장음표시 사용
501쪽
dixisse: Non est tui officii, sata,
ut adoleas incensum Domino. sed sacerdotum, hoc est filiorum Aaron, qui consecrati sunt ad huiusmodi mi. nisteria. Quod si in veteri lege non ovili bot lietium suil se sacris immi Score, sed iis tantum, qui erant de stirpe Aaron ; quanto magis in lege Christi a sacro ministerio removendi sunt, qui ad illud speciali consecratione non vocantur' - Ηinc constans semper fuit Ecclesiast usus, ut Sacramentorum administratio non nisi iis concrederetur, qui essent ad hoc ministerium sacra ordinatione destinati , excepto baptismo necessitate urgente, ut suo loco dicetur. Porro in A esis et Epistolis A postolorum saepe legimus, per manuum impositionem fuisse episcopos, presbSteros et diaconos ordinatos, quod Supervacaneum utique suisset, si omnibus indiseriminatim tribuisset Christus potestatem Sacramentorum conficiendinrum ἰ quae praxis suit postea ab Ecclesia religiose custodita. Et quando Colluthus, simplex Sacerdos, temere ausus est episcopos et sacerdotes con .secrare , illius ordinationes irritae declaratae sunt in magna Synodo M- ω 'ua. Hinc etiam in Ecclesia a primis usque temporibus varia institula sunt ministeria, et pro singulis Sacramentis varii et diversi sunt ordinatiministri. ut ex inserius dicendis palebit. Merito igitur Leo X hunc arlieulum Lutheri n. 13 proscripsit:. Γhi non est sacerdos, potest quil bet christianus sacramenta administrare, etiamsi mulier aut puer esset.
Ei Synodus Tridentinu il eundem errorem his verbis damnavit: Si quis
diserit, christisinos omnes tu verbo, et in omnibus sacramentis admini
strandis habere potestatem, anath
Nosa. Lutherus e Ss. Litteris plura congessit loca, ut probet, fideles omnes Sacerdotes esse, ideoque in sacramenta potestatem habere. Praeeaeteris hie nobis opponit Principem Apostolorum, qui seribit: Et ipsi lunquam lapides viri superaedisteamini, domus spiritualis, sacerdosium sanctum, oferre spiritualas hosIius, acceptabiles Deo per Iesum Chris1um: el: Iris autem genu4 electum, stens Rancta, regale sacerdotium, populus
nequisitionis 23. Opponit etiam Paulum i 3i dicentem: 0ui idoneos nos
feris ministros nori testamenti. Rursus opponii Ioannem scribentem in A poe. 4 : Christus fecit nos regnum, et sacerdotes Deo es Patri: item : Umeis i nos Deo nostro regnum, et Sacem dotest 5 : atque: Ει erunι sacerdotes Dei et Christi l 63: ergo, ait, omnes fideles a Christo instituti sunt sacerdotes. - Facile autem ostenditur, protestantes in testimoniis citatis pro salsa sua doctrina praesidium nequaquam invenire. Sacerdos enim in genere dicitur, qui sacrificium offert. In ipsa vero Scriptura sacrificium duplici sensu sumitur, nempe in sensu proprio et stricio pro re externa per legitimum ministrum Deo oblata; et hinc inde in sensu improprio seu latiori . pro actibus virtutum internis
Deo beneplacitis, aut pro laudibus divinis ; ita legitur in Psalmis: Sucr rate sacrificium iustis iste Iὶ: Immola Deo sacrifitium laudis s8); Merificium Deo spiritus eontribulatus 9 .
Eodem modo sacerdotium duplex distinguitur : aliud externum et prinprie die lum, quo reale Sacrificium osse plur, et sacramenta ministrantur;
aliud improprie dictum, internum et
502쪽
spirituale, quo Deo bona opera osse runtur, preces, laudes, ac potiSSimum cor contritum et humiliatum. Ubi porro Seripturae sacrae univereis fidelibus tribuunt sacerdotium , ibi non nisi improprie sacerdotes ii vocantur, quatenus vel Spirituale saerificium animi Deo tribuere debent, vel, reale sacrificium osserente Sacerdote, ipsi etiam non quidem ossicio sacerdotali, sed affectuum coniunctione cum eo possunt offerre, ut dicit S. Augustinus lj. Aine ad singula
ut deveniamus, animadvertere opus est, D. Petrum in locis citatis non aliud certe, quam sacerdotium internum , Seu improprie Sumptum, in Christi s delibus agn0scere. Nam cum eos adhortaretur ut osserant h lias spirituales, profecto de iis non agit, quae propriae ac realiter in aliari sacris cantur. Non aliter explicat haec
ipsa verba S. Ambrosius 2ὶ dicens: c Omnes filii Ecclesiae sacerdotes
Sunt; ungimur enim in sacerdolium Sanctum, offerentes nosmetipsos hostias spirituales. x-- Quoad vero Do-clore in gentium iam ipse ea pilis contextus disti cultatem solvit. Ibi enim Paulus de vero utique sacerdotio disserit ; sed de Seipso, caeterisque Α- postulis tantum sermonem habet.
