장음표시 사용
341쪽
asd P RS IV. observat S. I ustus inus in Enchir. si dicolis: c in veteri lege peccata voeari sacrificia pro peccatis. 2 Εl sane. . . Christus, ut ipsi Protestanies admittunt, non ideo, quia extrinsere ipsi poma tum imputatum fuit, sed quia hostia pro peccatis factus est. et saepiseium in ara crucis obtulit, nos redimit, ut nos es iceremur iustitia Dei in ipso. Ipsi udversarii ergo admittere coguntur, per peccatum intelligitiostiam pro peccatis; Christus autem vera hostia fuit, et verum sacrificium intrinseci. infiniti valoris obtulit, et sic etiam veram iustitiam intrinseee
Obi. III. Pluries Scriptura docet,
iustos nos reputari, constitui, denominari. Sic Rom. IV , 5 Paulus ait: Cre uti in eum, qui iustificaι impium, rest ut itur sides eius ad iussiliam: id vero instri ub exemplo Abrahaint lv. 33, de quo se, scriptum est: Credidit Abraham Deo, eι re-susolum est illi ad iustitiam. Et S.Iaeobus reserens eadem verba in
pistola sua 3 subdit: et amicus Dei appellutus est. Ro in. V, 19 legitur:
. Per unius obeditionem iussi e stituentur mulsi. Ergo non per inhaerent in iustiliam homines iusti sunt,
sed uiles reputantur, Seu tonstituuntur per externam imputationem et denominationem.
Res p. Citatis locis opponimus Scripturae testimonia superius allata. iii quibus dicimur esse soniti icuti, lux i, sunt i et immaculati ete. Neque ista
loca Secum pugnant. Nam qui multa possidet, non negatur esXe dives, si
dicitur dives reputari et denominari. Homines quidem in tali iudicio decipi possunt, non autem Deus; qui
neminem repulat i iislum, nisi pumqui vere est iuStus; unde eo ram Deo
repulari iustum . idem est, ac esse
iustum. - Caeterum male interpretam lue Protestantes adducta testimonia.
S. Scriptura enim dicit fidem reputari ad iustitiam; non autem dicit, iustii iam Christi nobis reputari ad
iustitiam. Haec enim duo permisceri non debent, cum aliud prorsus sit,sidem repulari ad iustitiam, id est,
Deum gratuito acceptare et reputaresidem lam quam dispositionem aetu
lem ad iustitiam conserendam, aliud vero, iustitiam Christi nobis formali-lor imputari ad iustitiam. Primum affirmat Apostolus; alterum de suo
addunt. Seu obtrudunt Novatores.
Si lae. II. 23 dieitur, Abraham uin Muticum Dei appellatum esse, non ideo negatur, euin amicum Dei es,eium esse; imo id expresse S. Scriptura alibi affirmat dicens: Abraham tentatus esι, et per multas tribulationes probatus. Dei amicus esseelus est 4 . Pauli Testimonium Rom. V, 19 nedum dogma nostrum non labefactat, vserum etiam miri lice consi mal ut S. Augustinus de pecc. lnstr. et remis. 5ὶ perspicue probat. Ihi enim Paulus proposita antithesi dicit, e dona modo fieri nos iustos per Christi
obeditionem, quo laeti sumus peceatores per inobedientiam Adaini; ut- qui nemo negaverit, per inobedientiam Adaini nos saetos esse vere et intrinsece peccatores, nec ullus id explicabit per solam extrinsecam imputationem peccati Adaini; ergo etiam per Christi obeditiovem vere et intrinseco iusti constituimur. Obi. IV. Saepe monemur induere iustitiam, seu gratiam, qua iusti es-
si ei mur, ut Eph. IV, 2s: Induite novum hominem. qui secundum Deum c fatus est in iussitia, et sanctitatereritalis : et Ps. CXXXI. 9: Sacerdotes fui induantur iusιilium, et iterum
342쪽
Apostolus i seribit: Induimini D. N. I. Chris uni: et 2ὶ: 9uicunque in Christo baptizati esιis, Christum
induistis. Iuqlilia ergo comparatur cum indumento, quod, eum nobis sit extrinsecum , extrin Seea quoque est
iustilia, id est, non nobis propria et interius inhaerens, Sed aliena, nempe iustitia Christi nobis imputata. Unda de Catholicis propriam iustitiam statuentibus, cum Apostolo diei potest: Ignoroles iussi iam Dei. eimum quaerentes statuere, iusιitiae
Dei non sunt subiecit 3 . Resp. Apostolus Ephes. IV, 24 si-gurale loquitur, non de indumento extrinseco, sed de intrinseco iustitiae et sanet italis, quod patet ex contextu; dixerat entin antea iv. 223 deponen
