장음표시 사용
111쪽
s4 MADII ET LOMB. IN ARIST. LIB.
od Rre ad magnitudinem ab exiguis usis, ta' a ridicula doctione, fatoris exclusis, adgraucor habitum prouccta , Icτό tandem quieuit.
Dictum est. Sophoclem tertium induxisse histrionem loquentem
cum aliis,& scenae aeparatum: eundem fabulas ex paruis magnas esse cilia. exclusisseque satyros, qui turpia,lascivaque dicentes,ac gestietes, risum ciebat. θ hac ratione Tragoediam sero quieuisse,quia a Sophocle, aut eius seculo matellatem obtinuit.
Licet ex his coiicere.tempestate Aeschyli Tragoediarum fabulas eximas fuis . in quibus tamen satyri ad risum commouendum intericcti erant: ea sorte
ratione. ut Tragoediae seueritatem temperarent. Unde etiam ar Romanis satyri.
quos prisci Graeci a Tragoedia secluserant, in eam inducti sunt. Horatius sane
in arte Poetica ita cecinit: Carmine qui tragico uil em certauit ob hircum: ν Mox etiam agrestes satyros nudavit, ct asperis Incolumi grauitate iocum tentauit: eo.quod Illecebris erat.& grata nouitate morandus
o spectator. ct quae sequuntur. At Sophocles.qui Euripide quidem prior, sed
Aeschylo posterior natu fuit . Tragoediam ad iustam magnitudinem perduxit. satyrosqι exclusit. Quo d siquis mordicus contendatiar Sopii e iustam Tragoediae mensuram non tuisse inuentam .nec item cum primum satyros exclusisse. sciat i .auctores iustae magnitudinis fabulae . atque exclusionis satyrorum ab Aristotele non poni. sed saltem hos priores Sophocle necessarid poni debere. nam Tragoediae Sophoclis tutam habere magnitudinem quis ambigit praesertim cum Oedipus tyrannus tantopere ab Aristotele commedetur Aut igitur ipse eam periecit, aut ab alio poeta priore eam accepisse necesse est. De la rit, quae ab aliis scribuntur, consulto praetereo: ea enim apud illos uideri possunt. Quas uero: actiones poetae sauros inducentes. quod ad nostrum spectat
propolitum .imitarentur . quid hac de re sentiam . prostram . Cum enim tria scenarum genera Uictruvius esse dicat. Tragicum scilicet. Comicum.& Satyricum. quarum ornatus inter se dissimiles erant: stragicae nanque columnis. fastigii . signix. caeterisque regalibus ornamentis erant Iormatae: comicae autepriuatorum aedificiorum speciem referebant: at satyricae ornabantur arbori bus . speluncis . montibus . reliqui si agrellibus rebus, in topiarii speciem do formataeo & cum in tragicis scenis ornatus regii sint.quia regum.& heroum in eis actiones exprimuntur. in comicis uerὰ scenis priuatarum aedium species praeserantur. quoniam priuatarum petionarum actiones in cis exprimeban tur .ornatus autem scenae satyricae penitus agrestis esset: rationi consonum ci mimos. qui satyros imitabantur, eos hominum agrestium in montibus, spellicis p degentium actiones. mores. ac assectiones exprimere. nam cum Poesis primitin actionum humanarum imitatio sit . ut supra uidimus, satyros, quos animi gratia in Tragoedias inducebant.hominum actiones. & ipsos imitari necesse erat. Quas autem actiones imitarentur. scenae apparatus aperte satis ipse indicat . ut diximus. Per satyros igitur homines agrestes. praesertim montes in colente . intelligerem.
112쪽
bantur, quod sorica, magis p sdiatoria Docss,eset. Itaque elocutioni iam constitutae natura ipsa proprium adinvenit metrum. Maxime enim soromonibus aptum alternis iambicum esse, argumento sit, quod in disperendo plurimi sane iambici, rarissima verJhexametra mutuo insiermone a nobis pro. si cuntur. licet etiam colloqui psius harmoniam excedentibus. haec
Epista quoque plura, caeterais, ut singula exornata fuse dicuntur. De his igitur setis: nimis enim fortasse operosem sim singulis immorari.
