장음표시 사용
81쪽
suisso Prophetam, nec nos meruisse hactenus quemquam, qui eodem in omnibus Spiritu sacras literas a propria, & nativa lingua in alienam linguam transfuderit. Λo proinde nec cohibuit, nec cohibere voluit studiosorum linguarum industriam, qui aliquando docent, melius potuisse aliqua verti, & uno, eodemque verbo plures nobis suggessisse Spiritum S. sensus, vel certe alios commodiores, quam e Vulgata editione possent haberi: sed in honorem vetustatis, &honoris, quem ei jam a multis annis detulerant Concilia Latina, quae sunt ea usa, & ut certo scirent. fideles, quod & verissimum est, nullum inde haberi posse perniciosum errorem, & tuto . illam, & citra periculum legi posse, ad Coercendam etiam confusionem, quam assert multitudo translationum, & temperandam licentiam nimiam cudendi semper novas translationes, sapienter statuit, ut ista uteremur in publicis lectionibus, disputationibus, praedicationibus, &expositionibus: atque eatenus voluit eam haberi. authenticam, ut certum omnibus esset, nullo eam defaedatam errore, exquo perniciosum ali- .
quod dogma in fide, & moribus Colligi posset,
atque ideo adjecit, ne quis illam quOVis praetextu rejicere auderet. Et hanc fuisse mentem Synodi,' nec quidquam amplius statuere voluisse, ex verbis ipsis, & ex aliis consuetis approbationibus Concilii potes colligere. Et ne dubites de his, verissime possiam tibi allegare pro his amplissimum, & observantissimum Dominum S. Crucis Cardinalem de pietate , de literis, & studiosis omnibus optime meritum, qui illi sessioni,& aliis praefuit, ac pridie quidem, quam illud decretum firmaretur, & postea, non opinor se-
82쪽
mel, mihi testatus est, nihil amplius Ρatres voluisse firmare. Itaque nec tu, nec quisquam alius propter hanc approbationem Vulgatae editionis Impeditur, quo minus ubi haesitaverit, ad fontes recurrat, & in medium proferat, quidquid habere potuerit, quo juventur, & locupletentur Latini, & Vulgatam editionem ab erroribus repur- gent, & quae sensui Spiritus S. & ipsis sontibus sunt magis consentanea, assequatur. - uuis haec non admittat, etiam si Vulgata excellentiori quodam gradu ponatur authentica, & fontes infrequentioribus, & momentosis locis corrupti quis Morinus, aut . Houbigantius Masoretharum codicibus infensior his dietis se opponat Ρorro Vega inc;denter, & ex occasione haec protulit Loco Citt. pag. 69I. edit. Coloniae an. I 572. in sol. cum enim dogma Ecclesiae de necessitate proficiendi in aecepta justitia, seu de augmento justitiae usque vitae finem solicitδ curando a Conci- lio Sess. 6. C. Io. ex Scripturae textibus recti statutum fuisse probaret, Calvinus arguebat, IO-
cum Ecclesiastici 18. 22. non impediaris Orare semper, is ne verearis aut j ta alios codices: /Πe νeteris, h. e. impediaris usque ad mortem
justificari. in Graeco, qui amisso textu Hebraico fontis loco haberi caepit solum esse: ne disseras, ne exoe9est, quod realiter diversum est, atque ita Patribus debile hoc fundamentum Vulgatae lectionem fucum fecisse. Vega adducto
Graeco textu ostendit, illud me memes quippe dup-plieis sisynificationis utrumque valere, ipectata autem SS. ΡΡ. expositione, & contextus .efficacia sensum Vulgatae multo germaniorem esse, qui etiam Graeco textui convenienter tribui possit: ne maneas, sistas , cesses, desinas usque ad
83쪽
mortem iustificari. Ex oecassione hac Cavillos repressurus allerit Ρatres Concilii sontes non ita reiecisse, quasi dogmata sua corruptae Vulgata editioni velut unico sundamento inniti voluerint. Videant, qui Vegam pro se adducunt, ne si ejus verbis suum sensum affingant, Vulgatam etiam Versionibus, qualis est illa Ecclesiastici, inferio rem esticiant l
Ad plenius intelligendam Concilii Trid. des
nitionem multiplex Authentici notio evOL
n multiplex est Authentici apud Τheologos usuro, pata notio, quae ut intelligatur, lixe,
