장음표시 사용
331쪽
Semilium Ictum in L. IO. H de jur.
patronat. mutandum viaeri in Cervudium, sis Scaevola fgnificetur. AIt Terentius Clemem in d. I. I patronum , qui capitis libortum
accusasset, a bonorum possessione comtra tabulas excludi. Μox ex Labeone
definit, quid sit capitis accusare . Ipse addit, etiam eum. qui nomen ἀetulit, accusasse intelligendum esse e nisi aboli. tionem petat . Mque , inquit , etiam Proeulo pIaeuisse Serviliat refert. Serviislii , qua Icii , nemo , , quod sciam , uspiam meminit , nisi solus Terenti Clemens ; hominent igitur ignotum familia ICtorum placuit ejicere , & maingla motum adrogare. omnes certe editiones ante Florentinam , constanter exhibent , Se ἰus reseo , etiam non.
nullae poli Florentinam . N. sic etiam est in MS. meo sine Glossis. Auctori. rate tamen libri optimi Semilium serivant Antonius Augustinus , Labietus .
Bertrapdus . Perperam utique legitur Servius , cum Servius 4 quod & Ber. trandus animadvertit in Tem iis . antiis quior fuerit, quam ut Proculum auctois
rem laudare potueritis Ille igitur putar, Se dium intelligi , cujus meminit T
citus lib. I 4. Amnal. cap. Ist. Sed neque' e mihi est probabile , nam Se vilius . quem Tacitus laudat. sub NOmne jam fato suo functus est . ut, ipse ibi auctor est , Licinius autem Procuisius sub Othone . & deinceps , floruit ;sub Othone ejus mentio est apud Tac,
tum lib. I. hison cap. 46. cap. 82. er eap. 87. 9 lib. 2. cap. 39. cap. M. er cap. 44. sub Vitellio lib. 2. cap.
ino. Quin ad Alexandri & Gordiani tempora pervenit, si verum sit , ad
hunc Proculum exstare Rescriptum Aleis xandri in I. p. C. ad Ieg. Iul. de adu t. R Gordiani in I. 7. C. de accusati ut haec conjicit Pancimius lib. I. variari Iect. cap. 79. num. Io. Sed quamvis
ipse hanc conjecturam nolim facere meam . facile tamen mihi persuadeo . illum Servilium, cujus mors incidit in
Principatum Neronis. Proculum ausi rem non laudasse, cum Proculus fuerit vel aequalis vel junior aequalium au tem vel juniorum auctoritate rarissime uti JCtos veteres recte dixit Menagius
amoeniti iuri civ. cap. 2o. Solemus ad
partes vocare eos , qui hilarioris famae sunt, & auctoritatis longo usa proba.tae , quod in aequalibus vel junioribus vix obtinet. Et meminit . hie Serest; Proculi, qua celebris tunc ICti , ejus
opinione suam confirmaturus, ait enim,
citus Servilium suum vocat tradendis rebus Romanis celebrem , de jure qui quam tradidisse nihil monens , non
omissurus sorte . si quis ejus liber , de
Haec fere ' me movent ut eredam ,
Servilium Taciti procul hine .esse .ha. hendum . Alium , qui huic aetati eo veniat . frustra quaero. Non tamen proineterea Servilium hic rejeeero , nam &servavi Tuscianum, hominem aeque ignotum , apud . Pomponium in I. a. hq7. F. de Orig. iuri in praeterm Isis ad eam ι. & recte Menasus d. cap. 2Ο. ser vavit Labeonis ιibros episeolarum , etiam alibi frustra quaesitos . Sed quis credat Terentium Clementem in b. LIO. provocasse ad testimonium Servilii, hominis scilicet obscuri, ut ex eo a ctoritatem sententiae suae conciliaret eos Auctoges Iaudamus , quibus nemo non facile adsurgit, & sic etiam Αuctores suos laudant veteres ICti . A Me.ea praesertim ratio est, cur pro Se
332쪽
Ul us refert , hie malim rescribere , Omidis refeνt, quo intelligam Cerviis dium Scaevolam , laetioris famae & reinceptae auctoritatis ICtum , cui saepe in jure nostro restimonium , denunciarunt Paulus , Modestinus . Tryphoninus , Marcianus , Papinianus , alii. GaDolarum eruditionem in exemplum adfert
Symmachus lib. 3. eps. 23. Intelligo autem Cervidium Scaevolam , qui sub Marco Antonino vixit , & recte Pr euli , qua antiquioris auctoritate usus est , quique ipse Proculi sententiam contra Sabinum & Cassium defendit in ι. I . pr. F. de iuri codiciti. Sed, ajes, sub nomine Cervidit intelligetur Scaevola λ quidni intelligatur frontem non contrahes, si animadvertas , Plo nomine Gentilitio saepe Auctores laudari ,
cum exteros , tum maxime nostros .
