장음표시 사용
201쪽
dipodem Laii interfectorem ignorasse, cum ipse necis auctor extiterit, Laio praesertim locis illis imperante Quanquatri igitur id ratio, ni parum contentiat; quoniam tamen extra actionem est nam cae des iam erat patrata, nec in illa Tragoedia Sophocles Lati nece imi latur propterea id,quod in Oedipode minus rationi consonum uiὰ detur,extra fabulam cum sit, tolerari posse iudicat Aristoteles.
Dictum est superi u . ubi de rerum constitutione loquitur Aristoteles, multu interesse.aliud ne ex alio. an aliud post aliud fiat. hic tamen ait. sic in moribus. ut in rerum constitutione seruandum esse necessarium, aut uerisimile. & hoc poliboc fieri: potius uidetur dicendum suisse.& hoc ex hoc ut posteriora cum prioribuς consentiant. Respondemus. idem esse hoc post hoc, uel necessarior
uel uerisimiliter fieri. & hoc fieri ex hoc. & si uero dixit superius aliud esse hoe post hoc fieri, ab eo quod est hoc ex hoc fieri .hic tame cum dicit hoc post hoc. addidit necessarid uel uerisimiliter: quibuς uerbit posterius a priori depende
re declarat. t A ροχ ανης. Paccius uertit ab aliquo artificioso. rectius Sci, rius dicetur.imachina. De machina uidendus est Iuliuς Pollux. quam scenae parte ponit, eat cum loquentes Deox tragici introducebant. utebantur. quos magna ex parte ob fabulae difficilem solutionem loqui faciebant. Cicero in libro de natura Deorum.ut tragici inquit poetae cum explicare argumenti exi tum non potestiς. ad Deos confugitis. Plato in Craulo: ιαπερ οἱ τραγ δε radidi. ἐπειδαν m ae me r LN - μ ηανας καπι risi γουαν, trit euροντες De fabulae solutione infra loco suo dicetur: nuc tantum afferimus solutione fabulae exitum no esse; quoniam ex fabulae solutione exitus consequitur. etenim fabulae solutio tunc incipit, cu res in deterius uertuntur de Tragoediis optimi et loquor in Comoediis contra exodus uero est id quod ad talis tortuna mutationem cosequitur.
Cum vero Tragoedia praeriantiorum imitatio sit, par ferit quoque nosa5 excellentium pictorum more non discedere: qui dum proprias , verisbynillimas imagines referre Hudent, pulchriores sume depingunt. ita etiam poeta, iracundos videlicet , sidcis dum mutarur , huiu modiis alia circa mores habentes, probitatis quidem,atque iracundiaes ibi exemplum Propone
re debet, uelut i sortem chillem: ut ipse Psimorus. Haec pro Moserva re oportet , insupers sensis ipses, qui Boeticam confquuntur ,praeter illa, quae necessaria sunt. Etenim in bis Iullimur saepenumero jed in sermonibus iam editis fatis dictum de bis
202쪽
Cum circa mores quatuor esse cons eranda dixerit, iam morum ideas,& summum in scribendis fabulis exprimi debere,praestantium pictorum exemplo declarat,qui quorundam imagines expressuri ab effigie uera non degenerantes, sormosiores eiungunt:haud dissimili ratione tragici poetae, quoniam praestantiores imitatur cum mo/res exprimui,debent excplar facere, hoc est in moribus summii pro. bitatis illius personae,quam sibi imitandam proponunt, exprimere: sicut Homerus Achillem ita strenuum, ac bellicosum ad unguem facit, ut nihil, quod uiro strenuo conueniat, in Achille homerico de
syderetur . H AEc P Ro P Ec To inquit )SERVARE OPORTET,
hoc est oportet, ut histrionum actio quantum ad uocem, ct gestus, moribus correspondeat. sensus enim,qui poeticam sequuntur, sunt auditus, ct uisus praeter necessitate . quoniam si Tragoedia legatur, non uidentur histrionum gestus, nec eorum uox auὰitur : seὰ cum in scena agitur Tragoedia,tunc ea,quae ad uisum & auditum spectat, seruare oportet. aliis enim gestibus,aliaque uoce conuenit mulierumores referre , aliis uero militis mores exprimere : item alia uoce alioque gestu exprimitur interrogatio ab eo, qui minas exprimit. Rationem autem reddit Philosophus, cur hac de re nos admonu
rit . ET ENIM inquit IN HIS FALLIMUR SAEPENUMERO.sED IN SERMONIBUS IAM EDITIS SATIS DICTUM DE
Η i s. hoc est de actione,quae ad hypocritarum artem spectat,ab aliis iam editi sunt libri, satis eam pertractantes.