dum seu exuendum esSe reterem hinminem . quod utique intelligitur dointrinseca peceati macula; tonsequenter igitur induere norum hominem designat intrinseeam spiritus renovationem. Observante autem S. Augustino, Apostolus et David similitudin μindumenti utuntur, ut innuant, nostram iustitiain in nohis non esse ex
nobis, sed ex Dei dono; ait eni in S. Boelor 41: ε Iustitia sit, sed ex gratia sit; a Deo libi sit, non tua sit. Sarer tes tui, inquit, induantur iustitioni: vestis accipitur, non cum capillis nascitur; pecora de Suo . Esliuntur. 3 caeterum ipsi Protestantes optime norunt, iuxta morem Orientalium in M. Lilleris si ratum loquendi modum frequenter occurrere, huiusmodi autem tropos et similitudines non ex omni parte, sed ex illa tantum, ad quam comparatio instituta dirigitur, in veritatis probatione u geri posse. Ab hac regula, neceS-rio in S. Seriplurae interpretatione observanda, longissime recedunt,
ART. n. taldum figuratis locutionibus, erasso et materiali modo intellectis. ad perve
sam suam doctrinam confirmandam ahuluntur. - Denique male contra
atholi eos applicant verba Pauli bi: Nam per institiam Dei intelligitur i
stitia vere nobis inhaerens. qua Deus nos iustos intrinsece laeti propter minrita Christi, et per iustitiain , quam
quidam ut suam quaerebunt statuem, iniselligitur iustitia Iudaeorum externa et legalis, consistens in externa legis observatione, cui quia nimium confisedebant et adhaerebant Iudaei. no-luprunt se subiieere fidei Christi, nee consΡqust liter verae Dei iustitiae . quae pstr fidem et dileetionem operatilem comparatur. Quare ibi ro prehenduntur Iudaei, quod culpubiliter ignorantos veram iustitia in internam. quae a Deo ex instrilis Christi eonfertur, eontenti sint ius lilia legali, quae mere externa est. Ex quibus patet, re prehensionem Pauli non ad Cutholicos, Sed ad Protestantes portinere, qui iustitia in internam partam a Chri . sto ignorantes, contra S. Seripturae et Traditionis testimonia suam nempe externam et imputativam tantum iustitiam statuere quaerunt, ae ideo msli1 ine Dei non sunι subierti. M a 2. Subneel unt hoc loeo seliolastiet quaestiones duaS, unam. an de potentia saltem absoluta possit Deus absque gratia inhaerente peccata dimittere; alteram, num hahi tualis gratia et peccatum consistere simul valoant, tenentibus in utraquoquaestione affirmatiram partem discipulis Senti, negatiram vero Ilugustinionis et Thomistis. His omnino subscribendum censeo. Quomodo eni in mors lolli potest, nisi per vi-lam' quomodo animae vulnus eurari,
nisi per sanitatis instaurationem '
343쪽
M2 PARI I . quomodo tor lapideum anseret, nisi
per carneum' - Praederea cum rea-lus culpae sit privatio iustitiae, privationes autem per honum dumtaexata edens abscedani, lam repugnM, hominem impium ahsque gratia iugii sicari, quam caecum absque saeullate visus illuminationem recipstris, curvamque lineam sine reclitudine
fieri directam. Dalandi quidem posset
Scolistarum opinio, si in peeeato e sel sola ratio debiti, sive reatus poenae : sed eum existat in illo etiam maculae turpitudo, non video, qua valida argumentalione possint iidem Scotistae oppositam sententiam ereditere. Idem de altera quaestione di cendum est. Quae enim participatio iustitiae eum iniqui late, lucisque cum tenebris quomodo erit idem homo simul et semel ad Deum conversus, et aversus ab illo, natus ex Deo, a que peccato in Drtuus, templum Spiritus sancti et diaboli membrum, Desifilius ei silius Belial, amicus et inimi eus eiusdem Dei' Deinde eum gratia sanctificans sit a charitato indi vulsa, si peceatum et sanctitas simul existant, cur non poterit abitualis
charitas consistere tum reatu damnationis aeternae' ui commenius est
Mich. Baius in pmp. 31 ei 32 damnatis' - Denique I Io. Ill, 9 dici tur : 0ui naius esι eae Deo peccatum non facit, quoniam semen ipsius in
eo manet inempe gratia Sancti simus .eι non μιαι peccare, quoniam ea Deo natus esι: quihus verbis Apost ius repelit incompossibilitatem gratiae cum peccato ex ipsa natura gratiae, quia est participatio divinae naturae, seu quia illam habeas est ex Deo natus, et silius eius.
