장음표시 사용
261쪽
2 34M A.D II ET LON B. IN A R I s T. LIB. EXPLANATIO
Pergit declarare alia nominum genera. Fictum inquit dicitur, quando poeta rei alicui nomen id ponit, quo caeteri non utuntur. probat autem exemplo aliqua huiusmodi dari: ut Homerus,qui cor
nua ερνίτας uoce noua nuncupauit, ct sacerdotem αρετήρα . Productu
autem id nomen dicitur,quod logiore uocali, qu1m si eius propria, constet, aut si adiectam syllabam habuerit: ut ΦαώωσΠπλε ε enim, quae breuis uocalis est, in fi longum mutatur. ἀφ motin m ora . &laoc exemptuni, ut patet, est ex adiectione syllabarum . Subtractum uerb,quod aliquo sue suo sue adiecto mutilu st; ut issi, quo/ru integra sunt κρi s. Item cum una syllaba ex geminis fit, ut
οἰιοις, hoc est ovis. Commutatum uero nomen dicitur, cum pars co sueti nominis manet,pars uero fit, ut Alit ιν pro eo quod est Aiwν.
Cicero in tertio de Oratore. Utimur inquit uerbis, aut ii . quae propria
suntΔ certa quasi uocabula rerum. pene una nata cum rebus ipsis: aut iis.quae transseruntur.& quasi alieno in loco collocantur: aut iis, quae novamus. & ta cimus ipsi. Et parum infra: Tria inquit sunt in uerbo simplici. quae orator asserat ad illustrandam. atque exornandam orationem: aut inusitatum uerbu. aut nouatum,aut trastatum. Et parum infra Nouantur autem uerba quae ab eo qui dicit,ipso gignuntur ac fiunt uel coniungendis uerbis. & assert exemplumce coniunctis, ut expectorare,& de iis quae sine coniunctione sunt. ut incurvolcere. Huiusmodi nomina sunt,quae Aristoteles in aediuμενα uocat. In codice illuistrissimi Medorae ita legitur.μακροέρω κεκρημενον οῦ τ οἰκ- Ita prosecto legi debent.non autem a ciκ . Alii codices non habent illam uocem ἐ. sic habetiaακῖο Mω--ου οἰκέου : quae lectio etiam Aristotelis sensum seruat. Mui ια γνετω MMDUρων' ις. Sciendum est in Aldi codice excuso. quod locus hic post uerbum εὐ.allerisco notatus est. Paccius uero supplere uoluit. sed mea sententia malc locum restituit. cum enim de subtracto agit, cuius duos ponit m dos.quorum primus est. cum aliquid abiicitur,ut i, tu triin secundo modosi etiam aliquid abiiceretur,quomodo ar primo disserret non uideo. at cum Aristoteles dicat. Iu μL. Vimia hoc est & una fit syllaba ex duabus, intelligere debemus nulla litera abiecta. quocirca ita locus relii tui debet.aut ego fallor.ut olao r. id cit ovis: quemadmodum in aliquibus codicibus excusis in margine reperitur: in qua uoce ex duabux syllabis una fit. nullo prorsus eiecto eletnento.at si legatur ut in uulgatis. ἐῆς is, abiiceretur syllaba. & ita cum primo modo coincideret: nisi uelimus dicere figuram esse . quam grammatici Visu uocant. apertior tamen eli lectio. ii nostro modo uerba castigentur.
262쪽
minum praeterea sunt aliqua mascula, aliqua foeminea, aliqua media. Masculu, quaecunque me desinunt, Cr in cunctas, quae a dic c mutis
componuntur: sunt enim omnino duae, δ Er l. Faminea,quaecunque in uoca/
les uapte narura longas, quales sunt οῦ π s, desinunt, productas insipering . quo sit, ut hae numero sint a quales illis, in quas masicula, Crfxminea desinunt. R enim err non diuersesunt. Die nullum nomen in mutam def
Haec pars, in qua alias nominum disserentias Aristoteles ponit,
quantum ad uerborum contextum attinet, ita aperta est, ut explica.tione non indigeat quantum uero ad sensum, quoniam tota macta
lis conspurcata est,ita ut iacet,prorsus percipi non potest.
