장음표시 사용
491쪽
nis est in potestate Dei saneti sicantis, non pertinet ad hominem suo lindicio assumere res, quibus sanctificetur; sed hoc debet esse ex divina institutione determinatum. Et ideo in sacramentis novae legis quibus homines sanctificantur, secundum illud: Abluti estis, sanctisitati estis Ili; oporteluti rebus ex divina institutione determinatis. 3 Deinde 2 argumentatione a minori ad maius ostendii, etiam formam a Christo debere esse
determinatam, ait enim: et In Sacra mentis verba se habent per modum formae, res autem Sensibiles per modum materiae. In omnibus autem compositis ex materia et forma principium delerminationis est ex parte formae, quae est quodammodo sinis et terminus materiae; et ideo principalius requiritur ad esse rei deterini.
nata forma, quam determinata maloria; materia enim determinata re quiritur, ut sit proportionata determinatae formae. Cum igitur in saeramentis requirantur delerminatae res sensibiles, quae Se habeni in sacramentis sicut materia, multo magis requiritur in eis determinata sorina
verborum. v Idem probatur auctori
tato Concilii Tridentini, quod 3ὶ de
clarat, hanc potestatem perpetuo in Ecclesia fuisse, ul in Sucramentorum dispensatioue, salva illorum substantia , ea statueria, vel mutareι, quae suscipientium uillitali, seu ipsorum
sacramentorum venerationi, pro rerum, tempor ιm eι locorum varietate
mastis eaepedire iudicaret; quibus verbis satis elare innuitur, Ecclesiae
non competere pote Statem statuendi, vel lin mutandi substantiam Saeramentorum: materiam vero et formam perti. nore ad substantiam Sacramentorum,
nullus dubitat; ex quo necessario insertur, Christum ipsum materiam et
tia I Cor. 6, 11. τὶ Art. I. formam sacramentorum determinasse. - Scholastici tamen subtiliorem ineuntes distinctionem adnotarunt, dupli ei modo potuisse Christum euiuslibat sacramenti materiam et is mam designare, scilicet vel in gene rre, iubendo, ut Ecclesia signum aliquod externum verbaque assumeret,
quibus denotaretur finis et essectus sacramenti ab eo instituti; vel in sp cie, per se ipsum indicando eiusdem materiam et formam, addito praecepto de utraque adhibendo. Hoc p. sito, omnes admittunt, materiam et
formam Sacramentorum omnium vel
in specie, vel saltem in genere Christum constituisse; aliter nec ab eo instituta fuissent sacramenta. Certum pariter est apud omnes, materiam et
formam baptismi et eucharistiae Christum ipsum specilice determinasse, quod ex Evangeliis constat. De reliquis quinque saeramentis scholasti ei
non consentiunt. Non pauci, tum veteres, tum recentiores arbitrati sunt, quorundam satramentorum materiam
et formam non nisi in genere suisse a Christo Domino constitulas, relicta Ecclesiae suae sponsae poteStain, easdem sub perenni Spiritus sancti assistentia in specie determinandi. Sententiam istam probant ex eo, quia
materia ei forma quorundam sacramentorum in S. Scriptura et in Ss.
Patribus non inveniuntur expressae,
quia Ecclesia latina valida iudieavit
sacramenta confirmationis et ordinis. in Ecclesia graeca collata, et quia idem semper quoad substantiam sacramentum remanet, cum Servatur
institutio Christi; servatur autem, cum Ecclesia pro concessa sibi libem late iuxta Sponsi sui mentem assumit signum aliquod idoneum ad sinem sacramenti exprimendum; aiunt enim, non aliam in praesenti argumento
492쪽
492 PARS IV. quaerendam esse congruam rationem, quam voluntatem Christi instituentis Sacramenta, qui voluit, ut Ecclesia nonnullas res et verba eorum in specie determinaret. Hanc sententiam de
propugnant sententiam, docentes, Christum Iesum, ut omnia et singula sacramenta, ita etiam omnium partes essentiales, scilieet maleriam et sormam. in specie instituisse. Materia Mnim et sorina sacramentorum, quamvis in S. Scripturaei in Ss. Patrihus non de innibus expressae legantur, constat tamen ex continua Ecclesiae persuasione et praxi. Ex S. Scriptura et Ss. Patribus neque istud probari potest, quod potestas in quibusdam sacramentis materiam et formam in specie delerminandi. a Christo Ecclesiae tradita fuerit. Contrarium potius excitatis Concilii Tridens ini verbissit in inserendum est, in quibus Melesia
caeremonias et ritus, quos statuere et mutare potest, aperte distinguit a substantia, quae salva manere debet.