Ex hoc contextu colligi potest.alterius contextus positi superius explanatio. cum aliquos pictores meliores. aliquos similes.aliquos uero detcriores essinge re dictitabat: ut per meliores intelligatur idem quod hic dicitur pulchriores. ἀον-αγ o Paccius uertit.UELUT FORTEM Ac HILLEM: clari us dixisset sTRENUvM Ac HILLE M.nana uox άγρος saepe ab Homero pro strenuo & bellicoso capitur. ut Iliados . Μιδ' ουτως ἀγαθος - ἐων ε σου μ' Α ἐὴῆεν. .& quae sequuntur. . - πιπάδaγuae hic valet, quod apud Platonem idea. Due natura secundum se eon syderata.non ut in hoc,aut in illo reperta. Aduertendu est in his uerbis.-
δἰδῶ διατηρίν. & quae sequuntur, aliud a superioribus praeceptum Aristotelem tradere ut ex inoco loquendi facile deprehendi potest: siquidem histrionum actionem spectat, de qua prius nihil eit dictum. Quid autem sibi uelit Philoso
phus cum ait: sED IN SERMONIBUS IAM EDITIS SATIS DICTUM
E ST. de iis ex eodem tertio de Rhetorica libro in initio sere sub principium colligi potest.cum ait. Tertia uidetur pronutiationis.& actionis cura, inter m o rimar
203쪽
ximas quidem illa.& potenti stirpas habita sed non dum in artem relata. nem pe ratio illa ad Trag diam.&mi apsodiam seror peruenit. nam poetae ipsi ini tio Tragoedias suas agebat. quare genus hoc etia ad Rhetoricen pertinet. quo nia ad poeticen pertinet.Ad hanc igitur parte & Glauco I heius.ut non ulli alii scripsere. Est autem tota ea ratio in uoce sere posita. ut secudum rationem re rum,de quibus dicimus. animorum p habitus confirmanda uox sit, ne ab ora υ tione discordet; uidelicet quando pocresccre,quando summitti, quando me- diocriter tolli .intendiqi debeat. Aristotclcs igitur his uerbis actionem intelli git ad Poeticam artem spcctantem a multisiludiose: traditam; quanquam de actione oratoria usque ad Aristotelis tempora nihil dum esset perscriptum.inquit igitur in hoc Poeticae contextu de arte histrionica in sermonibus editis a
Glaucone Theio, & ab aliis esse satis dictum.
Sane quid sit agnitio , uperius deriarauimus, nunc viro de ipsius gene ribus t Primum quidem ut e T minime artificiosum, ita a plurimis Murpasu, aut per dubitationem Ν, aut persigna. Horum rursis ingenita aliquae uer bigraria lancea, quam Te Sena Statare solent, uel astra, qualia in I De Iis Carcinus: aduentitia aliqua, cd hinc ves in corpore, ut per cicatric vel extrinsecus, ut per moΠiba, pCr torques, π, vim Taro, persapham Possumus avitem melioribus bis uti, items deterioribu e verbigratia ex cicatrice quide VI ps agnositurinon tamen eodem modo a nutrice, 02bes, cis: quandoquihm haec sidet Iacie gratia, artifici unt expertia, caeteras huiu nodi. Quae vero ex ptri petis,qualia in Niptris uora.
Expeditis iis, quae spectant ad mores, de modis agnitionum tra/elaturus reuocat in memoria, se. quid agnitio sit, iam superius dixi Lia. qubd, ut nomen lonat, est cum aliquid agnoscitur . Cuius prima species,quae prorsus caret arte, ct qua plurimi poetae, quoniam me lius facere nesciunt, utuntur, est ex signis: quorum aliqua sunt innota, atque insta, nec unquam a re seiuncta. ut lancea, quam gigantes gestabant,di Herculis claua . innata autem isthaec di tur,no quod
separari non possint, sed qu)d eiusmodi personae sine illis nunquam
introducuntur. Aliud etiam exemplum assert ex Carcino tragico in Thyeste.
