장음표시 사용
261쪽
NO PARS IV. eon quoruntur sibi dees a gratiam, eum potius saleri deberent, gratiae se deesse, ut rorae S. Bernandus obsee vavit. S. Paulus il nihil aliud significat . nisi corruptionem naturae N exortam inde dissicultatem, quam experiuntue iusti in comprimendis eon cupiseentiae perduellis molibus quos tamen op gratiae compesci posse
homo , quis me libemhit de carpyremistis huius 'cratia Dei per D Chrissum. Eidem Paulo roganti, ut sibi auferretur stimulus precati, re
sponsum fuit: Suffcu tibi ρratia
mea. Sancti pariter conquerebantur de earnis fragilitate, spem lamen in divina gratia reponebant: unde S. Hieronymus i. c. ita prosequitur: . Audio Dominum commonentem: Vigilate eι orate, ne iniretis in tem
obi. VI. Concilium Tridentinums 3
damnat errorem Calvini et Lutheri asserentium , mandata Dei esse homini iusto impossibilia non quia gratia illi saepe deest, sed quia concupiscentia inquinat omnia iustorum opera: ergo ex hoc canone probari nequit, gratiam iusto nunquam
Resp. concilium damnat omnes illos, qui quocunque demum ex capite asseruerint, mandata Dei esse homini iustis calo hic et nunc impos sibilia. Ergo eum Iansentani assi'rant, ex defeetu gratiae mandata Dei esse homini iustificato hic et nunc impossibilia , iam praedamnati fuerunt a Tridentino. Praeterea absurdum illum Lui heri et Calvini errorem sabulantium, iustum in omni opere pec- eare, damnavii S. Srnodus can. 25 eiusdem sessionis: ergo hunc ipsum errorem non proseripsit ean. 18. Con-
cilia enim non solent emndem prorsus errorem pluribus canonibus tres dere , praecipvE in eadem sessione. - Denique ipsae rationes. quibus Tridentinum eap. 31 veritatem ea- tholicam confirmat, manifeste ostendunt. mandata divina eo ex eapite esse possi hilia hoinini iusti fiento. quia stratia sufficiente non destituitur: ducitur enim. mandata divina non esse
impossibilia, quia Deus iubendo mo--ι facere quod porsia, et petere
quod non possis. et Minnat ut m Ais... quia mandata eius strat norigunt. . . . quia Deus Ima gratia semel
II. De pereatoribtia nondum obduratis.
3 443. Quicunque, postquam persidem et baptisma iustificatus ruit, graviter delinquit. gratia sanctificante privatur, inimicus Dei et aeternae damnationis reus eonstituitur si 2ιη.
Certum pariter est . peccatorem sine Iratia divina statum peeeali deserere, poenitentiam agere ei in statum iustitiae transire non possρ Mil. duaeritur iam , an Deus huiusmodi laeccatori biis, qui nee infideles, nee Imnino oh durati sunt, gratias vere sufficientes imperitatur, quibus a peccatis resipiscere et in viam salutis redire possint. Ad hane vero quaestionem affirmative respondendum esse, communis est Theologorum sententia: unde recte haec propositio statuitur: Deus omnibus fidolibus peccatoribus non obduratis gratias sufficientes tribuit, quibus a peccatis resipiscere , poenitentiam agere et Deo reconciliari possint; quae pr positio non ita accipienda est, quasi Deus singulis quibusvis momentis gratias conserat, sed pro loco, tempore, eae t ri Sue adiunctis, in quibuslDeo placuerit, illas concedere. Pro-
262쪽
positionis autem verilatem probant S. Scriptura, et Traditio . et riaio Mologica. s. S. Scriptura miserieordiam Dei erga peccat Ores frequenter praedicati bl). et varia in ipsa testimonia im
eniuntur, ex quibus eruitur, Deum illis, qui per peccatum ex Statu gratiae exciderunt, auxiliis suis adesse, quibus a peccatis resipiscere, seria inque poenitentiam agere possint. Si
quidem Ezech. legitur: Numquid
Solun lusis meae esι mors impii, dicit Dominus Deus, ei non ut conversa ur
ego, dicit Dominus Deus: nolo mortem impii, sed ut convertaιur impius a via sua et riras. Convertimini, conrertimini a riis restris pessimis: et quare moriemini domus Israel'