Notalu etiam digna sunt verba M-drinni VI 2ὶ: c Ecelesia, ait. non posset novam sormam baptismi aut alterius sacramenti instituere, aut institutam quovis modo mutare; quia, ut solius Dei est animam a labe peccati emundare, iuxta illud: Ego sum, qui deleo iniquitates suas proptermes 1 3ὶ ila solus, quae sanctificant animam, potest instituere: unde noveri l
se Ecclesia non me dominam saera. mentorum, Sed mini Stram, nec posse magis formam aliquam sacramentorum destituere, aui novam instituere, quam legem aliquam divinam abolere, vel ad tempus ab obligatione hominum Suspendere, vel novum aliquem articulum fidei instituere, qui aliter non est de fide. 2 Discreparilia quae in valida sacramentorum adin, nisi ratione observatur, iuxta huius Sententiae patronos, non substantialem materiam et formam, sed accidentales tantum ritus respicit: qua de re in tractatu de sacramentis in
specie fusior sermo recurret. Caeterum latendum est, utramque Sententiam haud spernendis argumentis inniti, et catholice defendi posse, quia Eeclesia hane scholasticam quaestionem nondum desinivit. 3. Quia Christus materiam et sormam Sacramentorum non solum in
genere, Sed probabilius etiam in spe. cie vel sallem quoad aliqua sacramenta per Ecclesiam a Spiritu sancio directam) determinavit; necessario insertur, Omnem non quid om aecidentalem, sed tamen substantialem mutationem seu materiae, Seu formae nullum et irritum reddere sacramentum. Mutatio materiae substantialis est, cuin non remanet eadem, vel quoad speciem p hJsicam,
vel quoad usum communem et aestimationem moralem. Sic, ex. gr. , qui haptizal in vino, mutat speciem physicam materiae sacramen ii baptismati S, nec consequenter valide bapti Eal; et ex eadem ratione, qui pro pane triticeo hordeaceum adhibet, valide non consecrat: ita pariter nullum e
493쪽
rii saeramentum, si quis in baptismo aquain congelatam adhibeat, aut in perlicienda Eucharistia loco panis
maSSam non coctam; quia recepto et communi usu, et in aestimatione Ino rati nec per aquam congelatam sit lotio, nec per massam non coctam nutritio. Mutatio vero materiae accidentalis est alteratio materiae lalis, ut non convertatur in aliam speciem,
nec reddatur inutilis ad sui usum ;ita valet baptismus in aqua calida, vel frigida. maris vel sontis, benedicta vel non benedicta. collatu S. Mulatio formae subs antialis eSt. cum
idem non remanet verborum Sensus
mutatio formae acciden alis est alleratio verborum illius, relento eorum sensu. - 0bservant theologi, formam Sacramentorum tum substantialiter, tum accidentali let mutari posse sex
modis, his versiculis contentis: MI formae demas, nil addas, nil rariabis, - ιransmutare cave, corrumst reuerba, morari. Primus modus mutationis ver horum formae sit per detruelionem alicuius verbi, quae si sensum mutet, irritat sacramentum; si non mutat, non irritat; hine qui informa baptismi omitteret nomen unius personae divinae, non baptiZaret contra, qui tantum omitteret pronomen ego , vere baptizarel. - Secundus modus mutationis verborum
si per additionem , quae si senSum verborum Christi invertat, sacramentum invalidai; si sensum verborum Christi integrum servet, non invalidat sacramentum: hinc baptismus collatus in nomine Patris in ereali, Filii e reali et Spiritus sancti creati, nullus declaratus suit; e contra quihuptirando adderet: e In nomine P
tris iugeniti, Filii geuili et Spiritus
saneli ab utroque procedentis a valde baptizaret; additio enim eorum attribuiorum, cum vere personis vivi-ART. IV. 49anis conveniant, non invertit substantialem verborum Christi Sensum. Tertius modus mutationis est rariatio verborum, quae vel ratione idio- malis, vel in eodem id inmale per vim ces synon imas seri potest. Prior mutatio accidentalis prorsus est, ac plane indisserens ad substantiam sacramenti ; quocumque enim idio inale seu lingua perficiatur, si servatur integra Christi institutio, ratum eSt sacramentum ἰ Sensu quippe, non Sono, Verba
