Concordantia sanctorum patrum Ecclesiae Graecae atque Latinae fidei, morum, et disciplinae dificultates, quae in ipsorum Scriptis occurrunt elucidans. Auctore R. P. D. Bernardo Marechal Ordinis s. Benedicti. Tomus primus secundus Tomus secundus Conti

발행: 1767년

분량: 169페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

31쪽

32 DOCTRINA RIGENIS.

omnes substantias Intellecurales, e eius sientia sep ras rata est in omni creatura. Ex his Origenis principiis SasCu inferendien est o neminem corporeis oculis videre posse Deum, in quoeumque perrectionis statu homo sit constitutus Spirituales substantias posse ita demcognoscere,, neminem posse ignorare illum invincibiliter. O. Impossibile esse animae hominis, sicuti Motetis spiritualibus subreantiis, videre Deum in sua natura ae essentia, de sicuti est . Utique in coelo, derim eum sicui est, ut ait Divus omnes post Ius, a sed haee visio limitata erit,is humano artes habita proportiones qui cura finitus sit , nunquam potetit perfecte comprehinndere Deum, utpote natura infin iii . Eaque de caussa Salvator ait in Evange Ilor Nemo novit Filium, nili Patera neque Patrem quis novit, nisi Filius . Quod quide in intestigidebet non de simplici cognitione , sed de cognitione

comprehensionis, ut Schidae loquuntur. l. In Deo vivimus, movemur, & sumus Deus --nipotenti sua virtute regat ac gubernat univeria, de in otticiis suis ordinata conservat. Cura indam T 'ν videmia Dei per die omnia is Et sicat nos coiifite. e , mur , inquit rigenes , Deum esse incorporeiun Lib.ε. δε- , omnipotentem, invisibilem: I- -- -- - νγ coti . , ratia, di hi ab ovo ejus Providanmia PH, m et M an earlo, εσω in aereis, arto Hammobil dogmate Moihil. 3. D consiremur. Memento , quia nihil sine Providentia. - eius geri diximus, non sine voluntate a ira enim

Non sine ingenti ratione hoe pacto seipsum exprimit Origenes, cum certum indubitatumque sit, elum fieri contra Dei voluntatem ; qui malum permittit , de quidem ob rationes,

latent

te isti VII si Dei invidentia pervadit omnia mi inde sequitur nihil eum Iarere,, praesens aeque ac ζ ιζ. Λοῦ praeteritum eumdem agnoscere Deus reipsa Novit ε-

dicaa,..isam a M. Nihilque fit , quod ipse ant a

probe non noverit esse futurum. Sed hare praescientia inquit Origenes non est eaussa eventus quod de so- Tom. . to peccato intelligendum esst. Tandem is fodi να

κι--μ ρω- - μορ- - meatis . Mitris igitur Origenes et I alio Ioeo ait Porcaevi nefre Musa ridice stras ustine invia a si Deus , non docet, aliquid Deum latere eum aper- tis sine tradat oppontum ι sed id unice gnifieare im '' i' tendit, quod Deus dannat peccatta Se peccatorem eumque indignum reputat intuitu oculorum suorum mon u. . subjungit enim eodem loco origenes Suos cogimscitis si ζ' ι Dominus, iniquos aut impios nescit. Hae autem

vetuit, III. u. Deus sit ipsa veritas , Moa/isi fallirno

- . a cedentem haber. Sed hae divina omnipoten: ia. in . ' non extenditur nisi super ea, quae non repugnant,

mi m non sunt contra rationem . Cona Deum , verba sunt

rii sua crinitari , bonitatis , C sapiansia detrimento

Ση- PH. M Haec eni. potestas eius divinitati contraria est, ' --zi , in omnipotentiae , quam ut Deus habet . Neque Editio.i is etiam ad absurdissimum illud praesidium contu - , mus, omnis est. De possibilia Selmus enim , t i e plecti ea, quae fieri posse repu-

n IX. Deus universa quae subsistunt molitus est . Ipse:-'Via creavit materiam omnesque ejus qualitates, nullam praeria Crim niani, habens materiam ortu carentem , sicuti qui-ὰ - . ' a n. Hi qm olim commerui sunt . Qua enim ratione , qtialitates illas, Id quod ex oris oninium, qui Providentiam esse defendunt, or mone sententiaque conjunctum est qua nullae dum erint, ad universior. natum, pro infinita potestate sapientiaque producit eadem omnino naturam quamlibet, si qua sorte indigea procreare continuo voluntas ejus per sese poterit. Secus consequelis esset, belle admodum id actor. tunate Deo cellilli , quod in naturain illam ortus e peris inciderit, quaen nisi eo ipso quod ortu careret nactus Ilet, hil unquam inicere potuisset; de que perpetuo molitoris, parentis, benigni, boni , ac caeteris omnibus , quae magna cum ratione Deo tri biiuntur, nominibus spoliatus perit.tisset . Quo sane posito falso principio, adiuvenire debuisset Deus vim uiateriae tantam, quae ad hujus propriae, non majoria, minorisve mundi molitionem satis esset mine Irrvehem -- da nescio quae Deo tamen antiquior, Providenria ne III. cessario suisset, quae materiam ei subiecerit, dum id Reu- ea provideret in posterum, ne quas in se Deus i. V ε.buisset artis suae notiones, irritae cessissent. Unde pomro id habuit materia, ut omnis qualitatis capax esset, quam eidem imprimere Deus voluisse , nisi qualdineam habere ipse vellet , ratem ante sibi, an quemolitus erito Tandem si daremus . orturiam, equid amplitis Deus , qua quod senuito e laque iactum videmus, esiecisset muridus, sive hoe sve illo modo factus fulisset, mite fuisset persectus

nec ullo modo e gere nur agnoicere Deum uti nateis riae creatorem quod quidem aeque absurdum est ae dueere, mundum line tam eleganter , apteque cotulauis ctum absque aplantis a titi eis manu talem extitiue Perperam igitur, includit Origenes, quidam praete dum comparationein attificum tisistrorum, quorum ne mo ne i teria quicquam es scit iis perperam his Solpturarum verbis: Terra autem erat invisibilis de

incomposita, sύρατος Ῥου κατασκευασος, naturam cor

poream ortus omnis expertem esse opinantur. X. Eque eotum e , Deum condidisse substantias irationabiles de intelligibiles. In Io, inquit origenes sus mens percipirἀν anitis, ρατιω --νω- intellι n ari

naturas e usiam, nisi rure seipsum, d bonita/em suam . Quia ergo eorum quae creanda erant , ipse Deus eatitit caussa in quo neque varietas aliqua

ncque permutatio, neque inpossibili 4:ierat, aequales creavit omnes a Me est, ut seipsum explicat rigenes Oinnes arbitrii facultate donavit . Verum alibi dister mus de hoc argumento, quod ab Origene uti prolixe citractatur.

XI. Docet insuper idem Doctor, Deum esse rerum est a omnium principium, principio orere, ne totum esse, tae' cne partem sella incomprehensibilet. Qitiae misi , e a. lem, nulloque alio nomine appculari posse, quam qui P/s εγο bus appellatur in aeris littetis , uti sunt Sabaoth

XII. Doret tamen idem Auctor, nullum nomen auis triti ico convenire, quam quod ille sibimetipsi tribuit a .: .

in Exodo Moysi dicens , Qui est de Nomen igitur , num M. inauit vetustus hie Pater, est compendiosa denomina Nom p κtio, quae propriam rei noluin.itae qualitatem exhibet . ρος - , Cum autem in o.ninibus qualitates illae propriae quo- Dei e

dammodo mutentur , tecta murantur etiam nomina

Et aliis nominibus si at pelletur , huius toti αδ o Libs,.. ne praeliferre debent Veteres, uti narrat origines, .e religiosi adeo erant quoad hune articulum , ut malis 3 HI. lent mori, quam vel Iovis, vel alio profano nomine u Deum appellare Dei nomen simpliciter eidem tribumbant, vel quamdam denominationem addebant , quae Divinarum ejus persectionum aliauam exprimeret. Tamdem rigenes non veretur asserere, quod Ilio qui tincta Γ

Domin D. M --. . Talis erat Maio n nostrorum Religio a Sanctu. Des Nomenci a quo toto

e o di ita qui hodie viget cc Dei profanis quibuslibet . Epist. I, cap. a. vas a.

I. Tasi plures Scriptores traduxe in origenem -- Iuli Haeresiarcham emiciosissimum , praeeipue quoa Doctrinam de Trinitate Fatendum nihilominus est Scriptores linumeros, tum antiquitate , tum ruinditione venerabiles magni huius Viri partes suscepisse, ae orthodoxam ita fidem eo in umine collocas.se, ut illuri adversariis silentium imposuerint. Id sane praestiterunt Alexander Hiemsolymitanus , Te istus Caesariensis, Dionysius Alexandrinus, Firmillianus x. sariensis, Gregorius Thati matur gus, thenodorus qui omnes Origenis eoaevi fuere Insuper ipsius atrate

rimnit, Arabia, Phoenicia, Achaia proaso

32쪽

dlinieaverunt eo tra Demettium Alexandrinum & pro. III. 4edentibus annis iii Hem Apologiam concimarunt,e- Ε lebertimus Martyr amphilus, Eusebius Caesariensis nec non plures alii iruignes spectabilesque viti , quo-iuiu meminit Photius in sua Bibliotheca a inter Lib. m. quos recenseti deber Divus Athanasius , qui exhibet: in me vesuti strenuum atholicae fidei pro- adversus oppositam haeresim Arianam, quae exorta est Nui loquor hie de Rufino, cuius erga orige i iis, emoriam nemo ignorat a me de urumetis loquor vetustissimis Monachis rigenis caussam tuentibus confra Theophilum Alexandii numadversationi in Origenis facile principem. Hae opini num diversitas ac confitcstir impedire non debet, quominus ad velitatem inquirendam res ad examen revocemus operam nos ram in hoc Doctore purpando jure ponere debemus, cui ille , ut sit 'eritis innuimus, in Ecclesiae sinu decesserit, omm vitae sitae tempore eidem fiterit subjectus. Si illius partes suscipimus eidie Doctrinam de Trinitate, vel circa alia argurrier , de quibus erroris insimulatus fuerit , vestigiis insisti. mus quorumdam eruditonim elapsi saeculi, qui de coiresciit Suminorum Pontificum, e piissimoruin aeque aeceliaberrimorum virorum , orthodoxam illius fidem ostenderunt, illi obstante anathemate , quo perculsus st:erat in quodni Concidi s de quo supra verba

Il. Origenem admisisse ae distinxilia tres Personas Divinas, in dubἰum revocare nemo poterit, qui aniniadvertat, io illum pluribus in locis , ad deligi .at, das Divinas Pelsonas , uti voce Trinitatis. Docet quippe Homilia, in Exodum Ecclesiam omnem ut dati tu fide Trinitatis Trinitam de ... per quam i I fila si fri in tu omni Eeelsa . Et in Psalmi unci s. ait P - - u eognitionem Sinetae Trinitatis ella infinitam : Sancta ... in aris et mi insim a. Hine docet pariter in suo M.;-pis Peν regum , in Isaptium invocandum te Patrem

et P. zo ilium,' p.ritum Sanctum; neminem in hoc Sas: i. era limo percipere posse salutem, sine totius Trinit

raris. n.3 tem, ni sis in regra ram/M. Et deinde Dei eiu de Patre Filio, di Spiritu Sancto ait, Narura Tri ι--φυ nihil compositionis habere , ncque corpus esse nequc est in corpore, sed esse

s p disseiens semper de tribus Divinis apertulime hane Trinitatem ercedere intelligentiae non solum temporalis,

