouid tu , inquit P ecquid me adjuvas , Bulbe , ne gratis reipublicae serviamus 8 Ille vero , simul atque hoc audivit, ne gratis, Qtio voles , inquit , sequar : sed quid affers Tum ei quadraginta millia , si esset absolutus Oppianicus , pollicetur : & eum , ut
caeteros appellet , quibuscum loqui consuesset , rogat et atque etiam ipse conditor totius negotii, Guttam aspergit huic Bulbbo . Itaque minime amarus is visus est , qui aliquid ex ei sermone speculae degustarat . Unus Jc alter dies intercerus erat r' Lamb. Grui. miserrimis in istas ct δε- cleet Buthus, iudex & Gutta . Rursus, bur mi Fimir hus est cibus ἐν gutta , liquor , qum conditur Initium Deis a Nurb. I Festive adin, bulbu Ex ambiguo igitur sumpst occasio dum. Nam cum initiviii coenae a bulbo ite- nem iocandi; conditur enim bulvus adspersari non soleat , Staten ux tamen a Bulbo iu- gutta. dice initi uin i ii iudicii corrumpendii ideo o is .uι ιι J Bulbus iudex facilem sem avit eum Cicero praeposterum, atque peris prabait adiuncto Gutta iudicet ut bulbus ci versuin , in ambiguo locum quaerens. Dus adsi,ersa liquoris Mita conditur , & -
Ait .vic fuso J A condiendo condit ,r, me- 64 sui ali uid εα eiur serm-e speculα Idia syllaba acuta. Alludit ad bulbum, quod Nihil muto di quamvis Barnabas Misoni ub, penus quoddam ceparum ea . Irim Mirum iurisconsultim eruditissi inus , mihi confirma- Ciceronis ingenium in lepore distorum . la. rit . se reserisse in quodam libro manust iaptos
66쪽
serat , cum res parum certa Nidebatur e sequester εε , & eon. firmator pecuniae desiderabatur. Tum appellat hilari vultu ho
minem Bulbus, ut blandissime potest: Quid tu, inquit , Pal. te 8 hoc enim sibi Staienus cognomen ex imaginibus AElio. rum delegerat , ne , si se Ligurem secisset , nationis magis suae , quam generis uti cognomine videretur qua de
re mecum locutus es , quaerunt a me , ubi sit pecunia . Hie
ille planus improbissimus, quaestu iudiciario pastus, qui illi
pecuniae, quam condiderat , spe iam atque animo incubaret, contrahit Dontem: recordamini iaciem , atque illos ejus s-ctos , simulatosque vultus ) queritur se ab Oppianico destitu
tum : & , qui esset totus ex fraude & mendacio factus, quique ea vitia, quae a natura habebat, etiam studio atque artificio quodam malitiae condivisset , pulchre asseverat se ab Oppianico destitutum : atque hoc addit testimonii, sua illum sententia, quam palam omnes laturi essent , condemnatum iri . XXVII. Manarat sermo in consilio , pecuniae quandam memtionem inter judices esse versatam . Res neque tam fuerat o culta , quam erat occultanda : neque tam erat aperta , quam
reipublicae causa aperienda. In ea obscuritate , ac dubitatione omnium , Cannutio , perito homini , qui quodam odore sus. picionis Staienum corruptum esse sensistet , neque dum rem perfectam arbitraretur , placuit repente pronuntiare iudices . Dixerunt , se id velle . nc tum Oppianicus non magnoperepto , Spe aeriae. Nam omnino hoc , spe am gnomen ex imaginibus filiorum sumpsiset . M , corruptum est . Decula vero , rinum. Fuerant enim & Elii Paeti , & filii Ligu- Est enim i ....eor. ἀσε b integro, siret, soc- m, ut in Fastis. Id .cula prima longa, parva spes. Utitur eodem D Nationis magis Dis a Quia natus , vel nomine lib. a. epist. ad M. Caelium . Et eo ortus ex Liguria. Idem . magis , tiad in eammianiatis miseriis Aae Pianus 3 Deceptor . Graecum verbum . meis ablactasse spreuia. Lamia Horat. I. epist. I . sp. Fracto sere planum . 6s Dutis rae J Non discedit a translatio. Idem. Vide Gellium, TUI. 7. ne . Nam condire bulbum gutta , degustare Quam pisum om- ω-. esse- Ex aliquid speculae, similitudinem habent. lege Cornelia ; quae potestatem re bat, Muttur . ut sententiae vel elam, vel p tam ferrentur. 66 se ueser J Cuius in manu pecunia de- Reus enim oppianicus , qui Staieno pecu poneretur. Idem . niam ad torrumpendum iussicium dedisset , ω DeIemmati Arbitratu suo et qui etiam quin palam sententias serti vellet, ut in . se ipse adoptas et , filiumque de Staieno se- Staieni fidem nosset, minime dubium erat. cisset. Hem . I n.
