장음표시 사용
351쪽
.350 ms ivlutem et iustis talionem necessariam
eme, qua creduntur, quae Deus revelavit: neque si dei specialis quam commendant Protestantes in tota illa oratione, usquam meminit. S. Curi,
dem iustis eantem vocat fidem dogmaticam, qua eredimus. lesum esse Christum et a mortuis resurrexiSM.
S. Grestor Naa. 0rat. 40 in s. M. piisma 2ὶ Catechumenum instruit, qualem sidem ad baptisma digne suseipiendum animo concipere debeat, ae ideo summa Religionis ebris lianae mysteria recenset. Eandem fidem pro
iustificatione S. Chrysostomus exigit in duabus Romiliis de symbolo. S. At g Iinus in Enchir. eap. 7 ait, salutem his tribus aequiri, fide, Spu et charitate ; et cap. 8 discrimina inter sdem et spem ostendit, dicens: e Est
fides et malarum rerum et bonarum,
quia et hona creduntur et mala, et hoe fide bona non mala. Est etiam sides et praeteritarum, et praesentium, et
suturarum . . . . Item fides et suarum rerum est, et alienarum .... Spes autem non nisi bonarum rerum, nee
nisi suturarum et ad eum perlinentium, qui earum spem gerem perhibetur. Quae cum ita sint, propter has musas distinguenda erit sides a spe, sicut vocabulo, ita et rationabili disserentia. s Et lib. de nat. et grat. l3ὶ inquit: c Ea quippe fidus ius log s navit antiquos, quae sanat et nos, id est, mediatoris Dei et hominum Iesu Christi, fides sanguinis eius, fides crucis eius, fides mortis et resurrectionis eius; habentes ergo eundem spiritum s dei, et nos credimus, propier quod et loquimur. 1 Ergo iuxta S. Dinciorem peceatores sanantur pstr fidem in Religionis christianae mySistria, e qua fide spes de oblinenda remissione peceatorum et aliae dispositiones
Sequuntur. S. Do M. Serm. 4 de Epiph. inquit: c Hoc est, quod iustiasseat impios, hoe est, quod ex posteatoribus saeit sanctos, si in uno stode que D. N. I. Christo et vera Deilas, et vera credatur humanitas. 3 S. Pr sper libr. I de vita contempl. eap. 18 enumerat breviter summam fidei de Trinitate et Inearnatione, et tapite
sequenti hane ipsam dicit esse fidem iustificantem: e dui non crediderit. inquit, habendo fidem, nec iustitiam eordis habere poterit. χ S. Fulgentius lib. de sile ad Petrum , in ipso prologo loquens de fide eatholica et
dogmatica, quam in toto eo libro exinponit haee habet: e Gaudeo , quod pro fide vera sine ullo perfidiau vitio custodienda sollicitudinem geris, sine qua nulla potest prodesse, imo necesse conversio. Apostolica quippe dicit auctoritas. quia sine fide impons bile eri platere Deo. Fides namque
est honorum omnium landamentum. Fides est humanae salutis initium.
Sine hae fide nemo ad siliorum Dei
numerum potest pervenire; quia sine ipsa nec in liue saeculo quisquam iusti solionis gratiam consequitur, nee in futuro vitam possidebit aeternam. - Firmissimum traditionis argumentum petitur Ex antiquissima consue ludine exigendi a Caleehumenis ante baptisma professionem praecipuorum fidei nostrae articulorum, qui in SImbolo apostolico continentur. Contra autem, quando et ubinam legimus, suisse neophytos interrogatos, an credant, sibi dimissa esse peccata Argumentum hoc, a constanti et universali Ecclesiae consuetudine petitum. Nunquam non vehementer to
sit haereticorum ingenia. A qua dissicultate frustra se liberare conatus est Phil. Melanchthon. o strvans in Apologia conlatis. August. an. O.
