장음표시 사용
281쪽
Is ni praeterea gencribus Epopoeia,quibus Tragoedia conriet, eri necesse. etenim uel simphcem rei complicitam seues morialem, vespatiaticum hanceste oportet. Cui totidem, eaede appartes praeter harmoniam, Cr a pariaruresspondent: ut quae perpetiys,agnitionibus, alf tibus, adhuc etiam Jententia, em dictione , edeae s quidem omnibus indigere uideatur. quibus sene cunctis ante altos, m plenissime Homerus vates utitur siquidem utroppoemate haec omnia complexus e l. Vt enim Ilias simplex, atque patheticu continet genus, sic OGyea complicitum: t ut quae agnitionibus contriet, per totum morata sit. ad haec quoque di bone,atque sententia, cirioris mi
rum in modum uatibuS antecesiit.
Commune Epopoeiae, ac Tragoediae esse unam dutaxat actionem imitari supra Philosophus ostendit: nunc pergit caetera enumerare, quae utrique communia sunt. Amplius inquit)species easdem cum Tragoedia Epopoeia habere oportet. quod probat. na Poesim , quae Epopoeia dicitur, aut simplicem,aut perplexam,aut moratam,aut pallieticam esse oportet. quid autem haec fiat, supra cum de Trago, dia loqueretur. abunde declaratum est. Addit praeterea partes, quae qualitatem Poeseos respiciunt, utri lque easdem esse; demptis melo.
poeia ,& apparatu, quae Tragoediae propria sunt. Probat autem partes omnes quales Tragoediae in Epopoeia quoque reperiri. quoniaillae, de quibus minus uidetur,peripetia scilicet,agnitio, ct assectus in Epopoeia lint oportet. indigemus enim in illa his, quae quid sint, iam antea dictum eri. In Epopoeia praeterea sententia, ct uerba bene se se habeant oportet: quibus omnibus primum , ct abunde Homerus
usus est.& addidit A B v N D e, quoniam primi rerum inuentores no
plenil si me rem attingunt: nam inuenire, ct perficere disiicillimum admodum est . mirum igitur in modu hoc loco Philosophus Homerum extollit. Quod uerb de Homero dixit id uerum esse probat. utrunque enim poema inquit constituit. Ilias est simplex quidem,&patheticum, Oὸyssea uerb poema est perplexum: quoniam per totuagnitionem habet nam Uysses ab Alcinoo, a subulcis ct a nutrice agnoscitur) ct moratum est . ad haec dictione, ct sentetia omnes Homerus poeta superauit. Ex quibus colligendum est diuersa Epopoeiae genera dari,eb ludd omnes supra enumeratas species in una Epopoeiae Poesi contineri non est necesse . partibus tamen qualibus, scilicet fabula, moribus, sententia, ct dictione poema heroicum , ac
tragicum omne, si recte se habeat,constare oportet. tragicum V ro praeter enumeratas partes metopoeiam etiam, ct apparatu habet o Ie
282쪽
Oit απιανο ργici, ex tia, ini' et ζωτγ,RMIκοπο . Haec Paccius ita uenit. VIBVS SANE' cvNcTIS, ET ANTE ALIOS. ET PLENIssi ME HOMERUS VATES U T I T V R. Ex qua uersone patet, eum recte quidem et τως, Mui κανῆς adverbialiter legisse,non autem ut uulgata lectio habet. t AHγ-une γαρ δολου, xsuxθικέ. Haec ita Paccius uertit. V T Q UAE AGNITIO NI B US co NSTET. ET PER TOTUM MORATA SIT. ex qua uersione
licet intueri,eu exillimasse aliter Aristotelis vcrba. quam uulgata lectio habeat. esse legenda.Vox enim ini. uerbo δολου, quod praecedit,pnesert: sorte,quoniam Paccio uerum non uidebatur, quod per totam Odysseam esset agnitio. uerum id sano modo intelligendum est.sparsim nimirum in Odyssea agnitioneς plures esse . quocirca uulgatam magis lectionem approbo. uertenda igitur in liue modu sunt uerba. A G N i T IO ENIM PER TOTUM. ET MORATA. Deo duobus hisce poematibus Homeri Plutarchus in Homeri uita hac scribit. tam