M. n. 18. natis eaetvia et quae sunt exti

P 'm' ilis, B, temporibus metienda III. Non lotum utitur talium aes voce Trinitatis, ut Pellona Divinas designet; sed insuper aperte, distincte pronuntiat Patrem, Filium,is Spiritum Sam ib. i. p. id supra iam innuimus his ejus u Giptotis

quitur semper Origenes, propior I sem Patria, μυι-

IV. Adeo verum it, rigenem admittere in Deo tres Perlonas distinctas, quod nitidistinae, forinatio territ clarat, Filii im esse Mium a Patre is Spiritum Nom. a. Sanctum in alium a Patre, Filio Atius a Pa ram Filιus, is nota idem Πιαι , qui ct ater . . . atius is ira suiνιρω Sanitas a Pareo ct Filio ideoque adnattendam esse istinctionem Personarum in

Sanu . ii tandem pacto dubitare quis poterit de Orthodoxa fide Origenis citca realem distinctionem Divinatum ei sonatum, cum illis diversa ossicia adscriabat, istit sonatus qualitates, ut capite equeriti vide bimus uuin immo docet, ut testantur ivus iero. nymus ι .suum ianus Imperator e , Filium minorem vile Patre, rapiti tuni an uim minorem esse I atre de Filio maenium Patris majorem esse potensia cancrarum cilcinarum δε potentiam Filii maioremeli podentia Spiritus Sancti. Ex qui ous omnibus aurein ruitur Scriptorem hune admisisse in Deo tres diltinctu et lonasci ideo tu nunciuam lavisse haeresi Sabellii . . V. Interim videamus, num pati jure purgari possit a

suspicione iuresis Atianae. Pater Petavius hane illi ex σε probrat, sicuti, omnibus fere antiquis Patribus, qui ui florueriint ante Concilium Nicaenum. Verum, qui vel parum rigenem legerit, eiusque germanam inentem, ' a vera principia sit assecutus , nullo negotio depre

hendet, recentiorem hunc Scriptorem in errore versari . Quod quidem praestitie egregie Scripto quidam

Ecclinae Anglicanae . cuius laborem ominendavimus jam lupra, solertialiaque in pur*andis antiquis Patribus quoad hune articulum . omittimus autem hi reeit re innumera origenta testimonia, quae suis locis Disrcinus, qua te probe ostendunt, vetustum hune Seria prorem agnovisse Filium , di Spiritum Sanctum esse Patri consubstantiales:

tare

, quae

circa

in genere. Primo igitur stet hi Aueloi, nullum esse discrimen naturae, diguitatis in tribus Divinis Personis: Nihil in Trin.

icere unam eamdemque virtutem in tibus divinis Per i . u is sonis, quando, expositis diversis Seiritus Sancti donis io tuae .

aic idem autem Deus operatur omnia in omnibus 4 ut

ni textus maximi ponderis esse dubet, cum exscriptus sit a quod in Capite, cui titulus et D υμι Sanuo in quo intendit idem Auctor misellislane ostendere non solum subsistentiam Spiritus Sancti, eiusque pers nates qualitates; iud insuper eum esse aequalem Patriae Filio, tum natura, tum dignitate a virtute. Hinc fit , ut non mollimus supra recensitum testimonium suscipere veluti contra mentem, intentionem Auct ris prolatum. His igitur praeiactis , necessario fluit Origenem admisisse Consubstantialitatem trium Divin rum Perlonarum, quoniam nullum in illis admittit dui crimen virtutis de digintatis. In eodem Capite his verbis tititur: in Unisa o Trim in i de inserius νbet et Bis θνραν do Vmsais areis, alii, vir tu hvm. Smnu .lsa i M. quod idem senificat a vocabu p . M. Ium Consubstantialitatis eum nitas hae praedicetur de virtute, dignitate is operatione trini Personarum, quemadmodum observavimus. VI. Qinrum protulimus supra ea Origenis verba se ruliue

quae illum persecte *ant quoad artiolum in em α. T.

tres divitias Perlonas smiles esse dicit tribus puteis irae

quoruin unus es tons ibiqtie aperte declarat , unam sic ii . eis substantiam, naturam Trinitatis: Una erum si fla*ia es ' narura Tomisatas. Tandem ne ullus re nianeat locus, sulpitandi in illo errorem, tradit, varia ossicia Personarum Trinitatis nihil immutare in earum

tuis addere possumus quae habet idem Seripto in Ho re j.

ενε, ct Hlis, o uiri u Sancto. Et in suo Commen graJ tario in Divum Ioannem ait, soluin Filium, solumque f. . it. Spiritum Sanctum percipere posse omnem splendorem ...... totius gloriae Des Patris r mn νιυγον, inquit illa , . -

V I. Iudiret nune Linor vel parum versatus , num clarui, aut accuratius asserere quis milit Consubstam Divinarum Persoriarum , mi propria voce uti velit. Nonne ui. idemque protertur, licet diversis formulis , cum dicitur in tribus Divinis Pelionis omnia esse aequalia , unam non esse inera niatorem, innes haberia vindem viriscile quoad haec in Trinitate diisetionem, haberiin, talem Trinitatis, Unitatem in Patre Filio, di Spiritu Sancto , has tres personas est unum eumdemque Deum, Trinitatis unam eamdemque inc istu Dis Divinis Perlonas leorsim adscribuntur , nitia offecta naturali earumdem identitati, unam elle arta invianitatem, Deum glorificati in Patre Filio, rapiritu Sancio Filium, Spiritum Sanctum percipere pleidi

dinem de splendorem totius gloriae Patris a Quid ub

. I. ad Corinth. cap. I. vers. M

33쪽

tra opus est, ue Origenem habeamus omni erroris la- III. e purgatum ire hoe Myserium S eu vir I. liquis sertasse objiciet quae Ramero quarto huius apitis ex Origene exseripsinvisa ibi enim ille Dissiciil:as docet o Patris operationem pervenire in omnes tam , in i iustus vim peccatores, rationales atque itiationa-xene. les, mi omnia omnin quae sunt, quia ipse est iiil b ': Filium, eum minor sit Patre , ad sola reti e. s. nabilia pervenire, quia est secundus a Patre: Mimm

mi idem videtu impugnare directe fidem de Consubi aitialitate tritim Personarum. Si enim peraclois potollas Patris amplior est operatione, potestate Filii Spi litus Sancti si potestas illi amplior est potestate Spiritus Sancti, consequens est , diversam naturam admittendam esse in Patre, WFilio is Spiritu Sancto quod alablute destruit Consubstantialitatem ii.

IX. Huic Mem inicultat reponi potest h. nonnisil lu: la contra naturalem aequitutem damnari polle Origenem

'Liliti florier Dei ius recemsita testimonia, cum plurima

peis laua, isqr. accurata in eodem oceurrant tesu. mcnia, quia orthodoxam ejus doctrinam si coad hune; reticuliim plenissime manifestant. v. attente eonfidera.

ri debet, quo paci orige es proponat quastioncs in liaris textiluta comprehensas: nem utitur enim decretoriis cibis, quibus reipsa utitur in e libus antea a nobis recitatis; sed labim exponit quid opinative sentiat est enim arbἰιυνχ r. in qua ille profert, uti ejus opiniones considerari debent, ad liminiim , utire liares rigenis sententiat. 3ti in sup . si perpendantur quae in controversiam posita sunt Orig/ni, ve ha, senium apprime eatholi eum ire mysterium Tri-rnitatis praeseletunt. Siquides quod ibi in docet ori-xenes , ait hoc redueitur , quod Pater, est malo Filio, de Filius est major Spiritu Sancto verum verba lix ortlacidoxa sunt, si considerentii quoad subordinationen , quae haliatur inter tres Divinas a sonas xit quippe articulus side , Personam Patris esse superiorem permna Filii, quia Filius a Patre genitus eri, ab emii luta esse habet, suasqne divinas perlectimnes ut ipsum dicendiim est de Filio quoad Spiritum San. lu:n, a quo Filio, sicuti, a Patre Spiritus Sanctiis p :ocedit. 1 hoe sensu Christus i pie in Evangelio est; Pater maior me ost Verum superest in videndum rium haec vera rigenis mens. Quod quidem evidentis sine eruitur ex simplici lectione illius Capitis, a quo obiectio hae exscripta est. Docet formaliter origenes Unitatem haberi in Trinitate: I. Date Trim alii quod ret te intelligi debet de natura trium Personarum, qua juxta verit tum hunc Scitatorem cadem est. Perspicue declarat, Divitias Perian. habere unam eamdemque vi

'7 per millam elle in hac Trinitate diteretionem: Nullaret. es in Trinitar discretio. Quando igitur eodem lomaret, Patrem illa malo: em Filio is Spiritu Salicto ejus virtutem et se ijorem virtute i Iii e pisitus Sancti, hoe rationabiliter intelligi nequit, nisi labita ratione ad ordinem et lonarum, seu proprietatum perionalium, per quas Pater, tamqu/m Di incipi iunci A. mus est in ordine, di Filio a Spiritu Sancta , qui ab ipso procedunt, i perior. Quia vero, si e ,

perlec iones, qua illis .ide communicat, eaedem limiae ei seriones Patrisci in eorun natura eadem est cum aurea Patris I Ideoque viri t. natiiralis I atris Virtus quain habet tamquam Deus, non est maiorvi tutu Filii, e Spiritus Sancti, si praeci te a ianuam Deus, ibi Meremui si orae Spititiis Sanctus, Haec est , ut

nulli qui deni non fine magno furidamento vide: ur, dira geri ianaqtie Origenis mens Scribit utique ibidem Miter Au tor, porcllatem auis ampliorem esse potestate Filii .Filii potestatem ampliorem esse potella. te Spiritus Sancti sed hoe scribit temper in eodem sensu perionesis sub ordinatiotus, ut cuilibet pellegenti integra: m illii caput clarissime innotescet. Caeterum i te fatetur, eumdem esse Spiritum . eumdein Deum qui operatur omnia in inmbus, uxi phrasi. AD stoli:, alibi docet, quod si aliqua personalis disterentia habeatur, haec :illum inseri prae indiciu in naturae trium Personarum Noe puros inquit cruditus hie P,

- At latis de hac in. retia locuti iusius quam iusius pertractare dcbemus, M'quain motulerinius no tabiliora rigenis loca circa Π prietates rersenses uniuscujustre Personae fasciolam olinitatis.

