장음표시 사용
401쪽
. Ipsi Saneli ipsi honi in Eccle-ique estum non austeri coram Deo persia, de quilius dicit Apostolus: M- bona opera: sed opem ipsa fructus Wiι Dominus qui sunt eius, diversa- solummodo, eι signa esse iustitieatiorum gratiarum sunt, non omnes pa- Nis adeptae, non autem ipsius Muria merita habent, sunt alii aliis san-igendi mu am, anathema sis.ctiores, sunt alii aliis meliores. 3 3. Rutionem theologitam adducit S. Leo M. si dicit: e Quanto est ho- N. Thomas 3 scribens: ε Prima nore decorandum Deitatis ipsius ii, causa huius diversi latis accipiendabitaculum scilicet an ima, in qua Spi, est ex parte ipsius Dei, qui diversi-rilus sanetus habitat)' - duod licet mode suast gratiae dona dispensat ad inchoari et persi ei sine suo Auctore hoc, quod ex diversis gradibus pul-
Deoi non possit, habet tamen ab amicritudo et persectio EccleSiae condisi cante donatum , ut etiam laboro surgat; sicut etiam diversos gradus proprio quaerat augmentum . . . Cumirerum instituit, ut esset univerbum ' igitur et omnes simul, et singuli qui- persectum. 3 filia ratio theologica pe-que fidelium unum ideinque Dei tui n- litur ex eo, quia, ut in serius proban-plum sint, sicut persectum hoc inidum erit, in coelo datur varietas prae- univcrsis, ita persectum debet esse natorum et coronarum; ait enim Chri- in singulis; quia etsi non eadem est flus: In domo Pusi is mei mansiones membrorum omnium pulcritudo, nec j multae sunt 43; et Apostolus: Alia in tanta varietate partium meritorum, Iuritas solis, alia claritas lunae et poteSt esse parilitas, communionem alia elaritas stellarum. Stella enim a tamen obtinet docoris connexio cha- l stella di*σι in claritate: sic es resu ritatis. v - Ecclesiae universalis Sen- l rectio mortuorum i 5 . Quoniam ausus constat ex publicis eius orationi- I tem Deus iustus reddet unicuique smbus, quibus pro filiis suis a Deo sidei, i eundum opera eius 6 , necessario spei eι choris ιι is augmentum preca- l insertur, etiam in terra dari varietaturi 2 i. Demum Concilium Tridenti-item meritorum et honorum operum, num Sess. VI, cap. 7 doctrinam ca- ac propterea inaequalitatem iustitiae. tholicam declarat dicens: 0ua si u- l Denique notandum est, ipsa landastitiaὶ ab eo Deo in donati, renoru- meiata, quibus novatorum Sententiam tir spiritu mentis nostrae, - iusti- innititur, iam eversa Sunt, cum OSlentium in nobis recipientes, unusquis- dimus. salsum esse nos iustis cari se que Suum, Secundum mensuram quum maliter per iustitiam Christi ei dum Spiritus sanctus partitur singulis probavimus non solam fidem iustifi- prout vult, et secundum propria micare, sed praeter fidem etiam aliasculi que dispositionem et cooperu- dispositiones et horia opera requiri; tionem. Et ibid. cap. 10: Iusti si- atque ideo ista quoque ad iustifica-eati - pre obse rationem mandu-ilionein persiiciendam, conservandam torum Dei et Ecclesiae, in ipsa ius li- et augendam conferre. Unde quae hictis per cisisti gratiam acce plu, coo- dicta sunt, iterum valent ad totum perunte side bonis operibus, cre3cunt, noxalorum ST,tema evertendum. usque, mustis iusti,tantur. Et ibid.
402쪽
cAPUT F. ili. Iustitia et stratia famelisseans per 1ub e-ς tens pereatum morsale amit i potest.
I 471. Ioris iamre, teste S. Hieronymo si, doeuit, iustitiam et gratiam
sanctificantem semel liabitam amilii non poSSe, ast eo lite homi uena semeliustum Semper manere iustum. 1υ-
in hac vita eam consequi persectionem posse, ut gratiam et charitatem amittere amplius nequeat. Lti herus la) docuit, gratiam iustificantem sola fide apprehendi et sola in eredulitate amitti, nullo autem alio peceolo perdi posse; inquit enim: elia vides, quam dives sit Christianus, sive ba-pligatus, qui etiam vitiens non potest perdere Salutem Suam quanti Seu inque peccatis, nisi nolit credere. Nulla enim peccata eum possunt damnare, nisi sola incredulitas; caetera omnia, si reo stat vel stet fides in promissionem divinam bapti Ealo factam.