204쪽
in Thyeste, qui ex astris instis agnitione fecit . uertim cum Thyestes Carcini no exici, nussu de eo iudicium afferri potest . quid aute hoc loco sibi uelit Aristotelcs,abude patet nimirum agnitiones aliquas, quae tamen arte carent,a signis instis fieri. Aliud vero' signi genu est aduentilium . idque duplex. aliud enim in corpore est,ut cicatrio ces : aliud vero' extra corpus, ut torques,ct ut in Tereo per scapha. quae Tragoedia . cum non extet, haudquaquam scire possumus, quo/modo agnitio facta st. id tantum intelligimus ex quodam extrinse/co signo agnitionem in Tereo factam. Exemplo autem Ulysiis Philosophus aὰ monet, quona modo melius, ct quomodo peius his uti possimus. Ulysses enim ex cicatrice a nutrice, ct a subulcis est agnitus . deterior autem agnitio est, quae fit a subulcis, quoniam sponte agnitionis confirmandae gratia cis ulcus ostendit. id enim artificio caret; ct ideo huiusmodi agnitio non probatur. Subiungit uero , ct tales omnes,scilicet agnitiones, in quibus non extat ars aliqua, sunt deteriores . at agnitiones,quae no fidei faciendae gratia fiunt, hoc est quae praeter propositum sunt, ut in lauacris, longe meliores sunt. Euryclea enim Vlyssis nutrix , dum ei pedes ablueret, ex cicatrice
praeter omnem spem eum agnouit.
ANNOTATIONES. Dubitaret aliquis, cur hanc de modis agnitionum partem cum iis,quae superius scripsit.quando quid esset agnitio declarabat, non coniunxerit: ita enim ordo magis aptus uideretur. Huic respondendum existimo.consulto id Aristote. lem egit se clim quid agnitio sit se prius declarasse dicit;ostendens per hoc se noeo modo nunc.quo prius asere de agnitione.sed potius id aperiens.se quideire quid agnitio sit prius declarasse. nunc uero agnitionum modos, quinam praestantiorcs sint explicare. Hunc eundem ordinem. m de fabula. moribus. pertractaret. obseruauit. prius enim de eis. quid essent. alio deinde loco de modix eorum egit. t ileem νο , μηπλέπιχρω-δα ριαν, . Haec Paccius ita uertit. N v N c vERS DE IPSI vs GENERI BUS: PRIMUM Q. VIDEM, UT EST MINIME' A RTI FI cI o S UM. ITA A PLURi Bus UsURPATUM, AUT PER DUBITATIONEM FIT. AUT PER SIGNA . quae tralatio minime sensum Arithotesis exprimit . itaque uerisba haec graeca hunc in modum sunt uertenda. SPE cIES VERS AGNITIO, NIS, PRIMA QUIDEM ARTIFiclo cARENS, ET QUA PLURIMI UTUNTu R. QUONIAM IN PROMPTU NON HABENT QVOD DI CANT, EST, QUAE PER SIGNA F I T. In Odyssea libro X v II I .ponitura.
gnitio Vlysiis 2 nutrice. in X X.uero libro ponitur agnitio quae fit i subulcis.
205쪽
ars N ADII ET LOMB. IN ARIST. LIB.
Ordine huic proxima sint, με quoniam a poetis confliguntur, arti cto non carent: qualis in Iphigenia oriales r. qui cr sororem agnouit, Cragnitus ab ea es . agnouit quidem ex epistola: agnitus autem ex indici . Haec itaque pro arbitrio poeta pro stri, non ipsa Abula. t ideop in peccatu
supradictum scitem capsium habent. t quippe nonnulla asperrepermisum e Brat in Sophoclis Tereo radis vox.
