장음표시 사용
471쪽
ι70 PARS IV. rit ad salutem: iubi remedii nomine proeul dubio intelligit sacramentum, eum ibidam de ei reum cisione et de baptismo disputationem instituat. Ipse S. Thomas si postquam dixit, sola fide iustificatos fuisse tam parvulos, quam adultos, addit, e probabile tamen esse, quod parentes fideles pro parvulis natis et maxime in periculo existentibus, aliquas Deo pretes landerent, vel aliquam benedietionem eis adhiberent i quod erat quoddam signaculum fidei sicut adulti pro se ipsis preces et sacriscia onserebant. 3 Idem S. Doctor 2 expresse doeel: c Ante legem scriptam
erant quaedam sacramenta necessitatis, sicut illud silei saeramentum . quod ordinahatur ad deletion pm pe eati originalis : et similiter poenitentiae, quae ordinabatur ad doletionem actualis. v I is addenda sunt, quast
S. Doelor habet 3 p. q. 61. art. 3 ubi
probat, oportuisse an in Christi adventum osse quaedam et signa visi hi-lia , quibus homo fidem suam prolestaretur de suturo Salvatoris adventu; et huiusmodi signa dicuntur sacramenta. 3 Ex his rationibus multis
theologis probabile videtur, iam in
hac epoclia Sacramenta extitisse
quamvis haec in S. Scriptura nobis indicata non fuerint. Quidam etiam putant, Sacramenta tune temporis non immediate in specie a Deo determinata, sed hominum arbitrio re-
lieta fuisse, ita ut quaelibet respublica, aut eius eaput, civili et sacra potestate pollens, ea determinare potuerit s3 . 3. Postquam Deus Abraham elegit , ut Pater seret credentium , in signum foederis Circumcisio divini ius instituta fuit. Deus enim ipse dixit
ad Abraham: me est pactum meum, quod observabitis inter me eι vos et semen tuum posι te. Circumcidetur
eae robis omne masculinum et circum.
ridetis earnem praeputii vestri, ut sit in signum foederis inter me et vos. Infans octo dierum circumcidetur in
nobis... eriιque pactum meum in earne vestra in foedus aeternum. Ma-3culus , euius caro circumcisa non
fuerit, delebitur anima illa de populo
Suo, quia pactum meum irritum ferit si . Haec verba adeo clara sunt, ut divinam circumcisionis instituti nem in dubium vocare non licstat. Ast circa essetius circumcisionis theo. logi dissentiunt. Nonnulli eum Bellurmino, nurneιν et aliis censent, circumcisionem non esse institutam in remedium peccati originalis , sed tantum in signum foederis inter Deum et Abrahainum , eiusque posteros , ita ut ei reumcisio signum foret tum distinctionis populi iudaicia caeteris nationibus , tum singularis Dei erga ipsum amoris et providentiae, tum religionis ac cultus, quo populus ille
Deum specialiter colere lenehatur. Hanc sententiam probant tum ex Verbis ei latis 5 , in quibus isto tantum
effectus exprimitur, tu in ex veritis
Pauli dicentis: duae ergo usilitas cireumcisionis' multum quidem per omnem modum. Primum quia eredita
sunt illis eloquia Dei l6 ; ubi G primum denotat praecipuam utilitatem circumcisionis, quae ad eloquia Dei, id est, ad legem et oracula divina ludaeis concredita restringitur. Eidem
Sententiae suffragantur M. Patres.