352쪽
de , in symbolo etiam articulum contineri de remissione peccatorum. unde infert. Sed perperam. Nam articulus ille de remissione peccatorum non designat eam fiduciam, vel fidem, qua unusquisque credat sibi dimissa esse peceata, sed eam qua creditur in Ecclesia catholica esse donum remissionis peccatorum, quod per baptismum et poenitentiam percipitur , unde, quod in sim bolo apostolico dicitur:
Credo. . . . remi is em peccasorum . in
sim holo CPlano explicatur: Consi eornuum buptisma in remissionem V culorum. Ex quo patet, in hoc articulo non doceri specialem et absoluiam misericordiam ,.quam Protestantes obiectum si dei iustili cantis esse contendunt; sed misericordiam generalem et quae suis conditionibus non caret, cum ex baptismi perceptione dependeat. Quod adeo veruinosi, ut Ecclesia hanc si dei pro Iessionem exigere soleat a Catechumen IS, antequam per baptismum remissionem peccatorum oblinuerint, eo scilicet tempore, quo absonum esSel cre-clere, sibi dimissa esse peccata. Mullo minus vim dissicultatis eludit Ibi the
rvs. respondens Isin, fide in remissionis peccatorum contineri iis verbis: Credo. . . Sanctum Ecclesium, si quod, inquit, non est aliud, quam credo , nullum amplius esse peccatum. i Ata vero illorum verborum Sensu longe
aberrat Lutherus : Ecclesia enim dicitur sancta, non quia ille, qui recitat STmbolum, sanetus Sil, sed quia
caput habet sanctum, leges Sanetas, media sanctitatem promo entia, multa membra Sancta, et quia extra illam nullus potest esse Sanctus. Ita enim litic articulus semper intellectus suil, neque Sen Sus, a Lulli ero coniicti,
vestigium in tota auli qui late invenitur. - Recte igitur Concilium Tri
sti continent. ad ea p. s Eu. ad Galat.
/BT. III. 321 dentinum Sess. VI, cap. 6 ceu primam dispositionem ad iusti sieationem. fidem ponit, quae consistit in assensu Deo irevelanti praestito, dicens: Disponuntur autem ad ipsam iusti is , dum eaecitaui dirina stra lia et inlinii, iidem eae auditu concipientes . libere moreutur in Deum, credentes , vera esse , quae dii tui usrerelima et promissa sunt. Et ibid.can. 12 dstfinii: Si quis dixerit. β-dem ius isteuntem nihil aliud esse,qunm siduciam disinae misericordiae
Peccatu rem illensis propter Christum: vel eam fiducium solum esse, qua iussisicamur: anuthema sit. El can. 14 Si quis direris . hominem a peceritis absolvi, ac iustificari ea eo, quod se abs0lci, ac iuuel cari certo eredat: ι neminem vero esse ius isicatum, uisi qui credat, se esse iussisi alumel hac sola fide absolutionem ei iusi, sicutionem perfici: unus hema sit. a. Buliones theolossicae petuntur
ex absurdis, quae ex sententia Prote-3lantium sequuntur. Asserunt enimisit, impium iusti sicari per sidem, qua
certo credit sibi remissa esse peccata.
Αsi dum impius hanc silem concipit.
vel peccata ipsi ia in remissa Sunt, vel nondum sunt remissa. Si iam remissa sunt, salsum est, quod Protestantos dicunt, si dem esse causam iustificalionis ; causa enitia essectum suum praecedere debet. Si vero nondum remissa Sunt, impius id, quod non est, Seu salsum credere iubetur, atque si dei, quae salsum pro Vero amplectitur, iustiscatio adscribitur.
Quanta absurditas l- Praeterea cerium est, remi 3Νionem peccatorum a
Deo petendam esse, quod exempla Duridis, Publicaui. et aliorum oste dunt. qui humilibus precibus veniam impetrarunt et ex oratione Dominica
aperte colligitur, in qua dicere iubemur: Dimille nobis debila nostra. At
353쪽
352 PARS IV. si peceator fide divina eredere tenetur, remissa sibi esse peccata. inepte adhiberet verba adducta: Dimille nobis debi a nostra: merito enim similem reprehensionem a Deo expectare
de boret: Si ullel quid agis' Si certo
eredis hoc peccatum tibi remissum esse, quid ultra mihi molestus es aut cur precaris ut remittam' Si autem dubitas ei firmam fidem non habes de remissione, quomodo postulas
tibi remitti, quod sine frui a fide re- milii nequit Et profecto iuxta Pr
testantes iam certo et sirmiter unus- qui Sque credere tenetur, remissa sibi
eSSe peccata propter meri in Christi, quam certo et firmiter credit, Chri-Εlum esSe natum, pro nobis truci si-xum et mortuum. At si quis Deum oraret, ut Christus nasceretur, moreretur etc., is procul duhio in s deligesset, quia iudicaret, Christum nun
dum essena luin, crucifixum et mo
tuum. Ergo pari ratione, si quis orat Deum , ut sibi remittantur peccata, non minus est infidelis; iudicat enim,
peccata sua nondum eSSe remissa,
quod repugnat fidei prolestanticae. Denique absurda dicenda est Sententia , quae nullis solidis argumentis propugnari potest: sed ad ersarii pro sua de si de iustificante sententia nullum unquam solidum argumentum proferre potuerunt, ut ex obiectionis in solutione patebit: ergo sententia eorum ut salsa et absona est reiicienda. tu. Protestantes ad errorem suum do senile udum argumenta quaedam eougesSerunt, quae autem refellere haud arduum est.