sacrainentalia operantur; Sensus autem idem oecurrit in diverso idio m a. te. Altera mutatio, quae si unius votis in aliam synon linam et eiusdem
significationis, aeti dentalis pariter est, ut, si quis ex. gr. loeo, Go ιebupliro, diceret: Ego te abluo, lavo, vel lingo. Non ita esset, si aliud verbum substitueret aut diversae significationis, aut non aeque distinctae et clarae, ac est significatio verborum, quibus utitur Ecclesia : quamobrem si quis baptismum conserens , diceret: Te mundo, purgo, vel refrigero in nomine Patris etc., substantialis foret mutatio, quia mundatio, purgatio. vel refrigeratio confuse tantum ei indistinete ablutionem signiscat. - Quartus modus fit per transmutationem, seu transpositionem rerborum , eum qua si idem quoad substantiam remanet sensus, validum est sacramentum; si non remanet,
nullum est: hine invalide consecrat qui dicit: hoe eorpus est meum: valide vero, qui dicit: Ioc est meum corpus. - Quintus modus sit per corruysi
nem verborum, quae si senSum tollat, sacramentum irritat; si non tollit, non irritat: hinc qui baptirando dic stret: in nomine Matris et Filii e te. nihil efficeret; qui vero ex balbulle, vel ignorantia diceret: in nomine P
iris eι Filii el Spiritu sancti, valide
baptizaret, quia ex communi audien-
494쪽
tium iudieio et eonditione personae
hapligantis, integer manet sensus Uemborum. Propter hanc rationem Za-eharias R. P. definivit, Sacerdotem linguae lalinae imperitum valide baptizasse eum hae sorma: In nomine Pa1ria et Filia et Spiris ua sancta. - Sextus modus mutationis sit per
interruptionem verborum, quae Silanta esset, ut communi iudicio non censeretur una et eadem moralis actio. et interciperetur intentio pronuntiantis, esset mutatio substantialis, et nihil efficeretur; si vero haec
interruptio tanta non esset, quin moraliter eadem aestimaretur actis, mutatio esset accidentalis et Sacramentum validum : hinc si quis pronuntiatis his verbis, ego te, post Semi quadrante in pronuntiaret absolro , nihil
efficeret; si vero pronuntiatis ego te, diceret poenitenti, elice actum contritionis, et postea proferret: absolrct, valida esset alisolutio. - Isti sunt vulgares modi, quibus immutari possunt verba sacramentorum; de quibus Beliarminus 2 hane generalem
regulam proponit: c Utcumque varientur verba, addendo. detrahendo, mutando , transponend0, corrumpendo, interrumpendo, Semper manet integritas substantialis, dum manet idem sensus; e contra in in ima
etiam variatio destruit integritatem substantialem, si pereat SenSus Aecidentalis autem integritas consi- sui in caeloris omnibus , id est, in integro sono, ordine et numero SIllabarum. v Ultimo quaerunt theologi, quid dicendum sit de validi late saeramenti, cuius forma a ministro eo sine corrumpitur, ut error, vel haeresis inducatur' - Ad quam quaestionem solvendam primo observant, nullo errore interiori, quicunque
ille sit, violari validitatem sacramenti, ritu legitimo et eum intentione sa-ciendi , quod facit Ecclesia , collati; quod in proximo articulo probandum
erit. Dicunt porro, errorem, qui exterius manifestatur, nec invertit i
gitimum verborum Sensum, Sacramenti substantiam non destruere, quaeeumque tandem sit privata intentio ministri pro errore inducendo; ratio est, quia privata intentio ministri nocere non potest generali Ε clesiae in lentioni, perquam ille praω sumitur velle sacere id, quod facit Eeclesia. Denique docent, qu0d. cum
ex corruptione formae sensus verborum aut aperte corrumpitur, aut ambiguus saltem redditur, ex ipsa intentione ministri volentis errorem vel haeresin inducere, ambiguus senSus ad perversum determinetur, et quod tunc substantialis censenda sit corruptio , cum qua non stat substantia sacramenti. Huius distinctionis exemplum habemus in citata Epistola Zachariae R. P. qui interrogatus, an valeat baptismus sub forma eorrupta collatus, respondit: c Si illo, qui ita