Reiecta inquit) a Tragoedia satyrorum petulantia atque saltatio
ne, metrorum etiam numeros immutare oportuit. Unde ex tetrametris trimetra, id est iambica in ulum recepta sunt. Prisci uer , poetae, clan satyros in eorum Tragoediis inducerent, eorumque Poesi esset satyrica, eos quoque numeris saltatoriis uti opus fuit. Itaque elocutioni iam constitutae natura ipsa proprium ad inuenit metrum. hoc est posteaquam tragici poetae duos, ct tres histriones mutuo colloquentes induxerunt, Ψ natura docti congruum metrum inue nerunt: hoc est communis hominum sensus admonuit, mutuis col, locutionibus iambica carmina magis quam trimetra conuenire. nullum enim carminis genus est, quoa in sermone familiari saepius codat ipso iambo. Cuius rei signum assere, quoniam in mutuis sermo nibus plurimos intermixtos esse iambos deprehendimus: hexametri uero uersus in mutuo sermone raro proferuntur,& tunc ab harmonia sermonis egredimur. nam in hexametris harmonia maior, quam in iambis, aut mutua collocutione percipitur. Ad haec autem sinquit in epi diorum accessit multitudo, id est digressiones plures, quam prius factae sunt. Episodia enim simi quicquid ad augendusabulam a poeta in Poesi inseritur: ut in Virgilio Didonis amor, ludi, ct huiuscemodi. De epi diis commodiore loco postea coispiosius dicemus. Verum praeter histrionum numerum, mori immutationem, sermonem primarum partium, scenae ornatum, magni/H tudinem,
113쪽
tudinem, exclusos satyros, mutationem tetrante trorum in trinae
tros,& epis odiorum multitudinem , alia etiam sunt ornamenta Tragoediae: puta sententiae, dictiones, mores, harnioniae, agnitiones, implicationes , histrionum ornamenta: quae omnia ad Ornatum
Tragoediae spectant. Singillatim uero, quomodo in Tragoediam haec irrepserint, hisque ipsa aucta fuerit, explicare nimis operosum existeret. ideo latis esse putat Aristoteles ea de Tragoediae promo/tione dixisse, quae hactenus dicta sunt.
ANNOTATI O N ES.Cilin de immutatione metrorum tetrametrorum in trimetrox in Tragoedia hoc loco Aristoteles pertractet, quanam ratione, cum nihil supra de hexa, metrix dictum sit, in sermonem de eis Philosophus prorumpat, non plane uideo. Ait en ina: ELOcUTIONI IAM'cΟNSTITUTAE MATURA IPSA PRO pix lv M AD INUENIT METRUM. rationem*subiungit: MAXl ME ENIM S .ERMONIBUS APTUM ALTERNIS IAMBIcUM ESSE.iis non contentus addit A RGUMENTO SIT. Q USD IN DISSERENDO PLURIMI fANE' IAMBI cI. RARISSIMA vERS HEXAMETRA MUTvo i M.fERMONE A NOBIS PROFICI scvNTu R. LIc ET ETIAM .cΟLLO QSII IPSIUS HARMONIAM E X c E D E N T I B US . quae omnia ad id spectare uidentur,ut mutationem ex tetrametro in trimetrum iure opti
mo factain esse ostendatur. de hexametris igitur non erat hoc loco dicendu. Forte uitium aliquod hic subest. . metim ex enim cum scribi debui siet. ob uocis smilitudinem. εI' τρα scriptum est.Ratio etia id suadet. hexametris enim in mutua collocutione non rarius modo, quam iambos, sed nunquam propemodum intermixta in sermone quotidiano deprehendimus: quod de ictrametris dicere non possumus. cum erum tetrametra trimetris affinia sint, si in mutuit sermonibus trimetra, hoc est iambos multos proscrimus, oportebit proscctor. ut etia in ictrametra.quae ar trimetris non multu distant.interdu colloquεdo incidamus. at tunc quotidiani sermonis harmoniam egredimur. ut sensus