in momentc absorbentur per eandem
sulem. Ideo in famosa Epist. ad Melanch. scribit: c Sufficit, quod agnovimus por divitias gloriae Dei agnum, qui tollit peccatum mundi; ah hoe
non avellet nos peccatum , etiamsimillies uno die fornicemur aut occidamus 3 ii. - Culri ιius ulterius processii , asseruitque , iustitiam semel adeptam amitti omnino non pOSSe , non quidem eo Sensu, quasi homo iustis catus labi in peccata nequeat, sed quia scelera in quae prolabitur, ut ut gravissima, ipsi ii Deo non imputantur, eo scrine pacto, quo non imputarentur homini dormienti. stulto vel puero ante rationis usum. Hoc tamen privilegium solis electis adscribitur, quia isti soli vere credunt gratiae divinae compotes fiunt et ideo
Iιιssiι. Theol. rvi. IV. QT. IV. 401 perire nequeunt. Idei reo Calainus 5 dieii: . Solos electos semine in eo ruptibili Deus in perpetuum regenerat, ut nunquam dispereat semen vibiae, eorum eordibus insitum. Et synodus Dordmethhina a Calvinistis his. bita 0 dicit: . Deus Spiritum sancium etiam in tristilius lapsibus a suis
non prorsus aufert, ita ut gratia tu si istans ei adoptionis excludatur. 2Similena errorem, ex aliis lamen primet piis deductum, propugnarunt Sa
sio Presbytero hispano, qui contendit, hominem pervenire posse ad gi, tum persectae contemplationis et puri amoris, in qua non agens sit, sed mere patiens, ita ut peccata quaecumque gravissima ipsi non impulentur, neque eum iustitia et gratia sanctificante privent. Quapropter Inuo-ιius XI damnavit 68 Molin ii propositiones, inter quas M ita cone pia est: c Duae leges, duae eupidii les, animae una et amoris proprii altera tamdiu perdurant, quali diu pe durat amor proprius . unde quando hic purgatus est ei mortuus, ut sit per viam internam , non adsunt amplius duae illae leges et cupiditates, nec ulterius lapsus aliquis in turritur , nee aliquid sentitur amplius . nequidem
contemplationem acquisitam perte nitur ad statum non faciendi amplius peccata mortalia nec venialia. a tab8 a: c Ad huiusmodi statum per e- nilur non reflectendo amplius ad prinprias operationes, quia desectus ex reflexione oriuntur. 3 Et GPi : c Perviam internam pervenitur ad conlinuum statum immobilem in pace in pserturbabili. x- Hisce orroribus opponitur doctrina catholica, quae dicit, homines iustificatos et gratia san-
403쪽
402 PARS V. elisi eante exornatos non solum, quamdiu sunt in hae vita, peccare posse, sed etiam per peccatum mortale iustitiam amiltpre, ex gratia exeidereset aeterna damnationis reatum contrahere. Haec doctrina invictis argumentis eae S. Scriptura. eae Traditim ne pi eae rationi lare theologie s petitis innititur. l. s. Seriptum clarissime doest. homines iustus, novo ppetato se pol,lu nleg, ex gratia exeidere, Dei inimi eos seri et aeternae damnationis r a tum contrahisere. Insignis est locus
Raeeli. XVIII,24. ubi Deus ipse dieit:
Si urerieriι se iustus a iustista ma et 'estrit iniquitatem . . . omnes itist, tine eivs qtins ste mι. non recordabuntur: in praerari utione qua pra roritastis est es in petento suo, quod
preeurit, in ipsis morietur. Sermo hic est de ustro iusto non de salssiusto , seu de hypocrita ; nam paulo anto dieium fuerat: Si impius egeriι poenitentiam ah omnibus peccatis
suis ... mnni tm iniquitaltim eius ...