Hoc datum est eorum celebritati . ut
vel se satis intelligantur . Cornelium& Fabium dicimus, intelligimus autem Tacitum & Quintilianum . Sed ne a nostris abeam, Ulpianus in L Ia. h I. F. de usu habit. adducit Iumentium,& intelligit Iuventium Celsum ς &dius Verus , quo Iurisperito usus est Antoninus Pius , ut est apud Capitolinum in eius vita eap. I 2. simpliciter
Vindius audit in I. a. h I. F. si ex noxali causa agat. I. 7. h I8. F. ripari. I. s. F. de iudici & i. 32. 64.
si ad leg. Ieid. Bertrandus hunc putat suisse Ciliciae Legatum , cui Hadrianus rescripsc in I. 3. h I. F. de r.- Ilib. sed cum ibi Vilius Varus legatur, hoe ejus fide esse jubeo . Sunt etiam ,
per . Ium fgnificari putant- - . seu um . Alii id negant , & Aulum in Potitum mutant valde , ni fallor , perperam . Qui Cascellium nolunt in-telligere , iasilum Ostiam intelligunt ' ,
plures enim fuerunt Auli Icii . sed
hoc iam non agimus. Ceterum non est illustrius exemplum nominis Gentilitii, duntaxat usurpati in designando auctore iuris , quam apud Latiantium ιib. s. diminari Insiit. cap. II. in M. Quia, inquit, etiam scinnatissimi homici eo. .
tra Pios jura impia condiaerunt e nam
Conseisui mes saerilegae o disputat-nes Iurisperitorum leguntur inissae. D milius de ossolo PMconsulis libris septem
Reserjta .Principum nefaria colis;t, ων doceret, quibus poenis assci oporteret eos,stui se cultores Dei confieremsur . Per
Domitiam hic. Ulpianum intelligi , di ejus de Quis Proconsulis libros nemo est , qui ambigat . Falluntur autem , qui existimant . - Ulpianum integris Inbris septem. Rescripta Principum contra Christianos collegisse , quamvis & ita existimaverit Grotius μν. spars ad LI. F. de extraord. i cognit. & Freherus lib. a. veri mil. cap 'II. atque si nemape in eo fisio verteretur ossicium Prodiconsulis . AEque puto falli Bertrandum in Ulpiano, eum ait, Ulpianum in hia. de inuis Proconstitis libris duntaxat colis legis Ie septem Rescripta Principum comtra Christianos , utroque errore nato
ex vitio scripturae , nam non tibris seis. prem , sed libro septisno esse legendum jam obser avit Cujacius Id. I . observis cap. 34. & ex antiquis Codicibus inodicavit Michael Thomasius ad eiam Lainctant ἰ Ioeum . Nec dubitabit, qui rein 'pererit, Ulpianum iuro 7. egisse deeriminibus. & nominatim de maleficisia vaticinatoribus , aliisque impostoribus ιquorum appellatione Christianos quoque complectebatur . Id didici fragmenistis , ex eo libro 7. adhuc reliquis ineestit. II. Mosais. Rom. sis. I s. Sed redeo ad nostram I. Io. & cum
tot jam exemplorum sit, solo Gentiliatio nomine veteres ICtos appellari, de Comidis id ipsum putem - d. i. Ic. po eoque
333쪽
eoque magis putem , quod saepissime
ejus nomen , Cervidius Staminua , integre praescriptum occurrat apud veteres JCros , qui ejus testimonio usi sunt
Ita est apud Modestinum in L r 3. ε
χ. F. de excusati apud Paulum in L 38. de vula. er pupili. subse. & apud reianum in ι. so. Is de Meicomm. libertat. quapropter dubitari non poterat, quis intelligeretur , posito simplicitet omidii nomine.
mi Trebellianἰ vel a , qua exstant As L. I. -h a. ad SC. Trebell. expliceata σ contra vim majorem defensa.