testatur. Omncs iamcn codices,tam sormis excusi, quam manu exarati. hexa/metra non autem tetramctra habent. uertam cum planei sciam,tam longu temporiς spatium Aristotelis opera absque maculis quam plurimis uiuere non potuisse, crederem rationi potius quam codicibus aliquibus in locis adhibenda esse fidcm: cum praesertim haec uerba hexametra raro in mutua collocutione proferantur; & cum ea proferimus tunc harmoniam quotidiani noliti sermo nis egredimur. Pugnam autem habere uidentur quae hic dicta sunt.cum iis quae ab Aristotele tertio de Rhetorica libro scribuntur. ubi de numeris ora ., tionis loquitur. cum ait: Ex numeris heroicus quidem grauis. - λεκτικος, ,, hoc est caden x in nostram dialectum. - αρμνιας δεομενω id est harmonia indiis sens. iambus ueror ipsa eii dictio, quae multorum est. Ita ad uerbum Aristote lis uerba citato loco latine sonant. quae cum his. quorum hic mentio fit. nullo inodo cohaerentaeum in Rhetoricis cicat.hexametrum cadere in nostrum quo tidianum sermonem . eumqt indigere harmonia fateatur, in Poetica uero ne fet,ubi harmoniam mutui colloquii heroicum metrum excedere dicit. Unde etrus Uictorius uir nostro seculo apprime doctus. in suis commentariis in libbros de Rhetorica Aristotelis nuper editis animaduertit hanc repuanantiam. uitium* quanquam uulgatam lectionem retineat in illi loco su Delle ueretur, desyderarii in contextu Aristotelis negandi particulam ex Ciceronis & Demetrii
114쪽
DE POETIc A COMMENTARIL ετ trii sententi ac uti nos etiam alias putauimus, ne falsa secumqi pugnantia Aristotelem scriptilia lateri cogeremur in ut legatur ά λεκτικις. sed quamuis ita legatur,tamen auhuc uerba.quae sequuntur. 9α αρμονια δεο ενος aegrὰ prioribus acta modari possunt. propterea locum illum aliter castigandum esse censeo. Necessitas auicin castigandi contextum ex eo uideri potet . quo d etsi uerbo λεκτικος, negatio admouetur, quomodo tamen sit heroicus, suile Miνίας δεο ενος, ut e de loco dicit Aristotele .non satis liquet. dicere nanque xi αρμονιας δεοίμενος.ualcre ανο tu μον. ut Uictorius inquit, mihi quidem non probatur . nam harmonia in acuti graui si soni temperantia uersatur : rhythmus ueror in ueloci atque tardo,quae tempore mensurantur, reperitur; sunt rhythmus, atque harmonia res diuerse. ut in initio libelli huius uideri potest. Quid igitur dicemus
quid nempe locum illum Rhetoricae deprauatum esse.nequc nos tamen putare uerba ita legenda.ή λεκτικος; cum uti diximus quae sequuntur cum praecederibus non cohaereant.sed scribendum O AG x ος myrae. αλλα λεκτικης ἐςπ άρμον taee
Quid autem hoc loco senserit Aristotele . aperiam. Propositum Ariostoteli ibi est. velle pedem orationi solutae maxime congruum monstrare.& in cipit ab heroico: quem quidem grauem esse dicit. & hac ratione aptum orationi; sed citin careat harmonia soluti serminis. redditur eidem ineptus. Iambus ueror locutio est. qua multi utuntur. unde nullum est carminis genus, quod eo in orationem solutam frequentius cadat. & iccirco cum habeat λεκτικεν ἀρμο νέαν, orationi conueniret: sed quoniam grauitate caret, ab ea respuitur: recedere enim oratio i communi usu debct. Per hoc autem. quod dicit, oportere Orationem fieri grauiorem iambico sermone, demonstrat aperte.rhythmi gra uitatem in oratione requiri.Aristoteles igitur, quo facilius propositum sutim exprimeret.heroico iambum opposuit. nam in heroico est rhythmi grauitas. sed de*deratur λεκτικη ἀρμονια. in iambo est λεκτικκ' ἀπονει. sed desideratur grauiti . sicut igitur de iambo loquens ait:δει-μμNτεραν γενερα, ρα εκ u.addita particula si'. qua utimur dum aduersari uolumus; ita quoque aliam huic respondentem in heroico numero esse debere credi debet. Hac ratione motus. loco uocis xxi, scribendum putaui αλ . cum loquatur de heroico numero: ut sensuς sit: heroicus rhythmu .hoc est heroicoru pedum numerus grauitatu quidem habet. sed caret quotidiani sermonis harmonia. Quare loco uerbi λεκτiκὰ . puto legendum λεκτικῆς, ut cum harmonia coniungatur: nam ct in Poetica Philosophus haec duo uerba simul iungit. Praeterea. si dicamus heroicum numerum carere harmonia.falsum est.si uero dicamus eum carere harmonia colloquii. uerum est.& apertum. Verbum autem ini. quod interiacet in ter haec duo uerba. λεκτικῆς --. aut expungendum.aut loco eius scribe