Dissere autem Emptri. e contextus a Dagico, longitudine, metrop. itaque longitudinis prasinitiost: de qua a nobis satis es t dictum , ut minλcipium, si uis suis conssua quear boc autem foret contextus Esi, --
teribus quidem minores erunt: t plures uero Tragoedias adimam aciditione
Enumeratis his,quibus Tragoedia,atq; Epopoeia conueniunt, sub/iungit Philosophus Epopoeiam tum ratione longitudinis cotextus, tum ratione carminis a Tragoedia disserre. Quanta autem Epopoeia sit logitudo, iam dictum est: quoniam inquit, v T PRINc IPIUM
tum complecti queat: id, quod superius exemplo magis declarauit. na si plus nimio producta fuerit,unico simul intuitu cospici nequit. Docet autem,quo pacto scire possimus, quando eius principium,ac finis cospici simul poterit. erit autem hoc inquitin s priscis breuiores
283쪽
snt constitutiones,ct ad multitudinem Tragoediarum in unam au/ditionem positarum sint pro tensae. Acute sane, ac ingeniose rem perit. Superius dictum est,Tragoedias multas aliam post aliam eodetempore,ctim ad depsydram inuice certabant poetae, recitari olim coniueuisse. cum autem spectatores,quaenam earum esset aliis praeferenda. iudiciu ferre deberet,opus erat necessarib memores illam om
nium eos esse; alioqui rectum ab illis iudicium nullo modo fieri potuisset. igitur Aristoteles cum dicit tam magnam esse debere Epo. poetam,quanta est magnitudo plurium Trasoediarum ad clepsydra
recitatarum,sgnificat eam tantae magnitudinis esse debere,ut illam
auditor memoria complecti ualeat . atque ita quasi oculata fide debesarat quanta esse debeat Epopoeiae magni iugo, tanta scilicet, quanta est plurium Tragoediarum simul recitatarum magnitudo , post quarum auditionem spectatores de eisdem sententiam ferunt.
ANNOTATIONES. NAG oua μέν 1ς οργ ιλανος κηροπ. Hic puto restituendu esse articuluanis te uoce Eeημωγ, ut legatur integrcro ορημενΘ.quonia articuli uis est distinguere. si v πλῆξω. codex Lampridii habet non . sed A: quam lectione Pac cius secutus est.sed uulgata lectio mea sententia omnino praeserenda est. nam . ut ex uerbis contextus uideri potest. Philosophus hac parte cognoscere tantum
docet.quando Epopoeia principium, ac finem habebit.quae conspici simul possint. & duas ponit conditiones quarum altera docet, ne magnitudine egredia mur,cum inquit, minorem priscis Epopoeis esse debere: reliqua ueror summum ., magnitudinis exponit . quod per haec uerba significat:& quo ad multitudine Tragoediarum in unam recitationem positarum protedatur Quamobrem Paccii uersio in hac postrema parte contextus huius praua est.Debent igitur uerba
t inippe proprium Epopoene eri posse plumisum in magnitudinem e crescere. id quod assequi Tragoedia non poteri: quandoquidem haec plura simul recta mutari nequit sedi Mumodo,quod inscena tuc atque adeo penes
hi nones e L contra in Epopoeia At quae mera enarratio sit, plures ueluti
partes transactas conglutinari pernvsum I; quibus sane, perinde ac sibi proni , poematis ipsius quasi grauidus augetur uterus. Quapropter hac
284쪽
praerogativa cum polleat: tum facilem ad magnificentiam aditum habet, tum ad auditor subinde levandum, neque non dissis Mus Epistis cun cla ad peragendum. t Etenim Epigodiorum unis uas, ut quae cito stirea
tem asserre soleat in causa est, cur Tragoedia ad finem 'tinet.