cum aut in homo sine gratia actualicori, Oti non νυ,,it, irrisoria, ut at Bellut minus 3i, seu ironica esse lox horialio Dei ad conversionem, quae pro peccatore gratia desiliuio impo sibilis asset, et Deus , si susti eientia ad conversionem perficienda in auxilia negaret, recto diceretur velle mortem impii. quam se nolle iura inenlo affirmat. Ad millendum ergo eSι, puc eatoribus sufficientes Saltem gratiaS, qua converti possint, conferri. Similes ad conversionem peccatorum Exhortationes elia in in aliis Prophetis inveniuntur, ut Is. li , 0Seu 5 , Ioel . is); neque praeterire licet verba Dei Ierem. XXXV, lb: Conrerlimini
uulti quisque a via sua pesSima, et
bona facile studia reaira: ex quibus
patet, unumquemque peccatorem , saltem fidelem et non Ohduratum, ad conversionem excitari, ac ideo e iam sufficiente gratia donari. - Plura hac de re testimonia leguntur in
libro Sapientiae. in quo 73 dieitur:
via reris omnium, quia omnia potes,eι dissimulas peceata hominum p - νι' poenitentium, id es , ultionem dissers, ut resipiscendi tempus p caloribus relinquas 83: Diliyis omnia quae suras, eι nihil odisti e rum quae fecisti: ae ideo Mecalom in vis conversionem, iisque ad hane pereetendam sussi ei stntia auxilia pra hes; dilectio enim tua gratiarum collatio est i9ὶ: Pareis autem omnibra, quoniam tuu sunι, Domine, qui unias
eι snurus est, Domine, spiritus ιuus in omnibus 1 Ideoque eos, qui Xeserant, parsibus eorripis eι, de quibus Peccant, admones eι alloqueris , ut, reItela malitia, eredunt in te, Domine quae verba elare ostendunt, Deum illos, qui peccant, non deserere sed talia ipsis auxilia praebere, quibus a
malitia sua meedere, et ad Deum eoD.
verit possint. - In N. T. Christui ait: non egent, qui sani Sunt, m dico, sed qui male habent. Non reni care iustos, sed preculores ad poenitensiumissi; quibus verbis Christus
docet, se ut Redemptorem v ni SM, non Solum ut Deo pro peccatiS satisfaceret, Sed etiam, ut redemptionis suae merita peccatoribus applicet, eos ad poenitentiam vocando. Talis autem vocalio gratiam internam supponit, sine qua externa salutarem pD sectum producere nequit. Recte ergo dicitur , quovis tempore peccatoribus gratiam voeationis concedi, qu
niam immutabilis est Iesus Chrsutremuit, eι hodie, ipse et in saeculini 2 l. Ei sane hae de causa l3ὶ Christus se bono comparat pasiori, qui si perdiderit unam ex ovibus, radiι ad illam, quae perieraι, donee inveniat eam;
263쪽
qua similitudine praeelare ostenditur gratia, qua Deus peccatores praevenit. ut eos ad poeni lentiam perdurat. Ideo idem divinus Redemptor exelamat: Venite ad me omne3, qui laboralis es onerasi estis, et ego resteiam vos i unde sic argumentamur: Non potest peccator converti, neque ad Christi sinum se
recipere, nisi per gratiam ; Christus
autem omnes homines, praecipue miseriis et peccatis oneratos ad sevocat: ergo peccatoribus omnibus, saltem si delibus et non obduratis gratiam conversionis imperii lur. Hoc
pter vos. nolens aliquos perire, sed inmnes ad poenitentiam rererii. Et
Paulus 3ὶ ait: An diritias bonitatis
eius, et patientiae, eι longanimitatis contemnis' ignoras , quoniam benignitus Dei ad poenitentiam te addu-eil' secundum autem duritiam tuam, eι impoenitens cor, ιhesaurizas tibi iram in die irae, et rerela ionis iusti iudicii Dei: quae verba commonstrani, non solum Dei longanimitatem peccatorum poenas diu diserre, sed etiam benignitatem divinam iisdem auxilia conferre, quibus ad poenitentiam adducantur. 2. Ss. Patres passim Dei miseri-eordiam praedicant, quae peecatores per gratias internas ei externas ad poenitentiam vocat. Gratias istas copiose conferri, docet S. Cyprianus i4
scribens: . Non qui beneficiorum te restrium mos est, in capessendo munere coelesti mensura ulla vel modus est. Profluens largiter spiritus nullis sinibus premitur. . . manal iugiter, exuberat asti uenter: nostrum tantum Siliat pectus et pateat; quan-
sal Roni. s. 4 Eto. μὶ Epist. I. ibi nom. in Ps. m. v. h.