dum est s. Quod si quispiam me nimis in immutandis uerbis contextus au dacem affirmet, sciati . me libenter illi palmam concessiarum . qui absque literae immutatione, uel absque propriae vocum significationis euersione locum hunc Rhetoricae fideliter explicuerit. sed uaticinor neminem sore. qui id prae stet . Fortasse etiam non deerunt. qui dicent.sumpta a nobis hac licentia. om
nia Aristotelis obscura loca modico negotio perspicua fieri posse.addend' verba.aut subtrahendo. aut immutando. quibuς obiiciam id, quod ab Hor alio dicitur. de ficto carmine sumpto ex noto, cum ait: ν, Ex noto fictum carmen sequar. ut sibi oui uis Speret idem, sudet multum .frustral laborol. ,, Aulux idem. Nihil enim mea sententia dissicilius. quam contextus castiga re: ita tamen, ut quae antecedunt, & quae sequuntur.mutud consentire uideantur. sed quoniam satis egressi sumus. receptui canamus.& ad locum Poeticae. quem deprauatum esse dubitamus cuius gratia locum Rhetoricae huic contra
115쪽
M ADII ET LOMS. IN ARIIT. LIB. rium tetigimus, qvcm dubio procul deprauatum eximinamiis, reuertamur. Locum igitur Poeticae non ea ratione castigandum putauimus, quoniam fabsi aliquid contineat. sed quia sequentia non uidentur il praecedentibuς de pendere. Quod si mendum non sit in uerbo HEXAMETR A.dicemus paratem hanc arsuperioribus pendere. hoc modo. Cum alternatim colloquendo. dimissa saltatoria satyrica poes, Tragoedia posterioribus seculis uteretur poe
tae. in tetram ctro carmine fecerunt iambum. Et occurrens Philosophus obi
ctioni.quae fieri posietcur scilicet non ex tetrametro hcxametrum fecerunt,sed iambum potius, respondet,quoniam iambus est maxime aptus alternis sermonibus cuius signum.'uoniam in mutuis collocutionibus iambos multoς dici mus, hexametra uero rarius.fateor me semper animaduertisse resposionem ad tacitam obiectionem hac ratione fieri,cum hac uoce γ . quod tamen hic non extat. Dubitaret sortasse quispiam . nam superius Aristoteles. Homerum laudans. eum poemata secisse dixit dramaticis actionibus reserta, ct nos Aristote lem dramaticas eas actiones uocare diximus. quae in scenam posient inducti sed Homerus heroico carmine scripsit: heroicum ergo carmen Tragoediae conue. niret.non autem iambus. Responderi potest . quod eis eo carmine uti posset Tragoedia nam in calce operis huius hoc concedit iambus tamen ad sermones alternos, quibus in Tragoedi ix utimur.est magis aptus. & Artilotelcs cum Ho merum imitationem fecisse dramaticam affirmat.non ad carmen respexit, sed ad personas duntaxat, quas inter se loquentes Inducit Homerus.
. Comoedia autem αἱ c ut diximus a peiorum quidem fmitario , novi men secundum omne vitii genus, quanquam ridiculum a turpi prosicscitur. Ridiculum enim aliquo pudio peccatum est turpitudo sine dolore, morumes noxia: perinde ac ridicula riusim appareat δε omisfacies, diForta sine dolore.
Declarata Tragoediae, atq; Comoediae origine, Tragoediae proin motionem explicare Philosophus est aggres Ius , qua de hactenus
egit: nunc uerb de Comoediae incremento agendum erat: quod
ut commodius sat, quid prius Comoedia si, ex ante dictis colligit, cuius definitionis genus est imitatio. Poeses enim,ut supra dixi.
mus , in hoc omnes conueniunt, ut imitatio sint. Materiam au
tem imitationi huic substratam adiungens Philosophus, disseren
tiam apponit, homines scilicet peiores; atque hos non omnes, sed quorum actiones non foedar. sed ex eo genere turpis sunt, quod fisum ciet. Probat autem, ridiculum esse turpis partem , quid ridi/cillum si explanans . id uero quoddam esse peccatum dicit, ac turpitudinem citra dolorem, o citra corruptionem . nam etsi quis
116쪽
corrumpi se non sentiret, ut apopleticus in ignem cadens , uel si alicui sanguis exiret, hi commilerationem, ct non risu ni cierent.
