장음표시 사용
171쪽
, 4 NADII ET L o N B. IN ARIST. LIB.
bula,quae ue ab ad ne pende est, quam diximus. Etenim huiustodi agnitio,
atque peripeti vel mistricordiam , vel metum parabit. receptum autem eri,
actionum imitationem esse Tragoediam: fortunatums infiger seu miserum fieri ex his contigerit.
Cum in agnitionis dcclaratione eam esse minationem dixerit ex ignoratia in scientia, ad amicitiam uel simultate eoru , qui ad selicitate, uel in selicitate determinati sunt, ct agnitione illi tantu adstrinxerit generi,quod maxime Tragoediae conuenire uoluit; nunc subiungit alia quoque esse genera agnitionum . quod etiam ostendit. nam
tum in animatorum, tum quorumcunque, ut accidit, fiunt,si ut dictu es in euenit. Sensus est: aliae sunt praeter iam explicata agnitiones, quo niam inanimatorum agnitiones sunt, ut lapidum, uestiu , domo ,
ct quoruncuque, ut accidit,uelut equo ru,auium ue . S I Q UA NDO 6 Dic Tum Es T Ev E N i T. hoc est,iit ex ignoratia in notitia mu
temur. UT SI Q UID PATRA RITQ UIS, VEL NON PATRA/
R IT,A GNoscAM v s. hoc est etiam in actionibus nostris agnitiones dan tur, clim nos aliquid egisse cognoscimus. sed quanquam huiusmodi agnitiones dentur, illa tamen potissimum, qua diximus, cum scilicet ex agnitione ad amicitiam,vel inimicitiam mutatio fit unde selicitas, uel infelicitas prouenit,fabulae accomodatur. Cuius dicti rationem a fieri: quoniam agnitio talis, hoc est quae iam definita est,ct peripetia, aut misericordia, aut terrorem habebit, hoc est,ct misericorὸia,2 terrore habebit, AvT enim hoc loco tantu ualet, ac E T qualium actionu, terroris inquam,ct misericordiae plenam esse tra/gicam imitationem iam receptum est. fortunatu in supcrex iis, aut miserum fieri continget. mutationes autem eiusmocii Tragoediae, ut dictum est) maxime couenire uidentur. Agnitio igitur eo modo descripta, quo Aristoteles est usus, fabulae mirum in modum accommodatur; quoniam ex ea metus, ct misericordia, ct humano. rum statuum mutationes ingentos fui quae sane omnia Tragoediae mainio sunt ornamento,st eam pulcherrimam efficiunt.
sciendum est. Aristotelem in serius.dum soluendae Tragoediae modos exponit.agnitionex itide ponere.quae ex rebus inanimatis fiunt. ut ex monilibus. &ex aliis plurimis.de quibus inferius.eum re postulabit.agemus quas tamen in Tragoedia receptas esse dicit. Ucrum hoc loco cum de agnitionibus pertracta eas perpendit,non ut ad alia res piciunt.sed tantummodo.ut agnitionem p fi niunt . sepe enim usu uenit.ut sese hominet agnoscant.ut alias id esisse scripsisset quod illis nunc obiicitur; nec ulterius ea re percepta, ut aliud agnoscant. progrediuntur.
172쪽
DE POETIc A COMMENTARII. 14sprogrediuntur. De hac itaque agnitione.non ut in aliud resertur,nunc agit; insequentibus autem ut his inanimatis ad homines agnoscendos utimur, de hac pertractabit. sciendum, uerba Paccit,uidelicet sI QUANDO VT Dic TUM EST EUEN IT,clariora fieri expucta voce. s I. tuu ἀα πω ' ueriusquam fecerit Paccius.exprimentur sic: ET SI QUIS FEc ERIT. Praeterea,& in il lis uerbis.ῆ ελεον εΙΗ, ἐφόβον. secundum choc loco ualere puto E T.nam cum de agnitione.quae pulcherrima est,hoc loco pertractet ea procul dubio metum. &misericordiam excitare debet. cum enim in definitione Tragoediae misericordiam .dc terrorem incluserit non alteram tantum. sed utranque amplectatur O porici. η autem α scdusurpata .leltis est Simplicius libro quarto Physicoruin tractatione de loco, explicanς Aristotelis uerba. quae ita se habent. --α
uidebitur Aristotelem in Poetica usum ea locutione, qua de Homerus utitur; cum praesertim totam hanc pener libelli doctrinam ex illius praeclarissimi poe tat obseru atione desumpta ab Aristotele uideamus.
