장음표시 사용
241쪽
.14 MAD ET LOMB. IN ARIS T. Omotus esse insensibile.neque a poeta id cosyderandum. nam si secus dicatur. quo modo causam afferre potitimus.qudd uocat ex efficiuntur longae positione sutuocantaeum duae sequuntur consonantes: si uero tres praecedant. nihilominus remanent breues nullam sane aliam ob causam nisi quam nox supra diximus. In eandem quoque causam referre debemuς.cum aliqua syllaba post uocalem duat habens consonantes.breuis est. sed haec uideant.qui Metricae rei uacant. Id tamen fateor.ac praedico multum referre tum in soluto. tum in metrico sermone. plurium ne.an pauciorum syllabarum. lenium.uci asperarum syllabae sitiit.
sed quae a nobis supra dicta sunt solum ad longitudinem & breuitatem syllabarum ab Halicarnalsco positam spectant. Paccius in cotextu addidit uoces dum uidelicet i A L l - o P Ac τ o quae in Graeco non leguntur: sed ipse clarioris intelligentiae gratia suppleuit.
Coniunctio vox e ἰ minis inficans: quar nec impedit, nec e Pit ali/quam uocem significare, apta quid ex pluribus uocibus componi, extraomo atque medio orationis con velis: quam quidem in initio orationis sua Pte natura poni minime conuenit: ut μι iro, δέ siue uox per se quidem mini me significans expluribus uocibus unam, apta vero uocem unam signisi
Post literam,o syllabam,coniunctionem tanquam simpliciorem,
ct a nominis natura recedentem magis aggreditur . nomen enim
coniunctione.& articulo magis persecti , ct compositi rationem habet . articulus autem quanquam non sgnificet, magis tamen ad no/minis naturam accedere uidetur.& ideo de coniunctione nunc, pauld post aute de articulo dicet. Conuenit aute coniunctio cu praedictis, quod est uox non sgnificans, hoc est nulla certam re desgnas. Disserentiam subiungit inquiens, quae nec impedit, nec essicit u cem aliquam fgnificare. Loco autem disserentiae posita est coniunctionis proprietas : cuius natura est, uoces, quas coniungit, non immutare ut aducrbia negandi. at si dicatur,n homo est, animal est, nihil ex Giunctione s i, immutatur, hoc est ei nec ueritatem, nec fabstatem praebet . Quid aute intelligat per v o c E M v NAM OGNDF i c A N T E M sita enim sonant uerba graeca explicat inquies .v NAM, EX PLVRIBVS Voci Bus APTAM co M poesi: id est oratione unam, non autem dictionein unam . quae inquit coniunctio ponitur
ct in extremis, id est in principio, ct fine: ct in medio uocis, 1 cilicet
242쪽
unius ex pluribus conlpostae : nisi per se,suaque natura in principio orationis poni postulet, ut a mai: hae enim particulae semper in principio ponuntur . nam si de duobus habendus sermo est, dic
. nunquam autem praeponitur X, cui
postea iequatur μ. Item ητα,semper in principio, ad quam postea se
quitura: contra uerb nusquam reperitur M. praeterea cum orationem exordimur ponitur patet autem hoc ex noc opere . nam prinposito prooemio,opus aggressiurus, ita exorditur . να--ιτραγ δἰ πρίν nr. ct quae sequuntur. Addit & aliam definitionem sumptam ex coniunctionis proprietate, quae est ligare, atque uinci/re sermonem. ea autem est huiusmodi .co Ni v NcTIO EST vota
c ANTEM REDDERE. hoc est,coniunctio orationem ex pluribus uocibus significantibus conflatam unam facit.