I Omine attributorum relativorum sive propries o latum per sol alium veniunt hoc loco persectiones 3 operationes, quae prostri conveniunt , e tribuuntur uilibet Trinitatis ei sonae, prout recisae olo PM tamquam reis i consideratur. Hi ne personalis artis , di, ' proprietas est, ouod sit sine or ine, sine i incipio L ....

ut docet noster Auctor . Nihil in niram , idos inna hium, Prat' elum Deum Patrem . Divus Hieronnnu. r D vocem graecam ἀγένσαν, reddiderat latina vore in suma quo fieret, ut Origenes riani erroris suspiei nem non effligcret . enim omni quae Divo Hierony mo debetur veneratione reponimus , Sanctum hunc actaem nimium coarctat se signit irationem graecae, is ,

quae hoc loco significat, Patrem esse solam Trinitatis Personam, nae et absque principio ι eum Filius ZSpi litus Sanctus propriam existi tritam habeant a Patre tamquam a suo principio. Diutim Hieronymum vere deceptum esse iri hac versione x eo cruitur, quod origenes alitu expresse docet, Fil um ipsum esse i akctum , increatum A Wor, η mo, mirearas. Hi neu i 3 ι --

praeferenda est Rufini versio , ω in mitum cree. Quae

Patris de la in recentioris Orionis edi oris est ob pas. . i. servatio. Huic textu a nit , nostrum Auctorem eum de Deo Patre seria onem habet, saepitii me enimal pes lue ingenitum γε ii, ne Caere semper illum distingitere es caeteris duabus Personis hoc vocabulo, uri

pluribus i locis videre est II. Ad relativas Patrisue fectiones pertinet, quod ' origo sit, fons Filii , ω Spiritiis Sanetici origo, sin priui

diate post allata verba docti idem Scriptor, hoe in is dri

absque ulla depcnde etia, vel impei sectione in Filio 4- .a.

relligi potest . Qu i quidem semper probat eamdem

naturam , eamdei trilit esten iam in Patie . Filio , e Spiritu Sancto Ca te a m : , me Itane qualitatem Principii, quam iis e Deo Patri trisui , sterit idem

Scriptor, Pal. cm esse majorem Filio e Spiritu Sancto, quemad olim in superiori capite observavimus; de Patrem ex illimari posteria liquaru Dominum Fili ira Pisis eis. Relie mim a re ea se, maia ritu Damim i . N et IzRui quod Filius a Patre pendeat, tamqiram amulus a D imm 4 , intiaci sto, sicuti si perius scribit Origenes, sed sius '

pliciter rat one superioritatis Patris erga Filium. Hinea ad et

ratione huius eiusdem personalis superioritatis Pater. - . , . est primarius conditor Universi , 8 Verbum, Filius aeni

Dei , artificis ratio eot, cum in mundi creatione α' Α

mandata Patris executioni mandaverit: mxι- . . . primarius

tu. Deus Pater ab inni aeternitae est Pater Filii fac. i. sui , Non enim Deus, cum pilus non esset Patc o postea Pater esse e Dpit, velut imped tu aliquibus M. is ex eaussis, qui scito. uine morta ius myediri solent, abis ut non statim ex ii lunt, Patres esse possint . : π

, Si enim semper 'rfectus est Deus, ne decli ei vir Lib. . is tu qua aret si , e bonum est elli eum Patrem .is talis Filii , ω di ν . . . . is non statim in ira ἀι ei ins se Pate est, Parrem verius a terna haec Pater in

Filii genrratio non impedit, quominus I ater sit sem v I .l' per in Filio, sicuti ii is est semper in alter Semρὸν - οῦς

est Para in Filia , Icti Fuim semper est in Patres Levis. n. 3.

quia Pater inleparabilis est a Filio, item Filius a Pa- . . .

uera quia ne sparo illiam a Patre, nee Patrem in ut bili

Filio . abes modo notabiliora quae in Otioene de cn i lici. prehenduntur circa Perlonam Patris in particulari IIV. Generatio Filii exaequati non debet generatio es num a hoininum, ves animantium: Insa iam ' inquit Ori y

senes, is meitu , Deum Parrem numeraraone ut ii iii. reniti Filii Iui . . . . , aris, Micia vel emisian , G, r. vel Histrum animaatiam senestans. Sed necesse in ali

quid exceptum esse Deoque dignum, ut nulla prorae comparatio non in rebus solum, sed ne incogitatione quidem, via sensu inveniri potest, ut humana cogitatio pollet apprehendere, qu modo ingenitus Deus P ter et icitur Unigeniti Filii Non enim per adoptionciniphitus Filius tu extrinsecus , sed natura Filιus est Vetum licet Origenes dieat , humanam cogitationem non posse appreliendere geιiu:ariotron Filii Dci nihilominus ad faciliorem huius myli rii intelligentiam protet aliqtia exempla, quae aruiliaria quam quod maxime sunt . Docet inter caetera , Filium i rocedere a Patre, tamqum pliadorem ara tre: p ametur rese

34쪽

Dei m Pris tant

fi t. μ' voluntas Patris ad subiis dum hoe quod vuli Pater: ita et , adest Origenes , o Filii subsistensia ener . V. Haec autem de Generationis Verbi toto coelo distat a futili imaginatione quorumdam Haereticorum quorum Origenes meminit , qui docebant, in Gener tione Veibi partem aliquam substantiae Patris versam R.cius Fi: tui. Non enim vicimi, verba sinu Mem ar- Origenis fur ιυιι ei Arant . partem aliquam δε ' P ἡ o ιιιum et e fam sed abscisi Onni . . t is corpore ex inviubili, incorpore Verbum misit is , QSapientiam genitam dicimus absque ulla eo o-

indicat a , quia Deus Iu est, & Paulus , , qua Filius splendor lucis aeternae sit. is bicii ergo Iu nunquam sine splendore esse potuit, ita nee pilius quidem sine Patre intelligi potest , qui gura expressa substantiae eius, & Verbum , M sapientia dicitur. Qiuomodo ergo potest dici, quia, fuit aliquando quando non fuit Filius verum hoc respicι aeternitatem Verbi, de qua rapite sequenti scrinonem habebimus. VI cxteriu Filius Dei est sapiemia Patris , eius I rimopenitus, virtus, Verbum Est via, veritas , e. vita. Est imago Dei invisibilis , splendor gloriae. nguia expressa substantiae Dei, speculum immaculatum p. si vi, vὲrtuti Dei, imago Bonitatis Dei est sapientia ipsa, s . vetitas ipsa, pumet iustitia per hane rapientiam m- - ιγ nia oriclita sum, sicuti per hanc justitiam omnia gub. . .. bonantur . In quo Filius exequitii mandatiun Patrista cu iis velut nusi in frix in mundi creatione verbum p .., . De st ιλο ρυ - hinc expliciari possunt quaedam Lib. a. p. Plirases superiori capite a nobis allatae , quibus ori-

. h. ν senes videtur coarctare operati opem Filii Dei in Cre, Lib. turas Tandem inter perlonales proprietates cibi toriari, censeri debet, eius Incarnatio propter salutem homi, num, nativitas, passio, vera mors seeundum laturam

xi, humanam de quibus alibi fusius dissereinus. h. e. . VII. Ad Spiritum Sanctum quod attinet , ille ap- , , It pellatur Paracletus, hoc est Consolator, a graeca v

res perio ce Par cisa, quae significat coet lationem . Est tertia Persoria Sanctissima Trinitatis .... Tertiam res

δὲ lib.2 p. re ' Hu', inquit Origenes . Divinus iste Spiritus honore Se dignitate sociatur atri ae Filio

λί- ,. νυ δή fisi Mi 'adiderun visitum uindictum is s. c. quod sane ostendit eius Consubstantialitatem cum P, I. Filio Sanctos utriusque Testamenti Prophetasti. .. p. 9, Aeostolas ipse inspiravit per eum Saeti libri con I b. a. p. scripti sunt. Sic ubi Spiritus nominatur in iactis litto

. 2 ni fias ione, quae significet qualis sit Spiritus

P. . . . de Spiritu Sancto eoe intelligi . De Spiritu Sancto

M id debet intellis ouod in Genes legimus , de Spiritu ista 2. qui initio in invi Creationis etcbatur super aquas .

n. . l. 6r Liritus . . . oris Qui ver AEquin Lerebatur . . . . D 4.n , . puro quod nensi alius, Mam Spiritu Sanctus seu,

dum quod ego inretii rea e vim observandum lioeci,co venit, Origenen opinari solummodo quoad hune articulum, de quo omnes, qui ante pruin florueriint Patres minimc conveniebant , scuti in primo hujus m. n. . Op is Volumine iam innuimus . Spiritus Sanctus te velat Deum cui vult. Impium pariter, stultum est, Spiritum sanctum confiteri ign.orantiam ei adscribn .paa bere cum sit eiusdem naturae cum Patre de Filio. VIII. De Spiti tu Sancto inti diisenduin est quod te. simus in Psalmis Emittes Spiritum tuum , creabutitur,m renovabis faciem terrae creando no os',ε αν homi ncs, qui per gratiam Spiritus cponetites vete

rem hominem cum actibus suis, in novitate vitae ambulent . Is, se sanctificat uno omnes , Ac inter eius personales proprietates haec est, quod Icilicet solis Samctis seipsui communicet Spirisu Saos .... pa

Ne quis sane existimet, prolequitur dein Auctor, nos ex eo quod dixinius , pi. itum sanctum solis Nancris praestati , Patris cro Fihi ctiuncia vel operati nesita veitire ad bonos ela inalos, iustos, iniustos, praetulisse per lio Patri, Filio Spiti tum Sancivin vel majorein eius per hoc asseiere dignitatem P . His

Cum ergo primo innia ut sint, habeant ex Deo P, ue secundo ut rationabilia sint, lubeant ex Verbo

Terat urbis Sosia, haben ex Spiratis Sancto.

IX. bl uitus Sanctus in columbae specie in I Iesum a Ioanne baptizatum delapsus est e ut sane in ditium

revocari Mequite ne mirum est , I .daeos ui 1 ritati fidei denegare, eum multa, incredibiliora redant n. Licet autem iusti otianes participatione, Spiritus Sancti habuerinici notandum nihilominus est , I rout egregie animadvertit idem Origenes, quod praecipuus, iritus Sancti adventus ad hominus post astensionem Clitisti in e os magis quam ante adventum ejus d claratus est antea namque solis Prophetis paucis Mim Spliatus Sancti praebebatur; post adventum e ro Salvatoris innumerae eredentium multitudines mnorum Spiritus Sancti participes tuerunt; unusqui que vero juxta propriam mensurain. Per impositionem, nuum Ap tolicarum dabatur spiritus Sanctus Wori. genis aetate aliqua supererant vestigia eiusdem spiriatus. Evin erismatim apud μιμι ans nonaulla suo sum Ilius Hisui secti sui . Nam Christiani daemonia ejiciebant, morbos curabant, de sutura prae videbant. X. Tradit insuper origenes, in solam Iesum Chrustum requievisse Spiritum Sanctum septempliei sua vir tute Vi , inquit te, visa svo niata aliam uia risinori asinmissa foremplιe Mevirene ιβνήδων. cet pariter, raesentiam Sarvi huius Spiritus purgare nostra erim tria, ieccatorum remissionem nobisuibuere: P, Dis namquo omnos ordo prasentia Sanlii stiri ira, remum m era uena poc νε-- Tandem Spiritum Saticium a Patae missiam fuisse, ut una eum Filio humanam salutem operaretur Pare , esam est imceps, 'laum mittem, risum suoru mittit. H.

a Epist. I. ap. I. in s. r. . DA Hebiaeos cap. I. vers. 3. Gemordamico Patrum, Tom, II.

CAPUT SEPTIMUM.