Exemplo autem ostendit risibile peccatum esse sine dolore, inquies:
PERINDE, Ac RIDIcULA STATIM APPAREAT DE FOR Mi S FAcl ES, DISTORTA, SINE DOLORE. ANNOTATIONES.Comoediam Plato latius qua in Aristoteles, in dialogo de Legibus septimois uidetur accipere, cum ait : Deformiu ueror corporum, cogitationum motus.., qui ad risum & Comoediam uerbis, cantu. saltatione. omnibus huiusmodi .. imitationibus spectant, c5syderare dc cognoscere necesse est. nam seria sne ri- ., diculis.& omnino sine contrariis cotraria cognoscere quidem impossibile est... siquis prudens est futuruς. Fieri autem ambo minimc possunt, si quo pacto uir .. tutis participes euasuri sumus. Sed haec huius gratia cognoscenda sunt.ne pro- , , pter ignorantiam ridiculum aliquod agatur, aut dicatur. cum minimer opora ,, teat. Serui igitur & peregrini precio conducti.talia imitcntur, studium uero, , ipsis nullum adhibeatur.nec adeor liber sit ciuis, seu uir, siue mulier qui discere,, illa cernatur, sed noua semper in his appareat imitatimatque ita ad risum spe- , , ctantes ludi qui Comoediae uocabulo appellantur, ratione ac lege di spositi sint. Placuit haec Platonis uerba referre quoniam ad ea, quae de ridiculis ab Ari stotele dicuntur . non nihil conferre uidentur. Sciendum uerba illa contextus: tau ANQUAM RIDic ULUM H TURPI P R o FI c I S c IT v R : non apte graeca uerba, quae illis respondent exprimere. ita enim uertenda connectendat cum prioribus erant. SED SEcUNDUM TURPIS PARTIC VLAM, RIDIcvLvM v I DELic ET. De ridiculis Cicero.Quintilianus.& alii scripsere. nos quoq; in opusculo seorsum ad hoc dicato. Deiaaucte,dicemus.At dubitatur.na Comoediae definim & aliis at definito copetere uidetur . quado quae in scenam a nobis inducuntur, eadein & in Pocsi per narrationem exprimi possunt quod sane si fiat uniuersae, quas de Comoedia recensuimus conditiones.itidem hic reperientur;neque tamen id genus poema Comoedia censebitur. Responderi me Hercule potest. quord cum Aristoteles colligat ex antedictis definitionem . ia ollensum sit Comoediam. atque Tragoediam imitationes dramaticas esse. me rito fiet, ut cum Comoediam imitationem esse diciti intelligere debeamus,non quidem quamcunque, sed quae agendo imitatur. Peccatum opponitur recto.
quare quot modis a recto recedimus. tot etiam modis labimur, ac peccamus. Rectitudo autem alia animi. alia corporix, alia rerum . quae extra sunt postae: quorum itidem peccata inueniri necesse est. peccatum enim satis fusum uoca bulli est. nam dicimus peccata naturae. peccata artis.& peccata rationis.uerum
de hoc cum de ridiculis agemus, fuse latet dicemus.
117쪽
so MADII ET LOMR IN ARIST. LIB.
mur de promotione Tragoediae, Cr per quos satis conglat: sicus verὀ de C omordia. liquidem initio, quodparumsui Diosos habuerit, latuit: tyero enim ab octonte comoedorum chorus, ut Frique sese obtulisset, inductus eri. Eius vero pro foras, ubi iam ahquam speciem prae se tu
lit, memorantur. Quis autem personas, prologos , Hra sonum multitudsenem, caeteras huius nodi protulerit , prorsu obcurum. Caeterum confin sere fibulas , quod quidem a Sicilia primum manavit, Epicharmus, Cry ormis coeperunt: sicuti quoque ex themtasibus Grates,iambicia prorsius rarione o a,in mures mones, velmulas confinxit.