quae sequuntur, Oportet praenotare. O Exemplar illud, quod ex manibus sacri scriptoris prodivit, Vocatur Arche Von, Vel Auto vhum, seu primigenium Originale, Pri- migenium dico: nam communi sermone dicimus textum originalem, seu fontem etiam illud exemplar, quod in eadem lingva ex Arche poest transscriptum, & vulgo copia nominatur: utidum Arche pon non amplius extat, sed tantum exemplar ex illo descriptum, & idonea authoritate munitum, qua constet Archetypo suo esse conforme. Hoc tantum sensu solet vocari hic, aut ille textus scripturae Orieletali nempe in quantum . non est versio, sed exemplar in eadem lingua nulla facta mutatione descriptum; Si certis documentis constet tale, exemplar arche o suo in omnibus esse con
84쪽
forme, tunc est, & recte vocatur Authenticum. Quodsi propria auctoris manu est scriptum, idiochiron. idiogr hon, vel etiam holographon appellatur. Hinc mentio holographorum ,& membranarum holographarum apud Veteres saepius occurrit, ut dum ipsum exemplar, testamentum, aut epistola manu notariorum, .subscriptiones Vero alia, vel, ut mos erat loquendi, Divinci manu h. e. ipsius principalis agentis exarantur. Hieron. in Rufinum. Aug. epi. 5. ad Armentarium & Riparium. & plur. Biblioth. ΡΡ. edit. Gallandi Venet. 1788. TOm. X. pag. 547.
b) Porro non est dubium, nullibi in orbe
terrarum superesse amplius cujuscunque demum Libri seu V. seu N. Tti archetypon, quod sacer scriptor aut sua manu scripsisset aut suo dietasset amanuensi; quae res considerationeri meretur. Extant itaque mera Ectypa, seu vo-gra ha, autographis jam pridem deperditis, &quidem licet antiquissimum quodpiam V. aut Ν. Tu exemplar in medium proferretur, plura millia apographorum illud praecessisse non ambigituri c) Apographa haec eandem omnino fidem
faciunt, ac Archetypon. sed tantum conditio- nate, si accurati, nulla facta mutatione, h. e. nec addendo, nec demendo, nec alites immutando, aut transponendo sint descripta, adeo
ut si praesens apographum non primum sit, sed forte millesimum, necesse sit, in nullius apographi descriptione, aut perduratione mutationem contigille, si enim secus evenit, apographum archetypo jam non est conforme. Consideratio ista facit, ut apographa illa, eX quibus 7O. Viralis, Hieronymiana, & aliae antiquislimae versio-
85쪽
nes' paratae sunt, modernis integriora, & archetypis suis magis consormia cum Ecclesia Catholiea judicemus.
male concipitur; prior proprio dicta, seu interna, dum secundum se, & a parte rei tale exemplar est consorme archetypo, non tamen constat nobis de hac consormitate, quia certis argumentis, quibus eam adstruamus, destituimur; posterior externa, seu relativa quoad nos, dum non tantum quoad se est conforme, sed insuperitos quoque indiciis minime ambiguis de eo ipso certi reddimur; patet internam conformitatem e externa, & relativa quoad nos in sensu praerseritis quaestionis auilientiae non lassicere. Dum quodpiam instrumentum verbi Dei non minus externe, & quoad nos, quam interne, & quoad se primigenio suo exemplari consorme et dignoscitur, proprie nominatur Authenticum.
mon vocis venit ab autos, ipse, & heis entos, quod est participium ab heime mitto, quasi: ipse sua authoritate mittens, seu ad nos veritatem transmittens: vel secundum alios: ab heis unus' quod hic ipse unus authoritatem praebeat, nec opus sit alio. Vel ab autos, & entea arma , quod ipse sufficientia habeat arma ad defensionem. Inde Authentes est, qui agit autho. ritate sua, ut non indigeat alio, a quo eam mu- tuetur: & verbum authenteo, authoritatem per- me, meoque jure exerceo; occurrit etiam in Bibliis 1. Tim: a. I a. ubi Ρaulus mulieri non permittit docere in Ecclesia, neque, authentein andros, authoritatem viri exercere, in virum domi-- nari, independenter a viro sua authoritate agere.
