장음표시 사용
281쪽
eonversio non quidem impossibilis sod tamen valdo dissse ilis reddatur.
Talis autem doctrina certe pernitio-Εa non est, nec peccatores ad temere eontinuanda peccata impellere potest. Imo opposita doctrina, quae omnem spem adimit eonversionis in extrema vitae periodo constitutis , viam saeilem aperit ad quaevis scelera; cum nullo freno cosirceantur illi, quorum animos liaec sententia imbuerit. Quo enim se vertent, quorum desperiata salus deelaratur' dui autem abutuntur callioli ea doctrina, quae docet Spem Senipstr superesse salutis sibi ipsis pernielem conseiscunt. Spes enim eo distieilior evadit, quo maior praecessit gratiarum abusus. Committunt ipsi negotium omnium maximum incerto eventui, cuius omnia adiuncta prorsus ignorant. Iusto enim iudicio morte repentina abripi et sino spe venias damnari possunt. Ii quo deterrendi sunt peccatoreS, quamdiu vivunt; sed non deneganda ipsis
consolationis ac spei iucunditas est, dum in extremis versantur, cum selli-
est nullum aliud remedium prael rilis malis amplius suppetit, nullusque illinc datur regressus i 13. Obi. IV. Tristis ex perentia nos docet, peccatores induratos ruere in gravissima peccata sine ullo conscientiae remorsu, quin praecipitium adve lani , aut aliqua vel levi interiore
Sancta cogitatione a malo retardentur. Cum autem gratia quaecumque nihil aliud sit, quam sancta mentis illustratio et voluntatis permotio , corte hanc gratiam in seipsis advertere deberent peecatores obdurati si illam haberent: quaecumque enim gratia in homine recepta operari aliquid debet in eo, ei fieri non potest, quin operatio illa advertatur. Porro
slὶ v. perrone de grat. p. l. e. 5. prop. n. 430. IR in schola Thomistica vinditata n. s.
eadem experientia satis constat, iustos. dum infirmitati naturae sue in bentes in peccata labuntur, qui hu dam sanetis inspirationi hus seinperat, iisdem peetatis retrahi, ut veluti lucta quaedam inter spiritum et cadinem nascatur. Cum igitur in Melestissimis peceatoribus id non contingat, argumentum est longe clarissimum, eos esse a gratia Dei derelictos.
Ulterius cui hono huiust nodi gratias, quae a peccatoribus non percipiuntur' Quomodo illis adiuvari possunt, vel ut convertantur ad Deum ipsius opem implorando, vel ne in nova pH cata prolabantur' Assimilari enim illae possunt lumini admoto homini dormienti qui oeulis somno elausis illud non videt. ant monitioni saeta homini, obturatas habenti aures. Sane, ut inquit Contensonius, huius modi auxilia habere et iis carere, Sy- non imum est. ε Κn , inquil apposito muc. Serry i 2 , in quantas angustias
rediguntur, ut gratiam saltem orati nis in omnes divinorum mandaturum transgressores effusam , positam dicant in excitatione . quas non excitat, in cogitatione, de qua minime cogi
latur, in piis denique motibus , qui ab illis ipsis, qui mox nlur, nullatΘ-nus sentiuntur, quasi vel seri possit, ut quis exeitetur non excitatus, Cog ini incogitans, immotus denique m veatur x l33. Rev. Argumento deducto ab experientia rectissime opponilur diei uni Pauli: ouis enim hominum Sciι, quae sunt hominis, nixi miri us hominis. qui in ipso est )Τ
Non ergo sine temeritate dicitur. pem catores induratos nullos unquam gratiae motus sentire ac ideo istis pe nitus earere. Inter peccatores inveteratos aliqui internam quietem ex-
282쪽
terius simulant, qua tamen interius minime gaudent: aliis eonseientia quasdam quasi indutias ad tempus concedit, acriori laniena in eos paullo post saevitura, iuxta illud Isaiae: Impii, quasi mare fervens, quod quiescere non potest 1 . Haud raro scelestissimi peccatores inter ipsas d lietas, quibus non satiantur, fastidium sentiunt: hineinde bonis aliorum mxemplis, quibus exterius irrident, interius confunduntur: quandoque vi tulis stimulos sentiunt quos Sequerentur, si inordinatae passiones, quas reprimere nolunt, non obsisterent:
persaepe ad instar impii Foliatrii iu-gruente tempestate mortis metu concutiuntur. Quis ergo ex tripode dicat, peceatores induratos nullos unquam gratiae motus sentire, ac ideo nec habere, cum ipsa experientia potius contrarium ostendat - Ex eo autem quod multi peceatores nunquam emendentur, et ab ipsa etiam oratione vehementer abhorreant, Iitan Sequitur, ipsos nunquam habere gratias proxime aut saltem remole Sufficientes: sed signum est quod ipsi has gratias indurato corde reiiciant. Praeterea notandum est, gratiam Raepe
occulto et inessabili modo operari, ita ut etiam iusti de ipsius motibus sibi haud salis conscii sint, quod multo magis de peccatori hus, mente continuo dissipalis, dicendum erit.
