장음표시 사용
61쪽
o b ina, cum complectatur omnes persectiones, nee est radix caeterarum, cum ultra tuum cumulum non sit alia; ergo, &c. Ex hoc patet . quod sit- aliquid in Deo ante perlaetiones , ex quo illae fluere concipiantur: quare non praedicantur in qti Id, ut loquuntur Logici ε sed in tantum. Objicies et cradus divinae essentiae constitutivus in eo reponi debet, quod est persectilis; atqui omnium perfectionum cumulus, quacumque sp erili persectione perfectior est; ergo. Re p. disso mἰn. Est perfectior quacumque spruciali perfectione , quae non contineret implicite alias omnes perfectiones, eone. quae alias omnes implicite continet , ' nego min. Porro omnimoda aseitas in suo conceptu importat saltem implicite & coulase omnes omnino perfectiones pia
. sibiles , quandoquidem ens a se nullos perfractionis limites haebere potest.
prob. Quia formale constitutivum essentiae diu vinae debet esse perfectio , quae nobis de Deo cogitantibus occurrit; atque infinitas in dicatis, non est talis , nam fluit ab aseitate , quaer 'ti enim,' quare Deus sit in Ilus P seu qtiara nullos in perfectione terminos agnoseat . recte respondetur, qu ia est a se ἱ ergo. Objitias Infinitas radicalis , est fons & radix omnium Dei nitributorum s ideo enim Deus est immensus, aeternus, omnipotens, quia est infinitus; ergo dic. Resp. 4s. ant. Est fons 6e radix mediata Miscundaria, eonc. Primaria, nego auri infinitus' enim fluit ultimate ab aseitate ; ergo non est
62쪽
Dei disserentia usentialis, seu, Iradus eo itur Lrvus essentia divina, est abitas, seu existemia a se. Prob: I. Ea opinio est amplectenda, quae, licet . ad fidem non pertineat, magis tamen est ad me tem di modum loquendi sacrae Scripturaeo M. Pata trum; .atqui . talis est nostra opinio s .ergo, &ta. Frob. min. Deus, 'Exod. 3. IMoysi interroganti ψ quis ellat, . pondet: ago sum qui sum , sic diaces, filiis 'Msrael: taui U, misit me . ad vos . Ex quo sic arguo , qui nomina jmponunt rebus, . intendunt per illa naturam rei exponere per, differentiam propriissimam, & ei sentiam 3, atqui. Deus monaliunde sibi nomen assumpsit, quam ab essendo i ergo a seitas , est id isterentia insentia- Iis Dei, ita SS. Patres intelligunt ulla Ex . di verba: namque; l S. Hieron. , c) ait: o 'est Deὶ sola. natura , qua vere est; i. enim quod sub li , non. habet inliunde, sed suum est . . . . Deus solus quies aternus , hoc aes , qui exordium non γέ abet, . agentia inomen vere tenet: idcirco o ad Moseram Tuba loquitur '. sum , qui sum.
D. Aug. in Psalm. 13 . Tan quam fotur
dixit et ago sum qui Ium . . -. tuum esses vocari responI46 tanquam hoc esset ei no meo , hoc dices eis , isqvit , qui es , misit me. D. Joann. Damast. 4 Ex omnibus nominiabus , inquit, qua Deo rribuuntur , nulliam aque proprium videtur , atque, qui est , quemadmo- aum eum 'ipsa met Mysi in Monte responderet, isti : Die filiis Graal, qui es , misit me . Nam motum esse melut tamme sum gustu. mi, ac nullis
ceὶ Epist. s . ad Damasum, nunc ι dὶ L. a. de fide orthod. cap. 9.
63쪽
'terminis definitum , essentιapplagus complexu suo
Prob. 2. ratione . Gradus essentiae divina constitutivus, I. debet esse proprius rei 2. debet esse primus in ipsa re; 3. debet esse radix aliarum rei proprietatum i q. debet esse adaia quatus rei; atqui a seitas quatuor illa complectitur ergo. r. Asitas , est naturae divinae maxime propria, per eam enim differt, I. a creaturis, quae sunt essentialiter ab alio tamquam a causa; ab attributis divinis, quae sunt ab essentia tanquam a radice; 3. a personis divinis, quae sunt ab alio tanquam a principio; ergos &c. Hinc Div. Ambros. in Psalm. 43. exponens haec verba Exodi, Ego sum qui fum , ait : Rem expressit, non appellati em , dic*ns , ego sum qui fum s quia nihil tam proprium Dei, quamsemper esse . .