I. T' Devidentitsine constet ex dictis easte quit

L iacio hujus Sectionis, verbum de s iritum Samelum participes esse, juxta Originem, omni uin perfectionum Patris utrumque est unum solumque Deum cum Patre .persecae elia Patri consubstantiales nihilominus requisit argumenti gravitas , ut peculiarius de re hac nune distetainus, Musior Calamo duas veritates hoc capite comprehensas perit actemus , ut es ficacius perlua iere postsint . Antequam vero ad Verbi Conrubstantialitatem pertractandam, quae huius Capitis priniatiui objectum est , accedamus, pergratum ore Iectori concidimus, si eum gradatim ad hanc essentialem veritatem perducamus ope quaru indam illationum, quae in leni commode pollunt ex quibusdam tigenis texubus, in quibus vetustiis iste Pater eas tribuit Filio Dei perfectiones , quae soli Deo possunt convenire Sie, exempli causta, docet Origenes , per Verbum omnia tam iubilia quam invisibilia ondita esse s ilialii in Patri coaeteri ruin per Filium Patrem eue --nipotentem .ipsum Filium Omnipotentem esse e dem modo ac Pater omnipotens est . Cum amni imacci in Patre, scribit origenes, se is nulta debe offendi, uod etiam iiii. D. omnipo en dieit- . Si enim addit Origenes ibidem omnia quae Patris sint, Christi sunt inter omnia vero quae sunt , Pater est

etiam omnipotens et in dubio oriam Filias d. a esse Omnipoteus.

Loquitur autem hoc loco origenes de immensitate proprie dicra probat enim hane veritatem his Ieremiae dorerbis: Num ναί. nari ciniam is terram i imple dicio Dama a Verbum nulli mutationi obnoxium D; licet carnem sumpserit, di eum hominibus e vers tum sit tamen divina eius natura nullam passa est ni rationem , quidquid in oppositum senserint hostes Christiam nominis , de inter hos Celsus , quem tigenes quoad hunc iniculum in particulari fuse resellit ver. bum nullum habuit initivini nec memitarem ei den gare possumus, nisi negemus, Patrem semper fuisse Patiein verbum est invisibile, quia invisibilis Dei ini in est incomprehensibile est, sicuti Se Pater neci, trem quis comprehendere digne potest, nisi verbum Uno verbo, Filium Dei Christiani adorant: Esem

genis testimotua Divinitatem Filii Dei apprime probant. De nullo enu daci Potest, solo vero Deo excepto, quod omnia conariterit, quod Patri sit comet

35쪽

DOCTRINA RIGENIS.

α' sim essum explicae in tuo opere contra C

., E i, verbis C re p. . oliam ne temus secund nus, nulluin γb H initi uin sit, potens, ubique III. versetur per suam immensitatem a quod immutabilis S a. u invisiuilis ineomprehensibilis . Et quando rigenes subiungit , auod ciuisitani adorant Filium Dei , hae sola phrasi ostendit evidenter, Cluillianos fateri Filium Dei verum Deum cum Patre. III. Inutile itaque ducimus Iati iis his etesiimmniis addere, quod rigenes innumeris in locis nomen:Dei tribula Vobo ct quidem libuit una simul eum Patre, & distinguit solummoco oscitnem Personarum insuper quod agnoscit, & tuetur Divinitatem Filii ad ellus Ethnicorum infidelitatem, qui eamdem impugnabant omnia hac idipsum probant, quod superius allata testimonia. Unum igitur superest praemuniti sciis licet Lectore in contra quasdam oragenis phratis, qui- . tius a tiris posset, a quandoque inlatre Filium non esse verum Deum, ut Pater est verus Deus. Ait quippe vetustus hie Doctor, exempli caussi , illium esse

Celsum his

IV. Nec quidquam morari nos debet, quod rigenes Iclibat, Filium Dei esse Divinae Bonitatis misinem, non idem bonitatem ipsam non me si rei ter auin, sicut Pater bonus eua de licet Deus sit, non aramen est illum, de quι is Filius Dei ait in K angelio ' in Enosiana re Hum reum D m itis textus eiba ex originali habemus Omnia reotthodoxu ii sensum habent in ore rigenis . Qui diacet, quod non dine velut blasphemiae aliquod gelius putari in eo quod Christus de Patre dixit: Nem bo mo nisi .nus Deus Paro b quia illis verbis primet passionitas in Deo sentienda est Patre, ex quo vel Filius natus, vel Spiritus Sanctus procedens, sine dubio bonitatis eius naturam in se refert, quae est in eos te, de quo vel natus est Filius, ut procedit Spiritus Sanctus auod lane nequaquam deliruit bonitatem Filii, Spiritus Sancti. Eodem pacto interpretari debet mens Origenis citra haec Evangelii verba in

crines aris solum, iam Deum, nisi Auctorem hune

sibimetipsi conualium asserere velimus aperte enim defata eodem Capite secundo , Filium Dei es Sapientiam attis substantialiter subsiste item declarat in stiper, Divum Ioatinem propria definitione definire

Dicet fortausi siqui , postrema hae cibinonia haud integrae fidei esse, cum nabeantur ex versione Rufini

Em-gdus Otigenis Apologista sentit. Verum ex hoc

ueretur, quod Rufinus voluerit omn bia omnino it. ere super hoe articulo, uinque suisse emendatorem rotius, quam interpretein Origenis . Caeterum ex afferendis inserius indubiis laseius testimoniis satis superque eonstabit, Rufini In nihil in origenem contulisse, quando ni enim eius circa veritaten in controisversia postam, uti catholica, exponit. V. Origenes enim in suo opere contra Celsum, cinius originalis textus Dei providentia ad nos usque pervenit, aperte declarat, Salvarorem esse νυν- ῶ-

fammiama, Iesum Christum esse ipsum Veibum εο verbi ipsae sapientiam, ipsam veritatem , ipsam iustitia inci.-e. ιτ riti mi D, trita ito Q amor Uina. Declarat

--. s. insupcr. suam sententiam non esse, solum rerum om-ν , ε . nium Deum a Patrein magnum elles Suae enim ma-

- e. zz. 'xμ iis ii subdit ille, participem fecit Unigenitum dk

να. . Verret. Fieri mim non poterat, prosequitur oris is es, ut pulchra imago esset, iis invisibili resis ponderet, quae magnitudinis imaginem non praebe., rei Esto vero sit Deus contemplatu diffici.

. ita Deus, quia contemplatu dissicilis erat , detreo, misit Filium ri' si is esse D- eontemptam fae M lis , . Insistainus tantisper postrein huic testim nio, quo Divinitas Verbi , ejusque cum Patre Comsubstanti litas persecte comprobata remanent . Ille est vere aequalis Patri de veto Deo consubstanti sis, qui eiusdem est veraci.naso, qui eius inagnitudinem rom I

, qui per coinmusucationein Patris , eam n --

gnitudinem participat, qui Gn-pIatu Mettis estaeque ac verus Devi, ae Deus Pater sed omnibus his Illa qualitatibus insignitum est De Uerbum, ut docet n. SURCU. genes ergo est Patri consubstantiale. v. . o Tradit idem Auctor in eodem suo opere eorutra Celsum , quod nemo potest digne eoenoscere P trem, nisi Filius 8 nemo Filium risi Pater motis

Verbum, uod visnoia θ -- 6. N . Quod sane ostendit uiuim eamdemque naturam in Patre cla Fi- reaco K. lio Verum primitiam hinc viritatem magis magisque confirmat , quando occasone cuiusdam obiectionis de ' i promptae ex Celso, qui aiebat, Christianos colere non solum Deum, sed etiam eius ministrum hoc est eius Filium haec habet oti genes Aa Do oriam re p. - b, ι-m, si Cris ter ρ.Aωm suus istud rogo ex Paris ..e.ί

παρά si ἐπὶ πα- D . a παν. . οάν, νυμ i, sitici τῶ πατω. Sanc leaeni Cmici ii Patres maiaiori praecisione Verbi Consul siqntiat talem asserere nemPoterant origenes ait hoc loco quod Christiani eo-lunt di adorant Fili uti inici uia illum . alium nonoedunt quam ulmum Deum ait insuper , quod Christiani colentes Verbun una eum Patre , colunt Ze adorant unum solum verum Deum . Quid ultra desi-dciari potest VI l. Non me si rit , o rigenem illie subiungere . Patrem, Filium esse dua hypostases t quin immo idem Auctor assimilat unitatem, identitatem .uras d Filii illi unioni quae erat inter prlano Ecclesiae nis deles, uti te limu in Actis Apostolorum ex erat

Ompium Gedenti in cor unum is anima una Setiabit insuper pati s interimis , Patrem Z Filium eta

duas res quoad hyliolla sima unas vero Q ad concordiam, identitates holuntatis e Pua αβ υ on aequitiis Quo a b psas m --- - eo sensio, , moiaico idem a Dunur ιν ido Hraeo. At , inquiunt οἱ ineuis veris επ' ' ζ'tii, vetustiis iste Pateris in laypostasis , ποταμe, pas 'st. id intelligi , quos nos nomine naturae , substantiae ἐάα redit , diversam esse Patris naturam a natura Filii . reum probare debent adversarii Quod utilluam emum cie loe ponunt ire signi.ncationem vocis πος- in origene r ieet enim duae litae graecae voces una: eamdemque habeant signiaricationeii in pluribus Setiptoribus Eeelesiae eis i litamen locum habere in rigene non ita de facili inel di potest. l . te i in penes ipsum non aliud signi. at quam id , quod latine dicitur fis flentia , εtras ac-- i. -- . e se sub os idque proba tu Io quia Origenes semper in no sensu , quando de Trini:ate loquitur, utitur voce Hypostasis , de nustuam aliter ab ipso accepta legitur , quando sit de

asso. xo origeiae inua prae oculis habet citato loco, vitare scilicet opinionem quorundam Hericorum, quinuabant , Patronis Filium me duas hypostases . in id si quis, inqitit origenes immediate pol alla. Lum numero praecedenti testimonium , ex his verebiais tu ne ad illos transiugiamus, qui Patrem Filiumri duas hypostases esse negant , advertat animum ad, istud Erat cinnium credentium cor unum di animari ut , ut intelligat quid sibi velit oeciis ter unum sumus . Ex quibus clare Orionem hoc ioco refutare metianos quitur, Patrem de Filium ala una eamdemque Personam, in superius iam vidimus . Quando igitur imgenes hoc loco doeet, contra hos Haereticos , Patremti Filium esse duas hypostases , hoe significat trem uilium esse duas Personas , non mitem duas naturas aut duas lubitantias, quia tiniani unam a lintini modo Personam admittebant. v. quod haec vox rae te in Origene significet personam ex eo eruitur , quod nullus ferme ex Patribus ante Nicaenum Concilium aliter hanc vocem intellexerit Ze adhibu rit eum Trinitatis mysterium ι ue videre est in Te Laeliano, S. Hippolyto, S. Dionysio Alexandrino ori genis discipulo dis Perpcram autem quis urgeret haec

36쪽

DOCTRIN A RIGENIS.

huius

VIII. Ex praeallegatis iam numero sexto Seriptur,rum oracialis . hae infert origenes , docet de identitate Patria e Verbi r ---λω eam ....