ANNOTATIONES . Aduertendum est.uoceml -τυκῆιαν ita Paccium legere.ac si esset in recto,diisceret iupvMjα. magni auteIn refert an hoc.uel illo legatur modo. si enim, ut Paccius, primum uulgata lectio peruertitur. deinde sensus corrumpitur . nam si legatur vetet vκῆα, hoc est apta. oportet hanc uocem coniungere cum uoce superiorescilicet coniunctio : ut sensius sit. coniunctio suapte natura est apta ex pluribus uocibus componi. At δη. quae coniunctio est, quomodo ex pluribu uocibus componatur non uideo. Quod si per uoces intelligamus ii teras. hacte. nux non uidimu ς, literas ab Aristotele uoces esse nuncupatas.PΠeterea per qua ineptus esset hic sensus: nimirum quod coniunctio sit apta ex literis componi Illud praeterea aduertendum. nullum esse incommodum. unius rei plures dari definitiones.si secundum diuersas actiones.& cosyderandi modos detur: quod in coniunctionis definitione dignoscitur.primum enim definitur,non ut opus coniungendi respicit: deinde secundam affert definitionem, quatenus oratio nem coniungit ac unam facit. ν καθαυτ rectius mea sententia legetur.s ulti ma expungatur litera.& legatur καθ' iam hoc est P E R s E. In libro Illustristi mi Di egi de Mcndoeta ita legitur: -ς εκ πλειραν μοῦν inlisa citiνπιρυκεν ut αν, Gμαροκην φαάν. sed uulgata lectio mihi probatur. Hac autem ratione nanc itidem lectionem adduxi, ut uocem Φωνta. cum uoce -κlulaoniungendam intelligeremus. post uocem uero μις. statim apponenda est uirgula qua significemus consequenti uerbo iungi eam non debere. Quo d autem Aristoteles hac secunda definitione coniunctionem definiat,ea scilicet ratione.qua orationem unam facit, ex eode libro de Rhetorica haberi potest,cum ait: - χροος ω πρiti απMae . hoc est,coniunctio multa facit unum. Aliquas praeterea coniunctiones necessarior praecedere.alias uem sequi eodem
etiam loco declarat: unde uideri potest locum hune recte: suisse explicatum. aliqui excusi codices ita legunt: quam lectionem uetus nouat tralatio sequuntur. alii uero in quorum numero est etiam Aldi impressio legunt κquae lectio absque dubio praeserenda est; praesertim cum uideamus in tertio de Rhetorica Aristotelem agentem de coniunctione. dicere aliquas praecedere. aliquas ueror necessarior sequi. Quocirca pars haec ita uerti debet :as I s i co N. v ENIAT
243쪽
vocEM UNA M. Uerum quoniam ubi legitur . μιῆρ, alii codices legunt μίαν. si uox μίαν. secundo loco potita expungatur apertissima erit lectio hunc in nio is dum . aut uox si nificationis expers ex plurisus uocibus unam significantem is apta facere uocem. Et sensus est.quod coniunctio expers est ligni licationis. sed orationem significantem ex pluribus uocibus conseriam .apta est ex sui natura unam efficere.Codiως alii ita habent ε τανη ἄπμγ εκ μει eukνων ' ρομα κA A retur m*υκω μίαε ' κ. . quod sit uerbum ρομα κω calligetur & αμα, τύ ν scribatur per c non autem per 5. quo lapsu nihil facilius. addaturin uox ἡ. quae in exemplari Illustri stimi Mendorae reperitur.erit lectio huiusmodi planis
. sticubita uox eLl minime , quae uel principium orarionis, ues finem, vessparatio em oriendit, quemadmodum es omi, κὶ 'GLuba :pue vox minime quidem sirsicam: quin nec impedit, nec eqsscit alia quam uocem in sicare, pilam expliaribus vocibus componi, tam extremis
quam nictys cohaerens. EXPLANATIO.
Quoniam articulus quodammodo coniunctionis naturam se,pit clim aliqui eum inter coniunctiones posiverint, iure post coniumctiones Aristoteles agit de articulo. Cuius duas tradit descripti es, dices,articulum esse uocem, quae uel principium orationis, uel fine, uel separatione ostendit. principiu,articuli illi ollendunt, qui in oratione praeferuntur, quales sunt praepostiui: snem uero, qui illis re spondent subiunctitii: distinctione uer ,, quoniam ueluti digito id,de quo agitur, ostendunt ueluti si d icatu r,vem αἰαγν imp. G μνήμη: Hi,si m is,να. illud λ ostendit id quod sequitur, esse id, quod tertium genus agnitionis posuit. Aristoteles autem duo ponit exempla, ut
co haec vox, ostendo illam uocem eamque ab aliis distinguo. Alte. ram deinde articuli descriptionem adnectit,quin est eadem cum pri,itia ipsius coniunctionis,dempta illa ultima parte, μ ἀρμR. Uύργῆ λο
244쪽
γο ἰωκα - - quod forte ab Aristotele ea ratione factum est, ut ostenderet articulos a coniunctionibus pene non discrepare.
