장음표시 사용
311쪽
Amphibologiam tum cavillandi, tum defendendi ansam praebere
nemo est, qui ambigat: cuius exemplum Aristoteles ex Homero libro . R. Iliados affert. cuius haec liant carmina:
Philolophus igitur dicit, qu bd aliqua per amphibologiam soluun
tur,ut δε αλεαν D f. ct rationem assert: quoniam amphibolum est . nam si referatur ad duas noctis partes, dicaturque plus duabus partibus nox praeteriit tertia autem pars adhuc superest, in Homeri uerbis peccatum esse uidetur . nam si plus quEm duas no/ctis partes praeteriisse dicit, igitur tertia non superest. Soluitur ergo per amphibologiam: quoniam uox illa πλεω,,quae plus fgnificat,ambigua est. nam potest signincare uel plus noctis praeteriisse, quoniaduae partes praeterierunt, duae autem partes sunt plus una : uel plus quam duas partes praeteriisse. in quo sensu Homerus absurdum diλcere uideretur, dicens tertiam ad nuc superella partem. quoniam , si noctem in tres partes dissecamus, perinde ac diem quoq; facimus, in matutinu, meridianum,ct uespertinum tempus : si dicamus, plus quΙm duas partes praeteriisse, tunc uidetur, quod recte dici non posnt, tertiam adhuc superesse parte . Amphibologia igitur est in uoce quoniam duobus modis explicari potest, uel ut ad partes re sertur,uel ut absolute legitur.
A N N o T A T I o N E s. sciendum est. Aristotelem .cdm ex libro Iliados.Κ. exemplum amphibolo, --blui triae ponit.id integrum non apposuisse,sed reliquum nos supplere uosuisse . nail solum dicatur πλεων MI, nulla hic esse potest amphibologia: quo
Dieri aliquid oporteat.si in carmine.'uod seq
amphibologia esse debeat, aperte constat ex Homeri scholiis in illa earmina. ubi difficultas mouetur aduersus Homerum . ad quam interpres' plures assertresponsiones: quarum una spectat ad amphibologiam . quoniam interpres ille duplice ex illis carminibus elicit sensum. Amphibologia autem . quae in his Homeri uerbi ς reperitur.reducitur ad tertium amphibologiae modu. de quo meminit Aristoteles in Elenchorum libro. Quintilianuς li Cro septimo cap. X. amphiboliae species innumerabiles esse dicit. Animaduertendum, uocem' πλεαν apud Homerum legi per c. in contextu uero Aristotelis per ..
312쪽
Per confictuinem quoque dictionis: ut i ta ρ ρ μ ρ' id eri mixtum, quod advinum pertinere receptum eri. Vndem illisi Ocrea, quae feries anno confecta recenti. ET PMi , quae vox alioquis os aerarios si se sicans, pro ferariis sumitur Iuxta quod etiam Gammedes a vino mini ter Iouis appellatur,cum tamen Dij ipsi uinum non bibam: id quod per translationem dici neutiquam potest.
Alia; itidem hoc loco obiectiones increpationesque aduersus poetas factas refellendi ponitur modus,qui ex consuetudine loquendi desumptus est. Si quis obiiciat Homero eum dixisse Iouem uinum bibere, cum dicit Ganymedem dis es an scis, id est Ioui uinum fundere, cum tamen Dii non uinum, sed nectar bibant: Respoidetur,cum Homerus nectar uinum uocat, tunc eum hominu loque
di consuetudinem sequi . nam--ν, id est mixtum, communis usus pro ανον, id est uinum accipit. unde Homerus loquendi consuetudinem sequens,in illa uoce QNχαών,capit ἀων, hoc est uinum, pro κεκραμμονον, id est mixtu: quod de nectare uere dici potest. Item χαλ-
in operarios ferri Homerus appellat. unde dixit κω senariuκm, καanet
toto: hoc est ocrea ex nuper suso stanno : quam dicit factam fuisse a fabro aerario sic enim intelligendum est cum tamen facta fuisset a fabro serrario: quoniam mos est serrarios fabros appellari
POTEs T. quod quidem ab Aristotele additum est,ut hunc modum sub metaphora non contineri declararet,ne bis imprudenter de ea dem re dixisse uideretur.