Moisi enim, qui minister suil veteris
testamenti, Se comparat tamquam novi foederis ministrum, et ait, Se ministrare epistulaS non atramento, Sed
spiritu Dei vivi conscriptas, non in tabulis lapideis, sed in labulis cordis carnalibus insculptas : idonei talem autem suam non propriis viribus, sed graliae Iesu Christi adscribens, ait: qui idoneos tros fecit et c. Tandem in Apocalypsi Christianis aeque tribuitur sacerdotium et regnum. Iam vero
quod - ipsi adversarii dissileri ne-
que utit - ibidem reges appellantur Christiani sensu tantum spirituali, non quia in throno sedentes actu populis dominantur, sed quia servire Deo regnare est, ut loquitur Ecclesia; vel quia omnibus fidelibus dispositum et paratum est regnum Dei, ut inquii ipse Christus. Ergo in sensu quoque spirituali ibidem sacerdotes vocantur, non quasi proprie et striete diei a sacrificia offerre poSSini Sed quia interna seu improprie dicta Sacriscia osserunt. Non absimili ratione intelligit hunc locum Apocairpsis D. Ambrosius 3i dicens: et Unusquisque si delis ungitur in sacerdotium , ungitur ei in regnum: sed spirituale regnum est, et Sacerdotium Spiritua
I 50 l. Sub initio saeeuli IV Donat
stae, qui in Africa diuturnum et turbulentissimum schisma excitarunt, Stinlide putantes. totam Ecclesiam Chri- ti sunditus corruisse, et solum in exigua illa Africae parte, quam ipsi ineolebant, suisse incorruptam Servatam, coeperunt eos haptigare, qui ad eorum schisma ex catholieis castris infeliciter transibani, docentes baptismum et alia sacramenta ab impiis ministris squales ipsi catholicos omnes reputabant) collata, nihil omnino valere. Saeculo XII sopitum don lismum denuo excitarunt Faldenses, Africa uis Donatistis in hoc deteriores, quod, cum hi sunctiones sacras Sacerdotio reservarint. isti suae sectae hominibus laicis attribuerint, in eo tantum pares quod Sacramentorum vi in et efficaciam a ministri probitate pendere voluerint. Saeculo X lx eundem professus est errorem D. M i
503쪽
clesus, ut patet ex eius artieulo IV
inter damnatos a Cointilio Conssantiensi: c Si Episcopus vel sacerdos existat in pste cato mortali, non ordinat,
non conscii, non consecrat, non baptizal. I Uti erroris. ita et damnationis sociuin habuit Ioannem IIuo, cuius celebris est articulus XXX in lor proscriptos ab eodem Concilio: e Nullus est dominus civilis , nullus est praelatus, nullus est episcopus, dum
est in peccato moriali. 3 - Contrarium semper credidit Ecclesia catholica, eonstanter docens,vim t em ciam Sacramentorum non pendere a probitate, Seu sanctitate ministri, al-
quo ideo ministrum quoque in peccato mortali existente in , valide conscere sacramenta. Dogma hoc mihωlicum eae S. Seriplura, eae Truditione, et rationibus theologicis probatur. 1. In S. Scriptura quidem dogma
catholicum conceptis verbis expres- , Sum nou legitur; sed tamen talia in ea testimonia Occurrunt, ex quibus istud recta argumentatione insertur. Nam is dicitur: Deus est, qui iustisicat. Iustificalio aulem ordinarie consertur per sacramenta baptismi, vel poenitentiae, quae ab hominibus admini- Strantur. Ut autem Semper verum Sit Deum ipsum peccatorem iustis eare, necessario dicitur, nullatenus mini-Strum suam gratiam Sacramentum Suscipisenti communicare, neque Sua Sanctitate eum sanctificare, sed tantum nomine Christi actionem sacramentale in externam perficere , euitanquam instrumento collationem gratiae Salvator adnectere voluit: manifestum igitur est, ab actionis externa
lux ta institutionem Christi posita, non vero a probitate ministri iustis ealionem, seu gratiam in Sacramentis collatain dependere. Idem argumentum
ART. V. Mareete insertur ex verbisPraecursori sit de Christo dicentis: Hic est, qui baptizat in Spiritu Sancto; quae verba S. Augustinus 3l ita pulcro commentatur: c Petrus baptiget, hic est, qui baptigat; Paulus baptizet, hic est, qui baptizat; Iudas baptizel, hic est,