S. Ius inus I ait: et Quod genus
muliΘbre circumcisionis carnalis capax non est, salis id ostendit, in signum datam circumcisionem istam,
472쪽
non ut iustitiae opus. x Tertulliunus lὶ inquit: e Si circumcisio purgat hominem, Deus Atlam incircumcisum cum saceret, cur eum non ei
evmeidit, vel postquam deliquit, si purgat circumcisio a et 2 : et Providens Deus, quod hane cireumcisionem
non in salutem esset daturus etc. 2S. Cyprianus c. Iudaeos 3ὶ opponit
carnalem Iudaeorum spirituali circumcisioni Christianorum Oi addit, Adamum, uenocli, Noe et Melchise- decli iustos fuisse sine circumcisione, quia, inquit, e Signaculum seminis nihil profuit. 3 S. Irenaeus il sic linquitur: c Circumcisionem, non quasi iustitiae consum matricem , sed in signo dedit eam Deus, ut cognoscibile perseveret genus Abrahae. 2S. Ambrosius ibi ad Clementianum
seribit: c Signum circumcisio corporalis; veritas autem circumcisio spiritualis: illa membrum amputat, ista peccatum. y S. Chrysostomus 6ὶ legem circumcisionis statutam dicit:. Non quod ad animae salutem perficere haec possit aliquid, sed ut hoc grati animi indicium quasi signum et sigillum circumferrent Iudaei et ne liceret eis commisceri gentium congressibus. χ S. Hieronymua in cap. 3 ad Galat. rationem reddens institutae circumcisionis, ne verbulo quidem indicat, eam in remedium peccati suisse, signum dumtaxat distinetionis Iudaeorum ab aliis nationibus in illa agnoscens. Cl. Tournely 7ὶ rationem addit theologieam eiusdem sententiae, dicens: ε Lex circumcisionis foeminas non obligabat, neque etiam masculos insantes ante octavum a nat,
vitate diem; ex quo sequitur, aut nullum fuisse pro illis contra origina- Iem noxam remedium, aut illud a
circumcisione suisse diversum: prius non patitur, quae summa Dei est pro salute omnium providentia et effusa voluntas; poSterius longe meliorem reddidisset foeminarum conditionem, quae nec octavum a nativitate diem expectare tenebantur, ut remedio legis naturae fruerentur, nec dolori circumcisionis subiiciebantur. Praeterea per annos quadraginta, quibus Iudaei in deserta manserunt, observata non fuit lex circumcisionis, ut constat ex Iosue V, 6, sive quia tune sine gentis alterius commixtione vivebant, nec ullo indigebant signo,
quo a caeteris nationibus separarentur ; sive quia in illa quotidiana sero
peregrinatione circumcisionis dolorem sustinere non potuissent: an
vero nullum fuit pro toto illo in te vallo temporis remedium peccati orbginalis 2 3 - Alii tamen theologicum card. Goui, Berii etc. contendunt, circumcision em a Deo institutam esse ad delendum peccatum Originale. Isti quoque ex S. Scriptura ei Patriabus sente ut iam suam probant. Nam
Gen. XVII, 1l Deus dicit: Eru p
clum meum in carns vestra, in s dus aeternum. Porro Deus pactum et foedus cum peccatoribus inire nou
potest; quae enim participasio, i quit Apostolus. iussiliae cum iniquitate. . . Ouue autem conventio Christi
ad Beliui' quapropter in verbis G
neseos tacite iusinuatur, per circumcisionem in pueris peccata deleri et in adultis etiam actualia peccata, ut verum inter Deum ei ipsos pacium consi Stere possit. Porro Gen. XIII, 14 legi Lur: Masculus, cuius praeputii caro circumcisa non fueris, delabitur anima illa de populo suo: quia paclum nurum irritum feciι, quorum
473쪽
M2 PAns IV. SECTIO II. verborum sensus est: qui circumcisus non fuerit, perditionem nequaquam evadet, quoniam reus inanel
transgressionis Adae. Hinc etiam M. Patres docent, circumcisionem ad delendum peccatum originale insti. tutam esse. S. Ambrosius inquit : ε Vides, omnem logis veteris seriem suisse lypum suturi. Nam et circumcisio purgations in signi sileat d mliclorum. 3 Et ali hi ili ita loquitur: e Egregie autem insantiae in primis vagilibus circumcidi mares lex tu hel
etiam vernaculos . quia sicut ab insantia peccatum . ita ab infantia circumcisio. Nullum tempus vacuum debet esse tutelae, quia nullum est
culpae Vacuum . . Nec Senex Ergo
pros 'lylus, nec insans vernaculus excipitur, quia omnis aetaS peccato obnoxia et ideo omnis aetas Sacramento
idonoa. 3 S. Basilius f3i circumcisi Onsem baptismati comparans ait: e Circumcisionem Iudaeus minime disseri ob comminationem , quoniam
omnes anima, quae die octava non ei reuinciditur, e populo suo exterminabitur: at tu circumcisionem non
manus actam, quae per haptismum in depositionem carnis perficitur, disserre quaeris' ipsum audisti Dominum : Amen dico robis . nisi quis renatus fuerit ete. v Quo testimonio producto sub nomine Chrysosto in i c. Iulian. 4 , ita S. Aussustinus prosequitur: et Cernis, quemadmodum ei cum cisionem circumcisioni, comminationem comminationi vir ecclesiastica doctrina praeditus comparavit Quod ergo est octavo die non eire uincidi, hoc est in Christo non haptizari et quod est perire de populo
suo, hoc est non intrare in regnum