ANNOTATIONES. Neminem adeo rudi hebeti ingenio esse credo,qui plane non pro triat, quanta sit in hoc contextu c5fusio.li legatur.ut in uulgatig codicibus passim legitur.uerba enim illa: v N D E ET ILL vn: oc RE A. t AE FUERAT STANNO co MFEcTA REcENTI: cum superioribus non cohaeret, cum tamen ex illis dependere maxime deberent.ob uocem illam v N D quae sequentia ex antea dictis inferri demonstrat Longer igitur melius haec ears in codice Lampridii legitur, hoc pacto: δον est κεκρ*Mγων οἶνον Φασὶν ἔν. ρθω πιπο-- ο Γανυμ δης Δι ἰ--ονων Atax. τους si αδειρον εργαζομeiss. οξυ ειρ πακνη se Ποτωκτου κMrri ροιο. Ea νώτουτό κα- μα ραν. Quanquam hanc lectionem lectioni uulgatae omnino praeferendam putamus eam tamen culpa promius uacare non affirmamus.nam illae duae uoces 'νικε et μν,rectius lesuntur sic.F κεκραμμον.quam lectionem Paccius recte uidi t.u t ex illius uersone intelli. gi poteli. item ultima cotextus particula legitur assirmative. in uulgatis uero recti ux negative. Ut autem contextus latine intelligi possit, ipsum iuxta Aristotelis uerba,sic uertendum existimamus. Q U M v E R S secundum dictionis
consuetudinem.ut illud κεκραμυον. id est mixtum. Unde dictum est.Ganymedε Ioui
313쪽
Ioui uinum fundere,cum tamen Dii ipsi uinum non bibant. & fabrox aerarior pro serrariis accipiunt. unde factum et : Ocrea quae fuerat itinno consecta recenti: id quod per transi ationem dici NEUTI QS AM po TEs T.
Quando autem in nomine contrarietas inesse significationis videtur,
considerandum sane, quot kx est eius, circa id de quo agitur igni sicariorppa octo Huic sucula 'mea cum probibebat. Etenim eo in loco prasis. quod actoqui inboebat significat,pro prohibebat accipitur.
Docet quid agendum, in in propositione nomen aliquod con trarietatem quandam praeseserre uidetur: ct inquit con lyderanduesse quot in illa oratione nomen illud significare potest : cuius rei exemptu assert,quod huiuscemodi est. m. carmen est Homeri in libro. Υ. cuius uox PK si pro inhaerere sumatur, ut primo aspectu significare uidetur, Homerus sibi contradice, ret' sed quoniam irem accipitur etiam pro prohibere , nulla est in uerbis illis contradictio. Clim igitur in oratione aliqua sese contra. rietas osseret,nominu multiplicitatem diligenter perpe demus. ct ex multis sgnificatis id, quod rei magis accommodatur,seligemus.
Ea.quae in hoc contextu ab Aristotele ponuntur, bellet cum iis consentiunt, duae libro primo Topicorum dicuntur.sunt autem haec: κροαμον AI ala λήγε--ἐπ-ε τεμπο aes. Contcxtus huius initium in codice Lampridii rectivi in hunc modum legitur. . ra A' - ἴ-no ονομα' π vmm ωμά Psbκ uouώ- . quomodo etiam in quibusdam excusis legitur. Item paulo poli ριον, . Um χαλκεον ἐγχω.ante uocem O, in eodcm codice legitur V . quae panicula uidetur abundare.
t Quotus lex uero illud expenditur hoc I mella D: maxime ueros uis contraria,e regione dissosita sycipiar: siue, ut inquit Glauco. Quoniam si
314쪽
ne ratione aliqua praesumt, ipsi quide ueluti ratam pronunciaturi ratiocinantur: quinis pro arbitrio locuti, tam i eorum opinioni contraruum insit, re
darAuum. quo in genere sunt illa,q- de Icario ρerhibentur. Si quidem Laconem hunc extitisse exirimant: ideos sequiaskrdum euntem quidem Lac daemona Telemiactam in eum minime incidisse: cum tamen id tortasse se biberi,quemadmodum Cephalenses dicunt, qui quidem duxisse apud se v rem Vbstem di Dante Icadiurni esse, non Icarium. hoc aut ingenere
peccatum est, verisimus dubitatio.
