장음표시 사용
191쪽
mini argumeto validiim nihilque eius sente tia verius. Sed quoniam illa iudicum constitutio non magis Potestatibus Ethnicis praeiudicabat, quam vel regum fabariorum creatio in vigilia Epiphaniae, vel Principum&iudicum a lasciuiente iuuentute in Ba chanalibus,vero Regi, Magistratibus, praeiudicat,nullum inde pro eius sententia argumentum elici posse certum est. Quoniam autem singula periequimur, admonere oportet O.Τnomam alicubi in ' ea opinione esse ot existimetius domini; mariationis Ethnicorum Principum iuste vulus auferi G, per sententium vel ordimis. . tionem Melesia. thoritaram Dei habentis te ille alta .nomae magna apud me authori-'' rias estsed nontanta, donine eius disputa tionesprocanonicis Scripturishabeam;velut ratibnem vincat aut legem eius egoM nes veneror,&dominam sitspicio. Sed non est tameti cur illa eius opinione aliquis moueatur vlum quia nullam suae sententia vel rationem idoneam4 efficacem , vel a
thoritatem p erici tum etiam quia inexplicatione epistolae Pauli ad Corint . I.
eontra litui' planὶ sentit unum denique quia neniinem secum quorum
192쪽
trum consentientem habet,& rationes muloti,authoritatesque in contrarium suppetunt.
Ratio autem quam adsert est, qua in euamerito sua infidelitatis merentur potestatem amitteresuper fideles, qui transferuntur in μlios Dei. Mala ratio, & tanto viro indigna et quasi vero si quis meretur priuari officioru neficio,dignitate, authoritate, aliouε iure
aliquo quod possidet,idcirco si ii spoliari possit ab alio quam ab eo a quo id accepit
retinetque, vel ab alio expressum mandatum Se potestatem ab ipso habenim. Quisnestit Cancellarium, Conestabium aliosq; Magistratus a Rege datos, mereri quidem amittere dignitate suam, siqua in res officio abutanturpat eam tamen nemo illis a ferre potest, quamdiu eos Princeps, a quo selopendent,dignitate sua iungi patitur Stimili modo Principes infideles, licet merito sua infidelitatu mereantur potestatem amisi re tamen quia sunt a Deo constitutio solo Deo minores, non possunt nisi a Deo destia
tui imperio ac deponissit vero idem Tho. mas, in expositione epistolae Pauli seperius hoc capite relata, satis aperte indicat E
clesiam non habere eam authoritatem qua
193쪽
trii diuisum,prohibere ne Principum in fidelium iudicio stetura subditis. Constat autem,Ecclesiam nihil contra ius diuinum, vel iubere,vel prohibere posse.Porro tollere Principibus infidelibus iin Dominio Prael tionis, est re vera prohibere ne ips-am i dicio stetur Ecclesia ergo eam potestatem non habet. Et vero peruoluat quisquis velit historias,nusquam inuenietEcclesiam id sibi iuris assumpsisse, ut de Principibus Infidelibus siue Ethnicis iudicaret ec solum propter standalum abstinuit, ut putat Thomas eo loco, sed propter desectum potestatis, quia non erat iudex infidelium, secundum
illud Apostoli ' Ἀ-d mihi dem qui foris
sunt udicure. Et quia Principes a Deo comstituti, selum Deum supra se iudidemi bentaqlio selo depbni possunt. Nec ad rem
pertinet , quod Paulus , dum iubet seruos Christianos dominis suis infidelibus omnem honorem exhibere, illud silum addit,ne 'men Domini se doctrina b 'hemetur non enim id dixit,quasi ea sola de causa seruid minis obedire debeant, sed quod praecipithea de causa expressit itaque maximum in tum quod inde oriri potuit,ut seruos a cometemptu dominorum dcterreret,nempe scar
194쪽
desum publicum totius Ecclesiae Dei&docti ina Christianae. Non vult ergo Apost lus ij verbis,seruos posse se licite subtrahere iugo sentitutis, invitis dominis , si id sine standalo possent Ecclesiae furtum enim siti facerent . iure gentium; sed Vult ostendere 1 isa. eos non solum peccare, quod alibi aperte uta doceti, sed etiam publicum toti Ecclesiae sertantis scandalum generaret quod singulorum pec- ΣΦ:catis long grauit in perniciosius est, a Phil .ε. super omnia euitandum. οἰM. Reliquum igitur nunc est, ut,quod semus pollicitisuperiorem Bellarmini sententiam de iure abdicandorum siue deponendorum
Regum & Principum Ethnicorum , falsam esse, ex principijs ab eo positis concessis, demonstremus. Res est expedita,nec factu difficilis. Nam libro secundo de Romano Pontifice' fatetur, Apostolos, reliquos Christianos omnes , aeque subiectos seisse Principibus Ethnicis , in ciuilibuς omnibus
causis, atque caeteros homines verba eius
haec sunt. Restondeo, primum diriposset Paulum appellasse ad Caesarem, quia defacto eratiari ipsius, etsi non de iure ita enim resondet Ioannes de Turrecremata lib. a. cap. 96.