qui baptigat. . . . Nam si pro diversitate meritorum baptisma sanctum est, quia diversa sunt merita, diversa erunt baptismala. et tanto quisque aluquid melius putatur accipere, quanto a meliore videtur accepisse ... Illud, quod datum est, unum est, nec impar propter impares ministron. sed
par et aequale propter: hic Gι qui
bis suppeditat Apostolus Paulus dicens : Unusquisque restrum diciι:ego quidem sum Pauli, ego autem Apollo, ego rero Cephae,ego autem Christi. Birisus est Christus ' Numquid Paulus crucisaeus res pro vobis' aut in
nomine Pauli baptizati essis ι . Ω:0uid igitur est Apollo ' quid vero Paulus ' ministri eius, cui credidissis. . . Ego planiavi, Apollo rigarii, sed Deus incrementum dedit, Linque neque qui plantat, est aliquid, neque qui rigus, sed qui incrementum
dat Deus ... Dei enim sum us adiutores,
Dei agricultura estis. Dei aedifleatio esiis s5 : quibus verbis clarissime
traditur, emeaciam sacramentorum nequaquam a qualitatibus ministri bonis vel malis dependere, sed a solo Deo quasi per instrumenta operante repetiendam esse. Quamobrem in haec
eadem Pauli verba S. Augustinus si
ita praeclaro disserit: e Baptizavit ergo Paulus lanquam minister, non tanquam ipsa potestas; baptietavit autem Dominus tanquam potest . Intendite: et potuit hanc potestatem servis dare, et noluit. Si enim darei
504쪽
hanc potestalem servis, id est, ut ipsorum esset, quod Domini erat, tot essent baptismi, quot essent servi; at, quomodo dictum est baptismaloannis, sic diceretur baptisma Petri, sie haptisma Pauli sic baptisma Iacobi ... Ergo ne tot baptismata dicerentur, quot essent servi, qui haptigarent accepta potestate a Domino, si hi tenuit Dominus potestatem, servis ministerium: v et quidem servis tarn bonis, quam malis, ut ibidem S. D ctor explieare pergit. Denique ex S. Scriptura argii mentum negativum peti
potest. Nain quia in ipsa generatim dicitur. discipulos Christi baptizasse, dii hilari nequit, etiam Iudam, qui furae ideo improbus erat li), baptismum administrasse. Ast nulli bi legitur, baptietatis a Iuda denuo sacramen luna idem tollatum fuisse. cum tamen expresse l2 legatur, baptismum Christi collatum suisso iis, qui solum baptisma Ioanniq Bapl. receperant. Iline S. Augustinus Iai inquii : . Dedit Iudas baptismum , et non baptizatum est post Iudam ; dedit Ioannes, et baptizatum est post Ioannem : quia si datus est a Iuda b ptismus, Christi erat: qui autem a
Ioanno datus est. Ioannis emat. a Alsi ministri improbitas ossi e rei valori sacramentorum, qui a Iuda baptizati fuerunt, lingendi iterum fuissent, nec baptismus Iudae baptismo Ioannis praeponendus esset. 2. Ss. Patres eι C tilia docent, valida esse sacramenta ab improbis ministris collata. Dptalus uiles. i)ila Donatistas alloquitur: et Cum videatis. omnes qui baptizant, operarios Psse, non dominos, et Sacramenta per Se esse saneta, non per homines: qui deSt, quod vobis tantum vindicatis Τquid est, quod vos solos munus prin-
ei pala esse dicitis' quid est . quod
Deum muneri hiis suis exeludere contenditis' Concedite Deo praestare, quae sua sunt. Non enim potest munus ab homine dari, quod divinum est. 3 S. Ambrosius s5 ait: a Non
mundavit Damasus, non mundavit Petrus, non mundavit Ambrosius, nnnmundavit Gregorius. Nostra enim se vitia, sed tua Sunt sacramenta. Ne tu pnim humanae opis est divina conferre, sed tuum, Domine, munus Di
Patris est. v S. Gregorius Met. 6 oleganti similitudine declarat, eme
Ciam sacramentorum non hebptari, si per indignum ministrum conficiantur. e Sint, ait, duo annuli, unu S aureus, alter ferreus, atque am ho eandem Imperatoris imaginem insculptam habeant. ae deinde ceram imprimant.
