장음표시 사용
211쪽
,84 HADII ET LOMB. IN A R I S T. L I B. sed a. ut ad theatru reseratur,legedum est.uel dicendum quod ad sensum. noautem ad uerbum theatru.Aristoteles respiciens dixit ο-: id est. hic uero :quo, niam per theatrum spectatorem intelligit. uerum quoniam Paccius uerba re is ste non expressit. ita ea uertenda sunt . EST AUTEM quaedam, & compositari ex improbo ratiocinio theatri: ut in Ulysse falso nuntio. hic enim dixit arcum, , se cognituru, quem non uiderat: ille uero, tanquam per illu qui recogniturusia erat per hunc paralogi sinum FEci T. Paccius praetermisit illa uerba. Q v E MNON UIDERA T: forte quia ei praecedetibus repugnare uidebatur. uel q= glossema aliquod esse putauerit:atqui dictu est quomodo pars illa debeat intelligi.
risimilibus admirario ipsa patritur, qualu illam Sophoclis Oedipode, er m Iphigenia. Si quidem ueris ile est literas hanc mittere cupiui p. t Huri modi enim Iea que ullo uel impressos Πο,aut etiam extrinsecus 'ut momole fiunt. bis vero probantur, quin exdillogismo.
Enumeratis multis agnitionum generibus,ponit eam,quae est omnibus praeserenda: quam ex ipsa rerum serie oriri dicit,uupefactio ne facta per ueri limitia . quod exemplo Sophoclis in Oedipode rano δ in Euripidis Iphigenia declarat. si IDEM VERI sint La
nae enim cunctis nuntiis occurrentibus in patriam proficiscentibus magna ex parte literas dant: ergo uerisimile est Iphigeniam quoque nactam occasionem nuntii uelle id facerer: ex quibus deinde agnita
est. Ctim igitur agnitio ex rerum serie fiat, ct agnitio in Iphigenia gignatur ex iis quae uerisimilia sunt, scilicet ex literarum missione, id genus agnitio laudari debet. nain inquit huiusmodi agnitiones sorae fiunt absque factis signis, scilicet ii poeta,ct monilibus. Secunduuero locum tribuit iis, quae per syllogismum sunt: de quibus quo,
modo fiant, supra dictum e .ponuntur autem in secudo loco, quo niam magis quam aliae uidentur ex rerum serie fieri.
Pulcherrima agnitio in Oedipode Sophoclis fit nam Oedipus audi ex ar Aresia uate se Lati caedis auctorem fuisse.ei irascitur. aduenit nuntius, qui Corin thiorum nomine eorum enim rex Polybus iam interierat regem illum esse designatum nuntiat. negat Oedipus ob metum incestandae matrix Corinthuse rediturum.nuntius.ut huc metum ab eo tollat. declarat quis illi fuerit pater uerus quomodo Corinthu prius deuenerit.& reliqua ex quibus agnitio mira.
212쪽
bilis fit. De Iphigenia sit perius est dictum. quomodo dum Argos literas mit tere rara gnoscitur ab Oreste: quae agnitio laudatur. sed ea cum Iphigenia Orestem agnoscit. ar Philosopho supra reprehensa est. nec ullum est incommodum .cum 3uarum personarum agnitiones sint.alteram pulchram,sicram ueror ignobiliorem esse.ut in Iphigenia uideri potest . t αἱ γαρ τα 'm μονα arsi mUertit Paccius: HvIUSMODI ENIM SO LAE ABSO E VLLO UEL IMPRESSO SIGNO, AUT ETIAM EX TRINSEcVS, UT MONILE, FIUNT. uerba tamen graeca ad uerbuin latine ita sonant .HUIUSMODI ENIM SOLAE AB sQFE s lGNIS FAcTIS,
ET MONi OBVS. ct sensus e thabsque signis factis;quod agnitionis genus insecudo loco posuit imperfectionis:& abiqi monilibus quod erat pessiimu agni tionis genus primo loco positum. uel per signa facta intelligit.quae sunt in cor
uerum con tituere Abulas oportet, Cr ita eas elocutione conravi re, ut quam maxime rem ante oculos ponant . sic enim qua' munifenfima sient poeta inspiciens, perinde ac rebus,dum aguntur, intersit, cum decorum ipsum invenerit, tum pugnantia minime illum latere poterunt. rvmentost illud: quod Carcino uitio datur. etenim mphiaraus e templo exi L. Hucro, cum non videret nectator, obscurum fit. cecidit autem hic a sena, cunctis ob id spectatoribus indignantibus.