Usua Metrinae de natura iustifieationis.
3 463. 1. Qui eumque iussisieatus
suit, et ex peceatore iustus, ex ini-M m dimico Dei amicus, ex reo aeternae d .mnationis haeres aeternae gloriae sa-ctus est, honesie ii, quod obtinuit, magnitudinom continuo meditari, gratumque pro eo animum rependere debet. Quam praestans opus divinum
sit iustificatio impii, egregie ostendit S. Thomas s1ὶ ita disserense et opus aliquod potest dici magnum duplici-
citer: uno modo ex parte agendi, et sie maximum est opus creationis, in quo ex nihilo sit aliquid. Alio modo potest dici opus magnum propter magnitudinem eius, quod sit, et secundum hoc maius opus est iustificatio impii, quae terminatur ad bonum aeternum divinae participationis, quam creatio coeli et terrae, quae terminatur ad honum naturae mulabilis, et
ideo S. Augustinus 2, eum dixisset, quod maius esι, quod eae impio tivi
iustus, quum creare coelum ei terrum,
subiungit: coelum enim ει terra tran ibi nι, praedestinatorum autem salusci iustificatio permanebit. Sed sciendum est, quod aliquid inagnum dic tur dupliciter. Uno modo secundum quantitatem absolutam; et hoc modo donum gloriae est maius, quam donum gratiae iustificantis impium: et secundum hoc glorificatio iustorum est maius opus, quam iustiscatio impii. Alio modo dicitur aliquid in gnum quantitate proportionis, sicut dicitur mons parvus et milium magnum , et hoc modo donum gratiae impium iustificanus est maius, quam
donum gloriae beatificantis iusium, quia plus excedii donum gratiae diguitatem impii, qui erat dignus yo na, quam donum gloriae dignitatem iusti, qui ex hoc ipso, quod iusti sic tu3, est dignus gloria; et ideo S. Amgustinus dicit ibidem: Iudiceι qui poιαιοῦ uιrum mutua sit iustos Anselo creare. quum impios iustificare cerιδ
344쪽
naequale esι utrumque potentiae, hoc maioris est misericordiae. a duod si pro omnibus beneficiis divinis gratos
nos esse oportet, quales gratias Deo referre tenetur peccator pro iusti sic tionis dono, quod sub indigitato r speeiu lum opus ereationis, tum opus glorificationis iustorum magnitudine antecellii ' Convenientissimum omnino oSt, ut peccator ex pura Dei mise- hieordia iustificatus, eosdem Sensus induat, quos S. AustiιMinus post convertionem suam manifestavit, in Soli-loq. 1ὶ exelamans: a Nunc ergo Video haeo, Domine Deus meus, et cogno Seo per lumen tuum, ei desiicit anima mea in miseri eordia tua magna, quae est sul er me, quoniam eripuisti animam meam ex iii seruo inferiori, en ine ad vitam reduxisti. Tolus enim
lasti. Tuum igitur sit totum id quod
vivo, et totus totum me tibi ossero. Tolus spiritus, totum eor, lotum compus, lola vita mea vivat tibi, vita mea duleis; quoniam totum me liberasti, ui lotum me possideres , lolum me relaei sit, ut totum me rela aberes. Diligam te igitur, Domine, virtuS mea; diligam te, inessabilis exultatio mea, ei vivam lain non mihi, sed tibi. 32. Qui peccatorum maculis adhue
inquinatus est, ex pertractatarum v
rilalum consideratione impelli debet, ut sine mora omnes conatus adhibeat ad iustificationis gratiam obtinendam. Nam si captivus liberationem et aegrotus sanitalem desiderat, quanto ardentius peccator exoptare debet, ut quam citissime a vinculis diaboli liberetur, a foedis pecealsrum maculis purgetur, ab aeternae damnatio innis reatu eripiatur, ad vitam spiritualem resus iletur, anticus, imo si-lius Dei eon stiluatur, et haeres salheatitudinis aeternae Qui haec
non desiderat, de precatorum laqueis
laetatur, et poenitentiam continuo ditari; meeus, vesanus, in Se crudelissimus maximeque temerarius dicendus est, quoniam Salutem suam aeternam manifesto periculo exponit.
Nam amicitiam Dei respuens, iustitiam divinam experietur, et divitias
bonitalis eius contemnens, secundum duritiam suam, et impoenitens tori hesaurirabit sibi iram in die irae, et revelationis iusti iudieii Dei. Ideo dicitur: Non tardes eonverti ad Dominum . et ne dis os de die in diem. Subito enim venies ira illius, ri in tempore vindictae disperi ι te e .
De dispositioni hus ad iustificationem requisitis.