Secundam agnitionis speciem ponit, in qua sunt agnitiones'poeta factae: quocirca carent arte. nam ex rerum serie,arte constans, noa poeta agnitio fieri debet. Exemplo aute agnitionis orestis in Iphi γgenia Tragoedia ita nuncupata, demonstrat qua nam agnitiones a poeta factae dicantur, & propterea carentes arte . in ea enim fabula sororem Orestes agnouit,& agnitus est a sorore t squidem Iphigenia per epistolam,quam ad fratrem dare uolebat, ab Oreste agnita est.& elui modi agnitio non est ea, quam a poeta factam, minimeque artificiosam esse dicit. haec enim agnitio insperata est:& ideo peripetiam habet . nam id genus agnitionis in cotextu superiore lauciatur. Secunda uero agnitio fuit, cum Orestes ab Iphigenia per sgna a/gnitus est. na,ut Iphisenia Orestem esse crederet, signa dedit de lancea,quam ipsa in thalamo seruabat. Quonia igitur haec agnitio doducta est ex signis,ut probet Iphigenia Orestem fratrem, par im abinest ab eodem peccato, cum ab Homero introducitur Vlysses, sububcis cicatricem ostendetis,ut illis persuadeat se Mysiam esse. In huiusmodi igitur agnitionibus arbitratu suo cucta poeta dicit. sicut enim fgna aedit ex lancea, ita sermonem aliquem inter eos habitum pocset e Tngere, uel signa dare ex textilibus uestimetis. haec igitur agni.tio fit a poeta, non autem a fabula, hoc est ex rerum serie no oritur agnitio. Dicit autem , quod antedicto peccato est proxima, quoniaea magis etiam caret arte. aliquid enim artificii magis apparet, cum ex fgnis, hoc est cum uerbis signum aliquod assertur. quo fides fit, ruam ostendere sgnum, unde dignoscatur. Qubd vero' huiusmoi agnitio a poeta facta a prioris prauitate non admodum recedat, ostedit mam quaedam etiam introducere liceret. & quid intelligat, exemplo declarat. ut in Tereo Sophoclis radii uox, ex qua fit agni/tio, quod minime conuenit. quocirca nihil mirum alicui uideri debet, si ea Sophoclis fabula interiit, quoniam ab Aristotele non Pro. batur. Aristoteles igitur agnitioni factae a poeta tribuit secundum
locum . primam enim arte prorsus carere docuit: hanc uero arte ca/rere,quod elocutionis genus priore minus dicit. Vocat autem agnia
206쪽
tione hanc a poeta factam, no quod di reliquae non fiant a poeta, sed quoniam arbitratu suo, nona rei occasone eam dcducit.
ANNOTATIONES. Sciendum est.Paccium contextum hunc non intellexisse , & obscurer admo. duexpressisse. apertior igitur ita fiet. SECUNDAE AUTEM SUNT. VAEA' POETA FIUNT, oci RcA EXPERTES ARTIS S UN T. ita enim uerba graeca legeda sunt ut in excusis omnibus exoptaribus legebantur.& Ualla itidem legit. Ideo aute Paccius negandi uerbum adiecit ut ego quidem sentio quoniam mirum ei uidebatur.Plutosophum dicere agnitionem i poeta fa- Oram carere arte.u enim si sequentia uerba animaduertisset.cum inquit i δὴ , vs τῆς ρημε-ἡαον ἐών '. quae itidem peruerse uertit . utique uidisset uer
PE cc ATO ES TPerperam quoque partem contextu ς huic proxi mam est intcrprςtatus: aT I PP E NONNULLA AFFERRE PERMISSUM EST. At graeca uerba sic se habent. t 'ἱεν γαραν ἔνια ρα ενεγκών . quibus Aristoteles ante dictae rei rationem assert. Id uero cognosci potest,cuna hoc loco uoce me. quae rationis signum est, utatur. uerti igitur hunc in modum debent: LICERETN A N c. E QV AEDAM E Ti Assi iNGERERE. Paccium autem laudo, qui cum passim legatur: sci u Is y Σ κφοκλεους T seti: loco uocis 4.legit v T. Cum itaq; Aristotelespcpea uerba, LIcERET ENIM QUUAEDAM 'ETIAM IN GERERE, prouet agnitionem ar poeta factam praedicto peccato propinquam esse, ct de his.quae aliquid in Tragoediam ingerunt.asserat sophoclis Tereum, cogi mur asserere tabulam illam ab Aristotele haudquaquam laudari.nam ingerere in Tragoediam est quid minus e serie retu oriens.quam agnitio. quae fit a poseta. Sciendum est.uulgatos libros in contextu mancos este . nam post illa uer ba ἰκυνορ a. locus est albus: in quem in diuersis manu scriptis codicibus di uersas uoces suffectas esse comperii .nam alii habet ἐκ Hs7ὐ τασματων quae lectio mihi non probatur.esset enim agnitio sumpta ex signis extrinsecus petitis, de quibus priore loco dictum est . alii habent cyb τώ λογχ.ης. sed mea sentetia glosis saerat,quae in contextum irrepsit. cum enim legeretur- μων, quidam ex plicantes quae nam essent ista signa, addiderunt ex ea fabula ex lancea, perinde ac si diceret,ex signis acceptis ex lancea.Quare lectio, quam sequitur Paccius mihi magis arridet, ut in hoc contextu.ubi locus albus ac hians est. his duabus uocibus Gyuων.compleatur. Quod si etiam legantur uerba, ut in quibusdam exemplaribus leguntur uidelicet ἐκura suo γ vi τις ετr λῆς , ε κεινος A' -- λε βουλε ωοποιητὰ,- χ ο μυξος : optime possunt explicari,id p quod in co- textus explanatione diximus.apertissime significare uidenturicenseo tamen in uoce xύτῆς mendum subesse.& legendum M. : ut sensus sit Iphigenia agnita est ab Oreste ex epistola. at Orestes ea dicet,quae poeta uult. atq; ita intelligen dum est, poeta posse arbitratu suo Orestem introducere, diuersa signa asseren, tem. quibus agnoscatur. Cum igitur id genus agnitio pro arbitrio poetae fiat.