ANNOTATIONE s. Sciendum est. Aristotelem ea nominum genera quae nec marium .nec eminarum sunt. sub neutrorum uoce comprehendisse . Quantum autem ad maria nomina attinet.cum Aristotelis nome.& Demosthenis,multa id genus nomina in f dclinant .de quo elemento.nihil in uerbis Philosophi reperitur. iccirco satis in aperto est in contextu restituendam literam ff. ut intcgra lectio sit: m scula sunt. quae in f, & P. & desinunt. ni dicere uelimus.cum dicat etiam in ψω f marium nomina desinere.quae literae,cum duplices sint ex V st, Mucs compositae sunt. indicasse Philosophum mascula quoque nomina in it desine re; quanquam id aperte non posuerit. Postea cum inquit 4 ora inmers ocimia των Gγκειτdiareia m A D ἡ Λ ψ. 4 l . etiam hunc locum deerauatum putamus. nam sensus ex iis uerbis extorqueri quidem potest sed quod sese osserat spon te, ut Aristoteli mos est. nequaquam: quod sane fiet.si uerba restituantur hunc
in modum. - δεαεα πια ναν ic συγκοπα. ταλα si Diso . ροψ r. Item cum inquit co ita συνβbum πληθa, tem - α ρενακὶ πι θηλεα. γυ ψ . 'iam sensus horum uerborum,quomodo ueritati consentiat, non plane uideo innixus autem omnium grammaticorum testimonio.uerba Ita restituo.
zn ουκ Im evis νa πλάθου, εἰς om ει ι ενα, η - θηλεα.- γαρ V 4 r ψ e t e του επι, Praeterea cum inquit:. πῆ κειε lv aς ταῶτα η ς ψ e. haec uerba ueritati consona non esse unicuiquc graecam linguam profitenti in aperto est. ea autem abefactata hunc in modum placide subleuare possumus. loco uocum o ς' ται sub stituendo s. mP Ξ.& post literam e .restituendo κὶ f. ut tota intesta lectio huius modi si t. - omlἰεις m τὸ L, 4 C. 4 ff, κὶ ρ , Non deerunt sorte qui mihi uitio uertat.me citra uetustorum exemplarium fidem.nimis audacem else in uerbis Artilotelis. quae passim circunseruntur immutandis. ucrum illis me palmam citra controuersiam concessurum polliceor. si seruata lectione uulgata, Aristotelem a calumnia hac in parte uendicare poterunt. sed auguror neminem fore, qui id praestare positi. Habebunt bonarum literarum studiosi uulgatam lectio, nem: item.quibus in locis eam castigandam existimem . non erit itaque disti.
263쪽
,is N ADII ET VOM B. IN ARIST. LIB.
cile quippiam aliquid inuentis addere. aut, si quae diximus falsa sunt . inuesti sandae salicin ueritatis occasioncm fortasse pnaestare poterunt. Usum aute pars haec poetis praestabit: quoniam cum nomina tape fingant.si marium desinen tias.quales sint.quales itcni foeminarum. &ncutroru perfecte tenuerint, poterunt profectet in novandis nominibus, ut rei natura postulabit, ea recter forma re. Forte ad illud Aristophanis in Nebulis allusit Aristoteles, ubi disputat, an κάρδειπος uel καρῖhra dicendu sit. item num αλεκτραν scemina gallina αλεκτρια- ναι ue, gallus ueror αλεκτωρ . Admonet aute Aristoteles tria sola in I desinere, &quinque in si ,ne caetera.quae huiusmodi desinentias habent, aliunde ascita per grina* ella nos lateat.