Obi. I. Hebr. XI. 1 legitur: Dι
autem sides sperandarum subflatilia
tium: ubi pro substantia in textu originali occurrit graeca vox: hyp
s asis, quae saepe signi steat erye-
elationem ut Psalin. XXXVIII, si ;Hebr. III. M. Ergo iuxta Paulum sides eonsistit in firma expectatione
Sperandarum rerum, ac praeeipue remissionis peccatorum . propter m
riia Christi nobis promissae. Ita ergo Paulus fidem intellixit, dum eidem
iustificationem adscribit. Resp. S. Chrysostomus sine dubio graecae linguae perilissimus erat . nec ignorabal, quid significaret vocaliu-lum hypostasis, sed lamen aliter, quam adversarii citatum textum interpretatur. Verba enim Pauli exponens, ita egregie loquitur: c Fides ergo, inquit, est aspectu S eorum, quae non sunt manifesta, et ea quae non videntur, deducunt ad eandem certam persuasionem, ad quam, quae videntur. Neque ergo in iis, quae ubdentur, litet sidem non habere; atque rurSus , si de iis , quae non cadunt Sub aspectum, non apertius quispiam fuerit persuasus. quam de iis, quae videntur, non potest esSe sides. Nam, quoniam ea quae sunt in spe, sine substantia esse putantur, siles eis donat substantiam, vel potius non
donat, sed hoc ipsum est eorum essentia, ut exempli causa non advenit Surreelio, nec est in substantia, id est, non consistit, sed spes facit, ut ea consistat in nostra anima. Hoc est rerum quae sperantur, substantia. Si est ergo argumentum eorum, quae non videntur, quid ea vultis videre,
ut a si de excidatis et ab eo. quod iusti sitis; siquidem iustus ex side vive lyx- Quam aperte igitur S. Doctor persidem intelligit firmum aS3enSum,
quo creduntur vera esse, quae a
Deo revelata et promissa Sunt Τ et Nec alio modo, ait Bellai minus l2 : locum istum exponunt caeteri graeci interpretes, quorum auctoritate ireti.
354쪽
maticam Melanehthonis et Chem vitii. -Praeterea, tametsi vocabulum hyposlusis i quod in vario signifieatu sumitur, sed eerle etiam subxtantiam
denotat, ut uel ir. I, 33 Ilebr. XI, leaemetutionem significaret, locus lamen iste adversariis non prodesset. Expectatio enim rerum sperandarum non est expectatio seu fiducia miseri eordiae Dei per Christum remittoniis peccata ; sed est expectatio corporum resurrectionis et vitae aeternae; quod ex contextu apparet et nam ibid. v. 3 ait: Fide intelligimus optata esse saecula rerbo Dei. tu eae inrisibilibus risibilia sterens : et v. 6: Credere enim oportes acredentem ad Deum, quia esι et inquirensibus se remunerasor xi . Ex prelatio aut 'in vitae aeternae etiam iuxta Prolestantes non est fides iustilicans.
Obi. II. Apostolus Rom. II. 16 ait: Ideo eae fide si ustificamur tvi serundum grotium sirma sit promissio. Ergo per fidem intelligit Apostolus
fiduciam, seu assensum, quo ample-etimur promissionem, eamque nobis applieamus: serme sicut in humanis non est rata promissio donec proinissarius illam acee plaverit. Ergo ut si
ma sit promissio, Deus eos iustifical qui e redunt et confidunt se iustiss- eari. Quod Paulus illustrat exemplo Abrahami, qui per fidem promissionum iustineatus suil. Nam in eodem capite v. 20 ele. inquit: In repromi sione etiam Dei non haesi aniι dup- θtia, sed consortalus αι sine, dans glorium Deo, plani33ime 3tiens, quia, quaecunqiue promisit, possus est eι ficere: ideo repu1alum est illi ad iusti. ιiam. Pergii autem Apostolus et do-eel iustificationem Abrahae esse ina ginem nostrae dicens: non esι autem scriptum tantum propter imum, quia Instit. Theol. res. IV. Anr. m. Mareputatum est illi ad iustitiam, sed etyropter nos, quibus repulabitur er dentibus in eum. Ergo per fidem promissionum homo iustificatur. Resp. Apostolus non loquitur l. c. st de promissione remissionis peccat rum in sensu Novatorum, sed de promissione lacia Abrahae, quod pater futurus esset multarum gentium; si vo loquitur de promissione vocationis gentium ad iustitiam et salutem ; ait enim : Ideo eae side, uι secum dum gratiam firma giι promissio mni semini, non ei qui ea lege esι solum, sed et ei qui eae fide est Abrahae. qui paler est omnium nostrum. Haec autem promissio non poterat esse sirina et rata. si iustis eatio conlingeret ex lege Moysis, aut ex oper bus, quae sunt ex solis naturae vir, bus; nam tune vel nulli omnino vel soli Iudaei iusti fleali 'salvatique sui sent. Quare ut firma sit promissio, utque eadem sit gratuita, non debila, Deus non iustificat homines ex lege Moysis, aut ex operibus, quae sunt ex solis naturas viribus, sed ex fidelesu Christi, quae sola est initium gratuitae, veraeque iustiliae non solum Iudaeis, sed etiam Gentibus. Itaque Protestantes perperam intelligunt tum vocabulum promissionis, quo non significatur promissio remissionis peccatorum, sed promissio vocationis gentium : lum etiam vocabulum fidei, quo non intelligitur fiducia, qua quis credit sibi remissa esse peccata, sed fides dogmatica, qua ereditur in Christum pro nobis