Quid tandem hoc signum ab illo signo disso rei' Nihil. Valeriam in cera interno Sce. . . . Dic, utrum e duobus signis, aureo annulo utrum serreo e preSSum Sit, quoque modo unum i de inque signum existat. Discrimen enim in materia est, non in signo. Sic tibi quoque omnes. qui baptirandi munere languntur, idonei habeantur. 0uamvis enim alius alium vilae probitate antecellat, eadem tamen baptismi vis est . a S. Chrysostomus Ti d cit: et Contingit quidem, - laicos piaul
vitam agere, inale autem et i inprobe Sacerdotes; unde neque suturum esset haptisma, nec eorpus Christi, nec oblatio per illos, si ubique digiti latem ac merita roquireret gratia: al- qui etiam per indignos Deus solet operari, neque baptismatis gratia quidquam laeditur per vitam sacerd0tis... Nihil enim homo in ea, quae proponuntur, inducit, sed lotum est Dei
505쪽
virlutis opus, et hie est. qui vos in mysteriis in iliat. x S. Augustinus l inquit: e Non exhorreat columba ministerium malorum. respiciat Domini potestatem. Quid tibi iacit malus minister, ubi bonus est Dominus' Quid te impedit malitiosus praeco, si esthenevolus Iudex ' , - Εi ibid. 2 ita porbelle scribit: et Qui fuerit superhus minister, cum Zabulo computatur. Sed non contaminatur donum
Christi, quod per illum fluit purum, quod per illum transit liquidum, venii ad sertilem terram ; pula, quia ipse lapideus est, quia ex aqua fructum serre non potest, et per lapideum canalem transit aqua ad areo. las, in canali lapideo nihil generat, sod tamen hortis plurimum fructum assert. Spiritualis enim virtus saeramenti ita est, ut lux, et ab illuminandis pura excipitur, et si per immundus transeat, non inquinatur. v Didorus Pelus. s3l haec habet: ε Si quis in sceleribus educatus, atque omni sordium ac peccatorum genere con- laminatus et inustus Dei aras attingit, et sancta pro sano traetat: ipse quidem poenas luet, divinum autem sacrarium improbis ipsius aetion hiis minime contaminatur. 3 Et alibi si :. Nullo detrimento is . qui suscipit sacrosancta mysteria, amicitur, etiamsi is, qui tribuit, indignus esse videatur ; neque incontaminata mysteria
cun Spureantur, etiamsi Sacerdos omnes mortales improbitat se superet. χω laus I ad consulta Bulgaroruin i 5 ila respondet: c Non potest aliquis, quantumcumque pollutus sit, sacramenta divina polluere , quae purgatoria cunctarum remedia contagi innum existunt. Non potest Solis rauius, per cloacas et latrinas transiens, ali-ART. v. 505 quid exinde contaminationis attrahe, re .... Mali bona ministrando se lanis lummodo laedunt; et cerea sax aecensa sibi quidem detrimentum praestat, aliis vero lumen in tenebris administrat. et unde aliis commodum exhibet. inde sibi dispendium prae-hpt. 3 uuie Traditioni insistens Con. ilium Constantiense, damnans cita,
tos Nicles et Uussit articulos, des-
nil. ad valorem saeramenti non requiri probitalem ministri. Neque Lu- therani hac in parte a Catholi eis dissentiunt ; nam in consessionis Augustanae apologia s6 dicitur: ε Non adimit sacramentis sessi caelam, quod per indignos tractantur a Neque aliaesi Calvinistarum doctrina. Ast quia Anab aptistae docuerunt, sacramenta non esse piscacia, nisi a probis et s- delibus administrentur , Concilium
Tridensinum Tὶ hanc edidit des nitionem : Si quis diserit, ministrum
in pereato mortali stristentem, modo amnia essentialia, quae ad sacramentum consipiendum, auι conferendum pertinent. servarerit, non conficere, aut conferre sacramentum, anath via ait.
3. Rationes theologicas suggerit S. Thomas, qui 8ὶ ita disserit: cuiuistri
Ecclesiae instrumentuliser operantur in Sacramentis, eo quod quodammodo eadem ratio est ministri et sacramenti.