Qsoniam dictum est,cum in oratione poetaru contradictio quae, piam subesse uidetur, recurrendum esse ad multiplex nominum in oratione positora significatu: nunc modu docet,quo nominu multiplicitate cognoscere possimus . ct inquit, respicere nos oportere ad oppositionem,quae e regione est . uerbi gratia s cire cupio, quot modis accipiatur acutum: si ad id, quod illi oppositu est, respexerimus, set quod quaeritur notum. nam obtusum, ct graue Opponuntur aculo: ergo acutum bifariam accipi potest,& ut obtus,ct ut grauis op. positum fgnificat. modus hic maxime quadrat reperiendae nomi/nis alicuius multiplicitati. Reprehendit deinde Philosophus perti. naces, qui ad ueritatem sensus poetarum inuestigandam dicta prius
regula non utuntur: ct Glauconis dictu cotra protervos in medium affert, quod erat eiusmodi. quaedam irrationabiliter praeoccupant nonnulli,st decernentes ratiocinantur, ac ueluti dixerint οπῖκa, id
est avo D VIDET u Rincrepant. Haec autem duo uerba SD ut
D E T v R,sunt, quibus iudices Graeci sententiam dicebant, hi igitur, perinde ac iudices quidam sententiam dixerint,indignantur, si quid eoru existimationi contrarium ab aliquo proferatur. Id ipsum acci disse circa illam Homeri partem , ubi de Icario agitur, Philosophus affirmat.& rationem assert: siquidem illum regione Laconica fuisse putant: quod cum tanquam uerum potuerint, obiiciut Homero ab, surdum esse Telemachum Lacedoemonem uenisse, nec apud Icariuauum maternum diuertisse. I hoc inquit Philosophus forte sella bet , ut Cephalenses dicunt, Ulyssem apud eos nupsisse, Penelopes autem patrem non Icarium, sed Icadium fuisse. ob hunc autem errorem, iss quod obiicitur Homero, uerisimile uidetur. Icarius igitur Lacon quidem suit, minime uero Penelopes pater: Icadius autem, qui eiusdem pater fuit, Cephalenss erat. unde errauerunt, Icarium pro Icadio accipientes.
315쪽
Paccius ita uertit. QUOT UPLEX VERS ILLUD EXPENDI TvR Hoc FERME' PAc To: MAXIME' v ERO'. si a VIS c ONTRARIA, E' RE GIONE DISPOSITA SUS cIPIAT. Haec autem uerso sensum Aristotelii seruare non uidetur.iccirco sic Aristotelein interpretandum existimare.avo TMoois VERO' coNTINGET Hoc SANC MODO . MAXIME' Si QS IS SUSCIPIAT SEcUNDUM SIGNIFIcATIONEM, Q U AE e R EGlONE DISPOSITA E S T. Pro horum Aristotelis uerborum intelligentia multum facere videntur quae ab ipso primo Topicorum libro scribuntur.cum ait: PeMusici Λάα seκοπῆν, εἰ et traακας λεWm: & quae sequuntur. Ex quo loco nos contextus eiusmodi explicationem desumpsimus. . ἰας Γλαυ- λεγ ; Huic particulae supplendam effc interrogationis notam existimo. uel ex pungendum est uerbum p. atque in eius locum scribcdum.-μκως Γλαύκων λευγω ut sensus sit, si nominis alicuius multiplicia significata cognoscere uelimus. ad id .quod illi nomini opponitur.respicere dcbemus. quod si eidcm opponi plura uid inius, ipsum itidem plura significare certo sciemuς. nee lacere de bemus sui inquit Glauconi id.quod aliqui faciunt. qui praeter rationem cinanc suas quasdam opiniones.quali sententiat in iudicio prolatas pro ueris habent. atq: indignantur. si qui aduersus coς aliquid dicat .quod si uox sacgatur.ut Paccius legit quae ualci SIVE, sensus haudquaqua rectus.nisi uerba multa extrinsecus addamus.elici potcrii. Codiceς aliqui calamo exarati legibi: a ίς rMωκων. sed mihi lectio haec non probatur. Illud itidem animaduertendum et t.uerbuid καurivi ae istiμυοι, duabus illis uocibus in contextu positis. uidelicet. οτ ὀρκει. pulchrc admodum consentire. utraeque enim illae uoces idem ualere uidentur.