Postquam declarauit quanta esse debeat Epopoeiae magnitudo, subiungit, undenam illa habeat, quod in maiorem quam Tragoedia magnitudinem excrescat. Habet autem sinquit) ad magnitudi nem multam extend cndam Epopoeia quid proprium : quoniam in Tragoedia multa simul facta imitari non contingit, sed partem dun taxat, quae in scena, ct in histrionibus. haec duo tantii dem significat, hoc est partem illam tantum, quam histriones in scena imitantur. plura autem eodem tempore ipsi imitari non possitnt. In Epopc
ia uero, quonia narrando imitatio fit,pLv REs VELUTI PARTE ITRANSACTAS co NGLUTINARI PER Missura Es T. laoc est
narrando exprimere: quibus, cu heroico poemati fiat propriae poematis moles augetur. Ex quibus infert Philosophus : quare hoc habet bonum Epopoeia A D M A G N iri CE NT I A M. hoc est, quoniam narrando diuertas actiones simul dicere potest, hac ratione Epopoeia habet magnitudinis ornatu: alia enim poemata magnitudine uincit. ct ad oblectandum uarietate accommodatur : hoc est ad digrediendum dissimilibus egressionibus . nam uerba illa, in Φ πEGisit - αποίοις explicationis gratia proxime dicti ab Ari, stotele ponuntur. Probat autem dissimilitu cinem audientibus tu, cundam esse: quoniam simile, quod dissimili opponitur, cito satietatem asserens, in causa est, ut Tragoediae, si in Epopoeiae modu extemdantur,exibilentur. quoniam Episodia ita uaria,ut in Epopoeia,Ob iadictam causam habere nequeunt.
ANNOTATIONE s. si quis obiiceret.quord Tragoedia in Epopoeiae modum extensa taedio ob mmilitudinem assicit.Epopoeia ueror non.ergo Epopoeia erit grata magis quem Tragoedia.Huic responcietur.quόd sicuti in guitu dulcia caetera fatida excelluti tamen cito satietatem pariunt; ita quoque Tragoedia longer quam Epopoeia iucundior sed modus in ea seruari debet alioqui satietatem parit. taxa όidito. γ επικτεινεωρα s) μ ΘΟ --ἰτ ετzπ-c ἴδιον. Hanc part uertit Paccius, ac si illius dicti in calce pntecedentis contextus hic Philosophus rationem asserat: quod minime uerbis Aristotelis conuenit quae fideliter in latinum sermonem
uersa ita sonat.HABET AUTEM AD EXTENDENDAM MAGNITUDI NEM Q UID EPOPOEIA PECULIARE . quibus uerbis proprietatem qu dam Poesis narrando factam exprimi nimirum prolixitatem.quoniam diuera
se res geme narrando in ea simul exprimi possunt: quibus propriis e stetibus, . Y i ii cepi dia
285쪽
, fg N ADII ET LOMB. IN ARIST. LIB.
epi fodia enim debet esse naturae rei acc5modata.quonia ad eadem re spectatin Epopoeiae moles excrescerct. In exemplari Illustrissimi Mendorae ante uerbustμλθω.eil uox quae in uulgatis codicibus non extat.lectioq; integra in il-o codice ita se habct. τα κ' inii μιμEOαι. sensus tamen idem omnino est utra runt scripturarum. t ρογαρομοιον παχ v π ρω v,ἐκ 'Eν ποιῆτας τραγέ vim Haec a Paccio ita uertuturi tE T E N IM EPIS ODIORUM UNIFORMITARV T c. AE ci TO SATIETATEM AFFERRE SOLEAT, IN c AUSA EST .cUR TRAGOEDIA AD FINEM FESTINET. In hanc prauam uerasionem mea sententia Paccius incidit,ut difficultatem euadcret. quae huiusmodi est. Infra Philosophus Epopoeiae Tragoediam praefert: quomodo igitur hic ab Aristotele recte dici poteth.Tragoedias. quoniam perinde dissimilibus epis diis.ac Epopoeia uti non possunt.propterea exibilari hoc quidem aperte se
quentibus co tradiceret ob uocem ε, ἡ απειν. quam superius excidere interpretatus est Pacciux hoc ueror loco desinere ualere uult. quod nos falsum putamus: siquidem improprie nimis ea uoce Philosophus estet usus. Ut igitur contradi ctionem.qua de iupra diximus.tollamus.sciendum est.Aristotelem superius dixisse eos,oui tragicax constitutiones prolixa .ut epicax faciunt, grauiter errare, et scp accidere,quod minimc sperabant: nam uel excidunt,uel exibilantur. aut infeliciter certant.ad id ergo respiciens.quod iam dictum estin hac parte dicit: c vM SIMILE cITO SATIETATE NI AFFERAT. FAcIT, UT T R A GOEDIAE EX cIDANT: si uidelicet ad Epopoeiae longitudinem extendan tur.Quibus ita explicatis.nulla prorsus in dictis Philosoplai extat contradictio. nec in uerbis est aliquit praeter consuetudinem usus : scd uocem εκ xl rar, uti etiam superius aliis in locis excidere. sic quoque hic ualere putandum cst. Mutationem nobis iucunda esic testatur Aristoteles primo de Rhetorica libro, chlm ait. x F μετα Sinuν ii Q. E. τυανγαργένεται Hταβοί ν. FDρ α νομὶ emta H ά παῶ ὐ καθεα - ἱ ἱεως, ο ξαειρητρα νεπιβολῶ παπιων γλvκv.