ANNOTATIONES.Cur Aristoteles ultimam colunctionis particulam primae descriptionis omissit 8 An,quod articulo non couenit.coniunctiones enim in omni orationis parete poni possunt quibusdam exceptis.quae ita principium sibi uendicant ut nunquam cum fine iugantur: quod de articulis dici non potest. In aliquibus codicibus calamo exaratis ita legitur. ρ G ῆ Ur, si F π ς s: quae lectio mihi no probatur. irrepsit autem hoc uitium ob librarii ignorantiam iam Graeci ostendere uolentes uerbum aliquid signiscare id.quoa sophistae nolire tepestatis materialiter uocant.uel nomen aliquod propri una. uirgulam supra illam dictione superius ponunt: ut in exemplo nostro. mi unica linea debet esse illa uox signata.hunc in modum, Fui. ι'. forte autem uitio atramenti linea non fuit corinua quod posteriores non animaduertentes de industria lineam.quae una esse debebat,iuxta literarum numerum diuiserunt. quota si etiam uelimus scripturam hane seruare.id cona oder fieri potest. sed Aristotelis dignitati repugnat. ideenim est dicere. αονα, μi.& dicere οἰον - σω.& ita de aliis literis . nam sic nihil
aliud uolumus.nisi quod articulus rem ostendat eam ψ ab aliis seiungat: quodit in literis, sicuti in dictionibus fieri potest.
Nomen composita vox eri signis cum siue impore, cuius a liqua per se pars nihil simi sicat. nam cir in compositis sic obfruamus, ut nullum per Iesparatum Ignisicet: ut m d οδύρω, in quo minime significat.
Praeponit nomen uerbo,quoniam nomen rem fgnificat, uerbum autem ipsum agere: at prius res cst natura,qubm agat. quod explicans, quid sit, inquit: NOMEN compos I TA v o X EST . quoniauullum est nomen una litera costans .s IGNI Fic ANS SINE TEMP o R E .uOX S I G N I F r c A N s,facit disserre 1 uocibus,qualis est blitiri,
non significautibus, ct a supradictis omnibus non nificantibus:
nomen enim alicuius rei nomen habentis nomen est . praeterea s noγminat, significat. Clim autem dicitur in cotextu,s INE TEMPORE, seiungitur nomen il uerbo, non quod nomina omnino tempus nonsgnificent annus enim nome est, tempusque sgnificat sed tempus ut aiunt no consgnificat. uerbum enim primum actionem, conse/queteraui ct tepus, in quo actio illa sit,sgnificat. c ubi us A Li QVAPERsE PA Rs NIHIL s I G N I F I c A T. per hoc distinguitur ab eo, quod dicitur animal rationale mortale,ct a reliquis id genus oratio nibus. Remouet deinde obiectione dices:NAM ET iN compos I/T TIS
245쪽
x. 8 MADII ET LOMB. IN ARIST. OB.
TIS SIC OBSER VAM vs. posset enim qtiis obiicere, quod nomina
duplicia significant, in quisus partes significare uidentur: iccirco inquit in nominibus,ct aliis dictionibus compositis, ut , scobi eruamus,ut nihil per se separatum fgnificet, ut & ipsum per se si gnificans: hoc est non utimur illis nominibus duplicibus, ut fgnificet id quod in oratione signiscant, cum separata sunt. na te. lignificat hominem unum,& unicum animi coceptum : καλλος uerb,
id est pulchritudo, separatu alium animi conceptu innificat, ct accidens item i me equus: ex quibus conceptibus no essicitur coceptus Callippi hominis. ct ideo, ut costituunt uocem Callippus, non sgni ficant: nam s separetur,etia nihil significant, ut in constitutione Callippi hominis ueniunt, & ut eius hominis partes. quod Aristotelesiple declarat exeplo, ut in εοδωρ ρ, in quo δωρον, ut scilicet pars ei οἴκου. minime significat.