baptizavit, non errorem inducens, aut haeresin, sed pro sola ignorantia Romanae locutionis, infringendo limguam, ut supra sati sumus, baptigans, Sic dixerit, non possumuS con Sentire, ut denuo baptigentur. 3 - Quamvis autem substantialis tantum materiae aut formae mutatio nullum et irritum reddat Sacramentum, notandum tamen est, etiam accidentalem mul, tionem temere factam culpa non carere. Graviter enim peccat minister, qui, non observatu Ecclesiae ritu pram scripto, accidentalem invehi ι mulationem. Nam in Concilio Tri iam ino s3ὶ
legitur: Si quis diserit, receptos eι -- probalos Ecclesiae catholieae ritus in
solemni sacramentorum adminisιra
495쪽
isone adhiberi consuetos, aut contemni. aut sine pectato pro libitu omiιιi, aut in novos alios per quem-eunque Milesiarum pastorem mutari posse. Inathema sit. 4. Cum Novatores omnem iustifieandi vim tribuant si dei, tenent consequenter verba in sacramentis confieiendis prolata perinde se habere, ae praedicatio Evangelii, nimirum no-
his Christi gratiam proponere, illam polliceri, ad Christi fidem nos excitare, non autem immutare, aut consecrare materiam illam sensibilem; sive, ut aliis verbis quaestio proponatur, sacramentorum verba contionis, vel promissimis esse, non autem consecrationis. Et quamquam aliquando lateantur haeretiei verbo tenus, Signa Sacramentorum sensibilia consecrare verhis, consecrationis nomine non intelligunt sensibilis materiae ad vim conserendi gratiam elevationem, sed eiusdem maleriae translationem de usu eommuni et profano ad sacrum; quemadmodum etsi proferant verba, non tamen ea putant partem Sacramentorum essentialem,
Sed puram, putamque conditionem ad fidem excitandam. Ideo Calvinus 13, eonsuetudinem nostram proferendi submissa voce verba con Se crationis , appellat de murmurationem, ingentemque Ss. Mysteriorum profanationem; et Turretinus 23 admittit verbum consecratorium, non autem operativum, sed alta pronuntiandum voce, ut in sacramenta Suscipientibus fidem excitent. Quod sedulo notandum est, ne dum commemdantur a quibusdam haereticis verba consecratoria, aliquid aliud credantur admittere, praeter v rba eontionis et promissionis. Iuxta Novatores ergo vertia non tam ad elementum dirigun-
ART. IV. 495tur, ut consecretur, quam potius ad eum, qui sacramentum suscipii, ut
per fidem excitatam iustitiam Christi apprehendat et sibi applicet. Huie errori opponilur doctrina eatholica. Catholici enim, qui firmiter credunt,
in sacramentis et per sacramenta, tamquam Dei instrumenta, gratiam conferri, non propter meritum conserentis, nec propter suscipienὶ is silem, sed vi ipsius actionis sacramentalis ad hoe a Deo institutae , consequenter docent, ad essentiam sacramenti non esse ne tessariam concionem, quaporum sides excitetur, qui Sacram emium sunt percepturi, sed ad essentiam sacramentorum requiri quaedam verba determinata, quae proprie eun- Seeratoria sunt, quibus elementum ad dignitatem sacramenti pleuetur. - Veram esse Callioli eorum doctrinam , et salsa esse Novatorum commenta, patet eae Scripturis, quae, cum loquuntur de baptismo et euincharistia, nullam concinnis habendae faciunt mentionem, sed in iisdein verba saeramentorum dicuntur Benedictiones aliae benedit ionis, cui benedicimus l3ὶ; Invocationes: Ba-pliaure in rotato nomine eius l43; verbum vitae: Mundans loraero aquae in verbo vitae b : nunquam vero
dicuntur conciones , aut promissiones. lino Apostolus verbum contionale a sacramentali aperte distin
stus baptizare, sed et angeIizare. Truditio quoque adversariis contraria est. Ecclesia enim semper eredidit, verba sacramentalia vim operandi h bere, non quia concio natoria sunt et fidem exellant, sed quia consecratOria sunt; haec Ecelesiae fides constat ex baptismo insantium, qui concionis, aut fidei actualis capaces non Sunt, et
496쪽