ium illuc si dei eapaeis asserimus, tantum gratiae inundantis haurimus. BS. Busilius Hom. Exhori. ad baptis.
lotus in eo est, ut peccatores ad eo n- versionem exhortetur, et inter alia dicit: c Nunc eum servus Sis . nou
hominum, sed peccati, Redemptor te ad liberialem vocat, ut a servitute libereris,- et tu dicis, nondum adesse tempus dona divina acceptandi. O imselicia obstaculat . . . Si multa sunt peceata tua, ob multitudinem animo non concidas; nam ubi abundaniιyeccvium, superabundariι gratia, dummodo gratiam acceptare velis. Multum debenti multum remittitur, ut ardentius diligat. . . Ubi voluntas consentit, nullum adest impedimentum . . . Qui te vocat, amicus est hominum, cuius gratia copiose redundat. Esto consentiens, et impedimenta
evanescent. . . Daemon nobis consulit,
ut peceatum hodie committamus, iustitiam vero in crastinum disseramus; Deus autem, ut impia ipSius consilia destruat, dicit: Hodie si vorem eius audieritis, nolite obdurare cos ia vestra. v Idem bi exponens illud : Dialigiι misericordiam et iudicium. ait:. Deus ante iudiciu in diligit misericordiam, et post misericordiam procedit ad iudicium . . . Iudex vult lui misereri, teque miserationum suarum participem reddere. x S. Ambrosius is, inquit: a Deus otiosum
provocat et dormientem excitat. Qui enim venit et iamia in pulsat, Semper vult intrare ... Illud verum lumen Omnibus lucet. . . et si possit intrare, non vult lamen importunus irruere, non vult invitos cogere. v Paria ii
hei S. Hilarius T, scribens: ε Sint ad ostium Verbum Dei et pulsat
filium animae nostrae ... vult ergo
Semper introire ... Ipse quidem, ut
264쪽
illuminet promptus est; sed lumen sibi domus ipsa, obseratis aditibus, exeludit. 3 - S. Chrysostonitu ad
Theodorum lapsu incum dixisset, homines hinc inde foeminarum in lupanar deductarum miSereri, easque a foeda ignominia liberare, ita prosequitur: et Quod si tanta est apud homines misericordia... quanto maior apud Deum erit erga animas, quae per irrannidem diaholi a prisca illa nobilitate in praesentis vitae lupanar deductae sunt' - ... Et si Deus illierosolymam, saepe conspurcatam libidine, a poenitentia non exclusit,
multo magis animam tuam amplexabitur, quae nunc primum lapsa est. Nemo enim, nemo eorporeae amator formae, quantumlibet insanus, lania amicae suae ardet concupiscentia. quanto studio Deus animarum nostrarum appetit salutem: quod lum ex iis quae quotidie accidunt, tum ex divinarum Scripturarum dictis videre licet. x S. Augusιinus 2 ait: et v,
sericors Dominus vocat undique ad eorreetionem, vocat undique ad poenitentiam, voeat beneficiis creaturae, vorat imperii endo tempus vivendi, vocat per lectorem, vocat per tractatorem , Vocat per intimam cogitationem , vocat per stagellum eorreptionis, vocat per misericordiam consolationis. Longanimis ci multae misericordiae. Sed observa, ne longitudine misericordiae Dei male utendo tu libi thesauriges, quod ait Apostolus, iram in die irae. s Idem alibi 3 scribit: e Cum ubique sit praesens, qui in ullis modis per creaturam sibi
Domino servientem aversum vocet, Meeat credentem, consoletur Sperantem. diligentes ad borietur, eonantem adiuvet, exaudiat deprecantem ; non
tibi deputatur ad culpam quod invitus ignoras, neque illud, quod vulnerata membra non colligis; sed quod
volentem Sanare contemnis. η S. Pro.