ANNOTATIONES. Dixit nomen esse compositum; idi sane intellisi debet ex Iiteris, uel syllabis. At cur non item de coniunctione .atque articulo pertractans. eas compositas esse uoces dixit An. non omnis coniunctio.atque articulus composita uox est, ut ἡ, & a: nomina uero omnia composita reperiuntur. Ambigeret aliquis me itδ. cur in nominis definitione.quae hoc loco ponitur non rcperiantur particulae illae. καm trum iuui,cu in definitione nominis in libro de Interpretatione ponantur . aut enim illa redundat.aut lim manca est. Huic obiectioni bifaria occurri posse censeo. primum quidem,dicendo uocem . . murti i. corrupte logi:quoniam G τῆ σωθήκta scribi debebat hoc est ex impositione . adeo' enim facilis ob uocum similitudinem lapsus est ut maxime credi possit macula locum huc conspurcatum. Possumus quoque dicere ualere truti arx id.quod κα m eiis εἰκlis: quoniam compositio de qua hic agitur. ex literis syllabis constat. huiusmodi autem uox.aut actit,aut potentia ex impositione est. Sed cur disseretiam Aristoteles nomini uerboc, communem,no proposuit disserentiae,qua nonae a uerbo seiugiturὶcogruus enim magis hic orgo uideretur,ut comunia magis propria priecedant. Dicerem.eum c silio ordinem huc seruasse,ut disserentia.qua nomen ab oratione seiungitur,ultimo loco poneretur quoniam in postremis de oratione pertractat. p ARTI cvLA.
Verbum composita vox eri ,significans cum tempore: cuius quemadmodum de nomine Arimus P nulla per se pars separara significat. Etenim
homo ue assum inequaquam cum temporesignificat: ambulat ueta res ambulavit cum tempore siun cat: illud quidem Praesens, hoc praetentum. Post
246쪽
DE POETICA COMMENTARII. xt EN PLANATIO.
Post nomen merito agit de uerbo, deinde de casu. prius enim de iis,quorum sunt casus,pcrtractandu erat: cuius desinitio per ea, qua de nomine dicta sunt pene est explicata. Dicit igitur uerbum cssse uocem compostam, scilicet ex literis, significantem ad placitum, cum tempore: quod nomen praestare non potest: cuius quemadmodum de nomine diximus) nulla per se pars separata significat: in qua re
nomen ,uerbumque conueniunt. Probat autem uerbum cum temγpore significareὸices: ETENIM HOMO, SIVE ALBUΜ, NE QUA QVAM cvM TEMPORE S I G N I F i c A T. A A B UL A T V E R S,V E LAMBULAVIT CUM TEMPORE S I G N i F i c AT . hoc est, tempus
indicat, quando actio illa, aut fuit,aut est,aut erit.
Ambigitur.cum ambulabit sit casus uerbi cur id pro exemplo uerbi posuit An.casus uerbi uerba sunt.& significant cu tempore: de illis tame seorsum per tractat: non quord etiam nomisum.& uerborum castix, nomina. uerbaqi non sint.sed quo d in Poesi s,pe magni reserat, num per recta, an per casus quippia dicatur. nullum orationis genus ab ea reiiciatur, siue imperet, siue optet, aut alio quouis modo proseratur. Praeteritum autem in exemplum adduxit, ut te poris significatio euidens magis esset.cum aliqui praesens tempus esse negent. Quomodo dicitur uerbum esse uocem compositam cum . I. id est Uade,uerbum sit una tantum constans litera ' An non uermam,sed uerbi casus. ν Vox illa τυγ mina geminato σ, ut in calamo exaratis libris legitur est,scribenda.
suum, qui tum ad nomen, tum ad verbum pertinent, hic quidem si/glicans egi jecundum hilus, vel huic, quaecunque talia: ille M o Iecundum unum vel plura It homines, vel homo : irenis altra secundum perfiniram modos, quisenus interrogant , sue iubent: uerbigraria: ambulauit, ambula: quae quidem eiusdem generis sunt casus uerbi.