I. 47. Insideles in stricto sensu dicuntur, qui Christianae Religionis mnino expertes sunt. Infideles positiri illi nuneupantur, qui cum fidei notitiam habuerint, eam amplecti noluerunt aut eam respuerunt: negatiri vero nominantur, qui nihil unquam de vera sile divinitus revelata audierunt. Insideles positivos non omni
gratia destitulos esse, exinde patet, quia gratia fidat ipsis oblata fuit,
quam ex propria culpa neglexerunt aut cui temere res literunt. Sermo
ergo hic est praecipue de infidelibus
negativis, de quibus quaeritur . an ipsis pro loco et tempore sufficiens gratia ad salutem eonseratur. In hac quaestione imprimis certa ab incertis sunt distinguenda. - Certum nempe
dinarie fit per praedicationem Evangelii I). non ad omnes pervenire; quamvis enim Christus Apostolos
suos omnes gentes docere iusserit, illorum sonus in omnem terram exieri l. et Letlesia catholiea magna semper sollicitudine fidem propagare e netur; varia tamen impedimenta sive physica, sive moralia obstant, quominus Christus singulis insidelibus an nunciptur. atque ideo, sicut auli-quitus ex literunt, ita eliainnum dantur loci, in quibus saltem non cuilibet insidelium generalioni Evangm lium praedicatum fuit: sermo igitur est de vocalione interna, quae sit per
supernaturales mentis illustrationes et voluntatis motiones. - Certum porro est, infideles , quamdiu tales Sunt, non recipere gratias, quae non Solum ratione suhstantiast, sed etiam ratione sinis supernaturales sint, ita ut opera producant, quae de tondigno mereantur; nam sine fide impo
sibile est placere Deo s3ὶς et fides estini lium iusti sicalionis, ut des nil Comellium Tridentinum . . Gratiae ergo. quae hominibus fide destitutis eoiiDruntur, sunt gratiae medicinales quibus adtuli insideles possunt adimplere legem naturalem ac vineere dissiculiales, quae eidem observantiae advereantur; opera autem horum at iumentorum ope paria intra ordinem moralis honestatis eonlinentur. His
283쪽
tur, maiora eis Subsidia adiiciuntur, donee Deus ex gratuita sua miseri-eordia vocet eos ad finem supernaturalem per initium fidei sive per homines ad hoc missos, sive per au- gelum, sive interius per se nemo enim dubitabit, omnipotentem ae sapientissi inum Deum per gratias internas aliisque modis id praestare posse. quod alias hominis apostoliet ox praestat, quae ipsa sine gratia interna inefficax manet. - certum dantque est, Deum aliquibus saltem in s delibus gratiam conferre Vere aerelativo, proxime vel remoto saltem sufficientem ad fidem et iustificationem, adeoque salsam esse doctrinam
Iansenti dicentis, inlideles omnes
carere omni gratia tam proxime, quam remote sum eienti ad salutem, adeoque etiam ad fidem et iusti similonem , sine quibus aeterna salus obtineri nequii. Absque dubio enim Lunuchus Candacis Reginae Aethiopum 2 et Cornelius Centurio 3ὶ gratias internas et supernaturales receperant, antequam in si de christiana instruerentur et baptismum reciperent. Concilium Arausicanum II
cap 25 ait: Ipse Deusin nobis, nullis
praecedentibus meritis, et sidem et amorem sui prius inspirat, ut et baptismi sacramenta fideliter requirinmus, et post bapsimum cum ipsius adiutorio ea, quae sibi sunt placiιa, implere possimus. Alexander VIII, damnavit sequentem Ant. Ami Idipropositionem: a Pagani, Iudaei, Hadiretici aliique huius generis nullum omnino aecipiunt a Iesu Christo in-
suxum : adeoque hinc recto inseres, in illis esse voluntatem nudam et inemnem sine omni gratia sumetente: vergo contradictoria illius est vera et
catholica: aliqui Pagani eic. accipiunt
influxum a Iesu Christo. Clemens XIlias υ-snelui propositiones profer psit: x XVI, K Nullae dantur gratiae. nisi per fidom: x LXVH. e Fides est prima gratia et sons omnium aliarum; a XXIX. eΚxtra Ecclesiam nulla