464. Cum omnes Simus natura iiiii inae, et ob lapsae naturae fragilia latem et eorruptionem facillime in peeeata proruamus; maximi prolaelo momenti est, ut Selamus, qua ratione a pueratis purgari, ac Deo retonet lix ri, seu iustificari possimus. Quamvis autem Christus, qui per inortem Suam pro peccatis nostris satisfecit, clausasque eueli portas reseravit, in S. Seri- plura et Traditione clarissime nobis modum revelaverit, quo iustificatio obtinenda sit, nihilominus Prolestantes in hac doetrina gravissime aberrR-runt. Ut autem appareat, quaenam hae de re controversiae inter Catholicos et Protestantes vigeant, cum Concilio Trideusino quaedam de causis iustificalionis et de ordine eiusdem praemittenda sunt, ut dogmata catholi ea et his oppositi errores clarius cognoscantur.
1. Ad peceatoris iustificationem
perstetendam plura concurrunt, at tu ideo plures iustilicationis causae distinguuntur, quas enumerat et expli-
345쪽
eap. T. Postquam enim iustificationi siptismi, quod est satramentum Dei, naturam descripsit. mox subiungit: sine qua nulli unquam ennιiqiι ivsι Huius iustist eationis eatisne sunt. β-lDatio: baptismo autem adiungitur abnalis quidem gloria Dei et Christi, ne tora tabula e naufragio evadenili. x viιa aeterna: sicuti enim univorsa cramentum videliceι poenitentiae, quo propter semμtipsum operatus est Do- krpsis post baptismum beneficium moris
milius S 141 ila etiam praestantis- lis Christi applieritur l2l. Demum viissimum iusti sileationis opus ad gloriam ea causa formulis esι iustitia Dei: Dei dirigitur; et quia ex illo pretium non qua ipse iussus est, sed qua nos et efficacia redemptionis in ervee pe- irutos facit: qua videlitei ab eo donaraetae elueel, Christus speciali inodo ii, renovamur spiritu meniis nostrae glorificatur: ac denique homines hunc et non modo repulamur, sed vere itisti in finem iustificantur, ut meritorum nominamur eι sumus, iusti in m in
Christi participes esseeli. silii Dei fiant, nobis recipiens s. Iam notandum est
atque haeredes vitae aeternae . Causa Prolestantes nobiscum consρntire,
effleiens vero est misericors Deus,idum agitur de causa finali, esseiente qui stratuito abluit et sanetificat, si- et meritoria iustificationis; dissen-gnans eι ungens Spiris v promissionis liunt autem a nohis, dum agitur de sancto, qui est pignus haereditatis causa eiusdem instrumentali; Ecclω nostrae; ad Deum enim, qui per pec-isia enim catholica doeet, ad iustiss-eatum offenditur, speciat peccatum eationem conserendam instituta osse condonare et per solam omnipoten-isacramenta baptismi et post nitontiae,
tiam divinam interior hominis reno-iad quae digne recipienda in adullis vatio et regeneratio persi ei potest; varias dispositionos requiruntur: Pro-undo etiam Paulus l, inquit: Unus tμflantes vero pro instrumentali iu- est Deus qui iustisteat: quoniam autem stilicationis causa solam adstruunt iustificatio sil per gratiae infusionem, fidem, seu potius fiduciam. qua quis quae adseribitur Spiritui sancto. ideo sine haesitatione credit, per merila additur: sunt istent signans eι ungensiChristi si hi remitti peccata. - Iidem Spiritu promisistonis sancto elc. Causa equidem etiam ei rea formalem causam meritoria autem est dilenissimus G iusti scalionis dissentiunt a Catholi nigenitus sutis, Dominus N. I. Chri- cis, quia illam in iustitia Christi . lio. 8 us, qui, cum essemus inimici. pro- minibus extrinsece tantum impulatapler nimiam charitalem, qua dileris reponunt: islst autem error iam renos, sua sanelissima passione in ligno sulatus m 3 461. - Restat ergo eo n- crucis nobis iusIisicationem meruit et troversia de eausa iustificationis in- pro nobis Deo Patri satisfecit; ex quibistrumentali discutienda, ad quam Sinhus verbis patet, quam inique Proimili de dirimendam doctrinam eat holi- stantes clamitent, Catholieos . in sua cam et errores oppositos accuratius de iustiseationedoetrina meritis Chri- indagare oportet. sti detrahere, iisque substituere me- 2. Iuxta principia catholica liherum rita hominum , cum Concilium non hominis arbitrium per precatum o- aliam causam meritoriam iustifica- riginale attenuatum quidem, sed nontionis assignet, quam Christum Re-ipenitus extinctum est 21 I); atque demptorem l 37 et seq. causa in-iideo, per gratiam excitari. adiuvari, strumentulis item, suci timenιum ba- ac illi cooperari potest. ε Duae igitur,