a. 4seitas , est persectio , quae, nobis de Deo cogitantibus, statim occurrit, cujus
nulla ratio reddi potest: hinc D. Dionys. a
ait, Ex ipso esse, tanquam antiquἰori aliis Des bonis , ipse Deus eelebratur.3. Aisitas , est fons , &--erarum Dei persectionum juxta illud Div. Bernardi f),
Si bonum , si magnum, si sapientem , vel qui quid tale da Deo dixeris , in hoc verbo inflaum Fatur, quod est, N. Ratio est, quia qui est a se, a nullo limitatur; ergo habet omnes persectiones possi biles. 4. yfestas, est adaqua a Deo , quia continet formaliter , aut virtu1liter omnia quae diis cuntur quiddilative de Dei natura , ut docet D. Bernard. ibidem et Hae es ei esse , quod hae
omnia e L. de divin. nom stillius. cap.
64쪽
de Deo , .ct Arens tus Ammnia esse , is si certum talsa addas
obiteles r. Gradus constitutivus divinae essenis Liae , non potest esse negatio s atqui Asellas est
pura negatio dependentiae ab alio; ergo. .Resp. di'. minis Asellas est pura negatio, ratione nominis, conc. ratione rei per nomen significatae, nego min. nam licet aseitas explice-
tur per negationem , tamen , in se & a parteret, importat positivam plenitudinem omnis ense 4 ad quam sequitur negatio dependentiae ab lio in existendo: Iicitum est autem Theologis, terminis uti negativis , ad naturae divinae plenitudinem exprimendam , cum ex D. August. in Psalm. 8s. Facilius dicamus quid non sit Deus , quam quid sit. Inst. I. Gradus constitutivus essentis divinae debet ese in Deo prima persectio ι atqui si aseitas dicat a parte rei positivam plenitudinem omiis esse, non est in Deo Prima Perfectios ergo. . Prob. min. A aseitas dicat Plenitudinem omianis esse, est omnis perfectio; ergo non est smma perfectio. Resp. dist. ane. Est omnisPerfectio a parte rei, eone. sermaliter & secundum nostrum modum concipiendi, porro quando quaerimus gradum essentiae divinae constitutivum, quaerimus quμnam sit prima perfectio, quae nobis de Deo cogia tantibus statim occurrit, di quae concipitur ut Prima radix δ qua caelerae omnes promanantis
Ins. ula perfectio non est constitutiva essentiae divinae, quae est communis omnibus Dei attributis; atqui aseitas est communis omnibus Dei attributis; ergo, &c. Reo. nego min. Iatellectim de astitate, qu
65쪽
tenus dicit omnimodam ab alio independeatiam , excludit fue tum causam etficientem , tum sontem di .radicem, qtum. Principium seu originem aliae lenim perfectiones ab astitate , fluunt ab ipsa aseitate tanquam a radice. Inst. 3. Ex responsione .sequitur Filium &Spiritum sanctum in divinis , non esse Deum; falsum conses. ergo, &c. Prob. Ieg. maj. Deus est essentialiter aaseitate omnimoda; atqui-Filius Spiritus sanctus mon sunt a se aseitate omnimoda , Filius
enim est a Patre, & Spiritus sanctus est a Parite es Filio; ergo, Resp. dim min. 'Filius & Spiritus sanctus non
sunt a se . aseitate 'omnimoda, ratione persona litatum , ,eone. ratione essentiae, Filius
enim, & Spiritus sanctus, sunt quid idem rea- Iiter aeum essentia 'divina , ratione .cujus ipsis competit aseitas omnimoda . 4. Natura divina , -quae in Filio, est a Patre tanquam a prineipio; ergo natui divina, uuae aest in Filio, non .habet smnim dam aisitatem. Resp. Εst. a Patre, Ner eommunicationem , eone. per veram productionem, negoant. in divinis .enim sola Mersona producitur, sicut lata persona Producit, natura nec Prod cit, nec producitur.
I feres ex dictis, , quod licet Deus proprie definiri nion possit, cum non habeat genus proia prie dictum, tamen potest describiens a se , nam in 'hac propositione tota Dei essentia: structe sumpta exprimitur , in Deo enim , selo, iidem est esse & essentia. ν
66쪽
Des attributis Divinis generatim . .