TAntus est abusus artis Criticae , ut
nondum constituerim, plus ne iula profuerit rei literariae emendandis Auctoribus, an nocuerit eorrumpendis. Saepe ostentatione ingenii , saepe ignorantia peccatum est . Ignorantiae , in libris bonis violandis, insigne exemplum dedi e Gellius lib. I. n I. iastic. ' cap.
7. & nos aliud , plane simillimum , dabimus in d. I. I. 6 2. Prius nobis res erit eum Cujaeio , qui & ipse legitima & solemnia SCti Tret iliani
Verba non uno loco perveriit. deinde cum aliis. Sie ea apud Florentinos le
Non adeo morosus sum , quin facile pariae , pro in heredem heredibusque , rescribi , ut est in antiquis editionibus& ΜSS. in heredes beredibusque . quia
nempe sequitur, neque in eos, nequσhis ; quamvis Florentina lectio , hoe
est , commutatio numers sine exemplo non sit . Unde sorte Florentinam servarunt in exhibendis hujus SCti verbis Antonius Augustinus libro δε ιegib. σκιis p. m. 2I8. 8t Barnabas Briss nius de formulis Id. a. p..m. 2O3. Ce terum non repetam hic , quae ad ea SCti verba notavit Augustinus δ' De.
ut nempe genuina , quae descripsi , s cerneret ab adventitiis quibusdam , quae
veteres editiones occuparunt. 8c ab Haloandri censuerum , quod ille ex 6 3. revocat in hune iratori , inquam , ea hic repetam , sed Cujaeio , in ipsa
genuina verba grassanti , obviam ibo . Existimae ille lib. I 8. observ. cap. II.
delendam esse voeem Meleommissariis , eum & in directis hereditatibus , quae
aliis ceduntur , verum sit , eos Onera
subire, in quos ius hereditatis transit. Μox aie , sese opinari , ex XII. Tabulis 'esse . quod onus hereditatis redeae ad eum. cui cessa est hereditas , unde pro ex bis , quod sequitur in SCro . legit ex XII. Tabb. praetcripta & in aliis
Sed ejusmodi haec sunt , ut artem pulcherrimam & utilissimam . quae in
emendandis Auctoribus versatur , fere exponant ludibrio publico . Ego in ea soleo desiderare necessitatem primum deinde modestiam, & utraque hic quam longissime abest . Tantum expungere , tantum mutare , quid est nisi egredi
notissimos modestiae terminos Adeo
334쪽
autem abest necessitas, ut, si scriptum esset, ut reseribit Cujacius , ego potius mutarem in eam scripturam , quam nunc SCtum exhibet. Quis credat in eo SCto , quod de hereditatibus fidei commissariis , iisque solis agit , de omnibus hereditatibus, atque adeo etiam de directis verba fieri & quis eredat, eum adjecta ratio, transserendas potius esse actiones , quano euique periculosum esse Mem suam, non directis, at fidelis commissariis hereditatibus unice conue. niat & quis credat, cum in his ipsis. quae repraesentavi, SCti verbis bis dei de fideicommus expressa mentio incidat, verbumsdeicommistariis principio esse auferendum8 Quini mome wto quidem Tr. belliano opus suisset, si etiam ante SCtum . fideicommissarius fuisset obligatus respondere ereditoribus hereditariis: nam hoc unice actum est eo SCto , ut actiones, quae heredi & in heredem competebant,pari jure in fideicommissarium transirent, ut est in L h a. & apud Paulum lib. q. sentent. sis. 2. & in f de Mela. M- redit. quartae enim retentio est ex SCto Pegasano . Addo , quod 3c ipse Cuj
rissimum esse constat ex Vipsani fragm. it. I p. β ta. 33. Iq. in solo lagitimo herede obtinuisse , ut , si cederet hereditatem, priusquam adiret , is, cui cessa erat . haberetur pro legitimo herede , & responderet creditoribus ' si vero cederet . post aditionem , heres m nebat , 8e creditoribus deiuncti obliga.
