장음표시 사용
61쪽
XX. XXI. Absurditas definitionis Valentiae ulterius Uensa. XXII. Omnes ii, quibus raeter Deum verum Divinas honor exhibetur, alii Diistunt. XXIII. Micunque talibus Divinum honorem exhibent , idololatrae, Poothei ct Athei sunt. XXIV. Transitur ad assumptionis probationem, aine
generali ratione docetur, Hierarchiam creaturis ῬLvinum cultum exhibere, ω exhibendumpraecipere. XXV. XXVI. Sicut inter excellentiam increatam ω creatam media nulla: ita inter cultum Divinum seu
religiosum is civilem medius, qui religiosus etiam sit, datur nullus. Et Adaretur medius, eluitu iste potius, quam religiosus foret i XXVII. Religiosum cultum omnem Angelus praesens
XXVIII. Religiosus duliae seloperistiae cultus ad nullam Dei legem referripotes. t XXIX. Ed dem vanitatem Christus Luc. Iv. 8. O S. Paulus Hebr. I. 6. demonserant. XXX. Religio sciatus unicus, idemque Sivinus es, quo Divinam excelgentiam per signa propria eidem significandae inservientia recognoscimuS. XXXI. Propria religioseultu oli Deo debiti agna r
XXXII. Nurefert, qua συεσM, amicorum an inimico. rum Dei, creaturis cultus Divinus deferatur. XXXIII. Neque idololatriam purgat fucus ille quod cultus creaturarum non absolutus, sed relativussio Oin protot a transeat. XXXIV. Me quidem latria adprototypa transire potes. XXXV. Et cultus ille relativus imaginibus proprius
62쪽
XXXVII. Argumenti generalis nerv- adpringitur. XXXVIII. Specialis demonstratio insumptionis usi Hierarchicorum idololatria juxta spectes creaturarum in ea exprefas, in Papolatriam rue qua supra J Arto latriam, Hetiolatriam. Donolatriam, Lis no-lmtriam ω Hierolatriam distinguitur.
XXXIX. Artolatria mare mortuum est. De Eucharisiae cultu definitio Tridemsinorum ex qua idololatria Hierarchicorum demonseratur. XL. Eandem committi probatin , si maxime Euchariasiae Sacramentum in compositione ex Beeiebus, corpore is Divinitate Chri ti constituatur. XLI. Artolatriae fundamentum transsubsantiatio es. gofal afuerit, omnium turpissimos idololatrassiare Pontificios, Coserinfatetur.
XLII. Tridentinorum de ea definitio oppugnatur. XLIII. Circumstantiis Carnae , XLIV. Nec non principiis frientiarum , Phraces, Motaphsssees, Mathematices , Logices a XLV. Et antiquitati puriori omni repugnat. XLVI. Idololatrae proin hostiae a atores eortissimi
Iunt. Averroe is adversus eos , quia orant , quod comedunx . apophlegma.
XLVII. Non juvat artolatras persuasio, quod Christupraesenss u peciebus sanu.
XLVIII. Adeoquepanem adesse negant. XLIX. Si maxime transsub antiationis dogma obtin ret , non eis minus Hierarchici idololatria se po u rent , quia de conversone facta nunquam certi essepossunt , ct tamen adorare non desinunt. .
L. Artolatriam Hagiolatria, seu sanctorum cultus emcipit , qui circum crabitur. LI. Cultum eum Divinum esseprobatur. LII. Praetextus Hagislatrarum, quod Sanctos ut ami
63쪽
eos Dei, non ut summum Deum coiant, is mediationem eorum ad intercessionem refringant, diluum LIII. A Sanctis perinde atque a Summo meo maxima quaeque eos orare, ex invocationum formulis ad San tos, Cosmum, Samianum, Andraeam, Nicolaum, λgnetem, Bruttiam, Catharinam, isc. LIV. Inprimis ad Deiparam direms demonstrMtur. Cottiguntur, quae de B. Mariae honore is cultu maxima quaeque o stupenda Marιolatrae prodiderunt. Atque ediis, B. Mariam tantum non Deo ct Christorraeferri colligitur. . . LVI. Absurditatum hetiolatriae ingens Drma. Ῥιπι in primis Chimaerici,non Sancti, quorum cultus omnem idololatriam superar. II. Donolatria succedit. De imaginum cultu des-nitio Tridentinorum s e diametro opposita vιvinae LV i. LIX. Gentiles 2 Hierarchiei ico latrae paria faciunt, dum utrique imagines a rebus, quarum imaginessunt aeque disinguunt. LX. Chaldaeorum veterum o Hierarchicorum ico Mintria ex Ieremiae Disola comparatur. I. Utrique ligno dicunt, Pater meus es lapidi,
LXII. Utrorumque rudis populus satuas ct imagines promiis habet. LXIII. Debitus juxta Hierarcticos imaginibus BonM,ὸtigiosus O Divinus es. . . Rr LXIV. Id quod colligitur ex definitione Concitis Alcm
