장음표시 사용
81쪽
s MADII ET LOMB. IN ARIST. L I B. recte quaerebat. partim errabat. quod enim prudcntias esse omnos uirtutes mpinabatur, errabat: recte dicebat.quod non sine prudentia cile cas asserebat. ubi per Socratem.Platonem intelligit in Republica. quod etiam Eustratius eo dein loco testatur. id tamen de aliis quoque dialogis uerum est: sed Platonis potissimulta, ac dialogorum eius meminisse uoluit. quoniam in eis doctorii hominum conaressus imitatur. quocirca Platonis dialogos Sophronis & Xenarchi inimis opponit.in quibus uili urn. ac ridicularum rerum erat imitatio. Dialogum autem imitationem esse constat.ex Luciano in sermone ad eum.qui aiebat Prollieus es in sermone: ubi Dialogum di Comaediam in initii antica non admodum extitisse dicit: siquidem domi luc. & in deambulationibus soorsum degebat cum paucis. Comoedia uero in theatro uersabatur, & ludebat.& risus excitabat, & mordebat, & rhythmis . atque harmonia utebatur. & socios dialogi saepe deludebat. Unde conliat Dialosum, & comoediam imitationem et se : disserre autem inter se, quoniam publica haec, priuatus ille: pluriuhaec . paucorum ille sermo sit. Per Aristotelem quoque Dialogum imitatione esse probare possumus ; qui infra in hoc libello lauuibus Homerum cxtollit. luod facta Musae inuocatione. rem flatim aggreditur,& alios loquentcs in.
Quanquam homines, ipsi metro fugere adiungentes, elegorum f. res
bos, hexametrorum illos nominant; non quidem scundum imitationem dedcommuniter fecundum metrum poetas i os appellantes. Etenim I usuid medicum turmonicum ue numeris efferat I a me ratione appellare coseeuertit.
Q ioniam omnes sermone tantum imitantes,epicos appellandos dixerat, nec aliud commune nomen habere, ac si trimetris, aut ele, gis utantur, nihilominus etiam epicos uocandos affirmauerat, perliaec nos admonitos nunc uoluit, quanquam qui uersus elegos pangunt, Poetas elegos, qui uerb iambos, Poetas iambicos appellant, non tamen eos ab imitatione poetica, ct ab eo . quo dum imitantur utuntur, nomen alium ere, sed a carmine soldm , b quo uulgo poetas appellant, etiam s non imitentur. quod ostendit. nam Due
de Philosophia, sue de Medicina carmine scribant, ubi nulla prorsus imitatio est, nihilominus id genus scriptores uulgo poetas nun
cupant. Verbum, F INGERE, quo usus est in contextu interpres,ob
scuriorem sensum reddit, quam si uerbo, facere,fuisset usus.
Ex contextu isto illud animaduertendum cst. uulgor poetas eos etiam appet lari. qui quanquam non imitentur. carmina tamen scribunt licet Plutarctius
82쪽
mero quoque, atq; Empedocli nihil plane praeter metrum commune est . quamobrem legitimus quidem ille poeta, hic physicus potius, quam po tu, merito vocandus est. Similitcr quos si quta metra permisens uniuems,
imitationem tamen timuimefecerit, ut i fi Gomeron,qui Hippocentaurum omnifariam numerorum mixtum centonem edidit ron tam poeta appello.
dus. De lus igitur hunc in modum determinatum sit.