ut Tragoediae mutationum auctores fuerint non ignoratur. De
Comoedia uero inquit) quoniam a principio studium ei non ad hi bebatur, eadem indicare non possumus. Quod uero ab initio Comoediae studium non adhiberetur, ostendit Aristoteles, eo quod magistratus sero Comoedorum chorum dedit, hoc est multo post
Comoediar inuentionem magistratuum lumptu comoedis chorus
est factus. antiquitus enim in populi gratiam ludi sumptibus publicis fiebant, ut etiam tempestate Romanorum obseruabatur : αγλεθελονται Παν, hoc est non dabatur chorus tunc a magistratu, sed spote qui uolebant chorum ingrediebantur. Subiungit deinde, quod posteaquam speciem aliquam prae se tulit Comoedia, qui eius fuerint auctores, memorantur. At quis personas, id est laruas , uelli rologos prologum Aristoteles eam Comoediae partem, quae pro/ogo Tragoediae proportione respondet, esse ait. sed Tragoedia. rum prologus prima pars est Tragoediae , in qua fabula aperitur in uniuersum . uerum de hoc latius, cum de Tragoediae prologo per tractabitur, disseremus in uel histrionum multitudinem, caeteraque huiusmodi, sicuti apparatum, atque ea omnia, in quibus Conace dia conuenit cum tragoedia, protulerit, ignoratur. Clim uero ait, Epicharmum , atque Phormin primos fabulas confinxisse , quo ctiam tempore Comoedia speciem aliquam prae se ferre coepit, conficere sabulas a principio Siculos incoepisse significat. Eorum , qui Athenis fabulas fecerunt, primus Crates fuit, qui iambica prorsus ratione omissa, in uniuersum sermones, uel fabulas confinxit .sen/sus est, Cratem Athenis primum omisisse hunc, aut illum malediactis persequi . superius enim est dictum, iambicos poetas maledicentiae plenos extitisse. At Crates in uniuersum confinxit sermones, ubi fabulas. Dixit iv v N i v E R s v Μ , quod opponitur singulari,
quod poetae iambis utcntes sectantur. S E R M ON E S, P E L F ABU
118쪽
L A I pro eodem utraeque accipiuntur , perinde, ac si diceret, voca,
ut libct. uel uox,p A B vL A, quid per sermones intelligat Philolb-phus, exprimit 2 explanat.
Putauit Paccius α- esse Poctae cuiuspiam Comici nomen, a quo chorus inductus in Comoediam sit. sed rectius est uocem illam pro supremo magi
stratu accipere . na uerba Graeca ita se habent, i sta ἔδωκεν. ἐθελον - σαν. quae ad uerbum ita uerti debent . ET ENIM cHORvΜ co MOEDORUM SERO' ARCHON DEDIT, SED VOLUNT A RII E R A N T.uertam impropric admodu Arilloteles esset locutus.dices Archon dedit chorii Comoedicid eis fecit chorii Comoediarum. Quod autem dare chorum non significet facere . ex Platone, qui eadem locutione in septimois dialogo de Lcgibus usus est . cuius uerba haec sunt, cognosci potest. Tragoe . . diae uero Poetae . qui res cui alunt serias narrant. si noς sic interrogent . U-- cetne d amici in regionem, ciuitatem* uestram nobis vcnire, poematat no-- stra ad uos perserre ὶ an aliter uobis de Tragoedia uisum est Quid ad haec di ia uinis uiris recte nos respondebimus nam mihi quidem ita uidetur. Nos ue-- ἡ.o uiri optimi,Tragoediaeqtram pulcherrimae . & optimae quoad fieri potestia sumus poetae: nempe uniuersa res publica noitra pulcherrimae. optimael uiori in imitatio eli, quam rcni nos certe Tragoediam uerissimam arbitramur. Poeia tae ergo uos estis. poetae quoque eiusdem poematis ipsi sumus. & quas aemu-- li ad opus pulcherrimum Tragoediae contendimus. quod sola lex uera, ut speri ramus. potest perficere. Uerum nolite credere facile ar nobis admitti, ut sce-- nas in foro coniti tuatis. & clamosos conducatis histrioneς. qui altius. quamia nos exclament. atque ita ad liberos nostros, ad uxCres. ad turbam urbis om-- nem de eisdem rebus, non eadem quae nos. sed contraria saepe concionem ini. - insaniremus enim. & nox omnino, ct ciuitas omnis, si ante quam magistra δε tus uiderint quae composuistis. & dicenda ad populum iudicauerint, admit δε teremini. Nunc igitur . o uiri