passum et a mortuis resuscitatum ἔquod patet ex verbis Apostoli ei, quibus dicit: etiain nobis ad iustitiam reputabitur credensibus in eum, qui suscitarit Iesum Christum Dominum nostrum a mortuis, qui traditus est propter delicia noειω ti resurreru
355쪽
propter iusfilleationem nosIram. Male etiam ab adversariis applicatur exemplum Abrahae, eui ad iustitiam repulatam esse dicit Apostolus non illam fidem, qua credidii, remissa si hi esse peccata, sed iidem, qua ero
didit Deo promittenti sibi, quod suturus esset pater in ullarum genitum;
unde dieitur: Ει non infirmatus
est fide, nec considerarii corpus suum emortuum, cum iam fere centum esseι annorum et emortuam vulvam Sarae. . . planissime sciens, quia quaecunque promisiι, potens est eι fucere. Prapterea ea verba: et repulatum esιil Ii ad iustitiam. non possunt hoc loco de prima iustis eatione intelligi, quam
Abraham iam consecutus erat multo antea, quam seminis repromissionem acciperet, sed de augmento iustitiae, quod promptam et certam fidem Dei promissionibus praestans, conSecutus est.
Obi. III. In sacra Scriptura frequenter sides pro fiducia et eredere pro considere aecipitur. Ita Paulus 2 aii: Si habuero omnem sidem, isa ulmontes transferam etc. Iac. l. si legitur: Postuleι in fide, nihil haesi- tuns. Christus ipse ait 3ὶ: Omnio,
quaeriunque oran Ies se itis, eredite quia accipietis. Huic aulem fidei pro. missionum seu siduciae de oblenta remissione adscribitur iustitieatio.
Nam Christus fit: Videns fidem illorum, disii puralytico: Confide, tili,
remis ιun fur tibi peccata lua: et s5 nemorrhoissae ait: Cmnside, sitia, fides Iua te intram fecit. Leproso vero sanato ei gratias agenti, dixit: Fides tua te sulpum fecit 6 . Ergo sides fr-ma, qua creditur, remissa esse peccata, iusti scationem oblinei et salu
Resp. Fidei obieeium iuxta conci
quae a Deo revelata ei promi Ssa sunt. Ergo lum firmus assensus in verit les revelatas . tum firma expectatio eorum , quae a Deo promissa sunt,
reetissime in S. Scriptura nomine fidei insignitur. Sed fides promissi num adeo non excludii fidem, quam dicunt historicam , seu dogmaticam, ut illa potius hanc Supponai et ex hae progrediatur. Quotiescunque ergo S. Seri plura fidei promissionum, Spei, seu fiduciae salubres osseelus adscribit, id fit supposita lida dogmatica, quam eadem scriptura ad iusti si ea-lionem et salutem necessariam dicit, ut iam probatum est. Male ergo citatis locis adversarii abutuntur ad errorem suum propugnandum. In nullo enim iustificatio adscribitur fidei, qua creditur remissa Sibi esse peceata. Paulus enim 8ὶ per fidem plenum et firmum assensum intelligit. Deo revelanii et promittenti praestilum, illumque sine charitale inutilem esse dicit. S. Iacobus ei ipse Christus si uiam in oratione fiduciam exigunt, at gratias non soli fidei, sed fidei eum oratione coniunctas et debilis conditionibus praedilae promittunt. Eliam allata exempla sententiae adversariorum nullatenus favent. Qui enim paralyticum asserebant, propter miracula Christi, quorum fama longe lateque propagata erat, fidem in eius potentiam et bonitatem eo ne ipiebant, ei non remissionem peccatorum, sed sanationem paralytici quaerebant ei expectabant. Christus autem qui plura quam petebantur, concedere eoninsuevit , seque non tam ad Sananda corpora, quam polius ad curandas animas advenisse Ostendere voluit,
parat illeo dixit: Conside, siti, id est,
bono animo esto , quia remiιιuntur
356쪽
tibi preculur absque dubio autem Filius Dei requisitas ad iustifieationem dispositiones in corde paralytici vidit, quin imo ipsemet per gratiam
produxit. Ad Hemorrlicissam auten
Christus inquit: fides tua te saIram ferit: id est, sanitatem obtinuisti per sdem, qua eredidisti, me id potuisse
praestare. Idipsu in dicatur de leproso 1 in quo a Christo laudatur
non fides de Ohtenta peccatorum remissione, sed fides, quae in ipso gratos erga Deum sensus excitavit, eumque impulit, ut regrederetur, magnificaret Deum ei gratias ager t.