tus , ut manebant omnes heredes , t
stamento scripti , semel ab his adita hereditate , utut , qua fiduciarii, diis
eam restituissent . Manebant , inquam,& ereditoribus 'obligati . nisi iis su venisset SCtum Triallianum . Atque hare 'postrema ratio etiam movit Cl. Scultingium ad Ulpiani d. ris. Ig. 61
aeque mihi displicet altera eius emen. datio , qua pro μ his reponit ex Iz. Tabb. Et tamen illi adeo placuit haee mutatio, ut eandem bis obtruserit Ciceroni , & semel Pomponio in I. a. 6 6. F. de oris. imr. Etiam Petrus Pit auria. Praeceptore Cujacio se emendare ed ehus, eodem modo emendat veterem
Iuvenalis Sciali stem ad se r. 2. vers. 3. Sed rejeci utrumque conatum , tam iarimponio , quam in Scholiaste . alte-. Xum praetermiis ad d. l. a. 3 6. alterum opusci de Religione peregνina dissert. in . Hic autem , quod Scium ait. ex XII. - Tabb. arcessiere. utique rari nem non habet , & si de fideicommissariis hereditatibus sermo esset, ab Tορητ α absolvi non posset . Ne quidem si de hereditate cessa ageretur , ullum auctorem laudat Cujacius , qui
XII. T bulis adscribie illud jus , quo
commoda & incommoda omnia hereditatis ad eum transirent . cui cessa est.
Imo nec uspiam alibi exstat ejusmodi jurisprudentia; quod ego equidem sciam.
ideoque & hic selam aequitatem praetu sit Senatus , sic exorsus , cum esset uisimum &c. Igitur ex his est ex bis honis , ut recte interpretatur Accursi , nisi malis eae his , nempe fideicommissariis heredisatibus eos subire iudicia , in quos jus . fructusque transferetur, Vel,
Etiam alia locutio, quae mox sequitur in SCto , nonnullos offendit, nam cum ait., aequum esse, ut actiones in fideicommissarium transeant, porrus
cuique periculosum esse fidem suam , illud .pe Hum mutant in per Iosam. Sic ' editores , se Interpretes quidam scioli , qui & eo videbantur juvari quod Paulus lib. 4. sentem. 2 t. Σ. serens summam SCti Trebelliani, , hanc ejus rationem addit: quia unisu quo dam. sam es Mem suam eon oportet . Sed
335쪽
recte in ipso SCto se ibitur perlautosum esse, infinite, ut apud Ciceronem
sibi rem praesuis sperant futurum . Ne soloecismus esset , pluribus olim videbatur, debuisse scri Si non futurum . sed futuram , ignorantia scilicet latinitatis Ut scioli Ciceronis locum corrupere, ita & corrumpunt L het. Sed Ciceronis scripturam variis exemplis tuetur Gellius lib. I. nod . . fit. eap. 7. & Gellii Interpretes etiam alia exempla addid runt. Tvetur & periculos m in d. β 2. Jolephus Nerius ι b. a. analeri. cap. I 3. Bene igitur se habent verba SCti, quae retuli , & his mutandis manes suos
passus est Cujacius , passi sunt & alii. CAPUT XXV.
condit. σ demonsν. in hisce, tames inscriptura nim tum esset. Alias lectiones recitavi lib. 4. obse . tur. Rom. Ov. as. di omnibus rejectis , emendationem ad didi . Sed quia praeventu Radulphus Foris Nerius lib. 2. rer. quot d. cap. I. quae ibi scripsi, pro non scriptis haberi volo, R. nune lego e tamers in serj ra non tam est i ; animum tamen testatoris, ut mox subjicit, sequendum esse . Hoc est, quamvis non tam sit in scriptura, ne Pe expressum , mentem tamen testatoris utramque paginam facere in testamento.