. , Credimus enim direnti prosequitur, idem Scriptor tequam Abraham neret , ego

sunt quoad hypostasim , una vero comensiones, Mis eo ordia is voluntatis identitates: Da , , Diam die Filium , a s f ναι--taria orinti a substan aia mi, is in Ala, aut mi imago est, videri 'em. Dicat nune qui legit, num hie Origenis laeus intelligi possit de implici ldemitate volutriatisci denum ex hae identitae voluntatis inserri pineis possit, quia Christiani olunt e adorant unum solum Deum in Patrem in Filio, A quod qui viderit Filium, qui et imago Patris, in illo vident e Patrem Minime gentium iit hae inferri possint , agnosci debet Filius in ejusdem eum Patre naturae, ideoque ut Patri comsubstantialis. IX. Praeter hae testimonia qua Ut pete rigenis contra Celsum exscripsimus , alia in eodem Scriptore, de quidem aeque indubia Meurrunt, qua eamdim ve- uini tem pari praecisione eonnmiam. Hine in suo Con, ,2 is mentario in . Matthaeum , hae verba ratisi Domi- Iom. I. ni qui me recipit , reeipit eum qui misit mera sed effl explicat m a uis aio ma varetur eum

z- -- , ii is es Ha Filium Dea , miraeim M. p. ic. mps adiungit Spiritum Sanctum, quemadmodum vidi-n iis capite ii into huius Sectioius. X. Super Epistola ad Romanos aperte declarat oriis senes , unum eumdemque honorem etcrendum esse Patri Filiori idque confirmat auctoritate ejusdem 1ib. 8.; Salvat s , ii docet, idipsum muωm nam Me utristioz-- ευμ Nu/um, idest D. Pastri ct uis, a Mu

i ii iace frema , cum iris in Minia con Filiam , execrarib Maων eano Pa/νom ah. ine ei spicue alio loco seribit, laudandos e te in om ne Patremis Filium M. it. l. vi Salvator Ost Filius Creatorisci cevia Ditis Salom

o..., V t Mararaus Haec, ut mihi videtur, satis superque osten. F. s. vi u orthodoxam fidem Origenis circa Comis tanti, litatem cit ira de abique eo quod insiliamus duobus his postremis rigenis textibus , de quom autentia aliquis ortali contenderet , ob supra reeensitam rationem ad illos textus suietioli numero allatos reis vertamur , qui expresse nobis favent in dubium revocari nequeunt. Habet ibidem Origenes, Filium a Patre se in leparabilema Deum esse veluti locum Ver-hi ante suam Incarnationem verbum una eum spiri tu Sancto, percipere omnem splendorem totius gloriae Dei . Num sapiunt Arianam haeresim hae loquendi sermutaro Nonne catholicum sensum apprime praeleferunt circa Verbi Consulatantialitateino Sane Patres leaeni Concisi nihil ultra diserunt, si vocem Consubstanti lis excipias, ouantum ad applicationem quae tacta fuit Mystcrio Sanctiis nae Trinitatis. XI. Igitur non sine Venti ratione . Athanasius vobis perhibet ori senem veluti strenuum propugnat rem Divinitatis isti Dei , eiusque utitur a Ioritate adversus Arianos, qui primari ain hane Religionis veri-zatem impugnabant is Quod autem Verbum ab aere is nitate sit cum Patres, inquit Magnus ille Ecclesiae b , ne alterius Quam Patris sui,stantiae, vel vpostasiis proprius fit , ut declaravit Synodus .llaeat vos iterum a laborioso O igene audire .... rimul propriam inentem his verbis exponitri Si era bum ei imago Dei imili bilis , invisi. ili quoque est ipsa imago. Quin etia. addere aiis.n, cum sitis similitudo Patris, non posse si .l ut aliquando nonis fuerit. Quando enim Deus , item Ioa nc lucem appellat, propriae gloria si lendote aluit , ut quis, audeat principium existendi Filio tribuere, quasi 1ei, licet antea non bisset . . . . Intelligit enim qui di- , cere audet, Fuit aliquando cum non eliet Filius esse ae si direret, Sapientia aliquando non a cloam eap. 4 vers. 13.

is erat, Uerbum non erat, vita non erat. Idem toturi geneso rursus alibi ita loquitur Uerum nefas est, ne periculo vacat propter nostram infirmitatem Deum , quantum in nobis est, Unigenito privareis Uerbo, quod semper eum illo fuit, de illa erat Sais, pientia, qua selectabatur is ae Origenis testimo. ni , a quorum autentia nemo eontendere potest that inquam Origenis testimonia his eonjunc , imantea prolusimis , peroptime ostendunt orthodoxam rius fidem irea Divinitatem Filii Dei postquam eis r s. Athanasius auctoritate iis esce Patris usus este tra Arianos sui aevi I Unta mussime hanc proferis possumus contra eo , qui illiis repraesentare nobis vellent veluti Scriptorem . qui doctrina detestabilis hujus sectat oceasonem praebuerit . Facile nobis essee vetusti hujus Patris apologiam longius protrahere

ne satietatem lectoribu araeramus, contenti sumus alis

latis usque modo, ex ejus operibus exscriptis testimoniis alia nune perpendemus , quae materiam mini lirarunt atrocissimis suspieionibus, quibus nonnulli orthodoxam ejus fidem circa Divinitatem verbi macul

te studuerunt.

XII. Divus Hiemnymus , exempli caussa , damnathane rigenis phrasim Deum Patrem per naturam im vili bilem, etiam a pilio non videri: Hae utique seripsit rigenes non scripsit autem in eo sensu , quem interpretatus est Divus Hieronymus , quasi voluerit hisce verbis origenes Verbi Consubstantialitatem laedeis re Superitis enim observavimus, hoe lora, sicuti flemultis aliis , quae afferri possent, sermonem esse de visione oculata , qua Deus ne a proprio Filio videripo 'elli cum sit natura sua invisibilis. Ne validissima deerat oti geni ratio si loquendi , eum Pugnaret eo tra valentinianos, ae An pomorphiltas , qui Corpus Deo tribuebant: in eum illis ostenderet, Deum esse natura sua invisibilem , e nee oeulis Filii sui iam incarnati videri posses peremptori iam demonstratum erat, Deum esse purissimum Spiritum, eri libet eo, positionis expertem, hominum sensibus omnino imis pervium . In hoe autem sensu rigenem loeutum fuisse, egregie ex eo deducitur, quod formaliter alibid et 3 quod stilicet nititus primogenitum Dei digrie potest cognoscere , ut Pater qui eum genuit , neque Patrem, ut animatum Uerbum , quod sapientia istis ritas ejus est. Protulimus iam supra hoc origenis i stimonium, excerptum ex libi sexto contra Celsum. XIII. Divus Hieronymus exprobat insuper oti geni

Hane autem difficultatem exsufflabimus in inmrevocantes hujus Patris testimonia superius in quibus aperie declarat , Filium Dei esse

tholico sensu allerere poterat Origmis , ii iam dum hodie arsere, nos pariter possumus, iturin, Iar quam imaginem Patris . non esse vetitatem hoc est non esse Patrem, cujus est lolummodo imagois simulitudo. Verum imas haec perfecte suo originali eo eors est, eum omnem ejus magnitudinem , onnesquo persectiones reserat ac per Patris communicationem

percipiat omnem splendorem totius storiae Dei. Quae quidem mei a iam isti nus In supra recitatis Oti. genis testimoniis. xIR Tandem solvo Hieronymo eredimus , oK- genes dixit Deum Patrem esse lunim incomprehens bile Christum ollatione Patris, splendorem esse pedi parvum. Non constat mihi , undenam verba tacta. vus Hieronymus eruerit nisi dicere velimus esse veluti quamdam illationem quoni mdam ori senis ex tuum , in quibus habet, nullas esse in Patre en bras, eli Filium in tenebris Iucere. At perspicuum est, haud recte hane illationem ex origine deductam esse; ri possit, Origenem ra

sectio ιι

moriam allata

obiectios ad Avitia

ad hae verba Divi Ioannisci nom.bris uera quod sane dictum est de Filio Dei incarnarcia non vero de Filio Dei praecise considerato secundum divinam suam essentiam. Sicut enim dicere possumns, tum Patrem esse immortalem , quia Filius ob amorem erga homines, humana eam assumpta , passus, mortuus est ita dicere possumus, in solo Patre nullas esse tembras, quia Filius tenebras nostras in se ipsum recipit. Ne de meo paenu hae protuli a sed potius ex Origene delibavi, qui in suo Commentario in S. Ioannem

qui,

, S. ilianas lib. de

37쪽

DOCTRI A

quibus manifestum est , Originem loqui Alpmmodo

. Ac π V. Solutis iam dissicultatibus Divi Hierori ἡ ω-l ira orthodoxam oriseriis fidem operae pretium erit diluere quaedam obiecta , quae contra eumomnia rem recentiores nonnulli instaurant . Ariani erroiis insimulant primo Io o id quod seribit otigenes libro octa.

απ. v eontra Cella. quosdam scilicet sua aetate uiue

ii, ''. qui dixeri m ab alii sententiam sequentes temere af, o otia. Ormabant . Salvatorem esse universorum Dominum sui. izesum num Deum is At nos, subiungit origenes eos rici is.l , nihil simile , qui et edimus Chi isto dicenti Pater qui nisi me, maior me tit is e tum ii horum verboruin contextus attente perpendatur, illi eo corruit a dissic illas . Loquitur enim ibi. dem Origenes , non contra Catholicorum omnium meatem , qui unam eamdemque naturam in Patre ae

Filio agnoseum sed ontra ouosdam Hameticos , qui potabant ditas has Perlatas distinguere , quemadmodum saepe diximus. Hae sane de caulla tigenes ait, Salvatorem non es Dominum Universorum , quia fideles illius aevi onoscebant Filium diversum a Patre ratione Personalitatis . Quam explicationem ideo sequi debemus , quia apud veteres in more poIstum

erat, ut appellarent Palem , iam num Universorum, ποῦ mos, versorum D s, vel summum Deum,

ut vidimus iam in vetustis illis Patribus . qui ante genem Eoruerunt is praecipue in Divo Iustino per hane denominationem distinguit Patrem a Si. i. Itaque eum et sona Patris non sit Persona i-I, emit mirum videri debet , quod rigenes ad hane illincti me melius indigitandam , adversarios revocet ad haec christi verba : Pater maior me est Quae verba in quo sensu ab Origene sint usurpata supra jam dixinus. xv I. Recentiores risenis adversari objicium nobis alia duo ejusdem loca, in quibus ille videtur docere, non debere nos supplicare proprie Filio , sicuti Paul; sed preces nostras ad Deum dirigendas es iei Uzis, Salvatotem , qui est magnas noster Po: itii ex is i.

Litiis eam sum Patris Verbum , cui pimum supplicamus, ut o

C: H ε ta nostra Deo P tri offerat . At verba haec , nonne orthodoxa apprime sunt Nonne fide aniculus et . Libo vel bum incarnatum esse aediatorem nostrum apud M . I i eum esse nostium Pontificem , propitiatior ei pro seceatis nostris ut pol iacros Salp:ores inquit ruges ec adeoque non ite verum est , verbum , utpote mediatorein nollrum , ista nosti , nostrasque preces summo Deo ostuire Quo ane posito , nonne pronum tiati potest in sensu catholico, quod nos non oramus Filiae , sicuti Patrem , cum per Filium orcinas Patrem , o mi num lupplicemus illo , ut vota nostra Deo stera ista rimam funiumnias , in-αλ qui Origcnes a ri tν , - - μυρο ιtiatio propriearis nostria, o Pons ex Nu. . vota , victimas, υτ sua nostra favimmo in omνar. Nec reponant asversarii , quod in primo obiectionis membro agitur de verbo praecis uti Vcmo, non uti Mediditare: nam si ho verum Isct rc spondere, semper pol sumus , nos proprie orare auem , quia eli tincipium verbi adeoque ad attem , tamquam ad otionem reser. irreces , quas Filio orserimus . Caeterum . quae modo exscribimu origenis verba, ab omni eun liberant suspicione quoad hunc articulum , Si noch, inquit, ille, Moyses Aaron, d Samuel invocabant Domi- num .... sine dubio invocabant Dominum Iesum Christum si autem invocare nomen Domin i, est, adorare Deum, quando invocatur nomen Ielu Chriri sti adoratur Iesus Christus Saeut Ferimus Dos P

niis dolor rem eum disio in bona seen Filια- , cui honori μου arrem . Tandem noster hie Auctor hortatur nos alio loco , ut precemur Dominum mstrum Jesum Christum una cum Patre suo: Iesum Chri .stim Dominum nostrum eum Parra δε precamur . verum ab ho argumento ad Divinitatem Spiritus

transilia nus.

ni. inici, VH origines satis superque fidem suam prodit circa Divinitatem Spiritus bancti cum ait , nullo Sa.. o. e. z. crMum Scriptur rum oraculo demonstrari posse , Spiti.