Dictiomis autem uirtus, ut per 'uc fit, non tamen humilis. quae igitur ex propriss nominibus conritabit, maxime perutcua erit, humilis tamen. exe
plausit Cleophontis, Sthensit poesis. illa ueneranda,' omne prorsu
s lebeium excludens, quae pereXrmis utetur uocabulis. De re inum uoco viarietatem lin arum, tramSLNOnem,extensionem, tum quodcunque a proprio
alienum eriE. uerum, siquis hinc omnia simul congerat, vel aenigma essi ciet, uel barbari um: aeni Sma quid , si translationcse barbarismum vero,
Duabus sane dotibus elocutionis, poeticae uirtutem exornari do. cet: si nimirum perspicua sit, non tamen humilis,&abiecta. vi R Tvs autem, quoniam uox est hoc loco translata,valet id, quod in elocutione potissimum requiritur. Docet deinde uoces, quibus passim utitur uulgus, orationem quidem manifestam efficere, sed humilem eam reddere: cuius exemplum asseri poemata, quae non extat, Cleo/phontis, ct Stheneli. grauis autem,ac E sermone populari recedens Poesis est, quae peregrinis uocibus utitur. Quid uero P E R E G R IN ura uocet,explicat. linguam tinquit in metaphoram, extensonem, ct quicquid extra proprium est. Admonet tamen, ne simul omni, bus simul superius enumeratis utamur: quoniam in aenigma, uel in barbarismum incideremus : squidem eri modus in rebus. amig, ma quidem faciemus,s pene totam ex metaphoris orationem con/stituemus : barbari sinum uero , si linguis totam orationem reserὸ
264쪽
Asserit Aristoteles libro de Rhetorica tertio. eam oratione.quae quod diciturno manifestu reddit, munere suo ncquaqua fugi, ut nil orationis esse. lusd manifesta sit.& no humilis; neq; tamen supra dignitate,sed cogrua Poetica fortanse oratio humilis no et sed orationi solutae nequaqua congrua ex quibus apparet poeticam elocutione cise pluribus illustrata ornatibus. Cur aute peregrina nomina grauem orationem magis essiciat,loco supra citato docet.cum inquit:
ρογαρ Iixt xlia ποιῶ τανincia Moeri γαν. recessus quippe a comuni sermonis cosuetudine grandiorem orationem facit. quotidianas cnim res cotemnimux, nouas autem,ac peregrinas admiram ur.admiratio autem iucunda est, ut ex libro primo de Rhetorica.ubi loquitur de i ucundis deprehendi potest. De Cleophonte apud Suida.de Sthenelo apud Athenaeu legas. Sciendu est, Aristotele
voce. UEL.pro ET accepisse citast: VERUM SI QUIS HAEc OMNIA IIM VLCONGERAT, VEL AENIGMA EFFICIET, VEL BARBARISMUM.n enim oratio ex metaphoris complicetur.aenigma facit: si item accesserit lin. suae barbarisinii cum migmate faciet.V E L autem pro E T, usurpari supra domonstratu est. εκ κιρι ωνον μάταν. Paccius uertit EX PROPRIIS NOMI/NI B v S.quo loco animaauertendum est, proprium tantum ualere . ac populare uulgarcue. nam uoces.quibus uulgus utitur, apertam quidem.& claram orationem efficiunt sed humilem.&abiectam . in communi autem sermone uocibus propriis rarius utimur communibuς uero epius.& circumlocutionibu . Dubitaret quispia quomodo Aristoteles omnia nomina. quae no κvem sunt . peregrina uocet An pcregrinum opposuit pic io' populari: nomina uero, quibus passim homines utuntur. νειρια, hoc est popularia uocat. quare nil mirum. si humilem haec orationem conficere dicat. nomina igitur accommodata re bus peregrina dicentur . nam peregrinum dicitur omne, quod ornamentum orationi assert. cum igitur sapientes tantum uocibus rebus couenientibus semper uti sciant,nihil mirum alicui uideri debet.si sub peregrini nomine eas complexus est,ese i plebeis uocibus ac passim prolatis seiungere uoluit. Dubit, rei itidem aliquis,si uoces,quibus passim utitur uulgus magna re parte rebus accommodatae non sunt,erunt igitur communes.ergo metaphoricae. metaphoraenam cst,cuingenus ponitur pro specie. ut superius uisum est: communius autem eo.quod minus commune est, generis rationem habere nemo est qui ambigat. An communia illa, licet translata sint, usus tamen essecit.ut non metaphorica nomina, sed quotidiani sermonis propria facta sint uerbi grati si dicam. redeo ad institutum sermonem, certum est, quo)d redire non est sermo nis, sed corporum: ita tamen usus inualuit.ut omnes sermoni uocem illam attribuant. ita quoque cum dicitur,nunc ad rem uenio. cum tamen nullus si di, csitis motus ad locum.Huiusmodi igitur uoces.quibus popularis utitur sermo. populares uoces dicuntur, quas κveix uocat Aristoteles. κυρiον igitur hoc loco idem ualet, quod iδιωμον. PARTI cvLA . XVII. Ah mTrγ mi, ἰδιιαύτη ta,v λεγου - . -χπια α-m, exu. R. et snta Hs. δερματων eu υθεανδε, Γον ri 6. πω u. καπι δἰ ἀὼ μotes et . e. δἰ εα οἰον,α 'δρο ι sti me χαλκον in ' τι τοι m. ia a Qῖγλαῆῶν ὀ c .