coelorum. v Idom S. Doctor de nupt. et conc. i5 inquit: e Ex quo in Alilii. la est circumcigio in populo Dei, quae orat signaculum iustitiae fidei, ita ad signiscationem purgationis val0bat et in parvulis originalis, velerisque pEecati, sicut et haptismus ex illo valere coopit ad innovationem hominis , ex quo est institutuq. v Insuper s63 ad D.irdan. scribit: ε Cireuincisio antiquis sanctis pro baptismosuisse creditur. aEt e. lit l. Petil. : ε CΡrte antiquus populus Dei circumcisionem pro baptismo hahebat, v nempe quantum ad remedium contra peeeaium originale. msν hius vel alius antiquus
auctor lib. III in Lev. 8, haec hah t:
WErgo late est modus, propter quem insaniem octavo die iubet circumcidi. In circumcisum autem pstri re de populo suo o Atendit, quia ante circumcisionem abomina hilem habet carnem et immundam. Mundatur autem per circumcisionem, quae imaginem gerii resurrectionis mortuorum. Eandem sententiam produnt S. Prosper, S. Vti Uentius et S. Gregorius M., qui in Mor. s9 ita dissserit: et Quod apud nos valet aqua baptismatis, hoc egit apud veteres, vel pro parvulis sola fides, vel pro maioribus virtus sacrifieii, vel pro his, qui ex Abrahae stirpe prodierunt, mIsterium circumcisionis. 3 Ven. Beda 110, dicit, circumcisionem praecipue signis easse donum remissionis, quod solveret a peccato praevaricationis Adae, e quod una cum S. Augustino prohat ex illa comminatione Gen.
XVII, 1 1, quam comparat cum illa Salvatoris Io. III, 5. S. Bernardus is 1 loquens de gratia baptismi, quae est
purgatio peceatorum, et huius quidem gratiae Sacramentum, inquit,
474쪽
prius erat circumcisio, ut originalis
rubiginem culpae, quae manaverat a parentibus primis, cultellus eraderet. 3 Demum reticeri nequit oraculum Innocentii III, qui in c. uuiores de bapi. li inquit: et Baptisma sue
cessii circumcisioni. . . Sicut sine distinctione quaelibet moraica lex clamabat: Irilina, cuius praeputii raro circum isa non fuerit, peribis de populo suo, ita nunc indistineta intonat vox evangelica: Nisi quis renatus fuerit et c.; x et in serius addit: et Originalis culpa remittehatur per circumcisionis mysterium et damnationis periculum vitabatur. 3 Huic traditioni innixi scholastici communiconSensu docuerunt, circumcisionem non solum ad distinguendos Iudaeos a caeteris nationibus, sed etiam ad delendam culpani originalem institulam sesse. Nonnulli eo usque progressi sunt ut docerent, gratiam in circumcisione ad delendum peccatum originale conferri virtute eiusdem circum. cisionis, seu eae opere operaso, non secus ac in baptismo. Ita Seolus isti.
quem Durandus i 3, aliique seenii sunt. Eidem opinioni aliquamdiu inhaesit etiam S. Thomas, qua in in lib. IV Seni. iιl proposuit: sed considerunS magnum esse quoad efficaciam inter sacramenta V. et A. T. discrimen, opinionem istam deseruit, suamque doctrinam b, ita proponit: c Ab
omnibus communiter ponitur, quod in circumcisione peccatum originale remittebatur. Quidam tamen dixerunt; quod non con rebatur gratia, sed solum auferebatur peccatum,
quod Magister ponit. Sed hoc non potest esse , quia culpa non remittitur nisi per gratiam, Secundum illud: 1u
Dein contra alios defendit, per ci
ART. R. 4eta cumcisionem etiam gratiam tollatam fuisse, quas suffiiciebat ad reprimendam concupiscentiam et adimplenda mandata legis, ac demum concludit: e Dieendum est, quod in circumcisione conserebatur gratia quantum ad omnes graiias esseclus: aliter tamen quam in haptismo. Nam in haptismo consertur gratia ex virtute ipsius baptismi, quam habet inquantum est instrumentum pa Aionis Christi iam perseetae scilicet
eae opere operato ; in circumcisione autem conserehatur gratia non ex virtut se ei reum cisionis. sed ex vi
tute fidei passionis Christi, euiuq signum erat circumcisio , ita scilicet, quod homo, qui accipiebat circumcisionem. prositehatur, se suscipere talem fidem, vel ad ullus pro se, vel
alius pro parvulis. Unde Apostolus dieii quod Abraham acrepiι signum circumrisionis, signa ulum iustitiaetidei 73, quia scilicet iustitia erat ex
fidu significata, non ex circumcisione significante. v Ergo iuxta S. Thomam cireum cisio fuit instituta ad delendum peccatum originale; non aulem illud delebat sua virtute, Seu ex Opere operato, sed prout signum erat externum protestativum fidei. - Per hane sententiam S. Thomae Patres, qui dissentire videntur, conciliari possunt. Illi nempe qui videntur as-Serere, circumcisionem fuisse datam
solummodo ad populum lsraeliticum distinguendum ab aliis, non possunt intelligi presse et omnino in sensu
exclusivor alias sexcluderentur multa
alia heneficia a Deo in circumcisione collata. Negant ergo tantum, quod circumeisio propria virtute , seu ex opere operato peecatum originale delebat; non negant autem, quod ei meumcisio ordinata suerit ad signis ean.