ex baptismo tollato ab haereticis, quorum certe lities, ac proinde etiam concio recta non est, baptismus lamen validus habitus fuit, Si evangelica forma suerat collatus. Accedunt rationes theoIngitae. Essentialia enim sacramentorum fuerunt a Christo delerminata, praecipue in baptismo et eucharistia, quae duo agnoscunt haeretici; atqui si concio pra=mittenda vel adhibenda esset essentialis, non ah ipso Christo essentialia
sacramentorum determinata essent; tot pnim forent diversae conciones, quoi sore ut diversi concio nator S. Deinde, verba, quae praesentem Psse-etu in commonstrant, eumque, divina operante virtute, producunt, promissoria non Sunt iuxta sensum haereticorum: promissio enim non est actu,
lis gratiarum largitio, sed gratiam opsereniis pollicitatio. Atqui verba. quibus conficiuntur sacramenta, ex. gr. ,
ego te buptizo etc., non exprimunt gra. lliae eonserendase pollicitationem, Sed designant esset untque praesens animarum lavacrum et regenerationem spiritus; ergo praedicta verba non sunt promissoria ad sensum haereticorum. Denique sententia adversariorum innititur salso supposito de iustitia Christi por fidem apprehendendam et Sibi applicandam : quidquid ergo contra istos errores I 62et 6si dictum est, et in serius de essu
clibus sacramentorum dicetur, pra sentem quoque Novatorum sententiam salsain esse commonstrat. Perperam isti appellant ad verba Christi, quibus doctrina cum baptismo coniungitur; ait enim : Docete omnes gentes, bapsizantes eos in numine P miris et Filii et Spiritus sancti: docentes eos Serrare Omnia , quia cunque
manduri vobis il); hic enim triplicis
generis verba eommendantur, ea n m.
pe, quibus evangelica doctrina baptigandi imbuuntur; et hae e praecedere debent sanctum regenerationis lavacrum, quoniam nullus, rationis usu pollens, nisi credat, mancipari Christo potest . qui neminem in sui eultum compellit invitum; deinde ea verba, quibus consecratur haptismus, expressa stilicet SS. Trinitatis invocatio; tum illa, quibus initiati inflammantur ad observantiam divinorum mandatorum, sine quibus aeternam vita in minimo consequontur. Verba prioris generis sunt contionatoria, expressa praecopto Domini: Docete omnes gentes: altera sunt consecratoria, determinata in sequentibus : baptizantes eos in nomine Patris etc. : postrema hortatoria sunt, et mandatorum observationem pra scribentia, vid stlieet: docentes eos serrare omnia ete. Praeclare S. Hi
ronymus in haec verba 2 scribit: c ordo praeeipuus, iussit Apostolis,
ut primum docerent universas g nies, deinde fidei intingerent sacramento, et post fidem ac baptisma, quae essent ob gervanda praeciperent. 3 Ut ergo, latentibus haereticis, Verba, quae praecipiunt observanda, non pertinent ad sacramenti constitutionem ; ita quae fidei praebent rudimenta, cum praecedant Sanctast re novationis lavacrum , ad istud tanquam forma minime spectant. Ita etia in Ss. Patres, qui praedicationem Evangelii pro baptismate requirunt, loquuntur de necessaria baptigandorum institutione, non de baptismatis
Nota. In sacramentorum administratione maioria certa adhibenda est. Verum si haec haberi nequil, o turgente mortis periculo Sacramen-lum ad salutem necessarium mini
497쪽
strandum est, minister licite putest, imo debet adhibere materiam du-hiam, quia Christus Dominus sacra menia instituit lan qua in remedia in salutem animarum et haec igitur meliori. quo fieri potest, modo procu
randa est, et, deficiente re inedio certo, atque urgente necessitate, prudenter applicatur remedium dubium, cum ex usu istius spes aliqua salutis assulgeat. - Certum vero est, grave
esSe peccatum, uti materia dubia, ubi potest haberi certa. Nam S. Augustinus is scribit: e Graviter pec- earet, in relius ad salutem animae pertinentibus, vel eo solo, quod ceriis incerta praeponeret. v Ideo D noeenlius XI sequentem propositionem n. 1 damnavit: e Non est illicitum in sacramentis conserendis S qui opinionem probabilem de valore Sacramenti, relicta tuli oro, nisi id votet lex , con enito, aut perieulum gravis damni incurrendi. 3 Αecedit ratio theologica . Nam materia dubia absque ulla necessitate dubiam reddit Sacramenti ustritatem, quod fieri nequit sine gravi eiusdem sacramenti iniuria et sacrilegio. Praeterea, si dubia vel tantum probabilis materia adhibetur, dum potest haberi certa, magna etiam iniustitia committitur erga proximum, qui periculo earendi