non recordabor . Ut ergo antithesis recte fluat, quemadmodum Deus in eonversione impii veras eius iniquitates oblivione de isti, ita praevaricatione iusti veras eius iustitias pro nihilo repulat. Nullatenus autem diei
potest quod nonnulli Calvinistae effutierunt, Deum loqui in hypothesi impossibili , eo sensu , quo Apostolus dicit: Licet nos, aut Angeluso eoelo evangelizes vobis, praeter- quum quod evangelizarimus robis,nnathema sis. Ipsi pnim Calvinistae
salentur, iustum precare posse: ergo absonum est dicere , sermonem esse
de hypothesi impossibili. Posito autem iusti pereato. vera est comminatio irae divinae et mortis, sicut, posita impii posenitentia, vera est promissio veniae et vitae isti. - . IV, 1
de iuvene innocente legitur: Raptus est, ne malitia mulareι intelIεetum eius, aut ne stelio deriperet animam illius: quod inutiliter factum esset, si iustus non posset a gratia adopli nis pxcidere. Matth. XlI, 43 etc. legitur parabola spiritus immundi. quiete eius suprat e domo. quam postea postliminio repetens cum aliis septem spiritibus nequioribus se, inhabitat : qua parabola designatur pedieatores aliquando liberari a daemonis ea pli vitale et postea per lugendum in anteriora peccata relapsum in pandem eaptivitatem, etiam duriorem, redire. Falluntur ergo Calvinistae dum die unt, iusti si talis tristes
lapsus non Ohesse, nec eos gratia adoptionis privare: eontrarium amrmat
Christus de illo, qui immundo spiritui, a quo liberatus suit, denuo per
peceatum introitum in animam prae hel, dicens v. 45: Fiunt nisi xxima
hominis illius p inru prioribus. Mailh. XXIV. 12 ple. Christus ait: Ouoniam abundarit iniquitas, refrigescet id
est. extinguetur huritas multo rum.
nem. hic An rus erit. Non omnes ergo
iusti perseverabunt. sed multi a charitate descient ei ideo non om n s qui aliquando iustis eati fuerunt, salutem consequentur. Hoc idem Christus in parabola de semine doeens 3i ait: Aliud reeidit supre petram et natum aruit, quia non hubebat humorem :quae verba explicans inquii: i super petram, hi sunt qui eum gaudio suseipiunt rerbum: et hi radices non habent: qui ad tempus
eredunι et in tempore tensulionis recedunt. Ergo homines fidem iustificantem ad tempus habere et ab illa recedere et gratiam quam pereep runt, amittere possunt. Io. XV , 2 Christus seipsum viti et homines pal-
404쪽
milibus eompamns dicit: omnem pubmisem in me non ferentem fructum, tolleι eum; et v. 6 addit: Si quis in me
Non manseriι, mittetur foras simι palmes eι arescet, ei colligenι eum, eι in ignem milιen ι eι ardet. Et palmes eSSe non potest, qui non aliquando vixerit in vite: non enim palmites a liunde inseruntur, sed nascuntur ex vite ei non mortui, sed vivi naScuntur. Sic igitur fideles renascuntur in
Christo et eum renascuntur,non momi ui sunt, sed vixi: et tamen. si postquam renati sunt, fructum honorum operum serre recusent, areSeunt,
praeciduntur et pereunt. Potest igitur, qui palmes aliquando in vite, idest membrum in corpore Christi per fidem vivam fuit, milii in ignem aeternum ut ardeat semper. Paulus 1 de sei pso scribii: Cus ινο eoimus meum :eι in serri utem redigo, ne forte cum aliis praediraxerim, ipse reprobus efiiciar. Quum ergo ipse Apostolus timet, ne reprobetur; quis iustorum de salute sua ita securus sit, ut ea iexcidere nequpat ' - Galalae bapti- letali et iustificali fuerunt: postea au- llem salsae iudairantium doctorum lsententiae adhaeserunt, caeremonialia Moysis observanda esse putantes: quapropter Apostolus ad ipsos scripsit: Si eircumcidamini, Christus nihiι robis proderiι: et: Eraeua ιι estis a Christo, qui in lege iusi eam tui :u gratia excidistis i2 . Persuasio ergo inerat Paulo, Fideles baptigatos eliustilicatos propier unicum culpabilem in side error in a Cli risio separari , a eratia excidere ei salutem Suam perdere. Il Tini. II, H idρm Apostolus ait: Fidelis sermo; sicon ι- mortiti sumus eι com iremus; si sussi nebimus eι cimregnabimus; si νι stat erimus et ille negabit nos. Itaque christiani, qui commortui, idest, ha- l