475쪽
4 Ans Iv. SECTIO II. dam , excitandam et manifestandam fidem in venturum Messiam . perquam iustificatio oblinebatur. Caeterum ex dietis patet, circumcisionem veri nominis sacramentum fuisse: est enim
res subiecta sensibus, instituta a Deo ad significandam gratiam interiorem et ad producendam saltem iustitiam legalem. vel, ut contendit Itiumriit , ad producendam etiam gratiam aliquam interiorem, per quam fides iustificans excitetur 2 . Nola. Periodum istam, quae ab Adamo usque ad Moysen extenditur, theologi stulum naturae vocare SO-lent ; non autem ideo negant. R velationem divinam iam Patriarchis saetam, fidem in promissum uestiam, et postmodum etiam circumci sionem praeceptam fuisse, ac ideo iam praecepta positiva extitisse. Sed quia de caetero homines ad nulla alia praeeepta adstricti erant, quam ad illa, quae ex iure naturae fluunt, quaeque nuturalia dicuntur et a posuisis distinguuntur, ideo dicta periodus stulus naturae vocatur, non in oppositione ad religionem divinitus revelatam, sed potius in oppositione ad legem divina auctoritate scriptam.
3 493. Periodus mosaica, Seu Slatus legis scriptae, a Moyse seu potius a lege per Morsen scripta et Israsilitis promulgata incipii, duratque usque ad Christum Redemptorem. In vestigandum iam est, an et quaenam Sacramenta in hae periodo extiterint.1. In statu legis mosaicae de quorumdam sacramentorum existentia
minime dubitandum est. Nam Syn dus Florenιina in decreto Unionis
haste habet: Norae ιegit sacramenta multum quidem disserunt a 3acra mentis antiquae legis. D concilium
novae lagis sacramenta a sacramentis antiquae legis non disset re, nisi quia caeremoniae sunt aliae, ri alii riιus eaterni, anathema su . Non ν tuissent autem utriusque Concilii Patres sacramenta novae legis a saer
mentis veteris seu mosaicae legis distinguere, si haec nullatenus extitissent. S. Domus horum existentiam ratione theologica probat iι , ita disserens: et Cum sacramentorum usus fidei proportionaliter respondeat , oportuit, quod secundum diversum statum si dei diversimode sacramenta traderentur. Fides autem quantum ad articulorum explicationem . Sen per magis ae magis crevit secundum propinquitatem temporis gratiast, et secundum hoc oportuit sacramenta magis ae magis determinari. Et propter hoc, quia in Abraham fides primo habuit quasi notabilem quantitatem, ut propter fidei religionem ab aliis separaretur, ideo ei signaculum, sive sacramentum fidei de- torminatum fuit, scilicet Circumcisio. Et quia tempore Moysis iam fides ad tantain quantitatem deveneral, ut non solum in uno homine resulgeret, vel in familia, sed in una tota gente populo Dei multiplicato; ideo oportuit
et luem dari. . . . et sacramenta in speciali determinari et multiplicari; et propter hoc necessarium fuit, in lege Moysis determinari sacrificia, oblationes et decimas, quantum ad omnes singulares circumstantias et matrimonia ordinari, et poenitentiae satissaetiones distingui. v 2. In lege mosaica plurjmae caeremoniae praescriptae fuerunt, quarum
476쪽
snis erat, ut venturum Messiam praefigurarent. Ideo Apostolusii legem veterem appellat umbram futurorum:
atque 2 scribit: omnia in siguris comtingebant illis. Quod idem etiam desaeramentis legis moruleae recte adseveratur. Unde S. Augustinus 3ὶ dieit: e Prima sacramenta quae celebrabantur et observabantur ex lege, praenuntia erant Christi venturi, quae cum suo adventu Christus eomplevisset, ah lata sunt. 2 Ex tot autem ritibus in moralea lege divino iussu observandis, quaenam fuerant ineramenta adeo facile non est definire, quia clare nobis revelatum non est, quinam praecise ritus ad significandam gratiam interiorem et ad producendam iustitiam saltem legalem instituti fuerint. Communiter tamen theo.