conceditur gratia. v - Idcirco theologi eatholi ei omnes doceat, insideles non omni prorsus gratia destitui, sed aliquibus dari gratiam vere sussicie tem ad sidam et iusti sicationem. Tota
ergo quaestio ad hanc reducitur, an haec gratia aliquibus tantum, an vero omnibus concedatur' - Nonnulli theologi eatholi ei contendunt. dari insideles praeeipue negativos, qui nec exterius, neu interius ad fidem vocantur et quibus gratiae sufficientes ad salutem non conceduntur. Plurimi autem theologi contrarium propugnant et hanc statuunt propositionem: Insidelibus omnibus etiam negati vis, datur pro loco et leti poma gratia sussciens ad Salutem; qua upropositio eae S. Scrip ura. ea M. Pa-ιribus, eι raιione theologica pro
. S. Scriptura universalem Dolerga omnes homines bonitatem, et inbsericordiam laudat. Sap. XI. 24 etc. l. tur : Misereris omnium, quia omnia potes es dissimulas peccata hominum propter poenitentiam. Dilio is enim Omnia quae sunι, eι nihil odisti eorum quae fecisti . . . Pareis autem omnibus, quoniam tua sunt, Dominr, qui amas animus. At quomodo miseretur omnium et pareit omnibus , si non omnibus dat gratiam saltem sussieientem, qua iustificationem tot
sequi possint ' Neque verba liaec ad
solos electos restringi queunt; nam ratio, quare Deus omnium misereatur et omnibus pareat, petitur hie excreatione, quod beneficium eorte Olunibus commune est. Io. I, 9 dieitur
284쪽
ιuminal omnem hominem venientem in hune mundum; quae verba Ss. P
tres intelligunt de supernaturali illuminalione quae dissunditur per gratiam Redemptoris, de quo hic sermonem esse patet ex contextu : Christus ergo illuminal etiam infideles, qui utique ad homines pertinent. Idcirco divinus Redemptor ipsemet dieii l l : Ego sum tuae mundi: permundum autem hic universum genus humanum, seu omnes homines adeoque etiam finii deles intelligi, manifestum est. Paulus I 2, inquii: Non est distinetio Iudaei eι Graeci: tiamtiam Dominus omnium, dives in omnes qui invocant illum: et 3 C-- elusu Deus omnia in increduli ale, ut
omnium misereatur. I Tim. II, 1 ele. idem Apostolus vult a fidelibus orationes fieri pro omnibus homini S. . . Hoc enim bonum est, eι acceptum e ram Salvatore nostro Deo, qui omnes homines vult salvos fieri eι ad agnitis nem verisatis renire. Unus exim Deus
nem semes ipsum pro omnibus. Iam vero, nisi Deus gratias saltem sum-eientes ad salutem tribueret infidelibus, dici non posset, euin habere Sinceram voluntatem ipsos salvandi, aut Christum pro iis mortuum e e nan , ut optime loquens de hac Dei volun- late angeliciis Doctor l. ait: et Huius voluntatis effectus est ipse ordo naturae in finem salutis et prae moventia in finem, omnibus communiter proposita tarn naturalia, quam gratuita. a Iluc revocari etiam possunt S.
Scripturae testimonia, iam prius citata, quibus probatum est, Deum nolle aliquos perire et peccatores ad poe-
i4i In i solit. diat. 46. q. I. art. I. Epist. l ad Corinth. n. T.
nitentiam voearst, quod etiam do infidelibus. per peccatum a Deo alienis, reete intelligitur. 2. Ss. Patres gratiam voeationis adsidem et salutem universalem esse dicunt, eamque etiam ad insideles extendunt. S. Clemens Rom. l5 inquit: a Sanguis Iesu Christi pro nostris
peccatis, et propter nostram salutem essusus, poenitentiae gratiam loli humano generi obtulit. s S. Irenaeus istati: et Vis a Deo non sit, Red bona sententia adest illi semper, et propter hoc consilium quidem bonum dat omnibus; posuit aulem in homine potestatem eleelio uis; abiiGentes igitur bonum et quasi respuenteS, merito omnes iustum iudieium inei dent Dei. x Clemens Aleae. t 3 exclamat: et Audite, qui estis longe, audite, qui propel nullis celatum est verbum, lux est communis, omnibus illueescit hominibus ete. γ Ori9 nes de princi p. 8 multis argumentis et
similitudinibus hoc ipsum probat.