Bra. p. s. tum Sancrum esse Cleaturam , ne in quia: moa , D- quo de Sapientia reten Salomon necnon tanta esse

auctoritatis, dignitatis subitantiam Spiritus Saneti ut salutaris baptismus non aliter nisi excellentissime omnium Trinitatis auctoritate, idest Patris Filii . . . Spirinas Sancti cognominatione compliarurci tacu, eum , qui in Spiritum S nctum blasphmnaverit , vel praesenti saeculo , neque in

ORIGENI s.

Duirori eum tamen qui dixerit minis sperare veniam possit rie Spiritum Moctum ιbes ut sint sanctim eum in honorem dignitate esia Patri Meiarum ι Patri Se Filio eoateratim Sanctum natura sua, eruique sanctitatem nullum imitum habere. Puto ergo inquit ille . Mind Sanctus Spiritus itari sanctus fit , ut non sit Iancti Matus . Non enim ei, extrine tu, ε aliunde recessi sanctificatio , quae M.

is te non fuerat , sed semper fuit Sanctus , nee inuis tium sanctitas eius accepit. Similεque modo, additis idem utaO , de Patre de Filio intelligendum est. Sola enim Trinitatis substantia est . quae non exis, trinsecus accepta sanctificatione . sed sui riatura sit, sancta . . Sicuti vero solus Deus dici potest Sin clus in oe sensu , quemadmodum paueis interiectis vadit idem Origenes igitur vetustus hie Doctor ex didit Spiritum Sanctum verum Deum, monsubstan. tiait Parii, Filio. XVIII. Si Sanctus Basilius perhibetis bis vetustum hune criptolem veluti testem Traditionis, Doctrinae Eccles quoad hune arti e tum & licet agnoscat,

nos tum hune Auctorem habuisse aliquas erroneas opis mones circa Persi Mam Spiritus Santula fatetur nihil minus , ex Traditione veras sententias eumdem hausisse , e O. l. ille evidenter in suo Commentario in S. Ioarinem , adorandum est Spiritii Sanctum Quirinem c re a sexo, is fati , libro en- -

is iungit idem S. alii ius reeitatis iam aliis testim is iis ligenis, in quibus de Divinitate Spiritus Samis ci expresse loquituro opinor , Traditionis viscimis re compulit homines etiam suis :, bus contradicere.

XIX. Ex quo S. v sis telliinomo eruitur snem prolapsum esse in quoidam errores circa Spiritus Sancti Personam et Verum, quicunque tandem sint eratores isti , numquam credam , hos resi ieere Divinit,tem tertiae huius Perlona Sanctitii nae Trinitatis os que ut maniseu ostendam, vel unum iuniciat recitare Origenis textum , quem exseribam ex omiliaris. in Ieremiam editionis Domini Huet; ibi enim habet, quod nisi hosce tres iontes stiverimus loquitur de tribus Trinitatis Personis P nullum aquarum sentem inveniemus is uirum aquarum sontem Deum, in uileis ille, Illi videbantur Iudaeici sed quia Chit ilium , QSpiritum Sanctum milum sitiebant , neq..e deis Deo bibere potuerunt . Videbatitur haeretici sitire, Christum Iesum i sed quia non sitiverunt Patremis legis ac iophetarum Deum . idcirco nec de Ietuis Christo bibunt . Qui autem unum colunt Deum , sed contemnunt proptatias , ii non sitiverunt Spiri, tum Sanctum, qui loquebatur in Proph tis . . APer te ex his constat , rigenem vere et edidisse, neminem posse cognoscere ac pol sidere Patrem, quin simuleognoscat a uossideat Filium a nee polle hunc inquirere , quin inquirat di aliam et quod quidem Itendit relationem essentialem inter tres Trinitatis Periotin, adeoque Divinitatem Spiritus Sancti ejusque cum P ste Filio Consubstantialitatem . Postremus hie Oti. . mis textus , cum autentiam summam praeseserat evidenti trime testatur orthodoxam vetusti hujus Patris fidem ei rea Divinitatem Spiritus Sancti.

de Mysterio Incarnationis , qua loeutus es de Sanctissima Trinitate. Innumeri occurrunt in eius Scriptis praeclarissimi textus, qui eum Catholi ea Ecclesia eum sentis perhibent circa Veri ratem Incarnationis verbi , dissimi onem duarum naturarum in Christo Unitatem eius Personae , duas easque diversas eius operationes, motivum Inornatiotis . ejus dignitatem Pontificis, Mediatoris e. Quia argumenta haec monia primas tenent in re Theologi ea hine summa diali gentia ea omnia exscribere ex Origene in animo est, qualom tabiliora sunt quoad propositas veritates. Quibus addemus quaedam puncta historica, quae Hiie My.lletio relativa sunt, necnon qualiam me uliares ti- genis opiniones, tia respiciunt aliqua ejusdem My. steti circumstantias. At primum proferemus Origenis Doctrinam quoad Dogma: Qui aliquis in hoc Capite servetur ordo , initium ducimus a Prophetiis quae , ut rigenes credidit , non secus ac caeteri EM

38쪽

σ- --, Eeclesiae Patres, elate de III. tionem Verbi.

I, T immensum abiret oratio, si sermonem habere1 vellemus de innibus Vaticiniis , quae Origenes

Mysterio Incarnatiorus. Verum ne Lecto. ris patientia abutamur, notabiliota solummodo a seremus Prophetarim oracula, eaque praecipue, quae Ecclesia semper respexit veluti apertas pia dictiones primi Adventus Filii Dei. Inter haec , exempli caussa, linia cum habere notest Iacobeum oraculum non , se p. ros scilicet Principes ex Iuda, neque Duces de 49. v. m. tibus ejus donec veniat qui venturus est e Man, festillime enim, inquit origenes, ex ipsa historia ap- Lib. .. p. paret, ex his quae hodie pervidentur, ilia ex te mνiaris. n. i. ribus Christi ultra Reges apud Iudaeos non extiterunt. N Nesii, illae omnes ambitiones Iudaicae, in quibus a ctantiae quamplurimum gerebant, Win quibus exulta baiit, vel de templi decore, vel de alimis insignibus, at ue omnibus illis sacerdotalibus infulis , indumen, risiue Pontificulo, simul universa destructa lunt O mispilata enim elici tophetia quae dixerat: a Per dies multos sedebu ut Filii Israel sine Rege, sine Principe:

rion erit holita, ne altare, nec sacerdotium, nec ponta Sed haec omnia noliris oeulis videmus , haec omnia pennanent adhue post Salvatoris adventum

Constit ergo, quia venit ille, cui repositum est , in quo expectatio gentium est milia miselle videtur Dia, p vim , , maeritudine eorum , qui per Cluuium, . I.ίa Deo ex divinis gentibus redideruiit. Eamdem hanc

Mum et Prophetiam pluribus in locis suorum operum urget viae, P. Oris e G uiden maximi mo irenti est contra A;ι. Iudaeos .. Mn f i .s, II. Secundum notabile vaticinium cIma Incarnatio.

Iricia, is 3 eruitur, his Prophetae alaam vetbis orietur liori stest ex Iacob, di exurget Virgo, sive homo deni ibi Istae in legebat ligenes ἄντι-- ε' ωραήλ i. a. uod me iuxta eumdem intelligi debet de nativitate. p. Ieu Christi, rae stella quae in Oriente apparuit ,

δε gis, aua luce venerunt adorare Dominum . Caeterum

. . AT Origenes in hoc oraculo praenuntiari observat o Dian. 3ν vinitatem Sadiatoris, quae per Stellam designatii e minurn mi/Me quicem eius uicit Oraetur flem ex Iaeo G.- . eiu Hv. nanitatem, quae defigi tur equentibus verbis

os P ae Metis μα- ex se et , . quando alaain suta jungit de hoe oimne, qui exurget ex Ilrael ρο stabi Priri pes Moab: ια interpretari debet de vici ria quam Salvator rerravit in daemones per quam victoriani praedatus est innes filios Seth, ex quo omnis u.nantii in hoc mundo ducitur genus : Nam de

r. in ut Tertium vaticinitim enca Ineamationem des Maii iritu mitur e psalmo secundo, in quo David ait i Astite. - runt Reges terrae, Principes convenerunt in unum ad hirali, Dominum,m adversus Christum ejus quod quidem de Salvatore videntillime dictum esto quippe et atra eum in turrexerim Principes terrae, uti Pluribus Lib. - in lossitigenes docet. Nihilominus Salvator tortior ,-- . . et Principi bir omnibus visus est eui Deus, ut Prophe- νας Mirtae, ante multa saecula dixit Postula a me , dabo

μώ nte, haereditatem uiam . Se visestionem tuam

νί - 'ia i , primus versiculus complectitur verba, Iesu Christi

r. V. - , Ioue C isti seri , vox , qui ori. ras. ει f. ames, qui dentonstrat, omnia quae sequuntur in emδem Psalmo interpretati debere de Salvator . Votum, ne nimii simus, lectori examinandam relinqui mi istolam, quam huiusce Psalmi risenes adtimavi it terpretationem in qua quidquid peroptat, deprehendet a pagina io usque ad paginam 23. tomi secundi recentiori etationis . qui Ouintum vaticinium extat in Psalmo in quo v r.eivi q. Psaltes in persona Salvatoris ham habet Lingua mea

prata: alti u vidi, in re: ibentis & deinde ad Mes.

siam iermonem convertens astri Speciosus torni Praefiliis hominum dit tria et gratia in labiis tuis , c. quod perfereulime impletum est in Persona Iesu Chri- si eujus doctrina brevi tempore, hoe est, ut semeti ipsum explicat igenes, anno de aliquot

DOCTRINA ORIGENI s. 39

universus orbis repletus est . Iiauium tuom eiusa re M in labiis Utis, inquit ille , hoe o quod μου III.