Aristoteles hoc loco communi illi hominum opinioni aduersatur, quae in antecedente particula posta est; ouod scilicet Σ carmine denominandi poetae sint. cum enim operis huius initio Poeses omnes in imitatione conuenire dixerit,& Homero atq; Empedocli niγhil praeter carmen commune sit: Homerus uero quoniam imitatur, omnium consensu poeta sit: sequetur utique Empedoclem , qui carmine physica scripsi, physicum potius, quam poetam appellandum esse. siquidem naturae historiam hexametro carmine persequi, scuti secit Empedocles, imitationem facere non est: in qua tamen
Poeseos omnium genera conuenire consessus est. Rem autem ma
gis etiam exaggerans, inquit tantum abesse ὶ ueritate, ut , carmine poetae nomen assumant, quod si quis omnia carminum genera simul misceat. imitationem autem non faciat haud quaquam poe/ta si appellandus. ct Chaeremonis exemplum affert, qui quodam suo opere Hippocentaurus appellato , mixtam ex omni carminum genere rhapsoδian contexuit: neque tamen illorum carminum ra tione Chaeremon poeta uocari meruit. Et quoniam Aristoteles di ressiunculam quandam secerat, ubi sane consuetudinem repreheit, qua uel ii qui carmine sne imitatione scribunt, poetae appellan tur , ad materiam prius propositam reuerti uolens digressu nou klam claudens inquit: DE HIs IGITvR HvNc IN MODUΜ DE TERMINATUM SIT. ANNOTATIONE s. Uerba autem quae in initio particulae huius ita leguntur. HOMERO o. Q v E,mihi no probantur eo modo ad nos tralata. nam clim uerbum. A.ex sui
83쪽
sc MADII ET LOMB. IN ARIST. LIB. natura latinc sonet autem quae particula aduersatur uerbum ueror QV o QN Enon aduersetur, sed copulet. S A in graecis codicibus scriptum sit; legi dcbee
HOMERO AUT E M.& no HOME R Ο V Ο V E curna praesertim haec lectio uerum Aristotelis sensum peruertat. diximus enim Aristotelcm hoc in loco his aduersari, qui poetas a carminibus dcnominant. Qitola si eis aduersatur ut apparet 'uomodo particula, quoque. praecedctibus esse poterit aducrians.cum ea secum iungat In contextu praetcrea latino sic legitur. IMITATIONEM TAMEN MINIME' FEc ERIT, UT IPSE C H AE R E M O N.Uerbu.M I N IME . in excmplaribus graecis non rcperitur . sed Alexander Paccius interpres ora cum contextum iccirco ut opinor deprauatum esse censuit. quoniam Philosophus illum esse poetam negat. qui mixto simul omni carminum gencrest usus.quord si secisset imitationem, eum esse poetam haud quaquam negasset. cum iam dictuni sit imitationem poetam ess cerc. Huic igitur rationOmterpres innixus me quidem iudice locuna huc castigauit. Nos tamen cum nullum graecum codicem, nec impressum, nec calamo exaratum hactenus uideorimus, qui praeter quina in margine negationem habeat. & praeterea sensum Aristotelis sine calligatione seruare postlmus . locum sine uerbo M I N I M E, ut graeci codices habent.legendu arbitramur: dicimus Aristotelem non infici, ri Charemonem extitiste poetant: cum enim imitatus sit . eum esie poeta uocandunt abunde patet: sed Aristotelem id uelle aiieueramus, quo d quanqua Chaeremon carminum omni una naiscella sit usus, pocta tanaen carminum ratione minime uocandus est. diuersa quippe sunt. inficiari Chaeremonem Poetana extitisse.& Chaeremonem Poetani quidem sui sie, sed non ideo poetam cum appellandum, quoniam illana carminum miscellam edidcrit.Quddautem in Hippocentauro Chaeremon imitationem secerit. in propatulo est. quoniam dramatis cuiusdam ar Chaeremone facti nonien est . atqui drama inritari,quis est qui dubitet cuna dramata ab agentiu imitatione dicantur . si igitur in illo opere imitatur Chaeremon, erit etiam appellandus poeta. Quare ct Aristotelis locus in graecis exemplaribus erit incorruptus. Sensus autem apertus est.poetam inquam non a carmine . sed imitatione denominandu . nam si