sper lι, inquit: et Nemini Deus eo reelionis adimit viam , nee quemquam boni possibilitata dispoliat. hIdem, seu Auctor librorum de voeat. Gent. i5 dicit: et credimus, nullis hominibus opem gratiae in totum fuisse subtractam; γ et s6 addit: e duae benefieia, licet obduralis nihil
remedii attulerint, probant aversi nem illorum non divinae fuisse cor stilutionis, sed propriae fuisse volum talis. a Concilium Colimiense I, anno 1536 iri, ita loquitur: 0uamquamne mo conversatur ad Dominum, niviratius per Patrem; attamen nemo his Meusationem praete ι, quod non trahatur: quod ille semper siet ante ostium pulsans, nimirum per
internum et eaeternum verbum commonens, uι convertamur a via nostra
pessima. Concilium Tridentinum assiversus Lutherum et Calvinum negantes , posse quemlibet poenitentiam agere, haec habet: 0ui accepta iustisteationis gratia per peccatum eaeciderunt, rursus iustificari poterunt, cum, eaecitante Deo, per mens lentiae Sacramentum merito Christi amissam gratiam recuperare princuraverinι. Pro certo igitur habet Concilium, peccatoribus omnibus praesto esse divinae gratiae subsidium, quo ipsi possint a peccato resipiscere. 3. Rulis theolastica petitur ex gratiis externis quae ad peccatorum cotive sionem ordinantur. Ad hane ordinatur verbum Dei, quod publice annuntiandum est; unde in Is. l8ὶ dieitur: Clama, ne cesses, quasi ιuba Malla
265쪽
284 rans π.vorem turem, et annuntia popuω meo Melera eorum, eι domui Iambremata eorum . Ad eandem promovendam praeseribitur correctio fraterna dieente Christo: Si preenserit in te frater tuus, vade et eorripe eum interis et ipsum solum 2i ete. Denique Saeramentum poenitenιiae ideo institutum est, ut petratores e statu peetali ad statum iustitias transferantur. Certum est Rutem, nec Ver-hum Dei praedicatum, nec correctionem fraternam salutares essectus prinducere posse, si Deus internam peceatoribus gratiam non imperitatur: imo etiam sacramentum poenitentiae iusti si lumem non conserre, nisi gratia interna in pseccatoribus supem naturalem contritionem et firmum emendationis propositum produxerit. Quod si Deus peecaloribus, etiam fideli hus et non obduriatis, gratias internas negaret; ipsa conversionis indidia inutiliter instituta essent, quod sapientiae et honitati divinae repugnat. Dieendum igitur est, gratias conversionis internas omnibus pece toribus fidelibus consurri, situti exierna conversionis media pro omni-hus instituta sunt. Et sane quomodo Ecclesia peccatores ad resipiscentiam exhortari atque omni hus si delibus galle in semel per annum sacramenta poenitentiae et eucharistiae suscipiendi ossietum iniungere posset, Si peccatorum quidam ob desectum gratiae necessariae resipiscere ei ad digne suscipienda sacramenta Se praeparare non possent' Nota l. Ex dietis patet, peccatoribus fidelilius non obduratis gratiam, Sallem stillicientem. conferri, perquam ad Deum converti et iusti sicari possint. Quaestio autem de iisdem movetur,
an, quamdin in statu poeenti versantur, gratiam iussiet emeni habeant ad
divina praecepta observanda' Iustis hanc gratiam non deesse, fides calli lim doeet praee. : an autem hoe idem de peceatoribus dicendum erit, qui temeraria legis transgressione gratiis divinis se indignos reddiderunt' - Ast ad hanc quoque quaestionem affirmative respondendum esse sat firma argumenta ostendunt
Nam 31 ad Cain invidia taliescentem et ira Dementem Deus ipse dixit: Nonne si bene egeris, reeipirar in autem mare, stasim in foribus petimum aderiι ' sed sub te eriι appetitus eius, eι tu dominaberis ilιius: ex quibus verbis S. Augustinus ι) et Auctor de vocat. Gentium ibi inserunt, Cain , qui per malos allectus iam a
Deo recesserat, inordinatos concupiscentiae motus refraenaro et legem
divinam implere potuisse, ac ideo necessariam ad hoc gratiam habuisse. Devi. XXX, 11 etc., Deus populo i-srasilit eo, in quo peecatores quoque extitisse in dubium est, dicit: Mandatum hoc, quod ego praeeipio tibi
hodie, non supra te est etc.; his verbis satis manifestans. non solum iustis, Sed et peccatoribus non deesse gratiam, qua praecepta divina possibilia sani. Quamobrum Tertullianus 6ὶ ait: c Non poneretur lex pi, qui non haberet obsequium dehilum