Qoniam ueror innitio quorundam agnitio eri, alia quidem alterius. ad Eum tantum sit, cum quis hi cst, illi notus eri r aha rvrssu mutva india Set notitia, ut Iphigenis ex epistola illius missione ab Ore is quidem aeti,ta: ut tamen ibum agnosceret, aha quoque agnitione opus fit. Partes Cotur hic Abulae babentur duae, innitio, corpori ita.
ualenam esset id agnitionis genus, quod Tragoediar conueni
ret, superius explicauit,eseque alia agnitionum genera demonstrauit: nunc docet agnitiones interdum fieri unius personae tantum, interdum uero mutuas esse ,hoc est duarum personarum . ac in pri/mis assumit agnitionem esse quorundam agnitionem, hoc est ad aliud respicere. relationemque indicare : relatio uero duos postulat terminos: igitur ct in agnitione duo requiratur termini, agnosces, ct afinitum . quamobrem agnitiones erunt, aut cum altera persona tantum agnita st,aut cum utraeq; indigent agnitione mutua. quod
exemplo Iphigeniae in Tauris apud Euripide ostendit, quae ab Oroste agnita sit ex epistolae missione; illa uero Oreste agnouit ex con texta a se ueste . Hoc igitur in exemplo mutua agnitio est , quonia
173쪽
x is M ADII ET L Hll. IN ARISTI, L I B.
uterque alterum ignorabat. Absoluta peripetiae,& agnitionis de claratione .colligit Aristoteles, quae supra dicta sunt, inquiens:pAR.
ba.nihil unquam reperieturiquod illi coniunctiom quoniam, respondeat: id sermonis genus erit indeterminatum, praeter Aristotelis morem.& rectum to quendi modum. quare uerba sunt caitiganda. dg uerba illa επ κ αναγνωρ - ex pungi debent. quibus deleti .aperta eit responsio illi coniuctioni Q, o Nix M. in initio contextu positae. ca autem in illix uerbis est, quae ita leguntur H AUQAθα ἐρον. & quae sequuntur. ubi Paccius prudenter egit.qui particulam.quam nox a contextu graeco delendam admonuimus.in latinum ueluti spuriam non uertit. Alius item in hoc contextu in graecis uerbis est error.nam cum hae duae particulae μί, & a perpetuor sibi respondeant, semperi praecedente M .sequi debeat a. non reperitur ullum si, quod illi particulae μῖν.in uerborum serie positae. uidelicet αἱ s is tiA-, & quae sequuntur. respondeat. Locum itaque hunc in modum supplebimus: ante uocem ν ἐ' ε si βοτροue, addentes ad A. ut integra lectio sit:H A,on δαμοῦ rit eour. Unde prudenter Paccius illa uerba in lati
Tertia supereri Perturbatio. nam de Peripetis, nitione satis diximus. Derturbatio vero asstio eri ut era, seu dolore plena: veluti cum necta, cruciatus, vulnera, coer generis huius patam sunt.