6ntraris forma ea erit, oratio scilicet, quae ex minime congrvcnto
265쪽
bus in Ur si con lat. hoc ista me per nominum compositioncin effici minime
poteri, per translationem verit poteri: iit, imit e, arque are utrum viro inbirentem unum: caeter id genus. Quemadmodum quoque exta suaru uarietate barbariseus. quapropter aliquo pudia bis admisietur.
Probat ex aenigmatis idea sue specie quod ex multis in unum collectis metaphoris aenigma constitui potest. Aenigma enim sermo est cottingens quae simul iungi nequeui. Porro si ex nominibus notranslatis, sed propriis,& ex iis,quae in frequenti usu sunt,oratio constituatur, nunquam migma fiet, hoc est non costruetur oratio, quae pugnantia inter se claudere primo aspectu uidentur . at ex nomini. bus trastatis facile erit, ut aenigma fiat. Quod exemplo Philosophus declarat: ut homine uidi igne ars in homine agglutinante. huiusmodi sermo pugna claudere uidetur. ignis enim no uidetur posse honii ni agglutinare a s. Sut aute in hoc sermone tres trastatae uoces. pri. ma elo specie ad genus .cu enim flamma dicere proprie opus esset, per translatione dixit igne secunda est uox ars, quod cucurbitula si. gnificat.& est translatio itide a i pecie ad genus. postrema translatio est in uerbo agglutinare. nam est metaphora secundum proportio. nem. quoniam enim adhaeret corpori cucurbitula: ct quae aggluti/nantur corporibus, quibus agglutinata sunt adhaerent: ideo ob similitudinis proportione dicetur cucurbitula agglutinari corpori. uox enim κοM--m,proprie ualet interuentu glutinis,aliquid alteri rei firmiter assigere. Barbarismus ucro fit ex linguis : quoniam diuerso modo literis accentibus, ct aliis accidentibus dictionis utuntur linguae diuersae.
De hoc aenigmate Aristoteles in libro de Rhetorica tertio meminit: quod a Doctissimo Victorio in suis in eundem librum declarationibus recte.ut mori eius est explicatur. cui ego assentio.quord scilicet mi eiu αλκον in duas diuidi uices oporteat. uidelicet πυρὶ καλκον. Ponit Athenaeus libro decimo hoc aenigmais ex duobus carminibus costans, cum de Griphis agit, ac aperit. cum inquit: et λα
,, τουτο a ramum τους σχέαο siti, Sinta De hoc aenigmate Demetrius in libro de Elocutione. Plutarchus quoque in Symposio septem sapientum. Ignem esse stam mae genus Aristoteles quinto Topicorum his nerbis testatur. ζ Πνῶ τυρος, ἐπρον γυ δῶ-α exl xi et I . --. εκαπν ἴν. Celebrat hoc aenigma in Rhetorica Aristoteles ea sane ratione. quoniam, quo plus pri mo aspectu a ueritate recedere uidetur.eo aperto ac explicato.omnia belle cohaerere dignoscuntura emi ob oculos ponit. Aenigmata vero' rcctc erunt conu
266쪽
DE POETIcA' C OM MEN T A RII . ars secta. si ad normam antea dictam constituentur. Quae uoluptatem afferre poniint, re qua ratione.in tertio de Rhetorica his uerbis ostendit. xi m. se νιγαενα F diu νηλα . μαθεως Paccius recte quidem uocem -- ριχαλκον. quae una graece legebatur.m duas diuisit.ut supra quoque diximus peruerse tamen migma explicuit. quod in hunc modum latine sonat. t Uirum uidi igne aes super uiro agglutinantem. Ualci autem. uidi uirum super uiro cucurbitulam aeneam interuentu ignis applicantem . Cucurbitulae aut cm apud ueteres in aere. non ex uitro tantum.nt nunc passim fit confici consueuerant ut ex monumentis Graecorum medicorum intelligitur. Paulus enim sexto libro ultreis anteponit.cum ait: ἀ xv Nululate αμίλλον - α καλ
M,πλῶ ς -υH- τλογο. Q οἰνων Aelficit Get ηγειαἰαν. De Barbarismo Graeci omnes scripsere, id tamen hoc loco admonendum arbitror, Aristotelelub Barbarismi voce.Soloecismum quoque comprehendisse . nam soloecisinus aeque bene ex linquarum uarietate.ac barbarismus fieri potest. δο α - ω πως τμοις. Aliqui codices calamo exarati hac paric carent. Vetus quoque translatio hanc partem non agnoscit. sorte glossema fili quod uitio librarii in contextum irrepsit: nam infra docet omnibus iis certa mensura. ac temperate utendum esse. Codex Lampridii ita legit: ν κεκραχα mor: quae lectio mini probatur.ut sensus sit. Oportet itaque aliquo pacto, id est temperater haec mucere, ne uel in aenigma uel in barbarismum incidamus.