Posteaquam Philosophus de agnitionibus egit, docuitque agni
tionem eam esse caeteris anteferendam, quae ex rerum serie ad fortu,
nae mutationem fit; praeceptum aliud subiugit, quo decorum inue, ni re sciamus, ct ait, fabulas ita uerbis exprimendas, ut eas oculis quam maxime subiiciamus . sic enim rem inspicientes, ac si fabula an ipsis agentibus fieret, inurniemus quod decet: neque nos quae subcontraria,quaeque pugnare uidentur latebui. scenica enim actio tacite nos de uitiis ad fabulam spectantibus admonebit. Signum au,tem affert,quo possumus deprchendere poetas eos errare, qui rem qu im maxime ante oculos non ponunt: cuiusmodi fuisse Carcinus poeta dicitur: cui uitio uertitur,qubd estinxerit Amphiarau exeuntem e templo, spectatoribus non inspectantibus: idque cum non vi, dissent, aegre tulerunt. unde cecidit e scena Carcinus, atque exibit
tus recessit. Hoc itidem exeplum simile illi est, quod de Vlysse falso
213쪽
.3s M AD II E T LOMB. IN AUST. LIB.
nuntio profert. nani quonia Carcini Tragoedia no extat, certi nihil asserri potest. dicendum nihilominus est ex contextus serie, Carcinu
in ea fabula subcontraria, id est pene pusnantia scripsisse. Habemus ex Amphiarai fabula ipsum noluisse ad bellum proncisci; quoniam
ab oraculo sibi fatum instare acceperat seque occuluisse, sed a coniuge munere accepto,proditum suilla quare proficisci coactus est; at, que ita terra absortus est. Hac sane in re subcontrarietas eiusmodi animo concipi potest. Amphiaraus latebat in templo,poetae munus erat eum templo exeuntem, atque inuentum ostendere: deinde deλclarare, qubdabsorberetur a terra. sed Carcinus facit Amphiaraue templo Egredientem, quem spectatores non uiderunt: unde a gre/tulerunt, quoniam absonum admodum erat, ut absorberetur, cum non prius apparuisset,postquam esset repertus . haec enim pugnare
uidentur. Haec quoque probabiliter dicta sint.
AN NOTAT I ONES . of LAmrἄMΚαρκίνω. Uox LAmμἀ,mance scri eta uidetur. uoniam εοππμα-- scribenclum erat. nisi dicere uelimus uerbum si iiisi hoc loco passive sumendum. Posset alicui uideri.quod cum Amphiaraus a terra fuerit absortus. uerba illa, EX cin IT L sc ENA . essent relirenda ad Amphiarau, quasi finxerit poeta Amphiaraum in scena absorbi .dc ita cecidisse sed huiusmodi sensus nullo modo quadrat.Aristoteles enim eo loquendi modo non esset usus . quo nia improprius existeret. excidere enim i scena proprie est exibilari.& explodi. infra enim dicet aut excidunt,aut infeliciter cenant, loquedo de poetis.Alia evis planatio partis contextus illius.quae dicit: cAET E RUM constituere fabulas o , , portet, & ita eas elocutione conitruere,ut qua in maxime rem ante oculos p is nant. sic enim quae mani festa fient poeta inspiciens, perinde ac rebus dum agais tur.intersit cum decorum ipsum inuenerit.tum pugnantia minimer illum late, , re POTERUNT, sensus est. si recter uerbis res exprimatur, si subcontrarium poeta dicat.id ipsum latere non poterit.