Obi. N. Paulus Ael. XIII, 38 etc. ita ludaeos alloquebatur: Mitim igitur sil vobis, riri fratres, quia per hunc Iesum vobis remissio peccatorum annuntiatur. . . In hoc omnis, qui credis, iiistificatur. - Fides ergo ad iustitieationem necessaria est illa,
qua annuntiata nobis remissio peccatorum firmiter expectatur.
Bem. Sermo hoe loeo est de siletheologica, historica et dogmatica, qua Iesus Christus et ab ipso institula Religio ereditur , ut ex tota illa S. Pauli oratione, in Synagoga Antiochiae habita, luculenter apparet; non autem desola promissionum fiducia: id est, Apostolus Messiam iam advenisse praedicabal ad remisSionem pPcratorum. a quibus non potuerunt Iudaei in lege Moysi iustificari. Subdii
autem: δει hoc omnis. qui crediι, ius Urutur, comprehendendo sub sideomnia, quae nova Christi lex praescribit, sielit nomine circumcisionis solet lex Moysis significari.
I l. Sola sitius non iussistis . sed ad iussistrationem consequendam praeser fidem olive
dispositionea, seu opera bona requiruntur.
3 466. S. Augustinus lib. de fide
et oper. I2 memorat, temporibus x
ART. m1 355postolorum fuisse haereseos, qui censebant , solum fidei motum ad salutem , atque adeo ad iustificationem sufficere ; sic enim scribit: et Exeu-lion dum est a cordibus religiosis silmelaratum salsum principium , ne malas uritate salutem sua in perdant, si ad Ham oblinendam sumestre fidem putaverint, hene autem vivere et bonis operibus viam Dei l pnere neglexerint. Nam etiam temporibus Apostolorum, non intellectis quibusdam subobseuris sententiis Apostoli Pauli, hoc eum quidam arhi irati sunt dicere... Quoniam ergo haec opinio tunc fuerat exorta, aliae Apostolicae Epistulae Petri, Ioannis, Iacobi, Iudae contra eam maxime dirigunt intentionem; ut vehementer adstruant, si dem sine operibus non prodesse. x Saetulo IV Eunomius, ut idem S. Augustinus 3
tρslatur, solius fidei assensum existimavit ad salutem sumestre, ita ut credenti nihil omnino obesse possent quaecunque alia pecepta, quo minus consequatur gratiam et salutem. Lutherus et rigidiores Luthorani ipsis
varunt , dolentes, ita nos sola fide iustificari, ut ad iustificationem nulli
omnino aetus virtutum aliarum re quirantur, nec per modum meriti de eongruo, nec per modi in dispositionis, aut conditionis; adeoque vox sola non tantum excludat meritum, ea u- salitatem et dispositionem, sed etiam praesentiam cuiuscunque actus boni. Mentem suam satis clare pxpressit
Lutherus in eap. 2 Ep. ad Galalas seribens : eduando sic docetur, siles iusti-seat quidem, sed simul servarct opo tui mandata Dei. . . ibi statini Christus negatus est et fides abolita, quia mandatis Dei, sive legi tribuitur, quod est solius Dei. 3 Et in eodem Coimitent .l4 inquit: e Sola fides iusiisseat, quae
357쪽
356 PARS IT. r verbum Christum apprehendit, ethoe eirtumdatur et ornatur. non fides, quae charitatem in se ineludii: el in serius: et Si verum est. quod fides sino eharitate non iusti si eat, illa omnino inutilis est et ad nihil valet. a Lib. de captiv. Babri . scribit: e Ita vides, quam dives sit homo ehristianus. etiam volens non potest perdere salutem Suam quanti Scunque peccatis, nisi nolit credere. Nulla enim pectata eum possunt damnare, nisi sola incredulitas. Caetera omnia, si redeat, vel si et siles in promissionem divinam baptirato laetam , in momento absorbentur. per eandem fidem ete. 3Εi in Epist. ad Melanchllionem ita loquitur: . Esto peccator et pecea sortiter, sed sortius sile et gaude in Christo, qui victor est peceati, mortis et mundi: peccandum est, quamdiu hic sumus. Vita haec non est habitatio iustitiae, sed exspectamus, ait Petrus,
e los novos ei terram novam, in quibus iustitia habitat. Sunt ei l. quod agnovimus per divitias gloriae Dei Agnum, qui tollit peceata mundi: ab hoc non