Proinde sicut illud non triuiale, ac minime humile,linguia, tramlatio, ranatus,catcras dicta necies pariunt: ita proprium perspicuitatem. Co rum non minimam conferre uidentur partem ad dictionis perspicuitatem, Cr ad uulgare excludiadum productiones, concisones rommum i fmmuta tiones. quandoquidem liquod praeter usum communem si, quatenus a pro prio diuersum in , isiud minime plebeium ejicit: quarenus vero cum Vucommuni convcni claritarem. EXPLANATIO.
Colligit ex antedictis,quod nomina, quae in comuni usu sunt, orationem apertam,atque perspicuam faciunt: caetera uerb nominum genera, de quibus iam a ictum est, eam grandiorem, S a uulgi comi uetudine remotiorem reddunt. Subiungit deinde modum, quo utrunq; seruare possumus. No minimam inquit partem, ut oratiolit manifesta ct non plebeia, nomina extensa, decurtata, ct immuta ta conserunt. Cuius rei rationem assert. nam ea ratione qua ficta; praeter id, quod consuetum est,orationem a communi loquendi usu
267쪽
, α NA DII ET LOMB. IN ARI s T. LIB. uendicant: ut autem commune quid habent cum consucto , ac ra/tione, manifesta remanet oratio . ccce πιληioti, in oratione positum
pro nomine πιλάδου, quatenus illi uoci aliquid additur, peregrinum quodammodo. ac graue factum est ea autem ratione, qubd multum proprii nominis retinet,quid fgnificet aperte patet.
in Poetica uero, cum κύριον idem quod ambae ita uoces utroque loco Philoso. phus significare uoluerit clare patet.κυρiον ualere idem,quod Eci ori sed die noidem ualet.quod proprium: mi iον igitur apud Aristotelem non ualet in Poeti. ea cum de nominibus loquitur.quod proprium. hoc est maximὸ rem ac proprie explican . multa enim sunt nomina in hominum cosuetudine usurpata. ruae propria rebus illis.quae significant.non sunt. Hic aduertendus est loqueni modus Philosophi quo mani tau patet ni uelimus quod aperter patet tenobris offuscare)ornatum esse unum nominum genus ab aliis distinctum.
qui Doetam ipsum incessere audent. id quo dimisius Euri, des fecit. t quasi cile quis confingat, si ei, dum iambos conscribat, in ipsa dictione nomina
quantumlibet extendere liceat: quemadmodum, a es καυν sistiν μαραθωνα βαcio
Dictum est quonam pacto nominum mixtio oratione, tum aper tam , tum ornatiorem reddat: cuius rei occasione digreditur,eos reprehendens,qui huiusmodi loquendi modum calumniabatur. Fuit autem inter caeteros Euclides priscus , qui Homerum reprehendo bat, perinde ac eisset iacile pangere, si unicuiq; pro arbitratu nomi/na extendere liceret. Deridet autem Homerum in eadem dialecto, hoc est in eodem dicendi genere dictiones extendens, iambos essi.
sunt enim Euclidis iambi, in quibus nomina de industria ab eo extenduntur, ut risum cieat, ct huiusmodi clocutionem irrideat.