Chaercnion,quamuis in Hippocre tauro metrorum omnium mixturam comsesserit, iccirco tamen poeta non est appellandus, sed quoniam imitationem iecit: igitur si quis omnia carminum genera in suum poema conger ret. etiasi imitaretur, tamen propter solum carmen non esset poeta. sed potissimum propter imitationem.Unde carmen solum. poetam no efficere iace clarius apparet. Quod in graeco est ραψωisso, interpres, cENTONE M. uertit. Est aut Cento.uestis ex ua riis panniculis. ac diu crsis etiam interdum coloribus cosar cinata: ad cuius similitudine cento carminis genus significat ex diuersis carminibus. aut integris . aut dimidiatis.hinc inde ab aliis auctoribus desumptis.c
textuLicet aut non constet . an Chaeremon ex aliis auctoribui carmina sit mutuatus,nec ne magis tame ta sentaneu uidetur illu ea coposuisse. Peruero compositioncm ex uario carminis genere consarcinatam Aristoteles in istelligere uidetur, ' αγρα Οα quod est componere, consuereue. Aristo
telem sensisse Poesim imitatione potissimum constare, ex his quae dixit. abunde patet. Etsi ueror primat imitatio sibi partes uedicat.carnae nihilominus etiasnc imitatione modo quodam poetam facit. ait enim Aristoteles Empedo clem esse physiologum . magis quam poetam: innuens aperter per uerbu magis . carmen etiam. si non absolute, quodammodo tamen poetam essicere. saltem penes uulgarium existimationem.Unde & in tertio de Rhetorica inquit: sermonem oportere rhythmum quidem habere.metrum autem nequaquam: loqui esset poema. Huic etiam assentit Plato in tertio de Republica: Dicam
84쪽
DE POETICA COMMENTARII. 3 τsine uersu.ctim non sim poeticu . Unde iam patere arbitramur.tria Poetarum genera ex Aristotele reperiri . Primum illorum cst.qui tum imitatur,tuin etiacarmine utuntur atque hi proprie sociae nomen merentur; quoniam ex omni factione ut ait in Conuiuio Plato una selecta est particula. quar scilicet circa Musicam carininaq: uerlatilr, cui poetae nomen singillatim attribuimus. Se cundum poetae genu neorum cst, qui imitantur quidem, metro tamen haudquaquam utuntur: atque iii poctae quidem, sed nomine communi & sunt.& appellantur: siquidem poetae nomen artificum omnium commune est . ut loco supra citato auctor cit Plato Tertium.eorum est, qui neutiquam imitantur. poctae uero tantum uocantur,quod metra conscribunt. & post rcina haec acceptio uulgaris ac imperitorum est. Plato quoque tria poetarum genera facit; sed alia iane ratione .ut infra suo loco diccinus, cum locum in tertio de Rcpublica Platonis adducemus. His ita determinatis.dissicile non eli uidere, num Dialogi, ac caetera . quae soluta oratione imitantur . Pocses dici me reantur: dc nunquid in Poesi reperiri carmen oporteat . cum enim poetae nomen artifici cuique sermone rhythna ove, aut harmonia. aut omnibus his aut