legi in sua potestate: nec rursus comminatio mortis transgressioni adscriberetur, si non et contemptus
legis in arbitrii libertatem homini deputaretur. Sie et in posteris legiatius Creatoris invenias, proponensis
ante hominem honum et malum, vis iam et mortem. sed nec alias lotum
ordinem disciplinae per praecepta dis
266쪽
spositum, avocante Deo, et minante, et exhortante, nisi et ad obs8quium ei ad contemtum libero et voluntario homine. v Iuxta mentem ergo Tertulliani peccatores gratiam habent, qua debila Deo obsequia praestare possunt. Dein etiam quoad peccatores vera esse debent Christi verba, quibus amrmat: Iugum meum SuareeSι eι onus meum lare, tum Ioannis ossatum: Mandala eius oraria non Runt; iam vero nec suave reddi potest peccatoribus Christi iugum, nee onus mandatorum eius leve, nisi per gratiam, qua praeveniuntur et adiuvantur atque per orationem uberiora auxilia obtinere possunt, dicente Christo ad omnes: Pelise, eι dabiιur et bis ele. Hinc Ss. Patres et Concilia doceni, sussicientem ad mandala d vina observanda gratiam omnibus concedi, atque ideo hanc ne peccatoribus quidem deesse. Innocwntius I seribit: eduotidianas Deus praestat illi s hominiὶ remedia, quibus, nisi Deli consisique nitamur, nequaquam humanos vincere polerimus errores. 1 S. Augustinus il ait: e Neminem peccare in eo, quod nullo modo caveri potest: peccatur autem
caveri igitur potest, sed opitulante illo, qui non potest salli. O S. Leou. 33 inquit: et Iusis instat praeee-pio qui praecurrit auxilio . . Conci
dieii: Mulas non ideo perire, quia boni esse non potuerunι, sed quia
s la gratiae necessitas libero praeiudicaι orbiιrio, cum illa seinper siι in promptu, nec momenium quidem praetereaι, in quo Deus non esι ad ostium eι pulsat. Denique Triden
possibilia non iubet, sed iubendo mouri. ει facere quod possis, es petere quod non possis, et adiuvat, vi possis.
certum autem est, ad observanda mandata divina etiam peceatores obligari: quod si in genere verum eia, Deum impossibilia non iubere, rectissime lusertur, peceatoreS quoque gratiain ad observanda mandata divina necessariam aut habere, aut perorationem oblinere posM.
Mia 2. Doctrinae propositae Sequentia opponi solent: Obi I. S. Seriptura testatur, non omnibus peceatoribus poenitentiae s lularis gratiam concedi. Nam Ε
cli. III, 14 legitur: Considera opem Dei, quod nemo possiι corrigere, quem illa despeXeru: ergo dantur pedicatores, qui a Deo despecti ei derelicti eorrigi salutaremque poenitentiam agere nequeunt. Christus ipse apud Matthaeum inquit: Ouicunque diaeriι verbum conιra Filium hominis, re-muιHur ei: qui autem diorit contra Spiritum sanctum, noti remi tetur ei, neque in hoe suemlo neque in finivro Ti: ac ideo blasphemo in Spiritum sanctum gratia quoque conversionis negatur. Paulus Hebr. VI, 4 eie. ali: Impossibile res, eos, qui semel sunt illuminati .... eι prolapsi sunt, rursus renovari ad poenitensium: et ibid. i8ὶ: Volun laris enim pecca libus nobis posι acceptam n siιν veritatis iam non relinquitur pro peccatis hostia: dantur ergo etiam peccatores fideles, qui salutariter
Resp. Cum S. Seriplura, quae sibi
contradicere nequit, in locis supra eblatis clarissime testetur, cuneus peo
eaioribus, saltem fidelibus ei non
267쪽
obduratis, conversionis gratiam con- Theodoretum et alios ap. Calmet eedi. sequitur . eiusdem testimonia Paulus docet, eos, qui semel hapti in obieetione adducta non in adver- smate initiali sunt, eriminumque ve-sarioruni sensu intelligenda esse. Et niam impetrarunt, novum alterum sane alium sensum praeseserunt, Si aquae baptiSmum non manere, adeo- iuxta lineam traditionis exponantur. que plane fieri non posse, ut novam Verba Eecti. VII, 14 cum S. Vidi peccatorum expiationem olitineantronymo et aliis de vitiis naturalibus adeo facilem pronamque, uti prius. intelligenda sunt, ita ut sensus eorum cum per baptismum intra christianae sit: Si hominem aliquo naturae vitio Religionis adyta admissi