Declarat primo quid sit nominis casus, ille scilicet qui sgnificat possessionem, qualis est genitivus casus: uel ille, qui est dandi casus, ut huic. ct ita de reliquis casbus item qui fiat numeri unius, uel plu/
riu, u homines,uel homo. Casus uero uerbi sunt, qui ad hypocritiὸ cam artem spectant,ut secundum interrogationem,uel mandatum. Quod probat: quoniam cum dicimus,luit nep interrogamus squod . . I T ii quia
247쪽
quia gestu corporis effertur, iccirco dixit secundum species hypocriticae) uel cum dicimus ambula , iubemus ac imperamus . Caius uerbi penes lias species esse dixit, hoc est uci ratione temporum,
ANNOTATIONE S.Codices alii calamo exarati habent ir: quae lectio mihi non improbatur . excussi ucror habent πτίμως sed Paccius ita uertit, ac si graece legerctur πτώe ν Casus uerbi etiam alii dixere. Dionysius enim Halicarnasseus inquit: e mcτων προρα κρεοἶγα is λαμβανομῆια - όρθα, ηπα ἴ- , κὶ κα πὶ πeluo ε κλωσδε ιώπα πιάσεις ρηματκἀς καλουm. Casum autem nominis in libro mcta ἐρε κοί- Aristoteles nomen esse non uult.quoniam uerbo E S T iunctiim .uerum uel salsum non significat.ut Socratis est: debet enim aliquid addi.ucrbi gratia liber. quocirca pressius ibi accipit nominis significatum.quim hoc loco idE
quoque de oratione dicendum. a Ii καπι mu'mκ N. Codices aliqui calamo exarati habent 4 υπ-τκα: quae lectio uulgatae praeferenda est. nam in initio tractationis huius de dictione.hypocriticae tacultatis esse dixit. scire quo gelluomnex orationis species proferri debeant; quibus utitur poeta. ut testatur Philosophus in libro de Intereretatione cum ait: απῖαροκος aάτάς, -ώ ω F α
o Ax et Mna κος,τῆς - θεωριων. Mirum alicui uideri posset.Aristotelcm casum uerbi non accepisse penes uniuersale & sngulare, sicuti in nomine itidem accopit. An. uerba quoque hac ratione casus dunt. exemplum autem sorte ab Arii totele ideo no est allatum, quoniam i nominibus uerba numerum accipiunt:& ideo satis suit exemplum casus in numero . in nomine explicasse. Sed cur dixit Ho Mi NES, VEL HOMO. qui cum recti sint, casus esse non possunt ρAn uox HOMINES. magis numerum ostendit , HOMO uero hic non ea ratione.ut scilicet remix, aut obliquus casus,sed ut numerum unius ollendit accipi tur. At quomodo numerum ollendat.si unitas numerus non ei . sed numeri principium 3 An.quod hic non exacta illa rerum perpensio de*deratur igitur. ut plures loquuntur, sic nominibus uti decet.
oratio uox t significos composita: cuius pantes quaedam siparatae aliquid i omnino significant..t Quanquam enim non omnis oratio ex nomiambus, Cr verbis contias, ut hominis ipsius definitio siquidem ne uerbiseriam con Iare poteri: omnino tamen aliquassigni icantes partes habebit: ut in hac oratione, ambulat Cleon, illud Cleon, significans eri. Duobus uero modis una aetatur oratio. aut enim significans unum per se eLI, aut ad ditis coniunctynibus:uerbigratiae Ilias quide una erit coniunctionibus ora tio: bcmunis vero desinitio unum significat.