ρ Mas est. Vide interpretationem integri Mus salmi pag. lo. seqq. Tom. a. recent. Editionis. Verum'. 'non debet admitti liod hiera et Origenes, Chrisum scilicet anno maliquot mensibus docuis E enorq ape est quem S. Irenatus adscribit valentiniani , β & in quem prolapsi iunt , ante rigenem , S. Cudimens Alexandrinus . . nullianas ut observat Die de lainue in suis annotationibus in hunc locum. Vl. Sextum Vaticinium desumptum est ex latino a see, eap. 3L. Lib. t.

ros in quo Origenes praenuntiatae dicit Iudae pro viai. . . ditionem: In libro Psalmorum , inquit ille, tento in UM, M.

st vos ratus ... v iciniam de Iuda cari ne a , Ibi Lib. a. rem

is praedicitur , prosequitur idem Doctor, Iudam ex Apo et is stolorum numero fuisse suapte culpa exclusum Din. is alium antem in ejus locul hiis subrogatum sieri praenuntiatur: Ee Σμse param ius ecipia alter obiter hie animadvenaimis , totum hunc sat m juxta rigenem esse vaticinium de Iuda. VII. Septimum Vaticinium continetur his Isaiae ver Septimum

buci venite ascendamus ad montem Domini e

domui Dei Iae ,- annuntiabit nobis viam suam, incia. αα ambulabimus in ea de Sion enim exibit lex ,- aluit. verbum Domini de Ieriissem. io sane oraculo Pro. pheta ne nuntiat eonve monem gentium, quae accedentia Dei domum, quae in Ecclesia Dei viventis, e lumna, firmamentum veritatis. Quae prophetia in postremis diebus i inpleta est , nam nos gentes ,, es , inquit ori miles, ad illum accedimus montem a nac. minis ad illum agminatim venimus invicem ad num 3ι. is Religionem a Iesu constitutam cohortamur ... Mi P., scitantibus autem unde veniatnus is quisnam sit, Dux noster, respondemus , nos Ieru Imperii ac seri sitos venire constatum in vomeres gladios . . . eis convertimus in falees lanctas , quibus olim traii

ma capimus , ne bellum σπιν discimus, nati filii ρε- et ρε Iesum, Mom fruimia meam . Ex postremis his verbis eruitur quinam fit verus Spiritus Religionis. Christiani avi II. Oclaram Vaticinium depromptum est ex alἱo Hirim, eiusdem Prophetae Ilaiae loco, ubi Dominus loquens ac cinisi.

tuo in protundum sive in excelsum. Et dixit Achaz : 1. . . ..' non clam, de non tentabo Dominum .dixit Audite ergo domus David ... Dabit Doninus iris v bis signum: Lee virgo eoncipiet de pariet filium, devocabi cur nomen eius Emmanuel e. Qito sane or eulum perfecte impletae est in nativitate Salvatoris qui natus et de Viri: ine,, est noster et in Emm nuel, hoe est, nobi icum Deus. Origenes Ieprehendit Lib. r. ... Celsum, quod vaticinium fio malo animo praetermi Dacis . serit ostenditque eodem tempore contra Iudaeos, qui stu. negabam scriptum esse et Vieto, sed ere 4Mosea Pul. tisa ostendit, inquam, vocem Alma, quam septuaginta Interpretes per Vimnem a παρθεr c, verterunt in Deuterono ni te reperiri, ut vir sinem significet. . Etruod autem signMm ess , inquit ille , Mero Mella υ Virdinem D. Et utri mulieri magis conveniat ge- δε nuisse Emmanuel aut obiiciim Deum, ei, qua vi num ras is rum experta solito foeminarum more conceperit ἔ, an iis, quae puram intacta Virgo concepit Certe

hane mari deeer.

IX. Nonum Vaticinium legitur .ipite a Isaiae, in No quo Propheta Imuitur de nativitate Mestiae, de igno f. minia ejusdem palsionis a mortis de eius benignit te ac voluntaria Oblatione, de eius gloria . elevati ne ac multitudine eorum, qui in eum erant credit ri Gigenes narrat, quod cum olim disputaret adve lus illos ex Iudaeis, qui Sapientes vocantur, isteretur illis vaticiniis unus ex eis reposuit, illa intelligenda si de uno eoque integro populo disperso percusso , ut occasione dispersioliis Iudaeorum inter plurimas gentes multi proselyti nerent verum iis ne illi Iudae hujus interpretationis falsitatem ostem dit , Rogabam verba sunt tigenis quis ille esset, qui direbat iste peccata nostra fert, pro nobis, doleti Gilud: Ipse aut: vula ratus it Propter L. c.tia. , peccata nostria, cinfirmatus, propter iniquitates num 33. is nostras: hoc aliud Livore eius saliati sumus . . mis Clarium est eniti , eos, qui apud Prophetam hinc I ri quuntur, esse homines sive ex populo Iudaico, siveri ex Gentibus, qui peccatis dudum olmoxii Salvat , iis passione salvati sunt. Sed addititigenes, illosis Iudaeos P maxime premere visum est illud Proptet inbte DCap. 2. vers. 13. Ἀν.

39쪽

non mia nentibus exci. Nam sicut Solis Luna conporalibus oculis caecos quamvis illustrent . illi tamen recἰ per limen non ossunt ita di Christus lucem suam praestat mentibus nostris sed ita nos illuminabit, fi nequaquam caecitiis merκis impediat. IlI. Ecclesia, iuxta oriemium , eadem qua m indus o ccie gloriatur vetustate. Fundamema Congi egationis Eccle.

- - sae xii ab initio sum posita viae M Apostolus di

Uici. - cit aedificaria eclesiam non lolii in ruper pristo. n-- p si . lorum indanimum , sed etiam Prophetariam . In εκμsi eras autem numeraris θ ήam , quia magnum

mysterium prophetavit in Christo e in teles dicens by Propter hoc relinquet homo patrem suum e matrem suam is adhaetcbit uxori silae is erunt ambo in ea ne una evidente enim de his dictis ejucatcie Apostolus , se qui mysterium hoc magnum fit , et auten die in Christa, in celsa Ad Ecclesiam igitur spectabat Adam, iuxta rigenem rideo. que Ecclesia tunc temporis in Adam lut istebat . u. ius veritatis alteram proteri ratiori iti tenes, pomeriti ex Apostolo dirente d): Christus dilexit ei lesiam, .semetipsiim tradidit pro ea , ut illam sanctificaret , mundans lavacro aquae in verbo vitae . Noni:tique, inquit Origenes, ostendit eam prius ne sui D:e, quomodo enim dilexisset eam, irae non erat Sed eam sine dubio dilexit quae erat Erat autom in em Sanἷiis, qui ab infria Iaculi fue - ΩΠi. IV. Si ante Incarnationein Sancti Iu si a Lec 'e

sam Chii ili spectabant, non inde iniurii pot

dition. συ

misjustis a Sanctis hane Eccleliae societatem constate quoniam peccatores sunt Ecclesiae membra, Se uelia n, oui cum eoide increduli sint, incri is tamen tamquamhdeles s ipsos ostendum. C; eigo, inqui: O:ig.

nes . in Evans .elici permim.mur et i Ealii. limul cum, tritico crescere; Eodem me sis. iam bis .... I E

illi eri subjungit , possibile est ad liquiduin purgari 7 Ecesetiam dum in leuis est . ita ut neq:ae ii 'pius in ea quispiam , neque precatin residere vidcatur is leo l. ni in ea omnes iis icti 'ca: .raeci: cuibus, nulla prorsus p. c. at macula deprehendatur . Sed is heu dicitur de et o iis , Ne sistis eradicantes irania simul in illis eradiectis tri: icum, ita etiam si jer iis dici poteli, in quibus vel dubia, vel e culta peccata sunt. Neque enim dicimus de iis, qui ste M videt:ter criminosi sunt , ut non deis Ecclesia expellantur .... Sed ML peccarum non est misens, ut re o Ecclesia neminem Sumαι ne δενιεανώιt Ates R. tanta , erataicemus simul cum ἐυι ρλεω

resticiam. Constat ex his, Ecclesiam semper Nil isse patienter in uo sinu precatotes occi illos , scili .citam vero sitisse , ut de suo sinu elicet et publicos ac manifestos peccatores . qui corruptis motibus scandalo esse pote tam iussis a sanciis . Quae quidc misima aperte et diuit , malos mi bonis in Ecclesia imi nixtos esse usque ad futurum judicium Dei, qui separabit Zi- Laruam de medio tritici, de ui :abit Ecclauam tuam, qua dicietur Soeietas omnino lancta is ab omni

peccati macula prorsus immunis. V. Nema semerinum decipia .... habet alio loco origenes, extra Eellegis N nemo Ditiatur. En eversum se tem a Iureu excogitatum a rigenes enim nomine hecles intelligit solam Romanam ocietatα , quae

diversa sectis circumdatur, sicuti litium circumclatur spinisci in o quippe sensu ille interpretarii haec verba Cantici Canticorum, seu lilium inre spinaram. Nomii, Quia quidem , inquit ille , accipimus de Eceleuarum' 'c. is gentium diei , quod vel e κdio infidelium ,

ais mus , non credentium, quasi ex spinis emerserit, vel pro is haereticorum circumlimpe tium te morsibus in me-Morii l. . , di ipti ,irui posita dicatur is aeterum in Leelesia ιαμαμ una labetur aes, sicuti e uti unis pusula Solim

reici ab Ecclesiae fide recedunt ergo non sum in eius siu . ideoque in damnationis sta bellantur . Ouod ι, , si quis adhuc dubius haereret , sucicia recitare haec Origenis verba , quae apertes declarant , haereticos sicut iis orniearios , caeterosque in , dico non ingressuros regnum Deici si in M, H Ioraicationibus

origenti textu habemus ex Pamphi io in pologia,

quam pro eiu uo hoc Patre crincimavit. solare te VI. Si ligulare Ecclesiae rivi egium est pol e re mitis μ' - :re peccata: Marione petias seMm si cumclusa in solaia ' τὸ Mis sis , inquit Ortaene . Fam 1eir. Illa,nem pecca- ,- tom. torum nullus accipere potest , inquit alio loco idem

Pater, nisi detulerit in promis sanctae fide n lier quam creari posse ariete rici cujus nati, utra haec est, ut pcccata credentis abstem , Ab hae aemigitur gratia quae peceat abii ergit ex elusi sitne I re rici, quoniam ion lubent probaenin integram lem ' ' sit e qua ne, o ad hane strvia potest pervenire. Idi ' ' '

ps in de Schis irasci, pari iure dicendum cst , quo rorum pC

rendi sanctae Ecclesiae fidelium omniuin 'tii. nar

II. Origenes rita proprietates ci , ait Melesiae in octe, equas tri odiedum etiam eidem tribuimus a visibili tatem risuri Indesectibilitatem to enim vetit ...is: . attendet eis , qui dicunt , iit in Evangelio notatii:

est, et hie est Christus, non a item ostendunt cinnarra:

eiamrem , qua plena est iamina vero a quae et coluralia

Se inutilentuin veritat s , e in qua perlecte ille est. qui ait : Ego vobis in sum usque ad consummati nem faculi t quae quid ei verba perspicuam visibilita

vili Praeter Ecclesiae proprietates , Origenes ex Huetini iubi per eiusdem notas ae haracteres, qui turri, ' ε 3 Unitas , Sanctitas , Cathol eitas is pol tolicitas Unain eis Ecelasiam tradidit origenes in omnibusserine huiusce eapitis articulis , in quibus semper veritatem hanc praesupponit . Nitidi iis autem mentem a Win i iam petit , quando , occasione tibim tabemaculo Momi'. a. nim , quae Petrus talis figurationis in monte Thabor iat estis oculatus optabat tacere, ait, egi, rnwe, at iis QEvangelio non tri. , sed Uisum est Mernaen t i. pri. lnm, qua est eis fio Di. Ecclesiam et L netam in iis a.dulsium revocat nomo porcii, qui animad ertat, O:i . I ginei appellare eam , C pus a Di ilε ---- Li, -- Tradit inlii per idem Piesbyter orii a Dei Filii is i. tam e niorum huic cirpori tui post, ae singula Ee '' claliae membra movet oeclesia, prout ipse scribi , --. est scabellum pedum inici est velati paradisus terre ' stris, in quo ab ipso Deo reponuntur fideles, ut pro priam sanctificat cinem ibidem operentur : est tandein, ion. p.rs. Ecclesiam a Ch. ii o sanctificatam utile, mulidatain lavacro aquae in verbo vitae &c. Nullibi autem clarius centi M. prodidit origenes quid sentiret de sanctitate Eecie lim. 13.