aliquibus imitanti coinmune quid significet. patet aperte Dialogos. Mim x. quamuis oratione soluta confecti sint. Poeses dici debere. Cum uero poetae nomen non communiter . sed proprier sumatur. cum imitatione carme simul accedere necesse est . inferius enim Artitoteles duas Poetices causas assert, imitationem nimirum. & carmen .in hoc praetcrea libro loca quam plurima idem testantia comperiemus. Siquis igitur sit qui poetae nomen cum multiplex sit, unico tantum modo capiat, is necessario multos in labyrinthos incidere co. getur. qui uero uocem nanc poeta multiplicem in suas secuit significationes. uniuersa negotii huius incommoda uero siquidem uerum omni ex parte consentaneum ei deuitabit. Cum ergo quaeritur, an Dialogus Poesis sit, respondetur,& esse.& no esse esse quide si communiter accipiatur Poesis: non esse uero. si proprie dc speciatim sumatur. Item cum quaeritur. an carmini Poess astricta sit, dicimus.eam primo quidem modo ac communiter acceptam carmine non indigere; secuncio autem modo, sine carmine quanquam in primis imitatione opus sit unquam sore.Idem quoque de Epopoeia dicendum, cum &ipsa tum communitcr, tum proprie capiatur. Epopoeia communiter dicetur omnis ea imitatio, quae sermone tantum utitur . rhythmo, atque harmonia remotis, siue soluta oratione fiat, siue quocunque carminis genere. proprie uero erit Epopoeia. actionum uirorum illustrium imitatio, heroico carmini addicta. Aduertendum praeterea,Chaeremonem a Suida poetam comicum ex Athenaei auctoritate uocari: etiam si apud Athenaeum libro decimo tertio duobus locis tragicus appelletur. Utra uero sententia melior sit. & utcr locus magis castigatus. meum non est hoc loco uelle determinare. illud tamen affirma tim. ex tabularum nominibus iudicari tragicum potius eum extitisse: quoniapersonae. a quibus fabulae nomen accepere. tragicis potius. qua m comicis scribendi materiam praestiterunt: nili quis contendat Chaeremonem utrunq; praestitisse. Trag edias inquam. de comoedias. Illud itidem animaducrten
dum.Athenaeum inter multas Chaeremonis fabulas. quas recenset Centaurum nominare quam eandem cu Hippocentauro esse censeo. tum nominis ratione. quod admodum diuersum non in . tum ueror carminis uarietate: siquidsi Athenaias Centaurum esse δραμα πηλυμετρον est .fabulam non ex uno carminis
genere.sed ex multis conflatam significan . Aristoteles ueror mixtam ex omni carminum genere rhapsodiam esse dicit: ubi rhapsodiar aliter accipitur, atque communiter accipi soleat. nam in tertior de Republica Plato dramatibuς rha
psodiam opponit, dum inquit: Neque etiam rhapsodi simul esse et histriones
85쪽
,s MADO ET LOMB. IN ARIST. L I B. possunt. Apertius adhuc in secundo dialogo de Legum latione ait: Par est ut alius. sicut Homerus. rhapsodiam ostendat, alius Citharoediam.Tragoediam alitis.alius ueror Comoediam. In Hipparcho quoq:.in Phaedro.& in dialogo de Furore poetico . heroicorima carminum cantores. ραψοδο vmet uocat. Cuius rei testem etiam habemus Athenaeum libro decimoquarto. Eil ueror summopere animaduertendum . quod si Chaeremonix Hippocentaurus Comoediae nomeerat, ut Athenaeus testatum reliquit, minime nos dicere posse.Chaeremonem in Hippocentauro imitatum non fuisse .ctim absque imitatione Comoedia fieri non possit. iccirco si de Chaeremone recter scripsit Athenaeu . Aristotelis ii, ne locus affirmative prorsus legcndux est, ut graeci codices habent.& uerbum Mi Nin f,in latinis codicibus deleri debet: nis dicere uelimus uerba illa. v TIPSE CHAEREMON FE cIT, non referri debere ad imitationem sed ad car
Sunt vero, quae his omnibus promiscue utantur, numero dico armoni metro, ut Dithramborum, Mimorumue Doesis,Tragoedia insuperiis Comoedia: quae tamen hoc disserum, quod illa quidem smul omnibus inar uero
particularim utuntur. EXPLANATIO.