ptigati et iustifieati son: si Deum nagaverint . id est, per peccatum a Deo recesserint, etiam a D'o negandi. sea tanquam ab ipso alieni reprobandi sunt. Ilebr. IIj. 12 etc. Apostolus mdθles monet: Vide se, fratres, ne Drusu in uliquo restrum eor malum i credulitatis discedendi a Deo viro: sed adhortamini vosmetipsos per singulos dies . . . us non οὐ iureiur quis eae
robis fallacia peccati: participes enim Christi essecfi sumus, si tamen initium subs/antian eius iid est, fidem iustiseantem usque ad sinem Armum retineamus. Ergo qui apud Deum est, a Deo discedere potest. et qui participes Christi et laeti sunt. sallacia peceati obdurari et gratiam. Per quam ah initio Christo uniit spu quasi ton- substantiati sunt, amittere poSSunt. II Peir. II. 2l de Christianis a pseudoprophetis sed uelis dieitur: mplius
erat illis non cognost re viam iusιιιiae, quam post agnitionem retrorsum conferti ab eo, quod illis tradiatum est. sancto mandato. Sermo sano est de Christianis, qui salubriter viam iustitiae cognoverunt, et ab ista per praevariealionem sancti m dati m- cesserunt : his sors tristior, quam infidelibus praenuntiatur. Deniq ae δε-
nus Iubeo u ersum te. quod instritalem Itium primum reliquisti. Memor esto iliaque unde excideris et ostepo ut entium. Constrat igitur. iust inlia charitate et a gratia se cidore pOSse. 2. In SA. Lit loris etiam varia exempla eorum exhibentur. qui iustitiarii et gratiam sanctificantem qua ornati
erant, per peccatum umi Serunt. Angeli omnes ab initio gratiam siniosis cantem, at ideo iustitiam et sanctitatem acceperunt 3ὶ: asi non pauci ex ipsis peccaverunt ei propter peecatum non solum donis supernatura-
405쪽
libus privali, sed etiam aeternis poenis asseeli sunt 1 . Proloparen1es inflatu iustitiae et sanctitatis a Deo eonstituti sunt i 23; sed per peecatum gratia sanctificante privati, incurrerunt iram et indignationem Dei l3l. - Saul. Rex initio bonus ni iustus erat . ita ut Spiritus sanetus de ipso diceret: Ma1-Saul electus eι bonus, et non erat rir de filiis Israel melior
illos ; et lamen non solum peccavit, sed ei reprobus et damnatus creditur. Id enim insinuat Scriptura IReg. l53, et asserunt S.Cyprianus l6 et S. Augustinus tr . - Darid Rex
omnium consensu iustus suit, cum de eo diceret Deus: In reni Darid-rsrum secundum eor meum 8 ; et lamen quis negare pol 'St, eum Vere agralia ei iustitia excidisse' Magnitudinem peceati eius testatur poenit n-tiae magnitudo, qua lavabat singulis noctibus lectum suum et lactrinis suis stratum suu in rigabat is). Verum, ut observat S. Ambrosius Apologia David. li 0 : ε Dominum dolor intimi movit asseelus, ut Kallian diceret: Dominus transtulit peccatum tuum. Maturitas itaque veniae, prulandam Regis suisse poenitentiam declaravit, quae lanii erroris offensam traduxe rit. 3- Salomon fuit aliquando vere iustus, et a Di o singulariter dilectus.
Nam dicit de eo Deus: Ego ero illi inpa rem et iρse eril mihi tu filium ti ;el: Votarit nomen eius Salomon, et Dinminus dile, ι eum, misitque in manu thun Prophe ue et rotarit nomen eius Amobilis Domino, eo quod Dominus diligeret eum 123. Hunc autem virum in senectute a gratia et iustitia excidisse Scriptura testatur, quae reseri, eum oliam idula omnium ill I l 5-l . in s 205. laj I 2lz.
eoncubinarum Auarum turpissime emluisse. Eundem plane reprobum atque damnatum esse, in dicunt S. Cyprianus 13 etS. A ugustin ixs li) scribens: De Salomone quid dicam que in vehementer arguit S. Scriptura atque eondemnat, nihilque de poenitentia eius, vel in eum indulgentia Dei omnino commemorat' v - Iudas proditor, etiamsi solus esset, adversari riam ora exemplo su0 obstrueret. Nam
fuisse Iudam aliquando iustum probat S. Hieronymusillo ex verbis Christi: Pater, quos dedisti mihi cus odivi eι nemo eae eis periit, nisi filius per- distionis 1 M. Nam si Pater dedit illum Filio, certe bonus erat; et si periit
ex grege, certe antequam periret in Christi grege numerabatur. Conflat autem Iudam reprobum et damnatum sse, quia in l. e. periisse et filius
perditionis dicitur. Unde S. Chryso
stomus 17ὶ dieit de Iuda: . Filius
regni erat ... iactus est autem gehennae filius. v - Petrus sine dubio iu-Stus erat, cum ei diceretur a Domino:
Beatus es Simon, Bar- Iona 18 : el: Oui Iulus esι. non indiget nisi ut psedes larei, sed esι mundus totus 19 .