67쪽
pertimuit . Rem a Staieno persectam esse arbitrabatur . In consilium erant ituri iudices triginta , & duo . Sententiis decem Fc sex abloliuio confici poterat . Η-S IDCxL. in singulos iudices distributa , eum numerum sententiarum conficere debebant , ut ad cumulum , spe majorum praemiorum , ipsius St, leni sententia leptima decima accederet . Atque etiam casu tum , quod illud repente erat factum , Staienus ipse non aderat . Caulam nelcio quam apud iudicem defendebat . Facile hoc Avitus patiebatur: facile Cannutius: at non Oppianicus, neque patronus ejus L. Quintius et qui cum esset eo tempore
tribunus plebis , convicium C. Iunio , iudici quaestionis ; m
ximum fecit , Ut ne sine Staieno in consilium iretur e cumque
id ei per viatores conlulto negligentius agi videretur , i ple epublico iudicio ad privatum Staieni iudicium prosectus est ,& illud pro potestate dimitti jussit : Staienum ipse ad subsellia adduxit. Consurgitur in consilium , cum sententias Oppianicus , quae tum erat potestas , palam ferri velle dixisset , ut Staienus icire posset , quid cuique deberetur . Varia judicum genera : nummarii pauci : sed omnes irati . Ut qui accipere in campo conluerunt , iis candidatis , quorum nummos i uppressoς esse putant , inimicissimi solent esse : se eiusmodi j
clices , in selii tum reo venerant . Caeteri nocentissimurn esse arbitrabantur : sed spectabant sententias eorum , quos corrupto putabant : ut ex iis constituerent , a quo judicium com
XXVIII. Ecce tibi ejusmodi sortitio , ut in primis Bulbo ,
R Staieno , & Guttae esset iudicandum . Summa omnium exispectatio , quidnam sententiae ferrent leves ac nummarii judiceς. rq ae illi omnes sne ulla dubitatione condemnant. Hic tum injectus est hominibus scrupulus , & quaedam dubitatio , quidnam esset actum . Deinde homines sapientes , eη vetere illa disciplina iudiciorum , qui neque absolvere hominem no centissimum possent, neque eum , de quo esset orta suspicio, pecunia oppugnatum , re illa incognita , primo condemnare vellent ; non liquere dixerunt . Nonnulli autem severi ho
mines a N- liquere dixinum a Ia suere novem iudices , quorum nomina insta PDunmur .
68쪽
mines hoc statuerunt , quo quisque animo quid faceret , spectari oportere : & , si alii pecunia accepta verum iudicabant , tamen nihilo minus se superioribus suis iudiciis constare pu
tabant oportere. Itaque damnarunt is Quinque Omnino fuerunt,
qui illum vestrum innocentem Oppianicum sive imprudentia, sive misericordia , sive aliqua luspicione , sive ambitione adducti , absolverent. Condemnato Oppianico , statim L. Quintius , homo maxime popularis, qui omnes rumorum & concionum ventos cotiligere consuesset , oblatam sibi facultatem putavit , ut ex imvidia senatoria posset crescere , quod eius ordinis iudicia minus iam probari populo arbitrabatur . Habetur una atque alis tera concio vehemens & gravis: accepisse pecuniam iudices, ut innocentem reum condemnarent , tribunus plebis clamitabat ragi sortunas omnium dicebat: nulla esse judiata: qui pecuniosum inimicum haberet, incolumem esse neminem poste . Homines totius ignari negotii , qui Oppianicum nunquam vidi Lsent; virum optimum , & hominem pudentissimum N , pecu nia oppressum arbitrarentur ; incensi sulpicione , rem in medium vocare coeperunt, & caulam illam totam deposcere . Atque illo iplo tempore in aedes T. Annii, hominis honestissimi , necessarii , & amici mei , noctu Staienus arcessitus ab Oppianico, venit. Jam caetera nota sunt omnibus: ut cum illo Oppianicus egerit de pecunia : ut ille se redditurum esse dixerit: ut eorum sermonem omnem audierint viri boni , quitum consulto prope in occulto stetissent : ut res patefacta atque in sorum prolata , & pecunia omnis a Staieno extorta
XXIX. Huius Staieni persona , populo iam nota atque per Toni. V. I specta ,
Quinque autem Oppianicum absolverunt, reistiqui conleinnaruiit. Omnes enim iudices, adiuncto statem v xv I x. suere. Idem . a Susteri Mibus fuis itidieiis a De Scaman. dro , & Fabricio . IIem . 4 Ambitis i. I in iudice est, eum Bon habet rationem iusti in pronunciando, sed hominum eratiae plus tribuit quam ae- - . eum captandae eratiae alicuius causa aut damnat, aut absolvit . Sie ambitiosa sententia . Suet. Domit. g. Ambitissae rexisse visomm se utentiae res dis. Alibi pluta not vimus huius notionis exempla . e uterufi te statur in S. Victorii eodiee legi sitiam , quod non reiicerem, si plures dices subsertiarent . Sed mei omnes vin
73 Pi deuiismum I Miror adhue esse qui
Manutiano sequantur . edantque νν aurififimum . omnino insipide. Gνα--.