Increpatio aut cin aduersus Homerii . de qua dicitur in contextu .ansam habuit ex illis Odysseae libro. B. carmin: bus quae ita se habent.
Item ex principio quarti eius scin uoluminis
In codice Lampridii ita legitur, ππ- ι ua υπλῆν - τιλ-ut Rei λακε μονα ελθον-. quae ic tio uidetur rectior: uulgata tamen defendi itidem potest. --τημα A - η βληὐα -ος si ν passim liaec particula sic Icgitur: sed arbitror mendum subesse; uerbum p δαμ τνρα. in duas uoces resolui debere in hunc modum. est λαρ ιμα. Hac in lectione nexus uerborum Aristotelis apertissime uidetur . na posito hoc errore. quo d Penelopes pater fuerit Icarius Lacedaemonius. problema. ioc est obiectio uerisimilis et .qudd si uerba no sunt deprauat ita partem hanc explanarem. οβλημα scilicet horum .ρκός επιδαμαρτημα. ideo autena Aristotes: uerba ita legenda esse putamus. quoniam eundem Aristotelem in hoc libello. & praesertim in hac parte. in qua de incre pationibu & desensionibus poetarum agit. Homerum potissimum tutatur. itaque.& in hac parte eundem defendere arbitramur. uellccp Icadium. dc non Icarium esse legendum. Sed in hac particula uoces illae duae.a scilicet. & Rani maduertendae sunt.quoniam utraeque uocem illam .cum qua iunguntur,suppositi locum habere docent: quod. me Hercle.in hac particula feta non potet . quod si uerbum illud castigetur.ut nos fecimus. omnia incommo da uitabimus.
316쪽
da uitabimii . lapsuq aute adeo facilis est . ut mirum non sit.si contigerit: quo niam longe maiora uitia in hoc libello deprehendimus. & mox deprehende naue. Ex hoc etiam loco deprehendi potest. Aristotelem uti uoce , ut ualet obiectionem. Contextus autem latinus Paccii. quanquam sensum non plane referat. per ea tame.quae nos diximus,suppleri potest. De Glaucone Teio
Iu summa,quod sieri nequit, uelad ipsam Doesiun,uel ad meliorem eius modum siue etiam ad ymam referendum eri. Quantum veri ad possim artinet, cressibile potius, licet scri non queat,eligendum e Z, quam incredibile, licet queat.bula odi autem situ cur modi piutit Z curis.potius in metas declinent.exemplar enim i sim superare oportet. Et ad illa, quae praeter rotionem dicunt esse, sic res ondendum, tum quod aliquando sine ratione non sint. uerismile enim sera aliqua praeter id, quod risimile est. Caeterum ita dicta contraria Ila exploranda,quemadmodum in sermonibus Henchi, fide, er ad idem,er eodem modo: scuti dicentem Esim. aut ad ea quae ipse dicit, aut quae prudens aliquis Iupponere
Volens Philosophus in summam quandam breuem obiectiones aduersus poetas factas,ac defensiones, sectu fis iis, quae ad dictionem spectant,colligere, incipit ab obiectione, quae quod fieri nequit, respicit.& inquit,quod fieri nequit, quando interdum a poeta scribitur 'excusabitur modis tribus : uel ad Poesim, uel ad melius, uel ad opi, nionem reducedo. Ac ratione in primis assert, cur si ad Poesm co, fugiamus,id quod fieri nequit, excusari possit. quoniam sinquit) in Poesi eligenda potius sunt credibilia, quae fieri nequeunt, quam incredibilia, quae fieri possunt. sunt autem eiusmodi,quae uulgus uera