248쪽
De oratione recte post praedicta,quoniam ex illis componitur, pertractat: quae quide, sicut & supra dictae particulae,significat positione,
non aute natura, cuius partes quaeda scparatae aliquid omnino significant. quod proprium orationis est: hoc enim a caeteris partibus f iungitur. Dixit PARTE f QNAEDA M. quoniam, ut antea uisum est, omnes eius partes non significant. Caeterum quoniam alicui miru
uideri potuisset, Aristotelem in definienda oratione dixisse eam esse
uocem compositam, nec addidisse, ex nomine scilicet, ct uerbo , uel casu uerbi, ex quibus particulis enuntiatiuam orationem constare oportet: iccirco obiectioni huic occurrens, ait, no enim omnis ora γtio ex nominibus, uerbi S ue componitu quod exemplo declarat,ut hominis definitio: sed usu uenit orationem absque uerbo reperiri. nulla uero componitur oratio ex omnibus partibus non signiscantibus: quapropter inquit, partem l emper aliqua habebit,quae sgnificat,ut in hac oratione, PEDETENTiΜ,c LEON, c LEON fgnificat. Et cum dixerit quid oratio sit, subiungit, quaenam una dicatur. idque duobus esse modis dicit. quod etiam probat. una nanque di. cetur, aut quae unum significat,aut quae ex pluribus constat, sed coniunctione una est. quod exemplo declarat . ut Ilias colunctione ora. tio una est: hominis uero definitio una oratio dicetur, quonia unu
VER BlS c ONSTAT. Addit pnxtcr uerba Aristotelis uocem illam. t cis Arscu A M , qua omnia perturbantur.Diximus cnim Aristotelem in hac parte oc currere obiectioni quoniam ex orationi x definitione hoc loco tradita constat orationes etiam sine uerbo confici posse: cuius oppositum in libro de Interpretatione dixisse uidetur: omnem nimirum enunciatiuam orationem uerbo.uel casu uerbi necessario indigere.iccirco obiectionem hanc remouens inquit.or,tiones dari sine uerbo: & ideo se de uerbo non meminisse, quoniam hoc loco de oratione fusiuς. quina in libro de Interpretatione pertractat: illic enim de enunciatiua tantiim egit oratione.quam ex uerbo.uel uerbi casu constare oportet. Hanc igitur obiectionem Aristoteles animaduertens, illis uerbis occur rit. ctim enun orationem citra uerbum esse posse concedit aperte se non hoc loco de oratione.quatenus tantum enuntiativa est. sed latins agere demonstrat: unde tota remouetur obiectio.At si uox illa QV A N . A M. addatur.qua arbitratu suo Paccius adiccit,comode haudquaquam asserere poterimus illis uerbis Aristotelem occurrere obiectioni Propterea uerbum illud e latina uersione tanquam adulterinum est expungendum sicuti quoque, & uerbum t o M N I N quod paulo superius ponitur,cu ait: A L I Q y ID OMNINO SIGNIFIcAT:
249쪽
assert. Cum igitur uerbum illud Aristotelis non sit. & aliquam potius difficul
E S T.Quo loco notandum est uocem illam η βαδίζuν. hoc est ambulare . ad Pac cio legi .ac si e set castigada.expucta ultima litera, uidelicet F s. tuc enim legeretur. & sisnificaret AMB v L A T.Uetus quoq; tralatio legit ambulat.codi ces taliae exculi, deptis his qui postremo loco sunt editi, quanqua & hi castiga tionem habent in margine reliquis consentientem legunt βαδεζεν.multi etiam calamo exarati mitis habent. Sed siue hoc. siue alio modo legatur, emergit difficultas nullo modo dissimulanda. ea uero est.quoniam in hac particula Aristoteli propositum estostendere orationem nullam posse tantum constare ex partibuς non significantibus,quales coniunctiones.& articuli sunt: ideo dicit quanquam sine uerbo confici possit oratio. partem tamen aliquam significantem semper habebit.ut ambulat Cleon. at in hac oratione AMB A T,uerbuest.& partes omnes significarn. Quomodo igitur quadrat exemplum. aperit . quod dictum est ρ Item cur dicit c L E O N significare,cum etiam AMBvLAT
significet ε Quid igitur ρ quid λ Librarii ignorantiae.non Aristoteli ascribendum
esse sensum.qui passim ex illis uerbis necessarior colligitur. ineptus me Hercle. atque incongruus.Uerba itaque castiganda sunt. & pristino candori restituenda : quibus recte dispositis.nihil planius inuenietur.Neutro igitur modo lege
du.nec βαδεζΗ.nec . propius tame uoci uetae accedit uox βαδ ζειν quoniaβαδιν, hoc est pedetentim,scribendu est ut integra sit lectio κλε:ν , t κλωκhoc est PEDETENTIM c L E O N. Ut autem tota rerum series conspicua sit. sensum dicemus, deinde uerba Aristotelis ad uerbum uertemus. sensus igitur est.quanquain sine uerbis oratio fieri possit. semper tamen aliquam partem. quae significet.habeat oportet ut in hac oratione PEDETENTIM c LEON, in qua nullum extat ueroum.est tamen Cleon.quod significat. nam pedetetim cum adverbium sit.ex Aristotclis sententia non significat.quantum autem ex plum hoc consentiat cum praedictis neminen latere puto. Si uero uulgatam loctionem retinere uelimus,cogemur dicere Aristotelem ineptissime parte hane explicuisse. quam autem faciIis sit lapsu . eorum praesertim, qui hunc librum non intelligebant ex uoce βα 'ν, in stur, omnes intelligunt. Uerum qu niam Paccius partem hanc male uertit. nos praepositis uerbis graecis ea. in lati num sermonem fideliter uertemus.*άμ εφι ἀει ρηματων ειν λοπν. μερκροπητρι άει ἀση--ονε la. o ονυμ δεν κλεων, o κλεων. hoc est: QN A N QT AM US UVENIAT, UT SINE VERBO ORATIO SIT. PARTEM TAMEN SEM PER ALIQUAM SIGNIFICANTEM HABEBIT. UT IN ORATIONE HAC, PEDETENTIM c LEON. ILLUD c LEON SIGNIFICANS EST.