arte caret.ars enim est,ut agnitiones emergant e rerum serie.Tereum Philomonae quam uitiauerat.ne stuprum panderet. linguam auulsisse serunt. haec autem acu rem totam expressit. quod me Hercules factum tragicis omnibus, praeseratini Sophocli Tragoediae conscribendae praebuit occasionem in qua ex radii uo ce,quod texentium mulierum instrumentum esse constat, agnitio fit. Quo auλtem pacto a Sophocle agnitio facta siticum Tragoedia non extet, minime sciri potest: sorte racii uocem essinxit. quae Tercum exprimctati Q
207쪽
Tertium pertremini centiamst, nspectando ab qui in animum quid reuocanius. quemadmodum in Di ogenis Cypri s ,picturam quidem illam piciens ι Nemuit: in ν sermone apud L Enown audiens citharoedum H Ucs, t ex recordatione flauit Aes agnitus e L .
Tertia agnitionis species interue tu memoriar si cum aliquid sentimus,quod prius nouimus. cuius duo affert exempla : alterum Di. carogenis in Cypriis, picturam enim inspicies ingemuit: alterum ex sermone ponit in Homeri Odyssea libro octauo apud Alcinoum rege Phaeacum in couiuio. Uysses enim audiens citnaroedum, troianu bellum canetem, lacrγmas effudit. unde agnitus est ab Alctu .
ANNOTATIONES. HA aisI fμννμxt. Paccius ita uertit: TERTIVM PER REMINISCEN TIAM FIT. rectius sic: TERTI A AUTEM,QFAE PER MEMORIAM .na
ex Aristotele in libro de Memoria & Reminiscentia conspici potest quantum inter se disserant memoria. & reminiscentia. ωκυ ι . uox illa d. si ita scribatur per οι ut paseim legitur, nullo modo quadrare uidetur. si uoro scribatur a. ut articulus steminei sexus primi casus omnia consentiunt.quare uerbum illud castigandum existimo. ω ἀλκm. - α m o. uertit Pacciux S in sermone apud Alcinoum. sed aliter castigandus est locus hic, quam ipse secerit hunc in modum.quod & in aliquibus manu inaratis libris legitur. nimirum κακώ αλκειου-λογον. Per id autem quod dicit ia αλκnt..illum locum intelligit octauo libro Odysseae.ubi agnoscitur Ulysses ab Alcinoo; sicuti S supra cum dixit υνδε ρεις.alium Homeri locum intelligebat.ubi est agnitus Vlyses a nutrice. καὶ Θιγεὶς ευ -καθω ανεγνωρ ida . Paccius uertit ex rein cordatione fleuit. uci agnitus est. sed male partem hanc expressisse uidetur. inprimis enim uox illa V E tauoce graecam sibi respondente no habet . & sensum prorsus perturbat. deinde cum uerbum illud . AGNITUS EST. sit numeri uniux.uox uero graeca, P Lθησαν, quae duabus illis uocibus respondet. numeri plurium sit.uidetur ita sensi se . ut ex illa uoce debeat expungi postrema syllaba legendo οἰν τωρωε. quae castigatio primo intuitu recta uidetur : secus tamen cit. nam cum de duabus agnitionibus interuentu memoriae factis meminerit.dicere debuit agniti sunt. Ulysses inquam.& Dicaeogenes. Uerba igitur il la graeca de quibus supra ineminimus.ita uertenda sunt: E T EX REcORDA TIONE FLEvIT, UNDE AGNITI SVNT. Simile huic.quod de Dic gene ab Aristotele hie dicitur . est apud Virgilium libro primo Aeneidos, cuius haec sunt carmina: Sic ait, atque animum pictura pascit inani.' Multa gemens, largoqi humectat flumine uultum. l
208쪽
Quartum perfilogismu ut in Chloephoris iuίdsimila quidum accessit
similis autem praeter Ore lem nemo: Oreries rem accessi. tum quod Do Oiddis de Iphigenia e t. verisimile est enim ratiocinatu fise Ore lam: quod, cum immolata soror fuerit, sibi quoque,ut immoletur, contingere. Tale eri illud in Theode Le Ἐγdeo ueniens ille, quasi natum inuenturus extinguitur: oe in Phoeivssis , P. e locum conssucarar inglaresbι sum .i propterea commentae siunt: quoniam vistis haberent, iti debere mori: etenim in eo sue, runt expositae.