268쪽
DA po ETic A co MMENTARII. 24ε Haec cum male a Paccio uertantur . nox ea lic latina facicinus . TAN AMFAc Tu FAcILE SIT, SI MS DABlT PRO ARBITRATU DIcTIO. NEM EXTENDERE, MORDENS IN EADEM DIALEcTO, UT
Hi duo uersus Euclidis in codice Illustrissimi Mendorae aliter leguntur .nam. Ηιραθωνα A legitur: in quo uerbo syllaba δἰ esset addita. enim loci
gunt.Item geminato N: quo in uerbo syllaba cli. item illa particula αν uidetur interiecta. quicquid tamen sit, certe in re errare non possit must: ex Aristotelis enim uerbis constat Euclidem nomina extendendo. ut huiusmodi loquendi modum irrideret. iambos madiose composuisse. quinam autem esset illorum carminum sensus, cum alii uersus huiuς Euclidis non extent sciri non potest. In primo carmine adiectae saltem sunt illae duae syllabae . m. dc in secundo illae duae αν. & . quae aute fuerint illa carmina.cii in eoru scriptio tam uaria sit. ' ignoratur. Plato in Crat Flo. So. An ignoras beate uir nomina uetera distracta i an esse.atq, connisa a sermonas tragici midiosis, elegantiae gratia addentibus ' & subrahentibus literas. ac partim temporis diuturnitate . partim exornatio nix studio undique peruertentibus 8 ut ecce in . id est speculo. quam v absurdum est e ipsius additamentum p Talia certὰ ut arbitror faciunt. qui oris ' illecebras pluris aes limant quina ueritatem. Quamobrem cum multa nomini bus ipsis adiecerint, tandem effeceriit. ut nemo iam nominum sensum animad ' uertat. Quemadmodii dum e Gγγοι, id est monstrum quoddam proferui, in ' σωγα pronuntiare deberent ac caetera multa. Profector si daretur cuique arbitra tu suo& demere & addere. magna utique esset licentia. & quod libet nomen cui rei unusquisque tribueret. Haec Plato. quae ideo in hunc locum a me tra/lata sunt. ut intelligatur Aristotelem cum Platone non penitus consentire: laudat enim Aristoteles huiusmodi nominum immutationes, si maturer, ac temoperate fiant.
Itaque ridiculus esse apparet,qui hoc dicens modo usis eri. Atqui mensura inque omnibus partibus revia e I. nam siquis translationibus, ta
cuis, caeteris p brvus generis ues indecenter , t uel assectare usita ferit, pi
Per tiaec Aristoteles ueteris Euclidis increpationem soluit dices: porro quidem apparere tali uti modo ridiculum est . quasi dicat, noest opus assectare huiusmodi locutiones, sed laabeda est mensurae ra,
tio,ut secit Homerus. quocirca inquit: AT M MENfvRA AEQUE OMNIBUS PARTIBVs REGvLA E s T : hoc est modum quenda
in usu dictarum seruare oportet. idque probat. Metaphoris enim inquit 2 linguis,ac reliquis generibus,si quis usus fuerit indeceter, ri ο κ S iludiose
269쪽
ct studiose ad ridicula comparanda, idem utique operabitur, quod Euclides in suis iambis . Sensus igitur talis est, si quis utatur meta, phoris, uel linguis,uel aliis generibus ornatus indecenter,& studio,
se, ex illis orationem construet, qua non secus ridicula uidebitur, atque oratio Euclidis irridentis nominum extensionem.