optimi mollium Musarum alumni.istos cantusia ueliros cum noli is apud principes comparabimus: et si quae dicentur eadem. aut meliora nostris esse uidebuntur. chorum uobis dabimus; sin uero aliter. is o amici.nunquam dare poterimus. Haec Plato. Quae altius sunt repetita. ut admonere hunc Platonis locum alicui. quod mendose sit scriptus suspectum ui deri posse. nec scribi debere . id est chorum uobis dabimus.sed uo. bis dabimus. hoc est regionem uobis. & nostram inhabitare ciuitatem concedent ux. Nam cum hoc loco Plato quaerat.an tragici in ciuitatem sint admittendi. rci pondeati, quod si magistratus eorum poemata legibus ciuitatis conso na iudicabunt, tunc dabitur eis locus. id est in ciuitatem admittentur: si hoc lacio Platonis vcrba legerentur. responsio uideretur belle interrogationi re
tondere, at si legatur c HORVM. non uidetur quomodo correspondeat imterrogationi. Si cnim quaeratur.an tragici sint in regionem admittendi. & reo spondeatur,opus esic. ut ar magii ratibus eorum poemata uideatur. quae si moribus ciuitatis non erunt absona. dabitur eis chorus. uidetur haec responsio noita quadrarc sicuti prima, quae scripturam immutat Credimus tamen chorum legi debere nec esse mendum in hac Platonis parte . nam cum illorum poeta a rum cantus cum suis apud iudices conserendos esse dicat, utri praestantiores sint, chorus autem in Tragoediis canat. merito intulit.dabimus uobis chorii. hoc est admittemus uos in ciuitatem. ac sumptus. quod plus est chori uestrarum Tragoediarum persolvemus. sic enim elegantcr reseondemus. & modus
admodum usitatus est,ut in responsione plus d cmus, quam petitum sit; cumis,qui
119쪽
si M A DII ET LOMB. IN ARIST. LIT .is. qui petit iustas petitionis causas habeat. Utcunque tamen siti dare chorum hic apud Platonem non est componere. aut efiicere estorum : quare nec apud Aristotelem rationi co sonum est.dare citorum ualere efficere chorum. siue chori auctore fui ist. Aliud hic animaduertendum.Comoediam absolutam fuisse, antequam magistratu eam a naalcdicctia cohiberet.nam Aristophanis Comoediae erant absolutae. persectet. ut patet aperte . quanta tamen in Nephelis eius dem maledicentia iit. quis non uidet Aristophanes autem ea fuit tempestate.qua etiam Socrates, re Aristoteles quanquam Aristoteles Socrate natu mi nor extiterit eum tamen du uiueret. omnino uidit. Quorsum haec ut sciamus illa uerba ETENIM c HORUM con EDORUM SERO MAGisTRATUS DEDIT. SED VOLUNTARII E R A N T: ad id toporis esse resereda, in quo nondu clset absoluta Comoedia neq; dum Arillophanes floreret.hic entiri sermo de promotione Comoediae est, atque eius incremento. S ita de primis Comoediae temporibus. quocirca si nondum Aristophanis tempestate magi stratus lege maledicentiam compresserant. co minus a princi et o Comoedia legibus aliquibus erat adstricta. Particula uero illa. λ'εΘελοντα ησαν.quanqua. ut putamus. recter sit explicata quid tamen praeterca dicere quis posci. in mediuaiserre uolumus. ea uerba sic latiner sonat: sed libera erat compositio.id est choro non adstriina. uel chorus non numero adstrictus. sed uoluntarius. ac liber. uel chorus uoluntarius erat hoc est poetae liberὸ dicere.scriberet poterant. De histrionuin habitu uidedus est Iulius Pollux libro quarto. Histriones uero v αυκριπις graeci uocant. v πικριαν aulcm, hoc est pronuntiationem .maximam habere uim affirmat Aristoteles in initio tertii de Rhetorica. Phormis scribitur. sed rectius Phor mus. quoniam Athenaeus libro decimo quarto.