Sicut autem supra dictum est 93 instrumentum non agit secundum propriam formam aut virtutem, sed secundum virtutem eius, a quo movetur. Et ideo accidit instrumento, inquantum est inStrumentum, quale inculique formam vel virtutem habeat, praeter id, quod exigitur ad rationem instrumenti, sicut quod corpus medici, quod est instrumentum animae
506쪽
habentis artem, sit sanum, vel infimmum : et sicut quod fistula, per quam transit aqua, sit argontea vel plumbea . Unde ministri Ecclesiae possunt
Sacramenta conferre, etiamsi sint mali. x Aliud argumentum idem angeliciis Doctor si in sumit ex malis Praelatis, quibus Dominus obedire iubet i 2 dicens: Super enthedram Moysi sederunι Scribae et Pharisaei:
quaecunque ergo diae rint vobis servate et futile: secundum avt in opera eorum nolite facere: ex quibus Christi veri, is ita argumentatur: . Multo magis obediendum est propter hoc , quod suscipiunt ministerium a Christo, quam propter cathedram Moisi. Est ergo etiam malis ministris obst-diendum ; quod non esset, nisi in eis ordinis potestas maneret, propter quam eis obeditur. Habent ergo potestatem dispensandi Sacramenta et-ham mali. a Tertia ratio peti potest ex eo, quia Christus sacramenta instituit in bonum et uti ἰitatem Suscipientium, atque ideo certisSi me noluit, sacramenti valorem pondere a probitate ministri. Nam si peccatum
mortale. praesertim occultum, ob Slaret valori sacramentorum, saepissime sacramenta forent incerta, immo nulla propter improbitalem ministrorum ac plurimis vel ex eo capite dubitandum foret do valore sui baptismi,
Suarumque consessionum. Α si valorem sacramentorum alligare conditioni adeo periculosae, vi cuius Sacramenta ei tra omnem culpam suscipientium sappissime frustrarentu r Suo
esse tu , et sideles innumeris anxietatibus torquerentur, ali num prorsus est a suavi Dei providentia, qua Ecelesiam guhernat, et a charitate
Christi, qui, cum dilazisset suos, qui
Nota s. Quamvis valor sacramentorum a pro hi tale ministri non pendeat, attamen ad sacramenta licite conscienda et conserenda probitas , seu status gratiast sanctificantis in m nistro roquiritur. Deus enim iam involeri lege Sacrorum ministris semel iterum quo praeco purat Sancti talem.
in Levit. XIX, 2 alloquens filios Aaron dixit: Sancti erilis. quia ego sanctus sum. Exod. XIX. 22 logitur: Sacerdotes, qui ut edunt ad Dominum, sanctisitentur, ne percutiat eos. Ilerum: Sancti reunt sucerdotes Deo suo, et non polluent nomen eius p incenmmenim Domini et panes Dei sui osserunt et ideo sancti erunt l4 . Si porro
ad digne conficienda mosaica Sacramenta, quae nillil aliud erant, quam nostrorum fgurae, tanta mundities iubebatur; eo magis evangelicae legis ministri sancta sancte peragere lenentur. Hoc divinum praeceptum
praesertim in verbis Apostoli indicium habernus; nasnΕp. ad Tit. scribit: oporIet Episeopum sine crimine esse. sicuι Dei dispensatorem l 5 : ut
bentur primum: et sic ministrent, nullum crimen habentes. Eodem modo Ss. Patres pro licita sacramentorum administratione sanctitatem in mini- Stro exigunt. S. Augustinus tri ait: st Videant, qualem rationem habituri
sunt cum Deo, qui sanctis non sancte utuntur. 2 Et coiit. Ep. Parmen. l8 :e Omnia sacramenta cum obsint indigne trae tantibus, prosunt lainen per
eos digne sumentibus. Idem 9j pro- siletur: et Ego dico, et omnes dicimus, quia iustos esse oportet tanti Iudicis ministros. x S. Gresurius M. il0ὶ di
507쪽
est: e Necesso est, ut esse inunda studeat manus, quae diluere sordes curat, ne tacta quaeque delerius inquinet... Scriptum nainque est: Mundamini. qui fertis vasa Dominis 1 .
S. Bernurdus f2l exclamat: c Vae ministris insidelibus, qui necdum reconciliati, reconciliationis alienae negotia apprehendunt li S. Thomas ta ita dissorit: e conveniens est, ut sacramentorum ministri sint iusti, quia debent Domino consormari ... Et ideo non est dubium, quin mali exhibentes se ministros Dei et Ecclesiae in
dispensatione sacramentorum, peccent. Et quia hoc peccatum pertinet ad irreverentiam Dei et contaminationem Sacramentorum, quantum est ex parte ipsius peccatoris, licet sacramenta secundum seipsa incontaminabilia sint, consequens eSt, quod tale pirocalum ex genere suo sit mortales II ine Rituale romunum, iussu Pauli ν editum, haec habet: e Sae r-dos, si fuerit peccati mortalis sibi
conscius squod absit , ad sacramentorum administrationem non audeat acredere; s nam, ut talia dixerat ab exordio: a Impuro ot indigne saeramenta ministrantes in aeternae mortis reatum incurrunt. 2 - Λ culpa lamen minister in statu peccati mortalis sacramentum conficiens excusari potest per accidens. nempe vel ob ignorantiam in vincibilem sui status, vel propter repentinam necessi talem, quam praevidere non potuit, ita urgentem, ut ipsi non relinquatur spatium se reconciliandi Gim Deo; ut ex. gr. si periculum sit, ne parvulus ante baptismum moriatur, nisi statim administretur hoc sacramentum. Sacramenta quippe propter animas instituta sunt, et salus animarum merito praeponilur reverentiae
in L. do conversione ad Cler eos. tap. 10.