Et tamen peccavit n0gando Christum et negationem periurio confirmando. Docet aut in S. Attiiust intra 20; peccatum illud S. Petri suisse letliale et reprehendit defensores Apostuli, qui
audent excusare peccatum, cuius in
gnitudinem ipse idem amarissime stendo monstravit. atque in fine subiungit: . Mortuus est Petrusi negando et revixit plorando : sed mortuus est, quia superbe praesumpsti;
revixit aulem, quia benigne ille schristus) respexit. ι Simon Mustus, Conversus a Philippo credidit et bapti-
406쪽
ratus Philippum sequebatur l , et
tamen haeresiarelia miser periti. Dicit quidem Cairinus eum non vere credidisse, sed fidem simulasse. At magis credendum est S. Lucae, qui dicit, eum credidisse, et hoc dicit, ubi in ullos credidisse refert. qui permanserunt in sile, nec. ullo verbo indicat simulationem Simonis. Denique Paulus monet Timotheum, ut con Servet fidem eι bimum conscientium, quum quidam repellentes circa lidemn infrugurerunι; eae quibus est Hymenustus et II under, quos tradidi Sa uuae 2 etc. Ex his exemplis patet, iustitiam adeptam a mille re posse non solum praesellos, uti sunt Angeli mali, Saul, Iudas etc.; sed et eoS, qui
ut Adam. David, Petrus etc. ad praedestinatos perlinent. 3. M. Patres a novatorum doctrina abhorrent et conflanter docent, eus, qui post adeptam iusti scationem peccant , non solum gratiam amittere, sed et ob ingratitudinis monstrum
gravioribus subiici poenis. Ter ullianus l3ὶ ait: . Non leviter in Dominum peccat, qui cum aemulo eius , diabolo post nitentia renuntiasset ethoe nomine illuni Domino subiecis-Sel. rursus eundem regressu Suo
rigit et exultationem eius seipsum sa-cit, ut denuo malus recuperata praeda sua adversus Dominum gaudeat. Nonne, quod dicere quoque periculosum est, sed ad pedificationem pro serendum est, diabolum Domino priue p0nii' Comparationem enim videtur egisse, qui utrumque cognoverit et iudicato pronunciasse eum meliorem, cuius Se rureus esse maluerit. Ita qui per delictorum poenitentiam instituerat Domino satisfacere , diabolo per aliam poenitentiae poenitentiam satisfaciet, eritque tanto magis pero-
ART. IV. 405 Sus Deo, quanto aemulo eius acceptus. x Et ibid. 4l peccatorem recid, vum alloquitur his verbis: c Amisi
sti quod acceperas . . . miserius est perdidisse, quam omnino non aec
pisSe. y S. Athanasius 5ὶ cum dixi, set, iustificatos esse in Filio et Patre, mox subiungit: e Verumtamen ille, qui cecidit in pravo aliquod vitium), non amplius in Deo est, eo quod Sanctus et Paracletus Spiritus. qui in Deo est, ab ipso recusserit: sed huiusinodi peccator in illo erit, cui sese ipse subiecti sid est, diabolo ., S. Cyrillus Hier. 6, inquit: a Praeterita animae et
corporis vulnera sanat Deus per baptisma, sed adversum sutura deinceps nosmetipsos communiter muniamus omnes, ut mundam hanc compori S vestem custodiamus, ne permodicae fornicationis et laseivim, aut cuiusvis alius peccati perpetrationem coelestis salutis iacturam subeamus. a
m sit veniam est consecutus, is si denuo post illud tempus peccat, Severius in se animadvertendi Deo causam dat. , Et Ilomi l. in Principium proverbiorum propn finem ita eloquenter loquitur: et Miserandum sane spectaculum' post ieiuniuin, post asperain degendae vitast rationem, post assiduas preces. post uberes lacrymas, post continentiam fortasse viginti aut triginta annorum, propter animae negligentiam et incuriam omnibus orbari, ac similem PSSE , eum qui mandatorum divinorum operatione ac quaestu unauebat, locupletissimo cuidam negotiatori. qui amplissimas merces secum asseretis, ac secundo ventu periculosa maria e
mersus, in ipso littore fracta navi omnibus opibus repente privatur: sia quidem is quoque ea, quae innumeris
407쪽
laboribus ei sudoribus quaesierat, unico daemonis impetu perdit, peccato nimirum, non secus ac Saevo
quodam turbine preSsus et sub in r-
rundem peccatorum non pares subimus poenas, sed longe gravioreS, si postquam initiati sumus, in sceleraruimus. Id significal Paulus his verbis: Irritam quis faciens legem Moysis sine ulla miseratione duobus, vel tribus testibus moritur: quanto magis putatis, deteriora mereri supplicia, qui Filium Dei conculcat erit ei ganguinem testamenti pollusum duxeriι et gratiae Spiritus contumeliam feceriι 23. Ergo maiori ille dignus erit supplicio. s Et alibi s33: ε Cogita, o
homo, graviorem esse culpam post Veniam, renovatum vulnus peius dolere post curam, molestius hominem