avellet nos peccatum, etiamsi millies uno die fornicemur, aut occidamu 8. Putas, tam parvum esse pretium et redemptionem pro peccatis nostris laetam in lanio ac tali Agno' 3 1l. Non pauci ex iis, qui contra taclesiam catholicam insurrexerant, ab Sonam et impiam Lui heri doctrinam verbis saltem non approbarunt, Sed eam Spmei etenus mitigare conati sunt cairinus nempe , Melanchthon, CDmnilius , Gerardus et alii, quorum sententia communis inter Protestantes saeta est, a iusti fieatione excludunt alios acius a side distinetos ratione meriti et causalilalis, non vero quoad praesentiam et concomitantiam. Concedunt itaque ad iustificationem requiri, ac prae supponi poenitentiam, seu dolorem
de peetatis et propositum emendationis tanquam dispositionem subiecti, sine qua dispositione neminem deerevit Deus iustificare: at solam fidem idcireo dicunt iustificare, quia sola fides apprehendit iustitia in Christi eatuque sibi applicat, non vero dolor et propositum. Ex quo palet, quod isti, quamvis doctrinae catholicae appropinquare videantur, ab hac tamen longe distent, cum Sententiae Lutheri, quae soli fidei iustificationem adseribendam esse eenSet, firmiter insistant. Falsam autem hane esse Lu heri sententiam, veramque esse doctrinam catholicam, quae pra ier sdem alias quoque dispositiones.seu opera ad iustificalionem requirit. probatur eae S. Scriptura. eae Traditione et eae rasionibus theologicis, quae tum eae dispositionibus singillatim pro iusti scatione requisitis et commendatis, tum eae aliis momentis p
. Ex S. Seriptura in primis argumentum negativum urgere licet. Protestantes enim, qui verbum Dei inscripturis expressiun; tanquam unicam fidei regulam perpetuo iactare s lent, debuissent utique suam tam insolitam de s de iustis cante sententiam certo aliquo ei expresso Scripturas testimonio probare; si enim Scriptura expresse diceret, fidem solam iust, sieare, id sine dubio credendum esset. Verum, ut scite observat Bellarminus 2 , nusquam hactenus ostendere potuerunt, particulam sola, cum de fide iustificante agitur, in Sacris litteris contineri. Illam quidem Lutherus insigni fallacia in versione ge
manica addidit ad cap. III, v. 28 ad
Rom. contra fidem omnium tam gra eorum . quam latinorum codicum.
Neque illud ipse negare potuit, eum esset hac de re postulatus, sed pro
358쪽
solita sua modestia respondit: Si evolo, sic iubeo, stat pro ratione voluntas. - Nos cum Seriptura docemus quidem, hominem iustificari persidem. Quod autem sola et nuda fides non iustificet, id ex seri pluris ipsis ita demonstramus, ut nihil possit te tius reperiri. Doctrina haec clarissime exposita legitur in epistola S. Ia-eobi eapite II, v. 14, dicente Apostolo : 0uid proderit, fratres mei, si idem quis dicaι se habere, opera autem non habeat ' numquid poterit lides sal rnre eum ' negat Apostolus. solam silem hominem salvare posse: ast si siles sine operibus . Seu charitate destituta, hominem iustificaret, eundem etiam a perditione liberaret, et ad aeternam vitam perduceret:
v. 17 additur: Fides si non habeat opera. mortua est in Semel ipsa; tantum ergo abest, ut si des operibus privata seu a charitate seiuneta iustiscet, ut potius mortua in semel ipsa dicenda sit, quae sicut caeteras dispositiones, seu aetus honos non produeit, ita etiam hominem Deo reeonciliari nequit. Pergit Apostolus v. 24 dicendo: Videtis quoniam eae operibus iust catur homo, et non sidilonium; quibus verbis tola doctrina
catholica enuntiatur. Secundum quam
siles quidem ad iustificationem necessaria est, at sola non susscit, quia eliam aliae dispositiones, seu actus boni requiruntur. Tandem v. 26 legitur: Sicut corpus sine spiritu mortuum est, ita el sides sine operibus mortua est, adeoque nil operari. nil esseere, nullum salutarem Duelum inerre potest. Ipse Lutherus agnovit, doctrinae suae ponitus adversari S. Iacobi epistolam, quam adeo contem
psit, ut eam eontentiosam, tumidam, aridam et si ramineam vocaret, et S. I, rubo omnino abiudiearet. Cum autem argumenta certissima pro'heni. Aia. uti MI
quae ostendunt, dielam ephstolam a S. Iacobo conscriptam, divinae ess auctoritatis, moderni Lutherant ean dem canoni eis libris adnumerant, ita