346쪽
elo regenerationis opere concurrunt,
di ina et humana. - Saneta Dei gratia praecedit exeitans, operans et vivisitans, quin lamen homo eam pro mereri , aut advocare, aut efflagitare possit; homo autem gratiae locumdare, eamqtie libero sequi debρt. Deus auxilium suum offert, ut a lapsu erigat, sed peceator consentire, illudque acceptare debet; quod in se recipiens a Spiritu sancto recipitur, atque sensim, quamvis nunquam pem laete in hac vita, ad illam altitudinem iterum elevatur, aqua delapsus eSt. 2Ei certe Deus, qui aeterno decreto vult, ut homines libere ad moralitalem et selieitalem tendant squale deerelum per Redemptionis oeconomiam nullatenus sublatum fuit 3 378i, nequaquam per gratiam suam pathologico modo homines necessitat, sed ita in homines agit, ut eorum liberum arbitrium gratiae excitanti et moventi cooperari, aut rpsistere possit. Idcireo Conritium Triden inum l2 loquens de necessitate praeparationis ad iustificatione in in adullis, harehabet: S. synodus declaraι praeserea, ipsius ius isteu umis Gordium in adulsis a Dei per Christum Iesum prae
veniente gratia sumendum esse, hoces . ub eius vocasione: qua, nullis e rum e.ristentibus meritis, vocantur ἰut, qui per peccata a Deo aversi erans, per eius eaecitantem atque adiuran-ιem gratiam ad convertendum se ad suam ipsorum iussi leusionem, eidem grastae libere assensiendo eι cooperando, disponantur: ita ut, sangente
Deo eor hominis per Spiritus sancit illuminationem, neque homo ipse nihil omnino agat, inspirationem iNIam reeipiens, quippe qui illam vi
abiicere potest, neque tamen Sine stra-
tia Dei monere se ad iustitiam coram illo Iibera sua voluntaιε possit: uno in sacris litteris, eum dieitur 3ὶ:
Convertimini ad me et eonvertar ad nos: Iibertatis nostrae adm9nemur. Cum respondemus . : Converte nos, Domine, ad te eι convertemur: Dei nos gratia praeveniri prosi emur. Mox autem Concilium etiam inodum. quo peccatores ad iustificationem disponuntur, 3olide et accurate explieat, seu dispositiones ipsas reeenset, in quibus praeparatio ad iustificationem consistit. Ita enim de peceatori hus
adultis loquitur 5 : Disponuntur autem ad ipsam iustitiam, dum emei asi divina gratia et adiuti, fidem
eae auditu concipi ..tes, libere moventur in Deum, credentes vera esse ,
quae dirinitus revelata et promissa sunt, atque illud in primis, a Deo iustificari impium per gratiam eius , per redemptionem, quae est in Christo Iesu: ei dum percalores se esse inteι-ligentes, a divinae iustitiae timore, quo utiliter eo neutiun ur, ad considerandum Dei misericordium se convertendo , in spem eriguntur , sidentes Deum sibi propser Christum propitium fore, ill imque tamquam omnis iustistae fontem diligine ine iunt: aepropterea movenιur adrerSus peccasa per odium aliquod et deles utionem , hoc est, pre eum poenitentiam, quum ante bapIismum agi oportet: denique dum proponunt sustistere baptismum, inchoare noram vitam eι serrare di-rina mandata. Dispositiones ergo ad iustificationem iuxta hane Concilii doctrinam sunt sequentes: 1 est sides, seu sirinus assensus praestitus
Deo revelanti et promittenti; 2 in timor iustitiae divinae , ex cognitione pet alorum ortus; 3xi' spes et siducia in Christum Redemptorem, qui nobis
remissionem peccatorum meruit et
347쪽
promisit; 4m dilaetio Dei tamquam
sontis omnis iustitiae, quae dilectio , si adhue imperfecta sit, sed tamen hominem a peccatis gravibus retrahat et ad gravia praecepta observanda impellat, a theologis amor initialis vorari solset; 5 dolor ri detestatio
