장음표시 사용
121쪽
es Canonicus, neque eius autoritas irrefraga-hilis , partim quia continet defectus quoδdam, ef errores etiam notabiles; partim quia Ecclesia non tribuit et authoritatem Canonicam, neque. νel usu, vel decreto aliquo eum a robavit ut authenticum. Ipse autem Du-hamelius adsedit, ex Psalmis apparere textum Hebraeum V riatum fuisse etiam in rebus magni momenti.
Quid verba multiplicamus 2 fontes in quibus locis corrupti fluunt, in iis authentici non sunt ;si in locis omnino multis ita se habent, in locis omnino multis authentici non sunt; si quandoque etiam in momentosis, etiam ibi authentici non sunt; censeo sontes hos archetypi habitum adhuc maximam partem referre, pag. 69. Π0n tamen, ubi a Vulgata, & antiquislimis versionibus, praesertim in rebus alicujus momenti discedunt, istud stipe praejudicio, di periculo dici p0L
. VOcentur ergo authentici, quia passim sunt integri, hanc appellationem, & venerationem pretiosissima ista religionis monumenta a me, quoque emerentur, in quibus Dei loquentis vocem sonare qui non agnoscit, nae ille impius
est, & detestandus; sed pariter ille, qui exemplaribus originali lingua scriptis, qualia hodie supersunt. Vulgati, Chaldaei paraphrastae, TO. se'niorum, Samaritani Codicis, aliarum item antiquissimarum translationum fides contempta, ut polypus saxo, pertinaciter adhaeret, errat, &non tam Dei voluntatem in scripturis quaerere,
quam proprii iudicii ductum sequi videtur.
Quis enim tredat puritatem verbi Dei etiam tunc in solis ..Hebraeorum voluminibus superesse, dum omnium aliarum gentium exemplaria ex
vetustis apographiis translata diversam ab illis
122쪽
exhibent lectionem' quis Catholicorum sibi per
suadeat, non else tam fidele, tam integrum, ac genuinum exemplar, quod solum alio praetermisso a mille annis, S uItra Ecclesia Catho- lica quotidiana lectione frequentat, custodit, dc servat 8 imo quis spestato Ecclesiae in scripturis. dijudicandis indeficiente judicio ceteris paribus Vulgata: plus non deserat Φ Nimirum cum duo habeamus prae manibus verbi Divini instrumenta, sontes hodiernos &Vulgatam quorum , utrumque partibus adversis concedentibus & aullienticum est, 1ensu lariori, ut mox diebam dc erroribus suis respersum, in rebus extra fidei, morumque doctrinam vagantibus: ubi sensum diversum exhibent, aut prorsus e diametro oppositum, ei securius adhaerebimus, cujus plenior est authentia; & Uulgata quidem pro se positivum decretum habet, in- fallibili Ecclesiae authoritate munitum, quo saltem dubium esse potest, an non absoluta, & a fontibus hodiernis independens authoritas ei tribuatur, dum nullo Proetextu refici posse declaratur; hocce dubium non parum augetur. a) Εx communi illa opinione, qua Vulgatam se sola susticientem else ad repraesentandum scriptum Dei Verbum . omni tempore apud Catholicos est judicatum.
b Ex ipsius Synodi verbis, dum in pu
blicis ' disputationibus, testionibus, praedicationibus, & expolitionibus, in quibus de levioribus pariter tradiari s olet, haec ipsa vetus Uulgata sine potestate quidpiam rejiciendi adhibenda pro
c Ex timida, ambigua, & versatili lo- . quendi ratione eorum, qui, cum sint Catholici,
123쪽
Vulgatam nihilominus sontibus hodiernis pomponendam statuunt, namque dicere formidant, In Vulgata etiam extra res fidei manifestam aliquam falsitatem, aut errorem, Ut loquuntur, perniciosum contineri; at si Vera sunt, quae tan- ta contentione ipsi disputant, & plures centuriae salsitatum sunt in Vulgata, & erratorum longior illa serios, quam producunt, Ut nunquam ad minus indirecte si errata forent sit perniciosa, haud facile persuadebunt. d Quod non videatur credibile, a Synodo verbis tam claris au inentiam Vulgatae asserendam fuisse, si in propositionibus, totibus,& voculis extra res fidei, & morum comtitutis a lectione hodiernorum fontium penderet, quia sic maxima sui parte infirma, & minus certa
e) Auctoritas haec jam hodie per se subsistens secundum omnes in rebus fidei, & m rum , aliisque momentosis eidem Vulgatae vindicatur, in his vel adversum tenet fons, Vel non: si primum: posthaberi eum, rejicique necesse est. Si secundum: inanis est quoad haee de alterutrius praelatione altercatio, nisi fortasse quantum ad clariorem expressionem, quae sit in1Onte; Verum concesso etiam eo, quod tamen aegre probabis, quoad res fidei, & morum in fontibus clariorem semper offerri expressionem, i substantia, & veritas fidei nostrae a claritate, quae solum modum asscit, non pendet.