Proinde quantum seri poteri gendum illud, quod ex habitibus nare. ralbus paratur. quandoquidem hi maximes apte natura perfiadent, qui perturbationibus abfec Ii sunt. quo fit ut exagitariis exagitet, perturbetpuerisimῖpe turbarus. Qua ropter uel uersatilis ingenij utri Aelfrore per ηciti Doctica e l. t etenim poetarum aliqui ab ipsa natura ad Poeticum bene Iormati fuit, aliqui autem a mente abra abuntur. Dixit
214쪽
Dixit modum. quo decorum inuenire commode possimus: cui etiam figuris, ac gestibus opitulari debemus. sermone deinde subiungit. nam suapte natura qui in perturbationibus sunt, persuadet,
ac mouent: quo fit,ut exagitatus exagitet, perturbetque uerissime
perturbatus. Quapropter inquit)Poetica est uel ingeniosi, uel qui il
furore rapitur . nam ingeniosi facile, ueluti cera, diuersas hominum conditiones cum uolunt, introducunt, easque bene fingunt: furore uero perciti a se ipsis alienantur,ac penitus immutantur. Poetae igitur c mi diuersa hominum genera imitentur, in ea se ipsos transmutant,aut ob ingenii facilitatem, aut ob uehementem, ac fixam imaginationem, a qua mente commoueantur,oportet.
Posset alicui uideri. Aristotele hac in parte minime docere.quod actio acce dere debeat ad uerba .sed per figuras potius nos dictioni , figuras atque Orn
menta intelligere debere: haec enim exprimendae rei maxime opitulantur. Uerum hoc mihi non probatur. nam cum semel dictum sit poetae munus esse, ut sermone rem ante oculos quina maxime ponat omnia quae circa dictione uera santur,ed spinare uidentur. uti rem exprimanti Uerum cum actio multi facienda sit de actione quoque Aristotelem egisse necesse est: cum praeserti in ii bro de
Rhetorica secundo de actione loquens.quam orator adhibere debet uoce euta sit usus: qua itidem hic utitur . quamobre eum etiam hic de actione asere putandum cst.cilin praesertim Oratoria.& Poesis amnes inter se sint. In aliquibus praeterea manu scriptis libris ita legitur: - ο ς ο ὐπικρι- quam lectioncm uetus etiam sequitur tralatio. Cicero quoque de Oratore libro soν, cundo hunc in modum dicit. Neque fieri potest.ut doleat is, qui audit, ut odc- rit, ut inuideati ut pertimescat aliquid.ut ad stetum misericordiamin deduca- ν tur: nisi omnes ii motus. quos orator adhibere uolet iudici, in ipso oratore,, impresti esse atque inusti uidebuntur. id autem,qua ratione fiat, alterius quam Poeticae facultatis est tm αν γαρ οἱ sari s πλα i, s A a m ei ν. Haec ita Paccius uertit. E T E N IM POETARUM ALIQNI AB ips A NATURA AD po ET IcAM BENE' FORMATI SUNT, ALI II AUTEM P MENTE AB s TRAHUNTUR. sed clarius sic uertentur. EX HIS ENIM. HI Q UIDEM BENE APTI AD c o N FIN G E N D v M. ILLI VERS L MENTE ABSTRAHUNTUR. Unde Paccius recte uidit uerbum tam ἐ. castigandia; licet in omnibuς exeinplaribus.quae hactenus uiderim.ita Iegatur. scribendum enim est εκmnκcl.quod uerbum Paccius non inepte interpretatus est.Q v I AMENTE AByRAHvNTUR. hoc est qui mente commovcntur,& aliam penitus personam subeunt.quare quod faciunt ,non aliqua sapientia ducti facere ' uidentur. Plato enim in Apologia inquit: Deprehengi igitur breui id in poe-. ' tis eos uidelicet non sapientia facere quae faciunt. sed natura quadam ex diuina' animi concitatione quemadmodum & hi, qui diuino furore afflati uaticinan- turi nam multa quidem dicunt.atque praeclara . sed eorum, quae dicunt, nihil V intelligunt. De furore autem poetico Plato dialogum hoc titulo facit. hoc tamen ammaduertendumδεristotelem hoc loco uelle non unum latum esse poetarum genus.ut ponere uidetur Plato qui scilicci a furore rapitur,sed duo.quorum alterum est ar furore. alterum uero ab ingenii acumine . quare circa po
eas no eadem prorsus Aristotelem. & Platonem sensisse deprehendimus.