. dom. ita est et nunquam nuda tradiis sis transfert domimum , sed ita, s vem Attis , aut taliqua jusa causa praecesserit, propter quam venditio sequeretur . Ne 'uis putet , & est cur putaret , vendia i onem hic distingui a juila causa transferendi dominii , malim aut alia qua 'Drea causa
recensentur ea, quae hypotheca generali, ex praeibmia debitoris mente, non continentur , ut supellex, veltis . Additur in fine: proinde de mInseriis ejus, peris quam ei necessariis, via quae ad se lis-nem ejus pertiueant . Vix ea sensum habent ; habebunt autem, si pro proinde legamus perinde. IV. Si filiae , quotiescunque vidua erit , in annos singulos centum' legata sint, & filia minus annui temporis vidua fuisset, quaelitum est , nunquid' nus ei centum drberentur λ & responsum in t. 22. 6 de ann. legat. tametstotus annus nondum fuisset , tamen deberi . Dubito, an satis integra, satisve latina si haec sententia . Diceremus, tametsi toto anno nondrem suidet , nem. pe vidua , vel, tametsi totus annus non
dum fuisset elapsus , vel aliud quid simile. Unde succurrit, an non ,r fui I set rescribi posset fusiset , hoc est, finisset pro fultus vel el. Dus esset , sic enim suis aliquoties occurrit, etiam ini. I . 6 4. J. qui cr a quib. manum,
V. Quicquid dicat Contius , vitios, est libri Florentini scriptura in l. 8 I. ss. pro soc. his verbis et Uemm in propo. Ilio Mettire esse videbatur, dos merora esset , an wro promissa. Vulgata, cu jus lectionem alii sibi adscripserat, Iargiter interesse ; Haloander . largius .nteresse. Quid si . aliter ese videbatuν
&co vel laMe interese videbatur Uir que modo minor esse motus.
VI. In cI. pr. F de iure fisci en merantur causae , ex' quibus nunciatio ad Fiscum fieri soleat . ut si dicatur, inquit Callistratus in 'sne priae. a emsιs leges commissium factum esse . Non probo , quod Cujacius ad i. s. F. de usurp. m ustici adversus leges ibi ex onat secuisum lego ; . magis probarem,s su
336쪽
s alterum verbum alteri praeponeretur, DETENTroNΕΜ se itutis darἰ , verba hoc modo : adversias Ieger factum eo m- sunt Ulpiani in I. I. 6 s. F. de remisemifum esse, hoc est, si dicatur in com- Mn. Vocem detentisnis non esse aptam missum cecidisse , quod factum est lege huic loco, recte notavit Cujacius lib. I. prohibente , ut si quis merces, quas observ. cap. I s. Igitur ipse ibidem , &profiteri oporter, non suerit prosesios . ad lib. 4q. digessor. Iul. ex ι. I 5. F. de , VI s. Ulpianus in I. I7. 6 4. F. de servitur. reponit , pel tisnem , qua Voce aedic edicto ait fugitivum non esse, qui usus est ipse Iulianus , Ulpiano laeda- . in hoc tantum latuit , quoad racundia tus, cum id ipse in scriberet in .Li. Io.
domini esse esseret. Accursius esse Uee. Hanc emendationem, non laudato Cu.νet explicat humiliares , s ed nunquam jacis , sequitur. Μerillius, cinament. ad ea vox eo sensu occurrit, nam serve- d. ι. I 6. . Sed petitio & detentio nimium scere est excandescere, cui oppositum est discrepant, quam ut , . vitio scripturae, defervescere . Unde & Budaeus annor. altera vox in alterius locum migrare
prior. ad b. 6 putat reponi posse, dest' potuerit . Ulpianus quoque in H I. I. meseat. Addit etiam receptae lectionis , s. non verba , sed sententiam Iulia.
aliam interpretationem , a nonnullis ni resert. Quare proclivior essem , usquoque probatam, & emendationi prae- pro detentionem legeremus defensionem latam . An probari possit , ego valde servitutis, astur.enim in d. l. de se haereo. Si non possit pro quoad mal- vitute per operis novi nuntiationem lem quod . optimo sensu , & minori tuenda & servanda. Postquam haec scri- molimine , qui in hoc tantum later, ps, etiam Murero observ. Dr. cap. I . quod iracundia domini esse eberet , rein incidisse video, vel defensiquem , vel reinditurus, ubi deserbuisset. tentionem , sed cum nihil probationis VIII. In l. q. f 4. F. de interrog. in adserat , quid attinet delere , quae schia 1ure fac. Ulpianus ex Celso quaedam pia sunt profert . & his superdicit veram ita- XI. In L F. ad SC. TurpI. que esse Cet sententiam . dubium no. G. Iian. fita Florentiae legitur : merito ea. Sic ubique constanter legitur, sed quia Iumniantis oe dessentis paraa subdieἰ rationes non praecedunt, ex quibus de- debuix . Nescio an quisquam latine diis ducitur & incitur conclusio, importu- xerit , parna subdicere . Vulgata , Ηanum est isaque. Simplicissima est , ut Ioandrina , δc omnes, quas vidi , edt- vides , rei liquidae approbatio , unde tiones praeter Florentinam, & quae ejus
malim αι que . . majestatem etiam in vitiis comiter obisIX. In I. uti. Φ uti. F de tegat. 3. servant, exhibent, poenae subjici, ut di- pr semissem acceperit bonorum poJespo- cimus fbrcae subjkἰ , fusi bus subjiei ,3iem , malim legere semissem acceperit atque ita in reliquis . Non intercedo, bonorum posscssione . quam rescribere in niu quis malit, paeme subdi , quae lo.