existimat: ut de Lamiis de Diis gentilibus, de quibusdam fabulis, ct ei ulmodi; quae sua natura fieri nequeunt. Est aliud eius, quod fieri
nequit, genus,quod ratione modi dicitur supra naturam, cum hominem poeta uirtutibus adeo exornatum facit,quale Homerus Achil. in .i Bb Iem,
317쪽
te, ut ueritatem excedat. id genus eius quod fieri nequit, ad melius inquit in reduci debere, dicendum θue hominem a poeta talem ella confictu, qualis si reperiretur, qui lunt aut olim suerunt, omnes an/tecelleret . atq; huiusmodi dicti rationem asseri dicens in XEMPLAR
ENIM IPSUM SUPERARE O p o R T E T. hoc est id, quod a poeta
exeplaris loco , ut id homines uiui imitentur,proponitur, excellere debet. quoniam exemplar est, ueluti idea rei, in qua nihil prorsus , quod aci rem illa spectat,dclyderatur. propterea quae fieri nequeut, ad opinione reducentur . nam, quoniam omnium opinione ita est e creduntur, idc quoque poetae, quanquam fieri nequeatidicunt. Positis tribus modis, quibus cum obiicitur poetam quae fieri nequeunt
scripsisse, eum tueri possimus subiungit quid respondendum sit pro
eis,h eos haudquaquam rationi contenties scripssse dicatur . ct inquit tribus illis modis debere nos uti, quibus deseditur quod fieri nequit: cum uidelicet ad Poesim,uel ad melius,uel ad opinionem redu/citur. θ praeter hoc propria defensionem subiungit. ea autem est, quod interdum a ratione non dissentiunt. id autem probat. uerismile enim inquit est multa praeter uerisimile fieri: quam sentetiam etiasuperius habuimus. iccirco lectore ad eum locum relegamus. Assidit & inodum, quo dicta, quae subcontraria uidentur reselli possunt.
ct inquit: Leges eas seruare debemus, de quibus in Elenchis dictum est: si uidelicet si idem,st ad idem S eodem modo. quare ct ipsum, qui dicit,uel quae dicit, uel quae prudens aliquis poneret, cons ydo
rin t δ' distra iit εγρασω. ' x xia naeis mi λτον. Haec particula in codice Lampridii sic legitur: τοιουτους δ fit ἔγραφυ. xMά βελτον . neutra lectio mihi placet. nam cum 2 risto eles. si quid est.quod fieri nequeat.ad aliquod ex tribus iam enumeratis reduci oportere dixerit.& de primo, de Poes inquam. uerba fecerit.reliquum erat.ut sic reliquis duobus ageret.& eodem ordine,quora enumerauit: sed in secundo loco posuit πορω βιλπον:ergo & in hac parte de eodcm pertractat. quamobrem ex uulgata le,ione uersa duo expungen da sunt,uiaelicet α κ μ . Alium itidem in hoc contextu subesse errorem exi stimo. cum enim inquit : meo. α*αα τ'αλογα. ουτω ri: satis patet tertium dcs e rari membrum .nam usque ad supradicta uerba de duobus duntaxat egit.uid licet, mos etia πολην, &-ος ρο βελmnlaoc est ad Poesim. & ad melius: relinquitur i8itur,ut tertium.quod propositum ultimo loco sitit. postrcnad ponatur. sed cum in exemplaribus, quae hactenus uidi .in Aristotelis uerbis non reperia tur.ideo particulam hanc.quae casu quopiam periit. hune in modulii rem tum dam censeo: ος δἰ et AIM,α gαm. post quae uerba punctum stabile admouendum est. Alius praeterea in hoc contextu error est. nam illud 4 ταλογα ουτω n.