Dixit de duabus fabulae partibus: nunc tertiam aggreditur,quae est perturbatio;quam actionem esse dicit laeti seram,ac doloris plena. id autem per has perturbationes intelligat,exeniplo declarat, ut
mortes,quae in aperto fiunt, cruciatus,vulnera, caeteraque huiusno. di: nam cum aliqua mala nobis se se offerant,ea, inuitis etiam nobis, accidere posse cit cogitandum . hinc autem oritur perturbatio, tri
stisque sensus;qui adeo interdum assiigit,ut ad animi deliquium no
ANNOTATIONE 1. Sciendum es .peripetiam.Agnitione .&perturbationem fabulae partes esse. quae una ell ex sex partibus Tragoediae qualibus. ideo peripetia, agnitio, S per turbatio
174쪽
turbatio partes partis ipsus Tragoediae dicentur. Verum cum Aristoteles partes in quales.& quantas diuiserit.ut in operis prooemio uisum est. quae rei sortὸ quis an istae tres enumeratae quas fabulae partet esse diximus, sint eiusdem fabu/lae partes quantae,an potius quales. Huic respondcrem, partes has cfie uocan. . das quales.' uanquam&ipsa fabula sit una ex sex partibus qualibus Iragoediae. nam sabula per has tres partes talis dicetur: exempli causa ar peripetia &agnitione perplexa a perturbationibus pathetica. Nihil igitur prohibet peripe Ilam agni tionem .dc perturbationem esse partcs quales fabulae, quae cit una ex sex partibus Tragoediae qualibus. Sciendum est. Aristotelem quidem exemplis usum csse.ut ostcnderet quid per perturbationem intelligeret, posuit p ea. quae apotad perturbationem eniciunt,ut mortes uulnera.cruciatus,quae in aperinto fiunt. Ex his tamen Aristotelis dictis colligi non debet. quo d in scena neces sario fieri debeant fictae neces: nam de hoc insta sermonem habebit. sat enim nunc est Aristoteli,quid per perturbationem intelligat exemplis declarare qua expressit.quod erat actio corrumpens, uel dolorem habens. Quid autem intelligeret per hoc quod dictum eii.corrumpens.uel dolorem habens, exemplis a peruit . ubi uidere licet, Aristotelem expressisse perturbationem per ea, quae ea effici ut nam in spectatorum animis perturbationes ab elui modi euentis fiunt.
aeterum Tragoeduae partes, quibus tanquam formis uti nos oportet, superius exposuimus: secundum uero quantitatem discretam, atque in quas
secetur ingillatim hae sunt: Drologus, se odium, Exodus, Choricum.
chorici vero alterum mobile, alterum Habile. Iurae cunctis haec omnibus communia : propria vero ea,quae adsena pertinent, r commi. Drolo/gus eri pars Tragoedis itala, ante chori ingressum: E fodium pars item ius a Tragoediae, inter Goricos perpetuos cantus: Exodus fusta pars Tragoediae , post quam nullus deinceps αἱ chori catus Chorici vero ingresses, ctori integri prima locutio: Stabile sine Trochaeo, Er . napso cantus: Commis iue planctus eri luctus chori communis cum iis, qui infrena sint.
Poematum partes aliae quantae, aliae quales sunt ; quarum altera ad qualitate, altera uero aὰ quantitate spectare uidetur, ut antea dictum est. Et cum hactenus, quae sint partes quales, patefecerit, nunc de partibus Tragoediae quantis uerba facturus,admonet prius nos, se uelis partibus, quibus ueluti sermis utitur Tragoedia, se sup
175쪽
tius dixisse. cum enim snt partes quales, qualitasque si illius, cuius est qualitas, forma , merito de partibus loquens qualibus, dixit de his, quibus ueluti formis Tragoedia utitur, se superius exposuisse.