215쪽
Caeterum conscios Iermones oportet etiam confingentem ipsum univerὸ se explicare, mox p Epi fidi s ad hunc modum uti, ac rem diducere. CAPhunc uero modum insuersale illud speculari oportere dico. verbi gratia: , Ipbietenta conritituta ad aras quaedam ulmo, atque ex oculis Iacrificantium clam surrepta, delata uero in altam reAionem, in qua Deae, hos itum
scrificia ex lege debebantur, eius scri ministerio ipse prirposita erit. procedente tempore sacerdotis fratri illuc accedere contigit. Cur autem conise perit, ut ipsum Deus ob quandam culpam venire illac inpulerit, extra tiniaue de est: quorsum uero , extra fibulam. itaque cum accessisset, captus, immolandus mox,serorem agnouit. Sive ut Euripides si t,sive, ut Do-bides, ex verisimilibus locutus quod non modo sororem inerum cIT ipsi 'se crificari oportebat. unde si idem filus parta est.
Postqua de modo, quo decor comparatur, ct actione, quae iungi sermoni debet, est dictum. quid primum dictione sit exprimendum,
iure subiunxit. id autem est fabula in uniuersum. Huius uero mo/dum affert a nobis seruandum, siue fabulis iam factis uti, siue de noλuo fictas estingere uelimus. ct ait quod uniuersale prius exponere, hoc est fabulae argumentum conficere prius debemus, postmodum egressionibus producere. exemplo autem declarat, quonam modo con syderctur uniuersale: quod tale est. Cum uimo quaedam esset immolanda, atque ex oculis sacrificantium clam subrepta,delata ue. ro in aliam regionem, in qua Deae, hospitum sacrificia ex lege debebantur, eius sacri ministerio ipsa praeposita est. procedente tempore sacerdotis fratri illuc accedere contigit. Subiungit deinde, quod si dicatur illuc eum ideo ueni illa,quoniam Deus aliquam ob culpam illum occidi uellet, extra uniuersale est. nam in uniuersali narratione exprimi non debent causae tunc enim ad id, quod priuatum est descendimus. dicere autem quorsum eo proficisceretur, extra fabulam est: quae sane duo, imperiti poetae fabulae argumeto facile comple/
216쪽
xi essent. Pergens uerb ponit,quod ad fabula iam inceptam in uni.
uersum exprimendam spectat, dicens: cum autem uenisset compre/hensus, cum esset immolandus, agnitus est: vel eo modo, quo cum
agnosci facit Euripides, ex cpistola scilicet,ut supra uidimus: uel ut Polyides,qui secundum uerismile Orestem dicentem inducit,quod non solum sororem oportebat immolari, uerum etia ipsum: ex quibus uerbis agnitus est. Hoc exemplo Philosophus adeo rem ante oculos ponit, docetque quid in struendis fabulis fieri debeat, ut etia
rudes id facile consequi possint.
Ex hoc Aristotelis documento facile deprehendi licet quae sint Episodia: nimirum omnia.quae fabula producunt. uerit m hac de re paulo post apertius ab Arillotele dicetur.Ex generali fabulae consti tutione conitat. an rerum series ne cessarior, aut uerisimi liter consequatur. & si una uel plures. sinplex uel perplexa sit fabula. Sciendum est.Aristotelis sententiam esse. ut fabulas tam ab aliis iam confectas.quam de nouo faciendas in uniuersum prius exprimamus. cum enim inquisic o NFIc Tos SERMONES. de fabulis iam factis intelligit: cuius exemplum ponit. Per id autem.quod dicit. c ONFINGENTEM IPSv intelligit quae de nouo emergunt. Verbum k Iidi γενεια r. mea quidem sententia glossema erat. unde imprugenter a librario in contextus serie perperam est politum. cum enim huiusmodi fabulae in uniuersum exemplum attulerit . quamquam ex Iphigenia sumptum sit eius tamen nomen omnino silentio erat prae tereundumam infra dicet suord posita prius fabula in uniuersum . nomina doinde ponutur. c mi am αν εν ο Θεος.in aliquibus codicibus manu scriptis legitur.Ῥαο π α Οεν ὀ θεο,.quae lectio clarior uigetur.& eam sequitur Ualla.Causam autem hoc loco profectionis illius effectrice Aristoteles extra quidem uniuero sale esse dicit sed non extra fabulam: causam autem finalem extra fabulam esse.