Heroicum vero carmen ex ipsa quidem experientia congruens esse apparuit. Etenim siquis alio quolibet metri genere, pluribus ve inter se mixtis, enarrativam Mere imitationem ara su ferit , praeter ipsium decem, mctum uideri poterit. quandoquidem numerorum omnium LialiUimum ars turgidi fimum heroicum T. quo Iane sit,ut linguas, atque translationes potissimum admittat. nam motus ipse enararativus prae cuiatis aliis excellens
Liambi verό, atque o Ionari j mobiles quidem stat: verum, ut hi saltatio/mbussic agendis rebus illi aptissimi sent.
Duas Epopoeiae laudes Philosophus enumerauit: altera quide est
poematis magnitudo : altera uero episediorum uarietas, quibus exin
286쪽
Ornatur. utrasque uero ab eadem radice ortas ostendit; quoniam nimirum plura simul gesta narrare potest . Nunc autem de eiusdem carmine disterit. idque ei heroicum experientia duce cogruum fuisse poetae cognouere. ETENI M, siquis inquit alio quolibet metrige, ne re, pluribus ue inter se mixtis enarrativam facere imitationem aggrestis fuerit,praeter ipsum decens, factum uideripo TERIT. Huiu,
lce uero rei ratione affert, inquiens: Qv A N D o Q V I D EM NUME. RORVM OMNIUM STAB IS SlΜVM, ATQUE TURGIDISSI/MUM HEROIcvM EST: tacite innuens carmen debere rei, qua
de agit, proportione res odere. ct quoniam heroica materia grauis est, ct magni fica iccirco ex sui natura stabile, atque amplum metrurequirit. Vocat autem metrum stabilissimum, no quod prorsus nomoueatur frustra enim pedes eius essent, ni eis admotum uteretur sed quoniam latiore, siue tardiore mensura incedit,quam caetera carmina. Quod etiam huiusmodi carme caeteris etiam grandius, atque magnificentius sit, sensu comprobatur. unde linguis,& metaphoris praefertim exornatur; quoniam ad orationis magnificentiam ille primas obtinet partes. Rationem aute Philosophus deinde affert, cur heroicum linguis,metaphorisque maxime uti dixerit, inquiens :abundat enim narrationis motus aliis scilicet exornationibus, de quibus supra dictum est : duas tamen ante dictas maxime usurpat.
Vocat autem heroicum carmen motum narratiuum : quoniam suis
periuς dixit stabilissimum; ut scilicet intelligeremus ipsum inter carminum motus esse stabilissimum. Omnia enim carmina, ratione qua proseruntur,motu constant:alioqui rhythmi partes esse non posset: cuius oppositum ab Aristotele supra dictum est: rhythmus autem omnis fundatur in motu: quare carmen omne,aut actu chm prosertur,aut potestate, ni scilicet uel in mente,uel in scripto est, motu
habebit. Et quoniam ut dictum est in heroicum metrum stabilissimuest, ut apertius id ostendat, agit de iis carminibus, quae cum stabili collata opposito se habent modo. hac enim ratione, cum opposita iuxta se posta magis eluceant, stabile quid in heroico ualeat perpendemus. inquit igitur iambum, ct tetrametrum mobilia sunt; hoc quide saltationi, illud uero agendis rebus, hoc est mutuis colloquiis
aptissimum est . quare carminum horum motus leuis, ac tenuis est.