cae sacramenta ad quatuor classes revocant. Prima continet remedia divini ius instituta ad delendum peccatum originale, inter quae praecipue commemoranda est circumcisio, quam Deus talia Abrahamo iniunxit; postea vero per Moysen circumcisionis legem renovavit 5 . Ideo circumcisio inter
Sacramenta moSaica recensetur quamquam longo ante Morsen fuerit instituta; et Christus ipse si)dicebat Iudaeis: Moyses dedit vobis circumcisionem, non quia eae Moyse esι, sed eae Patribus, scilicet Ahraham, Isaac et lacob. Atque hoc erat primum inter mosatea sacramenta, adeo ut qui circumcisi non erant, aliorum Sacramentorum participes esse non potuerint: vere igitur circumcisio praefigurabat baptismum. See da elassis consistit in sacramenus, ad alendam vitam legi consormem, seu ad promovendam iustitiam legalem insti
ART. Il. 4 5 tutis, inter quae eminent esus Agn praehulis et panes propositionis, figurae SS. Eucharistiae. Tersia classis eomplectitur sacramenta, per quae expiatio fiebat ab immunditiis legalibus et precatis, uti ablutio manuum,
aspersio aquae, purisicationes eo-ram Saeerdotibus etc., symbola Poenitentiae. 0uarta classis varios ritus comprehendit, quibus sacerdotes administerium assumebantur; quae comsecratio sacerdotum fuit umbra s
eramenti Ordinis. - Ex his patet. nullum fuisse in veteri lege aliorum trium sacramentorum typum, scilicet Confirmationis, Extremae Unctionis et Matrimonii: cuius rei hanc S. Thomas iri reddit rationem: et Sacramento Confirmationis, quod est sacramentum plenitudinis gratiae, non potest respondere in veteri lege ali-suod sacramentum, quia nondum advenerat tempus plenitudinis, eo quod
nihil ad perfectum addi it leae s8 .
Similiter autem et sacramento Exiremae Unctionis, quod est quaedam immediata praeparatio ad introitum gi riae, cuius aditus nondum patebat inveteri leςe, pretio nondum soluto. Matrimonium autem fuit quidem inveteri lege, prout erat in officium n, iurae, non autem prout est sacramentum coniunctionis Christi ei Κeclesiae , quae nondum erat laeta; unde et in veteri lege dabatur libellus repudii, quod est contra sacramenti
rationem. III. In Periodo rarissiana.