LXV. Consecrationum imagina ormulis. LXVI. Et Theologorum Thomae inprimis ,rae, Bellamini Oc. sententia.
64쪽
LXVII. Praetextus Truentinorum , quod honor imaginibus exhibitus adprotot a referatur, refellitur. LXVIII. Relatio imaginum ad prototypa nec militudinis imaginum cumprotot is s nec intentionis Dono- latrarum, incurvatione coram imaginibus Christo Sanctorum honorem intendentium, virtute obtinet. LXIX. Ico latriae haudpostremaspecies Maurolatria, seu adoratio crucis es , quae ex Pontificali R. ubi inprimi olennitatem, quae Parasceve Antepaschali pri
LXX. Nec non deccationum is consecrationum formulis idololatriae mani sae convincitur. LXXI. De Lipsanolatria, seu Reliquiarum ciatu definitio Tridentinorumsubdola. LXXII Reliquiis Diυinos honores impendi , ex Concilio Nicaeno i I. Cateches Tridentina Pontificali R. HasqueΣ, Thoma Waldensi, Baronio ;LXXIII. Praxi inprimis publica astruitur. L X XIV. Beliarminifropha insignis. LXXU. Ex adorationis reliquiarum formulis , inprimis ea , quae ad Suaarium Veronicae dirigitur, eam ab lutam, non relativam esse, Venditur. LXX VI. Lipsa latriae foeditatem prodit, quod adorant id, quod quale sit. ignorant. LXXVII. Hierolatriae species , quas inter cultus Aonorum Dei primas obtinet. Eorum consecratio de seria
LXXVIII. Virtutem iis plata Divinam tribui, tum
ex consecrationis eorunde ormula , LXXIX. Tum ex ea mine . cum quo Urbanus V tres nos Dei Imperatori Graecorum transmisit,asseritur. LXXX. Argumenti concluso. I. Ε
65쪽
Rroribus Hierrachiae capitalibus Τyrannicis succedunt Idololatrici, quorum lepra universum Ecclesiae Pontificiar corpus sic laborat, ut verus spiritualis Dei cultus in copropemodum oppressus jaceat. Hoc ergo probandum nunc suscipimus; palam sic fac ruri amplius, Hierarchiam Babylonem Magnam, scortationum & abominationum terrae Matrem illam merito a nobis haberi Idololatriam enim esse scortationem spiritualem, corporali foediorem nocen tioremque longe, sic apud omnes, qui Scripturam & rationem consulunt, receptum est, ut de eo nemo sanu ambigere possit.
testissima, quam pro mst tuti nostri ratione Syllo ismo arctare lubet. sic strictim arcessimus, 'Misquis creaturis Divinum cultum exhibet, o ex-Bιbere populum sibi obnox um jubet, is idololatriam committit , ad idololatriam populum sibi obnoxium seducit. Atqui merarchia Papam, Eucharisiam, Sanctos, magines. Sanctorum reliquias is res consecratas Uenerans, creasuris Divinum cultum ex-Bioet. 9 exhibere populum sibi obnoxiumjubet. Ergo merarchia Papam , Eucharisiam , Sanctos, imagines, Sanctorum reliquias. res confecω-
Virgiose venerans idololatriam committit , ct . sibi obnoxium seducit.bIllogiimi hujus propositio e Seripturis manifesta est s
utp e quae idololatrarum nomine perstringunt O aeS, qui Divinum cultum creaturae, nominatim autem idoso, lave proprie dicto, veluti simulachro vituli, sive Dyrato, ut mammonae, tribuunt 3 Exod. XXxI . . Matth. VI. a . Λch. VII. I. Rom. I. 2 f. I Cor. X. 7. Ephes
66쪽
Ephes. v. s. Sed & Assumptio fidem inveniet partim e
Scripturis, docentibus,sduciam XVI L. T. rationem Psal. L. I F. Joel. II. 32. Rom. X. I . vota Esai. x I x. II. sacrificia Exod. XXII. 2o. denique Exod. XX. F. Ach. X. 26. Apoc. XIX. Io. Divinum esIe cultum : partim ex aliis testibus idoneis, Pontificiis ipsismet, ncn dissimulantibus , se horum quaedam de Derre Papae, Eucharistiae, Sanctis, Imaginibus , Reliquiis Sanctorum , & rebus consecratis. Uti quidem ex M statibus , Pontificalibus, libris Ceremoniarum Romanae Ecclesiae, Concilio Tridentino, Theologis Scholasticis, Canon1stis, Historicis, ipsa denique vulgari praxi, omni exceptione majori