Partes uero Tragoediae, quae quantae sunt, nunc explicans aggreditur, ac primo quid per partes quantas intelligat, exponit dicens: A τὸ QN E IN QVAS S Ec ET V R, icilicet Tragoedia . na totu, quod longitudinem habet, in suas partes dissecari potest. Sunt autem inquiupartes, in quas Tragoedia diuiditur, PROLOGus, Epis Div Μ,
con Mu Mi A,id cst omnis Tragoedia supra enumeratis partibus uti
tur: PROPRIA VERS EA, FAE AD Sc ENAM PERTINENT,ET
: c o M M i, id est lamentationes . nam in aliquibus Tragoediis est plagor,& lamentatio, quae fit a Choro ct histrionibus sinullugetibus; in aliquibus uero huiusmodi pars non reperitur. Enumeratis parti bus,quae ad quantitatem Tragoediae spectant, singulas declarat, osteὰ dens earum terminum . hac enim ratione declarantur exacte quam litatis partes, cum quousque protenditur eius terminus,explicatur. Et primum exorditur prologo, quoniam est ordine prior; quem terminari inquit ad ingressum chori. Prologi uerb munus est, fabulam aperire, ne suspeni; sint audientium animi. poeta igitur aperta sabula,chorum inducet. Sed quoniam Aristoteles Tragoediam So, phoclis, Oedipum tyrannum inscriptam, caeteris omnibus anteferre uidetur,ea nos in his partibus explicandis utemur. Incipit igitur aperire fabula Sophocles in prologo,ctim inducit Creota ita dicente:
quae latine ita sonant. Fuit nobis θ rex Laius olim dux. Aperit igitur in prooemio uelle se Oedipodem inuestigare Laii intersectorem: cuius necem, ut oraculum admonuit,gratia liberandae ciuitatis a pestilentia ulcisci uult. Iam est aperta fabula; iccirco chorum inducit. at hunc primum ingressum chori πιραῖον uocat, in quem prologus desinit. Initium igitur parodi in eadem Tragoedia erit:
Episodium uero est tota pars Tragoediae, quae est infra totos can. tus choricos . uocat autem cantus choricos totos, quoniam ct ipsi notabilem habent quantitatem. erit autem haec pars in Oedipo ae,
post finem paro di,ubi incipit Oedipus loqui hunc in modum:
desinit uerb, ubi chorus loquitur hunc in modum:
mnia, quae intra haec duo assignata extrema continentur, exceptis chori
176쪽
chori cantibus, epifodium appellat. Exodus uero est,post quem non est chori cantus. Incipit autem exodus in Oedipode, ubi nuntius in hunc modum loquitur:
desinit autem simul cum Tragoedia . od uero ad choricos cantus spectat, ραῖος, qui distinguit Prologu ab Episodio, est chori in
tegri prima locutio, id est,cum primum introducitur chorus totus,
qui canendo loquitur. ideo autem dixit: c H o RI INTEGRI PRI/MA LOC UT I o: quoniam Omnes canentes loquuntur. quod dictu
est ad disserentiam chori, cum loquitur; quonia unus dun taxat pro omnibus loquitur.& hic choricum pro choro accipit. nam cum dicit choricum esse primam chori locutioncm, statim patet hic chori diuisionem fieri, cuius altera pars dicitur Parodos . quae autena east in Oedipode dicta iam est. Stasimum uero dicit esse chori parte, absque trocheo ct anapesto. Est autem in Oedipode haec pars, cho. rus ille,qui cotinuo initiu exodi antecedit: cuius initiu ita se habet:
Et bae sunt partes, quas Philosophus omnibus Tragoediis commu/nes esse uult. Postea declarat quid sit Commus; qui est plangor comunis chori: ct quae a scena fiunt, id est a reliquis nistrionibus. quae omnia ad aliud transiens, ex propositis colligit, dicens se iam de partibus qualibus,st quantis quae sint, pertractauisse.
sciendum est.Tragoediam cpro faciliori uerborum Aristotelis intelligentia in tres partes comos secari posse.in Prooemium.Exodum.& in id quod ab hie duobus extremis clauditur.In prooemio fabulae scopus atque propositum. & si non exacte, modo tamen quodam aperitur; adeor ut qua de re agendum sit imtelligi possit. ut in Oedipode tyranno.quod Oedipus uult Laii interfectorem inuestigare.ut eum debito supplicio afficiat. hoc in prooemio ponitur. In evodo iactor ea, quae secuta sunt ex tali inuestigatione mortis Lati, uerbi causa Iocastae suspensionem. & Oedipodis caecitatem.& hoc in exodo. In earte ueror inotermedia ponitur tota illa negociatio, atque inuestigatio. quae cum habeat cantus choricos ad relaxandos animos audientium permixtos. & ut tempus opportunum pro illa actione facienda histrionibus detur in duas quoque partes diuidetur: quarum altera Epis tum dicetur . nempe totum illud intermediuchoris exceptis; & altera ipsi Chori: quorum duae partes sunt. Parodos.& Stasio mon. de quibuς ea ratione tantum meminit Philosophus . quoniam per par dum scimus, ubi prologus desinit; per stasimum uero scimus, unde incipit exo
dus. De choris autem intermediis non erat opus dicere,ouoniam per eos nul
la partium Tragoediae terminatur. In stasimo autem per hoc, quod dicit eum carere anapaesto.& trocheo scire possumus chorum in ea parte non saltare;quoniam pedes illi sunt apti saltationi. ut habuimus supra. quocirca si haec chori pars caret iis pedibus.qui saltationi maxime sunt apti. rationi consentaneum est ea in parte nullam neri saltationem: praesertim cum exitus ille lugubris se, qui statim debeat. Animaduersione autem dignum, in exculis Tragoediis S
177쪽
phoclis.&in multis. quas manu exaratas legimus in Oedipode tyranno exo. di initium esse, ubi est carmen illud. V g γῆ, με γουα, ct quae sinuuntur.