Quo fucto nominibus riatim sub Titutis Difodia a gredienda. Ied
Nec quo pacἰo tegitima snt , ne considerandum: ueluti saeror in ore rici propter quem captus es s usos per expurgationem. In dramalibus itaque siue actibiis se odia ipsa breuia esse debent contra in his long or Epopoeiast. nimirum O Asteae langus en sermo. Per multos annos per e qui tam cum iret, CT a Neptuno obseruatus , t a cunctis relictus, ita rebus ipsis
217쪽
M ADII ET LOMB. IN A R. I S T. LIB.
ipsis domentis con titutis, ut fortunae omncs a procis ab umerentur filio pinsidiae iam inflarent, iacturus pelago domu pervenit: cums ahquos Gnouisset,illos aggressi ,ipse quidem ues euasiit, inimicos aut periit. Hocitas proprium eius poematis es. nam ciniora ad Dryodi apertinent.
Constituta fabula in uniuersum,quid deinde fieri oporteat, subiu γgit: nempe nomina personis imponere; postmodum Episodia. hoc
est digres ςiones facere. Circa quas admonet,ut propriae snt ac conγgruae : idque duorum episediorum exemplo in Oreste, alterum in. 1aniae, qua captus fuit; alterum uero purgationis, qua salus ei comparata est declarat. Disserentiam uero inter epi dia dramatu, ct Epopeiae ponit. nam in illis breuia, in hac uerb longiora consciuntur . cum enim dramata, hoc est Tragoedia, Comoediaq;, ct alia poematum genera,quae agendo agentes imitantur, spatio unius diei, plus minusue actionem, ut supra uisum est,imitentur : Epopeia uerb temporis spatio non urgeatur, plura ac longiora epi δia eam recipere
oportet. quod probat Homeri exemplo in Odyssea, cuius fabulam
in uniuersum narrat. Cum igitur opus Odysseae magnum admo
dum si, fabulaq; tam paucis absoluatur, caetera uero Episodia sint: ea & multa,ct prolixa esse necesse est.
ANNOTATIONE S. Pere pisodia digressiones intelligendas esse ex Aristotele tertio de Rhetori ea libro manifeste colligi potest.iam ait: ω si παεπιδεκτικAsya συ λογον ἐπισημεν δρυῶιπιανοit Quem locum Uictorius explicans, inquit: Quia qui rem aliquam. homineraue laudandum susceperunt, saepe non naulta.quae cicant.habent, nec plenam inde. prandemi orationem facere possunt: docet quomodo huic rei occurrere debeat.oportet enim inquit in hoc genere orationem augere, laudes in aliquos adiungendo; ut poetae epi diis quae appellant.fabulas suas grandio/ res. honestiorest facere consueuerunt. Valet autem ἰπHiemi επαbou.laudibus ν hinc & inde acce sitis orationem resarcire. Traslatum autem at poetis uerbum est. epi dia enim sunt,quae extra proprium fabulae corpuς,rerit m coagmen tationem, qua Esrum appellant. poemati annectuntur. Haec ille. Nos tamen arbitramur illum Aristotelis locum latius intelligendum; utpote qui doceat in serie orationis demonstrativae digressionibus utendum.Aristotelis enim uerba locum illum sequentia. cum inquit: οἰον fGκραος zrciti. - γυ in γ unostrae opinioni fauere uidentur . si enim Isocrates aliquid semper inducit, id est semper Isocrates, dum aliquam personam laudibus esseri .egreditur: id puerum esse eius scripta testantur : utique non solum ubi hominis. illius. ruem sibi laudandum proponit orator. laudes desint. sed perpetuo digres onibus utendum; quoniam demonstrativi peneris oratio ex rebus aliun de petitis causae qua de agimus,accommodatis.summam audientibus uolupta tem asscrt. Nec me praeterit,loci huius sensum torqueri, ac peruerti posse. dicedo non set aper absolute digrxssionibus Isocratem usum in demonstrativo ge
218쪽
DE POETICA coMMENTARII. tornere, sed semper clim persona.quam laudare uolebat. laudibus no abundabat: cum tamen Aristotelem uideamus minime rem arctasse. Poetas item ornatus
gratia digressionibus passini uti, rationi cosonu uidetur praeceptu Aristotelinia . quod perpetuo fieri debet. respicere: nimirum semper in demonstrati uo genere laudando egredi oportere. ita enim orationis corpuς suo capiti. hoc est prooemio proportione respondebit. Nam & Uictorius ea parte, quae Phil sophus agit de exordio demonstrati iii generis, pener Cicerone reprehenditiqui in secundo de Oratore ex Antonii persona de prooemiis disputans, inquit:
is Connexum autem ita sit principi u consequenti orationi, ut non tanquam cita/ di prooemium assictum aliquod, sed cohaerens cum omni corpore membru, , esse uideatur. Haec Cicero. Uictorius uero subdit: et ex lari ut puto expressit.,, quora si illi de iudiciali genere sermo non suisset, praeceptat ca cuncta ge/,, nera spectasient Cicero peccasset: oui quod cuidam generi dicendi valde acco, is modatum est ab omnibus remouisset. auctoritate enim Aristotelis.& exemplis , , summorum Oratorum intelligitur, exordia quae imitantur principia tibicinu. , , & extrinsecus quaesita sunt,ualde demonstrati uo generi conuenire. Haec Victo
rius; & recter quidem: qua in re qua inplurimi nostri seculi uiri sunt hallucinati. Si igitur demonstrativo generi prooemia maxime conueniunt, quae pulsan tiuin praeccntionibus proportione respondet, cur itidem in orationis laudatiuae serie digressiones non magnopere commendabuntur Noti ne ea oratio. quae laudes alicuius extollit elegantior dicetur. si per occupationem praesertim cum breuitati studemus multis comprehensis laudibus su nam a uirtutum eius pcrso .quam laudat amplectenς capita.digressionibus exornabit.copiose ora natem explicabit quod Aristoteles animaduertens. Isocratis,qui semper id facit.testimonio comprobat. Nonne & eode loco Aristoteles inquit: κροι si ψ ἰών η ολον mi λογον ὁμορδῆ Πν hoc est simul ueror si egrediatur.conuenit no totam orationem sibi pare esse.Quid multis psi poetae epi diis ea rati
ne potissimum utuntur quoniam iis sabulam extendunt, atque exornant. cur orator in demonstrativo genere. quod omnia ornamentorum genera admittit, non item & ornatus episodiorum adiicere debet. ita ut laudando egredi, turr Visim est nobis non alienum i sermone.de digressionibus aliquantisper digredi cum praesertim pauci uiderint.quid demonstrativo generi prae caeteris dicendi generibus ex Aristotelis sententia conueniat. Sciendum est, Aristot lcm in Tragoedia nullam partem quantitatem respicientem fabulae concessisse. sed fabulam una ex sex partibus qualibus ut uocant earum qi p cipuam esse dixit. unde epis tum totam Tragoediae partem uocabat; quae terminis, prologo & exodo claudebatur.quocirca non erat opus in Tragoediis inuestigare.ubinam esset pars quanta quae fabulae correspongeat; quoniam ipsa inter epi diadissemi nata est: & multo itide masis in Epopoeia. ubi plura. oc longiora extantepi fodiaud dici debet. de hoc tame cdm de Epopoeia loquemur, loco proprio
219쪽
ερ, HADII ET LON B. IN ARIST. L IB.
I iversa vero Tragoedia partim connexione, partim latione contonetur. quae extra sunt, Cr aliqua printerea, quae intra habentur ,plemnque connexio continet: reliqua ueta solutio. Gonnexionem appello totum id,
quod a principio ad ultimam ii sive pertinet partem, t ex qua mutatio sortimnae Iis. Folutionem a mutationis principio adfinem v M. Vt in Lynceo Theodectae. in quo connexio quidem acta prius ratii captiuitatem continet: flutio a mortis accusatione ad extremum v M.
Posteaquam de fabulae costitutione, epi diisque tractauit, quibus duobus Tragoedia constituitur; eam nunc in duas secat partes, in ligationem scidicet,& solutioneni nimirum, ut sciamus cog ruameas inuicem inter se magnitudinem habere oportere. Et ne nos lateat in componendis Tragoediis seriem id genus esse seruanda n, ut quae ad ligationem spectant praeserantur , reliqua uero sequantur :item S in componendis Tragoediis, tam ad ligationem,quam ad solutionem respiciamus, subiungit quae ad solutionem spectant, dices:
QUAR EXTRA SUNT , E T ALIQUA PRAETEREA, QUAE IN TRA HABENTUR, PLERUN a V E CONNEXIO coNTINET.