artam ponit agnitionis specie, quae ex syllogismo fit, ac ratio, cinio, ut in Chloephoris . huiusmodi autem erat ratiocinium in ea. cuiusdam introducti,qui Orestem agnouisset: quoniam aliquis smitis,exempli causa, Pyladi uenit: nullus autem praeter Orestem ei si milis ea : Orestes igitur uenit. sed quoniam fabula non extat, exemplum clarius ostenai nequit. Aliud assert agnitionis exemplum eratiocinio factae, Polyidis sopbistae tragici cle Iphigenia. nam ratioὰ
ni consentaneum est,Orestem ratiocinatum fuisse, cum soror fuerit immolata, futurum quoque, ut & ipse immoletur . ex quo ratiocinio
agnouit eum Iphigenia. nam ipsa statim ratiocinans de uerbis iis, quae protulit Orestes, se ea esse cognoscit, qua de loquitur Orestes: unde Orestem fratrem suum esse agnoscit. ratiocinium igitur Orestis agnitionis occasonem Iphigeniae praebet, quoniam ex illo or stem agnoscit. In priori aute exemplo cum audit, quod aliquis Pyladi, uerbi causa, smilis recessit, ex hoc ratiocinatur Iphigenia, aut alia quaevis persona Orestem accessisse : unde agnitio fit. cum v rb fabula non extet, res non nis in uniuersum dici potest. Tale quid est in Tydeo Theodectae . hoc est smilis agnitionis modus ex syllogismo factus a Theodectae in Tragoedia,Tydeus appellata . ueniens enim, ut filiu inueniret, perit ipse . huius rei fabula cu no extet, nihil nisi ex coniectura dici potest. quod tame hic coniicio tale est. Is sorte, sui in Tydeo fabula ex syllogismo agnitionis causa est,patrem habuit, qui cum filium quaereret, interemptus est. is, Him ct ipse filium
209쪽
quaereret. comprehensus est: ct cum neci destinaretur inquit etiam pater meus cum me quaereret,est interfectus: unde agnitus est. ET IN PHOEN i Ss i s . Nec eiusmodi fabula extat,quae habeat agnitio.
nem per syllogismum, qualem hic Aristoteles ponit. sorte, ct haec fuit Theodectae, latis tamen . quonam pacto ibidem agnitio facta sit, ex Aristotelis uerbis colligi potest. Aliquae nimirum puellae expos
tae suerunt,ut interirent, quae tamen seruatae sunt. interuallo autem temporis deprehensae, ductaeque in eum locum, in quo fuerant expostae.ut mactarentur, statim eum locum agnouerunt. ueris mileque est eas ratiocinatas essesbi esse fatale,ut omnino eo loco interirent: quoniam ibidem etiam fuerant expostae, unde agnitae sunt.