. Hodie inter omnes constat, et I eobum Apostolum esse huius epistolae auctorem et divinam esse eius a ctoritatem. v - Αst non ex sola S. Iacobi epistola, sed etiam ex aliis librisi eanonicis eatholicae doetrinae veritas prohatur. Christus ipse Matth. VII, 2l inquit: Non omnis, qui dicit mihi,
Domine, Domine, id est, non omnis, qui me Dominum suum et B sedemptorem suum agnoscit et profitetur,
intrabu in regnum eoelorum, sed qui Deiι voluntatem Patris m i, qui in eoelis est, ipse intrabit in regnum co
lorum. Nonne salsa esset haec sententia Christi, si vera esset doctrina Lutheri, qua traditur, hominem per solam fidem sine aliis actibus et operibus bonis iusti scari et salvari
posse' - Iuxta hanc sententiam o servantia mandatorum divinorum ne-eeSSaria non est, ut homo a perditione eripiatur et salutem aeternam tonsequatur; iuxta essalum aulem
Christi observantia mandatorum divinorum ad salutem omnino nece
Saria est. - Quintino ipse Paulus, ad quevi adversarii provocant, idem tradit, et a Iacobo in inime dissentit. Nam Rom. II, 13 ait: Non enim auditores lassis iussi sunι apud Deum, sed faciores legis iustificabuntur, id est, non illi Deo placent, qui legem audiunt,
seiunt, ac ut vere divinam venera
tur, sed ii iustificabuntur, qui legem observant, seu qui firmum in eorde propositum fovent, legem divinam
quotiescumquct eius observantia urget. s deliter adimplendi. Loquitur quidem in isto loeo Apostolus proxime de Iudaeis, quibus lex mosaica
359쪽
358 PARS IV. an nunciata sint: ast eandem sententiam pliam ad Gentiles quoad legem
naturalom extendi, patet ex versu sequenti 14 etc. tal ergo sententia Pauli generalis et minime Christi discipulos exeludit. Nam Si in oeconomia V. T. fides in Messiam venturum sola et sterilis non sufficiebat, sed, ut homines iustis earet, cum observantia legis, seu cum charitate coni uncta esse
debebat; multo inagis hoc idem dicendum est de novo laedere, in quo maior persectio, et praecipue interna Sanctitas ri quiritur l . Idem Apostolus I Cor. XII l, 2 serihil: Si habuero omnem sidem, ita uι monfestransferam, charitatem au Iem non
habuero, nihil sum. Alludit Paulus ad promissionem Christi Matth. XVII. 9 di estniis: Si hubueri is fidem, sicut granum xinapis, dicetis monti huic: Transi hine illue, eι transibit et c.,
sed tamen testatur, eliam tantam fidem seu fiduciam in promissionem vere factam a Christo animast saluti non prodeSSe, nulliusque apud Deum meriti esse, si charitas desciat: el quis dicere praesum ei, iuxta doctrinam Pauli fidem solam , etiam deliciente charitale, hominem iustis care cum
nulli bi promissio soli huic sis ei,
seu sterili fiduciae specialis miseri-eordiae a Christo lacla legaturi Paulus quidem silem iusti si ea re dicit, sed per fide in eam intelligit, quae
eum aliis actibus bonis, cum firma praecepta divina observandi voluntale, id est, cum charitale coniuncta
est; conceptis verbis id doeet Gal. I, 6 scribons: In Christo Iesu neque circumcisio aliquid solet, neque praepu-ιium, sed sides, quae per charitalem operatur: id est, in Christo Iesu, nempe in christianismo ad salutem non conseri, quod quis ei reuineisus sit, aut non cireuincisus, sed si a in chrb
stum non Sola, nee oliosa, sed quueeharitate persei lur , et per charitatem oper a fur. id est, quae praecepta servat et pia facit opera. Itaque Lutherus non solum Iacobi epistolam reiicere debuisset ad portentosum suu in dogma stabiliendum , sed etiam paulinas epistolas, quae eundem errorem de sola fide iusti si eante
pariter evertunt. S. Petrus quoque egregie ostendit, non solam fidem , sed fidem vivam, cum charitate et operibus coniunctam, iustificare et salvare; ait enim: Ministrate in side restra rii Iulem, in virtute autem frientium, in scientia autem abstinensium,
in abstinentia autem pasiensium , inpatientia autem pietatem. in pietale