69쪽
specta , ab nulla turpi suspicione abhorrebat : suppressam este
ab eo pecuniam , quam pro reo pronuntiasset , qui erant in concione, non intelligebant e neque enim docebantur .. Versatam esse in iudicio mentionem pecuniae sentiebant : innocentum reum condemnatum esse audiebant .' Staieni sententia coimdemnatum uidebant non gratis id ab eo factum esse , quod hominem noraiit , iudicabant . Similis in Bulbo , in Gutta, in aliis nonnullis lulpicio confitebat .
Itaque confitcor licet enim jam impune , hoc praesertim in loco , conliteri ) quod Oppianici non modo vita , sed etiam nomen ante illud tempus populo ignotum fuisset : indignissimum porro videretur , circumventum esse innocentem p cunia : hanc deinde suspicionem augeret Staieni improbitas,& nonnullorum ejus similium judicum turpitudo a caulam au tem ageret L. Qiiintius , homo cum summa potestate praeditus , tum ad inflammandos animos multitudinis accommodatus e summam illi judicio invidiam , infamiamque esse conflatam . Atque in hanc flammam recentem , C. Iunium , qui illi quaestioni praefuerat , injectum esse memini , & illum hominem aedilitium , iam praetorem opinionibus hominum conititutum , non disceptatione dicendi , sed clamore hominum , de foro atque adeo de civitate esse sublatum . Neque me p nitet hoc potius tempore , quam illo , causam A. Cluem tti defendere . Caula enim manet eadem , quae mutari nullo modo potest e temporis iniquitas atque invidia recessit , ut , uod in tempore mali suit , nihil obsit : quod in causa bonis ait, prost . Itaque nunc quemadmodum audiar, sentio , non modo ab iis , quorum iudicium atque potetfas est : sed etiam ab illis, quorum tantum est existimatio . At tum si dicerem,
non audirer : non quod alia res e sibi , immo eadem , sed tempus aliud .. Id adeo sic cognoscite . XXX. Qitis tum auderet dicere, nozentem condemnatum esse Oppianicum quis nunc id audet negire λ Qtiis tum posset arauere , ab Oppianico judicium tentatum esse pecunia λ quis id hoc tempore infitiari potest Z Cui tum liceret docere , Oppianicum reum factum esse tum denique , cum duobus proximis
70쪽
PRO A. CLUENTIO. 6 'mis praeiudiciis condemnatus esset quis est , qui id hoc te, i
pOre infirmare conetur Z Q lare , invidia remota, quam dies mitigavit , oratio mea deprecata est . , vestra fides atque aequitas a veritatis discepta- tione rejecit; quid est praeterea , quod in caula relinquatur Verlatam esse in judicio pecuniam , constat: ea quaeritur un- lde prosecta sit ; ab accusatore, an ab reo. Acculator dicit haec : Primum , gravissimis criminibus accusabam , ut nihil
pus esset pecunia e deinde , condemnatum adducebam , ut ne eripi quidem pecunia posset: γγ stremo, etiam si absolutus eus et , mearum tamen omnium sortunarum status incolumis mae. neret . Quid contra reus Primum , ipsam multitudinem , Matrocitatem criminum pertimescebam : deinde, Fabriciis, pro pter conscientiam mei sceleris , condemnatis , me esse condemnatum , s entiebam : postremo , in eum casum veneram, ut omnis mearum sortunarum status unius judicii periculo conti
Age , quoniam corrumpendi iudicii causas ille multa &Naves habuit, hic nullam : prosectio ipsius pecuniae requiratur . Consecit tabulas dili sentissime Cluentius . Haec autem res habet hoc certe , ut nihil possit neque additum , neque detractum de re familiari latere . Anni sunt octo , cum ista causa in ista meditatione vertatur : cum omnia , quae nunc ad eam rem pertinent, & ex hujus, & ex aliorum tabulis, agitatis , tractatis, inquiritis: cum interea Cluentianae pecuniae vestigium 7 7 nullum invenitis. Quid Τ Albiana pecunia vestigiis ne nobis odoranda est, an ad ipsum cubile , vobiς duincibus , venire possiimus P Tenentur uno in loco H-S IDCxL etenentur apud hominem audacissimum : tenentur apud judicem.
Quid vultis amplius ZAt enim Staienus non fuit ab Oppianico , sed a Cluentio
ad iudicium corrumpendum constitutus . Cur eum , cum in consilium iretur , Cluentius, & Cannutius abesse patiebantur Cur I et cum
J Tabulas ni nirum accepti & sera vhi i.ierant tandem invenἰunt --:empens, ut omne, patre familias. 8 AI insum J Est adhue in tran γγ ι in um J A ieris iacta translatio est, latione ; serarum enim cubilia dicuntur ubi rum vestigia canes cum invenerunt, ipsas iacent. Idem .