86쪽
fὶ Vox caepit primum apud juris consultos usurpari, a quibus secundum duliani desi nitionem tract. de fid. instrum. Authenticum dicitur, scriptum aliquod, quod ex se idem facit in judicio, b supremor es auctoritatis,
ut a ' nullo rejici, νel in quoe tionem vocari
queat. Unde Authenticum dicatur, quod persectam demonstrationem, & convictionem praestat, ut id, quod, & in quantum testatur, debeat ab omnibus admitti . Vulgari usu Authentici nomine venit, quidquid non est adulterinum, sed genuinum; Ista termini acceptione fontes, & omnes versiones, quae fide genuina ex archetypis depromptae sunt, & a. Viris idoneis, a fraudis suspicione remotis elaboratae, per sese authenticae sunt tamquam exempla acti alicujus, quod ex se authenticum est. Ita pronunciat Rich. Simonius celeber in seripi. S. Criticus. Itaque authenticum est idem, atque exemplar Mele, b germanum, quod interpolatum non est.
g Hac tamen acceptione vocis Tridentino decreto robur omne adimitur, si quis ad mentem Simonii interpretetur; nimirum judice ipso Hebraica exemplaria gravissimis mendis scatent, & corruptiissima sunt inde ab annis ante Christum plus minus trecentis. ut exemplaria pura neque Io. viri nacti fuerint. Ergo juxta definitionem ipsi Simonio probatam Hebraica exemplaria authentica non sunt. Rursus: Si ipsum audimus: nullae supersunt Versiones, sive veteres, sive recentiores purae, sed solum in multis vitiatae, ex corruptis, & mendosissimis apographis translatae. Ergo nullae supersunt versiones authenticae. Ita se ipsas conficiunt regulae E Si-
87쪽
Simonii, nisi omnino sobrie hitelligantur, alio, quin prassico impias biles, & deductivae ad destructionem, & eversionem Bibliorum, quas tamen ad aethera extolli videas. De Vulgata se idem prolumciat: se quamquam aliis Bibliorumve cionibus non accesserit publica , & firma veritatis auctoritas, non desinunt tamen per se hujusmodi esse. lioc uno disserunt Vulgata, aliaeque Versiones, quod nos scilicet devineti sumus ad Vulgatam in authenticis numerandam, quippe ita de illa, non vero de aliis definitum est. Quasi dicat: Definitio Ecclesiae de authentia Vulgatae nihilo majorem ejus ponit sinceIitatem,& consormitahem cum archetypo, quam habeant aliae versiones, pacis ytudio jpsam prae aliis
Tetinendam: decretum cone. Trid. eo tantum spectare, ut rectum servet ordinem, atque Universa dissidia submoveat, Vulgatam interpretes nonnullos in errorem induxisse, &eo . Falsa est haec interpretatio Simonii, dum
enim Vulgatam omnibus caeteris anteferendam Concilium statuit, ut ex omnibus quaenam proauthentica habeatur, innotescat, editis hactenus versionibus Latinis fideliorem, & archetypo conformiorem non obscure innuit. h) Nos ita explicamus: Authenticum exemplar esse, seu sit apographum, seu in aliam linguam translatio, quod archetypon fideliter exprimit; quia vero archetypon illud totum quoddam est, multis constans partibus, si totum fideliter exprimit, eX toto. si tantum partem, EX parte erit authenticum, in se quidem illico: quoad nos autem, dum certis indiciis de hac ex toto, vel ex parte fideli expressione constiterit.