Illic enim in maroine.ubi nomina loquentium histrionum adnotantur, cum nuntium loquentem introducit poci legitur εἱ : cuin tamen in omnibus aliis iocis illius Tragoedim legatur αγ: hoc clrnuntius. ouocirca facile fieri potuit. ut chim in marsine iοῖος sibi enim est Tragoediae illius exodus esset ab aliquo scriptum. quidam putauerint histrionis et e nomen .hoc assumento esse posset hanc nos partem, scilicet exodum in illa Tragoedia recte annotauisse. Dubitaret iure aliquis: quoniam hic prologii in Oedipode tyranno ad ingressiimis chori desinere Aristoteles dicit: in tertio tamen de Rhetorica libro,Tragici quori que, inquit no statim argumentum fabulae aperiunt,ut Euripides allatet; in par , , te tamen si Pa prologi satisfaciunt, ut Sophocles:
Quod quidem carmen non est ante ingressum chori.sed multo post. circa me dium illius fabulae . Hunc locum etiam Petrus Uictorius.uir admodum erudi. ., tus in suis commentariis in libros Aristotelix de Rhetorica animaduertit . qua sa re,inquit.uereor,nemum coxi ἀρτιμα sit nisi uersum illum intellexerit Aristo ., tele . in quo argumenti nonnihil narratur: qui sane in Prologo est.
quidem assentimur.non carmcn.quod pastini legitur in Rhetoricis. Aristotele intellexi sis sed id quod paulo ante scripsimus. quod tamen carmen ab Ariit tele non iccirco asterri putamus.quoniam in eo fabulae illius argumentum contineatur.sed quoniam illinc incipit poeta fabulae argumentum aperire. Dubiotatur praeterea quomodo tota illa Tragoediae pars.quae inter choricos catui est. Episodium appelletur, cum episedium id uocetur.quod ad augedam fabulam ponitur . di quod fabulae pars non est .at in tota illa Tragoediae parte . quVinter catus choricos est tota actio cotinetur dempto exitu & erologo. actionis igitur pars maior epissidium esset.atque ita fabula esiet epi diu: quod sane di ci nequit. Respondetur.Aristotelem totam illam partem episodiu nuncupane..quonia portio maior partis illius ex episodiis constat: cum fabula nulla habeat distincta parte.sed sparsim sit epis iit intermixta.ideo de fabula quide nihil prorsus meminit tota ueror illa parte Episodium uocauit. eqs si μγ ῖAtiose saB,ως uῖm δa' , idimus exeplar.in cui ut margine scriptu erat σκημα- mari uoco uocis κρῆ, a quae lectio magis elegaς.& quadras uidetur. uulgata tam e lectio seruari potest: quonia superi ut Ph losophut eade fere loquendi soris mula de iis partibus uerba faciens est usu inquit enim: His igitur ipsorum nois pauci ut ita dicam utuntur formiti res titirie Mωῆς.simili quoque locutione in problematibus uti tur π L V i i I. probi. X I X. particulae. Posset dubitari . cur Aristoteles cum dixerit i δατα de τῆς σκηνῆς. Mia Hata . singulas partes quantas exponens. solum quid , μιμιγ sit. quod postremo loco posuerat, explanat: neque declarat. quid intelligat per haec uerba. πα-τasemant.quae sane ante uocem commum posita sunt. Nisi mendum in uerbis sit, dicendum existimarem Commurm& quae i scena fiunt.ad eandem partem spectare. Philosophum per haec chori.& scenae luctum intellexisse. Uerba autem ita essent explicanda. --κκνΘ 4 ἡ θρvmμένα cita enim subaudiendum puto amores. hoc est comes Vs EST Lvc TVS c OMMUNIS CHORI: ET sc EN M. commos autem necessarid est in parte. quae ex os dicitur: posteaquam enim exitus lugubris apparetiinterdum poetae chorum.& nonnullas scenae personas illam calamitatem deplorantes inducunt. quocirca Plutosophus partem