I 499. Duplex est sacramentorum minister: primurius et secundurius. minister primarius est ille, cuius nomino sacramenta administrantur, et
baptismum in nova lege instituendum et conserendum praedicens, de Christo ait: me est, qui baptizat in ritu saneto 23. Et Iesus baptizasse dicitur, quamquam Iesus non buptizarei, sed distipuli eius i3j. Ideo S. Paciunus 4)ad Simpron .seribit: et Sive
baptizamus, sive ad poenitentiam cogimus, Seu veniam poenitentibus relaxamus, Christo id auctore traelamus. Tihi videndum est, an Christus hoc possit, an Christus hoc securit. γS. Ambrosius 5) inquit: e Λd veri mus, quia in sacerdolibus ivina inrugis, quam humana operatur gratia; vel de myster. 6ὶ haue habet: e Non
merita personarum consideres, sed officia sacerdotum. . . . Crede ergo
adesse Dominum Iesum invocatum precibus sacerdotum. χ S. Climmo stomus It ait: et Quando sacerdotem tibi leueharistiam, praebentem vides, no putes, Sacerdotem hoc sacere, sed Christi manum esSe , quae extenditur. Sicut enim, cum sacerdos baptigal, non ipse baptizat, sed Deus, qui eaput tuum invisibili virtute tenet... sic et nunc a s 8 . - S. Augustinus
contra Crescon. 9) dicit: c Baptizaul, quantum ad visibile ministerium et boni et mali; invisibiliter autem per eos illo haptigat, cuius est ei visibile baptisma, et in vis ibitis gratia. Tingero ergo possunt e t boni et mali; abluere autem conscientiam non nisi ille, qui se in per est bonus; x item con l. lill. Petil. 10) : et Nolite ex ho-: minum moribus et lactis sacramenta pensare. Illa enim per eum Sancta
sunt, cuius sunt .s Et S. Thomas Hl: ἰ c uumanitas Christi est instrumen- est Christus ut homo, propter uniο- tum divinitatis eius ; sed tamen quia noua hSpos tali eam cum Verbo divino .iosi instrumentum coniunctum divini- Ideo Praecursor Domini et Iicaciorem tali in porsona, habet quamdam prim
498쪽
sunt ministri Ecclesias. Et ideo stetit Christus, in quantuin Deus, habet
potestatem auctoritatis in Sacramentis ; ita, in quantum homo, hahet po-lesialem ministerii principalis, sive
potestatem exestilentiae. 3-Quoniam autem Sacramenta signa sensibilia
sunt, visibili modo hominibus dispensanda, Christus voluit secundarium quoque ministrum designare, qui a-etionem externam. quae promissionem gratiae divinae habet, conficiat. Mi nister igitur secundarius ille est, qui nomine Christi potest valide consistere sacramentum ; et hic iterum duplex est, nempe ordinarius, qui iuxta institutionem a Christo laetam vi potestatis ordinariae divinitus receptae conscii sacramentum, et e. traordinurius, qui ex peculiari privi logio, vel delegatione ac sacramenta perficienda do putatur. De ministro secundario in praesens agendum, ei sedulo inquirendum est: 1 qualis sit secundarius sacramentorum minister 8 20 an probitas in eo siι necessariu8 3' an fides' 4' an, ει qualis intentio p
500. Doctrina de persona ministri sacramentorum duabus prop0Sitionibus continetur, quarum prima est: Mli homines viatores sunt ordinarii sacramentorum ministri; se- eundu: Non omnes homines viatores sunt ordinarii omnium sacramentorum ministri. Ambae propositionestum elarius exponendae, tum solide probandae Sunt. . Ii soli sunt sacramentorum Ordinarii ministri, quibus Christus haec instituens contulit ministerii pote
Statem. Hanc vero solis hominibus viatori hus traditam esse, constat ex S. Seriptura. Nam Christus Dominus non Angelos, aut beatos eoeli cives.sed homines in terra degentes alloeutus est, cum dixit underim Apostolis : Euntes docete omnes gentes,