& Suidas Phormu quenda comicum Syracusanum extitisse dicut: de Phormi uero penitus nihil. At Crates Atheniensis suit,qui cum prius scriberet iambos,illis omissis adscribendas Comoedias se cotulit. dictum est enim supra. poetas ex iambicis essectos esse comicos. Emergit hic dubitatio, si Crates Atheniensis fabulas comicax primus confinxit. cur cum superius Dorienses uendicare sibi Comoedia affirmaret, inter caetera Epicharmum . qui comicus Doriensis fuit, Chonnida' Magnete comicis Atheniensi bus natu priorem extitisse dixit taciter innues hosce duos fuisse. qui primi Comoedias fecerint Athenis 3 nisi enim illi poetae primi fili sient. qui Comoedias Athenis effecissent.non ualeret. Epicharmus Magnete Chonnidat prior fuit. igitur primus auctor Comoediarum fuit. posset enim allus esse. qui his omnibus esset prior.qui tamen Athenis oriundus existeret. Cum igitur a poetarum uetustate ratio ducatur, utrique uetustissmi po tarum omni u Atheniensium Chonides & Magnetes suerunt. Quonam igitur pacto nune Athenis Cratem primum, dimina iambica ratione. sermones uel fabulas in uniuersum coepisse facere dicit 3 cum praesertim hoc loco de Epicharmo meminerit, de quo itidem .cum de auctoribus Comoediae ageret mentionsisecit An Crates Chonidi ct Magnetis tempestate fuit sed ipse primus.dimissa iambica idea . fabulas in uniuersum confinxit, illi ueror iambicam ideam sciuarunt. Vel idem est poeta. duobus tamen nominibus appellatus: in uno quidem loco nomine proprio. in altero autem cognomine. quod in Aristotelis
interpretibus usu uenire saepe videmus. nam modo Ioannem, modo Philopo num nuncupamus.Alexandrum item vocamus quem etiam Aphrodiscnsem.
cum opus fuerit nominabimus. atque ita de aliis. quod idem de poetis dici porest. Quod si harum responsionum neutra satisfacit. dicemus Aristotelem node primo auctore absolutc.qui Athenis Comoedias fecit.meminisse,sed de primo duntaxat. lui iambica ratione dimissa. fabulas in uniuersum conscripsit. Siquis aute obiiciat,Tragoediam rhythmo.qui in corporis motu uersatur,etia
120쪽
uti, de quo tamen nulla ab Aristotele facta est mentio. ac propterea non nihil in Tragoediae definitione. de qua infra dicetur, de*deram: nain rhythmo, qui gestu, ac motione corporis fit. Tragoediam uti. inter initia huius libelli dixit Aristoteles. Respondemus.in serius commodiore loco. cum de Tragoe diae partibus quantis agetur, nos obiectioni huic facturox satis.
Itaque tragoedioe epopoeia duntaxat fimibs ese appinet, quod metrico sermone praestantivm imitatio eri . hoc diocri, quod simplici utitur metro, quodq; enarratio est, longitudine pra terea: quoniam tragadiar quidem in tra unius potissimum Solis, uelpaulo plus minus,e, periodum actio es: quandoquidem Epopoeia temporis sparto non urgetur, qua sane libertate in Tragoedus, perinde ac in hexametris, a principio usi sint.
Exposita Poetices, ac partium ipsius origine, promotioneque, ex dictis superius quid habeat commune Epopoeia cum Tragoedia, quidue diuersum colligit. Duo uerb sunt, quibus Epopoeiam se. qui Tragoediam dicit . alterum est, quod haec aeque, ac illa metri/co utitur sermone. alterum uerb , quod Epopoeia , quemadmoduci Tragoedia, serias grauesque actiones imitatur. Tribus uero di L ferunt. nempe Epopoeia simplici utitur metro , hoc est citra har,
moniam, numerumque . Tragoedia uerb praeter metrum, atque
harmoniam adhibet etiam saltationem . Disserunt itidem, quod Epopoeia Poesis sit, quae narrando , Tragoedia, quae agendo fit. Tertio , ct ultimo , temporis longitudine distant. Tragica enim actio res gestas unico solis circuitu, uel pauid longiore exprimere debet. at Epopoeia spatio temporis non urgetum hoc est heroici multorum annorum actiones imitantur : ut patet ex Odyssea, atque
Aeneide . quanquam inquit idem in Tragoediis a principio febbat, ct in heroicis . hoc est,Tragoedia a principio res gestas longo teporis spatio imitabatur: quod etiam heroici faciunt
Epopoeiam Philosophus non fuse atque improprie.ut operis huius initio secit hic accipit; sed proprie.eam scilicet, quae carmini heroico adstricta est: & est Pocs . quae soluto sermone festis res graues. ac serias imitatur. quam etsi Philosophus tempore indeterminatam esse diciti id tamen sano modo intellige