178쪽
OE POETIc A COMMENTARII. asa hanc dixit esse peculiarem.non autem omnibus Tragoediis communem. De numero personarum . chorum tragicum essicientium adcundus est Iulius Pol lux libro quarto. ilcm quomodo progederentur in scenam. Sciendum praeterea est.aliud esse exodum chori.& aliuo exodum Tragoediae . de quo nuc Aristoteles agit. quem quomodo intelligere debeamus,iam explicuimus. P A RTI ULA . LXV. M a suci siti δῶ χ ρηι α , πατρον Apam. πιι si s 'meον , M Mοῦ ι lauesi in viis γενα, ταυτ' iis. ων si δῶ Q. u. Mu οῦ δῶ Κλαίω s ravim,ame τοut f idour, κρα πόθω εml F της τραγγαι Ταν κγν, icciis αἰ in λεκτέον τιῆς m
Partes igitur Tragoedur, quae quasi frma habendae sunt supcirrus e
plicauimus : rursu secundum quantitatem discretam, o in quas Hetur, singillatim quoque diximus. deinceps vero', qui e Fbulas texentes sectari, contra qua vitare oporteat, tum ureo a quibus locis Tragoediae ignius opus ducatur spradictis addendum.
Cum Aristoteles aliud propositum aggredi uellet,prius quae de
Tragoediae partibus dicta sunt,breuiter recenset. Partes inquit Tragoediae,quibus uti oportet,prius dictae sunt: intelligit enim eas par. res,quas quales uocauit. partes uero, quae quantae, hae sunt,quas proxime diximus : Prologus scilicet,Epi dium,& quae sequutur. Haec cum dicta sint, de euitandis, ct sectandis, cum fabula texitur; item unde officium Tragoediae comparetur,deinceps dicere proponit.
Animaduertendum est quam nuc aggreditur Philosophus partem,eam esse. de qua dixit in prologo:& quo pacto.ut rem Poesis se habeat.componi labi las oporteat.Unde Philosophus praedicta collegit.ut auditor cognosceret illum iam ad aliud pertractandum tra sire. προει res respicere etiam significat.hoc tamen loco ualet sectari, quoniam opponitur illi uoci s M ta . .
Quoniam igitur Trag xiae pulcherrima compositio,.non quidem sim plex esse debeet, sed implexa, eadem p t bilium, mi erasiliumve imi t. trix, id quod profecto imitarionis huiusce proprium eri : Primum quo
d satis appaσα minime decere, bonos , Er aequos viros exsilicibus in
felices frios, in scenam abferre: ut quod terrifici , miserandiue nihil haebeas se celerica tu eo: n. iam dies a P et mul sidi:
179쪽
MADII ET LOMB. IN ARIST. L DB EXPLANATIO.
Antea declaratum est a Philosopho,pulcherrimam esse fabulae cost tutionein, non simplicem quide, sed quae ex agnitione, peripe itaq; constet, quaeque sectetur miserabilia, atque terribilia : quod actionis
tragicae proprium este uult . eX quibus qua nam a tragico uitanda, qua ue sectanda sint munus item illius inferre uult. Primum autem,
quod ex antea dictis insert,est, ne in imitatione tragica probos uiros ex selicitate in miseriam lapsos loducamus. quoa quidem probat ad incommodum deducendo . continuo enim in eiusmodi imita tione nec terribile nec miseradu, sed scelestu quid esset . at suppostuest, Tragoediae propriu esse terribilia, miserabiliri; sectari oportere.