buptizantes eos ete . si . Non aliis ii dirum, quam hominibus dixit: me facile tu meum mmmemorationem 2 . Non aliis, quam hominibus dixit: Ovorum remis ritis peccata, remiι- tuntur eis s3 . Hinc Apostolus Paulus inquit, Christum ascendentem in coelum dodisse dona hominibus: postea haec dona enumerat, dicens : Ει ipse dedit quosdam qui dem Apostolos, quosdum autem Prophetas, alios vero Erangelistas, alios autem Passores, es Doctores ... in opus ministerii etc. Et 5 do Apostolis viventibus scribit: Sic nos existimet homo, uι ministros Christi, eι dispem satores mysteriorum Dei. Ac denique f6ὶ: Omnis namque Pontifex eae hominibus assumptus, pro hominibus eonstituisur in iis, quae sunt ad Deum, uι oferat dona eι saerificia pro peccatis. Et quamquam in his a- iliisque simili lius locis nulla ponaturparticula exclusiva Angelorum , aut coelestium Beatorum: hoc ipso tamen, quod hominum tantummodo
viatorum mentio sit, manifestum est, hos solos esse ordinarios Sacrameniorum ministros. Hanc hominu in excellentem praerogativam ita S. Chi psost mus exornat s , inquiens: e dui
terram incolunt, in eaque commorantur, ad ea, quae in coelis sunt, dispensanda commissi sunt, potestatemque acceperunt, quam ne lust Angelis, neque Archangelis dedit Deus. , Ilis aeeedit ratio theologica, quam proponit S. Thomas 8 dicens: c Tota
499쪽
virius sacramen lorum a paSSione Christi derivatur, ii uae est Christi, Secundum quod est homo, cui in natura consormantur homines. non autem Angeli ...; et ideo ad homines
pertinet dispensare sacramenta, et in eis ministrare, non ad AngelOS. 3 Haec autem de ordinurio Sacram un-lorum ministro dicta sunt, D On au tem de ea ira diuuris, quem Deus pro Supremo suo in omnes res dominio assumere potest. Recte igitur dicitur, etiam Angelos sanctos Di Beatos in coelo regnantes extraordinaria potestate sacramenta conscere
posse. Docuit id S. Augusι tuus c. Ep. Parmen. is, scribens: . Nemo accipit sine datale: sed quod pertinet ad baptismi sanctitatem, adest Deus qui det, et homo qui accipiat, Sive per
seipsum donante Deo, sive per An oelum, Sive per hominem Sanctum ..., Sive per hominum iniquum. s Et S. Thomas l. c., postquam probaSSet, ad runnines non autem ad Angelos pertinere dispensare sacramenta, et in eis ministrare, subdit: e Sciendum tamen, quod Sicut Deus virtutem suam non alligavit sacramentis, quin possit sine sacramentis essectum Sacramentorum conferre; ita etiam vir. lutem suam non alligavit Ecclesiae ministris, quin etiam Angelis possit virtutem tribuere ministrandi in sacramentis. Et quia boni Angeli sunt nuntii veritatis, si aliquod Sacramentale ministerium a bonis Angelis perseeretur, esset ratum habendum , quia deberet conflare, hoc fieri vo- Iu utale divina; sicut quaedam templa dicuntur augelico ministerio con Se crata. Si vero daemones, qui Sunt spiritus mendacii, aliquod Sacramentale ministerium exhiberent, non eS- sei ratum habendum . . Sacramentum eucharistiae non qui dein consectum,
An T. V 499 sed tamen administratum per Angelos fuisse, non semel in ecclesiastica historia legimus. ut S. Aqueli demoule Politiano, Lectio ues Breviarii teSlanlur. Nicephorus aule in Callistus 23 narrat, S. Amphilochium
fuisse ab Angelis consecratum Iconii Episeopum. Nunquam vero contra is loruin et similium exemplorum veritatem ob legitimi ministri de socium
reclamalum fuit; ex quo patet Semper in Leci sesia hanc si dem vigui SSe , extraordinario modo etiam Angelos ad sacramenta conficienda depulari posse. Xeque dissicultas ex eo exurgit,
quod Angeli proprie loqui ei formam
proferre nequeant; quamvis enim o gana vocis humana non habeant, aliis tamen modis loqui, et non dissicilius sacramentorum formam proferre, quam varias ut nuntii coelestes veri, lalses hominibus annuntiare pOSSunt