omnes homine3 posse salvari, et solvit argumen lacontraria, explicans sere omnia loea Scripturarum, quae ad
hune locum pertinent. Et quamvis Origenis libri de principiis non paucos errores contineant, tamen neque
Epiphanius, neque Hieronymus, neque Philastrius, neque Augustinus hanc sententiam inter errores 0rigenis numeraul. S. Cyprianias si scribit: et Deus moriem non fecit, nee laetatur in perditione vivorum; qui neminem vult perire, cupii, peccatin res poenitentiam agere. 3 S. Hilarius l0ὶ dicit: . Esse filios Dei non
necessitatem esse, sed p0teSialem, quia proposito universis Dei in uia ero non natura gignentium asseratur, sed
voluntas praemium consequaxur. 3
285쪽
disserit: et Super omnses sol oriri iubetur. Et hic quidem sol super omnes oritur. Mislicus autem sol ille iustitiae omnibus ortus eSt, Omnibus venit, omnibus passus est et omnibus resurrexit. ideo autem passus
est ut tolleret peccatum mundi. Si quis autem non credit in Christum, generali beneficio ipse se fraudat: ulsi quis clausis se nostris radios solis
excludat, non ideo sol non ortus est omnibus, qui a calore eius se ipse Daudavit: sed quod solis est, praero gativam suam ser al; quod imprudentis est, communis a se gratiam
lucis exeludit. x S. Chrysostomus l2 ila praeclare loquitur: c Si Christus
illum iuvi omnem hominem venientem in hunc mundum, quonam pacto tot homines sine lumine permanent' neque enim omnes Christum agnoscunt. Quomodo ergo illuminat omnem hominem 2 illuminat profecto, quanto in ipso est. Si qui autem sponte Sua. mentis oculis conniventibus, ad huius lueis radios oculos dirigere no- u rini, non ex luminis natura in tenebris perstiterunt, sed malilia Sua, qui sponte tanto se dono indignos reddiderunt. Nam gratia in omnes disrufa est: non Iudaeum, non Grae- cum . non Barbarum, non Seriam ,
non liberum, non servum, non Virum, non mulierem , non Senem, non iuvene in pisugit aut dedignatur; omnibus eadem est, omnibus se facilem exhibet, Omnes pari hunc re advocat.
Qui vero nolunt hue frui dono, hanc sibi ipsis caecitatem imputent, Oportet. 3 Idem 3ὶ inquit: et Deus Secundum praescientiam suam, licet Sciat,
qui iusti suturi sint et qui iniusti,
tamen omnes uneat ad fidem , dans eis gratiam credendi in Christum, quod est talentum, bonis quidem ad salu-lem, malis autem ad praeiudicium , ut inexcusabiles fiant. v S. Augustinus li) ait: α Non misit Deus Filium
suum in mundum . ut iuditet mundum, sed ut sali elur mundus per ipsum. Ergo quantum in medico est, sanare venit aegrotum. Iphe se interimit. qui praecepta medici observare non vult. Vonit Salvator ad mundum ;quare Salvator dictus est mundi, nisi ut salvet mundum, non ut iudicet mundum ' Salvari non vis ab ipso . exle iudicaboris . , Idem 5 haec habet:
Non est qui se abseondat a calore eius. Cum autem Verbum caro saelum est ei habitavit in nobis mortalitatem nostram suscipiens, non permisit ullum
mortalium excusare se de umbra moditis; et ipsam enim penetravit Verbi ea lor. 3 Et lib. de Spirit. et lili. e. 23 dieit: e Vult Deus omnes hominses salvos seri et ad agnitionem veritatis venire; non sic lamen, ut eis adimat liberum arbitrium, quo vel bene, vel inale utentes, iustissime iudicentur. Quod eum sit, infideles quidem comita DPi voluntatem saetiant, cum Ε-vangelio non credunt: nec ideo tamen eam vincunt; verum seipsos fraudant magnu et summo fono, experturi in suppliciis potestatem eius, cuius in bonis misericordiam conte in pserunt. 3 Paulus Orosius, S. Augustini discipulus et amicus, in Apologolico suo pro libertate arbitrii ita Pelagium assatur: et Mea semper haste psi fidelis et indubitata sententia, Deum adiutorium suum non solum in corpore
Suo, quod est Ecclesia, cui specialia ob eredentium fidem dona largitur, verum etiam universis in hoe mundo gentibus propter longavi utem Sui,
286쪽
a ternamque elementiam submini-Εtrare. . . Ex quo evidentissimo declaratum est. nemini hominum deesse adiutorium Dei, praesertim cum ei S
ductor instat, et insit infirmitas. v S. Pros per inquit: a Omnium ergo
hominum eura esl Deo, et nemo est.