constat. Saltem religiosum esse . quo haec. quae dixi, Prosequuntur . cultum , consentiunt omnes. Religiosum autem cultum eundcm Divinum esse , solique adeo Deo competere, supra probaVimus. EX praemissis his conclusio necessario sequitur.Concludant modo Hierarchici ipsi, ad se speet are , quod Ι1raelitis a Dco dictum Hos. II. a. legimus: Contendite cum matre vestra, contendite, ipsam non esse uxorem mea , ct me non esse virum 'forum, at amovea i scortationes.. conoectu suo,o adulteria sua e meaeo siserum suorum, ne denudem eam plane , , statuam eam, ut die, quogenita fuit , dispone que eam velut in deferto , oredigens eam velut in terra siticulo . extinguam eam siti s ω filiorum ejus non miserear, eo quod sui scorti. Mit. I IJ Propositio major ante omnia a falsorum Jesu Sociorum, Bellarmini inprimis & Gregorii de Vatricis liberanda est. Non dissilentur equidemnem, s creaturam aeque colere ac Deum, esse idolola-νώου na trian . Sed per cuniculos propositionem demoliconantur, dum Bellarminus de Eccles Triumph. lib.
67쪽
s. idolum ab imagine distinguens, idolola atram esse negat, quisquiS creaturis Div1num honorem exhibet , sed eum demum, qui idolis, hoc est, falsorum ρνι - Deorum simulachris Divinum honorem exhibet: Gre gorius vero de Valentia de Idolol. lib. II. I. idololatras damnatos esse non quosvis creaturis Divinos honores exhibentes, sed creaturis eos exhibentes, sicut Deo pertendit. Tali scilicet cataplasmate insignes adeo Me dici Hierarchicorum causam indisere rati sunt. Quasistitieet idololatriam non faciat simpliciter λατρέια της
HBεως τον cίσαν - , cultus creaturaestraeter creatorem
Rom. I. as. sed cultus duntaxat hujus vel illius creaturae s & exhibitus ei, ut Deo. Quae distinctionum monastra ante omnia similitudine apposita duplici debellare lubet. IV. Olim Sextus Roscius parricidii accusatus est sesia d- hoc argumento: patrem occidit, committit parricidium. Sextus Roscius Fatrem occidit. Ergo Sextus Rosciuι parricidium commist.Si Patronus S Rosicii Marcus Tullius negasset, parricidium ab omnibus III pia
committi, qui occidunt patres; dixissetque, eos duntaxat esse parricidas, qui rigidos & feroces patres, qualis Roscii pater non fuit, occidunt, adeoque assilmptio- exhibuin, ne refutanda clientis sui innocentiam non ostendi Lset, eccui Romanorum judicum putamus Visum iri stati abstareum Vacare omni culpa, quem tali patrocinio tantus orator egere judicasset 8 Similiter Johannes XII. Papa adulterio se contaminasse a Scriptoribus Pontificiis , Luitprando Ticinensi Rer. per Europamosarum lib. v I. II. aliisque arguitur. Argumentum mer vero strui ejusmodi poterat: Misquis cum alterius uxore rem habet , adulterium committit. Atqui Iohannes Papa rem habuit cum uxore alterius. Ergo δε-hannes Papa adulterium commisit. Si Parisiensis Tom. II. i ille
68쪽
ille Sorbonista, Margarinus de la Bigne, qui Praerat
Biblioth. S. Patrum ad Gregorium XIII. Ecclesiam in moribus errare posse negat, ad summum hoc Ecclesita caput a japsu vindicandum, eransmissa Assumptione, Majorem propositionem aggressus assereret, non quis-quii alienam uxorem comprimit, eum adulterari s sed tantum siquis laicus, clericiisque inscrior, aut siquis maritali allectu non meretricio id perpetret, qui, tam est imperitus rerum, quin existimaret, deploratam 1
Sorbonista illo causam susceptam es , eumque, conscientia teste, non veritatis atque innocentiae tuendae,
sed parasitandi Papae studio abreptum cavillari ' Cum ergo Syllogismi nostri propositio ex eodem fonte
firmamento idololatriae damnandum statuat. quisquis creaturae Divinum cultum exhibet 3 ex quo parricida, quisquis patrem occidit , adulter, quisquis alterius uxori consuescit, esse perhibetur: profecto aut perindulgens in Bellarminum aut parum prudens sit oportet, qui Ρontificiam causam non habeat suspectam, quam - tali emplastro insignes illi seplasiarii curandam, neque . alio curare posse arbitrantur. Atque id eo magis, quia. Bollarminianum illud ex ima em,s ct idoti distinctione emplastrum multo putidius es quam si quis interfectionem elementis patris a parricida, aut cicricum adulterum a laico discriminaret: ValentianenRVero. rdololatram videlicet esse , qui creaturae Divinuim cultum, ut Deo exhibet, perinde adhibetur, ac si Sorbonista adulterum non alium esse diceret, quam qui alienae uxori maritate officium praestat, sicut maritus. Sed argumentia validioribus premamuSutrumque.