uulem amorem fraternitatis . tu ammre autem fraternitas is thuritatem. Haec enim si robiscum adsinι et superent, non vacuos nec sine fructu ros constituent in D. N. I. C. togniti0ue. Cui enim non praesto sun1 haec, caecus rei, et munu tentans, 9blisionem aeripiens purgutionis relerum suorum delictorum. 0uapropter, fratres, magis su iugite, ut per bona spera certam vestram rorationem et elacli
ueni suciatis 2 . Ergo iuxta doctrinam Principis Apostolorum ad iustitiam et yalutem non sufficit fidi's de remissis sibi propter morita Christi peccatis,
sed cum fide actus virtutum et bona opera conitingi debent. ut vera iustitia et salus aeterna obtineantur. Denique S. Ioannes ait: Filioli, nemo vos seducat. 0ui facit ius istum, ii ι- flus est, sicut et ille iustus est 3 . Non suffieit ergo sidoni in merita Christi
concipere, sed oportet laeero iustitiam, sensus legi consorinos habere et bona opera persicere, ut iustificatio obtineatur l. . 2. Tradisio constans et perpetua Leclesiae doctrinam catholicam cou-
360쪽
lirmat. Plura Ss. Patrum testimonia, huc spectantia, iam l 378 citata sue runt, quibus multa alia addi possunt. S. Ignalius M. si, inquit: et Fides nos sursum trahat ad Deum :charilas vero via est, quae cts deducit ad Deum. I S. Clemens Rom. Ep. I ad Corinth. i2 scribit: et In operibus , non in verbis iusti stamus; γet 3ὶ: ε Videmus, omnes iustos binnis operibus ornatos fuisse; quare cum hoc mandatum habeamus , ex omnibus viribus opus iustitiae operemur; a insuper iit: κ Beati sumus, dilecti, si praecepta Domini in cha ritatis concordia impleverimus, ut per charitatem peccata nostra nobis remittantur. 3 S. Iust inus v. Diat. eum Tryph. 5 Iudaeis ita acclamat: et Si de peccatis vestris doleatis, ipsum quem cruei fixistis ut Christum
agnos alis et mandata ipsius obse velis, Veniam peccatorum vestrorum consequemini. , Et ibid. lsi inquit: ε Siooenitentiain agant, licet omnibus, quieunque voluerint, misericordiam
a Deo consequi; eosque beatos Seriptura praedicat his verbis: Beatus, cui non impulariι Dominus peccatum. v S. Irenceus II ita disserit: e Sicut qui in melius profecerit et
fructum operatus fuerit Spiritus, omni modo salvatur propter Spiritus communionem; sic et is, qui remanserit in carnis operationibus, carnalis vere deputatus, eo quod non RSSumat Spiritum Dei, regnum non poterit possidere coelorum. In quibus igitur periebamus membris, operantes ea, quae Sunt corruptelae. in iisdem ipsis vivificamur operantes ea, quae sunt Spiritus. 3 S.Cyprianusi 8 inquit c Credere se in Christum, quomodo
dieit, qui non saeit, quod Christus sacere praecepi re v-S. Gregorius Naa. θὶ ait: e Super dogmalum sundamenta
hona Opera extrue; quandoquidem sides sine operibus mortua eSt, quemadmodum ei opera, si fides abSit. 3S. Ambrosius i 10i haec habet: c Nerursus nos fidei studiosos, iaciat operum negligentes, persectionem sis delis viri brevi sermone concludit, ut ei fide et operibus approbetur dicens: Haec oportuit farere et illa non omiselere. 2 S. Gregorius Νyss. si, ita praeclare loquitur: et cum Apostolus
cum fide connexuisset et contexuiS- set iustitiam , per ea armato munit thoracem, recte et tute per utrumque militi pectus muniens. Non poteStenim fieri, ut alterum ab altero di iunctum ex se tuta praebeat arma et, . qui ipsa tractat. Neque enim fides absque operibus iustitiae suffieit ad Salutem, neque rursus vitae iustitia per se tuta est ad salutem . si seiuncta sit fides.s S.I Maem Syr. 12 inquit: et Quemadmodum corpus viri te vitali animae vogetatur, Sic ipsa etiam anima, quantumvis bene valere videatur, absque operibus tamenino tua est; operibus namque ex fide manantibus eius constat vita. 3 Ori
dem fidem in Iesum, non autem praeparant se bonis operibus ad salutem,' assimilantur virginibus latuis. x Γωγ' philus Aleae. l lii Paschali inquit: . Se ino et ratio et scientia et fides absque opere cassa sunt et instabilia. a S. Chrysostomus i 15 in Matth. ait: 4N, si vitam fide nostra dignam ducamus, extremas dabimus poenas. v Et 16 iiii Ioan . dicit: e Num ergo sufficit, inquies in Filium credere, ut vita adi