장음표시 사용
71쪽
64 S. ai. Contextus ubique conferendus est. 36, 7. 2 Reg. 6. 33. a Chron. 2, 3. 24, 24. Ieh. 3, 3. Gravior ellipsis vocis ruo Dan. Ο,
24. ex U. 2. necessario admittenda est, ut re
sponsum Gabrielis non repugnet precibus Daniciis; quare etiam necessario legendum est lySeptuaginta, Septuaginta, nempe anni illia Ieremia C. 25, I 1 - 12. et C. 29, 1Ο. prae dicti, ut repetitio vim addas affirmationi, cons. Deuti 2, 27. ι6, 2 O. Si Psaltes saepius orat, ut non confundatur, intelligendus est de frustratione auae spei, at idem est, ac ne fru- fit retur spe sua, ut PS. I I9. xl6. disserte additur. In N. F. . praesertim in scriptis Ρauli, more Rabbini eo eruditi, frequentia sunt ellipseos exempla; ita Luc.
τες απ' αυτων, solent enim Graeci Uerbo praefigere Praepositionem, quae ad Nomen expressum vel silentio suppressum refertur, ut jam olim Chrysostomus Homit. XVIII. in Matth. 5, 42. adnotavit ἔita quoque 1 Tim. 4, 1 - 3. , ubi mentio fit ψευδολογων, κωλυοντων γαμειν, supplendum κειλευοντων απεχεσ3 αι βρωματων; sic etiam, si Iesus Natth. 6, 24. dicit, neminem posse duobus servire dominis, intellige, contrari a jubentibus, uti Deo et cupiditati divitiarum; et si Ioh. I 5, 5. ait: siue me nihil potestis facere.' intelligendum est in munere apostolico, seu in propaganda doctrina, zon L porro, I Reg. 3, 12. eum IO, 23. PrOV. I 3, I. IOh. 7, 39. Act. 19, 3. Rejiciendae autem sunt omnes illae ellipses,
72쪽
3. 2I. CnnteXtus ubique conferendus est. 65 quae a modernis quibusdam interpretibus, non eπCOnte Xtu erutae, sed ex praejudicatis opinionibus eo solo consilio inventae sunt, ut res extraordinaria seu miraculum, aut praedictio rei futurae,vel etiam dogma rationis limites transcendens, eliminetur; ita conteX-tus Matth. I 4, 32. nequaquam indicat, inter επι et Θαλασσης supplementum αιγιαλος, ut contendit Paulus ius in Ρhil. Krit. Comm. ad h. l. ; uti quoque
Natth. II, 27. ante ευ σεις additamentum αποδους, Vel πωλησας , conteXlus nullatenus postulat. Sed respuit; ita etiam Rom. 5, 6. οντων ασθενων, contegius non innuit, mente supplendum esse εν πιστει ). S. 22. Contextus locorum ambiguorum et graviorum.
In locis ambiguis, et in illis, qui majoris momenti, aut sedes argumentorum theologicorum sunt, conteXtus Omnis, PrOXimus, remotus et remotior, multo attentius conserendus, et ex omni parte considerandus est, ut perspiciatur, quam ex pluribus notionem, aut quem Sensum locus postulet. Sic Natth. 5, 37: HI νορο τε, οτι ηλε ον καταλυσαιτον νομον η του r προφητασ ' ουκ ηλε ον καταλυσαι αλλα πληρωσαι. Iesus quidem in praecedentibus et consequentibus inprimis de moralibus legibus loqui.