Aristoteles superius tribus imitationem fieri dixit, explicauitque quae nam Poeses uno tantum , quae 'ue duobus utantur: nunc id quod reliquum est, ostendit, quae scilicet illae sint, quae sinul omni sus utuntur . ct quoniam interposta suere multa, nunc eadem repetit, numerum , harmoniam,& metrum . Dicit autem Dithyramborum, ac minorum Poetes , Tragoediam item, ct Comoediam
eiusce generis esse . Dc dithyrambis id in praesentia dixisse fatis sit. quod in his locis, in quibus colebatur Bacchus, sacerdotes eiusde
lacra cantu , ct corporis motu celebrabant: quos cum poetae dithyrambis imitarentur, qui eos canebant, uariis motionibus corpus agitabant. Ex quo tria illa in recitandis dithyrambis locum habere patet: harmoniam quidem, quoniam cantu proferebant: metru , quoniam dithyrambi metricae compostiones erant: rhythmum itidem, quoniam corpora certa quaJam mensura commouebant, atque ut Musca postulabat, gestus faciebant. Quod in latino con, textu esti Mi Mo Rura, corruptum est : in graeco enim legitur νοιαν. id est legum . Perleges autem, cantilenas intelligit, quas olim comporis motibus utentes canebant. Tragoediam uerb , atque Comoediam his etiam omnibus uti, etsi cuique manifestum est, statim apparebit. nam postquam Aristoteles id, in quo quatuor hae Poeses
86쪽
conueniunt, explicauit, illarum inter se disserentiam ponens, ait dithyrambos, ac leges a Tragoedia, Coma diaque differre: quoni/am eodem tempore priores duae simul omnibus utuntur; Tragoe dia uero , atque Comoedia in diuersis temporibus, ac partibus illis utuntur: siquidem in prologo sermone tantum, in primo auteingressu chori rhythmo , harmonia, ct metro: in stasimo uero non esst rhythmus . uer uri de his loco suo clarius dicetur. In huius au/tem particulae postrenia parte se primum propositum iam absoluis, se declarat, explicationem inquam instrumentorunt, quibus imi/tatio fit,& quorum ratione prima ex tribus ante enumeratis Poeaseos disserentia constabat. Per hoc uero , quod lectorem commonefacit, iam abiolutum esse quod proposuerat, eum tacite admonet, ne quae sequuntur in cundem reserat scopum.
Mirabitur sorte quispiam .cur Aristotcles iisdem quibus antea, uocibus uti noluerit. nam quoa prius αἰ αν uocabat, nunc μελος appella quod supra
sermonem . nunc metrum nominat. Animaduertendum uoccm,harmonia. ideo in uoce, melos,mutatam; quoniam melos non harmoniam quamcunt,
sed illam potissimum quae hominum uoce continetur. significat: de qua Aristotelet hoc loco uerba faciebat.Sermonem autem in metrum conuertit, quoniam de ea tantum Poesi hic loqucbatur. quae imitationem.ac metrum habet. Mendum praeterea in latino contextu ut supra monuimus aperte deprehenditu p. non enim tMIMORUM , sed LEGUM est legendum: quoniam Ari, stotcles supra de iis loquens, qui solo sermone imitantur . eos etiam inter Sophronis & Xenarchi mimos recensebat. quona igitur modo non sermone solo, sed reliquis itidem duobus. rhythmo inquam. & harmonia, mimos imitanteς faceret 8 Haec itaque vocum permutatio quorundam imperitia facta eslhqui cu in hoc loco quid per leges intelligat Philosophus, assequi non possent.
absurdum admodum censentes dicere leges tribu ς illis uti. pro uoce νομων, μιαμαν posuerunt; quoniam hae graecae uoces perquim similes sunt , nec animad
uerterunt quae ab Aristotele dicta sunt.Uerum quod νομαν, id est legum, legendum sit. & quod per leges cantilenaς intelligere oporteat ex Aristotele in Pro
blematibus particula decimanona proble uigesimo octauo patet . ubi ait. Cur' μοι .id est leges uocantur. quas cantant Z An,quod homines prius. quim lite. ras scirent, leges canebant, ne caς obliuioni mandarent: quod etiam nostra aetate Agathyrsis in more est. ergo primas quoque posteriorum cantilena ruria eotim appellauerunt nomi ne quo primas. Haec Aristoteles. Id uero cantilenae genus interdum per Antistrophos, quandoque sine illis canebatur: si, mulac aulcm certantes .& contendentes leges canebant. Antistrophis non utebantur . sed nostmodum Antistrophi legibus accessere,ut Aristoteles in e dem particul occimaquinta quaestione docet. Librum quendam alias manu quidem scriptu in.ac sine auctoris nomine me uidisse memini.que quanquam uetustus non esset. ex uetere tamen aliquo Musices scriptore in linguam no stram latinus enim eratxonuersum fuisse uerisimile erat:in quo eiusmodi uer ν ba legebantur. Modi metopoeiae gencre quidem tres numerantur. Dithyram/νν bicus. Nomicus, Tragicus: Nomicus quidem modus notoides putatur: Di νε thyrambicus me soldes: Tragicus hypatoides.Species aute ab iis deduci tam multas
87쪽
6 σMADI i ET L Ο ΜΒ. IN ARIST. LIB.