f Haec demum in substantialibus absoluta,& rigida ad sontes recurrendi necessitas nec definitioni Ecclesiae de authentia Vulgatae cohaeret, nec doceri ullo argumento, nec aliquo textu
ostendi potest; est igitur aliquid, quod non
124쪽
parte rei existit, sed tantum in eerebro nonnullorum fingitur. Ouarto: Fontes Vulgatae universim praes rendos esse nonnulli confirmant dictis Alphonsi Salmeronis superius pag. 46. & Bellarmini, quorum prior dicit ex Hebraeis, & Graecis exemplaribus sumi posse argumentum efficax tamquam ex textu scripturae S. posterior fatetur errores , si qui sunt in sontibus, eos non egetantos ι ut in iis, quae ad . fidem, D' bonos mores partinent, Scriptur id integritas desideretur, quia plerumque vel in pura, putaque lectionum varietate, sensum parum, aut nihil mutante consistunt, aut ex non recta punctorum additione, in V. Τ' quae corrigi potest, acciderunt. Joannis Acostae verba addunt,qusi L. a. de Christo revelato. C. I 6. tradit, non et se solam Latinam editionem pro authentica habendam, sed Graecam etiam, & Hebraicam, quibus usam esse Ecclesiam communiter constat. Specialiter quod sontes Ν. Tri attinet: observant,ea Graeco textu Vulgato, quem erroribus respersum et se ultro concedunt, ad Graecum textum in genere male concludi. Insuper uisi sontibus sua ste: praerogativa, Uulῆatae, cui tanto studio volumus consultum, pretium haud paulatum minui, quia de bonitate alicujus versionis Iudicari non potest, si textus originalis in omnibus exeinplaribus sit vitiatus. Duo posteriora argumenta sunt Christophori Fischer Inst. Herm.
N. T. edit. Prag. I 788. pag. a I. Verum nullo negotio ista expediuntur. Longe enim aliud est, licere ex fontibus, ubi integros fluere constat, sumere efficax argumentum,
125쪽
gnitate insertorem statuere, aut ipsos, qua se hodie exhibent forma, ei praeferre. primum quis neget alterum quis Catholicorum exigat
ex corrupto loco, etiamsi fontis sit, argume tum firmum duci non posse ex recta terminorum apprehensione norunt omnes; atqui tales lo cos majoris momenti Bella inus, & Salmeron adducunt, quales sunt Isa. 9. Messias vocabitur Deus fortis &c. Ps. I 8. In omnem terram exi
vit sonus eorum Apostolorum praedicantium ), judicantque in talibus particularibus quibusdam
locis Scripturae S. integritatem revera desiderari, secus non dicerent locos hujusmodi in Hebraeo esse corruptos, cum impossibile sit ibi Scripturae integritatem non deesse, ubi locus corruptus est. Sed utriusque mentem vidimus in aprieo. Pag. 45. 47. Addamus ex Salmerone quae sequunturi non quia necesta est, sed ut appareat eVidentius , quosdam hujus temporis Hermene as adversus priorum sensum eorum authoritatibus pugnare, a quorum sententiis mille paralangis incaute , atque inausspicato discesserunt. Itaque Salmeron noster prol. 4. pag. 36. ait: Pe νθα
sum esse omnibus puto, Judoeos pro libidine sua tinnitos pene scripturarum locos depravs e pag. 39. Ex his igitur fatis me arbitror demonstrasse, quam sit voria, dubia , re incerta Hebroea lectio, ut nihil pene se illi Mendum , nisi rectum, b certum judicium adhibeamus. Porro subdit pag. o. Verba juris Ca-- nonici: in Veterum: item illa Augustini: Latinos codices Groecis cedere oportere: locum suum obtinuisse, dum sontium exemplaria minus, erant corrupta, hodie vero Graecam 72. virorum
ipterpretationem, & Latinam Hieronymi ple-
126쪽