semissem , vel semissis , vel subintellige- cutio est in ι. 34. F de iure Me , vel re quod ad .. Sensui explendo nihil dee- poena sub ἰ ; subigere enim & subjLrit , si me auctorem sequaris , & id cere saepe in eandem sententiam acci-
torre praulat , quam aliud quid agere, piuntur, Et valde mihi est probabile,
quod .majoris moliminis est. 'in I. 8. pr. C. de quaeston. pro tormentis
X. Ei quoque, qui pignor; fundum ac- σ poenis subjungi , legendum quoque Φeperit, scribit Iulianus non usa iniquum, videri tormentis paenis subigi , non
337쪽
subiugaνἰ, ut alii alias imunt. XII. Probat Ulpianus in ι. 7. 6 6. f. de pact. quod Pomponius ait, posse
- In parte recedi pacto ab enatione, repetita partis emtione. Sic legitur Fl rentiae , sed sensu - minus idoneo . In libris Vulgatis est, quas repetita pacti emtisne . Unde Duarenus ad emiseit , repetἰta pacto emtione . Et Conna. nus comment. iuri civit. li.. s. eap. 2. m. q. exhibet etiam hunc locum , M.que si ita legeretur. Ipse Robertus si phanus anno Is 274 jam , ediderat reis petita pactis emtione . Sed nihil horum probo, nam qui emtionem dicit, totam
intelligit , & agitur duntaxat de parte
rescissa. aeque non probo , ob eandem causam , quod Duareno, ex fide alicujus libri, deinde placuit, reperita pacticiaventi re . Ego lego , trajectis duntaxat literis, quas repet ta parte emti nis. Reperisa, id est , revocata , rescissa, nam eo sentu repetendi vox occurrit in L 2. F. de rescinae. venae & in ι. I de re iudie. In fine d. 3 6. Florentiae quoque legitur : aetrumque itaq- pIacet, quod Iulianus oe quod Pomponias . Veteres editores ne sensus suspendatur, adiecerunt, ait. Et recte , sed moneo, geminandam esse eam voculam ex ε 7. qui sequitur, & incipit, ait Prator , ut
ais aeque serviat βm 3 o. ae primipi. 3 7. FI FIS LIBRI QUINTI.