sunt. Non laborantem nasci permiserit Deus, excludit autem hic Apostolus bapti- omnes medicorum artes minime illiismum lacumarum et poenitentia . reddent, quod illi non dedit Deus .iquo commissa post regenerationem Quod si eadem verba a nonnullis vitiis crimina expientur; ipse enim non s moralibus applicantur. eorundem sen- mel id alibi commendat, virumque sus est: omnium hominum conatu si rinthium, incesti reum, qui pen- non convertent impium, quem Deus sura mulctari meruit . in Keelesiam gratiae suae beneficio non inuruxe- recepit; at ideo etiam gratias non rit; unde recte verba haec prolata eIeludit, quibus peccatores a miseetidi euntur ad necessitatem gratiae ad- cordissimo Deo ad poenitentiam Α- struendain et non ad Subtractionem gendam excitantur et adiuvantus
gratiae indicandam. -In textu Matth. i isAlii autem Interpretes verba Pauli de per blasphemiam in Spiritum san- apostasia a fide intelligunt et Apo-ctum Athanasius, Hilarius, Hiero- stolum docere dicunt dissicillimum
nymus et alii Patres intelligunt ma- esse, ut apostatae resipiscant. Vox litiosain impugnationem veritatis silet enim illa impossibila denotare non sufficienter manifestalae . quae irre- potest impossibilitatem absolutam, missibilis dicitur, non quod ea abS0- sed moralem tantum , seu magnam lute remitti non possit, sed quia dis- difficultatem, cum certum sit. et ΕΘ sie illime remittitur, subtrahente ple- elesia contra Novatianos definierit, rumque Deo gratias efficaces, ut do- nullum peccatum absolute esse irrerent S. Chrysostomus 2ὶ et S. Am inissibile, sed per poenitentiam debrosius f3 . Exinde autem non se- leri posse quamcunque iniquitatem: quitur, huiusmodi peecatori ne gra- ex quo reete colligitur, quemlibet tias quidem sufficientes concedi; sedlpeccatorem ad poenitentiam obligari
Christus solummodo innuit eum qui et per gratias remoto saltem sussiveritalem agnitam impugnat et non eientes vocari. - Εadem responsio solum dona, sed et personam Spiri- danda est quoad alterum locumtus saneti contemnit, gratias quoque Hebr. X, 26. nam sensus horum ve negligere , quibus a Spiritu saneto horum est. Quemadmodum Christus ad poenitentiam vocatur, impoeni- iterum mori non potest: ita et vos i- tentem manere ae ideo neque in hoc terum ablui haptismo, mortis Christi Saeculo. neque in laturo remissio-isImbolo, non potestis; quippe quinem oblinere. - ΙIebr. VI, 4 iuxta cum eo aquis salubribus sepulti o- S. Chrysostomum , S. Ambrosium, Stis, atque in vitam quodammodo re-S. Hieronymum, S. Augustinum, voeati, dum una cum Christo ex iis
268쪽
aquis emersistis: ubi iterum non negatur altera tabula, per quam peccatores salvari possunt, seu poeni tentia, ad quam rile peragendam intuitu meritorum Christi gratiae saltem susscientes peccatoribus conee-duntur. Interpretes vero qui Apostolum etiam in isto loco de des citone a fide loqui pulant, eundem assiirmare contendunt, voluntarie peccantibus, seu apostasiae pertinaciter inhaerentibus, non relinqui hostiam, seu ipsam mortem Christi inutilem reddi; ipsum vero non negare, qu0diisdem gratiae sufficientes dentur, quibus excitati et adiuti, ab apostasia revocari et ad Deum converti possint. Obi. II. Ss. Patres passim docent, gratiam non omnibus concedi. S. Augustinus iij dicit: a Scimus, gratiam non omnibus hominibus dari. Scimus, eis quibus datur, miserieordia Dei gratuita dari. Scimus, eis quibus non datur, iusto iudieio Dei non dari. a Et
alibi s2ὶ de gratia Adamo innocenti
concessa squae sufficiens dumtaxat erat ait: c Nunc, quibus deest tale adiutorium, iam poena peccati est. 3 S. Prosper i 3ὶ canti: c Dic unde probes, quod gratia Christi nullum omnino hominem de cunctis, qui generantur, praetereat, cui non regnum vitainque beatam impertiri velli Praesules Africani in Sardinia exules, in Epist. Sunod. aiunt, et de gratia non digne Sentire, quisquis eam putat, omnibus hominibus dari. 1 Quodsi gratia non omnibus hominibus datur, eerte ea vel maxime peccatoribus negatur, qui peccando ea se indignos reddiderunt. Resp. M. Patres citati toti in eo erant, ut impugnarent errores Semi