Nota I. A Tributum late ,. vel striisse sumi potest attributum lata, est id omne, quod de Deo , tanquam de subjecto , praedicatur, quo sensu omniae quae adi Dei e sentiam spectant i ut ens , substantia spiritur , Dei attributa dicuntur ,, de quibus hic specia
Attributum striere , est quaelibet Dei perfectio, quae ab essentia divina, tanquam a radice , virtualiter. profluere concipitur , ω de Deo Ped modum proprietatis praedicatur Nora a. Attributa striae sumpta ae alia sunt
Attributa: absoluta se sunt perfectibnex tribus Ilersonis communes, haecque, . vel suadquae de Deo aliquam perfectionem ; affrinant , ut' justitia, bonitas, &cἰ vel negativa ,, huae RDeo aliquam imperfectionem removent, ut i finitas, incomprehensibilitas, &c. . Attributa relativa ,, sunt. perti,stiones, quae uni , vel duabus tantum personis , lacti proin Pziae, ut paternitas , filiatio P spiratio' activa , spiratio passiva . De his, ex professis , ag mus in Tiactatu de Trinitate tamen inquirendo quomodo attributa, absoluta: inter se, de ab e sentia' distitimantur ,- indicabimus quom do attributa. relativa. ab eadema essentix sint di. stim ta. Ideo.
me, disinorisne attributorum ab Iulorum a se invicem , is attributorum ,, tum abolutorum,. tum relativorum ab essentiai divina
67쪽
quorum unum non est aliud: ea a tem, vel est realis , vel rationis. Distinistio realis , est negatio Idenistatis. Inho ro . Inde ea distinguuntur realiter , quae non habent a parte rei eandem entitatem, quq Ideo ae a , de facto , ante omnem mentis operationem, sunt distincta. Distinctio rationis, est negatio Menestatis Anconceptu , seu, est diversitas conceptuum ejusdem rei, quae ideo, ante mentis operationem , noudistinguitur . Nota a. Distinctio realis triplex est , major nempe, minor , 8c minima , quae etiam formalis a parte rei , dc , Dorsica , dicitur. Distinctio, realis major , est ea, quae intercedit inter duas res perIectas , v. gr. inter eae quae , vel a se invicem separantur, ut Petrus S Paulus, vel separari possunt , ut corpus &anima, vel relative opponuntur ratione producictionis, ut in divinis Pater & Filius.
- Distinctio realla minor , quae dc modalis ditacitur, est ea, quae intercedit inter rem & m dum ejus, quorum unum potest esse sine alio , . sed non vlee versa sic v. gr. inflexio digiti non potest esse sine digito , digitus tamen po est est e sine inflexione. Distinctio formalis ex natura rei, est qua intercedit, non quidem inter duas res, sed inter rem di ejus formas , aut inter ejusdem rei varias formas, ex natura rei , id est, independenter ab operatione mentis diversias . ea 3. Distinctio ratioui, duplex est, nemperationis ratiocinantis, dc rationis ratiocinatae ἀDistinctio rationis ratiocinantis, est ea , quae fit per mentem sine ullo in re fundamento: v.