summa de Ecclesia Semnis diripotest is lim
195쪽
lius,cum Oiabeno Auio lib. Aierarchia E ιlesiastica cap. Aiscrimen esse inter Principes Eumeos Christianos. Nam quo tempore Principes erant Ethnici, non erat Pontifex rudex illorumsed e contrario sis subiectus erat in ciuilibus omnibus causis, non minus quam cateri homines. IPubierim non esset Pontifex iudex Eorum, patet quia non est iudex nisi Adelum uxta istud, . rin.6.Ruid ad me de his,quiserissent, iudicare. xod ver con-rrario esset ipse istis subsectus eluiliter, de iure, defcto, putet etiam Nam is Christiana neminem priuatsuo iure se dominio neut ergo ante Christianam legem homines subiectieran, peratoribuου, ct aegibus: ita et postea Euare Petrus o Paulus p is hortan- Meos,visubditi sunt principibus, is p
ut ad Rom. I 3.ad Titum. 3. I. Per. 2.Merit, itaque Paulus Casaremappestiuit, eum iudicem agnouit, cum accusareturseditionis O tu,
multusinpopulo excitati. Haec ille,ex quibus patet non solum desectum virium in causa fuisset,cur primi Christiani non deposuerint 'Principes Ethnicos, sed etiam quia ius -- ω,diuinum, humanum, tali facto repugnabat.idque eodem libro,eodemque capite apemus coli cum dicat iudicare, punire, deroerea
196쪽
deponere, ad superiorem tantiu pertinere, quod verissimilis est,& communi hominum iudicio extra controuersiam confirmatur. Iam vero ex his certissimis principijs ab eo positiss concessis, quilibet ratiocinandi peritus facile colliget, Christianos, quantumuis numero & viribus potentes extitiLsent,non potuisse iure deponere Neronem, Diocletianum,ucaeteros Ethnicps, impios Principes idque hac firmissina &indisso. lubili demonstratione concluditur. . abiecti nonpossunt iure iudicare, punire, xu i - d onere perorem G bu Atqui omnes Christiani eranisubiecti 29-roni, Diocletiano, Et eaeteris Imperatoribus ae Regibus Ethnicis.
Ergo non poterunt ei odi Immimel Reges depoNere. Propositio ab eo concessa est, itemque subsumptio, & certissima veritate nituntur a Conclusio autem ex antecedentibus neceLsaria consecutione pendet, atque ex diam tro opponitur ei quod dixit, Christianos olim iurepotuisse deponere Neronem, Diocletianum&c. sed quia viribus temporalibus defici bantur eo consilio absinuisse Falsum igit illud
197쪽
illud est,& reprehensione dignum; siquidem aientia&negantia simul vera esse nequo unt. Hinc etiam patet falsitas opinionis D. omae, quam lupra hoc capite resutaui-
Disi Bellaminum triplici argumento sum esse, ad tertiae rationis suae com firmationem quae est, non licere Christianis tolerare Regem infidelem vel haereticum sec. ex quibus primi iam vitia notaui reliqua autem duo cuiusmodi sint , quam vim habeant,hoc capite xsequeti pervestiga dum est. Secundum igitur argumetum hoc
est Tolerare Regem haereticum velis elem, conantempertrahm homines adsuam sectam, est exponere religionem euidentissimo peric D. At non tenentur Christini. . nec debent, eum euidenti periculo religionis tolerare R gemis elem. Num quando ius diuinam humanum pugnan debetheruari in diuinum, omisso humano de iure autem diuino es seruarevera dem eligionem,qua arantum ent, non multa; de iure autem humano est quo hunc aut istum habe Aegin.