Rursus: pars, qua exemplar a fideli expressione
88쪽
discedit, vel solum ad minuta, & ad rei momentum nihil facientia, vel ad 1ubstantialia pertinet: absolute loquendo in minutis nec requiritur, nec certo innotescit seu apographorum, seu versionum cum archetypo consorinitas, quia
haec nec directe, nec indirecte sunt necessaria, nec Ecclesia delinitione sua in haec videtur intendit se, quamvis etiam in his probatae per eam versionis fidelitas caeteris paribus praelationem omnem mereatur. Subtantialia vel restricto, vel latiori sensu intelliguntur, restricto: dum id unum spectatur, ut in textu nihil sit contra fidem, & bonos mores, lectio talis exemplaris propositionem dogmatibus, & regulis morum adversantem non contineat. Hac extensione Omne' apographum, Omnisque versio authentica est,
quis enim perversisIimus verbum Dei ita deformet in sua versione, ut dogmata falla, morumque depravationem diresse offerat nemo Orthodoxorum usque adeo impius est; sed authentia hujusmodi nequaquam sufficit, insuper requiritur , ut apographum, aut versio substantialia positives exhibeat consormiter archetypo, & de hoc nobis constet; si enim non quidem oppugnat veram ieetionem, nec ponit ejus contrarium. supprimit tamen, & occultat 1ubstantialia, . . non jam integrum, neque fidele erit exemplar. Sunt autem subtantialia, quibus exprimitur res momentosa, quae spectat ad dogma vel doctrinam morum, aut demum ad historiam, sed in ea notabile aliquid. & ad commendationem religionis, aut virtutis cuiuspiam re lustiust pertinens complectitur. Talia sunt in Libro Esther . posteriora capita, & fragmenta Danielis. Item si tale exemplar exhibeat totum corpus Biblicum, Ε a ut
89쪽
ut ponitur , & tamen praetermittat libros aliquoseerto Divinos, adeoque ad numerum librorum 1acrorum reserendos, quippe in tali lingua deperditos; demum substantialibus adnumerandi sunt illi textus, quos in Ecclesia adhibemus firmandis dogmatibus ' nostrae religionis, Messiae attributis explicandis, aut morum doctrinae illustrandae. Hujusmodi textus est ΡΩ ΣΙ .mOderunt manus measer pedes meos. &c. Spestandus quippe, ut est antecedentibus, & consequentibus stipatus, &Christi patientis circumstantias eomplectitur, Veritatem futuris N. Legis aetatibus 1ervituram; sane non rem parvi momenti tunc Spiritus S. per Davidem Prophetice docuit, sed insignem redemptionis nostrae circumstantiam, quam ubi in1- pressus hodiernus Hebraeorum textus alio transfert, aut abolet, hanc sive temerariam, sive fortuitam depravationem in substantialibus numeramus. . In N. Txψ illud I. Joan. 5. 7. tres sunt &c. Si qui Codices Graeci non habent, ut revera non habent plurimi, eos hoc loco substantiale vitium 1erre, seu defeeitum gravissimum habere asseveramus. His, & assinibus textibus aut praetermissis, aut aliorsum deflexis religio utique non peribit, nec dogma quodpiam evertetur, sicut nec everteretur si E. gr. Liber Estheris, Tobiae, aut quaedam Apostolorum epistola aliquo casia tota periret; nihilominus omittere, aut aliorsum declinare pericopas istas ellet grande scelus committere in substantialibus, nam quod vere Authenticum est, non tantam non debet falsum docere, sed etiam
non debet in rebus alicujus momenti verum Omittere, Vel, in aliud convertere. Ne autem Omnis ista de 1ubstantialibus contentio in logoma-ulliam abeat, hanc prosositionem: P ona Hebraeuae
90쪽
In substantialibus integer est: eo solum duplici
sensu censeo posse sustineri; Io Quod in his err res comparative deprehendantur pauciores, dum ex adverso in minutioribus occurrunt complures. zo uuod fontes nuspiam contineant sententiam aliquam dogmatibus fidei, & regulis morum certo Consilio, & ex proposito adversantem; proprio autem, & obvio sensu iudico propositionem esse falsam, & substantialia Complura in fontibus hodie vitiose legi, ac proin corrupta. & in deterius mutata esse palam enuncio, nam omnia
loca de Messia Clastica substantialibus sunt adnumeranda, quia aut nihil, aut hoc quoque omne Corporis Biblici V. Τti substantiam efficit, quo
Messiae attributa revelantur; atqui demonstraturum me confido, horum per multa aliter hodie, quam olim lecta fuerint, in Hebraicis exemplaribus circumferri.
i) Si itaque placet denominationem sumere a parte majori, Hebraeus, & Graecus textus authenticus dici meretur, quia archetypon plerumque fideliter repraesentat, aut, dum quospiam offert errores, potissimum sinat exigui momenti, neque summam rei assiciunt, qui si authentiae praejudicarent, jam nihil in orbe, quod Vetustum est, foret authenticum; Loquendo tamen proprie, non videtur haec appellatio attribuenda esse , nisi exemplari, quod in iubstantialibus sensu mox exposito acceptis integrum est, & in momentolis omnino fidele, neque enim in liu usmodi instrumentis procedimus, sicut in denominandis civitatibus, & societatibus, quas opulentas, & eruditas solemus vocare, quod major, aut potior pars talis esse noscatur. Scriptura S. Testamentum Dei Ρatris est, di vocatur, in quo