Hoc autem exemplo quid inter stabile, ct mobile in carminibus imtersit,commodissime declarabitur. s duo sint homines, quorum alter crebris sed paruis gradibus,alter gradioribus sed rarioribus in, cedat, primus trocheo, ct iambo proportione respondebit, secundus uerb heroico.
287쪽
MADii ET LON B. IN ARI ST. LIB. ANNOTATIONES. Sciendu in Aristotelem in tertio de Rhetorica libro.iioci sim ν, opposuisse λάγκων cum ait: - δ άναλογ'ν mν, ἐπι πω ι αλκων αὐτ1κim κλας παι ς λ:ν min s.Id autem,quod in Poetica dixit ο γκαόis m,in Rhetorica dixit Κογκον. sed in Rhetorica rebus uocem illam attribuit. in Poetica uerὼ carmini heroico.sed utrobique idem significat.grauitatem scilicet.Quod aute heroicia xpcs,quo carmen quoque grauitatem habet, grauis sit,ex Ari Totele superi ut libro ce Rhetorica tertio ostendimus. Amτες πωροω.luc ualet naturali aurium V iudicio. Cicero enim in eo libro qui inscribitur Orator: Ut igitur inquit Poe- tica. dc uersus inuentus est, terminatione aurium, obseruatione prudentium: ,, sic in oratione animaduersum est.multo illud quidem seri u .sed eadem natura admonente, esse quosdam certos cursus conclutioncsin uerborum. In oratore 3 quoque: Neque sinquit uersus ratione est cognitus,sed natura atque sensu. Circa hanc quoque partem illud admonedum.quod in uulgatis codicibus aliqui habent AH κτκη Ἀφησrt: maior tamen pars tam excusorum quina calamo exaratorum codicum,non μιμη nr,sed O thabet. mihi autem magiς arridet haec scriptura quam in contextu explicauimus. Siquis uero non noliram. sed Paccii uersionem hac in parte malit sequi. pcr uerbum inων, debet intelligere carminum. uel imitationum: ut sensus sit, alias imitationes enarrativus mo tus linguis.& metaphoris excellit. nos tamen .quam in commentariis in hanc partem explicationem fecimus,magis approbamus. PARTICULA . XXXI. L 1 si αππάμερον, ει μιγνuci τὶς αύτα, ωα ρ X: ἐμων. esto' aEς μακραν erumαν ωα rati, vet που κλητῶ ἡρωψ. sitam' ειτ μου, Ut η Φῶσς δώκει F αλμῆον ud a diu. O κρῖμ δε-m πMα αi επανῶλα,υα δε καὶ ο n μίγ reiasphic αγν ο δῶ orciuν -- - γαρ δει mit ποιητιῶ ἰλαπια λεγοὶ .e. γοή ες κοιτά ται--πε filiormis. ω AG ἔν ec Μοι πιι οἰμί δi ora ἀγανἰζοοπι, μιμωμα si ολ γ, H ολiγωκις. O A' ὀλίγα --, A λς Βαγο ανδρα, ἰ γοαῖκα, t xx γ xas . 4 ουδεν
. cd haec, illud etiam magis aburdum siquis it pse Charemon, hos mia
suerit. Quare lonSum contextum ab o, Printer quam heroico metro rite poni nemo. nimirum id congruere sicut diximus Natura docet. Proin vates Homerus in hoc quoque, quemadmodum tar in caeteris ,praecipua laude diagnus es: quandoquidem omniu unus,quid ipso deceas poetam, minime ignorat. Decet autem hunc expersena sua pauca dicem PQd in eo imitator non sit. itaque vates abj, dum hoc Livio semper certam, pauca interm paucis in locis imitatione asequuntur. cotra Homerus pauca admodum praefetu modo utrum nodo mulierem, t intcrdum mores aliquos inducit. nihil enim unquam non moratum at Iemper moribus praepollens,quodcunque confingit.