que puriorem esse, atque emendatiorem. Ρ teritne quispiam ultro de mente Salmeronis dubitare Φ poteritne eundem cum aliquo vel apparente fundamento in obversum laudare Itaque dicta dictis componenda sunt, ut pateat affertis undique collatis innui, fontes quidem universim, & in rebus gravioris momenti non esse corruptos, quandoque tamen notabiliter vitiatos, etiam in gravioribus. ut proin Vulgata ad eos reformari minime debeat. Notandum praeterea Theologos temporis illius, quo Synodi decretum emanavit, rationeSquaesivisse, quibus refellant cavillos haereticorum, criminantium Ecclesiam versionem Latinam fontibus puris, quales in Vulgatis Hebraeis, & Graecis exemplaribus circumferri supponebant, praetulisse, veros fontes rejecisse. Ita Calvinus in 'antidoto sessionis 4R loquitur: decernunt, etiamsi ex fonte ipso purum liquorem Pro erant, etiams ex certa veritate falsum coarguant, minime esse audiendos, sed Vulgatae adhaerendum esse, ubi tamen qui linguas tenent, hanc interpretationem deprehendunt infinitis erratis scatere, idque apertissimis planum iaciunt de-mOstrationibus. Quapropter Catholici reposuerunt cum Bella ino hoc esse mendacium, lantibus enim nihil fuisse detractum, quod verum omnino est; namque directe, b postiuo decreto nihil est de fontibus constitutum; attamen quando comparate locuti sunt, & extra concertationes cum haereticis habitas, Vulgatam persectius esse exemplar, quam sint sic disti sontes, non
Acostae judicio sontes authentici dicendi sunt, ubi non sunt corrupti, & quia maximam partem
127쪽
ita se habent, passim hoc nomen merentur; ratio vero ab ipso allata ita est explicanda, ut sensus sit, in Ecclesia semper fuisse aliquos, qui sacras linguas tenerent, & fontes quandoque legerent, alioquin evidentia facti diceret falsum, quia ipsa Catholica Ecclesia, postquam Uulgata fuit recepta, posthabita Vulgata fontibus usa omnino
non est, imo nec in consortium Vulgatae eos assumpsisse invenitur. Authoris verba ita accipi debent, Ut contextui orationis non repUgnent; Tractatus ejus C. I 6tum Menochii Tomo 3. pag. Ioa. aut non inspexerunt, qui ejus authoritate in nos pugnant, aut mox adducta propositione in oculos incurrente contenti ad alia confestim transvolarunt; ille enim apertissime tradit. quod asserimus, ubi namque praemisit, sontes Vulgata
esse priores subjicit di jure tamen suo prae illis)
Latina editio obtinuit, ut certior illius, quam ceterarum fides sit: etenim corruptionem Latinis Codicibus invectam fuspicari non Posso' muS, quOS tanta multitudine, tanto consensu, a tot Ecclesis per plus mille annos conserva' res consat. Hebraica autem neque, ita usu
Catholicis iuere, neque a scriniariis tanta idei servata funer quin potius multorum opinios , non pauca a Judoeis vitiata vel a Rabbini3 aliteri dispuncta; quoniam ergo ex Eusebii,
Hieron 'mi Canone, ex iis, quoe in FOserio'ri lingua certa habentur, autΛconjediare, aut corrigere debemus, quae in priori vel ambigua vel depravata sunt, nihil iniquum molimur,s editioni, L at in m , quamvis posremae te o re , authoritate, di nitate primum DCum demu3. MOX explanat, utilitatem Hebraicorum eodicum, quos late authenticos dicit, inquantum licet
128쪽
licet invidi, & perfidi Judaei sontes saeros eo-
nati sint inscere, non tamen iis credendum sit licuisse, quidquid libuit; addit, adhue valere sontes ad paronomasias, aliasque similes concinestates, & allusiones ex originalibus linguis et eidandas. C. I9. docet in . Seniorum versione manis tum Spiritus S assatum; C. I 8. quod Augustinus asserit 7o. esse Canonicae, & infallibilis auctoritatis, nos cinquit plane verum, certumque censemus. Vulgatam dicit ideo per Conei lium authentiae titulo donari, ne cum graves tractantur quaestiones, repudiari possit, antia excusationem afferri, eam non esse sententiam Scripturae, quae ibi legitur; temerarium ense Rabbinos pluris facere, quam Scriptores Ε elesiasticos, & ex Hebraica litteratura emendare, quod in Ρatribus lisplieet, profligatiisimorum hominum esse, quorum hoc seculo non parvasit copia, Vulgatum interpretem de ignorantia
v0cum Hebraicarum, aut Graecarum accusare,