sordidari post gratiam. Quare indulgentiae ingratus est, qui poSt veniam peccat, sanctitatis indignuS est, qui
semetipsum, postquam innatus St, vulnerat, nec mundari meretur, qui se in lipSuin post gratiam Sordidat. v
S. Hieronymus l4, haec habet: ε Si susceperimus Christum in hospitio nostri pectoris, illico fugamus diabolum; si peccaxerimus et per peccati ianuam ingressus fuerit diabolus, illi eo Christus recedet. Unde et David post peccatum: Redde mihi, ait, laetilium salutaris sui, scilicet, quam peccando
amiserat. v S. Augustinus lib. de cor. Pept. et grat. cap. 6,n. 9 inquii: . Si iam regeneratus et iustitieatus in uia. Iam vilam sua vuluntate relabitur, certe iste non potest dicere, non accepi; quia acceptam gratiam Dei suo in malum libero amisit arbitrio: sidem sere repetit cap. 8 et 14. Lide praedest. Ss. c. 14 ait: c Quare
aliis eoneedatur, ut ex huius vitae periculis, dum iusti sunt, auserantur; alii vero iusti, donee a iustitia cadant, in iisdem perieulis
vita productiore teneantur, quis cognovit sensum Domini' a S. Petrus
Chrysologus 5 dicit: ε Credamus
nos Dei filios, respondeamus generi, Vivamus coelo, patrem similitudine reseramus, ne perdamus vitiis, quod sumus per gratiam consecuti. 3 S.
Gregorius M. 63 haec scribit: c Π-
nusquisque a Conditore suo aut fide recedit, aut opere. Siculi ergo, qui a fide recedit, apostata est, ita qui adpo et Sum opus , quod deseruerat. redit, ab omnipotente Deo apostata abs tuo ulla dubietale d putatur, etiamsi fidem tenere videtur. Unum D-nim sine altero nil prodesse valet, quia nee siles sine operibus, nec opera adiuvant sino sile a s 7 . S. Bernardus l8, in verba Christi: Ecce sanus factus es, et iam amplius noli peccare,
ita loquitur: et Audis, recidere, quam incidere esse deterius' Proinde invalescente periculo invalescat et motus. Timeas ergo pro accepta gratia, amplius pro amissa, longe plus pro P cuperata. η Porro traditio etiam patet ex condemnatione Gratianorum et Mon auissarum, asserentium, quae dam gravia erimina post baptismum commissa , remitti non posse. Nunquam enim Ecclesia negavit, per talia crimina gratiam amitti set reatum ap- lernae poenae eontrahi, sed constanter docuit, etiam talia crimina per vera in poenitentiam rem illi, ab Eeclesia absolvi et sic gratiam recuperari posse. Concilium Viennense Oecumenicum Beguardos et Beguinas damnavit, dicentes. hominem ad ta-
408쪽
tem perseetionis flatum pervenire posse, in quo neque peccare, neque gratiam amittere possit. Concilium Tridensinum Sess. VI, cap. 15 docet: Adversus hominum quorundam callida ingenia, qui per dulces sermones et benedictionea seducunt corda innocentium, asserendum esι, non modo infidelisute, per quam et ipsa fides amissilur, sed eι iam quocunque alio moriali peccato, quamris non amiι-tatur fides, acceptum iustificasionis gratiam amissi. Et ibid. ean. 23: Si quis hominem semeι iussiticulum dί-Xeriι, amplius peccare non posse, ne que gratiam amittere, atque ideo eum, qui lubitur ei peccat, nunquam rere fuisse iustifcvisum, anathema gil. . Et can. 27: Si quis diseris. Nullum esse peccatum mortale, nisi insidelitatis: auι nullo alio quantumris grani eι enormi, praeterquam insidelitatis moculo, semel acceptam gratiam amisti. anathema sit. 4. Rufionem theologicam assert s. Thomas 1 dicens: e Charilas, cum sit habitus infusus, dependet ex actione Dei infundentis, qui sic se habet in infusione et conservatione charitatis, sicut sol in illuminatione aeris, ut i 2 die tum est. Ei ideo sicut lumen stati in cessat esse in aere per hoc, quod aliquod obstaculum poneretur illuminationi solis; ita etiam charitas statim deficii esse in anima per hoc, quod aliquod obstaculum ponitur influentiae charitatis a Deo in animalia. Manifestum est autem, quod per quodlibet peccatum mortale, quod divinis praeceptis contrariatur, ponitur praedictae infusioni obstaculum; quia ex hoc ipso, quod homo eligendo praeseri peccatum divinae amicitiae, quae requirit, ut
divinam voluntatem sequamur, con-
An r. lV. MI sequens est, ut statim per unum Metum peccati mortalis habitus tha ritatis perdatur. Unde et Augusti
nus 3 dieii: Quod homo Deo sibi
praesente illuminatur, absente autem continuo tenebratur, a quo non locorum intervallis, sed voluntatis