494. Leae per Moysen data est. ait S. Ioannes Ev.i9ὶ, gratia eι ver tua per Iesum Christum faeta est. Ιωsus Christus nempe, auctor gratiae Supernorumque donorum, legis veteris erat scopus et sinis; in eo et ab
477쪽
4 6 Pins Iv. SECTio Il. illo adimpleta est voritas. quae eae- rem uitiis veteribus fuerat adumbrata. Lox Christi ergo lex nova esl, lex gratiae, lex veritatis. Cum autem quaeli het vera roligio non solum interna. Sed Pliam exlerna esse de
beat l . adeoque oliam in Religione
christiana ritus sacri externi necessario existant: recte insertur, in lege gratiae et veritatis ritus saeros instituloS esse . qui gratiam interiorem non solum significent, sed et producant, atque ideo in religione christiana dari Sacramenta praestantiora et efficaciora. quam in veteri lege. R in ita se habere, contestatur S. AuguS1inus, qui se . cum dixisset, sacramenta veteris legis ablata esse. et ideo ablata, quia impleta, mox subdit: et Et alia sunt instituta virtute maiora, utilitate meliora, actu faciliora, numero Pau
ciora. s Et S. Domus 3i ita disserit:. Sicut auli qui Patres salvati sunt per fidem Christi venturi, ita et nos salvamur per itidem Christi iam nati
et passi. Sunt autem Sacram ni aquaedam signa protestantia iidein, qua iustificatur homo. 0portui aulem aliis signis significari sutura. praeterita et praesentia. Ut enim Augus inus id dicit: Eadem res alifer annuntiaturi satienda, aliter facιa, sicut ipsa rem bu : passurus eι passus non similiter sonanι. Et ideo oportet, quaedam alia Sacramenta esse in nova lege, quibus signi sieentur ea quae praeceSSerunt in Christo, praeter sacramenta Veleris legis, quibus praenuntiabantur futura. 3 Sacramenta autem in lege Evangelica vere existere, definivit
Coneilium Tridentinum Can. 1, Sessionis septimae dicens: Si quis diseru sacramenta novae legis non fuissa omnia a Iesu Chritio Domino nostro
ii situta, aut esse pIura vel pauciora, quam septem, videlicet baptismum, Confirmationem, Eucharissiam, POMnisentiam. Laetremam Unctionem, Omdinem eι Mastimonium: aut etiam in
liquod horum septem non esse vere eι prostris sacramentum, unathema sit. Nosa. Extiterunt nonnulli, qui nulla in lege evangelica sacramenta admittenda mSe censuerunt. Ita Arrhonitri, testibus S. Epiphanio l5 et ''odoreto is , asseruerunt, divinamSSteria per res, quae videntur, pe agenda non esse, neque incorporea per sensi hilia Θt corporea. Iuuichusti, qui arbitrabantur Oinnia visibilia natura sua mala esse et a malo principio producta, iuxta salsum suum principium sacramenta, quae Signum
externum requirunt, Spernere ac P
licere tenebantur, ut ostendit S. Tho
mas Ti. Beguini, qui et Frati epili
vocat,antur, Sacramenta ut inanes camremonias vilippnderunt; condemnatia Ioanne XXII. His accensendi sunt Caspiar Sehwenkfeldius, lutheranao Sectae desertor, quem Lutherus ipse consutavit; ac pseudoplitiosophi omnes qui externum Dei cultum oppugnantes, una cum Religione quamlibet sacramenta reiiciunt. Quae ab adversariis Sacrameniorum in N. T. exiStentiae opponuntur, facile diluuntur.
Obi. I. Christus homini interroganti, quid laetu opus esset, ut haberet vitam aeternam, respondit: Sinis ad visum ingredi, serva mandata s8J; quae ibi enumerat, nulla s
cta sacramentorum mentione. Itaque ad salutem aeternam sufficit praeceptorum divinorum observantia, et S eramentis in nova lege opus non eSt. Resp. Certum est, iuxta essatum
478쪽
riςti illum ad vitam ingredi qui
obsservat mandata divina. A st ad haec debito inodo observanda auxilium supernae gratiae requiritur 3 10 93: unde etiam media adhibere necesse eSt, a Deo ad gratiam supernaturalem acquirendam instituta et praescripta. later haee media aut seni, ut ex dicendis apparebit, praeeipuum loeum t
nrni Sacramenta, quae idcirco ad S, lutem consequendam neceSsaria Sunt.
Neque obstat, quod Christus i. e. 1 do Sacramentis mentionem non saeiat: nam ibidem etiam praecepta primae
tabulae non commemorantur, quae lamen ideo non negantur. Caeterum uSum sacramentorum praeceptum e
se, ex aliis Scripturiae locis eonstat: sic praecipitur baptismus Io. III. 5, perci ptio Eucharistiae Io. VI, 54.
Dbi. lI. Sacramenta sunt quaedam signa corporea invisibilis gratiae spiritualis: sed adveniente veritate debent signa et figurae cessare : pDNtquam ergo stralia et veritas per Ie- sinu Christum falla est, ut dicitur IO. I, 27, sacramenta nulla esse debent.