Dictum est,nec iambos, nec tetra metra Epopoeiae conuenire, sed hexametra. nunc addit multo nianus conuenire, quod in Epopoeiae
288쪽
contextu uersus huiusmodi misceantur, ut Chaeremon fecit. quoniainter se dispares adeo, atque inaequales sunt, ut si poema illis ueluti cruribus incedat, omnino claudicare oporteat. Quare coesu disialio neminem, quam heroico metro, contexuisse longam constitutione,
hoc est Epopoeiam : quam sic appellat, quoniam Epopoeia longitudi nem sibi prae caeteris poematibus uendicauit. sed ,scuti diximus, ip. si natura docuit id , quod cogruu est discernere. Et quoniam dixit
Chaeremonem hexametra iambis, atque tetrametris commissicuisse,
subiungit: At Homerus, Homerum Chaeremoni opponens) ct in hoc quoque quemadmodum, di in aliis multis, laude dignus estiquippe qui solus inter poetas , quid sibi factu opus sit, non ignorat.
idque ratione confirmat, ostendens quid deceat ipsum poetam, nimirum pauca dicere: quoniam poeta,cum minime se occultans loqui/
IMITATIONE AssEQUUNTUR. hoc est sub persona propria loquuntur,pauca uerb ct rarius imitatur. At Homerus pauca praeia,
re inducit: hoc est loquitur indutus uiri, aut mulieris alicuius forma, uel altu alique more ita enim sonant uerba graeca hoc est, uel sene, uel iuvene. 6 per hunc loquendi modum, cum inquit, inducit uiru, uel mulierem, uel aliquem alium morem,innui quod ubique expri. mit mores, perinde ac idem ualeat, uirum, uel mulierem, quod mois res uiri, uel mulieris . ideo subiungit,st nihil sine moribus, sed mo, res exprimit ubique.
A N NOTATIONES. Demetrius Phalereus in libro Rhetorum graecorum sub principisi. cur hexametrum dicatur heroicum carmen.inquit G του , Uta ἐἱαμετσον m ονο ιι -- ct si uκκους, sta ae αν. Item eode uolumine cap.etnt ἱρμηνί-,inquit: -mρ καὶ Lin es ἐρωδειαν μέτρων F ἐἱ Ἀτρον κρωικον , ο καλHettia ecta μεγέθους. α προ- πνηρίων. Quanquam in hac parte Philosophus de Epopoeia pertractet. & de Chaeremone memineriti non estIropterea putadum Epopoeiam illu omni genere carminum usumsontexuisse . nam cum Philosophus in contextu dicat. neminem longam constitutionem. hoc ei 1 Epo eiam alio carmine, qua ni heroico consectile,satis patet neque Chaeremonem ipsum id secisse: cum pri eratim asserant omnes tragicum cum poetam extitisse: Hippocentaurum uero,in quo mixta erant omnia carminum gener Tragoediam esse dicat,ut antea quo que monuimus . Nulla igitur alia ratione hic de Chaeremone mentio fit, nisi ut ostendatur heroicum carmen cum aliis mixtum male cohaerere. Heromogenes sectione. cuda M, Hγε rime de Homero. & heroico carmine in huc modum scribit. Alinor Ota κκ rei πα- λοχων Eδ su πωτωνά - si ρτάρων, - γογγα O- ν. M - μεμ sa -δu-ητα μερον
289쪽
tio. In Paccii uersione uerba illa t N a, si ,ita uersa sunt:interdu mo res aliquoς inducit. quae uersio tolerari non potest: quoniam sequentia cum hac interpretatione non consentiunt. quae enim interdum fiunt, non sempFfiunt: at millosophus subiungit nihil non moratu .sed moribus pollens confingit. quare melius uertentur sic:U E L AGUM A Li Qv EM MORE M. Addidit aute de suo Pacciux,cum ait NIHIL ENIM UNQFAM NON MORATUM.Uox,E NI M.qtiae graece non legitur,cum obscuritatem huic parti potius qua mlucem asserat, e latina lectione expungi debet.
Sine conuenit Tragoediae ipsum praebere mirandum, magis autem Epopoeiae: quod videsicet proportione respondeat. id it mirandum maxime
Mic conuenit: quoniam in eu ad ipsum ia entem minime renuamus. Dorro,
si pus illa, quae de pe secutione in Hectorem sunt in cenam a fera utique ridicula apparere fecerit. nam . illos Inre, Cr hunc ab me videre V Did quodnorsis in ipsis i carminibus latet. Caeterum mirandum ipso per se se gratum,a umento sis quὀd omnes bur modi aliquod, dum nunciam, veluti dicturi ingratia id c mr exarierant.