Conser. Wols de agnitione Ellipseos in interpretatione LL. SS. 38oo. in Poti. Sylloge Commentati. Theolog. T. IV. P. ao - 167. T. VII. p. 31 - 86. et T. VIII. P. 1 as. Storr Diss. P. III. P. 88. Disitiroo by Corale
73쪽
66 S. 22. Contextus locorum ambiguorumtur, cum autem hoc loco non commemoret Psaltam os et reliquos libros morales: liquet, Eum non
loqui hic quidem proprie de legibus, sed generatim
de libris sacris, qui omnes nomine Legis et Prophetarum veniebant, quod confirmatur versu sequenti a8., ubi Jesus prosequitur, nec Iota aut apicem, Seu angulum characterum Hebraeorum, abolitum iri, quod utique libros concernit, et si hic solius legis mentionem facit, quum prius Legem
et Ρrophetas memorasset, eo magis confirmatur,
non de legibus, sed de libris esse sermonem, cons. etiam Matth. I, 12. 1I , I 3. 22, 4O. Luc. I 6, 162 et meam Introd. in L L. V. F. S. I. p. 5. Qui restringunt verba Iesu ad praecepta moralia, falluntur per conteXtum remotum, in quo Iesus aliquas leges Nosis reformat et perficit; ast verbis allegatis occurrit objectioni, ae si id sibi sumeret, ut abroget et aboleat libros sacros, et dicit, se ab hoc consilio longo abesse, sed velle se hos libros, et doctrinam eorum perficere; nam solvere, in dialecto Syriaca inter cetera etiam significat abrogare, aho
Iere, ut in Bar Hebraei Chron. Syr. p. 7o. Lin. 9.P. 47. l. 18. p. 168. l. I 6. p. 486. lin. I9. Eadem hac significatione gaudet etiam verbum respondens Arabicum, in II. Atque haec explicatio confirmatur quoque eX Joh. Io, 3I.: ου δυναται λυ-yη- ναι ἡ γραφη, non potest aboleri, aut abro. gari scriptura. Aliud prorsus est Matth. I 8, 18. , ubi in praecedentibus et sequentibus sermo
74쪽
est de condonandis et ignoscendis injuriis, laesionibus et offensionibus, quibus illatis, v. 36 - 17. monendus primum est qui intulit; quod si monitionem obstinate rejiciat, coram uno altero Ue teste
corripiendus; et denique , si in obstinatione per- Severet, ecclesiae deserendus ἔ quod si nec hanc audierit, sicut ethnicus et publicanus habendus e St; quibus Iesus demum subjicit v. I 8 : οσα εανεπι της γης, εσται δεδεμενα εν τ* ουρανae ' και σα εαν λυσητε επι της , εσται λελυριενα εντω ουραν a, id quod sequentibus versibus I9 -35. de condonatione injuriarum amplius explicat, et etiam parabola illustrat. Atque hanc notionem componendi dissidium et negotium, Verbo solvere, Syri persaepe tribuunt, ut Bar Hebraeus in Chron. Syr. p. 4o4. l. II., et in
Nichaelis Syr. Chresto m. p. 87. l. 9 - I 2. Thal mu dici quoque teste Buxtorsio in Lexic. Chald. Thaim. Rabb. col. 2252. saepe dicunt: --n P solvat, i. e . ignoscat illi Dominus.
Aliud rursus est Matth. I 6, I9. , ubi Jesus Petro largiturum se promittit cla Ues regni coelorum seu ecclesiae ,- et addit: ο εαν σης επι της εσται δεδεμενον εν τοις ουρανοις ' και o εαν λυσης επι τι ς γεσται λελυμενον εν τοις κρανοις. Sive claves designent insignem et extraordinariam sapientiam et scientiam, ut quidam ex Luc. Ia, 52. e Xsculpunt, Sive
potestatem et munus, ut Ies. 22, 22. Apoc. 3, 7: sensus verborum ligare et solvere ex usu
loquendi Thalmudicorum certus est, qui verbis
75쪽
68 s. ag. Contextus Iocorum ambiguorum ' N et frequentissime utuntur de prohibitione et praecepto ' . Aliud exemplum hujus generis habes Ps. mo. , in quo quidem Psaltes exponit
v. 1 - 4. effatum IehOUae ad eum regem, quem vocat dominum suum v. i. Dici et V. 4.
m), et quem Deus ad dexteram suam sedere jubet; ast v. 5. P8altes ait, Seu Dominum.
nempe Deum esse ad dexteram huius regis, qui
J Operae pretium fuerit, perseribere loea Thalmudieorum ex Uetstenti N. T. ad h. I.: T h a 1 m. I e r o so l. I o m T O b. f. 6o. I.: R. Iochanan dixit: quare hune seniorem ad me adduxistis 3 quodeunque ego solvo, ille ligat; quodcunque ego ligo, ille solvit; i h. et nee liges, nee solvas; et 63, 3. Μegilla sol. a 6. u. : hie ligat , ille solvit. Ieros. orla s. 61. 2. . R. Chaia dixit: quod-eunque alibi tibi tigavi, solvo tibi hic. Sohah h. i6. 