intelligit per QUAE EXTRA sv NT, quae iam facta subiiciuntur ut tali mors in Oedipode .p LERvN QI E autem dixit, quoniam non semper extrinseca cotinentur. reliqua uer. solutio. Declarat autem quia per ligationem intelligat dicens: uoco ligationem totam illam, Tragoediae partem,quae est a principio usque ad illam ultimam par. tem, ex qua transit in selicitatem, cum prius in infelicitate res esset. uel contra. Affert exemplum ex Tragoedia Theodectae, Lynceo di.cta . cuius quidem connexio est tota illa Tragoediae pars,quae antea facta, ct filii capturam continet: solutio uero ab accusatione moratis, usque ad finem. quae quoniam non extat, hoc exemplo rem aperire non possumus. Utemur nos exemplo Oedipodis tyranni. Connexio desinit ubi nuntius loqui incipit his uerbis :
Hic incipit mutatio fortunae Oedipodis . nam si diceremus solutionem incipere, cum Oedipus his uerbis loquitur:
diceremus solutionem incipere, non a mutationis sortunae princi . pio, sed , iam mutata sortuna. tunc enim infelix erat Oedipus, suan, do ea uerba protulit, unde se excaecat quo fit ut statim exodus sequatvr,in quo a poeta quid ex tali fortunae mutati Oe secutu si ponitur.
220쪽
DT POAETICA c onMEM TARI I. rsa ANNOTATIONES. Sciendum ei solutionem & exodum no esse penituς idem .nam exodus quidem in solutione continetur: at in ea alia quoque quae exodum praecedunt,co tineri necesse est. nunqua.ia. exodus fieret, si prius immutatio tortunae appaα rutilat. δέας sia. - n απιμ- ,' ἡ τ et ει λήψις. ita passim lcgitur.in ali quibus tamen codicibus calamo exaratis etD-παγμε- scribitur. & rectius :quam lectione uetus translatio sequitur. Per hoc aute. quod dicit 'Cοπι αγμευνα. hoc eia quae antea facta sunt, intelligit id. quod supra dixit qωθεν. nam quae prius facta sunt extra fabulam esse dicimus: quod Aristotelis icili monio com/probatur. superius enim docuit nihil quod praeter ratione sit, in fabula insereduesse . quod si secuς fieri non possit.id ait extra fabulam esse oportere: idq; declarat Oedipodis exemplo. nam clim rationi consentire non ut deretur Laii moristem. cuius Oedipuς auctor extitisset,ab eodem Oedipo ignorari .eam extra fabulam esse dicit.quoniam antea fui siet facta ' ob id Pnilosophus dixi t quae extra sunt.& quaeda eorum quae intus. epe connexio ei .Dixit PLERVN E quo niam etiam sine extrinieci .rebus ii prius factis fabula fieri potest. Item cum de machina loquebatur dicebat ea nos uti debere nisi in his, quae extra actionem sunt.& ostendit quae extra actionem sint dicens, quaecunque antea facta sunt, uae hominem scire non contingit: uel quae pollerius futura sunt, quae prae/ictione indigent. Sensus igitur est. quod quae iactasunt ad fabulam spectantia .& pars corum quae fiunt. quoulque sortuna incipit immutari, saeyecon nexio est: reliqua uero quae fiunt.& quae iacienda sunt,quoniam interdu mactat nix.quae sutura sunt praedicunt, solutionis nomine continentur. tis ς uomβαί
nes tamen seruari possimi. nam si dicit inscii citatem loquitur de eo Tragoediae enere quod omnibus praeserendum statuit; cuius exitus ii felix est: si fortunaicataoquitur in uniuersum,ut omnia mutationum genera amplectatur: si bonam fortunam. loquitur de exemplo,quod statim subiungit.& penes eos, qui Tragoediam exitum laetum habentem caeteris praeserebant. Cum autem in con textu dicituria V AE EXTRA SUNT, ET ALI VA PRAETERE A. QUAE INTRA HABENTUR: explanari potest,id est episodia, &fabulae pars quaeda.
Quatuor auton Tragoediae sunt genera. totidem quoque er partes diactae. cIPorum sene Complicitum illud dicimus, quod omnino ex peripetis, atque agnitione con tes: Datheticum ut O iaces, atque Ixiones: Moritum, Phthiotidas, er Deleum: Quartum, ueluti Phorcidus, er Promethcue
quaecunque myuper, quin apud Heros sunt.
Tragoediam Philosophus in duas partes quantas diduxit, conne.