quem non aut evangelica praedicatio aui legis testificatio, ipsa etiam natura conveniat: sed inlidelitatem hominum ipsis adseri hamus homini-hus. a Auctor lib. de Vocaι. Genl. 2
meros modos sive oce ullos, sive manisostos omnibus adhibetur; et quod a multis refutatur, ipsorum eSt nequitiae; quod autem a multis suscipitur, et gratiae est divitiae et volun talis humanae: v et ibi d. sai: e Universitati hominum ita multiplex atque im stabilis bonitas Dei consuluit semper et ccnsulit, ut neque ulli phr- euntium excusatio suppetat de abnegato sibi lumine veritatis, neque euiquam sit liberum de sua iustitia gloriari: s tandem tot concludit: e Elaboratum est, quantum Dominus adiuvit, ut non solum in novissimis die- lbus. sed etiam in cunetis retro Raeculis probis retur, gratiam Dei omnibus hominibus adfuisse, providentia quidem pari, et bonitale generali, sed mulli modo opere diversaque
men Sura, quo uiam Sive oeculle, sive
mani labie, ipse est ut Apostolus ait Suli utor omnium hominum, ni inies delium. , S. Thonias ibi inquit: a Deus, quantum in se est, paratu Sest omnibus gratiam dare; vult enim omnes Salvos seri et ad agnitionem veri latis venire, ut dicitur I Titia. II.
Sed illi soli gratia privantur, qui in
seipsis gratiae impedimentum praestant : sicut Sole mundum illuminante in culpam imputatur ei, qui oculos
elaudit, si ex hoc aliquod malum sequatur, licet videre non possit, nisi lumine solis praeveniatur. 3 Et in 1 dis l. 40, q. 4. art. 2 ita ratioei natur: e uominem carere gratia ex duohias contingit: tum quia ipse non vult recipere ; tum quia Deus non sibi infundit vel non vult sibi infundere.
Horum autem duorum talis sest ordo, ut secundum non sit nisi ex suppos, tione primi. Cum enim Deus non Θ.lit nisi bonum, non vult istum earere gratia, nisi seeundum quod bonum est: sed quod iste careat gratia . non est bonum simpliciter. unde hoc absolute eonsideratum non est volitum a Deo. Est tamen bonum, ut carpat gratia, si eam habere non vult vel si ad eam habendam negligenter se praω paret, quia iustum est. et hoc modo est volitum a Deo. Patet ergo, quod huius desectus absolute prima eausa
est ex parte hominis, qui gratia en- rei ; sed ex parte Dei non est causa huius desectus nisi ex suppositione illius, quod est causa ex parte ii
3. Rutio theologica propositam veritalem confirmat. Siculi una est omnium hominum natura, ita eliam una Pst omnium destinatio; omnes enim eonditi sunt, ut Deo serviant et ad aeternam beatitudinem perve
niant i 2023. Deus hominem, ut ad
hunc finem supernaturalem pervenire possit, ad imaginem suam creavit et donis naturalibus ac supernaturalibus instruxit s3 2031. Homo quidem per peccatum hanc dignitatem et dona supernaturalia perdidit: sed eius natura corrupta per Filium Dei
incarnatum reparata est, qui pro omnibus hominibus mortuus eSt, pro omnibus peccatis satisfecit et omnibus gratias salutares promeruit, qui bus etiam in statu naturae lapsae ad
287쪽
286 PARA F. SECTIO I. sinem suum supernaturalem pervenire
possint ili 37 3793. Reetissime ergo
ex his insertur. Deum velle, ut omnes homines etiam in statu naturae reparalae mandatis divinis obtemperando, ad adiernam beatitudinem perveniant. Quoniam autem voluntas Dei ipsa sapientia est, quae attingiι a fine uaque ad finem fortiser eu disponiι omnia
3-ruer, ac propterea creaturis suis
suffieientia saltem media tribuit. quibus ad finem divinitus si hi praefixum
pervenire possint: concludendum omnino est, Deum omnibus hominibusneeessaria ad finem suum media conserre, adeoque sussicientes saltem gratias supernaturales imperiiri, sine quibus homines ait finem supernn tu talem pertingere non possunt. - uis aecedit, quod voluntas Dei si ι etiam suprema lex, cui omnes homines sesu, licere tenentur; alque ideo omnes homines ad finem suum tendere elmandata divina observare obligantur; id autem sine gratia supernaturali praestare nequaquam possunt: impos sibilia ergo ab ipsis exigerentur, si omnibus gratiis, etiam remole sum-eientibus destituti essent. Sed, ut docti concilium Tridensim , Deus impossibilia non iubet: ergo gratias saltem remote sufficientes omnibus eonfert lii. Nola. Qui doctrinae propositae adversantur, gequentia obiiciunt:
quit : Deus in praeserisis generationibus dimisit omnes gentes ino redirius suas; et Aci. XVII, 70: Tempora huius ignorantiae despiciens Deus. sentes igitur omni penitus gratia caruerunt. Quae nain enim fuerit ista
rum gentium conditiis, declarat idem Apostolus Ephes. Il, 12 scribens: Draiis illo in tempore sine Christo. . . prominionis 3pem non Aiabolas ει
sine Deo in hoe mundo. Tantum ver ahqst, ut Deus velit omnes pentes ad fidem vocare, ut Paulus et Barnabas
velai fuerint a viri u sancto. loqui verbum Dei in Asia Aet. XVI, 6. Ergo non omnibus insdelibus gratiae sunsieientes eonceduntur. Resp. filata S. Scripturae testimo. nia doctrinae nostrae non opponuntur. Nam Aet. XIV Apostolus dicit. quod Deus gentilibus non duderit
legem scriptam, nee ad eos miseeit Prophetas, qui eos viam salutis docerent, vel etiam quod regulariter et ordinarie gentibus idololatris gratias congruas et proxime sufficientes non praebuerit: non autem ideo Apostolus negat. Deum gentilibus saltem remole sum eiens auxilium eo ni ulisse, quoad verae fidei cognitionem se di ponere et uberiora auxilia impetrare poluissent. Ipse Apostolus Aet. XVII testatur gentes illis ignorantiae temporibus potuisse Deum quaerere otinvenire: quod sane non potuerunt sine gratia sussiciente. Quare Deus ante Christi adventum gentes non di. misit seu desomit absolute, sed comparate ad Iudaeos et Christianos.
ideo Auelor libr. de Vorat. Gen1. 2 ait: e Sed ne in praeterilis quidem
saeculis haec eadem gratia, quae poStD. N. I. Christi resurrectionem ubique diffusa est, defuit mundo. Quamvis enim speciali eura, atque indulgentia Dei populum Israeliticum eonstat electum omnesque aliae nationes suas vias ingredi, hoe est se eundum pr6priam permissae sint vi vere voluntatem; non ita se tamen aeterna Creatoris bonitas ab illis hominibus avertit, ut eos ad cognos mdum Se , alque metuendum nullis A gnificationibus admoneret. . . Qui quidem in comparatione electorum VI dentur abiecti, Sed nunquam Suni ma-
288쪽
ni festis Oeeullimile bene sitiis abdi-eati. v - Ephesii ab Apostolo reetediemur sine Deo, sine Christo et
sino spe promissionis luisse, quia neque legein scriplam, neque promi sionem aceeperant, ut Iudaei. et Clir, Stiam eiusque mysteria ignorabant. Et sic ea re hant gratiis ad salutem prinxime sum eientibus. At non inde sequitur, eos caruisse gratiis remolesumeientibus, quarum ope Deum ut
auelorem naturae cognoscere, legem naturalem servare et uberiores gratias impetraro potuissent: Apostolus potius ideirco eos reprehendere vi detur, quod illis gratiis negleelis in maximis ignorantiae tenebris permanserint. - Quod alii net locum Aet. XVI. 6, dilata est in aliud tempus praedicatio Evangelii, non negata in perpetuum. Non multo enim post
iidem Apostoli Evangelium ibidem
annuntiarunt, ut reserunt Acta Apost.
Interim Asiati ei ante praedicationem Pauli caruerunt quidem gralia proxime susscienti ad fidem christianam
amplectendam; attamen habuerunt pro loeo et tempore gratiam remoto sulseientem, qua si bene usi essent, proxime sussicientem accepissent.
Obi. II. Fides ex Concilio Tridentino 1 est initium ei radiae omnis iustistrati ionis. Fides igitur in Christum est prima gratia : quod plane eohaeret cum doetrina S. Augustini, qui lib. de Praed. Sanciorum isti loquens de fide ait: e Ipsa prima datur, ex qua impetrentur caelera, quae prinprie opera nuncupantur . in quibus iuste vivitur: s et hoc idem inultis
aliis in lineis doeet. Quamdiu ergo ii te earent insideles negativi, nulla ipsis gratia tribuitur.