versione disceditur. 3 Alia ratio the logica petitur ex S. Scripturae monilis, quibus iusti excitantur, ut sollicite sibi caveant, ne a iustitia excidant et salutem perdant. Nam Christus ipse discipulis suis ait: Timete eum, qui Imlesι eι animam eι comus perdere in gehennam 4 ; at tuo: Vιθι lute es orate. ne inlrctis in ιenιalimnem s5 . Paulus seribit: 0ui se existimat stare, videat, ne cadαι i63; et Rom. XI, 20: Tu side stas: noli allum Supere, sed time. Haec et similia monita inutilia et absona essent, si vera esset doctrina Calaini. Si enim iustificatus non potest a iustitia excidere, nihil habet, quod metuat. Cum autem omnis Scriptura divinitus inspirata utilis sit ; salsa est ProteStantium doctrina, quae necessario praesumptionem ac temeritatem, aut vero
animi deiectionem progignit. Aut enim homo sibi persuadebit, se fidem
in corde suo fovere. ac ex numero praedestinatorum esse, et tunc temere considet, peccataque, quae commiSE-rit, sibi a Deo haud imputatum iri
sibi persuadebit: aut vero ex pec lis commissis se fidem nunquam veram habuisse , et ex praedestinatis haud esse credet, atque ita de salute Sua consequenda desperabit. At praω sumptio et desperatio moralitati m. xime adversantur, et doctrina, quae haec pietatis obstacula procreat, Vera esse non poteSt. Nota l. Etiam inter acatholicos nos pauci consessi sunt. mitelendam prose
409쪽
408 PAPS lv. sus esse absonam Calpini de inam is- sibili lato gratiae, seu da indesse ibi li- late iusti sententiam. Arminioni hoc erroris portentum exhorruerunt. L D hernni Calvinistarum dogma in Ana-haptistis expresse condemnarunt, ut testatur ei. Hossvel in Ilist. variat .s1 ,lluamvis etiam eorum sententia penitus reprobanda sit, qua dicunt. Solo insidelitatis peccato gratiam iustifieantem amitti . Georqius Bullus 2 Calvinistarum praecipue errorem adeo abominatur, ut vix alium pestilentiorem esse dicat . eumque veleri Patrum Traditioni et Ecclesiae Anglicanae sisedes repugnare, ostendat. Audiendus
autem praecipue est livsso Grotius qui in Dis ussione I pologiae Bireti ita loquitur: e christiani pectoris est hodirescere ea dogmata, quae pietati nocent, quale illud est a nonnullis de- sensum ; pecca sortiter, sed crede sortius , et nihil nocebunt tibi centum homicidia et mille stupra. Hi sunt genuini fructus illius dogmatis, credere quempiam debere, iustitiam Christi sibi imputari, quasi ipse Pampraestiti Ssel; certe se esse peraeveraturum ; certe et absolute salutem
sibi destinatam; peccata fidelium ut- ut magna et gravia esse poSSint, non imputari ipsis propter fidem in Iesum Christum d posse eos eadere in crimen maiestatis, in homicidium, in adulterium etc., et nihilominus eos proeerto habere , se nunquam totaliter et sinaliter exeidere posse ex paterna Dei charitate erga se . a Pradielare etiam hac de re disserit ei. DL ita ius in suo Srsiem. theolog. l3ὶ dieeus: et Non lamen putandum est, divinam salvandi homines voluntatem et meritum Christi, vel saltem emeatem gratiam pertinere ad solos electos, quibus scilicet summa illa datur gra-
tia finalis hpatast peremorationis. Nam Christus quidem pro omnibus mortuus est; efficax autem gratia, set vera conversio et regeneratio per Spiritum Dei. qua in filiorum numerum recipimur, multis concedi potest, qui non sunt perseverat uri; nec video , quid viros quosdam doctos ad grandia illa paradoxa defendenda impulerit , a quorum interiori sensu et consequentiis ipsi abhorrebant, ut scilicet Deo leges praefigentes , et divinae gratiae oeconomiam pro arbitrio circumscribentes, pularent, eum qui per
Severaturus non est. gratiam et Spiritum sanetum vere non aeripere,
quidquid agat, aut ulcumque pius ethene animalus sibi, aliisque videatur; contra vero qui electus, et finalem
poenitentiam vere acturuS e St, eum
acceptam a Deo gratiam, et Spiritus sancti inhabitationem non amittere, utcumque inter adulteria et homicidia vitam agai. Quae quidem dogmata
nova ei offensionis plena, etiamsi excusari possent. non video tamen, quotandamento nitantur, aut quem uSum
habeant ad aediscationem. Si quae
seni in alicubi locutiones occurrunt, quae sententiae tam crudae favere videntur, praestat eas aliarum multo plurium comparatione mollire, quam rigorosa interpretatione exasperare; et Deo dignius videtur, gratiam dare temporalem et revocabilem, Sed co Spicuam , quam perpetuam et ina- missibilem, sed plane obrutam, et cum pessimo animae habitu, summisque sceleribus consistentem. v De.