338쪽
CAPUT L &e. idque seeuti sunt Robertus Steph
L. T. pr. R de publie. & & Vintimillius , publieanus seu vectig. quis publiean; nomine Basilici lib. 56.
- ' tit. I. eap. I. se vertunt verba erae
Lpianus ex edicto , quod toris : E'αν τελωνης η η Θαιλ α αστῶ Praetor proposuit ad coer- ονἰαατι τοῦ τα ζ ἁφελων-l m ; β γ eendam pusticanorum auda- blicanus 6 - familia nomine vectigalis clam , haec verba refert in γia ademerint . Illust eis με familia , d. ι. I. pν. Quod publica. causam praebere potuit leaioni , quamnas eius publicam nom ne vi ademeris , Aecursus notavit, & in MS. meo est, quodve familia publieanomm , β. M ro sed Basiliet hare efferunt compendio , Ritutum non eris , in duplum , aut s. non repetita deinde familia publicampose annum agetur, in semplum judiciam rum . Ex eo autem , quod publicavi dabo , & quae sequuntur . Ita Floren- nomine vertunt ἐνόαατ τοῦ τελους , Cuintiae legi tur. Sed quis Latine dixit c jacius parat. ad h. tit. conjicit legen. quia publieanus eius obticani nomiae dum eius publiei ηοm .. . ob eandem UI ademeris p vel quis intellexit ita causam Leunclajus adnotarionitas ad bodicentem λ Editores, & Interpretes, quo I. putat, Graecos pro ejus publicani πο- haec verba explicarent, nihil adserunt . mine reperisse scriptum , quod & su quo emendarent , plurimum . In ΜΕ stituit , iuris publiei nomine , vel eius meo est : Quod publieanus , HU- fm publici nomine , ut publieum heic simis milia , seu quis publieani nomine is ad pliciter significet 'incti si, ut saepe sio merit, quodve famula publieanorum &α gnificat apud' Auctores eum nostros . Hane lectionem dc Glossa notavit, sed tum exteros, ut Budaeus observavit arirecte Hugolinus animadvertit, de L. not. pHον. ad L 3 . 6 I. F ex quib. milia tunc bis idem dici , quod perpe- eaus maior. & alii saepius inculcarunt ram extricat Aecursius. Blaublommius iisdem , quibus ille utitur, auctoritati. anno Is et . simpliciter edidit e quod bus . Μarquardus Freherus Πώ. a. pa- publicanus seu alius publicani nomine rerg. cap. I p. reponit aeris publici, vel
339쪽
His publἰcani, quod inquit, Hem fuerit,
sed nullo auctore adlato. Atque ita placuit , cum ejus pubILeani nomine sensum idoneum qumerent Intorpretes , nec invenirent . Sed quid si , ut Freherus tentabat , publieanum
& publieum apud bonos Auctores sit unum & idem λ perinde ut rus eum e rosicanum . Cicero sane lib. I a. ad Attic. eps. 38. agrum , publico nimis expositum , oppes at publicanum e nam ille, inquit locus pubIstanus , quἰ es Trebonii σ Cusinii , erat ad me allaistus , Icd scis aream esse . Frustra sunt . qui publicanum, nullo plane sensu, ibi mutant in Publicianum , vel publicatum, quive Publicanus nomen proprium esse censent. Et apud Valerium lib. o. cap. s. num. 7. ubi de redemtore vectigalis agitur , libri vulgati sic exhibent : Tiae dius eumia salici publicani exiguam -modum particulam habuisser , postea totam Asiam proconsulari imperio obtunuis . Ita vulgo legi testatur Pighius . sed quum non intelligeretur, scioli lar. Usse mutarunt in Asatiei publici , ut novissime nunc editum est . Sic eadem efficeretur sententia, salva scditura , quam Cuiacius & Leunclajus effciunt. mutata, quod nempe publicanus , ejus, quod conduxit, publicani, hoc est, vectigalis sivς publici nomine vi ad p.
Si neges publIcanum cum publico ademesse , nec tibi persuadeant Tullius &Valerius , quia utriusque lectio dubia est. A si τί eius. fine oraecedenti veris . . tibi duriusculum videatur, conside- ea, an non, salva nihilominus scriptura , ejus publicam intelligere possis do persona ipsius publicani, hoc sensu rquod publicanus , hoc est ille . qui vectigal exigit , ejus publicani. nomine , hoc est , nomine ejus mancipis, pro quo ille vectigal exigit , vi ademerit .
& reliqua . Manceps nempe dicebatur totius vectigalis princeps redemtor , , isque aliis faepe subi cabat partem vectigalium , vel aliorum opera utebatur in exigendis vectigaliabus. Hi dicebantur υποδηαόσιοι , dc ipsius mancipis nomine cuncta expediebant , ut pluribus dixi libro sngia. ad i. s. sue de lege Rbed. de talia cap. 3. s. Quum autem fuerit solemne s xietates vectigalium inire , vel ea su locare , quia ipse manceps & redemtor, ut ut ditissimus . tantae rei non sussi. ciebat, ' satis apparet . quemadmodum publicanus dici possit exigere publicani nomine . Nisi malis Praetorem intelligere , ac si dixisset , quod publicanus , quo e uoc, publieani nomisia vi ademerit , quodυe familia publicanorum Posses & ejus accipere pro sui, frequenti exemplo . quod publicantis publicans sui nomine vi ademerist M. Salva igitur res est absque aliis alio rum variis lectonibus & emendationibus . Sin autem ea , quae dixi , displi. cerat', & omnino putra , sine mutati ne rem transigi non posse , pro eis
publieani rescribe ejus publicarii . qui error esset facillimus . Atque dioe ita , quia, nisi Glossae me fallant , publicarii ια idem est quod vectigal , τελ. In Glossis Cyrilli : publiear;um, δηαό-
σιον τελωνιον, & rursus in Glossis Graeco Latinis , Δημωτιον, τελώνιον . pu bl arium . Nisi tamen , ob vocis insolentiam , utrobique in Glossis mendum esse exillimes, di pro publiear um reponas publicanum. Quod iterum argumen. to esset , publicanum simpliciter accipi
pro publico , pro vectigaIi Elige, quod luber. & me non dissicilem ha bisubse
340쪽
R Etla mem erga Deum juri Gentium
, adseribit Pomponius in I. a. F. de ius . iure, & recte, si, ut oportet . per Deum intelligamus Numen , Divinitatem , quemadmodum & Basilici vertunt, το Θεῖον . Est, qui fingie, Deum ibi esse a manu Triboniani interpolantis , Pomponium vero scripssse Jουem. Atque si scilicet non etiam religio erga reliquos Deos ad ius Gen.