, , multas permissum est. quoad per similitudine liceat ipsis generibus subiicere. Ex quibus itidem uerbis.non mimorum hic. sed νομων, id est legum esse legendum perspicuum est. Leges ueror cantilenam esse talia diximus. & ex ipso Aristotele comprobaui inus. Quord praeterea id cantilenae genus, quod lex appel
bos, vel improbos esse oportet,ut quos tanta feres per i s mores concomttentur cimim per vitium, atque uirtutem moribus omnes differunt necesse est Quod etiam pictore aciunt vel meliores,vessimiles, i uel deteriores imitari: Dobgnotus quidem meliores, Da on det fores, Dion ius
Huius operis initio omnia Poeseos genera in hoc coniunt, quod est imitatio, conuenire dicham est: in qua licet conueniant, mu/tuo tamen inter se trifariam disserunt, aut qubd diuersis , aut qu bd diuersa, aut qubd diuerso modo imitentur. Primam Poe, seum disserentiam hactenus declarauit : nunc secundam aggre oditur , quae penes res , quas imitantur , reperitur : cuiusmodi sane disserentia distat a Comoedia Tragoedia: nam Tragoedia praestantiores , Comoedia dcteriores effingit . Cum igitur hanc Poeseos disserentiam Philosophus explicare uelit, assumit, ut ni nisestum, quod qui imitantur, agentes imitantur: siquidem istam particulam adiungit uerbo , Q VONIAM, quo sane utimur, cum ut interpretes Aristotelis Graeci in primu de Physca auscultatioe
admonet sequentem statim sermonem pro uero, atque aperto su mi indicare uolumus . Diccns itaque: Qta ON I A M vERS QNI
IMITANTUR, AGENTES IPSOS IMITANTVR, subiungit, HOS AUTEM PROBOS A v T IMPROBos Es SE OPORTET:
quoniam hos solos , probos inquam,aut improbos sere semper mores sequuntur. Et dixit FERE' SEMPER, quoniam datur mediu , ut in Praedicamentis capite de Oppositis, at, Aristotele scribitur.
mores solos probos,improbos ue sere semper sequantur : quoniam
88쪽
omnes moribus excellunt per uirtutem,ct uitium.& addit,M E c E sγ
li ac parte absoluitur periodus : pendebat enim lectio ob uerbum,
avo Ni A M. Poetas igitur oportet, dum agentes imitantur, ut in imitationis actionum cxpre S sone, mores cXprimant, aut meliores, quam qui nunc sunt, aut deteriores, aut quales tempestate nostra
sunt: aliquo enim ex his modis fieri necesse est . quod sane pictorum exemplo manifestum facit. Polygnotus enim pulchriores , Paulon
turpiores, Dionysius omnino similes pingebat.