g. si quis Petrum a Cepha distinguat; haec fit
pro mentis libitu. . Distinctio ratiocinata est ea, quae fit
68쪽
fit, per mentem cum aliquo in re fundamento italis reperitur inter animalitatem & rationalitatem hominis, quae distinguuntur fundamenta - liter a parte rei, &sermZliter per meatem ... haec autem distinctio, quae, quatenus in mente est, rationis ratiocinata appellatur, quia mens cum fundamento varias ejusdem rei virtutes distinguit, cum in ipsa re spectatur , virtualis nominatur, id est, aequivalens distinctioni re Ii, eo quod res, licet una de simplex, pluribus realiter distinctis aequivaleat in ordine ad diis, versos effectus producendos, diversosque conce-
Distinctio rationis rat oe nata , iterum duplex est, perlaeta scilicet & imperfecta . . . perfecta, est ea, qua unum ab also distinguitur per praeeisonem objei tivam adaequatam , ita ut quod concipitur, aliud a quo praescinditur ita excluis dat, ut remaneat in potentia ad illud, quo pacto gradus genericus praescinditur a gradu differentiali ... imperfecta, est ea, qua unum ab alio distinguitur, non per praecisionem objectuvam adaequatam, sed per praecisionem formalem in eminentia rei fundatam , qua fit ut illud
quod praescinditur actu, sed confuse & implicite, includat aliud a quo abstrahitur. ta 6. Circa hanc quaestionem duplex est error, & triplex Scholae opinio. I. Error est AetH, Eunomsi, dc caeterorum Arianorum, qui nullam, ne mentalem quidem, admittunt distinctionem inter essentiam divinam, & illius attributa etiam relativa, proi deque ea omnia, juxta illos, sunt synon ima. a. Error est Gualtari , qui inter essentiam dc attributa admisit. distinctionem realem --jorem . Palama, qui eandem distinctionem ad misit inter essentiam divinam & ejus operatio nes. Abbatis Ioachim, qui eandem admisit in
69쪽
ter essentiam: & personas divinas & tandem: Socinianorum, qui, ut facilius probent Spiritum sanetum: non ei se. Deum , . contendunt attributa Dei ab essentia realiter, distingui utrum rhanc realem. identicam distinctionem inter ensentiam.& attributa admiserita GHbertus Por-νhetanus , Episcopus Pictaviensis, . vel an rea-Iem, tantum formalem , . quae Scotistica dicitur , res est incerta ; alii. volunt eum. admisisse realem identicam, alii realem tantum formalem .' Prima: Sehola opinio ,- est Nominalium inter
attributa &- essentiam , solam distinctionem rationis. ratiocinantis ponentium in hoc solum Rab Eunomii, errore, recedentes , quod asserant attributae relativa inter se realiten esse distincta 2. opinio ,. est Seorsarum, qui inter attribuista tum absoluta tum relativa , , ω essentiam. divinam, admittune distinctionem realem foris male , qua unum ab alio differt, ratione formali, . sevi definitione, ante, omnemi mentis Op rationem 3. Esti D. Thoma communis Theolog rum qui admittunt inter attributa , , tum a soluta , . tum relativa s. & essehtiam divinam, distinctionem rationix ratiocinatae , , quae, virtualis . sit a parte rei, & formalis per mentem .. His,
Attributa, divina absoluta ,. nec, inter se , nec ab egentia divina , . neque relativa, ab eademesntia dimnguuntur disinctione reali. actuali ante mentix operationem , . sive illa d suctio sie realis major ,, sive- realis, minor , . sive formatis. a ρώ te rei
Prob. generaIAer P Licer enim distinctio sor- malis a parte. rei non siti haeretica, sicuti rea
70쪽
lis major , tamen argumenta nostra quam cumiaque distinatonem G, a mente: non . pendentem , oppugnant. . Probc inquam , argumento eX Scripti
ne illis &ὶ Patribusin deducto ...... illa. nulla distinctione: reali distinguuntur, quae de se in- 'vicem in. abstracto possunt praedicari: atqui ex , Scripturis ,- Conciliis & Patribus estentia divina: de attributis , . & attributa' de se invicem possunt praedicari in abstracto; ergo, &c..
Pνobia mι n. exi Patribus. D. Gregori lib. Io. morat. cap. zo. dicente: Deus: boe est, quod:au mi atem habet , is ipse est alaruitas non esseras in eo aliud esse, 'aliud habeaee.. Et in Aug. lib. 6.de. Trinit. c. magnitudo' ejus est, qua sapientiis , eadem bonitas, qua sapientia , magnitudo, is eadem, veritas , qua illa omnia. Prob. min. 3. ec Conciliis. Rhemensi sub Eu- .genio IlI. cui . interfuit, D. Bernardus; Credimus , iinquit, art. IO. ct conseremur simplicem naturam divinitatis esse Deum ,. nec aliquo seno Catholico posse negari; quin divinitas sit Deus , Deus diavinitas.- Εti art. 3: Credimus nullas omnino res, . sive relationes, a proprietates. e singulari tates, Me unstates dnantur, et alia hujusmo-di, adesse Deo; qua sine' ab , araruo , uoui sint
Deus. . Et ex. Coacit. Later. IV contra Abbatem iIdachin Una quadam fumma υν est, ἰncompre-Bansibilis i quidem ct in imabilia, diυisa essen-tia, qua veraciter est Pater , , ct Filiui , se Spiri- , tus sanctus , . tres, simu persona , sigillatim