Resp. Concilium Tridentinum i quilur de si de iustifieante, et ideo G
dem esse dicit in illum et radinem omnis iustificationis. quia fides est prima gratia proxime influens in dispositiones ad iustificationem i ex hoc Rutem non sequitur, quod siles sit prima gratia, quae infidelibus eonseratur. Multi enim vocantur ad fidem per gratias remote susscientes, quibus si hene utantur, Deus gratuito et
ex sua liberalitate eis tribuit fidei donum, ut ex laeto Cornelii patet alii quo passim. Ila pariter s. Augustianus doeet, quod siles sit prima, ex
qua impetrantur caelera, quae ad
iustificationem proxime disponunt et
quibus opera vitae aeternae meritoria fiunt; ait enim l. c : et Ex sile a iem ideo dieit i Apostolus' iustisseari
hominem, non ex operibus, quia ipsa prima datur ele. v Caelerum ad omnia S. D loris loca, quae obiiciuntur.
singillatim respondem 'umely lal,
mi. Ill. Conei lium Tridentinum s5 inquit: verum etsi ille Christus pro
omnibus mortuus est, non omnes lamen mortis eius beneticium recipiunt, sed ii di Iarat, quibus meritum passionis eius eommunicaturr ast si gratiae suffieientes omnibus infido libus darentur, meritum passionis Christi omnibus communicaretur, quod a Coneilio negatur: admittendum ergo est, saltem in s delibus gratias sum-rientes non conserri. Id etarissim si ira dii S. Augustinus: nam l. degrat. et lib. arh. 6, ait: e Gratia per fidem Iesu Christi eorum tantummodo est, quorum est ipsa fides: s l. Iop. in pers. II in scribit' c Gratia Dei christianis est propria, non christianis genii liliusque communis; a et Serm. 292 inquit: e Illis non est ortus Christus, quibus non est agnitus Christus. Sol ille iustitiae sine nube, sine nocte.
289쪽
ipse non oritur impiis, non oritur insidelibus. , Similia habent S. ProSper, S. Fulgens ius et alii. It v. Concilium Tridentinum per bene sietum mortis Christi non intelligit auxilium qualecunque Oh merita Christi concessum, sed gratiam ipsam
iustificationis. ut constat ex lolo illoeapite, ita ut sensus citati lex lus sit: quamvis Christus pro Amnibus moriendo sum cientia auxilia omnibus meruerit. non omnes lamen in hac vita recipiunt eompletum heneficium mortis eius , sed ii tantum , quibus meritum passionis eius perseele communicatur per debilam Meramenti susceptionem, vel per sidem, spem et charitatem, eontinentem votum Sacramenti. S. Augustinus quoque loquitur de gratia iustificante. seu de gratia spei. citaritatis et poenitentiae, quae utique dari non potest nisi per sdem Christi: hineinde etiam loquitur de gratia emeati et proxime sum cienti, quam insidelibus negativis deesse dieii: ipsis aulem auxilia remole sum-eientia eonferri, alibi prositetur, ut ex eius testimoniis n. 2 citatis palei Obi. IV. Si gratiae saltem reinolesussicientes ad salutem darentur omnibus infidelibus etiaui negali vis, quibus ipsi instrueli permandalorum ob Servantiam possent pervenire ad fidem, plura consequerentur absurda, non minus a S. Augustini, quam aiotius Ecclesiae doetrina prorsus R-liena. Sequeretur enim, opera naturaliter honesta homines disponere adsidem et v aliouem ad fide in non amplius esse gratullam, sed dari iuxta merita naturalia; imo gratiam
non eSSe amplius gratiam , Sed bonum omnibus commune: qui suntio iidem errores pelagianorum et Semipelagianorum. Resp. Ex doctrina nostra ahsurda
seu doctrinae S. Augustini et Eccle-
siae contraria non spquuntur. Nam sidelis mandatorum observantia, quae per auxilium gratiae divinae obtinelur, removet tantum obstacula ad ut teriora et uberiora auxilia exeipienda.