ergo, definitionem idololatriae a Bebl rmin' allatam, ut videlicet ea. dicatur idoli, leuimaginis fallorum Deorum cultus , an istam nimis, neque aliud quam vimineam quasi ad depellendum
69쪽
propositionis nostrie telum validistin vim , parmulam
VI. Constat satis, in Regno Dei idololatriam csse, quod in Republica seditio & perduellio est. Utrobi que laeditur Majestas , & Principatus , ibi Rectorum humani generis, hic Dei ipsitus, qui universitatis princeps est, in alium transfertur, cui neutiquam ille competit. Sicut ergo in Republica supremae potestatis jus est, perduellionem, seu laeta Majestatis crimen desini re, , qua in re illud consistat, quo poenae genere assiciendumst, declarare: sic solius Dei omnipotentis jus est, definire & declarare suo populo, qua ratione idololatria , Divinae Majestatis Violatae crimen committatur. Quicquid ergo Deus in verbo suo idololatriam definivit. id omne pro tali habendum est, licet vel lascivienti rationi&tugitivae cognitioni hominis, vel vulgari captui & judicio talis non appareat. 8c vocabula ambiguae significationis alia omnia suadere videantur. Non enim religio a phantasia, judicio, ratione, consiliis . nominibus humanis, sed a Divinar voluntatis testificatione , & Divinitus intento sciasu nominum
VII. Constare pariter debet, quicquid Deus idololatriam esse, Judaeis declaravit, a Christianis univcrsis pro tali habendum, tum quia Christianorum cultus esse, Dein simplex D spiritualis magis est, quam Judaeorum, qui non minima sui parte carnalis fuit: tum quia Deus hac λ 'quidem in re mentem suam non aliter Judaeis, aliter
Christianis declaravit: tum quia, quid idololatria sit, Deus Judaeis lege incalogo, ejusque praeceptis distinctis, primo & secundo , tradita revelavit; quae lex eum perpetua sit, quippe digito Dei tabulis lapideis ii scrima, & Divinae sanci itatis quaedam erigies expressa; quin &ab ipsU Christo consequendae aeternae vitae gratiai a im
70쪽
inculcata, Marc. x. I 8. 19. denique amoris Dei haud postrema specics; perindo Christianos, uti olim Ju daeos obligat: tum denique quia apud Christianos alias, quae vera idololatria sit, ambiguum plane esset. quia in Novo Testamento lex contra idololatriam a lege, in Decalogo expressa, distincta scorsim nulla
quod quicquid in Paganis idololatria erat, id in Christianis idololatriam pariter sit, quoties illam
committunt. Neque enim Pagani tam expressam contra omne genus idololatriae declarationem Divinam,
quam Judaei habuerunt, & Christiani etiam habent. Σacunque ergo in rc Pagani idololatriae rei peragi possitnt, in caIudaei&Christiani, similia committen tes. musdem rei potiori jure peragi possunt debentque.
Bellarminianae idololatriae definitio', quod sit OItus idoli, seu simulachri falsi cujuspiam Numinis, nullo negotio falsi convinci poterit; eo scilicet argumento,quod ncc Idololatriam Judaeis simul atque Christianis prohibitam , nec a Gentilibus usurpatam, & communi omni consensu in iis damnatam, exhauriat.
praecepto primo. quo vetantur coram se habere α'H κ IN Deos alios, Exod. xx. 3. idololatriam seu superstitionemos cultus, cum falsum Numen colitur; se cundo, quo uctantur facere imuinem vel sculptile, coram eo incurvars,ei inferίire &c.1dololatriam Lu superstitionem quo Deus Verus non eo, quo ju ta praeceptum ejus debet, cultu colitur 3 prohibuit.
Neutra idololatria cultu idoli, seu simulachri falsi Numinis absolvitur. Non prior, quia in ea ne quidem est cultus idoli seu simulachri proprie dicti, sed falsi Numia