Dictum est Epopoeiam tum constitutionis longitudine, tum caramine ab ipsa Tragoedia disserre: nuc reuertitur, ct aliam Epopoeiae cum Tragoedia conuenientiam declarat. Poreb inquit oportet in Tragoediis admirandum, hoc est reni praeter consuetum conficere: sed Epopoeiae magis cotingit quod proportione respodeat, hoc est, s in utrisque idem fiat,admirabilior res, si narrata suerit, apparebit, quὶm si eadem in scena agatur. ct hoc est, quod Aristoteles vi γον appellat; quoniam narratio proportione respondebit actioni. Cur
autem in narratione potius quam in actione admiradum appareat,
ostedit. quoniam inquit ad agente ipsum minime respicimus. Rem
290쪽
autem declarat exemplo ct quasi oculis spectandam ponit, cum ait: Quoniam .s quis illa, quae de Hectoris persecutione dicuntur, in scenam producat,ridicula utique apparebunt, hi quidem stantes ct no
insectantes, ille uero abnues id quod in hexametris prorsus latet. Cuenim Homerus describat Hectorem Graucos insequentem ad naves usque, nutu uero capitis sgnificantem, ne se Troiani sequantur, ne laus sibi praeripiatur,eo nimirum tempore, quo Achilles iratus abstinebat a pugna huiul modi descriptio admirabilis apparet at si fieret
in i cena, ridicula appareret . quoniam illa uirtutis Hectoris amplificatio, si in scenam ita induceretur, a ratione aliena iudicaretur: qua/re risum cieret . at s narratione explicetur, amplificatio magis latet.
hac igitur ratione in Epopoeia admirabile maεis fiet, quam in Tragoedia. Subiungit deinde, nequis ab eo temere dictum existimaret, admirandum in Tragoedia ct Epopoeia comparari oportere, quoniaillud ipsum iucundum est. cuius rei signum assert gicens : OMNE sENIM HUIUSMODI A L l QN O D, D U M NUNCI AN T, UELUTI DICTURI IN GRATIAM ID SEMPER EXA G G E R A N T. Senses
est . admirabile dictum est esse tu dum. ecce signum. homines cum aliquid referunt,id amplificant, ut qui audiunt maiori assiciantur uoluptate: sed admirandum ad amplificationem spectat: amplificatio iucunditatis gratia sit: admiranὸum igitur iucundum itide erit.
ANNOTATIONE s. E 'π rορος δ&In.In his Aristotelis uerbis subesse mendu arbi, tramur. non enim uideo,quo modo legi hoc loco possit ε m. accentus igitur uocis illius immutandus est.& postrema expungenda est.ut integra lectio sit: - - πω in s κτορwembr. Item cum inquit: e. διτο επια ' λακανεν : litera ccxpungenda est,ut recta lectio sit λ-άm. Hanc postremam castigationi m Paccius sui ex eius interpretatione conspici potest recter uidit, primam autem no animaduertit iccirco cum in Paccii tralatione legitur tPORRO Si c. I s ii L A.expungenda est uox p o R R o. ct in eius locum uox avo NIA M.restitui debet. t micissim Nesi sibi σκηνῆς m. Haec Paccius ita uertit. Q U AE DE PERSEcv Tio NE IN HEcTOREM S v N T. sed haec mihi no uidetur Ari
stotelis sententia ut scilicet Hectorem ab Achille persecutum intelligamus: sed Graecos potius ab Hectore in fugam uersex sentiendum est. Uerba igitur aliter uerti debent hoc pacto.Quae de presecutione Hectoris sunt. Ex iis elicere debemus fletum Ulysiis in Scylla. rna in Poes sit.quae narrado fit, tolcrabilem esse. quo d si in scena id fieret, uitiu esset excusatione minime dignum. Vox t ε 1.
Paccius uertit CARMINIBV S. sed ad ungue magis uertisset Η EXAMETRI Rεπς enim pro hexametro carmine usurpatur,ut Platoiς testimonio superius admonuimus quare hic quoque ualet hexametru carme quonia de Epopoeia seramo est. quam solo carmine heroico fieri supra dictu est. Simplicius primo Cora
inquit plerunque delectat.cuius rei causam assere: in admiratione enim discendi