Quantum ad uerba pertinet, illud κῆ 'κμῶ, interpres transtulit similes. bi enim hac uoce in hoc contextu usus est.Sed priore loco apertius dixisset. si ad uerbum uertisset, UEL UT N os, id est quales sunt seculi nostri uiri. Cum in hac particula actionum meminerit Aristoteles. adnotanda itidem sunt.quae de actione sexto Ethicorum cap. secundo ab eodem dicuntur. sunt uero elucis modi . Tria sunt, quae in anima actionis, ac ueritatis dominium habent . semis sus, intellectus. & appetitus.sed ex his sensus nullius principium actionis est: se id quod perspicuum est ex eo, quod bestiae sensum cum habeant.actionis par
is licipes minime sunt. Quod interpres probos, aut improbos dixit. Aristotelex habet Φαυλους. Est autem Grai δοβον deductu ατο τες αὶ Uriis,id estes uirtute: non quidem secundum nomen, sed secundum rem.ut habet in Praedicamentit Aristoteles; significati uirtute praeditum. studiosum, ac probum. αυλον autem ar uirtutis opposito. uitio inquam deducitur.& uitiosum ac improbum significat. Eit autem probus is, qui ad recte agendum.& penes uirtutem. proptitudinem habet: improbus uem,qui ad turpe quod uis peragendum paratissimus est.Uirtus autem temperatus quidam habitus est in extrcmorum quidem medio constitutuς uitia uero sunt extrema ipsa. Unde,& perquam dissicile. &laboriosum admodum cst.uirtutem ipsam nancisci: uitiorum auin tem prompta. & facilis adeptio est: quod in magnis Moralibus circuli,& cenisis tri exemplo declarat Aristoteles. Quemadmodum enim inquit xirculi disse se rentia cuiuis obuia est ac manifesta; in medio autem circunserentiae centrum ., indicare arduum est atque dissicite: ita uitiorum.quae in extremis.prompta est ., inuentio . at media uirtutis dissicillima. Illud etiam constderandum est, cur omnes hominum actiones in duo genera, probas inquam. & improbas, Aristoteles partitui sit: hominum autem ordines in tres partes diduxerit, aut in meliores, aut in similes, aut in dcteriores. An. quo)d siue meliores. siue similes. liue deteriores sint. eos omnino uel probos, uel improbos esse serer semper oporteat. Quocirca trimembris haec hominum partitio bimembri actionu diuisioni minime repugnat. Porror quod spectat ad hos tres pictores.Polvgnotum. Dionysium. & Pausonem . nihil de his a ueteribus scriptum reperitur. quod proposito nostro faciat: iccirco nec ea, quae ad rem nostram non pertinentia ab aliis scribuntur, huc transferenda censui. ea tantum dicam, quae
octauo Politicorum Aristoteles de Polygnoto.& Pausone scribit. Nimirum . quola pueri non Pausonis. sed Polyῖnoti .& siquis alius aut pictor, aut statua V rius mores depingit. imagines, & ligna debent intueri .Quae etiam in dialogor de Furore poetico scribit Plato.non nihil ad rem nostrasiticere uidentur. ait ni Nonne pictores multi partim boni. partim mali,& sunt.& fuerunt.
89쪽
M ADII ET LOMB. IN ARIST. L I B. Io. Certe. So. Uidisti ne aliquem , qui ct ea, quae recte. & quae non recte Po- lygnotus Aglaophontis filius pinxit. sufficienter ostendere potuit: quae uero pictores alii non potuit.& quae sequuntur. ex quibus Polygnotu caeteris aetatis suae pictoribus anteire. Platonem sentire deprehendimus: nam & alios, quos ibidem enumerat, primarios 1latuit. PARTI cULA .XII. - Mala Κν εὐι ι μων εἱει - ας πις δα τορας. ini uin ἔκ- , EP επια si u u mmm- ω' ὀρχm,1 --MI talis
Ex quo liquido apparet imitationum supradiciarum uvamptoque tales diserentia ortiri, planes diuersm evadere, quod res diversus ad hunc modum iniitctur. Eicnim tum in saltatione, tum in tibiarum,cubararumue modulatione huiu odi dis i lavdincolari contingit.
Quod in antecedente particula Poeses alio itidem modo, penes rem inquam , quam imitantur, inter se differre dixerat, id nunc generibus Poess adaptans declarat; ct facta singulorum generum inductione , nobis ob oculos rem ponit, atque ita ex superioribus imfert quod prius in uniuersum est dictum, singulis etiam generibus
conuenire. quas autem supra Poeses, ac artes uocauit, eas nunc imitationes appellat. Igitur in saltantium, aut tibiarum, uel citharaὸ rum imitatione disserentias huiusmodi reperiri confirmat. harum enim unaquaeque actiones , aut probas , aut improbas imitatur, quarum ratione imitationes mutuo dissdere dixit.