4. e tAbod a Sara f. r. I.: quaesivit a sapiente uno, et ille ligavit: ne quaerat ab alio, ne sorte solvat. Dema VI. .: os quod ligat, est os quod solvit: Tosaphta in Iebamoth I. .' quamvis e Sohammaeanis et Hillelianis hi ligarent, et illi solverent: i b. IV .: sapiens, qui judicat iudieium . pronunciat mundum aut immundum, ligat ae solvit. Berae h. s. 23. I. Rabbena solvit, Bav Ada ligat Ρesaehim IV. 5. .' schola Sehammaeana ligat, Hilleliana solvit; UI. a. t dies festus hoc docere potest, in quo solverunt nomine operis, et ligarunt nomine Sabbathi. Ierosol. Se habb. s. 4, r. r schola Sehammaeana illud ligat, Hilleliana solvit; et i b. et L 16, 32. I o m To bs. 6i , I. Terum&V. 4. Sanhedrin . Ioo. I. 2 nun quam solverunt nobis eorvum, nee ligarunt e lumbam. I ero sol. Ahod a Saras. so. 3. : dixit Rabba Ashur quaesivit a me R. Gamaliel filius Rahbi: quid si eatur in sorum Z et ego illi ligavi. Tanehuma f. i. a. e dieit R. Iochan n: necessario solverunt salutationem Sabbathoret L 74. 3: sapientes solverunt omnia olea. Se habb. Disilia oste
76쪽
tamen V. I. ad dexteram Dei sedet; cum autem Deus non possit dici ad dexteram ejus esse, qui a deIteris Dei sedet, nomine amplior dignitas sedentis innui videtur; quodsi v. 5. tropice de auXilio divino in bello, exponas, non repugno; Sed quaero, quale U. 6. et 7. sit subjectusti; si dixe- Tis Deum, eXplicare non poteris v. p., ubi de tor rente in via bibit victor et caput elevat, quod de Deo dicere non potuit Psaltes; si dixeris, regem illum esse subjectum, non video, quomodo ei ad
commodari possit v. 6. z ia2 i' ; nam judicium inter gentes, aut si magis placet, poenam a genti
I. 5.: schola Schammaeana dicit: non maeerant atr&men. tum vespere sabbathi: at F illeliana solvit. I e r o s. Se habh f. a. I. R. Meir solvit mixtionem vini et olei ad ungendum aegrotum Sabbatho. Tharg. Est h. u. III. 8. t quo die Iudaei volunt emere a nobis. dies solutus est; quo die autem nos Ρersae volumus emere ab illis , dies prohibitus est. Bere se hith B. LU. a. Tibine permis.
bar R. XIV. 4. et XU. in Ecel. Ig, : viri eo lis Ieetionum, per hos intelliguntur discipuli sapientum talii res mundas, alii immuredas pronunciant; alii ligant, alii solvunt; alii rem pollutam, alii licitam pronunciant.
-- Ηis addo, olvit, in ed. i. , esse lieitum fuit, et in II. lieitum se e it. Ηebr. I i g a r g,
, ibi aliquid prohibere, et ' N, re vine ulum,
et de votis, quibus se quibusdam rebus interdieebant Num. so, 3 - 15., ac Ps. Io5, 21., ubi Parallelisinus synonymus notionem hAne determinat; ast Ioea haec Bibliorum omnino integra legenda sunt. Diuitiam by Corale
77쪽
χω S. Io. Contextus locorum ambiguorumbus exigere, alias constanter Deo adscribitur; itaque elabi nulla ratione poteris, nisi agnoscas regem multo augustiorem hoc Psalmo cani, quin opus sit, alia urgere, quae huic regi soli convenire videntur. sed a recentioribus eludi solent. Quodsi in contextu orationis nihil deprehenditur, quod Vagam Vocis notionem, aut ambiguum orationis sensum figat, et dubiis e Ximat: locus quidem, nisi aliunde lumen affulserit, manet dubius, plerumque tamen et fere Semper, prout jam supra monuimus, pro alterutra notione aut sensu plures vel graviores Pugnant rationes, quae notionem et sensum illum reddunt probabiliorem. Ita an Mi ανω Ιε σαλἘι Gal. 4, 26. , sit Ierusalem coelestis, an antiquior illa Ierusalem, seu Salem aevo Abraham t. permagnus est interpretum dissenissus; secundae tamen sententiae magis favet conis
textus, qui de Ierusalem Israelitarum agit, quae, etsi coelesti Ierusalem opponi possit, aptius tamen opponitur Jerusalem antiquiori terrestri. Locus multo mag. S vetantus eSt Gal. 3, 2 o. , de quo cons. Car. Theoph. Anton EX plicatio Loci Gal. III. uo. critica, historica et e Xegetica, ed. II. 18 3. in Poti. Sylloge Commentati. Theolog. T. V. p. 141 - 274., ubi quam plurimas diversas interpretationes hujus loci collectas reperies. Plura etiam in Prophetis sunt loca hujus generis ρ ubi non raro ipsum etiam tempus Aoristorum Hebraicorum difficulter definiri
potest, ala Praeteritum, an Praesens. an vero Futurum sit; sic Amos 4, 6 - II. Aoristi primi videntur de Praesenti usurpari, quia v. 12. de eadem
78쪽
et graviorum. IIre Aoristus secundus de Praesenti occurrit; verum
et illi Aoristi primi, et hic secundus quoque de
Praeterito explicari possunt. S. 23. Consilium scriptoris, seu Scopus.