198쪽
. Ad haec respondeo, Bellaminum & albsi,sonde ipse 1sta acceperit, non recte,neque ex arte liac ratiocinari sed duo argumenta simul confuses permixtim sine se a pro ponere. Nam pro eo quod assumitin noni nemin Christiani. m. isee debent,tam euidemti periculo religionu tolerare Regem in ratem reponi debet in bona dialectica. at stenemur Christini, im nec debent, exponere religionem euidentissimo periculo.vimae comcludatur, non licere Chrisianis tolerare Re gemis elem vel haereticum. Nam assum'
tio quam ipse ponit, inhil feresaliud sh, qtamipsapropositio controuersa.Sed ut albquid es largiamur , demus eum optima somina ratiocinationem confecisse,is ad vim argumentirespondeamus. Dico igitur propositionem eius falsam esse dico inquam,
non verum esse,quod tolerare Regem haereti-om, velis eum conantempertrahere homines a fluum sectam, si exponere religionem euidentis opericulo sed est tantum patii ligionem veclari in periculo, in quod incidit vitio Regis haeretici aut infidelis,s cui iam sine culpa populi exposita est: cum nullum ei liberandae iustum legitimum rem dium, praeter constantiam, tolerantiam,
199쪽
populo supersit. Hoc autem Christianis vitio verti non potest,nisi eadem opera priscos
illos Patres,& Christianos omnes acriter imcus iis,qui Constantio, Iuliano, Valenti,
alijs Catholicae religionis desertoribus, quod Imperium legitime essent adepti, sine ivlla tergiversatione , aut minimo rebellionis indicio ubinisse paruerunt & quos tollore de medio vel deponere facillime potuerunt, eos, quia Imperatores Reges erant, sunt omni honore, obsequio, reuerentia prosequuti. Hi ergo farestiPatres,vi optimi eo seculo Christiani tolerarunt quidem Roges haereticosi infideles , quanquam usci onendi maxima facultris opportunitas si vires tantum temporales spectemus ipsis
suppeteret: at eos tamen nemo senicerebri
unquam dixerit exposuisse religionem euu.dentissimo periculo, per elusinodi patientuam tolerantiam Christianam De eo a tem Rege tolerando loquor, qui vel Ethnucus ab Ethnicis est constitutus ubi Christi ni non dominantur vel qui cita inaugur retur , in Christianis est habitus . Nam eligere nullo iure cogente , super se Regem,quem seiunt esse haereticum velinta
lem, est verbe onere sigionem euidem tissimo
200쪽
- .m Priscipe Christianos ' igi
tissimo periculo , eoque grande Christianis piaculum:&qui id faciunt, digni sunt om
Iam vero ad illud quod deducit ex pugna iuris diuinis humani, respondeo breuiter, illum valde falli in eo, quod putet esse ibi
concursum, conflictum diuini & humani iuris; non sunt enim pugnantia, seruare V ram fidems religionem, tolerare gem haereticum vel inlidelem, nec alterum de iure diuino est,alterum de iure humano, ut ille putat. Sed sunt duo praecepta iuris diuini colere Deum vera religione,, seruiro
atque obedire Regi: quae simul seruari efflexi possunt ac debent,ve ipsimetIesultae afferunt :&nospIuribus contra Monarcho ηmachos lib.3 ostendimus' Itaque hoc casu qnta solum possunt subditi, sed etiam debet, Regem elusinodiiblerare,& in veratnterim religione constanter permanere; atque ita reduere Caesari quae uini Caesaris quae sint Dei Deo. Nam si,quod sibi Bellarminus iridit, non licet Concilio iudicare, mnire et deponere Papam nitentem turbare me.& destruere Ecclaesiam Dei, sed tactum ei φαρ. resectere non faciendo quod iubet, O impediaendo ne exequatur voluntatemsuam Cur non