ac minus indignos homines emeti divina et gratuita vocalione. Ergo luxuitiostram doctrinam homines non positire per eiusmodi opera ad fidein disponuntur, neque meritum sibi tomparare dicuntur, propter quod Deus illis matiam fidei concedere debeat, sed solia in nequiise ad fidem disponi dicuntur, eo senSu, quod obieem gratiae , quae gratuito datur,
non ponant. Haec autem non plueorum theologorum sententia ab Le-clesia re prohata non est eademque ab erroribus pelagianorum et semi-
pelagianorum longe distat. Isti eni in initium fidei a viribus naturalibus repetebant; iuxta illorum autem theologorum doetrinam etiam dispositio
negativa et observantia mandaloruma gratiis suincientibus repetuntur, quae etiam infidelibus conceduntur: neque his propterea meritum adiudicatur; praediciis enim dispositionibu κ non obstantibus, posset Deu S vincationis gratiam non concedere: unde in hae doetrina vocalio ad fidem Semper gratuita manet. Admittimus
etiam, gratiam non eSSe communem
iuxta dictuin Apostoli: Non enim omnium esι sides l): sed id intelligenduin est de gratia supernaturali proprie dicta, tum ratione sui, tum ratione sinis nempe fidei: ista gratia non est omnibus communis ; exinde autem inserri nequit, ei iam gratiam sumtientem non omnibus concedi. Quod si liaec omnibus sit communi, , nullatenus sequitur, notionem gratiae in ipsa deesse ; nam ait cl. PereD
ue 2ὶ: ε Γι aliquid gratia dicatur et
290쪽
sit, satis est ut non sii di bilum; iam vero Deus ex Sola misericordia sua, ac intuitu meritorum Christi gretaliam confert. Sane creatio omnibus rebus is lentibus communis est; num propterea non erit amplius gratuita' etc. sobi. V. si gratia sufficien3 omnibus infidelibus daretur, Sequeretur, insidelem sine si de posse placere Deo, quia ante sidem posset quaedam praecepi a divina observare et actus quosdam Super naturales elicere; hoe autem repugnat Apostolo dicenti:
Sine fide impossibile est placere Deoi l .
Imo si infidelibus tribuerentur gratiae sufficientes ad servandam legem naturalem, possent in illo flatu diligere Deum super omnia; quod tamen
dici nequit, alioquin possent iustiss- eari et salvari sine si de in Christum :hoc autem fieri non posse, patet ex verbis Christi: Oui credit in Filium. habeι vitam aeternum: qui autem in-eredulus esι Filio, uon ridebiι ritam, sed ira Dei maneι super eum 2ὶ . Ne
praelata absurda Sequantur, negandum est. infidelibus sufficientes gratias tribui. Rem. Non omnia opera infidelium peccata esse, sed eosdem actus quosdam bonos moraliter ponere poSSe, quia Deo approbantur, iam probatum ebis I ιl3;. Ergo insidelis peractus muraliter bonos Deo placere potest aliquo modo, non tamen eo modo, quo placet Deo homo iustus ac filius ad plivus Dei: atque hoc modo hominem sine si de placere posse Deo, negat Apostolus , exemplum Enoch et Noe adducens, qui utique erant iusti. - Verum equidem est, quod per aetum charitatis Supernaturalis ei pe sectae homo iustificetur et aeternae salutis particeps reddatur, sed durante infidelitate id eo ut ingere non
potest. Nam, ait ei. Intoine s3 : .liae fideles, quamdiu sunt in statu inlid litatis , habent quidem gratias Sussicientes ad cognoscendum Deum per creaturas, ad illum adorandum et rogandum media salutis et ad servanda alia praecepta legis naturalis praeter charitatis Dei praeceptum. At nunquam habent in illo statu gratias proxime susscientes ad amandum Deum Super omnia propter se , quia Deus decrevit neminem excitare et adiuvare ad actum charitalis persectae, nisi post elicitam fidem expliei iam mysteriorum Trinitatis et Incarnali nis. Ad hoc tamen habent gratias r mole sufficientes, quatenus habent gratias sufficientes ad alia praecepta
in hoc flatu servanda: quae si Servarent, misericorditer vocarentur et e
citarenturad fidem, quam si elicerent, postea excitarentur a Deo ad actus spei et charitatis eliciendos. v liis adiungi potest quod observat cl. Perrone li): et Si sermo vero sit de iis, qui in Deum creatorem et remune ratorem credunt, dici posset, hos non omni penitus si de destitui supernaturali, quamvis ea sit adhuc imperseeta et quodammodo inchoata persupernaturale aliquod lumen ipsis a
Deo inditum, cuiusmodi suit in Cornelio , de quo scribit S. Iustus linus 5 : et Non sine aliqua fide don
bat et orabat; a et qua per gradu S uS-que ad persectam perveniri potest mediante cooperatione ad ulteriores gratias. ε Fiunt ergo, inquit idem S. Doctor, ineboationes quaedam conceptionibus similes; non tamen Solum concipi, sed etiam nasci opus est, ut ad vitam perveniatur aeternam: alia
L. I ad Simplic. quaesi- 2, n. 2. Et in hoc ipso numero scribit: c Incipit homo percipere gratiam, ex quo incipit Deo credere, vel interna, Vel