pereatorum iam commissorum, ot 6 propositum ossicax suscipiondi haptismi aut poenitentiae saetamentum, ine hoandi novum vitam et Servandi mandata divina. Caeterum o servant theologi, dispositiones istas non.ita requiri, ul necessarium Sit,omnos explicito elici, sed satis esse, si aliquas earum implicito tantum et virtute habeantur. Nam qui eredit et diligit D0um super omnia, vel etiam super omnia dolet, se Deum ossendisse. hoc ipso paratus est, cum opportunum fuerit ei in mentem venerit, sperare bene de Deo et timere ipmin: adeoque per actum charitatis aut poenitentiae implicite etiam sperat et timet. -0bservant porro, recensitas dispositiones ordinaris non simul concipi, sed gradatim ei successive . Siculi enim morbi corporis ordinarie non sanantur nisi Successivo et repetuis remediis ; sic nec pe cata, quae sunt morbi animast: gratia enim aeque ac natura ab imperfectis progredi lur ad pρrsectiora. Ideo autem adiiciunt ordinaris. quoniam hincim de modo extraordinario, seu Supra consuetum operandi modum gratiae salus animae per peccatum perdita in instanti recuperatur. Sic Buridem, Mos lanum, puralylleum, latronem in cruce subito iustilicatos fuisse, tradunt sacrae paginae: sed haec gratiae miracula suerunt. Denique neminem propriis viri hus naturae disponere se posse ad iustis nationem, sed gratiam Dei praevenientem et adiu
dogmatibus de necessitate gratiae n ymbatis; et concilium Tridentinum,ds praeparatione ad iustificationem agens, illud idem citato iam cap. 5sqssionis VI deelaravit et ibidemean. 3 haec definivit: Si quis diseriι, sitis praeveniente Spiritus sanetiinxpiratione, atque eius adiutorio hominem eredere, sperare, diligere, auι poenitere posse, sicuι oportet, uι ei iust taιionis gratia conferatur: a natisma sit t2 . 3. Iuxui placita Lutheranorum per pereatum originale liberum hominis arbitrium penitus extinctum est, ex quo sequitur, hominem nullas prorsus vires hahero, quibus in ordine salutis aliquid operetur, imo ipsum- mel ne saeuitatem quidem in se habere , in fluxum gratiae reeipiendi, cum id, quod penitus ablatum ei ex
tinctum est, nec moveri, nec adiuvari possit, et homo, extincto libero ambiistio a bestiis non disserat. Quod non
dimitetur Lutherus, qui I 3ὶ inquit:. In spiritualibus et divinis rebus, quae ad animae salutem spectant, homo est instar statuae salis, in quam uxor patriarchae Loth est conversa, imo et similis trunco et lapidi, statuae vita carenti, quae neque oculorum, oris, aut ullorum senauum, eo
disque usum habet. 3 Ex talibus principiis necessario insertur, hominem se nullo modo ad iusti si eationem disponere, imo in tali dispositione ne per gratiam quidem actualem adiuvari posse, nisi prius ipsi facultas
perdita, nempe liberum arbitrium , restiluatur, seu ipsa renovatio et regeneratio actu perficiatur. Hi ne iuxta Lutheranus opus regenerationis ad
Deum solum spectat; homo nullam aetivam pariem in ea habet, quia solus Spiritus sanetus, qui producit a-
348쪽
etiam hominis, est exelusive activus .iquiruntur: iuxta catholi eos autem uane doetrinam Lutherani clare pro- sola fides non susscit, sed aliae quoastentur in Solid. Declar. lὶ dicen-iquo dispositiones, seu opera bona adtes: ε Ad eonversionem suam prorsus iustis eationem requiruntur. Dupliei nihil homoὶ conferre potest .s D i 2 :iergo Protestantium errori duo dogm,c Praeterea sacrae litterae homini sita catholica opponenda, prohanda et
conversionem, fidem in Christum, re leontra adversariorum obiectiones vim generationem. renovationem . . . Soli dicanda sunt. Notandum vero est,
divinae operationi et Spiritui sancto dum do dispositionibus ad iustifiea-
adscribunt. v - Cum autem manis itionem agitur, sermonem esse de astum sit et ex Ss. litteris csertum, Miduliis, quoniam certum est, in insan- liquos homines iusti si eari et alios non tibiis nullas prae requiri dispositiones iusti fieari; necessario ab ipsis mo- ad iustificationem, cum constet, eos dium aliquod, seu instrumentum sta, incapaces esse ullius actus liberi ac tuendum erat, quo posito iushiscatio nihilosecius in baptismo ex opere o- obtineatur, quo deficiente, non perst- perato iustificari ut inserius osteneiatur. Tale medium, seu inStrumen- detur. tum nullum aliud esse die ant, quamsi ad tinti fleationem requisita non ea si de in . seu suuciam, qua quis eredit, qua pereator firmiter eredis pereata per merita Christi sibi remitti perem sibi propter Christum esse remissa. sedla. na in Solid. Declar. s3i dieitur: men um Praebe ι iis, quae a Neque eontritio, neque dileelio, ne. eo mi icta εunt.