ART. ll. 26 pelagianorum , qui eontendebant, Deum gratia sua semper omnibus praeSto eSSe, neque expectare, nisi naturales conatus nostrae voluntatis ad eam conserendam. Dicunt igitur, non
dari gratiam omnibus ad sensum Sena i pelagianorum, id est, non dari omnibus aequaliter, aut propter initium fidei, quod ex solis naturae viribus concipiatur: minime autem negant, gratiam sufficientem dari omnibus in sensu catholico, ut superius a nobis probatum suit.- Praeterea Patres hine- inde per gratiam, quae non omnibus conceditur intelligunt gratiam iustificantem seu gratiam baptismi: ita S. Augustinus saepius dicit, et naturam esse communem, non autem gratiam,s ubi nomine gratiae non actualem intelligit, sed gratiam iustificantem aut baptismum ; de proxime enim baptitandis si ait: e quod ae- cessuri sint ad gratiam, a et t. I de plec. inerit. et remis. b), c praedicare gratiam idem est ei, quod fidem annuntiare. v Innocentius I de illis in Epist. 3 loquitur, et qui post acceptam gratiam id est, postquam baptigail fuerant) in forensi exercitatione versati sunt. x Leo M. 6ὶ e de die legitimo celebrandae gratiae, v id est, conserendi baptismatis loquitur. Denique Patres quandoque per gratiam
quae non omnibus communis est, intelligunt gratiam emcacem seu pe sectam, quae cum aetu salutari coniuncta est, seu ipsam Salutem aete nam operatur; non autem ideo neganti gratiam remote saltem sum cientem
omnibus adesse. Ita S. Augustinus lT Monachis Adrumetinis querulis immerito se corripi, eo quod id non sacerent , ad quod laetendum gratiam
non pereeperant, reSpondenS, non ne-
269쪽
gat gratiam emearem hine inde hominibus deesse, sed apertissime declarat, gratiam saltem remote sum- cientem ipsis adesse, ita ut mediante oratione gratiam emcacem obtinere
valeant; ait enim: et Aguntur Spiritu Deil ut agant, non ut ipsi nihil agant, et ad hoc eis ostenditur, quid agens debeant, ut quando id agunt, sicut
agendum est... accepi e Se gaudeaut. Quando autem non agunt, sive Omnino non faciendo, Sive non ex charitale faciendo, orent, ut quod nondum habent accipiant. ι Verum equidem est, peccatores gratia divina indignos esse; sed observare Oportet, Deum gratiam distribuere non secundum dignitatem nostram, Sed Secundum benignitatem et misericordiam Suam, hanc vero tantam esse, ut etiam peccatoribus gratias saltem supsicientes conserat, quod allata iam
Obi. III. Ideo statuitur, Deum peccatoribus gratia sufficiente adesse quoi ies urget praeceptum, quia alioquin praecepta forent impossibilia, nec ad culpam imputari posset illorum transgressio: atqui contrarium plane docet S. Augustinus, siquidem
in lib. de perfeci. iustit. inquit:
e Cum videmus e laudum , qui sanari potest, recte utique dicimus , debet homo iste esse sine claudiealione etsi debet, potest. Nec tamen. cum Vult, continuo potest; sed eum suerit adhibita curatione sanatus et medicina adiuverit voluntatem: v ergo iuxta S. Doctorem, ut mandata alicui possibilia dicantur, satis est, quod ea Sint
in se possibilia et quod gratiam, qua
mediante illa valeat observare, recipere possit, quamvis in praesenti statu illam non habeat. Atque ideo
talium praeceptorum transgressio rin
ele ipsi in culpam imputatur; nam
idem S. Augustinus docet, nonnulla esse mala, quae caveri non possunt et tamen vera sunt peccata; ait enim t. c. 2 : e Peccatum est eum vel non est charitas quae esse debet, vel minor est, quam debet; sive hoc voluntate vitari possit, sive non possit: quia, si potest, praesens voluntas hoc facit: si autem non potest, praeterita voluntas hoc fecit: v ae demum de lib. arb. l3ὶ generatim pronunciat: e Sunt etiam necessitate facta improbanda , ubi vult homo recte sacere, et non potest. 3 Cum vero ab hac doctrina recesserit Pelagius, eius articulus damnatus est in Concilio Di spolitiano asserens: α Oblivionem ei ignorantiam non subiacere peccato, quoniam non secundum voluntatem eveniunt, sed secundum neeessitatem x ι . Admitti ergo nullatenus potest, omnibus peccatoribus gratias
sufficientes ad observanda divina praecepta e serri.