nique Eman. Schwederaborta in opere, quod titulum gρrii: Mirabilia coeli Minferni, improbat non soluin Calrini, sed et Lutheri doctrinam dicentis, gratiam iustificantem sola fide obtineri et sola insidet italo amitti; et ait, Lutherum et Melanchthonem ob pe-
410쪽
stiteram hane doetrinam in insero rum carcerem detrusos esse; et in traducit Lutherum ita loquentem: et duapropter non miror, quod ego erraverim, sed miror, quod unus delirans tot deliros potuerit producere. 2Nola 2. His praemissis, arduum non est argumenta diluere, quae a Calvinistis pro sua sententia asserun
obi. I. S. Scriptura passim testatur, charitalem Seu gratiam sanctis caniem inextinguibilem esse, insuperabilem et nunquam amittendam. Sie. Cani. VIII, 7 legitur: Aquae nivbiae non potuerunι Glinguere charitatem, neque flumina obruent illam.
Et Christus Io. IV. 13 inquit: Oui
biberiι eae aqua, quam ego dabo ei, non sities in aeternum, sed siet in eo fons aquae salientis in ritum aeter nam i ut habet lextus graecus . Unde
Apostolus seribit Rom. VIII, 38 :
Certus sum, quia neque mora, neque rita et c. poserit nos separare ueharitate Dei: et I Cor. XIII, 8: CD-
Resp. S. Scriptura in testimoniis citatis charitalis praestantiam extollii et ostendit quid illa operetur, quamdiu in homine dominatur. Manente scilicet eliaritate , nec aquae tribulationum , nec adversa quaeque poterunt obesse ; manente charitate, non sitiet qui ea est instruetus, cum habeat in se sontem aquae vivae; manente charitate, nihil nos poterit separare a charilato Dei; et haec etiaritas ex se nunquam excidet; at nos possumus a charitale excidere et gratiam amittere, quod S. Scriptura le- statur, dum Apoe. II, 4 ad Angelum Ephesi dicitur: Habeo adrersum te, quod charitatem tuam mimam reliquisti. Memor esto itaque. unde e ML deris: et Gal. V. 4: A gratia excidi-
ssis. Recto igitur scholastiei obse vant, testimonia Seripturae in obieetione citata in sensu composito vera esse non aulem in sensu diviso. alias Scriptura sibi ipsi contradiceret. Caeterum notandum est, quod in Cantieo Canticorum unio Ecclesiae cum Christo delineetur, et ideo die tur, aquas mulias non posse extinguere charitalem, quia neque ingruen-libus haeresthus, neque saevientibus persecutioni hus, neque vigentibus malis aliquorum moribus deserit Sal, valor riclesiam, quam aequi Sivit Sanguine suo. Quod legitur Io. IV, 13a eipiendum est conditionale . nimirum, si sontem aquae vivast iustificatus non deseret; nisi enim sontem illum plu-rses poetalo deserprent, non dixisset Dominus: Derelinquerunt fontem a- quorum virentium si). Vstrba Rom. VIII, 38 possunt cum Itistio 2)de praedestinatis intelligi, qui utique in sensu composito cum praedestinatione neque uni in sine vitae a eharilate Dei Separari. - Denique I Cor. XII l. 8 Apostolus loquitur de charitate . quae non desinet in altera vita, cum fides
et spes tessabunt, ut ex contextu manisostum est.
Obi. II. S. Scriptura testatur, iustum etiam per tristes lapsus gratiam non amittere; nam Ps. XXXVI, 24 de homine iusto dieitur: Cum reciderit non collisetur. Neque unquam iustus a Deo avelli pol est, dicente Deo per Ierem .: Timorem meum dabo in corda eorum , ut non recedanι ame 3 ; quod inulto magis in novo laedere verisi eatur, in quo iusii perorationem Christi. quae sempser esit cacissima est. donum in deseelibili l tis obtinent. Christus pnim pro iuStis orans ait: Non rogo, ni tollas eos damundo, Sed vi gerres eos a malo s43;