Consilium scriptoris, seu id, ad quod author in libro integro, vel in loco quolibet singulari collineat, dicitur scopus, atque hujus collatio ad rectam in
terpretationem confert eatenus, ut omnis notio et
sensus . qui scopo repugnat, falsus; qui autem
solus scopo convenit, aut saltem magis convenit quam omnis alius, Verus Sit Sensus. Ratio regulae hujus ex se evidens est, uti etiam minime ignoratur, notionem et sensum non raro pro ratione scopi
nonnihil variare. Ita voX φως Joh. I, 4 - 5., Singu larem et magis definitam habet notionem, quia, ut v. 8. disserte edicitur, collineat in Mendaeos seu discipulos Iohannis Baptistae, qui hunc suum docto rem dicebant fuisse το φως seu lucem; atque ex hoc ipso liquet, etiam reliquas hujus generis voces Joh. 3, 1 - 14. , ut λογος, ζωη, σκοτος, certis sententiis adversariorum Ephesi commorantium opponi, et arctiori significatione venire, de qua autam, quia antiqua monumenta nihil liquidum ri ferunt, diversae sunt Sententiae eruditorum, quorum plerique non videntur animadvertere, manifestum Iohannis
in toto hoc loco consilium esse, ut Christo Sum. mam et divinam dignitatem vindicet, quo etiam spectant sermones Iesu a Iohanne 8 . 54. 1 I, 4. 1a, 28. 13, 3 1 - 32. 16, 14 - 35. II, 1 2Ο. etc. adducti. - cum Daniel c. 9, 2. Seqq. ar.
79쪽
a S. 23. Consilium Scriptoris, seu scopus. dentes preces fudisset, ut captivitas , prout Ieremias 25, IO - I 2. 29, IO. Praedi Serat, anno sepiu igesimo ja injam adpropinquante, siniatur: consilium Gabrielis Dan 9, u4. fuit et esse debuit, edocere Danielem, instare omnino sinem captivitatis post Io annos, n u autem, post Io hebdomades annorum, Seu post 49o annos adventurum Mesis fiam; ast potuit id ipsum V. 25. Seqq. adjungere, et reapse adjunXit, atque futuram illo tempore rursus urbis et templi vastationem antiquiori per Nebu-cadnerarem vastationi opposuit. Qui hos versus Dan. 9, 25. Seqq. ad tempora Antiochi Epiphanistrahunt, dissimulant, vel non Observant, tum ur. hem et templum non fuisse eversum, nostro autem loco eversionem eversioni opponi. - Iesaias quidem c. 4o et Sequentibus cap p. populum Hebraeum, et inprimis probam ejusdem partem saepe sistit tanquam Servum Dei; ast c. 5a , 33 - 53, 1 a. hoc ejus consilium esse I equit, quia servum hunc Dei c. 53, 2. 3. 9., ut virum unicum adumbrat, et 53, 8. a populo diSSerte discernit. - Conissilium Pauli i Tim. 3, II. non eSt, eX ponere prae dicata ecclesiae, quam dunta Xat co r εν παροδ
attingit, sed animo Timothei altius infigere, quae sit fundamentalis Evangelii doctrina. Quantam lucem sensui affundat scopus, CIe.rieus illustrat Horatii Ode 3 Libri III., quae igno. ranti consilium poetae, fere aenigma est; atque id transfert ad Epistolas N. F., inprimis vero ad Epistolam ad Romanos. in qua Paulus tot in eo est,
80쪽
3. 23. Consilium scriptoris, Seu Scopus. 73 ut praejudicatas Judaeorum opiniones refutet I. Ast idem valet de Ecclesiaste et Cantico, atque aliqua saltem ratione de reliquis libris. Quodnam
autem fuerit authoris consilium, petendum est ex historia, aut si monumenta historica, uti in pleris. que libris scripturae Sacrae, deSunt, eruendum est ex attenta librorum, aut locorum lectione saepius repetita. Invento libri scopo proderit etiam observasse, quae aut hor pro ejusdem ratione referre, et quae silentio praeterire voluerit; hac enim obgeris vatione neglecta, perfacile, quae omissa, aut expressa sunt, in sinistram Partem trahuntur; εic e. gr. , cur author librorum Ρaralipomenon haec potis. Simum, quae refert, Scripserit, alia praeterierit. cur Matthaeus et Iohannes prorSus nullam de ascensione Christit mentionem fecerint, de quo confer Nagazin fur Christi. Dogm. u. Mor. VII. S. 55 -75.
S. 24. Occasio scribendi. Cum scopo seu consilio authoris arctissime cohaeret occasio scribendi, seu ratio, quae authorem
movit, ut scriberet; atque haec ipsa consilium scriptoris pandit, aut saltem ampliore lumine perfundit. Id quidem inprimis in Psalmis et in epi. stolis Apostolorum, nihilominus tamen in cete.
ris quoque libris, et ipsis etiam historicis obtinet. Nam scriptores sacri, ut profani, haudquaquam ubique locorum in universum, sed plerumque de certis.