recte scribitur. sed expungi debit vox 't; & post uocem ἄλογα debet addi A.Ratio autem est.quoniam ἄλογα.id est rationix opertia ab Aristotcle hoc loco ponuntur, perinde ac caput unu oppositu capitide eo quqd fieri nequiti cu igitur . ' d . poetis
318쪽
poetis obiicitur.eos id.quod fieri nequit,in suis poematibus confinxisse.lloc aliouo ex tribus enumeratis modis refellendum este Philosophus docet. ostendit deinde quomodo lucri poctas possimus, curna eis obiicitur,quo d rationi consona non scripserint. duos autem adducit modos. quorum alteru tres illos modos continetiquibus utimur,cum id.quod fieri nequit.tueri uolumus. si igitur αλο et caput quoddam seorsum i reliquis esse debeat.quae ueror dicu tur ad optinnione reduci pollulant.iure Aristotelis uerba ita esse legenda dicemus:ίλογα a. Paccius aute ob deprauata uerba rectit exprimere selisum haudquaqua potuit. Ut autem intclligi latinὰ possint.ea nos declarabimus: ae primo, cum ait: UE L
AD ME LlOREM EIUS MODUM, apertius esset. si dixi uct.AD MELIUS.cu
deinde inquit: H v l vs M o D I AUTEM SINT.&quae sequuntur,ita uerti debent. Huius Moni autem sint.cuiusmodi Zeuxis pinxit.sed & ad melius exeplar enim ipsum superare oportet. Ad ipsam autem opinionem, quae dicunt. Quae ueror ptarier ratione ET Sic R E S P o N D E N D V M: id est eo modo,quoreipsisu est ad id. quod fieri nequit.scilicet tribus illis supra enumeratis motais.& quod aliquando sine ratione no sunt.reliqua uero recte uersa in latinu sunt.
Recte enim id increpatur, quod siue rationis eri expers flue probitaris
cum viducet nulla nec sitate cogente , praeter rationem aliquo quis viarur
sicut Euripides Megeret nequitia, in Oresse Menelai Tales itaque obsectiones ex quinque yneribus proveniunt. Etenim vessicut illa, quaesierine, queunt, uel quae rationis expertia, uel quae laedentia, vel quae contraria, vel quae praeter artis rectant normam exi Iunt. solutiones autem ex dictis iurienumeraris confiderandae sunt omnino duodecim.
Postquam Philosophus obiectionis, quae ab eo quod fieri nequit,
uel absurdo,uel subcontrario ducitur, refellendae modos ostendit nunc declarat, quae increpatio recta fit excusatione carens .ct inquit, cum nulla coactus necessitate poeta aliquid praeter rationem, ct mali in oris inducit, tuc iure optimo increpatur: ut in Euripide Aegeeti
nequitia. ct in Oreste Mcnelai. Colligit deinde ex iis, quae dicta iunt, increpationes poetarum ex quinque generibus deduci. quod probat
inductione per enumerationem . Defensiones uero ex iam enume ratis con syderandae sunt: uae sane duodecim numero reperiuntur.
tres nimirum, quae fiunt, cum poetis obiiciunt, quod id, quod fieri nequit,pertraciant: cofugimus enim, uel ad poesm,uel ad id, quod melius est,uel ad hominu opinionem. tribus iis etiam utimur, cum Bb ii poetas
319쪽
poetas tutamur aduersus cos, qui absurdum illos,ac rationi dissentiens pertractare dicunt. In hac autem obiectione, quae aduertus a b. surdum est,pr. aeter eos tres, peculiarem item soluendi modum habenius si uidelicet inficiamur id absurdum esse,quod ipsi asserunt; quoniam credibile sit aliquid nonnunquam fieri, quod praeter rationem si praeserti ira in iis rebus, quae sub lunae globo sunt. Solutiones haequatuor existunt. tres enim illae, quae ci quod fieri nequit, diluendo dicatae sunt, cum fiat repetitae, etiam s ad soluendum absurdum ac
commodentur, in numerum uenire minime debent. Praeter has solutiones, sex habentur, quae contrarietatem tollunt uidelicet, idem,ad
i de eo de modo,ad dicentc, ad ea quae dicit,st quod prudes esse pone
ret. Alia item di undecima lolutio est, cum obiici ut, poetam non ni/hil contra bonos mores dixisse, si coactum ui poetam id secisse dica, mus. Postrema solutio cst, cum ex artis uitio peccasse poetam obii. ciunt,si id genus peccatum in Poes per accidens esse contendamus.