2. Lusherus in impio suo libro deat, roganda Missa insane gloriatur, Seinvielis Scripturis demon Straturum,c legitimum illud et unicum verbi ministerium esse commune omnibus Christianis, sicut et sacerdotium et sacris icium. Et in lib. de Capt. llabFl. ἰ3ὶ ait: e Esto certus et sese
agnoseat, quicunque christianum seeSSe cognoverit, omnes nos aequaliter esse Sacerdotes, hoc eSt, eandem in verbo ei Sacramento quocunque
habere potestatem; verum non licere quemquam hac ipsa uli, nisi consensu communitatis, vel vocatione maioris. 2- Antesignani sui vestigiis inhaeserunt Protestantes. Quamvis enim in consessione August. i4 caveatur, ne aliquis audeat ε Sacramenta admini-Strare, nisi rite vocatus, haec lamen cautela ideo tantum praescribitur, ne aliqua in Ecclesia confusio in riatur; caelerum negant, ab ipso Christo pro saeramentorum admini
500쪽
500 PERS l . strationst speciales ministros deputatos esse, quibus in ordinatione cha racter imprimatur, et potestas sacra conseratur. - Perversae et insulsae huic Protestantium doctrinae opponitur dogma catholicum, quod his verbis profertur: Non quilibet christianus si haptismum excipias , a
quocunque valide, et id casu necessitatis etiam licite conserendum in idoneus est minister sacram n lorum ,
sed ille tantum, qui iuxta instilialionem Christi per legitimam ordinati in nona ministerii potestatem accepit. Dogma hoc catholicum constat ex S. Seriptura. Nam ad Romanos Paulus seribit: Sicut in uno corpore
multa membra habemus. omnia uu-tem membra non eundem actum habent : isa mulli unum corpus SumuSin Christo, singuli autem alter ait rius membra: habentes autem donationes secundum stratiam, quire data est nubis, disterentes, sire prophelium aemudum rationem fidei, sire ministerium tu ministrando etc. Sicut igitur, ut observat S. Thomas, in corpore humano tria sunt: nempe uni-iaS corporis, membrorum pluralitas et omelorum diversitas; ita in Ecclesia, seu corpore mystico Christi est membrorum seu fidelium mulli ludo, adest et unitas, quia omnes fideles Christo uniuntur ea piti suo, et adest denique ossiciorum diversitas ad utilitatem communem redacta: haec autem ossiciorum diversitas a donationibus Christi repetitur, et sicut ad munus docendi, ita et ad ministerium in mini strando extenditur. Hoc idem
giones mi/nistrat tonum sunι, idem autem Dominus: et infra: Nam eι corpus non est unum membrum, sed muLιa . . . Si solum corpus oculu3, ubi
auditus' si totum auditus, ubi od rasus'. . . Nunc autem posuit Deus membra unumquodque eorrem in tympore. 8icut voluit . . . Eι quosdam quidem posuiι Deus in Ecclesia, priamum Apostolos, secundo Prophetas, ter se metores, deinde virtutes etc.... Numquid omnes Apostoli, numquid omnes Prophetae' Numquid omnes Doctores' Numquid omnes riri tes' etc. s2ὶ : quae verba e diam troopponuntur Protestantibus asserentibus. vi institutionis Christi omnibus Christianis aequalem ministrandi Sarcramenta competere poteStalem. Falsitas huius doctrinast apparet etiam ex verbis Pauli sequentibus: Unicusque data est stratia secundum mensuram donutionis Christi . . . Ipse δε-diι quosdam Apostolos - quosdam ut tem Prophetas - alios aut m Pastores et Doctores - in opus ministerii i3 . Iam vero si ex Apostolo varia sunt DL sicia spiritualia, quae in Ecclesia Christi exercentur, ac ita divinitus distributa, ut non omnia haec omni-hus conveniant; si quibusdam tantummodo collata dicitur ministerii
poterias, non ergo omnes fideles esse possunt ordinarii sacramentorum asministratores. Idcirco idem Paulus dicit: Nec quisquam sumi ι sibi honorem, sed qui vocatur a Deo, tamquam Aaronil), quem scilicet Morses iussu Dei una eum siliis suis assum pSit, ut sacerdotio funger tur 53. Post autem haec lex in populo Dei religiose
Semper servata fuit, ut non nisi ad sacerdotes de stirpe Aaron administratio Sacrorum pertineret. Celebre est,
quod istgitur II Paral. , cap. XXVI,
nempe AZariam sacerdotem una cui n80 aliis sacerdotibus sortiter restitisse Uriae regi, qui adolere voluit incen-gum super allare thymiamasis, ei siue