Rev. Locis ex S. Augustino allatis opponimus alia eiusdem testimonia, in quibus apertissime docet, Deum impossibilia non iubere, sed iubendo admonere et sacere quod possis, et
petere quod non possis. S. Doelore nim, constanter suae doctrinae in haerens , negat quidem, omnibus Semper gratiam emcacem vel proxime sumetentem ad observanda divina praecepta concedi; admittit autem , imo propugnat, OmnibuS Semper praesto esse gratiam saltem remote sum- cientem seu gratiam orationis, per quam gratiam enicacem oblinere poM
sint ; quod si negligant, ipsos in cul
lorum imis recte imputari. Neque alia doctrina ex loeis in obiectione citatis erui potest. Nam quae Oppo -
gestis Pelagii eap. ls. n. 42.
270쪽
Buntur ex l. de pers. iust. magis
lavent quam n Oeent assertioni nostrae.
claudus enim ille, de quo S. Doetor
loquitur, potest sanari a clauditati ne . si peritum adire meditum voluerit: ita et potest quilibet homo sanaria peccato, Si ad Christum, supremum animarum medicum, per orationem confugere voluerit. Aliquid ergo possibile est, saltem mediale per orationem. ad quod immediate et proxime praestandum nondum vires habentur.
In altero loco eiusdem libri 2ὶ S.
Augus inua loquitur de eo, quod non potest vitari, non quidem absolute , sed ex li Ipothesi, quia, ait Bellumsrem 3ὶ, non potest vitari dominante prava eupiditate, sed potest per gratiam Dei dominatus cupiditatis auferri, ut non regnet peccatum in n. Biro mortali corpore. Certe qui odit aliquem, non pol est illi ex animo bene lacere, durante odio; tamen ab- Solvis potest, quia pote M odium deponere. Sie tala Iligitur illud Evangelii ι): Ouomodo ros potesIis er Ore, qui gloriam ad inricem necipitis' et illud Prophetae Ier. l5l: Ouomodo eos potestis leuefacere, eum didiceritis malu' Sie ut etiam intelligit S. Augustivus illud Io. i , non poserunt credere, quia diaeiι Isaias: Κrcaecarit mculos eorum. Et hunc sensum innuit ipse A tsustinus in eo loco, qui obiicitur: et Et tamen, inquit, vitari pot-eSi , non quando voluntas superba laudatur, sed quando humilis adiuvatur: , id est, vitari quidem non
potest stante superbia, Seu, ut aiunt, in sensu composito superbiae: ai cum
illa superbia deponi possit per gratiam, quae non deest, ideirco merito asserit S. Doctor, vilari posse illud peccatum. In loco de lib. arb. Ii S.
QT. n. 269 Augustinus non loquitur de pereato, quod sit ex necessitate et tamen vere impia tetur ad eulpam, seu non loquitur de peccato proprie ae formaliterdiciis. sed improprie de motibus indeliberalis concupiscentiae, qui peccata dicuntur, quia a peccato sunt, nempe originali, et ad peccatum i clinant, quem sensum eius verba praecedentia et subsequentia manifestant. Denique Cone ilium Diomni tanum hoc uni in statuit contra Pel, gium, ignorantiam , quae per naturam non potest vinci sed per gratiam, subiae e peccato, quia in p testate hominis est, per orationem impetrare gratiam, qua illuminentur tenebrae nostrae. Pelagiani enim eam tantum ignorantiam eulpabilem esse oletani. quae naturae viribus depelli
III. De pereasoribus eae calis et obduralis.
3 444. Quamvis Deus pro infinita
misericordia sua peccatores tum internis, tum externis voeibus ad pomnitentiam vocare dignetur ; multi tamen vocationi divitiae temere resistentes a via iniquitatis desistere recusant. Quo longiori autem tempore inordinatis suis passionibus indulgent, eo minus lugendam status sui miseriam agnoscere, eoque dissicilius a vitiis suis retrahi solent. Tales iam peccatores excaecati et obdurati nominantur, quos graphice depingit S. Bernardus i9 dicens: et Quid ergo
cor durum' Ipsum est, quod nec compuncti 0 ne sciri dilur, nec pietate mollitur, nec movetur precibus, minis non cedit, flagellis duratur: ingratum ad beneficia, ad consilia insidum, ad iudicia saevum , inverecundum ad turpia, impavidum ad pe-