Resp. Plurimae erant in V. T. cam remouiae ad praefigurandum Chri flum ordinatae: et istae caeremoniae advenionte Christo cessarunt; sed ideo non Sequitur, omnem cultum extornum cessetasse, et omnia signa seu sibilia sublata esse; nova pulluS, eaque praestantiora et Pslicaciora instituta Sunt, quia etiam in Religione christiana cultus extPrnus requiritur et signa sensibilia externa abesse
non posSunt, quod ostendit S. Tho-nuis icti asserens : et Sicut Dionysius 63i dicit, status novae legis medius est inter statum veteris istos, cuius ligurae implentur in nova lege, et inter flatum gloriae, in qua omni S
ART. II. 477 nude et persecle manifestabitur veritas : et ideo tunc nulla erunt meramenta; nunc autem , qualia diu persperulum eι in aenigmale cognoscimus, ut dicitur I Cor. XIlI, oportet nos per aliqua sensibilia signa in spiritualia devenire, quod pertinet ad
rationem sacramentorum. xobi. III. Sacramenta consistunt in quibusdam elementis; atqui Apostolus non vult. nos in statu legis gratiae esse sub elementis; inquit enim, ad Gal. seri hens: Cum essemus par-τuli inempe in veteri leget sub elementis mundi eramus: αι ubi reniιpl nititilo temporis etc. ι); per Christum praelata elementa sublata
Resp. Ad hanc obiectionem respondet S. Thomas 5 , et quod sacra-mΗnta veteris legis Apostolus vocat sv. 9 egena et in irma elementa, quia gratiam nec continebant, nec causabant. Et ideo utentes illis sacramentis, dicit Apostolus , sub elemensis mundi Deo serviisse, quia sellieet nihil aliud erant. illain elementa huius mundi. Nostra autem Sacramenta gratiam continent et causant; et ideo non est de eis similis ratio. 3 Alii dicunt, Apostolum per elementa non signa sensibilia. quae in sacramen iis occurrunt. int 'lligere, sed potius prima pietatis elementa et verae Religionis rudimenta. quae inveteri Testamento mundo concessa suerunt, doli ec Christus plenam reves lationi; lucem asterret 6 . Obi. IV. Si D0us, abrogalis veteris legis sacramentis, nova instituisset, alicuius mutationis accusari possPt, ad instar hominum, qui inediis ini prudenter electis meliora subsit
Resp. S. Thomas hanc dissiculta-
s5ὶ L. c. ad 2.lsit Ct. Bernardinum a Pieonio in h. I
479쪽
tem tollit dieens: et Quod sicut
Paterfamilias non ex hoe habere monstratur mutabilem voluntatem, quod diversa praecepta familiae suae proponit pro temporum varietate, non eadem praeeipiens hieme et aestate: ita non ostenditur aliqua mutatio esse cirea Deum ex hoc, quod alia saeramenta instituit post Christi adventum, et alia tempore legis; quia haec fuerunt congrua gratiae praesi-gurandae, haec autem sunt congrua gratiae praesentialiter demonstrandae signa. x Verum equidem est. Sa-eramenta N. T. ad hominum sancti sicationem longe efficaciora esse saeramentis V. T. Sed observandum est, Deum nihil unquam homini hus debere, neque ipsum aliquid eligere. quia honum est, sed omnia ideo tantum bona seri, quia et quando Deus ea vult i 50 . Caelerit in Deus omnia uno et simplicissimo actu vult, quamvis variis temporibus conlingant 326 . 9bi. V. Christiana Religio debet tota esse spiritualis, dicente Christo: Venit hora, eι nunc rat, quando veri adoratores udorabunt Patrem in spiritu eι veri sale l23; non ergo in ea de-hent esse sacramenta, quae partim sint spiritualia, partim corporea; feci omnis cultus divinus solo spiritu est perficiendus. Resp. Si totum verborum Christi contextum perpendamus, omnis dis- stultas evaneseit. Nam ibidem agitur de Iudaeis et Samaritanis, quorum cultus abrogandus praenuntiatur. Hinc, ubi coplestis Pater in spirisu adorandus dicitur, ibi novus fidelium cultus veleri cultui carnali Iudaeorum opponitur: item ubi dicitur in re-ritate , ibi cultus ipse fidelium op ponitur cultui Samaritanorum, quem
plures temerabant errores. Adoratio igitur in spiritu et rerilais, de qua loquitur Christus, rilibus iudaicis et famaritanis profecto repugnat, non vero Ecclesiae catholicae sacramentis. Recte enim S. Thomas s3ὶ doeet: a Quod etiam adoratio corporalis in spiritu fit, in quantum ex spirituali devotione procedit et ad eam ordinatur. x Et certe Christus ab Ecclesia sua, quain visibilem esse voluit ι , cullum externum non exclusit, imo et ipsa Christus eum
cultu interno externum quoque coniunxit, quia in templum perrexit i53, baptizari voluit is , procidit in faciem
suam orans T , elevatis manibus suis,
Iari rara III. De sacramentorum institutione.