IX. Catholicitatis nota a charalter Ecclesiam sem ras . . pes distinxit ab allis Setiis ab ejus ommunione di ni nivisis ingenis aevo sedem fixerat uligio Christiana . c. i. tum in magna Britannia , tum in Mauritania . Nox tua. I .vεν , inquit tigenes , repter celsa , qua κηώ -

Dominum Istael. acquis non admirabitur , ait ille

, in si icii ere eontra Celsum , Iesu Christi Evange pet zz

, lium, moi pie praedixerat, omninus Graecis, Barb n. ciis , sapi tib is de inspientibus ubique terrarumis litisse praedicatum Omnem enim humanam miramis subegit verbum cum virtute praedicatui : Noe u

lum videre es hominum enias, quod Iesu doctνinam δε

mitte e et averte. Hinc alio loco confidentissi ne ' 22 st

elarat, fulgere Etesesiam ab orien: ad occidentem , i. .is,., Plona es olere Gνient ussu ad Iccicutem Ni-Ge4is, p. hilominus aliqua contradictione c ica hune articulum mvidetur notari posse rigenesti in suo enim Tractactu a S in S. Matthaeum latetur, apud aliquas Natio ne Cliristi vangelium sua aetate nondum praedicatum e .. 'suisse inter quas designat a thiopis trans Niluai, Oras, qui Indiae partem trans Gangem incolebant, ne non partem aliquam Britannorum merinanotum versus coemum , aliquos insuper ex Dacis , Sarmatis , QScylliis . .

X. Tandem Iesu Christi eclesia est Apostolica , pes a iuxta rigenem , quia super Apostolos aedi ita est

Non vult autem vetustus hic Pater, 'io arbitremur ,.-e. -- sine unum solummodo Petraim Ecclesiam aedili MI mm.r. M. Ei usto, inquit ille stipe illiam ais salummodo μ ν P m. Ad Ephes eam a vers 1 .

car. I. v. q.

40쪽

'SACU H Alioquin an audebimus diceres, porias inferii ita iis, spes' timos se Petrum non praevalituras 3 praeis

o iamstis, alicusas autem adversus reliquos Apostolosis per. Peuo aedi , socios. Nonne vero ela omnibus is in his singulis

: i , i , ni istud quod supra dictum ex Portae inseri non

δ . p., praevalebunt adversus eam Willud quoque Super 2 petram aedificabo Ecclesiam meam An et Am is hi Pores an u a Domino laves reni celorum

, Quod si, id aliis ommune est quomodo &

P, non e quae praecedunt communia sunt Perpe- 1.1 ram autem hoc texit abuterentur aeretici adversust a. u. . Primatum Divi Petri , eiusque succetatum Origenes

quippe redit , Divum Petrum rimatum tenuisse in

re omnes Apostolos, utpote caeteris honorabiliorem :EM AE careris Aeno Milior eumque voeat petras soli

duliman , supet quam Christus undavit Ecclesiam : ...u'is iste Ovem Diues rigenis magno illi relesiae

io, is , re is fundamento, tetrae solidissimae, sirper quam Chri- cmit. di-D stus iundavit Eeclesiam , quid dicatur a Domino: 'm is M. e. inquit, tari au- -- in , Haec en-' ti-bat Oiigenes de Ecclesiaci a quo sane immensum discriminantur Sectari nostrorum temporuin . Ex qui bus omnibus in aperto est, Magnum hunc itum et in aliquos errores prolapium , nihilominus diversim omnii, suist ab Haereticis , quonim vera nota ditionis, Ecclesiae Humilitas haee o observamia an Ecclesiam , inquit illamontius a in peribus Origenis universim deprehenditur in hoc dicere possumus, eum omnino differre a Tertulliano. XI. Quoad varios Ecclesiasticos ordines, haec habet visi ori Origenes Christum utem Ecclesia rapue esse non is,

--.ιαῖε Occurrim hoe loco, inquit Abbas Heutyus b alii inistri praeter Diaconos, Lectores scilicet, ostiarii aliique huiusce generis , uti in Latina Ecclesia . Videtur utique Origenes simul hoc loco confundere Epi . scopos, Presbyteros hac voce επι.Mποι ted alibi 122..- Nysp distinguit, eum expresse in illo habeam

ei. Gναε . Iur voces, Episcopus, Presbyter, Diaconus, taeem

Pl dia i , acclasiastitae dignitates Insuper illius aevo Vita

s. M. . gines QViduae distinguciamur a lateis, ut eruitur ex vomis s. uno tuorum Commentariorum in Epistolam ad Roma- t Dira nos. Videbimus alibi quaenam sint unorumque obligationes, quaenam quoad ipsos fuerit olim Eeclasiae Disciplura

I. Ullii occurrit in rime cire Deum, Divinas

L que Persectiones G1olutas, quod perlecte oriatho. Oxum non sit. Unus est Deus, ut ipse uadies euiveritati insistit quibusdam in locis suorum operum a quia quidam veteres haeretici eamdem impugnaverant, dicentes Deum veteris Testamenti diverium fuisse a Deci Testamenti novi. Ille e contra docet, esse aniculum de , quem manitine tenemus ex Doctrina Apostolorum, quod es Deae/, Milamnia ereavre. Qitem ipse appellat Deum omnium Iustorum, ab Ada. mo scilicet, Abele, caeterisque Patriarchis, usque ad Apostolos, Sanctos novi Telsamenti omnium Iust rum Detis Deus est, vereris o v Testamomi Postea probat rigenes hanc veritatem pliuibus Sacrurum Scriptinarum testirnoniis deinde rei pondet obie. ortibus Haereticorum, qui dicebant , neminem umquam id ille Deum in Evanselio designatum Deum amo et ais quam Cum lamel , jebant ipsi Deus veteris Testamenti manifenus apparuerit Moysi Wantea Patriarchis venim nobis dicant, respondetorigenes, num Deus veteris Testamenti visibilis estet, an invisibilis Si fatentur esse visibilem , ergo mate. rialis est, corporeus, ideoque corruptioni erit obnoxius quod quidem cum dea Dei si re nullo paeto potest, Fateantur ergo portet, hunc Deum esse natura sua invisibilem per consequens seipso corriti trifctimen, quod ipsi ponunt inter Deum veteris , Deum novi Testamenti. H. Objieiebant insuper Haretici Deum veteris eo cite Deum ullum bonum vero esse, um

novae Legis. Verum Origenes iisdem ostendi , tae duo attributa, bonitatem edicetis Iustitiam semper imi Deo muta, tam tempore egis scriptae, quam emis ficu pore legis gratiae. Utique veteris Tinamenti historia inu refert de poenis Diluvii, aliisque sed in eadem ustoria non videmus, unumquemque peccantium poenam luere meritorum: in nova lege habentur exempla tum iustitiae, tum milericordiae . David de Deo I quem a Lait, eum bonum esse his, qui recto sunt corde, ejusque infinitam misericordiam alio loco sun mi laudibus prosequitur Bonus est Dominus inquit etiam Ieremias , o speramibus in eum, animae qua renti illum Falsum igitur est, Deum legi si Prophe tam iustum elle, nee tamen bonum . In nova lege Iesus Christus de Patre sermonem habens , eum uastum appellat: a re iusto, inquit ille, Sις θ P. s. d. 4. r. concludit Origenes , bonis a vereri Testamenea

eguenter dicitis Deus i ita etiam justus in Evangeliis avella tu .im Deum non esse corporeum, sed substantiam uis Deus estre spiritualem, is materia omnino secretam, altera zz 'veritas est, quae summopere cordi est eidem Origeni, ob impias illationes quae ex errore opposito inserri nnis possent sequeretur enim ipsum divisibilem elle materialem, & corruptibilein corpus enim omne di. visibile est, de materiales, de oti uptibile : Non ergo

sed intellectualis natura simplex, nihil omnino is αὐ

maius aliquid,

Deus

in se adiunctionis admittens, uti inserius in se habere Gedatur, sed in F - omnipa eo μ- , inquit ille ira dieam4νάe. Cum igitur Deus corporeus non sit , necessaris sequitur , evinci nullo peculiari Ioeo esse circumscriptive ideo Tractata. que in sensu sublimiori interpretanda esse ea Scriptura μαι - .ru.n loca, quae oppositum docete videntur. Idem e re Ii rendum est judicium de aliis Scripturi locis, in quibus denominationes quaedam eidem tribuuntur a quae soli materiae possunt convenires veluti cum appellatur ignis, lux a die. Et in genoe rejici debet quilibet '' sensus, per quem aliquid corporeum in Deo concipere possimus. Impium enim esset , inquit rigenes , -- . .

Deian corporeum, Be humanae bonae inducere ce- 4 22 e

sentire a Deo, mani stissimo impium es. En enorem recent. Antropomorphitarum aperte damiutum di in . . IV. Si verum est, Deum esse putum spiritum , a 7' ' i' materia separatum, aeque verum elt, eum esse imPLsibilem, arentem omnibus ii manis affectibus, cimvrsibilem. D. Ponιtus impa bilem Deum, inquit eru- , ditus hie Auctor, a quo his omnibus arensem mech stur, ea/ie um. Quando igitur in Sacris litteris dicis ngimus, Deum loqui, audire, irasci, de lio litteraliter interpretari non debet, ae si inita revera his humanis affectibus essc obnoxius Sacra Seriptura enim his loquendi tormulis utitur , ut nostro captui die accommodet, ut faeilius sanctas veritates ioidem traditas percipiamus. v. origenes aperte pronuntiat Deum esse invisibilem, S tane proprietatem idem 6 . . . esse adeo essemialem, ut neque Salvatori visibilis sit: Si rem, inqiii vetustus hic Pater, ηυ sibili sisereti,

tura Dei, non est alicui visibilis, ut quidam v Iit l,.

is tant aliis invisibilis, inquit alio loco: Non enim .i .... pag., dixit Apostolus, imago invisibilis Dei hominibus , s . 3 aut invisibilis peccatoribus , sed valde constanteris pronusatiat de ipsa natura Dei direm: Imago invi si aD DA . Sed, Ioatines in Evangelio dicens eis Deum nemo - - tiam, manifeste declarat - , bus, qui intelligere possint. Uuia nulla na/ωνα est, is A visibilisse Deus. U. Hine quando Sacrae litterae dicunt diss) Deum, hoe intelligi debet, non Porali modo, inquit Origenes , Muso etiam Deum vidi . a. 8--- putandus est , non e alutis o uti is os , s.c. eo is, a sensu men is inpelli eni. Nam aliud est videre Deum eorporeis oculis, quod et absolute impossibile aliud dii sensu mentis intelligere, quod omni rationali creati ira possibile est . Me osse ex Dia Devm e

versati inrelli te verum hoc modo Deum imperse L Mah. cie cognoscimus, eum ad cognoscendam Divinam es operum

sentiam nunquam pervenire possimus ea quippe im μ' pervia est mentibus etiam putissimis, ae limpidi sinis. Σπα

pii Uma non μι s Critis veritatis egregiam rationem ti m tradit rigenes s tria 1cilicet Deus et infinite supra m p omnes son

nt, Moyse. q. cruod visione cor Ity Vli, sed de visione spirituali, interiori. Hoc e g o. i

SEARCH

MENU NAVIGATION