praestare, manere linguarum imperitissimum, &leripturas penitus ignorare . quam isto modo perdiscere. Haec Acostas mirandum, multos hodie post invectum novum Systema Hermeneu- ticum in quaestione hac a Majorum sensis specioso sectandae antiquitatis titulo desciscere. Scimus ab uno particulari ad universale male concludi, & ex quo hic, aut ille codex vitiosus est, aliorum fidem non labefactari, bene tamen e Graeco Vulgari codie& vitiis onusto inserimus t Io Textum Graecis per multa secula usitatum negligenter fuisse custoditum, secus eX-taret incorruptus, egere emendatione non ea
istatum, quam ipsa Vulgata nostra sub aetatem. odi Trid. poscebat, sed longe majori, ad-
129쪽
eoque male pro norma versionum cum Erasmo a recentioribus quibusdam constitui. 20 Etiam de ceteris codicibus Graecis, ubi a Vulgata multum abeunt, gravem, & fundatam esse suspiciο-nem erroris. ΡOrro textus in genere non exiti
stit, sed in individuo hujus, aut illius codieis:
an Vero. codex quispiam omnino purus hodie in aliquo orbis angulo deprehendi possit, qui hactenus incorruptus delituerit, confectura assequi non pDisumus, omnes, qui praesto sunt, nequidem Vaticano, Alexandrino, & aliis antiqui0ribus, ct celebrioribus exceptis, naevos sum, nee paveos, nec plane exiguos habere etiam ab Adversariis dicuntur; ergo non mese eon cluditur, Graecos Codices generatim esse vitiis onustos; est enim haec argumentandi. species Vulgo dicta inαuctio, qua in decidenda hujusmodi quaestione nulla reperitur validior; Graecur textur: totum Logicum est, dicamus igitur convenire toti Logico, quod omnibus inferioribus ejus convenire deprehenditUr. , De bonitate versionis ex sontibus judicari non potest, si sontes in 'omnibus exemplaribus sint, & ex toto corrupti; si autem constet inso. locis esse luxatos, in I Oo. vero integros, ex locis integris consentiens illis versio probὸ esse ostenditur. Argumento hoc, nisi valde si mitetur, evincent heterodoxi de septem libr0- rum V. Τti deutero-Canonicorum Veritate, aeremtudine nos hodie certo iudicio nihil posse decemere, Ecclesiam, dum eos Canonicis scripturis adnumeravit, graviter errasse. Potest, debetque bonitas versionis rata haberi, & si sens
iam sit penitus abolitus, sicut Evangelii primi, ct epistota ad Hebraeos, sonti ςontigisse nemo
130쪽
dubitat antiquorum; nam ad hoc citra periculum errandi constituendum, longaevus versionis probate usus Catholicus lassicit, maxime si aliarum in orbe plurimarum, & vetustissimarum translationum fides suffragetur, ex quarum consensione germanitas nostrae versionis valde nitide elucescit. Ouinto: Ajunt fieri nunquam posse, ut Versio majorem habeat authoritatem, quam textus originalis, quia, cum hic Divinus sit, versio humanam redolet industriam, quae dum authentica declaratur, implicite, & velut a priore fons approbatur, quod versionis approba io nitatur consormitate, quae ei est cum sonte, quinativa sua dignitate cunctis versionibus, velut Sol Lunae fulgoribus, velut mater suis filiabus
Excipiunt: Vulgatam ceteras inter editiones pro publico usu ab Ecclesia reste commendari, non tamen eo sensu authenticam declarari potuisse, quod in momentosis a fide archetyporum non discrepet, quia ad hoc declarandum debuisset vel cum archetypis, quae jam tum
ab annis plus mille periverunt, conserre, Vel haec duo certo iudicio discernere: primum: an Hieronymus veluti author Vulgatae optimos. &archetypis omnino consormes Hebraicos, & Graecos codices prae manibus habuerit: secundum: an in sua V. Tu ex Hebreo in Latinum translatione . ac Ν. Tu e Graeco emendatione reipsa non erraverit; atqui utrumque excedit Ecclesiae potestatem, & cognitionem.
Illud postremo solicitius inquirunt, utrum juxta nos Ecclesia etiamnum habeat genuinos Prophetarum, & Apostolorum textus, vel iis rit-