3 495. Si eertum est in nova lege
sacramenta existere, quaeri potest, a quonam et quibus eae causis illa imstiluta suerint. Quibus quaestionibus ut salisfiat: 1' commonstrandus est sacramentorum auctor: et 2' imvestigandae sunt institutionis huius causae. Ex duplici hae consideratione
sacramentorum summa dignitas, maximaqtie convenientia clarissime manifestabitur.
3 496. Nullum esse sacramentorum auctorem praeter Deum ipsum, non tantum Orthodoxi Oinnes, sed et Protestantes agnoscunt, qui non alio pretextu duo tantum admittunt sacra.
menta, Baptismum et Eucharistiam, quam quod, ut ipsi dicunt, sola haec a Christo instituta legantur. Quamvis
autem omnes Christum ut Sacramentorum auctorem venerentur, Scholastici lamen quaestionem moverunt,
480쪽
an Christus omnia sacramenta imm diale et per Se ipsum, an aliqua m diale per Apostolos, seu per Ecclesiam instituerit. Nonnulli eum -- gone Victorino et Mustisιro sententiarum docuerunt, quaedam Sacramenta post Christi discessum ab Ap stolis, aut ab Eeelesia instituta suisse, saeta ipsis ea instituendi potestate a Christo; qui proinde ea mediate lantum instituisse dicendus est. Alii autem cum S. Thoma contendunt, omnia sacramenta a Christo immediate instituta esse: et haec Sententia, gravioribus rationibus innixa, communis inter theologos laeta est. Duo edipo hic probanda Sunt: primum eSt, Christum omnium Sacram nlorum auctorem esse, quod ad fidem pertinere nemo dubitat; secundum est, Sacramenta omnia fuisse a Christo immediate instituta, quod certum quidem est, probabilius tamen ad fidem striete non pertinet. . Christum Dominum omnium sacramentorum novae legis auctorem esse, ex ipsa S. Scriptura palet. Α-postoli enim declarant. Se dumtaxat ministros pc dispensatores esse, non auctores mysteriorum Dei, id est . sacramentorum. Paulus enim inquit: Sie nos existimet homo, ut ministros Christi, et dispensatores mysteriorum
Dei l in. Ei ibid. iam dixerat Apostolus: 0uid est Apollo' quid rero Paulus ' ministri eius, eui credidistis sq). Petrus quoque fa) omnes Eetlesiarum Reetores appellat dispensatores multiformis gratiae Dei. Ad Apostolos ergo ministratio et dispensatio , ad Christum vero institutio pertinet sacramentorum, quae idcirco mysteria Dei nuncupantur Porro in ipsis Evangeliis legitur, Christum institui
sacramentorum institutio in Evangeliis tam clare non exprimitur, ea tamen in aliis S. Seripturae libris innuitur, in quibus est Confirmatione 7 , de Extrema Unctione I 8 , de Ordine s9 et de Matrimonio l0ὶ sermo habetur. Neque dubitare licet, haec quoque saeramenta a Christo instituta fuisse. Nam S. Lutast Ut testatur, Christum post resurrectionem suam per quadraginta dies conversatum fuisse cum Apostolis, loquentem de regno Dei, id est, de Ecclesia Dei aedificanda et administranda: aedificatur autem et administratur Ecclesia per sdem et sacramenta. Unde S.
i stetissimi, qui inter Resurrectionem Domini Ascensionemque fluxerunt, otioso transiere decursu, sed magna
in eis confirmata sacram nia, magna sunt revelata mysteria. - Neque mirum St, non omnium Sacramentorum institutionsem in Ss. Litteris elare et distincte exprimi. Deus enim noluit, nos omnia, quae ad sdem tit, ectant, sex verbo seripto habere; sed alterum quoque Revelationis soni eis constituit, nempe Traditionem dirinum . quae tum S. Scripturam authen tice declarat, tum etiam dogmata nobis proponit in S. Scriptura clare ei distincte non contenta. Constans autem haec Ecclesiast persuasio fuit, omnia sacramenta sibi a Christo iradita suisse, neque posse aliquid circa numerum aut substantiam sacramentorum immulari. 3 Ita S. Ambrosius 13, ait: et Auctor sacramentorum quis est, nisi Dominus Iesus' de coelo ista
Sacramenta venerunt. 4 S. Augustimuit ι) inquit: et Ab ipsa Dei sapien