que ulla alia virtus, sed sola sides 3 465. Fidem ad iusti fieationem
est medium et instrumentum , quo necessariam esse, tum Catholi ei, tum gratiam Dei meritum Christi et re- Protestantes profitentur. Dum autem missionem peccatorum adprehendere de qualitate fidei iustificantis sermop. Mei perct possumus. a uinc apud est, Protostantes a doctrina catholica
Lutheranos adagium invaluit: Sola longe reeedunt. Illi enim triplieemsides iustifica1. Calvinistae quoad sum fidem distinguunt, nempe si dem libsta ut iam cum illis consentiunt, nec gloricam , qua creduntur Vera eSSe ,
disserunt nisi in accidentalibus, quaeiquae in Scripturis asseruntur; sidem inserius exponentur ii . miraculorum, qua credimus nihil e 4. Ex modo diciis status quaestionis se, quod a Duo fieri non possit; et intelligitur. Protestantes eni in neces-lsidem promissionum, qua fiducialitersitat insidet ad iustificationem cuin C, credimus veras esse promissiones dBlliolicis profitentur; per fidem autem gratuita peccatorum remissione per illi intelligunt fiduciam, qua quis si- merita Christi. Hanc triplitem fidem, ne oti ni haesitatione credit, per me- aiunt, respondere trilius persectioni-rita Christi sibi remissa esse peccata; bus divinis, fidem scilicet historicam hi autem per fidem, quae est prima veritati divinae, fidein miraculorum dispositio, radix et fundamentum iu- potentiae divinae et fidem promissio-stificationis, intelligunt firmum a inuin honitati divinae. Fidein promissensum Deo revelanii praestitum.isionum dividunt in generalem, qua Praeterea iuxta Protestaui es sola fi- in genere creditur, omnibus in Chrides iustificat, neque aliae dispositio. sium credentibus promissam esse m-nes, seu opera ad iustificationem re- missionem peccatorum; et in specia
349쪽
318 PAns IV Iem , qua unusquisque in particulari eredit et tonsilit, hanc promissionem singillatim ad se quoque pertinere, sibique saetam esse. Atque hane si-dem promissionum specialem , sine omni haesitatione animo conceptam,
eam esse dicunt, quae iustistat, quia apprehendii et quasi manu stringit merita Christi, et iustilium eius sibi
applicat. Hanc esse Protestantiu in doctrinam, aperte colligitur ex Consess. August. in qua legitur:
et Ilem docent, quod homines non possint iusti si eari coram Deo propriis viribus , meritis, aut operihus, sed gratis iustificentur propter Christum per fidem, eum credunt in gratiam recipi et peceala rem illi propter Christum . qui sua morte pro peccatis nostris salisseeit. 2 Melaneh1 his loc. theol. icti ait: et Habes, inquam partem s dei nomen usurpet Seriptura, nempe pro eo, quod est fidere gratuita Dei misericordia , sine
ullo operum nostrorum sive bono in ,
Sive malorum respectu: quia de Christi plenitudine omnes accepimus.
Cali inus lib. III Inst. l3 inquit:. Iusta silet desinitio nobis confla-hil, si dieamus, esse divinae erga nos
benevolentiae firmam, certamque cingnitionem , quae gratuitae in Christo promissionis veritate landala, per
Spiritum sanetum et revelatur mentibus nostris el eordibus obsignatur. vn ibi d. l. dieii: a Fides, etiamsi nullius per se dignitatis sit vel pretii.