ART. v. 507sacramentis alias debitae : imo nonini strvenit aliqua hie irreverentia, sicut in politi eis non censetur irrevem lia, si ex. gr. famulus necessitate ita postulante in Rege in impingat, ut Principem situm morti eripiat. Caelerum minislser peccati mortalis si hi
conscius, antequam eueharistiam eon.
seial, ex praecepto Tridentini Con- illi consessionem, antequam vero alia sacramenta administret, saltem contritionem persectam praemittere tenetur. Fusius hac de re et de aliis quaestionibus huc spstetantibus agitur in Theologiet morali. Notu 2. uaereti ei, qui ministris in
peccato mortali existerilibus potestatem sacramenta valide conficiendi abnegarunt, multis tum Scripturae testimoniis, tum Ss. Patrum dictis abusi sunt, variaque sophismata excogitarunt, ut pravam suam doctrinam tueantur; sed perperam, ut ex dicendis patebit. Dbi. I. S. Scriptura testatur, Deum
a suis ministris summam mundi liem et Sanctitatem exigere, et actiones in se sanctissimas neque Deo placere, neque hominibus prodesse, si immundo corde perliciantur. Lev. XXI, 17 logitur: Homo...qui habuerit maculam, non oste res punes Deo suo: multo minus ergo animam habens macula peccati inquinatam poterit Sancta novae leuis saeramenta administrare. P v.
XI, 8 dieitur: Viet imae impiorumn hominu biles. Lecti. XXXIV. 4: Abimmundo quis mundabifur' ergo a peccatore, qui est immundus, nullus mundatur; ibid. v. 30: Oui baptizatur a mortuo, et iterum tangit eum,
quid proficiι lanulis illius' at qui bru
ptizatur a peccatore, baptizatur a mortuo. Ps. CXL, 5: Oleum pereatoris non impinguet caput meum: unctio ergo a peccatore peracla inu
508쪽
tilis est. Christus ipse Malth. V, 13 ait: Si sal e an ueris, in quo salietur'
nibus : per salem autem Apostolos, seu ministros sacros intelligi, manifestum est. Matth. VII, 18 additur: Non missι arbor mala bonos 'visus
sacere. adeoque nee peecator homines sanctificare. Lue. XI, 23 Christus dieii: Oui non esι meeum, contra me esιr qui autem contra Deum sunt, non possunt esse eiusdem Dol ministri. Demum Apostolus II Cor. VI, 1sinquit: 0ua pariistipasio iussistast eum iniquitate' aut quae societas lucis ad
tenebras' - Ast si a peccatore validst conficerentur sacramenta, seri posset, ut ab immundo quis mundetur, ut mortuus viviscare, ut sal in salualum ad aliquid valeret, ut arbor mala honos ederet fructus, ut quis simul eontra Christum, et cum Christo sit, ui iustitia et iniquitas, lux et lenebrae simul consisteron l. Verum haec impossibilia omnino sunt ex praemissis; ergo impossibile pariter est pe
calorem valide sacramenta conficere.
Resp. Varia Seripturae loca, quihus iam Donatistae abusi sunt, nil a
liud probant, nisi quod et Catholici
admittunt, nempe ad licitam sacramenturum administrationem ministri probitatem requiri: ex quo non sequi iur, eam etiam ad valorem sacra
mentorum necessariam esse: saera
menta enim in se Sanela sunt ei maneni, quamvis indigna eorundem administratio Deo summe displiceat. Sic Prov. XV, 8: Vietimae impiorum
dicuntur abominabiles ex prava osserentium dispositione, non Vero ex parte rei oblatae. - De reliquo tota adversariorum obiectio salso supposito laborat, quo creditur, ministrum Secundarium propria virtute iusti sitare, Seu gratiam conferre, cum iuxta
orthodoxam doetrinam nonnisi instrumenti rationem habeat, Christus vero ipse primarius sit minister, qui iustificat et gratiam sacramentale in confert. Quae si altendantur, manifestum est, ex doctrina catholica nullatenus sequi, sistri posse, ut ab immundo quis mundetur, ut mortuus viviscet etc.; nam mundatio, vivificatio et omnes sacramentorum Osfectus
non immundo ministro, sed Christo sanctissimo adscribendi sunt. -Dωniquo si ei lata S. Scripturae testimonia rile explanentur. facile patet, ne unum quidem eo directum esse , ut ostendat, invalida esse sacramenta a malo ministro collata. Nam Eccli.