ANNOTATIONE s. T. 4ec oiane αἱ ' me κρα - ' τρωογλοῖον. Paccius ita uertit. iTAQSE RIDic ULUS ESSE APPARET . QUI Hoc Dic ENDI MO, Do usus E ST. Uctus autem tralatio,& Uallae longe melius mea sententia hunc in modii expresserui. APPARERE I GIT UR TALI UTI MODO RIA Dic u L v M E S T. in ambabus autem tralationibus nulla fit mentio illius uo cis 'ας. quam nos quoque expungendam esse putamus. loco autem uerbi η του , . codices aliqui habent τ πτω : quam lectionem sesuitur Ualla. & co rua magis uidetur: quanquam & alia seruari possit. t Muεάτιδες ἐπ άν ααργώ d. Paccius sic. v E L AFFEcTATE USUS FUERIT, PARI RA Tio NE Ri DicvLA S TRUXERIT. Ex qua uerborum uertione facile in telligi potest alio modo.quam nos fecimus haec uerba Paccium intellexi se que sensum non improbamus. placuit tamen etiam alio modo uerba explanasse.ut unicuique optio sit, utram malit explanationem seligere. PAR Tic ULA .cx XI. t τὼ ist ec μῆον, Osia udi 's ἐπων, Θεκωγω, ' ω Θεμ ηι ex δερμα-ν M
Quantum vero concinnitas in carmine polleat, ves ex eo confideretur, quod loco nominum ad mensurum in oratione compararorum a varietate taquarum, tramlasionum, recπorumis generis huiusmodi ,siquis proprias appellationes posuerit , veram nos attulide rationem inficias non merit. id quod Aschit, atque Euripiis tin eodem sciendo iambo par iter vero fantium exemplo apparet . nam cum hic unum duntaxat nomen lingua non trita loco proprij immutauerit, tam pulcher apparuit, quum ille allectus est
insis. Etenim in Philod te Uchlus sic locutus esti: Mei pedis carnem exedit phagedaena: ipse vero Euripides, loco exedit, epulatur apposui.
Ad haec. Nunc autem paruus me exi lens turpis ineptus: uerbi gratia: si quis a femens magis propria, id ineptus immutauerit: hoc pa Io: Debilis in formis me ex lens, exE Ss: items3, Indignum currum, Er exiguas di
270쪽
pes: dicaris currum prauum, iv paruas dapta: rursis pro Iones voci- strantur ones nam t.
Ex carminum collatione, quantum id, quod congruum est, extol. lat,ostendere constituit. Ponantur inquit nomina scilicet u si lata in carmine: ponatur quoque aliquid de lingua, metaphora, ct reliquis generibus, hoc est aliquid horum quoque ponatur in carmine . Dicit aliquid de lingua : quoniam supra dictum est,qubd compostio tota non debet ex iis constare, sed aspergi duntaxat: & iccirco non dixit , positis linguis in metro, sed aliquid linguae, hoc est aliouid mixtum cum aliis consuetis uocibus. Idem de metaphoraci de aliis dicendum est: siquis nomina propria immutarit, atque in eorum loco nomina non ita frequentia posuerit, uidebit hic sim
quid uerti esse quod ab eo dictu est. Mod exeplo declarat . si quis
faciat Aeschyli, atque Euripidis iambum, unum auteni duntaxat nomen immutet linguam scilicet loco proprii nominis consueti ponens,alterum pulchrum, alterum uero triuiale apparebit. Aeschy, lus enim in philoctete uolens exprimere, quomodo pedis caro ab ulcere absumcretur, inquit:
hoc est, Phagedaena mei pedis carnes edit. Euripides uerb loco uocis εοθω ,eolinis posuit, hunc in modum:
ualet autem θοίνα ι, idem quod conuiuari. Cum igitur in his carminibus eisdem uerbis consectis,uno tantum immutato,carmen Euri pidis elegantius sit, clare patet nulla alia ratione excellere, nisi quod uno uerbo lingua usus est. Lingua igitur caetera nominum genera praeter communia opportune in metris posita notiora redduntur:
id, quod Aristoteli propositum hic erat ostendere. Aliud itidem
exemplum ex Homero libro nono Odysseae, carminis unius assert: in quo, si nomina, quae I communi loquendi usu recedunt, in com/munia, ct frequentia uertas, orationem humilem conficies. quod cum ab A ristotele exponatur, nostra non indiget declaratione.
ANNOTATIONES.In hoc contextu illud admonemus exempla.quae declarationis gratia ab Aristotele ponunturieam uim in latinum sermonem uersa non habere, quam in graeco idiomate pm serunt: iccirco nos unico exemplo sumpto i no tris rem declarabimus. Virgilius enim in sexto Aeneidos libro ait: Sic fatur lacryman . classim immittit habenis. Si quis carminis illius metaphoram nominibus consuetis expresseritidices uerbi gratia .rudentes soluit sermonem abiectum essiciet: nihil enim.quod ad hoc κ i i pertinet.