Cum Aristotelem uideamus huius quarti modi tot exempla referre, id consulto eum fecisse credimus,ut cognosceremus multis de causis fieri ratiocinia . posse.nam primi ratiocinii occasio sumitur ad similitudine. & fietura: secundi ab eoru euentis huius duo sunt cognationis exempla: alterum a latere.ut sororis & fratris alteru lineaer Mut pater patris filii) tertii i loco. . noχMagoecit, in aliquibus codicibus legitur. Polyidem. quem Aristoteles sophista uocat. poetam etiam tragicum fuisse scimus. eius enim.& Pindari interpretes.& Plutarchus in Musica.α Athenaeus meminere. Ora ελθίνας ε ρημνπκs απnMuma. rectior est lectio. quae in multis exe laribus manuscriptis repe ritur; in qua no αλῆς.sed αὐτὰ legitur: qua Ualla.& Paccius itidem sequuntur. ω'Me gobiorit. manuscripti libri habent .quomodocunque legatur,ni hil refert quoniam huiusmodi fabula non extat.
t Huic er adiungitur illud, quod in thearro per paralogismum P. exciret. purarium I dixesis nutio hic quide arcum cogniturum se dixit: ille vero tanquam arcu cognoscendo ab eo propterea paralogistam frit.
Contextus iste dissicilis admodum est. eius autem dissicultatem illustrat exemplum,quod Aristoteles citat: sed cum non extet, cerualiquid afferri nequit. Quae ueres dissicultatem essiciunt, haec sunt. si agnitio,qua de nic agitur,est coposta ex paralogismo theatri,par/tem etiam aliam,cum qua paralogismus theatri compostionem fa,cit,cognoscere Oportet: composita enim ex pluribus constare neces
se est. Videndum igitur,an sit alius syllogismus, perinde ac si fiat agnitio ex quodam sermone, c5stanti ex syllogismo ct paralogismo. Est itidem inquirendum, quid utraq; pars sit:& cum paralogismus
210쪽
sit theatri, cuius si syllogismus. Cum praeterea per theatrum spectatores intelligendi fiat, ut infra patebit: spectatores uerbi fleant in Tragoediis: quomodo ex paralogismo theatri coparari possit agnitio. Ad haec, cum Tragoedia, quam exempli loco Philosophus asfert, inscribatur Ulysses falsus nuntius, indagandum est num aliquis fuerit qui se falso Vlyllam effinxerit, ut Penelopem deciperet; an aliquis, qui de Vlysse falsa enutiarii. gae omnia quam obscura sint, omnes intelligunt. , quibus cum loci huius explanatio dependeat, nulli mirum sit,si dissicillima nobis appareat. potius itaque diuinam
do, quam certi aliquid asserendo, contextus explicationem aggre/diei nur. Credimus igitur aliquem in Tragoediam introductum, qui ut Penelopem deciperet, se Vlyssem esse falses enuntiabat; ac ut id ei perluaaeret , se arcum agniturum asseuerabat : quem tamen non inspexerat. quod sorte ab Aristotele dictum est, ut id , ex quo paralogismus iit, salsum esse demonstretur: nam neque uerus erat Vlysses. j spectatores autem audientes eum dicere se recognitu/rum arcum,argumentati sunt consecto syllogismo in secunda figura ex duabus affirmativis,qui non syllogismus, sed paralogismus dicitur, hunc in modum. Hic,qui dicit se esse Ulyssem , inquit, ego ar/cum , 'bylsis agnoscam . Spectatores ueres tacito sensu paralogismum faciunt,hoc pacto . Utvsses arcum suum cognoscet: hic se recogniturum arcum affirmat: igitur Vlysses est. deprehenditur postea quod arcum non agnouit. Haec itaque agnitio composita est ex paralogismo theatri. quoniam ipse Vlysias falsus nuntius non facit paralogismum : sed spectatores audita illa propositione, qua is pro/tulit.animo statim paralogismum concipiunt. Spectat hoc agnitio. nis genus ad eum modum, Him quis alium se fingens,medax deprohcnditur, oblata re,testimonio cuius innititur, quam tamen non co/gnoscit: agnosceret uero ,si is esset, quem se esse dicit . qui enim se alium esse fingit, utetur paralogismo isto composito, ut antea di ctum est; ut fidem apud audientes assequatur. Haec circa hanc par.
ANNOTATIONES. a me xsu eui; επς εκ . Codices multi manu scripti loco uocis σιώθετ r. habent uocem θέτη: uulgata tamen scriptura rectior cit. Agit autem hic de agnitionibu .quarum cum quatuor species enumerarit,aliuaddit modum, non omnino distinctum: quoniam ex syllogismo.sed peccante