XXXIV, 4 agitur de somniis, auguriis et visionibus a daemone immissis, quae verum docere non possunt,
quemadmodum immundus res alias inundare nequit. Ibi d. v. 30 docetur, inanem fieri ablutionem prius rite peractam, Si quis per novum mortui
contactum novam contrahat immunditiam legalem : hoc dictum vero applicatur relapsui in peccata post post labientiam rite peractam. Textus Ps. CXL,ita sonat: Corripiet me iustus in misericordia et in repabit me: oleum au-ι em peccatoris non impinquet capulmeum, hoc est, interprete S. Iugu-ssino Π), malim misericordi obiurgatione iusti me sanari, qua in blanda adulatione peccat 0ris, quasi capulineum ungentis, decipi atque perverti. Matth. V, 13 congruentissime sali quod evanescit, improbi comparantur, quatenus idonei non sunt ad merendum de condigno . non vero
quatenus inepti omnino sint ad bone operandum. Possunt quippe homines licet perditissimi, etiam supernatura liter hona opera elicere, ac de construo saltem promereri s 3 4 ι . At si boni esse possunt actus improborum
509쪽
nonnulli eae opere operantis, ab iis certe seri quoque poterunt actus boni opere operato, videlicet e Christi meritis fieri poterunt valida Sacramenta. Praeterea Christus citato loco non tam de administratione sacramentorum, quam potius depastorum
ossicio homines docendi, iisque bono exemplo praelucendi loqui et adseverare videtur, hoc officium impleri non posse, desicientibus doctrina et
pietate. Matth. VII, 18 dieium Christi
nostrae doctrinae non repugnat quia non minister Secundarius malus, Sed
minister primarius Christus bonum iustificationis et gratiae fructum producit. Luc. XI, 23 Christus loquitur de Satana, et ostendit se non adiuvaria diabolo, quia hie divinis consiliis
conlinuo resistere nititur. Tandem ubi Apostolus ait, iustitiam cum iniquitate, lucem cum tenebris non poSSeeon Sociari, ethnicae superstitioni opponit Christianorum religionem, ac vetat si delibus, ne communicent cum gentibus earumque nefariis moribus et erroribus, evangelicae doctrinae adversantibus. Hanc fore mentem Α-postoli, iam constat ex iis, quae tradit paulo superius, Corinthios monens : Nolite iugum dueere eum insi- delibus. Obi. II. Ss. Patres nullius emcaeiae declarant sacramenta ab impio mini- Stro collata. S. Imbrosius lib. de Mysteriis 1 dicit: ε Est in aliqui hus et
aqua mendax. Non sanat baptismus perfidorum, non mundat, sed polluit. S. Hieronymus 'l haochahel: et Sace doles, qui eucharistiae serviunt, et Sanguinem Domini populis eius dividunt, impie agunt in legem Christi, putantes, eucharistiam imprecantis verba
sacere, non vitam et necesSoriam esse tantum solemnem orationem, et non
sacerdotum merita; γ si ergo iuxta
sit Cap. 4. l2ὶ comment. in eap. a Sophon.
ART. v. 500 mentem Hieronymi ad eucharistiam conficiendam requiruntur merita in ministro, inde sponte consequitur, improbum eam nullatenus conficere.
S. Augustinus l3i scribit: et duo modo ergo baptigabant, qui landos insidi sis fraudibus rapiebant ... si sola illa columba i Ecclesial simplex et casta et persecta baptigal ' , et ibid. 4 :. Tales lavari et raptores ipsius Cr-priani temporibus baptiZabant, quos
coepiscopos suos fuisse cum magno gemitu consist tur remissionem lamen peccatorum non dabant . . . Non enim
raptoribus et foeneraloribus diceret Dominus : Si cui dimiseritis peccata, dimittentur illis. , Leo M. Ep. 456
pro certo sumens, irrita esse sacramenta a nefariis hominibus consecla, desset miserum Ecclesiae Alexandrinae statum dicens: et Manifestum quippe est, per crudeliSsimam insanissimam quo saevitiam omne illie
coelestium sacramentorum lumen evi inclum. 2Rev. Citata Patrum testimonia dogmati catholico nullatenus adversantur. Etenim S. Ambrosius i. c. loquitur de baptismatibus Iudaeorum et insidelium ; ita enim prosequitur:
e Iudaeus urceos hapligal et calices etc. v Et clarius alibi: e Sunt baptismata gentium, .sed non sunt baptismata. Caro lavatur, non culpa ab.