ANNOTATIONES.Cum imitationes ponat . quae citra sermonem imitantur. saltationem. teutibiae citharael pulsatione simpliciorem . proponit. Et quoniam cithara mai ri indiget artificio , iccirco tibiae illam postponit.Uerum auctores horum non meminerunt, quoniam sorte non extabant, qui actiones duntaxat,uel milio rex. uel deteriores imitarentur, sed promiscuer singulas imitabantur. PARTI cvLA . XIII. Κου πω του λAove a Miletia .se acre t. gον σμηργ μῖν βελ sive, εαρῶν δἰ μοἰ vi, wγ mis a ό θάαγ,ο - παρωδ qmιέ- σκύπς, su Nnt,Vir,a etia rara i , assostvr.
Similiter quoque, quae circa Amones nuda camina ue santur.Ex
empli causa, Homerus praestantes e lingit, Cleophon similes:Hegemon vero ille Thasius qui primus Durochus Arioli nec non I, cocharis, qui
uam proxime per singulas Poeteos species inductione coeperat, nunc persequitur. Cum itaque Poeses, quae rhythmo tantum, ut saltantium. Dii
90쪽
saltantium , ct quae rhythmo, atque harmoniasmul utuntur, Au/letica inquam , bc Citharistica, iam enumerarit; alias etiam nunc re/ccnset, atque in primis eas, quae sermone tantum utuntur, siue me/tricus sue solutus is si, tam in dialogis quam in alijs scriptionibus, quas nomine communi ut ex antecedentibus patet) Epopoeias uocandas dixit. has uero penes res, quas imitantur, inter te disseremtes facit. Homerus enim exornando uirorum egregiorum, ut
Achillis , Ulixis, actiones imitatur. Cleophon uerb similes,id est quales nostra tempestate uisuntur. Hegemon autem squi Thassius appellatur, ad Hegemonis alterius differentiam , qui primus etiam Parodias,id est magnifica, atque egregia aliorum carmina conseri pia in deteriore ac uiliorem usum conuertit uilioru . quia etiam Nicochares,qui poema Deliadem nuncupatu composuit, idem essecit: hi, inquam duo uiliorum hominum actiones imitabantur, ct in peius etiam transformabant. Cum itaque hae tres hominum conditiones mutub plurimum diissentiant, Homeri, Cleophontis, Hege monisque, ac simul Nicocharis, Poeses pro re, quam unit antur, non paruum habere discrimen apparet.
ANNOTA TIONE s. Quos uocat interpres NUD .sERMONE S, Aristoteles graece koso tuo appellat per uocem cam ψiλον, metra sola chra rhythmum atquc harmoniam significans. candem hanc uocem ψω ν superius sermoni coniunxit.&cu hoc loco adiunxerit illam metro . constat aperte uocem N v D v M.hic Aristoteli solutam orationem non significare, sed rhythmum . & harmoniam tantum evcludere . Homerus qualis poeta fuerit hinc dignosci licet, quod eum celebrat Plato. admiratur Aristoteles, nullius ignarum rei Plutarchus demostrat. C leo hontem Suidas tragicum fuisse dicit. Is itaque, cuius hic mentionem Arioteles facit, uel alter extitit, uel alia quoque poematum genera ptaeter Trae goedias , de quibus hoc loco meminit Philosophus, composui t. vel in recitanodis illis Tragoediis, quae quoniam imitabantur similes, graues adeor non erat. nec rhythmo,nec harmonia usus est. nam cum & Nicocnares, auctore Suida. comicus fuerit, aut ille ipse non est, de quo meminit Aristoteles, aut eiusmodi Comoediam sine rhythmo filisse fatencum est: hoc si quidem loco de poematibus iis tantum meminitiquae absque rhythmo . atque harmonia sermone solo fiunt.n De Hegemone cum apud suidam . tum apud Athenaeum decimo quinto libro quaedam leguntur. Plura tamen ab Athenaeo reseruntur, sed nulli bi singillatim de hoc poematis genere. Parodiae appellato tam aperte scribi tur, uectus naturam qualis nam esset perspicere ualeamus. ab Aristotele tan tum habemus in uniuersum, quod erat uilium actionum sermone solum e pressa imitatio . ex Athenaeo uero . quod in eius generis poematibus morde bant . Parodiae autem, inquit Suidas, sermones dicuntur, qui a Tragoedia ad