nos iustificat, Christum asserendo , sie ut olla pecuniis reseria hominem locupleta l. . . lam expeditus est quoque nodus, quomodo intelligi deheatvoeabulum fidei, ubi de iusti sieatione agitur. 2 - Sententia haec Protestantium a doctrina catholi ea longissime distat. Fides enim, quam Protestantes ut iustiseationis instru
mentum assumunt, neque eum fida
convenit qua in catholici ad iusti sic
tionem requirunt, neque cum Spe,
quae quidem inter dispositiones ad
iusti sicalionem recensetur, sed a Pra sumptione aliena esse de hel et absolutam certitudinem parere non potest, ut in serius ostendetur. Quod vero sidem attinet, catholici eain ad i stificalionem maxime necessariam esse dicunt, eandemque inter disposui ones ad iustificationem primo loco ponunt. Nam Concilium Tridei tinum ibi ait: Fides esι humanae salutis.initium. fundamentum eι radiae omnis iustificationis, sine qua impossibile esι platere Deo et ad siliorum eius tonsortium pervenire. Sed fides ad iusἰificationem requisita, non est temeraria illa fiducia, qua quis sine respectu ad alias dispositiones absque haesitatione crsedit, peccata sibi propter merita Christi esse remissa, ut volunt adversarii: sed fides, quae est iustificationis landamenium , consistit in firmo assensu
ad ea omnia, quae Deus revelavit. Falsam esse sententiam Proi flanii uin, veramque esse Catholicorum
de si de doctrinam, eae Scriptura , eae Traditione et rationibus ιheologicis luculentissime probatur. . S. Scriptura fidem ad peccato-
loris iustificationem et Salutem maxime necessariam declarat; per si-dem autem sirmum intelligit assensum veritalibus a Deo revelatis prae-
stilum. Mare. XVI, 15 etc. Christus ipse inquii: Eunses in mundum vn rersum praedim e Gangelium omni creaturae. Oui credideriι et baptiam tua fuerit, salvus erit: qui rero non
crediderit, condemnabitur. Ex contextu patet, Salutem aeternam illi
promitii, qui credit in Evangelium ab Apostolis praediealum et Salutem
350쪽
illi negari, qui ea non eredit, quae ab Apostolis annuntiata sunt. Ad iustiseationem ergo et salutem maxime necessaria est fides , qua frmus assensus praestatur iis, quae a Deo revelata sunt; qua fide des eiente nullo alio instrumento iustificatio et salus oblinentur. Io. V , 24 Christus ait: A meii, amen dico vobis. quia quirerbum iustum audit et credit ei, qui misis me, habet pilam aeternam et initidicium non renit, sed transiι amor e tu risam: quihus verbis iusti scalio ei vita aeterna adscribuntur
non ei, qui fiduciam habet immerita Christi. sed illi. qui verbum Christi
seu doctrinam a Christo annuntiatam audit et firmo assensu credit. Petrus beatus appellatus est ob fidem, quam professus est, Mallh. XVI, 16 ele .: Tu
es Christus Filius Dei tiri. Et idem Petrus ad Christum inquit: Verba vitae aeternae habes id est, veritates nobis revelas, per quas vitam aeternam consequemur: et nos σωι
dimus et cogitori mus, quia lues Christus Filius Dei. Io. XX, 3l legitur: Haec utilem miracula) geripta gunt,vι credulis, quia Iesus est chris usFilius Dei, et vι ereden es ruam habentis in nomine eius. Profitetur ergo Apostolus, miracula a Christo patrata. ei a se enarrula fuisse, ut fides in divinitatem Christi et in veritato in doctrinae, quam annuntiavit, confirmetur et huic si dei vita promittitur in nomine Christi. Eunucho baptisma
petenti 23, respondit Philippus: Si
credis eae loto curite, lices; et respondens Eunuchus ait: Credo, Filium Dei esse Iestim Christum . . . et buptizarit min. Paulus, cuius auctori late Lutherus maxime abusus est, saepius
quidem sidet iustificationem adscribit; per fidem autem nullatsenus illum fiduciam intelligit, qua quis credit,
sibi per mρrita Christi rem illi pee-
eala, sed illam consistere declarat in assensu Deo revelanti praestito. Rom. X. 8 etc. seribit: Me est rerbum fidei quod praedicamus, quia Si eo sitearis in ore suo Dominum Iesum ι in eorde tuo eredideris, quod Demilium sustifariι a mortuis, salvus eris: quibus vertiis salus promittitur non credenti sibi remissa esse peccata, sed christum constenti et mysteria ab ipso revelata credenti. Praeterea fides seu fiducia Protestantium non est, nisi spes frina et immobilis: sed Paulus apertissime fidem a spe distinguit, hasque virtutes inter se diversas esse declarat ; ait enimi cor. XIlI, 13: Nunc autem manent sides, spes, eharitas, tria haec: mnior autem horum esι tharitas, et
Epites. Ill 12 inquit: in quo habemus sidueiam et aecessum in considentia per sidem eius. Quod si ae-
cessum ad Deum habemus in consti lentia, seu siducia per fidem, sequitur, fidem non esse fiduciam, sed causam fiduciae; alioquin sensus huius loci valde absurdus foret, nimirum iste; habemus accessum in comi fidentia per considentiam. Denique i 3 l idem Apostolus ait: Sine fide impost sibile est placere Deo. Credere enimi oportet aecedentem ad Deum, quia est, eι inquirentibus se remunerator sit. Necessariam igitur Apostolus fidem pronuntiat in unum Deum, remun ratorem honorum etc., ne inpe in praecipuas veritales Religionis. Nonne si vena esset Protestantium ductrina,
Paulus dicere debuissρl; accedentem ad Deu in oportet credere, sibi permerila Christi remitti peccata 2. Tradi in doctrinan Catholicorum eon Sona el sententiae Protestantiit in contraria est. S. Basilius Ηο mil. de s de n. 1 docet, fidem illam ad sa-