Orationem unam esse coniunctione testatur etiam Aristoteles tertio de Rheto rica libro cum ait: λilit Amrunx ἰα& quae sequutur.& septimo Diumae Phi- losophiae cum ait: Illud aute inanifestu. quod quae primo.& simpliciter defint.' tio.α quod quid erat esse.substantiarum est,sed nihilominus etiam aliorum si- ην militer est,ueruntamen no prim3.Non enim necesse. si hoc ponamus huius dein finitionem esse. quod oratione idem significat, sed quod aliqua oratione. hoc autem si unius fuerit. non eo quod continuum,sicut Ilias,aut quaecunque cono iunctione. Item in octauo eiusdem libri Definitio attraratio est una non cono iunctione.quemadmodum Ilias. sed per unius esse. Qui plura de nomine. uerabo.& oratione scire cupit,adeat interpretes libri Aristotelis de Interpretatione. Ubiacm
250쪽
Nominis generum aliquod es implex: simplex autem uoco, quod ex minime significantibus confri imitur: aliquod duplex , cuius aliud quidem ex significantibus, ac minime si scantibus componitur, aliud exsignficantibus omnino. iplex insper, ac quadruplex nomen esse potesti quemadmo
Enumeratis elocutionis partibus, quarum duas,literas inquam,&syllabas Metricae facultatis esse dixit, de nomine, cuius poeta praeci puam habere rationem debet, sermonem aggreditur. Cuius species
alia est simplex: exponit aute quid per smplex nome intelligat,si plex inquit)uoco,quod ex minimis fgnificantibus, scilicet esemetis,
uel syllabis solis constituitur, ut D, hoc est terra alia uero nominis species duplex est.2 haec bifariam: alterum enim nomen ex signifiὸ cante,ct non sgnificante,ut sublucidus reliquum uero ex significantibus, ut nemorivagus,constituitur. Triplex praeterea inquit 2 quadruplex nomen esse potest ut multa sunt Megaliolorum nomina. Triplicis autem nominis exemplum assert, ἔρειοκαῖκι α constat enim ex tribus nominibus fluuiorum, Hermi, Caici, Xanthi. Megaγliotae uero,uel erant populi de quibus tamen nihil apud Strabonem legituri qui saepe compositis huiusmodi nominibus utebantur: uel dithyrambicos poetas intelligit, quos Megaliolas uocat, quas magnas habentes aures, ut etiam quadruplicia nomina in cas ingredi possent . infra enim dicet nomina composita dithyrabis conuenire.
ANNOTATIONES. Sciendum est.orationis partex nomina uocari.teste Apollonio libro primo cap.tertio. Aristoteles quoque libro Mes iesiariis uoce nominis utitur, ueluti communi quopiam nomini ,& uerbo : quo loco Ammonius quinque nomiis nis exponit significata. Hoc quoque loco nomen non,ut uerbo opponitur,accipitur.s .ut quid commune partibus omnibus orationis. Unde Quintilianus is libro primo cap.U.utitur uoce,uerbum.late.cum ait Uerba nunc generaliter ac , , cipi uolo: nam duplex eorum intellectus est.alter qui omnia, per quae sermo,, nectitur,l nificat,ut apud Horatium: ., Uerba prouisam rem non inuita sequentur. - alter, in quo est una pars orationis, lego.scribo. Quam uitanto ambiguitatem ., quida dicere maluerut,uoces dictiones.locutiones. Singula sunt, aut nostra.auto, peregrina,aut simplicia,aut coposita aut propria,aut trastata,aut ulitata, aut fio