ANNOTAT IONES.' Οχε, ' si εἰ naxmς. In codice Lampridii apertius sic' o ρειε Quod autem ad hanc contextus huius primam particula pertinet milli uidetur rectam eam increpationem ab Aristotele uocari.quando poeta praeter ratione aliquid facit.quod mali moris sit. nam exempla id ostendunt. ut se pra de Menelao in oreile uisum est. N ut rectius ex Aristotelis uerbis sensus eliciatur, post uerbuμηθεν, interpungere Oportet. In excuso Aldi exemplari ita legitu&ὼ ερ Euρει- ADY--: post quae uerba est alteriscus.deinde sequitur mne in codi ce uero Lampridii sic: ἄ-ρ Euel πῖης Ai γ' ra mineta. in aliquibus uero eracusic te ituriti te Eveii δης 'Aisem et: MAL uciam ex his lectionibus nulla mihi sati facit. torte lectio lic accomodanda, ωam Merigat e. n A ιθου d. ορες η. ct quae sequuntur. autem hoc loco ualere tantum den , ac mente ιαν exemplis Aristotelis deprehenditur. Sciendum est. Aristotelem in hac postrema parte.cilin poetarum increpationes in summam colligit. de iis tantum meminisse,quae ducuntur ex rebus quarum solutiones numero duodecim esse dixit: eas uero praetermisisse quae in dictione sunt. hae siquidem aperte superius erant explicatae: item quoniam ad eas quae ex rebus sumuntur, relatae, pauci admodum esse momenti cognoscuntur. PARTI c V L A . CLIM.M A -in i κἰμψιας,οῦ ἡ τραγ-κη, αας. o γαρ ἡ ηιν-τοi bis ' si παῖς mλτω Θεατυς ετ, t δῆλον οπι ή α-- μιμο
320쪽
mirum ureol melior Epopoeica imitatio sit, an Tragic dubitare Agins poterit. Etenim si illa melior , t quae minus invidiosa: huiusnodisine est,quae ad meliores fit nectatores: t manistrium quidem,quod ilia quae cuncta imitari vult agis inuidiosa eri ut qu parum lietes risimvlto motu moveantvir, excitare debeat. Id quod inepti tisecines efficere flent: quccum discum imitari oporteat, sic ipsos inurum agunt: Sculares dum modulantur, chori Principem trahunt. Itaque Tragoedia talis eri. unde priores illi tumores fpro hi Bionibus habebant. si rudem Manisus velut in eo nimium Cul Ddem simiam appellabas. talisl Propemodum de Pindaro opinio eras.m autem hi ad illos f habent: ita quoque integra ars ad Epopoeiam. Hanc igiatur sicuti antiorum uectatorum esse dicunt,hi Dionica arte minime
indigentium: sta ignarorum Tragoediam, v quoniam invidios, ideo dete
Postquam appendiculam Poeticae de increpationibus, ac defen/sionibus poetarum absoluit,alteram aggreditur. atq; ea est quaestio apud ueteres agitata, utra Poesis praestantior sit, ira ne, an Tragica . Plato Epicam praeserebat. Aristoteles isitur hoc quaesitum inὰ uestigaturus, fundam eta primum receset, quibus innituntur,qui Epopoeicam imitationem Tragicae praeserendam autumant. Ac prim , inquit Epopoeicam esse praeseredam. quoniam, si quae minus onerosa imitatio est, hoc est, quae paucioribus adiumetis eget extrinsecus petitis, melior esse cesetur: huiusmodi aut imitatio ad meliores etiaspectatores pertinet, hoc est ad peritiores auditores: manifestu quod illa imitatio,quae omnibus indiget ut imitetur,onerosa erit. cuius dicti rationem assert: v T civ AE PAR vri s EN TI E N TE S . hoc est
non intelligentibus iis, qui audiunt, nisi ipse addat, hoc est, nisi ipse poeta hypocrisin addat, hoc est actionem,ac gestus: quod exopressit, cum dixit. MuLTO MOTu MovEAN TvR. Idque tibicinii prauorum exemplo declarat: qui, ut auditores intelligant, se sono dii cum imitari, circumuoluuntur, sono gestum admouentes. qu bd si in arte sua excellerent, audientes intelligerent,eos disci ludum sono imitari. item praui quoque tibicines, ctim Scyllam sono effingunt, ducetia chori trahentes,multo mouentur motu . Inseri igitur quod
Tragoedia ad Epopoeiam comparata perinde se habet, ac prisci histriones ad posteriores se habebant. & rationem affert. nam Myniscus Callipedem tanquam nimis gesticulando excedentem, simiam appellabat. t talis itidem S de Pindaro mimo erat opinio . ipsim et igitur histriones alios, qui nimis gesticulantur, irrident. sibus ita Bb ii i politis.