AM NOTATI ONE S. Dubitaret iure quispiam, quomodo uiri boni .si suis actionibus in miseriam ex felicitate per transeant.non commiserationem de se,neque timorem in nox cieant: praesertim cum Ariistoteles secundo de Nietorica libro.ubi de commiseratione loquitur affirmet misericordiam esse quendam tristem sensum. ob apoparens malum eius,qui non meretur: S uiros bonox,qui aduersa sortuna iactatur commiseratione dignos esse contendit. quo loco eadem utitur voce.qua &ihic usus est. επ-us inquam .Respondemus nos actionem huiusmodi eae Arillo telis sententia, rna probos uiros in miseriam collapsos inducimus, non mis labile nee terrificum.sed scelestum quid ac impium prae ferre: non quo d in ea imitatione non si etiam misericorcia,& timor sed quoniam scelus maxime ap paret.ideo a praestantiori parte denominabitur cum igitur huiusmodi actio nohabeat id,quod insta dicet, non debet in scenam induci.
Paris ratione ab aduersa fortuna adsecundam prouectos, navos ef
fingere. hoc enim omnium a Tragoedia maxime ahenum, ut quod reram, quae requiruntur, expers omnino sit, humanitatis dico, ne dum terrisci, atque
miser utilis. Sed nec omnino improbos ex secundia ortuna in adseruem lapses: quandoquidem talis compositio, quae alioqui humanitarem prae se creepotia , miserinidi aut terrifici plane nihil babet. Vt enim immerentis misericordiam excitat, sta terror a simili incutitur. Quo circa cum nec misero di ire terrifici quicquam ab his proueniat:
Cauendum praeterea subiungit,ne prauos uiros ex inselicitate in
180쪽
DE POETICA CONMEN TARII. Exsselicitatem labentes inducamus: quoniam inquit huiusmodi fabulae constitutio a Tragoedia prorsus aliena est; ctim iis omnibus careat, quae habere deberet. quod probat. Nam huiusmodi fabulae constitutio non habet heiλανθρωπιν, hoc est id, quod ad humanam societate conducit, hoc est bonos mores non in3ucit. Praeterea nec terribi/le, nec miserabile habet. in huiusmodi autem constitutione tria haec desyderari patet. neque enim humano generi conducit ea intueri exempla, in quibus prauos uiros ex infelicitate ad felicitatem muta. tos videmus . In ea praeterea actione nihil est, quod misericordiam, uel timorem, sed indignationem duntaxat, quae minime ad Tra/goediam spectat, mouere posset. Item nec ea fabulae costitutio probatur, in qua perditi prorsus homines ex felicitate in miseriam mu, tantur . nam huiusmodi constitutio hominibus quidem conducere uidetur; quoniam exemplis huiusmodi ad meliorem frugem dedu,
cuntur uerum misericordia, timoreque caret. nam misericordia eo/rum est, qui contra fas incommoda patiuntur; at homines praui o/mni supplicio sunt digni. timor praeterea est circa limile: at perditi homines cum dissimili a probis conditione uiuant, quanquam cis aduersi quid contingat,ia tamen probis timorem non incutiet.
ANNOTATIONE S. et Pere intelligit idem. quod moratum,quodi ad societatem humanam conducit: cui opponitur μι. ρπιπν. Quod autem per cina θρήνυ intelligendum sit id quod conducit aeutile est patet ex Demosthene in oratione in Midiam, cum ait: A-mω insime Re Min του νομου τῆs cpιλανθρωπαο,ος ήA τους δουλουρ α iv. Aristoteles igitur cum dicit - γαρ Φιλανθρω cirν,ουm ελεεινον,ουmcοβερον ni. idem est, ac si diceret. nee prodest, nec misericordia.timoremue habet. at in primis humano generi poetae prodesse itudent. Prosunt autem humanae societati exempla.in quibus pessimi uiri ex selicitate in miseriam labuntur; quoniam his inistruitur genus humanum.& i sceleribus abstinet.
Reliquum esἱ , ut ad haec maxime idoneus is habetur, qui medius inter talessit. Is autem erit, qui nec virtutessiec virititia antecellae, minimel per vitium, pravitatemve in ipsam infelicitatem lapsus ferit, verum humano quodam errore, ex magna quidem exiritimarione, arque felicitate: quem
admota Oedipus,Thesio caeterib ex huiusmodi generibus illustres viri.