luitur, imo in isto lavacro contrahitur. Erant autem baptismata Iudaeorum alia superflua, alia in sigura a 53. Notandum porro est, librum de Mysteriis a erilicis merito ut suppositi-tiu in haheri . . Hieronymus in dialogo adver. Lucis. tolis viribus Donatistas resulavit; ideo de ipsius doctrina minime ambigendum est. Dum
tions fieri eueharistiam, non meritis
510쪽
sacerdolis, e per illa verba, ait S. Thomas iij, improbat errorem Sacerdotum, qui credebant, se distile
posse eucharistiam consecrare ex hoc
Solo, quod Suni sacerdotes, etiamsi si ut peccatores. 3 Et recto quidem. Nam licet sacramentum ii vere conficiani, nihilominus in se ipsis mJslicam non faciunt eucharistiam, quae vox graitarum signissical actionem, quia ob morum perversitatem ad altare accedentes indigui, quin Deo
gratias agant, eum potius Ossendunt.
- Quod ad S. Augustinum attinet, quis sibi persuadeat, invictum hunc Donatistarum debollatorem iisdem
potui Sse unquam consentire' - Ci- lata quidem verba obscura Suni, et
theologi de vera eorundem interprelatione non conveniunt; verisimilior tamen ea videtur explicatio, quod S. Docior nihil aliud voluerit, nisi a malis ministris sacramenta quidem conferri, non autem gratiam, iis nempe. qui eum illis in impietate conveniunt. Hanc esse S. Augustini mentem eruitur ex ipso contextu. Nam ibid. 2ὶ expresse dicit: ε Sacramenti autem integritas ubique cognoscitur, Sed ad peccatorum illam irrevocabilem remi SSionsem extra unitatem Ecclesiae non valebit; γ ergo saeramenti inlegritatem prosiletur, quamvis, non dinsectu miniSiri, sed delactu suscipientis gratiae essectus non sequatur. Quod lucentius exponit, ibidem Subdens ,
non poSSe precibus sanctorum adiuvari non Solum haereticum aut schismalicum, Sed nec peccatorem et inius positum, Si adversum Se ipSe per vitam pessimam teneat debila peccatorum ... etiamsi per ipsius columbae pium ministerium bapti aetur, 3 non
certe desectu pii ministri, sed deseelu suscipientis impii et impoenitentis peccatoris. Denique addit de ipsis pec-
ealoribus immonitentibus, quod et si
corrigantur, et Se pesSimos ad baptismum accesSisSe fateantur, nou rebaptizantur, Sed incipiunt ad columbam pertinere ete. .s ubi iterum validum baptisma declarat, quamvis era eiu careat, quousque baptietati ad veram et persectam Ecclesiae unitalem
non veniant. - S. Leo M. conqueritur de extincio coelestium Sacramemiorum lumine, non eo SenSu, quod putaveril, nulla aut irrita GSe sacra.
menta ab impiis administrata, de quo nec suspicari critica permittit; sed
quod cessaverit eorundem Sacramem
torum administratio ob Dioscori sae- viliem. Nam, ut ii, idem subdit S. Pol tifex: et Intercepta est sacrificii oblatio, defeeit chrismatis sancti scatio, et parricidialibus manibus impiorum omnia se subtraxere mySteria.
0bi. II l. Nemo dat quod non habet. Sed ministri utidi gratia sunt destituli,
Secus mali non esSent; ergo neque aliis gratiam possunt conferre; eorum igitur Sacramenta non Valent.
Ilesp. Cum distinctione maiorem excipientes propositionem, concedimus, neminem dare virtute propria, quod non habet; negamuS Vero, neminem, quod non habet, aliena dare virtute per modum instrumenti. Sic manus infrina porrigens aegrotopharmacum . non virtute propria ei tribuit Sanitatem, sed vi salutaris artis, quam medicus exercet: sic pariter famulus, nee obulum habenS, multos Saepe a reos a domino suo ad alium deseri. Distinctionem etiam circa minorem propositionem adhibentes, dicimus, in se non habere ministrum malum gratiam gratum facientem, qualis eStgralia Sanctificans, quae per culpam
lethalem tollitur; sed gratiam habere gratis Olam, quae in auctoritate aliquid supernaturale peragendi consistit. Hoc siquidem posterius gratia-