tium esset reserenda : neque enim ratio,
ex qua jus Gentium est, magis Iovem , quam Minervam coli voluit, sed omne, quod Deus est. Omnibus, inquit Seneca M. III. de Diis opinis Uira ess, nee ulla Gens usquam es aὰeo extra leges moresque projecta, ut non aliquos Deos eredat, id est , non aliquod numen , quod colat& adoret , ut ut in definitione num iis nis & ratione eultus varient Gentes . Iovem igitur non scripsit Pomponius , quia id ex iure Gentium non est, etiamsi per Iovem intelligamuis Deorum Praes L lem , qui reliquam fine nomine turisbam repraesentaret solus . . Deos etiam scripsisse non est verisimile, quia neque
omnes Gentes plures Deos coluere, non
utique Peris , non Iudisi . Quin nee
sorte Romana Gentilium religio plureseonstituit Deos , at unum ἡuntaxat , cujus variae qualitates , diverss nominibus euitae . Vulgus plures esse credidit , nominum multitudine errans , sed hane domorum & peritiorum sentenistiam non fuisse , . Cicero , Seneea, alii passim in loquuntur. Sane veteres ICtos,
aliosque Gentiles sepe Dei . unius nu- mero, meminisse, ab aliis prolixe probatum est . Quo argumento, ad Genti. . in . T. L
Ies debestiandos , etiam usi sunt Patres Christiani . Linantius lib. 2. Divin. Insit. cap. I. eum iuraσt , inquit , oeeum optant, cum gratias agunt, non Iovem aut Deos muhos , sed DEuMNom nant , . adest . ipsa verita , cogenta natura,stiam ab invitis pectoribus erum..pie. Similia reperio apud Tertullianum, Minucium Felicem & Cyprianum, sed loca. non addo, ne lectori gravis sim . Multis igitur nominibus recte dixit Pomponius , ex jure Gentium esse νe- ligionem erga Deum , sollicite tamen cavens, ne de ipso Deo 'quicquam adderet . cum Omnes Gentes non unum
eundemque colant , sed aliae alium atque alium , suis quaeque ritibus ae cerimoniis . Ex jure Gentium non est . ut ille vel ille Deus colatur , sed ut apud quemque Populum suus ς quare , cum religisnem erga Deum dixit Pomponius , intellexit quemcunque apud quascunque Gentes Dei cultum. Quum
autem quilibet populus , & quivis e
populo , no minori reverentia proseis quatur suum Deumi, quam ceteri suum,
apparet sententia & ratio Rescripti , quod Ulpianus memorat in L s. I. β δε iureiuri Divus, inqqie , Pius D. reiurano, quod propria supersitione iu-νatum es , flandum rescripsit . Basiliel
vertunt, κατα την ἰδίαν ΘρησκMαν, eniam pruris . Graeci ap- pellant uno verbo . Hunc cultum , si a nostro differat , supers tionem vocamus, sic enim ubique Gentium & olim obtinuit , & nunc obtinet . Sed quod-eunque nomen dederis , id utique con- stat; omne jusjurandum proficisci ex fide & persuasone jurantis , Sc inutile esse . nisi quis credat , Deum . quem testem advocat , perjurii sui idoneum esse vindicem. Id autem credit , qui jurat, per Deum suum , per saera sua ,